Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

SSA Waldemar Szmidt

Sędziowie

SSA Robert Kirejew (spr.)

SSO del. Rafał Doros

Protokolant

Agnieszka Bargieł

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 299/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 10 czerwca 2020 r.,

sygn. akt XXI K 15/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

R. B.

Skazany w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności miał problemy zdrowotne. Po przebytych w 2011 r. i 2013 r. zawałach serca wszczepiono mu w 2015 r. tzw. rozrusznik serca, w okolicach którego w 2019 r. doszło do zapalenia wsierdzia, wobec czego w lutym 2020 r. operacyjnie usunięto mu rozrusznik, po czym kontynuowane jest leczenie ambulatoryjne.

Dotyczy właściwości osobistych skazanego, wpływających na względy prewencji indywidualnej przy określaniu wymiaru kary łącznej.

Karta informacyjna leczenia szpitalnego ze Szpitala (...)-kiego w Z.

k. 247-248, t. II akt sprawy

Karta jw. z Oddziału Chorób Wewnętrznych Szpitala i (...).K. w C.

k. 249, t.II

Karta jw. z uniwersyteckiego centrum Klinicznego w G.

k. 250-254, t. II

Karta informacyjna ze Szpitala (...)-nego w C.

k. 255, t. II

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Karta informacyjna leczenia szpitalnego ze Szpitala (...) w Z.

Dowód, przedstawiony w kserokopii dołączonej do apelacji obrońcy skazanego, nie nasuwał wątpliwości co do zgodności z oryginałem oraz co do prawdziwości zawartych w nim twierdzeń.

Karta jw. z Oddziału Chorób Wewnętrznych Szpitala i (...).K. w C.

Dowód przedstawiony w kserokopii dołączonej do apelacji obrońcy skazanego, nie nasuwał wątpliwości co do zgodności z oryginałem oraz co do prawdziwości zawartych w nim twierdzeń.

Karta jw. z uniwersyteckiego centrum Klinicznego w G.

Dowód, przedstawiony w kserokopii dołączonej do apelacji obrońcy skazanego, nie nasuwał wątpliwości co do zgodności z oryginałem oraz co do prawdziwości zawartych w nim twierdzeń.

Karta informacyjne ze Szpitala (...) w C.

Dowód, przedstawiony w kserokopii dołączonej do apelacji obrońcy skazanego, nie nasuwał wątpliwości co do zgodności z oryginałem oraz co do prawdziwości zawartych w nim twierdzeń.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Podniesiony w apelacji obrońcy jako pierwszy - zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej w punkcie 1 zaskarżonego wyroku kary łącznej poprzez niezastosowanie przy jej wymierzeniu zasady pełnej absorpcji, podczas gdy warunki osobiste skazanego, a w szczególności jego stan zdrowia, przemawiają za zastosowaniem w/w zasady.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie okazał się zasadny. Sąd I instancji prawidłowo uwzględnił wszystkie okoliczności, które powinno się brać pod uwagę przy wymierzaniu kary łącznej
w stosunku do skazanego R. B., zgodnie z dyrektywami wymiaru tej kary wynikającymi z przepisów prawa. Orzeczona kara łączna 19 lat pozbawienia wolności, chociaż nie jest karą łagodną, jednak w świetle wszystkich czynników wpływających na jej wysokość nie może być również uznana za rażąco, niewspółmiernie surową.

Przepis art. 85a k.k., odnoszący się bezpośrednio do dyrektyw wymiaru kary łącznej, stanowi, że przy jej orzekaniu należy brać przede wszystkim pod uwagę cele wychowawcze i zapobiegawcze, jakie ma osiągnąć wobec skazanego, czyli względy indywidualno-prewencyjne oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Ponadto, jak trafnie przyjmował też sąd I instancji, użycie
w wymienionym wyżej przepisie zwrotu "przede wszystkim" oznacza, że zachowują swoją aktualność również wypracowane w doktrynie i orzecznictwie szczególne dyrektywy wymiaru kary łącznej, nakazujące uwzględniać powiązania podmiotowo-przedmiotowe pomiędzy poszczególnymi przestępstwami, za które wymierzono kary podlegające łączeniu.

Sąd Okręgowy w Katowicach przy orzekaniu w tym przypadku kary łącznej zasadnie zastosował przepisy o karze łącznej w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia wyrokowania w pierwszej instancji, ponieważ był to stan prawny korzystniejszy dla skazanego. Według przepisów Kodeksu karnego
w jeszcze wcześniejszym brzmieniu brak było bowiem podstaw do połączenia którychkolwiek kar pozbawienia wolności, które R. B. odbywa i będzie odbywać, wobec niespełnienia warunku z art. 85 § 1 k.k. wg stanu sprzed 1 lipca 2015 r., tj. nie popełnieniu więcej niż jednego przestępstwa zanim zapadł wyrok skazujący za jedno z nich. Natomiast przy zastosowaniu przepisów o karze łącznej obowiązujących od dnia 1 lipca 2015 r. podlegały połączeniu kary pozbawienia wolności orzeczone wobec skazanego wyrokami opisanymi w punktach VIIa, XIVb, XV i XVI części wstępnej zaskarżonego wyroku, dające sumę 25 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Jak trafnie ustalił sąd I instancji, obejmująca te kary kara łączna pozbawienia wolności, orzekana po dniu 30 czerwca 2015 r., musiała się mieścić w przedziale od 10 lat (najwyższy wymiar kary jednostkowej ze wspomnianych wyroków) do 20 lat (górna granica możliwej do orzeczenia kary łącznej określona w art. 86 § 1 k.k., mimo że suma kar podlegających łączeniu wynosiła wspomniane już 25 i pół roku).

Ferując karę łączną w tych granicach sąd I instancji trafnie stwierdził, że w przypadku skazanego R. B., uwzględniając wspomniane dyrektywy wymiaru kary łącznej, występuje znacząca przewaga okoliczności przemawiających za jej obostrzeniem. Uporczywe popełnianie przez skazanego licznych przestępstw na przestrzeni całych ponad 40 lat jego dorosłego życia, również w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 i 2 k.k., a także nieskuteczność dotychczasowych oddziaływań resocjalizacyjnych, w tym naruszanie warunków przedterminowego zwolnienia i udzielanych przerw w odbywanych karach pozbawienia wolności sprawiają, że wzgląd na prewencję indywidualną przemawia za orzeczeniem kary łącznej w jak najsurowszym wymiarze. Z punktu widzenia potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, przy tak wielokrotnym naruszaniu porządku prawnego, znacznej ilości skazań, w tym korzystania już
z częściowej absorpcji przy orzeczonych względem R. B. w przeszłości karach łącznych, całkowicie niecelowe byłoby dalsze stosowanie w istotnym stopniu zasady absorpcji, gdyż, jak słusznie wskazał sąd meriti, mogłoby to w odbiorze społecznym wywoływać niepożądane przeświadczenie o względnej "opłacalności" popełniania przestępstw w większej ilości. Sąd Okręgowy wykazał też, że związki podmiotowo-przedmiotowe pomiędzy poszczególnymi przestępstwami skazanego, za które orzeczone kary podlegają łączeniu, nie uzasadniały sięgania po absorpcję przy wymiarze kary łącznej. Przemawiała za tym rozpiętość czasowa między poszczególnymi czynami, rozciągniętymi na przestrzeni 25 lat, ich różnorodność rodzajowa i faktyczna oraz naruszenie dóbr prawnych wielu różnych podmiotów pokrzywdzonych.

Aktualny stan zdrowia skazanego w świetle przywołanych dyrektyw wymiaru kary łącznej ma dla określenia jej wysokości znaczenie pośrednie. Mógłby być uwzględniany na korzyść skazanego w ramach oceny potrzeb z zakresu prewencji indywidualnej o charakterze zapobiegawczym, o ile wpływałby na rzeczywiste ograniczenie możliwości popełniania przez skazanego przestępstw w przyszłości.
W przypadku R. B. trzeba jednak przy formułowaniu takich prognoz zachować ostrożność, gdyż nawet po przebytych dwóch zawałach serca oraz po wszczepieniu rozrusznika popełniał on kolejne przestępstwa, w tym np. ciąg kradzieży z włamaniem w marcu 2016 r., za które został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Żarach z dnia 12 czerwca 2018 r., sygn. akt II K 1452/16. Sąd Okręgowy brał w tym zakresie pod uwagę także dokumentację lekarską wskazującą na utratę wzroku przez skazanego, co istotnie ogranicza jego zdolność do samodzielnej egzystencji. Niemniej jednak ze znajdującego się w aktach osobopoznawczych skazanego pisma Wspólnoty Mieszkaniowej w J., wspomnianego w opinii o skazanym z jednostki penitencjarnej, wynika, że nawet przy takim stanie zdrowia okulistycznego skazany miał generować poważne konflikty w środowisku sąsiedzkim.

Mimo wszystko sąd I instancji uwzględnił na korzyść skazanego fakt, że jest on osobą schorowaną, a także wziął pod uwagę jako okoliczność wpływającą na złagodzenie orzekanej kary łącznej fakt poprawnego zachowywania się skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej. Z tych właśnie dwóch powodów Sąd Okręgowy uznał, że nie jest zasadne stosowanie w tym przypadku kumulacji wymiarów kar jednostkowych w wyższym stopniu, aniżeli do poziomu 19 lat pozbawienia wolności, mimo że suma tych kar, jak już wskazano, sięgała 25 lat i 6 miesięcy, wobec czego wymierzono skazanemu karę łączną w wysokości nawet niższej od narzucanego przepisem art. 86 § 1 k.k. jej górnego limitu 20 lat.

Jak przedstawiono wyżej, zastosowanie w rozpatrywanej sprawie przepisów Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r. było dla skazanego obiektywnie najkorzystniejsze. Wśród tych przepisów znajdowały się także normy z art. 85 § 3 i § 3a k.k., uwzględnione przez sąd I instancji, zakazujące łączenia kar za przestępstwa popełnione w czasie odbywania innych kar właśnie
z tymi karami i karami łącznymi je obejmującymi. Powołując się na ten przepis, Sąd Okręgowy w Katowicach nie objął węzłem orzekanej kary łącznej skazania wymienionego w punkcie XIVa części wstępnej zaskarżonego wyroku, tj. kary łącznej 4 lat i 10 miesięcy wymierzonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 27 kwietnia 2018 r., sygn. akt XVI K 6/18. Co prawda z wymienionych przepisów wynikałby raczej zakaz objęcia karą łączną skazań ujętych w punktach XV i XVI części wstępnej wyroku sądu I instancji, ale ponieważ przyjęte przez sąd meriti rozstrzygnięcie jest dla skazanego korzystniejsze, gdyż kary z punktów XV i XVI są w sumie wyższe niż kara z punktu XIVa, a apelacja została wniesiona tylko na korzyść skazanego, brak było podstaw do interwencji w tym zakresie przez sąd odwoławczy. Opisywane rozstrzygnięcie oznacza, że oprócz orzeczonej zaskarżonym wyrokiem kary łącznej 19 lat pozbawienia wolności, skazany powinien jeszcze odbyć karę łączną 4 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, o której mowa w punkcie XIVa. Z tego powodu nie mogło dojść do postulowanego w piśmie procesowym skazanego, adresowanym do Sądu Apelacyjnego w Katowicach, zaliczenia na poczet orzeczonej kary łącznej 19 lat pozbawienia wolności okresów rzeczywistego pozbawienia wolności zaliczonych na poczet kary łącznej wskazanej w punkcie XIVa części wstępnej zaskarżonego wyroku łącznego. Są one natomiast zaliczone na poczet kary łącznej ujętej w orzeczeniu w punkcie XIVa i pomniejszają pozostały do odbycia okres tej kary.

Nie mógł zostać też uwzględniony kolejny wniosek skazanego ze wzmiankowanego pisma procesowego, tj. połączenie kar grzywien orzeczonych wobec R. B. wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Szczecinie z dnia 13 września 1996 r., sygn. akt III K 326/94 oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Żarach z dnia 12 czerwca 2018 r., sygn. akt II K 1452/16, ponieważ wg stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 lipca 2015 r. łączy się jedynie kary podlegające jeszcze wykonaniu, natomiast grzywna z wymienionego wyżej wyroku Sądu Wojewódzkiego w Szczecinie została wykonana w całości w postaci zastępczej kary pozbawienia wolności z dniem
24 września 2003 r. (k. 54, t. I akt sprawy).

Z wszystkich przedstawionych powodów pierwszy z zarzutów odwoławczych obrońcy skazanego nie mógł zostać uwzględniony.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie skazanemu kary łącznej zgodnie z zasadą pełnej absorpcji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zastosowanie zasady pełnej absorpcji było w tym przypadku niemożliwe, gdyż rażąco sprzeciwiałoby się opisanym powyżej dyrektywom wymiaru kary łącznej, przy uwzględnieniu przedstawionych powyżej i prawidłowo uwzględnionych przez sąd
I instancji okoliczności wpływających na wysokość kary łącznej, którą należało wymierzyć skazanemu R. B..

3.2.

Drugi z zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy - naruszenia przepisów postępowania mogącego mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, a to art. 167 k.p.k. w zw. z art. 170 § 1 k.p.k. oraz art. 571 § 1 k.p.k., polegającego na nieuwzględnieniu wniosków dowodowych obrońcy z dnia 14.05.2020 r., tj. o zwrócenie się do jednostki penitencjarnej (Zakład Karny C.) o nadesłanie informacji o aktualnym stanie zdrowia wraz z kserokopią dokumentacji medycznej oraz aktualnej opinii o zachowaniu skazanego i przebiegu resocjalizacji pomimo istnienia obiektywnie uzasadnionej potrzeby w tym zakresie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy stwierdził, że nie doszło do obrazy przepisów postępowania wskazanych w zarzucie odwoławczym obrońcy.

Sąd I instancji dysponował odczytaną na rozprawie w dniu 4 czerwca 2020 r. opinią o skazanym, wydaną w związku ze sprawą o wydanie wyroku łącznego przez kierownictwo Zakładu Karnego w C. w dniu 6 lutego 2020 r. Nie zachodziła więc opisana w art. 571 § 1 k.p.k. potrzeba zwracania się o taką opinię, wobec aktualności opinii wydanej poprzednio, zwłaszcza biorąc pod uwagę krótki czas, który upłynął od jej wydania, w zestawieniu z całym okresem osadzenia skazanego w tym Zakładzie Karnym.

Sąd Okręgowy w Katowicach orzekający w sprawie o wydanie wyroku łącznego wziął pod uwagę całość dokumentacji lekarskiej znajdującej się w aktach sprawy, obrazującej problemy zdrowotne skazanego i ciężki stan jego zdrowia. Jak już wskazano w poprzednim punkcie niniejszego uzasadnienia, sąd stwierdził,
że skazany jest osobą schorowaną i z tego powodu, a także uwzględniając opinię
o poprawnym zachowaniu skazanego w jednostce penitencjarnej, zdecydował
o zastosowaniu przy wymiarze kary łącznej zasady częściowej absorpcji. Sąd
I instancji był uprawniony do stwierdzenia, że okoliczności, których dotyczyły wnioski dowodowe obrońcy z 14 maja 2020 r., zostały już udowodnione zgodnie z twierdzeniami wnioskodawcy, wobec czego trafnie oddalił te wnioski na podstawie przepisu art. 170 § 1 pkt 2) k.p.k.

Należy podkreślić, że w ramach postępowania o wydanie wyroku łącznego sąd nie bada zdolności skazanego do dalszego odbywania kary pozbawienia wolności. Przedmiotem niniejszej sprawy jest stwierdzenie, czy zachodzą podstawy prawne do orzeczenia kary łącznej, a jeśli tak - prawidłowe określenie jej wymiaru.
W rozpatrywanym przypadku orzeczona mogła być tylko i wyłącznie kara łączna
w postaci wieloletniej kary pozbawienia wolności. Kwestia zdolności skazanego do jej odbycia może być rozpatrywana w postępowaniu wykonawczym, które
w odniesieniu do kary łącznej rozpoczyna się po uprawomocnieniu wyroku, którym ją orzeczono. Dlatego liczne wnioski składane w toku tego postępowania
o stwierdzenie, czy w świetle aktualnego stanu zdrowia skazany może odbywać karę pozbawienia wolności, nie podlegały uwzględnieniu w ramach sprawy o wydanie wyroku łącznego.

Z tych wszystkich powodów także drugi z zarzutów odwoławczych sformułowanych w apelacji nie okazał się zasadny.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie skazanemu kary łącznej zgodnie z zasadą pełnej absorpcji, ewentualnie – o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Katowicach

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nietrafności zarzutu odwoławczego brak było podstaw do uwzględnienia opartych na nim wniosków odwoławczych.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymano w mocy zaskarżony wyrok w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarzuty podniesione w apelacji nie okazały się zasadne, a brak było podstaw do ingerencji sądu odwoławczego z urzędu i zmiany lub uchylenia zaskarżonego orzeczenia w całości lub w części.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

W oparciu o przepisy art. 619 § 1 k.p.k. w zw. z art. 618 § 1 pkt 11) k.p.k. zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokat A. G. nieuiszczoną opłatę za obronę skazanego udzieloną z urzędu
w postępowaniu odwoławczym - w kwocie 147,60 złotych, w tym
VAT. Wysokość opłaty jest zgodna z przepisami § 4 ust. 1 i 3 oraz § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu
(j.t. Dz. U. z 2019 r., poz. 18). Jako statio fisci wskazano Sąd Okręgowy w Katowicach, gdyż w ramach postępowania karnego pozostającego we właściwości tego Sądu wyznaczono obrońcę z urzędu.

3

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono skazanego R. B. od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego, gdyż z uwagi na niekorzystną sytuację majątkową skazanego, mającego jeszcze odbywać długoletnią karę pozbawienia wolności, ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

PODPIS

SSA Robert Kirejew SSA Waldemar Szmidt SSO (del.) Rafał Doros

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

zawarte w punkcie 1 zaskarżonego wyroku rozstrzygnięcie o karze łącznej

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana