Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód – L. K. wystąpił przeciwko pracodawcy Nadleśnictwu L. w D. o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne, a w przypadku rozwiązania umowy o pracę na skutek wypowiedzenia – o przywrócenie do pracy.

Nadto, wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadniając powyższe roszczenie wskazał, że jest pracownikiem Lasów Państwowych od dnia 01.09.1984r., zaś od 1990r. jest zatrudniony na stanowisku leśniczego Leśnictwa M. w Nadleśnictwie L..

Podał, że w dniu 12.12.2019r. pracodawca wypowiedział umowę o pracę z przyczyn wskazanych w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę, jednakże przyczyny tam wskazane są nieprawdziwe i nie uzasadniają tego wypowiedzenia. Zaznaczył, że wykonywał polecenia służbowe, w tym również polecenia wskazane w ww. oświadczeniu, zaś kontrole nie wykazały niewykonania poleceń. Nadto, L. K. zaprzeczył, ażeby jego postępowanie narażało Skarb Państwa na straty i uniemożliwiało prowadzenie prawidłowej gospodarki leśnej.

W dalszej części uzasadnienia podał w szczególności, że bardzo duże doświadczenie poparte ugruntowaną wiedzą teoretyczną, a przede wszystkim praktyczną i zaangażowanie w pracę sprawiają, że w prowadzeniu gospodarki leśnej L. K. kieruje się wyłącznie dbałością o powierzone mienie i dobro zakładu pracy, a nie względami ambicjonalnymi, czy chwilowymi efektami finansowymi.

Pozwany pracodawca Nadleśnictwo L. w D. , reprezentowany przez radcę prawnego, w odpowiedzi na pozew, wniósł o oddalenie pozwu w całości oraz o zasądzenie od powoda zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, iż pismem z dnia 12.12.2019r. rozwiązał z L. K. umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony w dniu 01.09.1984r. z zachowaniem okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 31.03.2020r.

Podał, że przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę była utrata zaufania spowodowana nie wykonywaniem przez L. K. poleceń, w tym polecenia na piśmie z dnia 11.04.2019r., co potwierdziła kontrola terenowa przeprowadzona w Leśnictwie M.. Wskazał, że takie zachowanie pracownika naraża Skarb Państwa na ewentualne straty i uniemożliwia prowadzenie prawidłowej gospodarki lasem. Zaznaczył, że L. K. nie wykonywał poleceń służbowych wielokrotnie oraz że doprowadziło to do powstania nieprawidłowości w zakresie udziału dębu i świerka w kierowanym przez niego Leśnictwie M..

Argumentując podał, że L. K. usunął cały udział gatunku świerka wraz z jego bieżącym przyrostem, eksterminując go z lasu. Wskazał, iż prowadzenie gospodarki leśnej przez L. K. na skutek ignorowania poleceń doprowadziło do zachwiania równowagi w zakresie udziału świerka i dębu w Leśnictwie M..

Pracodawca podał, że L. K. starał się działania charakterystyczne dla stref objętych ochroną, czasem stosować poza danym obszarem, co potwierdza dokumentacja fotograficzna.

W dalszej części uzasadnienia podano, że głównym i podstawowym problemem we współpracy z L. K. był fakt, iż miał on własną ideę prowadzenia gospodarki leśnej w leśnictwie, która sprowadzała się przede wszystkim do wyeliminowania z leśnictwa świerku, natomiast pozostawienia z niewiadomych powodów dębu, wbrew zasadom gospodarki leśnej narzucanej przez właściwego ministra, a zawartego w planie urządzania lasu. Zaznaczył, że powyższe działanie doprowadzało do pozostawienia całego udziału dębu, co w sposób istotny zmieniało charakter zaplanowanych cięć uprzątających. Wskazał, iż takim działaniem L. K. wyrządzał Skarbowi Państwa szkodę, bowiem na gruncie pozostawiona została duża ilość drewna, która zgodnie z planem powinna podlegać wycince.

W treści pisma z dnia 09.09.2020r. (k. 187-) L. K. dokonał modyfikacji powództwa wskazując, że domaga się:

- przywrócenia do pracy;

- w przypadku przywrócenia do pracy – nałożenia na pracodawcę obowiązku zatrudniania L. K. do czasu prawomocnego zakończenia postępowania;

- zasądzenia od pracodawcy kwoty 8.005,75 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy;

- zasądzenia zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy o pracę z dnia 01.09.1984r. L. K. zatrudniony został w Okręgowym Zarządzie Lasów Państwowych w S., na czas nieokreślony. Ustalono, że miejscem pracy będzie Nadleśnictwo U..

Z dniem 01.10.1990r. powołany został na stanowisko leśniczego leśnictwa M. – na czas nieokreślony.

Z dniem 19.08.2014r. dotychczasowy stosunek pracy zawarty na podstawie powołania uległ przekształceniu z mocy prawa w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Dowód: akta osobowe pracownika – Umowa o pracę z dnia 01.09.1984 – k. 1 część B; pismo z dnia 01.10.1990r. – k. 23; pismo z dnia 27.08.2014r. – k. 123;

Pismem z dnia 15.10.2014r. pracodawca Nadleśnictwo L. wypowiedział L. K. dotychczasowe warunki pracy i płacy wynikające z umowy o pracę na czas nieokreślony zawartej w dniu 01.09.1984r. z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął z dniem 31.01.2015r. Wypowiedzenie obejmowało warunki zatrudnienia w zakresie stanowiska, wynagrodzenia za pracę i miejsca wykonywania pracy.

W upływie okresu wypowiedzenia, czyli od dnia 01.02.2015r. uległo zmianie:

- stanowisko pracy z leśniczego Leśnictwa M. na podleśniczego Leśnictwa Ł.;

- ustalono, że L. K. nie będzie otrzymywał dodatku funkcyjnego, a wynagrodzenie zasadnicze pozostaje bez zmian;

- miejscem wykonywania pracy z Leśnictwa M. na Leśnictwo Ł..

W treści pisma wskazano, że przyczyną ww. wypowiedzenia zmieniającego warunku pracy i płacy jest wykonywanie przez L. K. zadań służbowych w sposób niezgodny z zasadami prawidłowej gospodarki leśnej. Wskazano, że zgodnie z zakresem obowiązków i odpowiedzialności leśniczego z dnia 01.02.2005r. L. K. miał obowiązek organizacyjnego przygotowania oraz terminowego wykonywania wszelkich czynności techniczno-gospodarczych i ochronnych, zaś nieprawidłowe wykonywanie ww. obowiązków przyczyniło się do bardzo złego stanu sanitarnego drzewostanów w leśnictwie M.. Podano nadto, że nieusuwanie posuszu w leśnictwie M. doprowadziło do rozwoju szkodników owadzich, które zasiedliły zdrowe świerki, w następstwie czego nastąpiło nasilenie wydzielania się posuszu i deprecjacji drewna. Zarzucono również działania, które wywołały spadek zadrzewienia drzewostanu, degradacja gleby, nieodwracalna szkoda ekosystemu potrzebnego do właściwego rozwoju poszczególnych gatunków roślin i zwierząt na terenie Leśnictwa M. (w tym sóweczki, włochatki).

W piśmie pracodawca zaznaczył, że pomimo udzielonych L. K. nagan z dnia 06.06.2013r. i 9.05.2014r. oraz wielu rozmów przeprowadzonych z nim w obecności zastępcy i inżyniera nadzoru nie stwierdzono radykalnej poprawy zmiany w pracy i wykonywaniu zadań służbowych w sposób zgodny z zasadami gospodarki leśnej.

Ww. pismo L. K. otrzymał w dniu 27.10.2014r.

Dowód: akta osobowe pracownika – pismo z dnia 15.10.2014r. – k. 125-125v.; treść zeznań L. K. – k. 336v., zapis nagrania: 00:48:05-00:52:17.

Aneksem nr (...) z dnia 14.03.2016r., z dniem 01.04.2016r. dokonano zmiany ww. umowy o pracę z dnia 01.09.1984r. ustalając, iż:

- pracownik zostaje zatrudniony na stanowisku leśniczego;

- miejscem wykonywania pracy przez pracownika jest Leśnictwo M..

Dowód: akta osobowe pracownika – Aneks nr (...) z dnia 14.03.2016r. – k. 145.

W zakresie obowiązków i odpowiedzialności L. K. zatrudnionego na stanowisku leśniczego Leśnictwa M. należały w szczególności:

-

organizacyjne przygotowywanie oraz terminowe wykonywanie wszelkich czynności techniczno-gospodarczych, ochronnych i administracyjnych na terenie powierzonego leśnictwa i w powierzonych jego nadzorowi lasach nie stanowiących własności skarbu państwa, wynikających z planów gospodarczych i harmonogramów prac ustalonych dla leśnictwa;

-

w sprawach nieuregulowanych przepisami realizowanie zadań i poleceń zgodnie ze wskazówkami przełożonego;

-

współpracowanie ze służbą ochrony przyrody – w zakresie określonym przez nadleśniczego;

-

prowadzenie działalności w zakresie edukacji leśnej społeczeństwa;

-

ochrona granic leśnictwa, znaków granicznych i geodezyjnych, tablic ostrzegawczych i informacyjnych, ochrona lasu przed szkodnictwem;

-

ciągła obserwacja, zbieranie i kompletowanie materiałów niezbędnych do opracowania prognoz zagrożenia drzewostanów przez czynniki biotyczne i abiotyczne, terminowe, zwalczanie i zapobieganie szkodom przez nie wyrządzanym, otaczanie opieka pożytecznych organizmów oraz stała troska o poprawę stanu sanitarnego drzewostanów;

-

ciągła obserwacja stanu lasu;

-

nadzorowanie i przestrzeganie warunków zawartych w umowach dzierżawy, najmu, użyczenia nieruchomości;

-

nadzór nad gospodarką łowiecką w obwodach wydzierżawionych w zakresie ustalonym przez nadleśniczego;

-

sporządzanie planów gospodarczych;

-

wyznaczanie cięć i organizowanie wykonawstwa w zakresie użytkowania głównego i ubocznego;

-

dokonywanie zgodnie z obowiązującymi normami manipulacji, klasyfikacji i odbioru drewna oraz innych produktów leśnych, wydawanie drewna i innych produktów leśnych z terenu leśnictwa, nadzorowanie stanu drewna ściętego, wyrobionego i odebranego; prowadzenie sprzedaży drewna i użytków ubocznych;

-

zapewnianie instruktażu, nadzoru nad przebiegiem i wykonywaniem obowiązków podległych pracowników, właściwej jakości i terminowego wykonawstwa robót;

-

niezwłoczne reagowanie na wszelkie przejawy szkodnictwa leśnego zgodnie z posiadanymi uprawnieniami określonymi w odrębnych przepisach prawa;

-

prowadzenie ewidencji czasu pracy, absencji i przerw w pracy podległych pracowników oraz sporządzanie dokumentacji pracy i dokumentacji przychodowo-rozchodowej według obowiązujących zasad i przepisów w tym zakresie.

Dowód: zakres obowiązków i odpowiedzialności L. K. – leśniczego Leśnictwa M. – z dnia 01.07.2016r. – k. 153-153v.

Z dniem 01.07.2019r. N. nadał L. K. stopień służbowy młodszego inspektora.

Dowód: akta osobowe pracownika – pismo z dnia 25.07.2019r. – k. 171, część (...).

Pismem z dnia 09.05.2014r., w związku z naruszeniem zasad ochrony i hodowli lasu stwierdzonego w wyniku objazdu terenowego w dniu 29.04.2014r. oraz 8-9.05.2014r. i po zapoznaniu się z wyjaśnieniami w tej sprawie złożonymi w dniu 9.05.2014r., N. wymierzył L. K. karę porządkową nagany.

Dowód: uwierzytelniona kserokopia oświadczenia z dnia 09.05.2014r. o wymierzeniu kary porządkowej – k. 36 akt sprawy.

W dniu 08.12.2016r. Inżynier Nadzoru przekazał N. notatkę służbową związaną z nienależytym wykonaniem melioracji przez wyniesienie gałęzi na wydzieleniu (oddział 236f), uniemożliwiającym przygotowanie gleby.

Dowód: pismo z dnia 21.12.2016r. – k. 38 akt sprawy; treść zeznań świadka T. M. – k. 212 akt sprawy, zapis nagrania – 01:11:08-01:19:23.

Pismem z dnia 22.12.2016r., w związku z informacją otrzymaną w dniu 21.12.2016r., dotyczącą nieprawidłowości stwierdzonych w Leśnictwie M., N. wymierzył L. K. karę porządkową upomnienia.

W treści oświadczenia wskazano, że brak należytego nadzoru ze strony L. K. (leśniczego Leśnictwa M.), dotyczącego wykonywanych zabiegów przez firmy zewnętrzne, doprowadził do sytuacji uniemożliwiającej przygotowanie gleby. Wskazano nadto, że pomimo wielokrotnych poleceń, dotyczących wykonania planowanych zadań w oddziale 236f, prace zostały niewykonane w pełnym zakresie. Stwierdzono również, że niedopuszczalnym jest fakt potwierdzenia przez L. K. nieprawdy w dokumentacji stwierdzającej wykonanie melioracji, gdy w rzeczywistości na gruncie zabieg nie został wykonany, co naraziło (...) Nadleśnictwo L., a w efekcie reprezentowany przez nadleśnictwo Skarb Państwa, na wymierne straty finansowe oraz opóźnienia w wykonanych zadaniach. Podano, że to druga sytuacja w minionym okresie, gdzie na skutek potwierdzenia przez L. K. nieprawdy w protokole odbioru robót prace nie zostały należycie wykonane, a za ich prawidłowe wykonanie wypłacono usługodawcy wynagrodzenie.

Zobowiązano L. K. do skutecznego nadzoru nad pracami wykonywanymi przez usługodawców i prawidłowego ich odbioru.

Powyższe oświadczenie doręczono L. K. w dniu 22.12.2016r.

Dowód: uwierzytelniona kserokopia oświadczenia z dnia 22.12.2016r. o wymierzeniu kary porządkowej – k. 37 akt sprawy.

L. K. nie zgadzał się z zarzutami i uzasadnieniem zastosowania przez pracodawcę kar porządkowych wobec niego.

Dowód: treść zeznań L. K. – k. 337; zapis nagrania – 00:58:25-01:03:12.

W związku ze stwierdzeniem przez Inżyniera Nadzoru nieprawidłowości w oddziale 175b Zastępca N. polecił L. K.: wstrzymać prace z zakresu pozyskania drewna na tej pozycji; do dnia 29.06.2018r. do godz. 9:00 złożenie szczegółowego pisemnego wyjaśnienia dotyczącego przeprowadzenia zabiegu (...) w tym oddziale, który ma charakter zrębu oraz dalszego, planowanego sposobu postępowania hodowlanego na tej pozycji; ponowne wyznaczenie zabiegu (...) na pozostałej – nie ciętej powierzchni tego oddziału – zgodnie ze sztuką hodowlaną i założonym dla tego drzewostanu celem hodowlanym – termin do 12.07.2018r.; po ponownym wyznaczeniu – zgłoszenie tego faktu do Inżyniera Nadzoru, najpóźniej do 13.07.2018r., celem weryfikacji terenowej poprawności wyznaczenia.

Zastępca N. wydał ww. polecenia na piśmie, bowiem wcześniejsze rozmowy i polecenia ustne przekazywane L. K., nie odnosiły żadnego rezultatu.

Dowód: pismo z dnia 27.06.2018r. – k. 59; a nadto: treść zeznań świadka D. M. – k. 313v., zapis nagrania – 01:49:47-01:54:55.

Pismem z dnia 11.04.2019r. skierowanym do L. N. polecił dokonać korekty szacunków brakarskich w oddziale 156c oraz ponownego wyznaczenia drzew w oddziale 102i, zgodnie ze wskazaniami gospodarczymi, wskazując, że na gruncie może pozostać 5% powierzchni starodrzewu w zwartej kępie. Wskazano, że ww. polecenie winno zostać wykonane pod nadzorem i w ścisłej współpracy z inżynierem nadzoru do dnia 26.04.2019r., zaś o wykonaniu polecenia L. K. powinien powiadomić pisemnie do dnia 30.04.2019r.

Wskazano, że w razie nie wykonania polecenia zgodnie z zaleceniami N. będzie zmuszony wyciągnąć konsekwencje służbowe, a w ostateczności zwolnić L. K. z pełnienia funkcji leśniczego w Leśnictwie M..

Podano również, że w trakcie kontroli w zakresie oddziału 102 i 156c, stwierdzono nieprawidłowości polegające na pozostawieniu całego udziału dęba, co jest niezgodne z założeniami PUL dla tych wydzieleni.

Dowód: pismo z dnia 11.04.2019r. – k. 68 akt sprawy; nadto treść zeznań świadka D. M. – k. 312v., zapis nagrania – 00:58:24-01:10:21.

W ramach ww. poleceń L. K. miał w szczególności doznaczyć drewno. Wówczas była już wykonywana wycinka. Drzewa miały zostać doznaczone, celem ich usunięcia. To wynikało również z zapotrzebowania na asortyment.

Termin na wykonanie ww. czynności ustalony do 26.04.2019r. był wówczas terminem realnym, gdyż drewna nie było dużo.

L. K. nie złożył przełożonym żadnej pisemnej informacji, aby miał nie zdążyć z pracami w zakreślonym terminie.

Dowód: treść zeznań G. G. (1) – k. 340; zapis nagrania – 02:52:37-02:59:12.

W wyniku oględzin w terenie ustalono, że L. K. nie wykonał w całości ww. poleceń. Co prawda, wyznaczono drzewa, jednak nie we wskazanych i zaleconych ilościach. Ustalono, że zbyt mało dębu wycięto, co nie spełniało oczekiwań hodowlanych.

Stare dęby rosły nad nowym lasem bukowym. To zaś powodowało degenerację młodego pokolenia drzew, które nie miały możliwości prawidłowego wzrostu.

Według założeń L. K. miał usunąć drzewostan dębowy. L. K. bardzo niechętnie wycinał stare drzewa dębowe, bukowe i sosnowe. Nie pracował zgodnie z zasadami urządzania lasu.

Dowód: treść zeznań świadka D. M. – k. 312v.-313, zapis nagrania – 00:58:24-01:10:21.

Kiedy zastępca nadleśniczego zwracał uwagę, że L. K. niewłaściwie postępuje w zakresie ww. wycinki oraz że powinien wycinać więcej drewna, wówczas L. K. przytakiwał, zgadzał się, jednakże jego działania były odwrotne.

Dowód: treść zeznań świadka D. M. – k. 313, zapis nagrania – 00:58:24-01:29:12.

W dniu 23.04.2019r. i 29.04.2019r. dokonano weryfikacji terenowej wykonania poleceń wydanych Leśniczemu L. K. pismem z dnia 11.04.2019r. związanych z korektą szacunków brakarskich na rok 2020 w oddz. 156c oraz poprawy charakteru cięć w Rb II AU-oddz.102i.

W trakcie kontroli w dniu 29.04.2019r. stwierdzono nieprawidłowości w zakresie oddz. 102i, w szczególności: część warstwy drzewostanu która powinna zostać usunięta, nie została przez Leśniczego wyznaczona do usunięcia, co sprzeciwia się poleceniu z dnia 11.04.2019r.

Nadto, pośród nieprawidłowości zaznaczono: naturalny charakter kęp pozostawionego starodrzewu został zmieniony przez usunięcie na ich powierzchni udziału So i Bk, zostawiając udział Db, co przeczy idei pozostawiania nienaruszonych przyrodniczo płatów roślinności. Ustalono nadto, że na powierzchni pozostawiono i wyznaczono jako drzewa ekologiczne posusz jałowy oraz drzewa dziuplaste i otulinę drzewa, na którym stwierdzono gniazdo. W wielu przypadkach wyznaczono drzewa, które nie mają powyższego charakteru i pozostawienie ich jest oczywistym nadużyciem.

Dowód: pismo Inżyniera Nadzoru z dnia 29.04.2019r. – k. 66 – 67 akt sprawy; treść zeznań świadka T. M. – k. 212v., zapis nagrania 01:19:23-01:32:14.

W Nadleśnictwie wypracowano praktykę, zgodnie z którą, w pierwszej kolejności leśniczy otrzymywał ustne polecenia, wskazania, sugestie. Jeśli jednak nie odnosiły one żadnych rezultatów, wówczas polecenia redagowano na piśmie zakreślając leśniczemu termin do zrealizowania zadania. Taką też procedurę zastosowano wobec L. K.. Zdarzały się jednak sytuacje, że dyskutował on z poleceniami ustnymi, twierdził, że ma większą wiedzę i słuszność poglądów.

Dowód: treść zeznań świadka D. M. – k. 313, zapis nagrania – 01:10:21-01:29:12.

Leśniczy i podleśniczy mają obowiązek wskazywać drzewa do wycięcia.

Dowód: treść zeznań świadka D. M. – k. 313, zapis nagrania – 01:10:21-01:29:12.

Plany pozyskania drewna są sporządzane zawsze na podstawie planu urządzenia lasu oraz wytycznych opracowanych przez dyrekcję.

Planu urządzania lasu jest opracowywany raz na okres 10 lat. Na tej podstawie sporządza się plan roczny, m.in. w zakresie pozyskania drewna. Podstawą planu pozyskania drewna są szacunki brakarskie (przygotowywane raz w roku, z rocznym wyprzedzeniem). Plan ten jest sporządzany przez pracowników nadleśnictwa na podstawie szacunków brakarskich, wykonywanych przez leśniczych. Roczne plany są zatwierdzane przez nadleśniczego, a potem przez dyrektora. Szacunki brakarskie są sporządzane przy pomocy specjalnego oprogramowania służącego do tych prac, na podstawie planu urządzenia lasu oraz ogólnych potrzeb lasu. Leśniczy wykonuje plan pozyskania poprzez wycinkę drzew. Takie plany L. K. częściowo wykonywał w sposób nienależyty.

Dowód: treść zeznań świadka D. M. – k. 313v., zapis nagrania – 01:29:12-01:43:44.

Szacunki brakarskie w terenie kontrolowane były przez inżyniera nadzoru.

Dowód: treść zeznań świadka G. G. (2) – k. 315; zapis nagrania – 02:38:51-02:51:00.

Zdarzały się sytuacje, że L. K. wykonywał otrzymane polecenia nieterminowo. Sytuacje takie miały miejsce częściej, aniżeli w przypadku innych leśniczych.

Dowód: treść zeznań świadka D. M. – k. 313v., zapis nagrania – 01:29:12-01:43:44.

Miały miejsce sytuacje, że zastępca nadleśniczego upominał L. K., iż powinien zmienić swe postępowanie w zakresie prowadzonych wycinek drewna, gdyż konsekwencją tego może być rozwiązanie z nim stosunku pracy.

L. K. w swym działaniu nadmiernie dążył do wycinki świerka, natomiast oszczędzał buk, dąb, sosny.

Miała miejsce sytuacja, że L. K. został przesunięty na stanowisko podleśniczego z powodu nadmiernego usuwania świerka.

L. K. każdy zabieg zaczynał od usunięcia świerka, bez względu na to, czy była taka realna potrzeba. Niewłaściwie gospodarował świerkiem. W związku z takim zachowaniem przełożeni, w tym nadleśniczy, wielokrotnie prowadzili rozmowy z L. K., aby wyjaśnić istotę i zaniechać takim działaniom.

Dowód: treść zeznań G. G. (1) – k. 340; zapis nagrania – 02:59:12-03:14:11; treść zeznań świadka D. M. – k. 313v., zapis nagrania – 01:43:44-01:54:55.

L. K. niezwykle oszczędzał wycinkę dęba i robił to, kiedy tylko miał taką możliwość, co czynił niezgodnie z planem urządzenia lasu. Wycinkę świerka prowadził natomiast w nadmiarze (wycinał go w całości), twierdząc, że świerk jest poza naturalnym zasięgiem występowania, a w związku z tym nie powinien w lesie rosnąć. W ocenie przełożonych (w tym nadleśniczego), takim postępowaniem zakłócał on porządek hodowlany na danym wydzieleniu. Bowiem ważny jest czas i rodzaj cięć. Każda rębnia składa się z układu czasowego oraz układu przestrzennego.

Pozostawienie starych dębów wstrzymuje nowy drzewostan, który może zastąpić stary. Rynek drewna wymaga ciągłości dostaw.

Dowód: treść zeznań G. G. (1) – k. 339v., zapis nagrania – 02:37:15-02:44:44; 03:03:33-03:18:37.

Nie ma możliwości, aby zostało wycięte drzewo bez jego uprzedniego zaznaczenia. Wycięte może zostać wyłącznie drzewo zaznaczone.

Dowód: treść zeznań świadka T. M. – k. 213, zapis nagrania – 01:40:41-01:54:00.

W treści pisma z dnia 29.04.2019r. skierowanego do Nadleśnictwa L., L. K. wskazał, że w dniu 27.02.2019r. szacunek brakarski na 2020r. skorygowano. Podał, że zwiększono pobór masy z 72% na 95% m ³ grubizny zgodnie ze wskazaniami gospodarczymi planu urządzania lasu.

L. K. w treści pisma wskazał także, iż oddział 102i – tegoroczne cięcia bieżące, w obecności inżyniera nadzoru w dniu 29.04.2019r. wyznaczono i pomierzono kępy (biogrupy); pozostawiono pojedyncze stare drzewa o cechach ekologicznych, natomiast pozostałe drzewa wyznaczono do wycięcia, które zostaną usunięte w miesiącu maju.

L. K. łączył fakt wyznaczenia drzewa z usunięciem.

Dowód: „wyjaśnienie” z dnia 29.04.2019r. – k. 63; treść zeznań świadka T. M. – k. 213, zapis nagrania – 01:40:41-01:54:00.

W dniu 01.07.2019r. przeprowadzono kontrolę poprawności wykonania prac ujętych w protokołach odbioru robót wykonanych w leśnictwie M. za miesiąc czerwiec 2019r. Inżynier Nadzoru stwierdził, że tak negatywnie wykonane zabiegi tracą swoją zasadność, a tworzenie protokołów odbioru robót na wykonane prace jest nadużyciem leśniczego.

Dowód: notatka służbowa Inżyniera Nadzoru z dnia 02.07.2019r. – k. 72.

W dniu 22.07.2019r. w trakcie kontroli uzgodnień powierzchniowych planu cięć na rok 2019, stwierdzono uzgodnienie i zakończenie powierzchni w oddz. 102i w leśnictwie M. przez Leśniczego L. K..

W miesiącach marzec i kwiecień 2019r., powierzchnia była kontrolowana pod względem charakteru prowadzonych w tym miejscu cięć, gdzie L. K. nie dostosował się do poleceń wydanych przez N.: pozostawione kępy starodrzewu w ilości 3 sztuk o powierzchni 0,35 ha utraciły naturalny charakter poprzez wycięcie na ich powierzchni udziału So i Bk, zostawiając przestoje Db, co przeczy nienaruszalności przyrodniczych płatów roślinności; w wielu przypadkach wyznaczono jako posusz ekologiczny i drzewa dziuplaste sztuki, które nie mają powyższego charakteru; rozmiar przeprowadzonych cięć na tej powierzchni to 66% pozyskania grubizny (zgodnie z zapisami PUL powinno być 95%).

Dowód: notatka służbowa z dnia 23.07.2019r. – k. 64-65 akt sprawy.

L. K. w rzeczywistości wykonał mniejszy pobór masy aniżeli 95%, zamierzając pozostawić drzewa najcenniejsze, czyli najstarsze i najgrubsze. Sytuacja dotyczyła dęba.

Dowód: treść zeznań L. K. – k. 337v.; zapis nagrania – 01:28:00-01:31:26.

W związku ze złożeniem ww. notatki przez Inżyniera Nadzoru Zastępca N. skierował do L. K. pismo z dnia 14.08.2019r., w którym zawarł zobowiązanie do pisemnych wyjaśnień do dnia 30.08.2019r.

L. K. w piśmie z dnia 29.08.2019r. kierowanym do Nadleśnictwa L. złożył wszelkie wyjaśnienia.

Dowód: pismo z dnia 14.08.2019r. – k. 247 akt sprawy; pismo z dnia 29.08.2019r. – k. 248.

Podczas kontroli wykonania przygotowania gleby w Leśnictwie M. w dniu 04.11.2019r. stwierdzono m.in., że przygotowanie gleby w oddziale 182d oraz 129c należy zakwalifikować jako zabieg negatywny, do poprawy z terminem poprawy do dnia 30.11.2019r. Wskazano także na brak postępu w pracach związanych z melioracją na pozostałych powierzchniach w oddz. 103f, 131a, 108f.

Dowód: notatka służbowa z dnia 04.11.2019r. – k. 73-74.

W treści pisma z dnia 08.11.2019r . N. wydał Leśniczemu L. K. następujące polecenie:

- przerwać prace związane z pozyskiwaniem i zrywką drewna w oddziale 105b oraz 152i oraz

- w nieprzekraczalnym terminie do dnia 30.11.2019r. zakończyć prace w oddziale 102i zgodnie z zapisami Planu Urządzania L. oraz wcześniejszym poleceniem.

- ujęcie w szacunkach brakarskich na rok 2021, z terminem wykonania do dnia 30.11.2019r., w oddziale 152i oraz 105b z poborem miąższości w wielkości 95%.

Wskazano, ze ww. polecenia winny zostać wykonane pod nadzorem i w ścisłej współpracy z inżynierem nadzoru.

Ww. pismo zostało doręczone L. K. pocztą elektroniczną w dniu 12.11.2019r.

Dowód: pismo z dnia 08.11.2019r. – k. 103-104 akt sprawy; wydruk wiadomości mailowej – k. 105; częściowo również treść zeznań świadka T. M. – k. 212, zapis nagrania – 01:08:06-01:11:08; 01:28:32-01:32:14

Powyższe polecenia nie zostały zrealizowane przez L. K. w całości . L. K. nie informował N., że nie wykona poleceń w zakreślonym terminie, albowiem był przekonany, że zdąży je wykonać.

Dowód: treść zeznań L. K. – k. 336v., zapis nagrania – 00:40:29-00:44:20.

W dniu 02.12.2019r., przeprowadzono kontrolę wykonania polecenia służbowego wystosowanego do Leśniczego L. K. w dniu 8.11.2019r. przez N. G. G. (1). Ustalono, że:

- w zakresie polecenia co do oddziału 102i – polecenie nie zostało wykonane; na powierzchni stwierdzono ścięte, nie zerwane drewno Db w ilości 30% docelowej miąższości pozostającej do usunięcia według wskazówek PUL oraz polecenia Leśniczego;

- w zakresie oddziału 105b – polecenie nie zostało wykonane; szacunek brakarski nie został poprawiony;

- w zakresie oddziału 152i – w trakcie kontroli stwierdzono częściową korektę szacunku brakarskiego. Ustalono, że na gruncie pozostaje duża część drzew nie ujęta w szacunkach, które nie mają charakteru posuszu jałowego, a pozostawienie ich jako przestoje do naturalnego rozkładu stanowić będzie stratę ekonomiczną przedsiębiorstwa.

L. K. oświadczał Inżynierowi Nadzoru, że „to drzewo ma stać i zdechnąć”. Wycinał cały udział świerka, natomiast pozostawiał dęba.

Dowód: notatka służbowa z dnia 02.12.2019r. – k. 100-101; częściowo również treść zeznań świadka T. M. – k. 212, zapis nagrania – 01:05:53-01:11:08; 01:32:14-01:37:21.

Polecenie z zakresu prac w oddziale 102.i nie zostało wykonane – prac tych nie zakończono. Prace związane z pozyskaniem nie zostały zakończone. Nie zostały usunięte drzewa, które powinny zostać ścięte.

Z dniem 10.12.2019r. sporządzony został protokół zwrotu powierzchni. Przedsiębiorstwo, które wykonuje usługę jest zobowiązane po zakończonej inwestycji zwrócić powierzchnię. Po dniu 10.12.2019r. nadal były na tym terenie wykonywane prace.

Po rozwiązaniu stosunku pracy z L. K. w oddziale (...), rębnia 3A, oddział (...), rębnia (...) i oddział (...) – w tym obszarze pozostała jeszcze grubizna do pozyskania.

Leśniczy, który objął obowiązki po L. K. ujął oddział 152.i oraz 105.b do dalszych prac. W oddziale 152i zaplanowana była rębnia uprzątająca.

Lasy Państwowe narzucają na leśniczych pozostawianie kęp starodrzewia, które mają mieć nie mniej niż 6 arów. L. K. pozostawił 2 kępy, które przekraczały te wielkości.

Nowy leśniczy ustalił, że w oddziale 102.i rębnia wykonana była powierzchniowo, lecz nie została usunięta grubizna do końca – do pozyskania zostało jeszcze 100 m ³ drewna.

Dowód: treść zeznań świadka W. K. – k. 311v.-312v.; zapis nagrania – 00:11:14-00:41:30, 00:45:31-00:58:24.

L. K. był wielokrotnie instruowany, informowany, w jaki sposób powinny zostać wykonane cięcia. Otrzymywał w tym celu stosowne polecenie od (...) Nadzoru. Przyjeżdżał też brakarz regionalny, który czynił L. K. sugestie, jak winny być przeprowadzane cięcia. Na powyższe czynności L. K. jednak nie reagował swym działaniem.

Dowód: treść zeznań świadka T. M. – k. 213-213v., zapis nagrania – 02:01:40-02:04:08.

W dniu 14.11.2019r. Strażnicy L. podczas rutynowego patrolu terenów leśnych zauważyli w Leśnictwie M. w oddziale 102.i.00 drewno pozyskane kosztem nabywcy. Zwrócono na nie uwagę, gdyż Służba Leśna z Leśnictwa M. nie zgłosiła faktu dokonania odbiórki drewna pozyskanego kosztem nabywcy.

Strażnicy ustalili nadto, że w oddziale 152.f.00 nastąpiła deprecjacja dęba o wymiarach 7,47 mb o średnicy 53x58 w korze. Przypomnieli kilkukrotnie Leśniczemu L. K., żeby nie zapomniał o właściwym zagospodarowaniu dłużycy dębowej, którą można było sprzedać przynajmniej w klasie WD, by nie narazić Nadleśnictwa L. na straty i niegospodarność. Z powyższych czynności sporządzono dokumentację fotograficzną.

Dowód: notatka służbowa z dnia 18.11.2019r., skierowana do N. Nadleśnictwa L. – k. 93-94 akt sprawy.

W dokumentacji fotograficznej z dnia 18.11.2019r. ujęto: deprecjację drewna w Leśnictwie M. oddział 152.f.00 oraz niewłaściwą gospodarkę przy pozyskaniu drewna samowyrobem w Leśnictwie M. Oddział 102.i.00.

Dowód: dokumentacja fotograficzna – k. 75-92 akt sprawy.

W odniesieniu do powyższych wniosków kontroli, L. K. pismem z dnia 04.12.2019r., zatytułowanym (...), skierowanym do N., wskazał, że pozwolenia wystawiane na samowyrób niezwłocznie i każdorazowo przekazywał do straży leśnej, zaś o odbiórce samowyrobów nie zgłaszał, gdyż nikt tego od L. K. do tej pory nie wymagał, zatem był przekonany, iż straż ma podgląd odbiorów drewna w (...)ie.

Nadto, w treści pisma wskazał, że w najbliższym terminie dąb zostanie wywieziony do tartaku do K. razem z bukiem pozyskanym wcześniej z oddz. 152 i wraz z drewnem z leśnictwa K..

Dowód: Wyjaśnienie z dnia 04.12.2019r. – k. 95-96 akt sprawy.

Podstawą planów pozyskania były szacunki brakarskie, na podstawie których sporządzano plan finansowy na dany rok.

W każdym roku Inżynier Nadzoru w osobie T. M. miał duże wątpliwości i obiekcje co do tworzonych przez L. K. szacunków brakarskich.

Dowód: treść zeznań świadka T. M. – k. 213, zapis nagrania – 01:40:41-01:49:33.

W okresie zatrudnienia L. K. nierzadko albo nie wykonywał poleceń służbowych, albo wykonywał je, lecz w inny, opracowany przez siebie sposób. Przełożeni odbierali te zachowania jako wprowadzanie przez L. K. własnej gospodarki leśnej. Nie odmawiał wykonania poleceń służbowych, jednak w ocenie przełożonych robił wszystko, ażeby polecenia należycie nie wykonać.

Dowód: treść zeznań G. G. (1) – k. 339, zapis nagrania – 02:13:20- 02:20:26-02:22:40.

W dniu 12.12.2019 roku pracodawca - reprezentowany przez N. - skutecznie złożył L. K. oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę na czas nieokreślony, z zachowaniem okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 31.03.2020r. Jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę wskazano:

-

utratę zaufania spowodowaną nie wykonywaniem przez L. K. poleceń, w tym polecenia na piśmie z dnia 11.04.2019r. , co potwierdza kontrola terenowa przeprowadzona w Leśnictwie M., zakończona notatką służbową z dnia 23.07.2019r. oraz polecenia na piśmie z dnia 08.11.2019r., co potwierdza kontrola terenowa wykonania szacunków brakarskich oraz bieżącego pozyskania w Leśnictwie M. zakończona notatką służbową z dnia 02.12.2019r.

-

wskazano, że takie zachowanie L. K. naraża Skarb Państwa na ewentualne straty i uniemożliwia prowadzenie prawidłowej gospodarki leśnej.

Wskazano nadto, że podobnych sytuacji niewykonania przez L. K. poleceń służbowych zarówno ustnych, jak i pisemnych przez cały okres zatrudnienia było wiele, jednakże w ostatnich latach nasiliły się one na tyle, że dalsza współpraca staje się niemożliwa.

Dowód: pisemne oświadczenie z dnia 12.12.2019r. o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia – k. 174.

Wynagrodzenie L. K. liczone według zasad jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 8.005,75 zł brutto.

Dowód: zaświadczenie z dnia 26.02.2020r. – k. 154 akt sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo L. K. nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd dokonując oceny odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę w pierwej musiał przeanalizować, czy dokument, który sporządził pracodawca tj. oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę, jest zgodny z prawem. Analiza dotyczyła zarówno płaszczyzny formalnej, jak i materialnej.

Wymogi formalne oświadczenia zostały określone przepisem wyrażonym w art. 30 § 3-5 k.p. Oświadczenie dla swojej ważności winno być sporządzone na piśmie, zawierać przyczynę rozwiązania stosunku pracy oraz pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy. Kolejnym wymogiem formalnym jest również podpisane oświadczenia przez osobę do tego uprawnioną (art. 3 ¹ k.p.).

Wobec spełniania wszystkich wymogów formalnych, Sąd podjął się oceny oświadczenia pod względem merytorycznym.

W niniejszej sprawie należało ocenić zasadność wypowiedzenia powodowi umowy o pracę, ocenić czy wypowiedzenie niniejsze spełniało wymóg jasnego określenia przyczyny i w konsekwencji ustalenie, czy powód może skutecznie skorzystać z uprawnień przewidzianych w razie nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę.

Na wstępie wymaga wyjaśnienia, iż w przepisach kodeksu pracy istnieje wyraźne rozdzielenie pomiędzy czysto formalnym wskazaniem przyczyny wypowiedzenia, czego dotyczy art. 30 § 4 k.p., a zasadnością (prawdziwością, rzeczywistością) tej przyczyny, o czym stanowi art. 45 § 1 k.p.

Jak wynika z bogatego orzecznictwa Sądu Najwyższego, podanie w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyny pozornej (nierzeczywistej, nieprawdziwej), jest równoznaczne z brakiem wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie w pojęciu art. 30 § 4 k.p. Pozorność takowej przyczyny powoduje z kolei bezzasadność dokonanego wypowiedzenia i powstanie roszczeń z art. 45 § 1 k.p.( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 1999 r., I PKN 645/98, z dnia 13 października 1999r., I PKN 304/99, z dnia 15 kwietnia 1999 r., I PKN 9/99).

Powinność wskazania przez pracodawcę przyczyny – wynikającej z art. 30 § 4 k.p. – ma doniosłe skutki procesowe, gdyż wskazanie w pisemnym oświadczeniu przez pracodawcę przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę przesądza o tym, że spór przed organami orzekającymi toczyć się może tylko w graniach zarzutu skonkretyzowanego w pisemnym oświadczeniu, a pracodawca jest pozbawiony możliwości powoływania się w toku postępowania na inne przyczyny, które mogłyby uzasadniać wypowiedzenie stosunku pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1998 r., I PKN 434/98).

Podkreślić należy, iż podanie pracownikowi przyczyny ma umożliwić mu dokonanie racjonalnej oceny, czy ta przyczyna w rzeczywistości istnieje i czy w związku z tym zaskarżenie czynności prawnej pracodawcy może doprowadzić do uzyskania przez pracownika odpowiednich korzyści ( w tym przypadku przywrócenia do pracy).

Powyższe rozważania mają dla sprawy oraz jej rozstrzygnięcia istotne znaczenie, bowiem stwierdzenie naruszenia przepisu art. 30 § 4 k.p. ma wpływ na ocenę zgodności rozwiązania stosunku pracy z prawem, bądź też naruszenie prawa. Stwierdzenie naruszenia prawa determinuje powstanie po stronie pracownika roszczeń przewidzianych w art. 45 § 1 k.p.

Zgodnie z treścią wskazanego wyżej przepisu ustawy Kodeks Pracy, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Na gruncie przedmiotowej sprawy, istota sporu sprowadzała się do oceny, czy przyczyny wypowiedzenia, były przyczynami konkretnymi, rzeczywistymi i uzasadniającymi rozwiązanie z powodem umowy o pracę za wypowiedzeniem.

Istotne jest, że ciężar udowodnienia zasadności przyczyny stanowiącej podstawę wypowiedzenia obciąża pracodawcę, a pracownika natomiast obciąża dowód istnienia okoliczności przytoczonych przez niego w celu wykazania, że wypowiedzenie jest nieuzasadnione (wyrok SN z 8.09.1997 r., I PRN 17/7).

Ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę w ramach art. 45 k.p. powinna być dokonana z uwzględnieniem słusznych interesów zakładu pracy oraz przymiotów pracownika związanych ze stosunkiem pracy. Ponadto, dla uznania zasadności wypowiedzenia decydujące znaczenie ma rodzaj i ciężar gatunkowy przyczyny wypowiedzenia ( komentarz do art. 45 k.p., Jaśkowski Kazimierz).

Od transformacji ustrojowych w latach 90-tych orzecznictwo Sądu Najwyższego zliberalizowało wymagania w odniesieniu do zasadności wypowiedzenia, traktując ten sposób rozwiązania umowy jako zwykły sposób jej rozwiązania uzasadniany zwykłymi przyczynami bez nadzwyczajnego znaczenia. Wypowiedzenie uzasadnia więc także niezawinione naruszenia obowiązków pracowniczych, nie może ono być jednak szykaną wobec pracownika. Równocześnie podkreśla się istotną odrębność rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, stosując w praktyce wymóg wysokiego stopnia winy pracownika.

Przykładowo w wyroku z dnia 4 grudnia 1997 r., I PKN 419/97, OSNAPiUS 1998, nr 20, poz. 598, stwierdzono, że przyczyna wypowiedzenia nie musi mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości, skoro wypowiedzenie jest zwykłym sposobem rozwiązania bezterminowego stosunku pracy. Brak oczekiwanej przez pracodawcę dbałości, staranności i uwagi w wykonywaniu obowiązków uzasadnia wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę. Z drugiej strony trzeba mieć jednakże na uwadze, że uznanie wypowiedzenia umowy za zwykły sposób rozwiązania stosunku pracy nie oznacza przyzwolenia na arbitralne, dowolne, nieuzasadnione lub sprzeczne z zasadami współżycia społecznego wypowiedzenie umowy o pracę (wyrok z dnia 28 października 1998 r., I PKN 398/98, OSNAPiUS 1999, nr 23, poz. 751).

Jeżeli pracodawca powołuje się na kilka przyczyn decyzji o zakończeniu stosunku pracy, to wystarczy, aby jedna z nich okazała się prawdziwa i zasadna.

Nadto, wypowiedzenie umowy o pracę uważane jest za konkretne, a więc uzasadnione, gdy sąd pracy stwierdzi, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, że wskazane przez pracodawcę fakty i rzeczowe okoliczności dotyczące osoby lub zachowania pracownika w procesie świadczenia pracy lub zdarzeń wywarły wpływ na decyzję pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę (wyr. SN z 14.5.1999 r., I PKN 47/99, OSNAPiUS 2000, Nr 14, poz. 548). Warunek wskazania przez pracodawcę konkretnej przyczyny wypowiedzenia nie jest równoznaczny z koniecznością sformułowania jej w sposób szczegółowy (wyr. SN z 11.1.2011 r., I PK 152/10, MoPr 2011, Nr 7, s. 363). Skonkretyzowanie przyczyny wypowiedzenia nie oznacza wyczerpującego powoływania wszystkich faktów i zdarzeń, które leżały u podstaw decyzji pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę. Konkretność przyczyny nie polega na jej opisaniu w sposób szczegółowy. To przyczyna wypowiedzenia powinna być konkretna, a nie jej opis. Wymaganie konkretności przyczyny może być spełnione przez wskazanie kategorii zdarzenia. O potrzebie i stopniu skonkretyzowania opisu (wskazania) przyczyny decydują indywidualne okoliczności każdego przypadku (wyr. SN z 6.1.2010 r., I PK 168/09, MoPr 2010, Nr 10, s. 542).

Zgodnie z od dawna utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego pracodawca wypowiadający umowę o pracę nie narusza przepisu art. 30 § 4 k.p. jeżeli pracownik jest świadomy tego, z jakich powodów dochodzi do jego zwolnienia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2015 r., III PK 109/14, LEX nr 1666025). Zgodnie z tą linią orzeczniczą istotne jest jedynie to, aby z oświadczenia pracodawcy wynikało w sposób niebudzący wątpliwości co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi, który uzasadnia rozwiązanie stosunku pracy (zob. np. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2006 r., I PK 112/06, Prawo Pracy 2007 nr 5, s. 27, czy z dnia 8 stycznia 2008 r., I PK 177/07, LEX nr 448827) – vide: Wyrok SN z 22.03.2016 r., I PK 100/15, LEX nr 2019497.

Z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego wynika, że w okolicznościach niniejszej sprawy przyczyny wypowiedzenia zostały przez pracodawcę skonkretyzowane wystarczająco i są prawdziwe. Sąd dokonał w tym zakresie szczegółowej analizy wskazanych przez pracodawcę przyczyn.

Zważyć należy na fakt, że w obowiązującym porządku prawnym rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem, traktowane jest jako zwykła forma czy też sposób rozwiązania stosunku pracy. Istotne jest przeto uprawnienie każdego pracodawcy do swobodnego kształtowania zespołu pracowników.

Podkreślić należy przy tym, że przyczyny rozwiązania umowy o pracę stanowią niejako motywy, fakty uzasadniające takową decyzję pracodawcy. W ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie, przyczyny wskazane w treści oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem, uzasadniają decyzję pracodawcy wyrażoną w tymże oświadczeniu.

W treści oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę, pracodawca wskazał następujące przyczyny ( z którymi nie zgadzał się powód):

-

utratę zaufania spowodowaną nie wykonywaniem przez L. K. poleceń, w tym polecenia na piśmie z dnia 11.04.2019r., co potwierdza kontrola terenowa przeprowadzona w Leśnictwie M., zakończona notatką służbową z dnia 23.07.2019r. oraz polecenia na piśmie z dnia 08.11.2019r., co potwierdza kontrola terenowa wykonania szacunków brakarskich oraz bieżącego pozyskania w Leśnictwie M. zakończona notatką służbową z dnia 02.12.2019r.

-

wskazano, że takie zachowanie L. K. naraża Skarb Państwa na ewentualne straty i uniemożliwia prowadzenie prawidłowej gospodarki leśnej.

Pracodawca w oświadczeniu wskazał nadto, że podobnych sytuacji niewykonania przez powoda L. K. poleceń służbowych zarówno ustnych, jak i pisemnych przez cały okres zatrudnienia było wiele, jednakże w ostatnich latach nasiliły się one na tyle, że dalsza współpraca staje się niemożliwa.

Zauważyć w tym miejscu potrzeba, że powód zeznając podczas rozprawy w dniu 25.11.2021r. przyznał, iż w rzeczywistości nie wykonał w całości polecenia otrzymanego od przełożonych z dnia 08.11.2019r., nie zdążył poprawić szacunku brakarskiego w oddziale 105b, bowiem musiał się skupić na pracy bieżącej. Szczególną uwagę Sądu zwróciła jednak okoliczność, którą przyznał sam powód, iż o powyższym opóźnieniu i niewykonaniu w całości poleceń z dnia 08.11.2019r. powód nie informował przełożonego nadleśniczego (vide: zeznania L. K. – k. 336v.). W trakcie postępowania L. K. podawał, iż nie lekceważył poleceń przełożonych, lecz w miarę swych możliwości przystępował do ich wykonywania (vide: k. 337). W ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie, nie jest dopuszczalną taka postawa pracownika, w szczególności jeśli idzie o pracownika Lasów Państwowych zatrudnionego w konkretnym nadleśnictwie na tak wysokim stanowisku. Otóż, pracownik nie może wykonywać poleceń służbowych, tylko kiedy subiektywnie uzna, że aktualnie ma możliwość ich wykonania. Nie może też wykonywać poleceń ratami, częściowo - w zależności od swobodnego uznania, że ma możliwości i czas na wykonanie danego polecenia lub też nie ma takich warunków. Nie może bowiem umknąć okoliczność specyfiki, powagi oraz znaczenia pracy leśnictwa (a zatem i całego nadleśnictwa) w płaszczyźnie gospodarki krajowej. Jest to podmiot niezwykle istotny w tej mierze, który realizuje konkretne, ściśle wytyczone założenia, zawarte w specjalistycznej dokumentacji, w tym planie urządzania lasu. Prawidłowo i terminowo sporządzone plany, szacunki - są niejako wyznacznikiem działania i funkcjonowania dla nadleśnictwa, a zatem również dla konkretnego leśnictwa, uwzględniając zapotrzebowanie rynku, możliwości, stan zadrzewienia, warunki naturalne i gruntowe, uwarunkowania finansowe, kadrowe, a to wszystko oceniane również przez pryzmat terminowości i gospodarności. Gospodarka leśna w sposób ścisły opiera się również na wytycznych wynikających ze specyfiki gruntu, środowiska, stanu lasu w danym czasookresie przy uwzględnieniu założeń i realizacji bieżącego i prognozowanego zapotrzebowania. Powyższe planowania wymagają zarówno wiedzy fachowej, specjalistycznej z zakresu ekologii, botaniki, jak również postrzegania managerskiego i gospodarnego na funkcjonowanie całego podmiotu. Te wszystkie okoliczności miał na względzie Sąd, oceniając zachowanie powoda jako pracownika w płaszczyźnie argumentacji wskazanej w treści oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem.

Obszerne i wnikliwe postępowanie dowodowe pozwala na stwierdzenie, że nie jest dopuszczalną sytuacja, w której poszczególni leśniczy podejmowaliby realizację własnych planów zadrzewienia, gospodarki leśnej, tworzyli własne subiektywne założenia planowania – w tym sadzenia lasu, wyrabiania drewna, ścinki, określania ilościowo-rodzajowego drzewostanu. Nie mogła również ostać się sytuacja, ażeby powód jako leśniczy w podległym w Leśnictwie M., nie wykonywał poleceń służbowych otrzymywanych od przełożonych ustnie oraz pisemnie. Wreszcie nie jest dopuszczalnym, aby powód indywidualnie weryfikował założenia wskazane w planie urządzenia lasu oraz prowadził własne zamierzenia, zgodnie z indywidualnym wyobrażeniem zalesienia i funkcjonowania danych obszarów lasu. Tymczasem takie zachowania ze strony powoda miały miejsce, co wykazało postępowanie dowodowe przeprowadzone w niniejszej sprawie. Podkreślić przy tym potrzeba, że w zakresie obowiązków i odpowiedzialności powoda, zatrudnionego na stanowisku leśniczego Leśnictwa M. należały w szczególności: organizacyjne przygotowywanie oraz terminowe wykonywanie wszelkich czynności techniczno-gospodarczych, ochronnych i administracyjnych na terenie powierzonego leśnictwa i w powierzonych jego nadzorowi lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa, wynikających z planów gospodarczych i harmonogramów prac ustalonych dla leśnictwa.

Przesłuchani w sprawie świadkowie ze szczególną mocą podkreślali, że powód niezwykle oszczędzał wycinkę dęba i robił to, kiedy tylko miał taką możliwość, co czynił niezgodnie z planem urządzenia lasu. Zauważali, że wycinkę świerka powód prowadził natomiast w nadmiarze (wycinał go w całości), twierdząc, że świerk jest poza naturalnym zasięgiem występowania, a w związku z tym nie powinien w lesie rosnąć. W ocenie przełożonych (w tym nadleśniczego), takim postępowaniem L. K. zakłócał porządek hodowlany na danym wydzieleniu. Świadkowie wskazali, że istotny jest czas i rodzaj cięć. Nadto, świadkowie podkreślali, że każda rębnia składa się z układu czasowego oraz układu przestrzennego; pozostawienie starych dębów wstrzymuje nowy drzewostan, który może zastąpić stary – vide: treść zeznań G. G. (1) – k. 339v.

Już tylko treść zeznań świadka D. M. (zastępca nadleśniczego) wskazuje, że pracownicy nadleśnictwa bezwzględnie obowiązani są kierować się zasadami, które obowiązują w lasach oraz we wskazaniach gospodarczych. Świadek zaznaczył, że L. K. czasami nie kierował się takimi zasadami, które winny być priorytetowymi dla niego (vide: k. 313). Co więcej, świadek zeznając wskazał, że wielokrotnie przeprowadzał z powodem rozmowy, aby zmienił swe postępowanie, albowiem takie działania powoda mogą zakończyć się rozwiązaniem stosunku pracy. Co więcej, postępowanie dowodowe wykazało, iż przełożeni wydali powodowi polecenia służbowe na piśmie, albowiem uprzednie polecenia w formie ustnej, nie były wykonywane i nie przynosiły praktycznie żadnych rezultatów.

Postępowanie dowodowe potwierdziło, że w wyniku oględzin w terenie ustalono, że powód nie wykonał w całości ww. poleceń z miesiąca kwietnia 2019r. Co prawda, wyznaczono drzewa, jednak nie we wskazanych i zaleconych ilościach. Ustalono, że zbyt mało dębu wycięto, co nie spełniało oczekiwań hodowlanych.

Z relacji świadka D. M. wynika, że stare dęby rosły nad nowym lasem bukowym. To zaś powodowało degenerację młodego pokolenia drzew, które nie miały możliwości prawidłowego wzrostu. Świadek wskazał zeznając, że według założeń L. K. miał usunąć drzewostan dębowy. W ocenie świadka powód ni e pracował zgodnie z zasadami lasu (vide : treść zeznań świadka D. M. – k. 312v.-313). W trakcie kontroli w dniu 29.04.2019r. stwierdzono nieprawidłowości w zakresie oddz. 102i, w szczególności: część warstwy drzewostanu która powinna zostać usunięta, nie została przez Leśniczego wyznaczona do usunięcia, co sprzeciwia się poleceniu z dnia 11.04.2019r. (vide: notatki z kontroli).

Nieprawidłowości po stronie powoda, jego postępowanie w pracy, artykułowany przez pozwanego brak realizacji poleceń otrzymanych przez przełożonych analizować potrzeba również przez pryzmat specyfiki pracy leśnego oraz znaczenia rzetelnej realizacji otrzymanych i zatwierdzonych planów urządzenia lasu. Otóż, materiał dowodowy wykazał, że podstawą planów pozyskania były szacunki brakarskie, na podstawie których sporządzano plan finansowy na dany rok. Z treści zeznań świadków wynika bowiem, że w każdym roku Inżynier Nadzoru w osobie T. M. miał duże wątpliwości i obiekcje co do tworzonych przez L. K. szacunków brakarskich (vide: treść zeznań świadka T. M. – k. 213, zapis nagrania – 01:40:41-01:49:33).

Przesłuchiwani w sprawie świadkowie potwierdzili bowiem, że w okresie zatrudnienia powód albo nie wykonywał poleceń służbowych, albo wykonywał je, lecz w inny, opracowany przez siebie sposób. Przełożeni odbierali te zachowania jako wprowadzanie przez L. K. „własnej gospodarki leśnej”. Świadkowie zeznając spostrzegli, że powód nie odmawiał wykonania poleceń służbowych, jednak w ocenie przełożonych robił wszystko, ażeby danego polecenia należycie nie wykonać (lecz według własnej wizji i pomysłu) – vide: treść zeznań G. G. (1) – k. 339. Co istotne, z relacji świadków wynika, że przełożeni nie negowali nigdy, nie kwestionowali, wiedzy fachowej i znaczącego doświadczenia zawodowego powoda, jednakże akcentowali, że priorytet w funkcjonowaniu lasów mają plany, wieloletnie specjalistyczne założenia uwzględniające realizację nakreślonych odgórnie celów, które należy realizować.

Konkludując wskazać należy, że przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe przede wszystkim potwierdziło zasadność przyczyn wskazanych przez pracodawcę w treści oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę z powodem.

W ocenie Sądu, w sytuacjach, kiedy powód nie był w stanie wykonać (chociażby częściowo) otrzymanych poleceń, z przyczyn od niego niezależnych, bezwzględnie winien powiadomić przełożonych o takich sytuacjach i takim stanie rzeczy. Brak bowiem jakiejkolwiek sygnalizacji takich sytuacji, wskazania problemów, pozwala na przyjęcie, że L. K. nie traktował z respektem ww. poleceń, nie był w tym zakresie sumienny, nie respektował poleceń przełożonych. W konsekwencji, taka sytuacja w istocie doprowadziła do utraty po stronie pracodawcy zaufania do pracownika w osobie L. K..

Sąd orzekający w niniejszej sprawie prezentuje pogląd, iż ocena, czy dana przyczyna uzasadnia wypowiedzenie nie może przy tym ograniczać się do oceny wyizolowanego zdarzenia lub zachowania. Zasadność wypowiedzenia umowy o pracę powinna być bowiem rozważana z uwzględnieniem potrzeb pracodawcy i z poszanowaniem interesów pracownika sumiennie i starannie wykonującego obowiązki pracownicze.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem orzecznictwa i doktryny, zasadność wypowiedzenia umowy o pracę powinna być bowiem rozważana z uwzględnieniem potrzeb pracodawcy i z poszanowaniem interesów pracownika sumiennie i starannie wykonującego obowiązki pracownicze – vide: Wyrok SN z 17.05.2016 r., I PK 155/15, OSNP 2017, nr 12, poz. 160. W niniejszej sprawie Sąd dokonał wszechstronnej oceny materiału dowodowego, badając przyczyny wskazane w treści oświadczenia, postrzegając je również w szerokiej optyce, tzn. przez pryzmat licznych sytuacji w zakresie wydawanych powodowi poleceń, ich realizacji, poglądów i stosunku powoda do opracowywanych odgórnie planów gospodarki leśnej i zalesienia, atmosfery pracy, uprzednio nałożonych na powoda kar porządkowych, zachowanych relacji powód – pracodawca, zastrzeżeń do pracy powoda wyrażanych przez uprzednich zwierzchników, jak i obecnych.

Po wtóre, wspomnieć należy, iż w treści spornego oświadczenia o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę, jako przyczynę powyższego, pracodawca wskazał w szczególności utratę zaufania spowodowaną nie wykonywaniem przez powoda poleceń, w tym polecenia na piśmie z dnia 11.04.2019r. oraz polecenia na piśmie z dnia 08.11.2019r. Pracodawca w oświadczeniu wskazał jednak, że podobnych sytuacji niewykonania przez powoda poleceń służbowych zarówno ustnych, jak i pisemnych przez cały okres zatrudnienia było wiele, jednakże w ostatnich latach nasiliły się one na tyle, że dalsza współpraca staje się niemożliwa. Konkretnie pracodawca wskazał jedynie dwa polecenia (ze wskazaniem daty i treści), z ostatniego czasu, które w ocenie pracodawcy okazały się przeważającymi i zaważyły o decyzji pracodawcy co do konieczności rozwiązania stosunku pracy z powodem.

Odnośnie kwestii poleceń wskazanych w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę, wspomnieć potrzeba również, że materiał dowodowy wykazał, iż pismem z dnia 11.04.2019r. skierowanym do L. N. polecił dokonać korekty szacunków brakarskich w oddziale 156c oraz ponownego wyznaczenia drzew w oddziale 102i, zgodnie ze wskazaniami gospodarczymi dla tych wydzieleni, wskazując, że na gruncie może pozostać 5% powierzchni starodrzewu w zwartej kępie. Wskazano, że ww. polecenie winno zostać wykonane pod nadzorem i w ścisłej współpracy z inżynierem nadzoru do dnia 26.04.2019r., zaś o wykonaniu polecenia L. K. powinien powiadomić pisemnie do dnia 30.04.2019r. Nadto, wskazano, że w razie nie wykonania polecenia zgodnie z zaleceniami N. będzie zmuszony wyciągnąć konsekwencje służbowe, a w ostateczności zwolnić L. K. z pełnienia funkcji leśniczego w Leśnictwie M.. Podano również, że w trakcie kontroli w zakresie oddziału 102 i 156c, stwierdzono nieprawidłowości polegające na pozostawieniu całego udziału dęba, co jest niezgodne z założeniami PUL dla tych wydzieleni (vide: pismo z dnia 11.04.2019r. – k. 68 akt sprawy; nadto treść zeznań świadka D. M. – k. 312v., zapis nagrania – 00:58:24-01:10:21).

Z treści zeznań świadków wynika, że w ramach ww. poleceń L. K. miał w szczególności doznaczyć drewno, bowiem wówczas była już wykonywana wycinka. Drzewa miały zostać doznaczone, celem ich usunięcia. To wynikało również z zapotrzebowania na asortyment.

W ocenie przełożonych, termin na wykonanie ww. czynności ustalony do 26.04.2019r. był wówczas terminem realnym, gdyż drewna nie było dużo. Na szczególną uwagę zasługuje okoliczność, że powód nie złożył przełożonym żadnej pisemnej informacji, aby miał nie zdążyć z pracami w zakreślonym terminie (ta ostatnia okoliczność pozostaje poza sporem w sprawie).

Istotne, że w wyniku oględzin w terenie ustalono, że L. K. nie wykonał w całości ww. poleceń. Co prawda, wyznaczono drzewa, jednak nie we wskazanych i zaleconych ilościach. Ustalono, że zbyt mało dębu wycięto, co nie spełniało oczekiwań hodowlanych.

Zauważyć należy, iż przełożonych powoda zaniepokoiły jego działania, albowiem powstała sytuacja, w której stare dęby rosły nad nowym lasem bukowym, a to powodowało degenerację młodego pokolenia drzew, które nie miały możliwości prawidłowego wzrostu. Przełożeni powoda spostrzegli, że pomimo poleceń i planów, powód bardzo niechętnie wycinał stare drzewa dębowe, bukowe i sosnowe. W ocenie przełożonych, powód nie pracował zgodnie z zasadami urządzania lasu. Powyższe odnajduje swe potwierdzenie w szczególności w treści zeznań świadka D. M. – k. 312v.-313.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wykazał, że w dniu 23.04.2019r. i 29.04.2019r. dokonano weryfikacji terenowej wykonania poleceń wydanych Leśniczemu L. K. pismem z dnia 11.04.2019r. związanych z korektą szacunków brakarskich na rok 2020 w oddz. 156c oraz poprawy charakteru cięć w Rb II AU-oddz.102i. I tak, w trakcie kontroli w dniu 29.04.2019r. stwierdzono nieprawidłowości w zakresie oddz. 102i, w szczególności: część warstwy drzewostanu która powinna zostać usunięta, nie została przez Leśniczego wyznaczona do usunięcia, co sprzeciwia się poleceniu z dnia 11.04.2019r.

Nadto, pośród nieprawidłowości zaznaczono: naturalny charakter kęp pozostawionego starodrzewu został zmieniony przez usunięcie na ich powierzchni udziału So i Bk, zostawiając udział Db, co przeczy idei pozostawiania nienaruszonych przyrodniczo płatów roślinności. Ustalono również, że na powierzchni pozostawiono i wyznaczono jako drzewa ekologiczne posusz jałowy oraz drzewa dziuplaste i otulinę drzewa, na którym stwierdzono gniazdo. W wielu przypadkach wyznaczono drzewa, które nie mają powyższego charakteru i pozostawienie ich jest oczywistym nadużyciem. Powyższe odnajduje swe potwierdzenie w szczególności w treści pisma Inżyniera Nadzoru z dnia 29.04.2019r. – k. 66 – 67 akt sprawy; ale również w treści zeznań świadka T. M. – k. 212v.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy, iż pracodawca nie ma obowiązku sformułowania przyczyny wypowiedzenia w sposób jak najbardziej precyzyjny, szczegółowy i drobiazgowy, z powołaniem opisów wszystkich faktów i zdarzeń, dokumentów, ich dat oraz wskazaniem poszczególnych działań, czy zaniechań, składających się w ocenie pracodawcy na przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę zawartą na czas nieokreślony ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 listopada 2008 r., II PK 82/08, LEX nr 489012) – vide: Wyrok SN z 22.03.2016 r., I PK 100/15, LEX nr 2019497. W ocenie Sądu, powód rozumiał, jakie były przyczyny rozwiązania z nim umowy o pracę. Co więcej, miał pełną wiedzę, co do faktu, w jaki sposób winny zostać wykonane poszczególne polecenia pracodawcy (w szczególności te wskazane w treści oświadczenia). Powód był świadomy, z jakich przyczyn został zwolniony i czym kierowany był pracodawca podejmujący taką decyzję.

Materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie pozwolił na skonstruowanie konstatacji, że przyczyna wskazana przez pracodawcę w treści oświadczenia, była prawdziwa oraz konkretna, a przy tym dobrze znana powodowi.

Postępowanie dowodowe wykazało nadto, że powód był w trakcie zatrudnienia u pozwanego karany karami porządkowymi. Co więcej, został w pewnym okresie czasu zdegradowany (w 2014r.), powierzono mu niższe stanowisko pracy, tj. podleśniczego. Pracodawca w 2016r. przywrócił jednak powoda na poprzednie stanowisko tj. leśniczego. Z pola widzenia nie można bowiem tracić okoliczności, że pismem z dnia 15.10.2014r. pracodawca Nadleśnictwo L. wypowiedział L. K. dotychczasowe warunki pracy i płacy wynikające z umowy o pracę na czas nieokreślony zawartej w dniu 01.09.1984r. z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął z dniem 31.01.2015r. Wypowiedzenie obejmowało warunki zatrudnienia w zakresie stanowiska, wynagrodzenia za pracę i miejsca wykonywania pracy. W upływie okresu wypowiedzenia, czyli od dnia 01.02.2015r. uległo zmianie: stanowisko pracy z leśniczego Leśnictwa M. na podleśniczego Leśnictwa Ł.. Co istotne w treści pisma wskazano, że przyczyną ww. wypowiedzenia zmieniającego warunku pracy i płacy jest wykonywanie przez L. K. zadań służbowych w sposób niezgodny z zasadami prawidłowej gospodarki leśnej . Wskazano, że zgodnie z zakresem obowiązków i odpowiedzialności leśniczego z dnia 01.02.2005r. L. K. miał obowiązek organizacyjnego przygotowania oraz terminowego wykonywania wszelkich czynności techniczno-gospodarczych i ochronnych, zaś nieprawidłowe wykonywanie ww. obowiązków przyczyniło się do bardzo złego stanu sanitarnego drzewostanów w leśnictwie M. . Podano nadto, że nieusuwanie posuszu w leśnictwie M. doprowadziło do rozwoju szkodników owadzich, które zasiedliły zdrowe świerki, w następstwie czego nastąpiło nasilenie wydzielania się posuszu i deprecjacji drewna. Zarzucono również działania, które wywołały spadek zadrzewienia drzewostanu, degradację gleby, nieodwracalną szkodę ekosystemu potrzebnego do właściwego rozwoju poszczególnych gatunków roślin i zwierząt na terenie Leśnictwa M. (w tym sóweczki, włochatki). W treści ww. pisma, pracodawca zaznaczył, że pomimo udzielonych powodowi nagan z dnia 06.06.2013r. i 9.05.2014r. oraz wielu rozmów przeprowadzonych z nim w obecności zastępcy i inżyniera nadzoru, nie stwierdzono radykalnej poprawy zmiany w pracy i wykonywaniu zadań służbowych w sposób zgodny z zasadami gospodarki leśnej.

Z powyższych wynika zatem, że nie są uprawnione twierdzenia oraz insynuacje strony powodowej, jakoby nowy nadleśniczy był do powoda uprzedzony, stąd jego niepowodzenia i nieprzyjemności, które go spotykały w trakcie pracy.

Nadto, zauważyć potrzeba, że poza niewykonaniem poleceń wspomnianych konkretnie w treści oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę, przełożeni zgłaszali i sygnalizowali również inne zastrzeżenia wobec pracy powoda. Jedynie tytułem przykładu wskazać można, iż w dniu 01.07.2019r. przeprowadzono kontrolę poprawności wykonania prac ujętych w protokołach odbioru robót wykonanych w leśnictwie M. za miesiąc czerwiec 2019r. I tak, Inżynier Nadzoru stwierdził, że tak negatywnie wykonane zabiegi tracą swoją zasadność, a tworzenie protokołów odbioru robót na wykonane prace jest nadużyciem leśniczego (vide: notatka służbowa Inżyniera Nadzoru z dnia 02.07.2019r. – k. 72).

W trakcie postępowania w niniejszej sprawie powód nie zdołał wykazać, ażeby przyczyną zwolnienia była bezpodstawna niechęć przełożonych wobec jego osoby, co w trakcie postępowania strona powodowa insynuowała. Konfrontacji z obszernym materiałem dowodowym nie wytrzymuje bowiem twierdzenie powoda w zakresie nierównego traktowania jego osoby, co spowodowane miało być – w jego ocenie – osobistą niechęcią niezwiązaną z jakością pracy, ani stosunkiem do przełożonych. Okoliczności te nie zostały wykazane w sprawie. Również nie znajdują oparcia w materiale dowodowym argumenty powoda, iż zawsze wykonywał polecenia przełożonych. Już tylko w tym zakresie zauważyć można swoistą niespójność, bowiem w trakcie przesłuchania powód zeznał, że jednego z poleceń nie wykonał w całości.

Nadto, uwadze Sądu nie mogła umknąć okoliczność, że zarówno nadleśniczy, jak również pozostali przełożeni (pracownicy nadleśnictwa) wypowiadali się o powodzie z zachowaniem szacunku, a przy tym akcentowali jego doświadczenie zawodowe oraz wiedzę fachową.

Niemniej jednak, o czym wspomniano w uprzedniej części uzasadnienia, powód był pracownikiem w pozwanym nadleśnictwie, a zatem bezwzględnie obowiązywała go podległość służbowa. Był zobligowany do wykonywania poleceń adekwatnych do zajmowanego stanowiska pracy (niezwykle istotnego i odpowiedzialnego). Nie prowadził bowiem indywidualnej działalności gospodarczej, a podległość służbowa niejako wpisana jest w stosunek pracy. Jako pracownik Nadleśnictwa z wieloletnim stażem, powód z pewnością miał tego świadomość.

Na marginesie jedynie zaznaczyć można, że już w treści pozwu L. K. zawarł znamienne twierdzenie, iż w prowadzeniu gospodarki leśnej kieruje się wyłącznie dbałością o powierzone mienie i dobro zakładu pracy, a nie względami ambicjonalnymi, czy chwilowymi efektami finansowymi. Tak sformułowana argumentacja pozwu – w ocenie Sądu - wskazywać może, iż powód podważa wręcz prowadzoną politykę gospodarki leśnej w konkretnym nadleśnictwie i nie zgadza się z przyjętymi założeniami oraz kierunkami w tym względzie (albowiem w ocenie powoda nie jest to kierunek prawidłowy z punktu widzenia dobra zakładu pracy).

W uwagi na powyżej obszernie przywołane okoliczności oraz rozważania, Sąd uznał, że argumentacja wskazana w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem jest prawdziwa i zasadna. Dlatego też, Sąd oddalił powództwo, o czym orzekł w punkcie pierwszym części dyspozytywnej wyroku.

Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchiwanych w sprawie świadków, którzy zeznawali zgodnie z posiadaną przez siebie wiedzą i poczynionymi obserwacjami. Ich zeznania były jasne i w ocenie Sądu szczere, a przy tym wzajemnie ze sobą korelowały i uzupełniały się. Co prawda, treść zeznań świadka: R. K. co do zasady - nie wnosi nowych, istotnych dla sprawy okoliczności, to jednak nie stanowi to argumentacji dla odmowy waloru wiarygodności jego zeznaniom. Świadek potwierdził zeznając, że współpracował z powodem w zakresie wycinek lasu (jako wykonawca usług leśnych) oraz że zdarzały się sytuacje awarii sprzętów, pojazdów. Świadek ten nie posiadał jednak wiedzy w zakresie jakości i terminowości realizacji obowiązków służbowych (w tym poleceń przełożonych) przez powoda, otrzymywanych poleceń służbowych od przełożonych, relacji i jego stosunku względem przełożonych. W zakresie okoliczności, co do których świadkowie nie posiadali wiedzy, zeznając po prostu wskazali, że nie orientują się, czy też że nie widzieli konkretnych sytuacji.

Co się zaś tyczy treści zeznań przesłuchiwanego w charakterze strony pozwanej – reprezentującego pracodawcę G. G. (1) - Sąd uznał, że zeznawał on szczerze. Oceniając treść złożonych przez niego zeznań Sąd zważył, że były one jasne i logiczne, wzajemnie się uzupełniając. Z tych też przyczyn Sąd uznał je za wiarygodne, zaś opierając się m.in. na ich treści, ustalił stan faktyczny.

Co się zaś tyczy zeznań powoda L. K., Sąd przyznał im walor wiarygodności jedynie w zakresie, w jakim odnalazły swe potwierdzenie w treści zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, któremu Sąd orzekający w sprawie, dał wiarę. W ocenie Sądu, niejednokrotnie powód przedstawiał własną, subiektywną interpretację tych samych zdarzeń i sytuacji (wskazywanych przez pozwanego), tłumacząc i argumentując poprawność swego postępowania, umniejszając tym samym mankamenty sposobu wykonywania pracy i obowiązków.

Nadto, Sąd oparł swe ustalenia również na treści dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, albowiem zostały one sporządzone w odpowiedniej formie, przez osoby do tego umocowane. Żadna ze stron skutecznie ich nie zakwestionowała.

W punkcie drugim części dyspozytywnej wyroku Sąd, na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu, wynikającej z treści art. 98 § 1 k.p.c., w myśl którego strona przegrywająca obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.530 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Wysokość kwoty Sąd ustalił na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 9 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018r., poz. 265), w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia pozwu - (180 zł + 1.350 zł, mając na względzie dochodzone w sprawie żądanie: przywrócenia do pracy i zasądzenia wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy).