Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XI GC 803/21

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniosła przeciwko pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. o zapłatę kwoty 11057,54 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych oraz kosztami procesu w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych, tytułem zapłaty za świadczone usługi telekomunikacyjne.

W odpowiedzi na pozwem pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz od powódki kosztów procesu. W uzasadnieniu podniosła zarzut przedawnienia roszczenia powódki, a nadto, że powódka nie wykonała na rzecz pozwanego usługi, za którą domaga się zapłaty.

Powódka zaprzeczyła jakoby roszczenie było przedawnione oraz podała, że w dniu 12 września 2016 roku pozwana sporządził dokument „potwierdzenie salda wg stanu na dzień 2016-09-12", z którego jednoznacznie wynikało, że uznaje roszczenie dochodzone przez stronę powodową co doprowadziło do przerwania biegu przedawnienia roszczeń.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony prowadzą działalność gospodarczą. W dniu 28 lutego 2014 r. powódka zawarła z pozwaną umowę o świadczenie usługi internetowej T. C. nr (...) na czas określony, następnie aneksowaną w dniu 12 stycznia 2015r., której integralną część stanowił regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych.

Częściowo bezsporne, a nadto dowód:

- kopia umowy nr (...) z dnia 28-02-2014 r. wraz z załącznikami k.24-30,

- kopia aneksu nr (...) z dnia 12-01 -2015 r. wraz z załącznikami k.31-32,

- regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych.33-44.

Z tytułu świadczonych usług powódka wystawiła na pozwaną następujące faktury VAT:

- o numerze (...) zastąpiona FV nr (...) w kwocie 1230,00 zł, z dnia 04.03.2015 r., z terminem płatności na dzień 18.03.2015, z której do zapłaty pozostało 1217,54 zł,

- o numerze (...) zastąpiona FV nr (...) w kwocie 1230,00 zł, z dnia 07.04.2015, z terminem płatności na dzień 21.04.2015 r.,

- o numerze (...) zastąpiona FV nr (...) w kwocie 1230,00 zł, z dnia 05.05.2015, z terminem płatności na dzień 19.05.2015 r.,

- o numerze (...) zastąpiona FV nr (...) w kwocie 1230,00 zł, z dnia 02.06.2015, z terminem płatności na dzień 16.06.2015 r.,

- o numerze (...) zastąpiona FV nr (...) w kwocie 1230,00 zł N, z dnia 05.08.2015, z terminem płatności na dzień 19.08.2015 r.,

- o numerze (...) zastąpiona FV nr (...) w kwocie 1230,00 zł, z dnia 03.09.2015, z terminem płatności na dzień 17.09.2015 r.,

- o numerze (...) zastąpiona FV nr (...) w kwocie 1230,00 zł, z dnia 05.10.2015, z terminem płatności na dzień 19.10.2015 r.,

- o numerze (...) zastąpiona FV nr (...) w kwocie 1230,00 zł, z dnia 03.11.2015, z terminem płatności na dzień 17.11.2015 r.,

- o numerze (...) zastąpiona FV nr (...) w kwocie 1230,00 zł, z dnia 03.12.2015, z terminem płatności na dzień 17.12.2015 r.,

Dowód:

- faktury wraz ze specyfikacjami k.45-62,

Powódka pismem z dnia 12 maja 2016r. wypowiedziała stronie pozwanej wyżej wskazaną umowę na podstawie par. 11 ust. 1 Regulaminu Świadczenia Usług (...) w Sieci Publicznej przez (...) Sp. z o.o.

Dowód:

- kopia wypowiedzenia umowy z dnia 12-05-2016 r. k.63.

Powódkę sporządziła pismo potwierdzenie salda z datą na dzień 12 września 2016r.

Dowód:

- potwierdzenie salda k.105, 106, 115,116.

W związku z brakiem płatności, powódka pismem z dnia 20 lutego 2019 r. wezwała pozwaną do zapłaty należności.

Dowód:

- kopia pisma powódki z dnia 20-02-2019 r. k.64.

Wobec ww. należności toczyło się postępowanie sądowe o wydanie nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, na skutek pozwy złożonego w dniu 1 marca 2019r. Sąd Rejonowy Lublin- Zachód VI Wydział Cywilny stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2019 r. wydał postanowienie o przekazaniu sprawy do Sądu właściwości ogólnej. W dniu 18 lipca 2019r. Sąd Rejonowy Szczecin- Centrum w Szczecinie umorzył postępowanie ze względu na nieuzupełnienie braków formalnych pozwu.

Dowód:

- kopia akt (...) o sygnaturze Nc-e 395791/19 k.65-68,

- kopia postanowienia o umorzeniu postępowania z dnia 18-07-2019 r. k.69.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Umowa wiążąca powoda i pozwanego została uregulowania w art. 56 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U.2018.1954 ze zm.).

W sprawie niesporne było zawarcie umów między stronami.

Spór dotyczył upływu okresu przedawnienia, wykonania zobowiązania przez powoda, istnienia roszczenia co do zasady i wysokości.

W pierwszej kolejności należało odnieść się jednak do zarzutów powoda w zakresie spóźnionych twierdzeń i dowodów strony pozwanej. Istotnie pozwana z jednodniowym opóźnieniem złożyła pierwsze pismo procesowe, stanowiące w istotnie jej odpowiedź na pozew. Jednakże zarządzeniem z dnia 20 grudnia 2021r. przyjęto zarówno to pismo, jak i pismo powoda z dnia 10 grudnia 2021r. – złożone bez zobowiązania ze strony sądu – i zarządzono wymianę pism procesowych, zgodnie z treścią art. 205 3 § 1 kpc. Tym samym zmieniono pozwanemu termin na złożenie odpowiedzi na pozew, co jednoznacznie dopuszcza norma z art. 458 5 § 3 kpc. Nadto kierując się zasadą wyrażoną w art. 3 kpc i bacząc aby zasada formalizmu procesowego nie przysłoniła dążenia do prawny materialnej, zwłaszcza w sytuacji gdy przepisy prawa wprost dopuszczają możliwości przedłużania terminów i zarządzania wymiany między stronami pism w momencie wskazanym przez przewodniczącego, brak było podstaw do uznania twierdzeń pozwanej za spóźnionych.

Odnosząc się do najdalej idącego zarzutu w zakresie przedawnienia roszczenia, uznano go za zasadny. Zgodnie z treścią art. 118 kc jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. Najpóźniej wymagalne roszczenie powoda było datowane na dzień 18 grudnia 2015 r., a mając na względzie, że było związane z prowadzeniem działalności gospodarczej okres przedawnienia wynosił 3 lata.

Jednocześnie jak stanowi art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o zmianie ustawy - kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw z dnia 13 kwietnia 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 1104), do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Jeżeli zgodnie z ustawą zmienianą w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, termin przedawnienia jest krótszy niż według przepisów dotychczasowych, bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Jeżeli jednak przedawnienie, którego bieg terminu rozpoczął się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nastąpiłoby przy uwzględnieniu dotychczasowego terminu przedawnienia wcześniej, to przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu.

Wskazana ustawa nowelizująca kodeks cywilny weszła w życie w dniu 9 lipca 2018 roku, czyli – biorąc pod uwagę datę powstania roszczenia powoda - od marca 2015r. do grudnia 2015 - przed upływem terminu przedawnienia. Termin przedawnienia upływał więc z końcem roku 2018 roku. Nie miało więc znaczenia dla przerwanie terminu przedawnienia, że powód w dniu 1 marca 2019r. złożył pozew w (...), gdyż już wówczas wierzytelność była przedawniona.

Nadto powódka nie wykazała aby nastąpiło jakiekolwiek inne wydarzenie, opisane w art. 121 kc lub art. 123 kc, które powodowałoby zmianę, przedłużenie okresu przedawnienia. Co prawda powódka złożyła pismo zatytułowane „potwierdzenie salda” z 2016r., jednakże nie mogło być ono nawet uznane za dokument w rozumieniu prawa cywilnego. Pismo to nie zostało bowiem opatrzone jakimkolwiek podpisem lub certyfikatem, nie sposób więc uznać od kogo pochodzi. Moc dowodowa takiego pisma jest więc znikoma, zwłaszcza w kontekście tego, że pozwana kategorycznie zaprzeczyła aby znała taki dokument i kiedykolwiek potwierdzała saldo. Co więcej z uwagi na brak podpisu przedstawiciela pozwanej, jak i nawet dowodu doręczenia jej takiego pisma, nie sposób przyjąć, że dług istniał i został przez nią uznany właściwie czy też niewłaściwie.

Jedynie na marginesie należało wskazać, że powódka nie zaprzeczyła w żadnym zakresie twierdzeniom pozwanej odnośnie nie wykonania usługi związanej z dostawą internetu. Co więcej powód nie wykazał, aby w rzeczywistości prawidłowo usługę wykonywał, co zgodnie z art. 6 kc, właśnie jego obciążało. Tym samym należało uznać twierdzenia pozwanej za prawdziwe, a przez to roszczenie powoda również z tego względu nie zasługiwało na uwzględnienie.

Mając powyższe na uwadze, powództwo oddalono w całości.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc, a na koszty poniesione przez pozwanego składało się wynagrodzenie pełnomocnika, 3600 zł.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)