Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., decyzją z dnia 8 grudnia 2020 r., na podstawie art. 114 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U z 2020 r., poz. 53 ze zm.) odmówił P. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż

przedłożone przez ubezpieczonego zaświadczenia nie mają wpływu na prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, bo zostały uwzględnione w stażu pracy. W związku z powyższym, decyzja z dnia 2 października 2020 r., jest nadal aktualna.

Organ rentowy podkreślił, że prawo do świadczenia może ulec ponownemu ustaleniu, jeżeli zostaną przedłożone lub przesłane za pośrednictwem poczty na wymieniony adres właściwie wystawione świadectwa pracy lub inne dokumenty potwierdzające zatrudnienie w terminie jednego miesiąca od dnia otrzymania niniejszej decyzji. Złożenie dokumentów po w/wym terminie będzie skutkowało ustaleniem uprawnień od miesiąca, w którym złożony zostanie ponownie wniosek. (decyzja k. 133 akt ZUS)

Odwołanie od powyższej decyzji, wnioskodawca złożył do Sądu Okręgowego w Łodzi w dniu 29 lutego 2016 r. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do spornego świadczenia. Ubezpieczony wskazał, że decyzja ZUS jest krzywdząca z uwagi na jego faktyczny stan zdrowia. Podkreślił, że cierpi na schorzenie kręgosłupa oraz inne choroby przewlekłe i nie ma środków finansowych na zakup farmaceutyków.

(odwołanie k. 3)

W odpowiedzi na odwołanie, Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o oddalenie odwołania wywodząc jak w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo wskazano, że Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 12.08.2020r. uznał wnioskodawcę za osobę okresowo częściowo niezdolną do pracy do 31.08.2021r., przy czym wskazał, iż daty powstania częściowej niezdolności do pracy nie da się ustalić. Od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS nie wniesiono sprzeciwu do Komisji Lekarskiej ZUS. Na podstawie zaś złożonych dokumentów wnioskodawca w 10-leciu liczonym na datę złożenia wniosku o świadczenie, tj. (10-lecie liczone 16.06.2010r. - 15.06.2020r.) na wymagane 5 lat podlegania ubezpieczeniom społecznym udowodnił łącznie 4 lata i 8 dni okresów składkowych - okresów nieskładkowych brak. Jednocześnie ogółem okresy składkowe wnioskodawcy - na wymagane 30 lat okresów składkowych (aby wyłączyć warunek posiadania 5-letniego okresu ubezpieczenia - art. 58 ust. 4 w/w ustawy) - nie wyniosły ponad 30-letniego okresu. W dniu 02.10.2020r. wydano zatem - aktualnie już prawomocną - decyzję o odmowie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Na podstawie złożonych w dniu 19.11.2020r. i w dniu 20.11.2020r. dokumentów ponownie przeanalizowano staż wnioskodawcy i ustalono, że przedłożone dokumenty nie mają wpływu na prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ zostały już uwzględnione w stażu pracy przy wydawaniu decyzji z dnia 02.10.2020r.

(odpowiedź na odwołanie k. 4– 4 verte)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił co następuje:

P. P. urodził się w dniu (...) i legitymuje się wykształceniem podstawowym. Wnioskodawca pracował jako pracownik fizyczny na budowie oraz przy rozładunkach, od listopada 2019 r. nie wykonuje pracy i pozostaje na utrzymaniu małżonki.

( okoliczności bezsporne, a nadto oświadczenie wnioskodawcy 00:02:18, płyta CD k. 212, informacja o okresach składkowych i nieskładkowych k. 4 – 4 verte, umowy w aktach, karta przebiegu zatrudnienia k. 115 akt kapitałowych ZUS)

Wnioskodawca nie posiada orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. (bezsporne, a nadto oświadczenie wnioskodawcy 00:02:18, płyta CD k. 212)

W dniu 16 czerwca 2020 r. ubezpieczony złożył do organu rentowego wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

(wniosek k. 1 - 6 akt ZUS)

Wnioskodawca został zbadany przez Lekarza Orzecznika ZUS, który rozpoznał u badanego otyłość, spowolnienie psycho – ruchowe, podejrzenie organicznego uszkodzenia (...) do diagnostyki, nadciśnienie tętnicze, nieprawidłową glikemię na czczo, stan po leczeniu zabiegowym kamicy nerkowej lewostronnej 30.04.2019 r., stan po ropnym zapaleniu szczękowym w dniu 26.05.2020 r.., stan po omdleniu w dniu 22.05.2019 r. i uznał, że jest on częściowo okresowo niezdolny do pracy do 31.08.2021 r. a daty powstania częściowej niezdolności do pracy nie da się ustalić. Brak jakiejkolwiek długotrwałej niezdolności do pracy powstałej na dzień 10.02.1999 r.

(opinia i orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS w dokumentacji medycznej k. 1 – 3 verte w aktach ZUS i k. 58 akt rentowych)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. decyzją z dnia 2 października 2020 r., w oparciu o powyższe orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 12.08.2020 r odmówił P. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Organ rentowy przyjął, że jako datę powstania tej niezdolności należy uznać datę złożenia wniosku o świadczenie, tj. 16.06.2010 r. Według organu rentowego na podstawie przedłożonej dokumentacji w 10-leciu przypadającym przed datą zgłoszenia wniosku oraz przed dniem powstania niezdolności do pracy, tj. w okresie od 16.06.2010 r. do 15.06.2020 r. ubezpieczony udowodnił 4 lata, i 8 dni okresów składkowych zaś okresów nieskładkowych brak . Do stażu pracy nie zaliczono okresów rejestracji w Powiatowym Urzędzie Pracy bez prawa do zasiłku dla bezrobotnych, gdyż nie stanowią one okresów składkowych, ani nieskładkowych .

(decyzja k. 116 – 116 verte akt ZUS)

W dniu 20 listopada 2020 r. ubezpieczony złożył do organu rentowego wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, do którego załączył zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z firmy (...) . (...) Spółki z o.o., (...) S.A., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z.o.o., (...) C., (...).

(wniosek k. 130, zaświadczenia k. 118 - 129 akt ZUS)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. decyzją z dnia 8 grudnia 2020 r., na podstawie art. 114 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U z 2020 r., poz. 53 ze zm.) odmówił P. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż

przedłożone przez ubezpieczonego zaświadczenia nie mają wpływu na prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, bo zostały uwzględnione w stażu pracy. W związku z powyższym decyzja z dnia 2 października 2020 r. jest nadal aktualna.

Organ rentowy podkreślił, że prawo do świadczenia może ulec ponownemu ustaleniu, jeżeli zostaną przedłożone lub przesłane za pośrednictwem poczty na wymieniony adres właściwie wystawione świadectwa pracy lub inne dokumenty potwierdzające zatrudnienie w terminie jednego miesiąca od dnia otrzymania niniejszej decyzji. Złożenie dokumentów po, w/wym terminie, będzie skutkowało ustaleniem uprawnień od miesiąca, w którym złożony zostanie ponownie wniosek. (decyzja k. 133 akt ZUS)

W dniu 23 kwietnia 2021 r. P. P. został zbadany przez biegłego sądowego lekarza neurologa J. B., która rozpoznała u niego zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa, omdlenie w wywiadzie oraz otyłość i uznała, że wnioskodawca z przyczyn neurologicznych jest zdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

57-letni badany skarży się na bóle odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa, które występują od paru lat. W 2019 r. był hospitalizowany z powodu omdlenia. Wykonano mu wtedy badanie CT głowy, które nie wykazało zmian ogniskowych w zakresie mózgowia. (...) zleconych przez Poradnię Neurologiczną, typu USG tętnic szyjnych i kręgowych, nie wykonał. Badany podaje, że nie miał pieniędzy na wykonanie badań, ale będąc pod opieką (...) miał uprawnienia do bezpłatnych badań. Badaniem neurologicznym nie stwierdza się objawów uszkodzenia układu nerwowego, które powodowałyby długotrwałą niezdolność do pracy zarobkowej w myśl ustawy o rentach i emeryturach. Przyczyną uznania wnioskodawcy przez orzecznika ZUS za częściowego niezdolnego do pracy na rok była otyłość i opisywany stan psychiczny - chory wycofany, spowolniały.

Wnioskodawca powinien wystąpić z wnioskiem o przyznanie mu stopnia niepełnosprawności z powodu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych kręgosłupa.

(opinia biegłego neurologa k. 24 – 26, opinia uzupełniająca k. 192 )

W dniu 26 maja 2021 r. ubezpieczony został także zbadany przez biegłego sądowego lekarza specjalistę chorób wewnętrznych prof. dr hab. n. med. L. P., który rozpoznał u niego otyłość olbrzymią III st. ( (...) 46,27), cukrzycę t.2 de novo (2021) leczoną środkami doustnymi, nadciśnienie tętnicze z wysokimi wartościami RR, nie leczone, aktualnie bez klinicznych objawów niewydolności serca, ropomocz prawdopodobnie w przebiegu kamicy nerki lewej po leczeniu zabiegowym tej kamicy (30.04.2019), zmiany zwyrodnieniowo-przeciążeniowe odcinka L/S kręgosłupa z objawowym zespołem bólowym, stan po omdleniu (22.05.2019) i ropnym zapaleniu zatok szczękowych (26.05.2020 r.), spowolnienie psychoruchowe, zaburzenia siatkówki, refrakcji i akomodacji (05.2021 r. ) i uznał z punktu widzenia internistycznego, że wnioskodawca w aktualnym stanie zdrowia i sprawności organizmu jest częściowo niezdolny do pracy na okres 1 roku od daty badania, tj. od 26.05.2021 r. Z dokumentacji przebiegu procesu orzeczniczego zawartej w aktach sprawy nie można dokładnie określić, czy częściowa niezdolność do pracy na rok orzeczona została 12.08.2020 r a następnie decyzją ZUS z 08.12.2020 r odmówiono wnioskodawcy prawa do renty z tytułu tej niezdolności czy też orzeczono ją wcześniej, niż 12.08.2020 r.

W aktualnym stanie zdrowia i sprawności, wnioskodawca nie jest zdolny do dotychczas wykonywanej pracy robotnika fizycznego i jest częściowo okresowo niezdolny do pracy przez rok od daty badania tj.26.05.2021 r. Wynika to z następujących przesłanek:

- rozpoznawana przez LO ZUS w sierpniu 2020 r otyłość jest patologiczną otyłością olbrzymią III stopnia w skali trójstopniowej z (...) 46,27, a więc blisko dwukrotnie przekraczającym (...) prawidłowej masy ciała (24,9). Ta olbrzymia otyłość w połączeniu ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa i wysokim nadciśnieniem tętniczym, nie leczonym z powodu braku środków finansowych na zakup leków (informacja od badanego) istotnie upośledza sprawność organizmu wnioskodawcy i uzasadnia z punktu widzenia internisty, orzeczenie częściowej niezdolności do pracy.

- w ostatnich miesiącach nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia wnioskodawcy.

Na początku 2021 r rozpoznano u niego cukrzycę t.2 de novo, pogorszenie widzenia z powodu zaburzeń siatkówki, refrakcji i akomodacji oraz infekcję dróg moczowych pomimo zabiegowego leczeniu kamicy nerki lewej w kwietniu 2019 r. (opinia biegłego internisty k. 31 – 32, opinia uzupełniająca k. 179)

W dniu 12 października 2021 r. wnioskodawca został nadto zbadany przez biegłego sądowego lekarza okulistę dr n. med. R. S., który rozpoznał u niego krótkowzroczność obu oczu i uznał, że wnioskodawca z przyczyn okulistycznych jest zdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W badaniu okulistycznym u wnioskodawcy stwierdzono prawidłową ostrość wzroku do dali i bliży, z zastosowaniem odpowiedniej korekcji okularowej do dali ze względu na krótkowzroczność. Do bliży wnioskodawca ze względu na wadę wzroku i tzw. starczowzroczność okularów korekcyjnych nie wymaga. W obydwu oczach zarówno w przednim odcinku jak i na dnie obu oczu nie stwierdzono istotnych zmian i odchyleń od stanu prawidłowego. Ostrość wzroku do dali oka prawego = 1,0 z korekcją -3,0 dioptrie sferyczne, ostrość wzroku oka lewego = 0,9 z korekcją -4,0 dioptrie sferyczne. Prawidłowa ostrość wzroku do bliży w obu oczach (bez korekcji okularowej). Wnioskodawca nie okazał żadnej dokumentacji okulistycznej, podobnie - w aktach sprawy, w tym w aktach organu rentowego, także takiej dokumentacji nie odnaleziono. Z zebranego wywiadu wynika, że wnioskodawca w przeszłości jak i obecnie okulistycznie nie leczył się a okulary korekcyjne do dali nosi od około 3 lat. Wnioskodawca podaje, że od około 6 miesięcy stwierdzono u niego cukrzycę leczoną środkami doustnymi i chorobę nadciśnieniową. Badanie okulistyczne zarówno w przednim odcinku oczu jak i na dnie obu oczu nie wykazało istotnych zmian wynikających z cukrzycy czy choroby nadciśnieniowej (niewielkie przewężenie naczyń krwionośnych siatkówki). Stan narządu wzroku wnioskodawcy jest dobry. Zachowana jest prawidłowa ostrość wzroku do dali i bliży. Wnioskodawca nie był i nie jest osobą niezdolną do wykonywania pracy z przyczyn okulistycznych. Do akt sprawy dołączono badanie biegłego lekarza internisty z dn. 26.05.2021r. (k-29-33), które szczegółowo i wyczerpująco opisuje stan ogólny i internistyczny wnioskodawcy.

(opinia biegłego okulisty k. 57 – 59)

W dniu 2 lutego 2022 r. ubezpieczony został także zbadany przez biegłego sądowego lekarza nefrologa dr n. med. R. L., który rozpoznał u niego przebytą kamicę nerkową lewostronną, stan po leczeniu zabiegowym w kwietniu 2019r., cukrzycę typu 2, nadciśnienie tętnicze oraz otyłość i uznał, że wnioskodawca z punktu widzenia nefrologa jest zdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W aktach niniejszej sprawy nie było żadnej dokumentacji medycznej dotyczącej choroby nerek P. P.. Z dokumentacji dostarczonej przez odwołującego się wynika, że chorobę nerek - kamicę nerkową - stwierdzono u niego w kwietniu 2019r. Pojawiły się wtedy ostre bóle w okolicy lędźwiowej lewej. W dniu 30.04.2019r., po wykonaniu niezbędnych badań diagnostycznych, stwierdzono złóg w moczowodzie lewym blokujący odpływ moczu z nerki lewej. Wykonano zabieg litotrypsji ureteroskopowej tzn. rozkawałkowania złogu w moczowodzie lewym, z dojścia przez cewkę moczową i przez pęcherz moczowy. Przebieg tego zabiegu był niepowikłany. Celem dalszej obserwacji i ewentualnego dalszego leczenia został skierowany do poradni urologicznej. Ostatnia wizyta u urologa odbyła się niedawno, bo w dniu 17.01.2022r. Ten specjalista zalecił stosowanie preparatu R. w dawce 2 x 1 tabl. Ponadto zalecił wykonanie kontrolnego badania USG jamy brzusznej, które zostało wyznaczone na dzień 8.03.2022r.

W marcu 2021r. stwierdzono u P. P. także cukrzycę typu 2. Z tego powodu zalecono przyjmowanie preparatu M. w dawce 1 x 1000 mg.

W dniu 12.08.2020r. lekarz orzecznik ZUS ustalił, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do 31.08.2021 r. Daty powstania niezdolności nie udało się ustalić. Nie stwierdzono jakiejkolwiek długotrwałej niezdolności do pracy powstałej na dzień 10.02.1999r.

Z całości sprawy wynika, że u P. P. obecnie lat 58, w kwietniu 2019r. pojawiły się objawy kolki nerkowej lewostronnej. Objawy te były na tyle dotkliwe, że konieczna był hospitalizacja. Po wykonaniu badania tomografii komputerowej okazało się, że w moczowodzie lewym utkwił złóg, który utrudniał odpływ moczu z nerki lewej. Po wykonaniu litotrypsji udało się odblokować odpływ moczu. Od tego czasu jest pod opieką urologa przy Szpitalu (...) w Ł.. Ani w aktach sprawy, ani u odwołującego się nie ma dokumentacji z tej poradni, ale wiadomo, że ta opieka polega na wykonywaniu badań ultrasonograficznych układu moczowego i na zaordynowaniu preparatu R.. Niestety P. P. nie przyjmuje tego leku ponieważ, jak twierdzi, nie ma pieniędzy na jego wykupienie. Nie ma też pieniędzy na wykupienie leku na cukrzycę (M.) i na nadciśnienie tętnicze. Wobec powyższego obecnie nie stosuje żadnych leków.

Przeprowadzony wywiad i dostępna dokumentacja medyczna nie potwierdzają nawrotów kolki nerkowej i zakażeń układu moczowego i to już od 2019r.

Badanie kliniczne wykazało znaczną otyłość oraz trudności w chodzeniu. Objaw wstrząsania okolicy lędźwiowej lewej był nieco dodatni, co może być uwarunkowane obecnością stwierdzonej torbieli w lewej nerce.

Dwa wyniki badania USG jamy brzusznej (z maja 2019 r. i z lipca 202l r.), jakie wykonano od zabiegu urologicznego, wskazują, że u P. P. nerki nie są zmienione chorobowo, są w miejscach typowych, przeciętnej wielkości, co więcej, nie ma żadnych cech kamicy oraz utrudnienia odpływu moczu. Jedyną nieprawidłowością w zakresie układu moczowego jest torbiel prosta nerki lewej o średnicy około 36 mm, która może dawać ciągły ból w okolicy lędźwiowej lewej, ale nie stanowi zagrożenia dla jego zdrowia.

Prawidłowe wartości stężenia kreatyniny, mocznika oraz filtracji kłębuszkowej (GFR) wskazują, że nerki są w pełni wydolne. Wyniki badań ogólnych moczu także są prawidłowe, a w szczególności nie stwierdza się w nich zwiększonego wydalania białka, krwinek czerwonych lub białych. Wynik morfologii krwi jest również prawidłowy.

Wynik badania echokardiograficznego z maja 2019 r., świadczy o tym, że serce jest wydolne, nie stwierdza się przerostu mięśnia sercowego i zaburzeń jego kurczliwości.

Wobec powyższego P. P. z punktu widzenia nefrologicznego nie jest niezdolny do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu. (opinia biegłego nefrologa k. 75 - 79)

Na podstawie złożonych dokumentów wnioskodawca w 10-leciu liczonym na datę złożenia wniosku o świadczenie, tj. (10-lecie liczone od 16.06.2010 r. do 15.06.2020r.) na wymagane 5 lat podlegania ubezpieczeniom społecznym udowodnił łącznie 4 lata i 8 dni okresów składkowych - okresów nieskładkowych brak.

Ogółem okresy składkowe wnioskodawcy - na wymagane 30 lat okresów składkowych nie wyniosły ponad 30-letniego okresu. Wnioskodawca po 15.06.2020r. nie pozostawał w zatrudnieniu. (karta przebiegu zatrudnienia k. 114 - 115, umowy, zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu w katach ZUS, pismo ZUS z dnia 11.04.2022 r. k. 202)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie w szczególności o załączone do akt sprawy akta rentowe ubezpieczonego, jego dokumentację medyczną oraz wydane w sprawie opinie biegłych lekarzy: neurologa J. B., internisty prof. dr n. med. L. P., okulisty dr n. med. R. S. oraz nefrologa dr n. med. R. L. a zatem biegłych, których specjalizacje odpowiadają rodzajowi schorzeń występujących u wnioskodawcy.

Wskazani biegli zapoznali się z przedłożoną dokumentacją lekarską z przebiegu chorób oraz leczenia i na podstawie tej dokumentacji oraz badania bezpośredniego wydali opinie.

W ocenie Sądu Okręgowego opinie biegłych są jasne, wnikliwe, spójne, logiczne i obiektywne, w sposób przejrzysty i wyczerpujący opisują stan zdrowia P. P. oraz sporządzone zostały zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot, będąc tym samym wiarygodnym źródłem dowodowym.

Biegły internista uznał, że wnioskodawca jest częściowo okresowo niezdolny do pracy przez rok od daty badania, tj.26.05.2021 r. Co jednak pozostaje bez wpływu na zaskarżoną decyzję ZUS, gdyż jak wynika z załączonej dokumentacji odnośnie okresów zatrudnienia w tym zaświadczeń, ubezpieczony po dniu 15.06.2020 r. nie pozostawał w zatrudnieniu.

Pozostali powołani biegli uznali jednogłośnie, że z punktu widzenia ich specjalizacji wnioskodawca jest zdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Podkreślić w tym miejscu trzeba, że wszystkie przedstawione w sprawie opinie były spójne, logiczne, merytorycznie prawidłowe i odpowiadały postawionej tezie dowodowej, a ponadto zawierały czytelne wnioski. Ustalenia biegłych ponadto w całości korespondują ze znajdującą się w aktach sprawy dokumentacją.

Biegli neurolog oraz internista, na żądanie wnioskodawcy, uzupełnili swoje opinie , wyjaśniając, w rzetelny , konsekwentny, logiczny, wszechstronny , sposób, podstawy swojej opinii oraz ustosunkowując się do wszystkich przedłożonych dokumentów medycznych. Biegli wskazali, że wszystkie dane zawarte w tej dokumentacji były im znane podczas sporządzania opinii podstawowej i nie wnoszą nic nowego do sprawy.

Mając, zatem, na względzie wszechstronne opinie biegłych z zakresu neurologii oraz interny, stwierdzić należy, że zarzuty ubezpieczonego, wobec przywołanych opinii, nie są zasadne i stanowią li tylko bezzasadną polemikę z wnioskami tych biegłych, nie zawierają, natomiast, merytorycznych, uzasadnionych , podstaw do ich zakwestionowania.

Zaprezentowane w sprawie dotychczasowe opinie nie mogą zostać podważone z uwagi na ich ostateczną wartość dowodową.

W ocenie Sądu wszystkie opinie biegłych zawierają w pełni niezbędne wymogi, aby uznać je za prawidłowe i stanowiące podstawę ustalenia stanu faktycznego sprawy. Strony nie przedstawiły zaś żadnych argumentów, które wpływałyby na podważenie którejkolwiek z wydanych w sprawie opinii. Sąd Okręgowy uznał w pełni wartość dowodową tych opinii oraz podzielił jako przekonywujące, wnioski wypływające z ich treści. Dopuszczeni biegli na podstawie wieloletniego doświadczenia klinicznego udzielili wyczerpującej odpowiedzi na wszystkie wątpliwości i wyjaśnili kwestie sporne zachodzące w przedmiotowej sprawie w sposób pełny, powołując się w ich uzasadnieniach na rzeczowe, konkretne i przekonujące argumenty.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, przyczynami mogącymi przemawiać za koniecznością uzyskania dodatkowej opinii od innego biegłego, są na przykład nielogiczność wyciągniętych przez niego wniosków, zawarcie w opinii sformułowań niekategorycznych, niejednoznacznych czy też brak dostatecznej mocy przekonywającej opinii (tak m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 12 lutego 2013 roku w sprawie I ACa 980/12, LEX 1293767; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 3 kwietnia 2013 roku w sprawie I ACa 148/13, LEX 1313335).

Ostatecznie na rozprawie, poprzedzającej bezpośrednio wydanie wyroku, strony nie wniosły o dopuszczenie uzupełniającej opinii przedmiotowych biegłego bądź innego biegłego tej samej bądź innej specjalności.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego, i przeprowadzonej wyżej oceny dowodów Sąd uznał, że odwołanie wnioskodawcy P. P. nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Stosownie do art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. (Dz. U. z 2022 r., poz. 504 z późn. zm.), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu,
który spełni łącznie następujące warunki:

⚫

jest niezdolny do pracy całkowicie lub częściowo,

⚫

ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy

⚫

oraz niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w pkt 3 art. 57
w/w ustawy, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Natomiast z treści art. 57 ust. 2, powołanej ustawy o emeryturach i rentach
z FUS, wynika, iż przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 cytowanej ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy; do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej.

Stosownie do treści obowiązującego od dnia 23 września 2011 r. art. 58 ust. 4 dodanego ustawą z dnia 28 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2011 nr 187 poz. 1112), przepisu ust. 2 art. 58 ustawy emerytalnej nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Z uwagi na powyższe straciła aktualność uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2006r. ( sygn. akt I UZP 5/05, OSNP 2006r. Nr 19-20, poz.305), zgodnie z treścią, której art.57 ust.2 ustawy stanowi samodzielną podstawę przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, całkowicie niezdolnemu do niej ubezpieczonemu, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety i 25 lat dla mężczyzny, bez konieczności wykazywania, przewidzianego w art.58 ust.2 ustawy 5-letniego okresu składkowego i nieskładkowego przypadającego w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed złożeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy. W obecnym stanie prawnym dopiero wykazanie się przez będącego mężczyzną ubezpieczonego, całkowicie niezdolnego do pracy, okresem składkowym w rozmiarze co najmniej 30 lat (co najmniej 25 lat kobieta), zwalnia ubiegającego się o świadczenie rentowe z konieczności wykazywania legitymowania się wymaganym okresem składkowym i nieskładkowym w rozumieniu art.57 ust.1 pkt 2 w zw. z art.58 ust.1 pkt 5 i ust.2 ustawy. (vide: wyrok SA w Katowicach z dnia 7 października 2013 r., sygn. akt III AUa 2327/12, opubl. LEX nr 1381372)

W myśl art. 5 ust. 1. ustawy emerytalnej przy ustalaniu prawa do emerytury i renty i obliczaniu ich wysokości uwzględnia się, z zastrzeżeniem ust. 2-5, następujące okresy:

1)składkowe, o których mowa w art. 6;

2)nieskładkowe, o których mowa w art. 7.

Przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości okresy nieskładkowe uwzględnia się w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych. (ust. 2)

Zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej w sprawie zakończonej prawomocną decyzją organ rentowy, na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, uchyla lub zmienia decyzję i ponownie ustala prawo do świadczeń lub ich wysokość, jeżeli:

1) po uprawomocnieniu się decyzji zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono nowe okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość;

2) decyzja została wydana w wyniku przestępstwa;

3) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe;

4) decyzja została wydana na skutek świadomego wprowadzenia w błąd organu rentowego przez osobę pobierającą świadczenie;

5) decyzja została wydana w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które zostało następnie uchylone, zmienione albo stwierdzono jego nieważność;

6) przyznanie świadczeń lub nieprawidłowe obliczenie ich wysokości nastąpiło na skutek błędu organu rentowego.

W myśl ogólnych zasad postępowania cywilnego na wnioskodawcy spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie.

Z treści art. 232 k.p.c. wynika, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych ma charakter kontrolny, służy badaniu prawidłowości decyzji organu rentowego i nie może polegać na zastępowaniu tego organu w wydawaniu decyzji ustalających świadczenie z ubezpieczeń społecznych. Postępowanie dowodowe przed sądem jest postępowaniem sprawdzającym, weryfikującym ustalenia dokonane przez organ rentowy (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2007 r., I UZP 1/07, OSNP 2007 nr 21-22, poz. 323). W postępowaniu odwoławczym od decyzji odmawiającej prawa do świadczenia sąd ubezpieczeń społecznych ocenia legalność decyzji według stanu rzeczy istniejącego w chwili jej wydania (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 20 maja 2004 r., II UK 395/03, OSNP 2005 nr 3, poz. 43 oraz z dnia 7 lutego 2006 r., I UK 154/05, LEX nr 272581). Stąd też postępowanie dowodowe przed sądem w sprawie o świadczenie uzależnione od niezdolności ubezpieczonego do pracy powinno zmierzać do ustalenia, czy w dacie orzekania przez organ rentowy po stronie ubezpieczonego występowały w tym zakresie wszystkie przesłanki warunkujące przyznanie świadczenia.

W przedmiotowej sprawie P. P. został uznany przez biegłego internistę za osobę częściowo niezdolną do pracy na okres 1 roku od daty badania, tj. od 26.05.2021 r.

W aktualnym stanie zdrowia i sprawności wnioskodawca nie jest zdolny do dotychczas wykonywanej pracy robotnika fizycznego i jest częściowo okresowo niezdolny do pracy przez rok od daty dzisiejszego badania tj.26.05.2021 r. Wynika to z następujących przesłanek:

- rozpoznawana przez LO ZUS w sierpniu 2020 r otyłość jest patologiczną otyłością olbrzymią III stopnia w skali trójstopniowej z (...) 46,27, a więc blisko dwukrotnie przekraczającym (...) prawidłowej masy ciała (24,9). Ta olbrzymia otyłość w połączeniu ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa i wysokim nadciśnieniem tętniczym, nie leczonym z powodu braku środków finansowych na zakup leków (informacja od badanego) istotnie upośledza sprawność organizmu wnioskodawcy i uzasadnia z punktu widzenia internisty, orzeczenie częściowej niezdolności do pracy.

- w ostatnich miesiącach nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia wnioskodawcy.

Na początku 2021 r rozpoznano u niego cukrzycę t.2 de novo, pogorszenie widzenia z powodu zaburzeń siatkówki, refrakcji i akomodacji oraz infekcję dróg moczowych pomimo zabiegowego leczeniu kamicy nerki lewej w kwietniu 2019 r.

Natomiast postali powołani w sprawie biegli lekarze, tj. neurolog, okulista oraz nefrolog uznali, że z punktu widzenia ich specjalności P. P. jest zdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Badaniem neurologicznym nie stwierdzono u wnioskodawcy objawów uszkodzenia układu nerwowego, które powodowałyby długotrwałą niezdolność do pracy zarobkowej w myśl ustawy o rentach i emeryturach. Wnioskodawca powinien zaś wystąpić z wnioskiem o przyznanie mu stopnia niepełnosprawności z powodu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych kręgosłupa.

W badaniu nefrologicznym stwierdzono, że z całości sprawy wynika, że u P. P. obecnie lat 58, w kwietniu 2019r. pojawiły się objawy kolki nerkowej lewostronnej. Objawy te były na tyle dotkliwe, że konieczna był hospitalizacja. Po wykonaniu badania tomografii komputerowej okazało się, że w moczowodzie lewym utkwił złóg, który utrudniał odpływ moczu z nerki lewej. Po wykonaniu litotrypsji udało się odblokować odpływ moczu. Od tego czasu jest pod opieką urologa przy Szpitalu (...) w Ł.. Ani w aktach sprawy, ani u odwołującego się nie ma dokumentacji z tej poradni, ale wiadomo, że ta opieka polega na wykonywaniu badań ultrasonograficznych układu moczowego i na zaordynowaniu preparatu R.. Niestety P. P. nie przyjmuje tego leku ponieważ, jak twierdzi, nie ma pieniędzy na jego wykupienie. Nie ma też pieniędzy na wykupienie leku na cukrzycę (M.) i na nadciśnienie tętnicze. Wobec powyższego obecnie nie stosuje żadnych leków.

Przeprowadzony wywiad i dostępna dokumentacja medyczna nie potwierdzają nawrotów kolki nerkowej i zakażeń układu moczowego i to już od 2019r..

Badanie kliniczne wykazało znaczną otyłość oraz trudności w chodzeniu. Objaw wstrząsania okolicy lędźwiowej lewej był nieco dodatni, co może być uwarunkowane obecnością stwierdzonej torbieli w lewej nerce.

Dwa wyniki badania USG jamy brzusznej (z maja 2019r i z lipca 202l r), jakie wykonano od zabiegu urologicznego, wskazują, że u P. P. nerki nie są zmienione chorobowo, są w miejscach typowych, przeciętnej wielkości, co więcej, nie ma żadnych cech kamicy oraz utrudnienia odpływu moczu. Jedyną nieprawidłowością w zakresie układu moczowego jest torbiel prosta nerki lewej o średnicy około 36 mm, która może dawać ciągły ból w okolicy lędźwiowej lewej, ale nie stanowi zagrożenia dla jego zdrowia. Prawidłowe wartości stężenia kreatyniny, mocznika oraz filtracji kłębuszkowej (GFR) wskazują, że nerki są w pełni wydolne. Wyniki badań ogólnych moczu także są prawidłowe, a w szczególności nie stwierdza się w nich zwiększonego wydalania białka, krwinek czerwonych lub białych. Wynik morfologii krwi jest również prawidłowy. Wynik badania echokardiograficznego z maja 2019r. świadczy o tym, że serce jest wydolne, nie stwierdza się przerostu mięśnia sercowego i zaburzeń jego kurczliwości.

W badaniu okulistycznym u wnioskodawcy stwierdzono prawidłową ostrość wzroku do dali i bliży, z zastosowaniem odpowiedniej korekcji okularowej do dali ze względu na krótkowzroczność. Do bliży wnioskodawca ze względu na wadę wzroku i tzw. starczowzroczność okularów korekcyjnych nie wymaga. W obydwu oczach zarówno w przednim odcinku jak i na dnie obu oczu nie stwierdzono istotnych zmian i odchyleń od stanu prawidłowego. Ostrość wzroku do dali oka prawego = 1,0 z korekcją -3,0 dioptrie sferyczne, ostrość wzroku oka lewego = 0,9 z korekcją -4,0 dioptrie sferyczne. Prawidłowa ostrość wzroku do bliży w obu oczach (bez korekcji okularowej). Wnioskodawca nie okazał żadnej dokumentacji okulistycznej, podobnie - w aktach sprawy, w tym w aktach organu rentowego, także takiej dokumentacji nie odnaleziono. Z zebranego wywiadu wynika, że wnioskodawca w przeszłości jak i obecnie okulistycznie nie leczył się a okulary korekcyjne do dali nosi od około 3 lat. Wnioskodawca podaje, że od około 6 miesięcy stwierdzono u niego cukrzycę leczoną środkami doustnymi i chorobę nadciśnieniową. Badanie okulistyczne zarówno w przednim odcinku oczu jak i na dnie obu oczu nie wykazało istotnych zmian wynikających z cukrzycy czy choroby nadciśnieniowej (niewielkie przewężenie naczyń krwionośnych siatkówki). Stan narządu wzroku wnioskodawcy jest dobry. Zachowana jest prawidłowa ostrość wzroku do dali i bliży. Wnioskodawca nie był i nie jest osobą niezdolną do wykonywania pracy z przyczyn okulistycznych. Do akt sprawy dołączono badanie biegłego lekarza internisty z dnia 26.05.2021r., które szczegółowo i wyczerpująco opisuje stan ogólny i internistyczny wnioskodawcy.

W przedmiotowej sprawie nadto ustalono, że wnioskodawca w 10-leciu liczonym na datę złożenia wniosku o świadczenie, tj. (10-lecie liczone od 16.06.2010 r. do 15.06.2020r.) na wymagane 5 lat podlegania ubezpieczeniom społecznym udowodnił łącznie 4 lata i 8 dni okresów składkowych - okresów nieskładkowych brak.

Ogółem także okresy składkowe wnioskodawcy - na wymagane 30 lat okresów składkowych nie wyniosły ponad 30-letniego okresu. Wnioskodawca po 15.06.2020r. nie pozostawał w zatrudnieniu.

Ubezpieczony nie wykazał zatem, że legitymuje się w ostatnim dziesięcioleciu przed powstaniem niezdolności do pracy wymaganym 5 - letnim stażem pracy.

Zatem w tym miejscu uznać należy, że P. P. nie spełnił wymaganych prawem warunków do uzyskania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, opisanych treścią art. 57 ust. 1, przywołanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Nie ma wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego.

W realiach niniejszej sprawy nie można również zastosować regulacji z art. 58 ust. 4 przywołanej ustawy, bowiem P. P. nie został uznana za osobę całkowicie niezdolną do pracy oraz nie posiada 30 – letniego stażu pracy.

Nadto nie jest możliwe w realiach niniejszej sprawy uwzględnienie roszczenia P. P. na innej podstawie, gdyż w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych nie jest prawnie dopuszczalne stosowanie klauzul generalnych, którymi są w szczególności zasady współżycia społecznego. Zgodnie z poglądem judykatury „Do złagodzenia rygorów prawa ubezpieczeń społecznych nie stosuje się ani art. 5 k.c., ani art. 8 k.p., bo przepisy prawa ubezpieczeń społecznych mają charakter przepisów prawa publicznego.” „W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych niedopuszczalne jest powoływanie się na zasady współżycia społecznego, jako że prawo ubezpieczeń społecznych, w odróżnieniu od przepisów prawa pracy (art. 300 k.p.), nie zawiera normy o charakterze takiej klauzuli generalnej, ani też normy zezwalającej na stosowanie w zakresie nieuregulowanym przepisów kodeksu cywilnego. ” (por. wyrok SN z dnia 16 czerwca 2011 r. sygn. akt III UK 214/10 opubl. LEX 1095955, wyrok SA w Katowicach z dnia 20 maja 2010 r., sygn. akt III AUa 3616/09, opubl. LEX nr 785483 wyrok SN z dnia 2 grudnia 2009 r., sygn. akt I UK 174/09, opubl. LEX nr 585709, wyrok NSA w W. z dnia 18 maja 2011 r., sygn. akt I OSK 124/11, opubl. LEX 990161, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 7 listopada 2008 r., sygn. akt III AUa 330/08)

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawcy, potwierdzając, tym samym, prawidłowość decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. z dnia 8 grudnia 2020 r.

K.B

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy.