Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2022 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2022 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy z powództwa W. J.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o odszkodowanie i zadośćuczynienie

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powoda W. J. kwotę 3.800,00 zł (trzy tysiące osiemset złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 5 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty, tytułem zadośćuczynienia

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala

3.  zasądza od powoda W. J. na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. kwotę 2.777,42 zł (dwa tysiące siedemset siedemdziesiąt siedem złotych 42/100) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty

4.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Człuchowie kwotę 91,88 zł (dziewięćdziesiąt jeden złotych 88/100) tytułem kosztów sądowych

5.  nakazuje ściągnąć od powoda W. J. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Człuchowie kwotę 208,20 zł (dwieście osiem złotych 20/100) tytułem kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 329/20 upr

UZASADNIENIE

Pełnomocnik powoda W. J. wniósł powództwo przeciwko (...) S.A. w S. o zapłatę na rzecz powoda zadośćuczynienia w wysokości 8800 zł i 34604,57 zł tytułem odszkodowania oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda wskazał, iż 27.08.2016 r. na drodze krajowej K-22 na odcinku W.-O. na remontowanym odcinku drogi, kierujący pojazdem marki M. (...) o nr rej (...) B. O. nie zastosował się do sygnalizatora wysyłającego czerwone światło, a następnie nie zachował bezpiecznego odstępu podczas wykonywania manewru omijania pieszego W. J. wykonującego prace drogowe na ww. odcinku i doprowadził do jego potrącenia. W wyniku powyższego wypadku powód doznał obrażeń ciała w postaci urazu obu kolan i podudzi. Sprawca wypadku został przez Sąd Rejonowy w Wałczu II Wydział Karny uznany za winnego zrzucanych mu czynów stanowiących wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. i art. 92 § 1 k.w. Odpowiedzialność cywilna sprawcy wypadku objęta jest ochroną ubezpieczeniową udzieloną przez pozwane towarzystwo. W toku postepowania likwidacyjnego pozwana przyznała powodowi 1200 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 785,42 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Po potrąceniu powód został przewieziony do SP ZOZ w W., gdzie poddano go badaniom diagnostycznym a następnie zalecono kontrolę w poradni chirurgicznej oraz wystawiono receptę. W związku z problemami z poruszaniem się oraz bólem w okresie od 30.01.2017 r. do 10.02.207 r. i od 24.04.2017 r. do 10.05.2017 r. powód korzystał z zabiegów fizjoterapeutycznych. Powód przez okres ok. 6 miesięcy przebywał na zwolnieniach lekarskich i przyznano mu świadczenie rehabilitacyjne. Dolegliwości powoda były tak duże, że zmuszony był przyjmować silne leki przeciwbólowe oraz podjąć dalsze leczenie i rehabilitację. Powód do dnia dzisiejszego odczuwa skutki wypadku w postaci powracających bólów kolan i doraźnie przyjmuje leki przeciwbólowe. Powód nie odzyskał pełnej sprawności. Powód prowadzi działalność gospodarczą. Na skutek wypadku z 27.08.2016 r. i urazu nie był w stanie samodzielnie wykonywać objętych umową z ze spółką (...) S.A. w W. prac w zakresie wymagającym użycia koparko –ładowarki, prac brukarskich oraz kierowania ruchem drogowym. Powód musiał w wrześniu 2016 r. pilnie zlecić prace podmiotowi trzeciemu P. K.. Z tego tytułu P. K. wystawił powodowi fakturę VAT (...) na kwotę 35000 zł netto zaś powód otrzymał zasiłek w tym okresie w wysokości 395,43 zł i o ten zasiłek pomniejszył dochodzone odszkodowanie.

Pełnomocnik pozwanego w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych, w tym kosztów opłaty od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pełnomocnik pozwanego towarzystwa podniosła, że pozwana nie kwestionuje co do zasady odpowiedzialności jako ubezpieczyciel OC za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdu, którego kierowca był sprawcą wypadku na skutek którego powód doznał urazu podudzi. Powód na skutek wypadku doznał stłuczenia podudzi z urazem lewego kolana. Na podstawie dokumentacji medycznej ustalono, iż leczenie trwało ponad miesiąc i zakończyło się 11.10.2016 r. kiedy to stwierdzono chód prawidłowy, brak zmian pourazowych i barak uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem. Dokumentacja medyczna dołączona do pozwu dotyczy dolegliwości kolana prawego, zaś w związku z wypadkiem zdiagnozowano uraz kolana lewego. Dokumentacja medyczna potwierdza, że przed wypadkiem powód chorował na otyłość i cukrzycę, a choroby te obciążają stawy kolanowe, zaś dolegliwości kolana prawego mają charakter przewlekły. Strona powodowa sama wskazuje, że u powoda rozpoznano chorobę tkanek miękkich związane z ich używaniem, przeciążeniem i uciskiem a powód zgłaszał bóle dotyczące kolana i kręgosłupa. Brak jest przesłanek by stan zdrowia powoda od orzeczenia ortopedy z 11.10.2016 r. uległ czy też może ulec pogorszeniu w związku z wypadkiem. Strona pozwana wypłaciła powodowi 1200 zł tytułem zadośćuczynienia i 785,42 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia i dojazdów. Powód nie mógł wykonać sam jeden osobiście wszystkich prac związanych z zawartym kontraktem z firmą (...). Jak wynika z protokołu częściowego wykonania robót ustawienie i utrzymanie oznakowania i kierowanie ruchem miało miejsce od 1.11.2016 r. do 31.21.2016 r. po zakończeniu leczenia z urazem odniesionym w wypadku. Zatem zatrudnienie firmy trzeciej nie miało związku z wypadkiem. W toku postępowania likwidacyjnego zobowiązała powoda do złożenia stosownej dokumentacji umożliwiającej wyliczenie ewentualnej szkody, w postaci ewentualnie utraconego dochodu. Powód nie przedłożył koniecznej dokumentacji. Powód nie wykazał aby zatrudnienie firmy zewnętrznej pozostawało w normalnym związku przyczynowym z wypadkiem powoda.

Sąd ustalił co następuje:

27.08.2016 r. na drodze krajowej K-22 na odcinku W.-O. na remontowanym odcinku drogi, kierujący pojazdem marki M. (...) o nr rej (...) B. O. nie zastosował się do sygnalizatora wysyłającego czerwone światło, a następnie nie zachował bezpiecznego odstępu podczas wykonywania manewru omijania pieszego W. J. wykonującego prace drogowe na ww. odcinku i doprowadził do jego potrącenia.

(bezsporne, nadto notatka policyjna k. 20-21).

Wyrokiem Sąd Rejonowy w Wałczu II Wydział Karny z 16.12.2016 r. B. O. został uznany za winnego zrzucanych mu czynów z 27.08.2016 r. potrącenia W. J. na drodze krajowej K-22 na odcinku W. – O. stanowiących wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. i art. 92 § 1 k.w.

(dowód: wyrok nakazowy k.22).

Powód W. J. 27.08.2016 r. o godz. 10 ^{( 48 )}został przyjęty w Izbie Przyjęć-Ambulatorium Pomocy Doraźnej szpitala Wojskowego z Przychodnią SP ZOZ w W., zlecono badanie RTG i stwierdzono u niego brak zmian urazowych, rozpoznano stłuczenie podudzi i zlecono okłady z Altacetu i schładzające oraz żel Reparil.

(dowód: dokumentacja medyczna powoda k. 81-83, wynik badania RTG k. 84, recepta k.86).

Powód obył konsultacje chirurgiczne 23.09 i 30.09.2016 r. oraz konsultację ortopedyczną 11.10.2016, podczas której stwierdzono chód prawidłowy, objawy łąkotkowe ujemne, dodatni objaw Soto-Halla.

(dowód: dokumentacja medyczna powoda k.87-90).

W badaniu RTG z 27.08.2017 r. stwierdzono prawdopodobne zwapnienia tkanek miękkich obu podudzi powoda, zaś struktury kostne obu stawów kolanowych oraz podudzi bez uchwytnych zmian pourazowych. 28.09.2016 r. wykonano badanie USG stawu kolanowego lewego powoda.

(dowód: k. 84 i 92).

Powód na skutek wypadku miał otarcia i czerwone miejsca, odczuwał silny ból kolana, szczególnie przy chodzeniu po schodach, nie mógł za dużo chodzić, wymagał pomocy przy ubieraniu, przestał jeździć na rowerze.

(dowód: zeznania E. J. k. 313-314 od 00:08:52 do 00:14:25).

Powód w 2017 r. i w 2018 r. leczył się z powodu bólów kręgosłupa L-S, biodra prawego, stawu kolanowego prawego na skutek choroby tkanek miękkich związane z ich używaniem, przeciążeniem i naciskiem. W wywiadzie stwierdzono przewlekłe bóle stawu kolanowego prawego, otyłość i cukrzycę.

(dowód: dokumentacja medyczna k. 94-107).

Biegły sądowy z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii dr n. med. W. Ż. stwierdził, iż powód na skutek wypadku doznał ogólnego potłuczenia podudzi i kolan. W następstwie powyższego stłuczenia powód nie doznał uszczerbku na zdrowiu. Dolegliwości fizyczne pourazowe w postaci bólu kolana lewego utrzymywały się do października 2016 r. W październiku dolegliwości bólowe opisywane przez ortopedę miały przyczynę chorobową, nie urazową. W związku z następstwami wypadku powód nie wymaga rehabilitacji. Wskazanie do leczenia i rehabilitacji na przełomie stycznia i lutego 2017 r. było bardziej chorobowe jak pourazowe. Możliwe, że dolegliwości bólowe ze strony powierzchni stawowej rzepki nasilił uraz. Podłożem jest jednak choroba. Na skutek zdarzenia nie doszło do pogorszenia stanu zdrowia powoda. Urazy związane z wypadkiem nie wpłyną w zakresie narządu ruchu w przyszłości na pogorszenie stanu zdrowia powoda. Odniesione obrażenia mogły spowodować niezdolność do pracy powoda od 26.08 do 11.10.2016 r. Leczenie po tym terminie wiązało się z chorobą narządu ruchu. Dodatni objaw Solto-Halla bardziej odpowiada schorzeniom jak zmianom urazowym.

(dowód: opinia biegłego sądowego k. 334-340).

(...) S.A. we W. w imieniu powoda 20.10.2016 r. zgłosiło pozwanemu towarzystwu ubezpieczeń szkodę związaną ze zdarzeniem z 27.08.2016 r. i wniosło w wypłatę 8000 zł zadośćuczynienia i 200 zł tytułem na ponoszenia kosztów leczenia i dojazdów do placówek medycznych.

(dowód: zgłoszenie szkody k. 24).

(...) S.A. w S. wypłaciło powodowi 1200 zł tytułem zadośćuczynienia i 785,42 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia i dojazdów.

(niesporne, nadto dokumentacja likwidacji szkody k.283).

Powód 18.08.2016 r. na zlecenie (...) S.A. w W. podjął się wykonania w okresie od 18.08.2016 r. do 31.10.2016 r. usługi polegającej na ustawieniu i utrzymaniu oznakowania (w tym kierowanie ruchem), według potrzeb zamawiającego przy remoncie drogi krajowej (...) na odc. W.-O. od km 169+000 do km 173+000, za wynagrodzeniem 600 zł netto za dzień.

(dowód: zamówienie nr (...)).

Powód 16.09.2016 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł z (...) S.A. w W. umowę podwykonawczą nr (...) na roboty budowlane z zakresu prac ziemnych, rozbiórkowych i brukarskich wraz ze świadczeniami towarzyszącymi, przy remoncie drogi krajowej (...) na odc. W.-O. od km 169+000 do km 173+000 za wynagrodzeniem 149 839,55 zł netto a w aneksie do umowy z 20.12.2016 r. termin wykonania prac ustalono na 31.12.2016 r.

(dowód: umowa podwykonawcza z załącznikami k.148-203, aneks do umowy podwykonawczej k.205).

W protokole końcowym w wykonania robót podwykonawczych i w protokole częściowym oraz zestawieniu rzeczowo-finansowym strony umowy stwierdziły, że prace z umowy (...), były realizowane od 24.10.2016 r. do 31.12.2016 r.

(dowód: protokół końcowy w wykonania robót podwykonawczych k. 210-220).

W. J. 13.02.2017 r. złożył pisemne oświadczenie, że wymagalne należności z umowy podwykonawczej nr (...)r. i aneksu nr (...) z 20.12.2016 r. zostały w pełni uregulowane.

(dowód: oświadczenie k.222).

Koneser - P. K. wystawił powodowi W. J. Usługi (...).09.2016 r. fakturę Vat nr (...) za wykonanie prac brukarskich w O. na kwotę 35 000 zł netto i 43 050 zł brutto z terminem płatności gotówką 30.09.2016 r.

(dowód: faktura VAT k.207).

P. K. 8.09.2017 r. pisemnie oświadczył, że wystawiona firmie (...) faktura nr (...) za wykonanie prac brukarskich ujmuje także należności za

jego pracę w charakterze operatora koparko-ładowarki oraz kierowanie ruchem na placu budowy w O. w 2016 r.

(dowód: oświadczenie k.209).

Powód wykonując kontrakt z firmą (...) miał zatrudnionych kilku pracowników. Powód zwrócił się do P. K. o pomoc. P. K. przez około miesiąc, kilkanaście razy był na terenie budowy, pomagał pracownikom powoda i za pomocą niwelatora wytyczał linki w miejsca gdzie należało wkopać krawężniki, wysyłał też swojego operatora do korytowania pod krawężniki, krawężniki układali pracownicy powoda, nie pilnował pracowników powoda. Powód nie zawierał z P. K. umowy na piśmie, a pomoc zakończyła się wystawieniem faktury. Kwotę na fakturze wyliczył na podstawie zapisanej ilości godzin pracy a stawka była niższa niż 100 zł na godzinę. Powód zapłacił za fakturę dużo później, gdy otrzymał pieniądze od wykonawcy głównego.

(dowód: zeznania P. K. k. 315-316 od 00:39:11 do 01:09:47).

Powoda wezwano do przedłożenia dokumentów do określenia wartości utraconego dochodu. (...) S.A. w imieniu powoda wskazało, że większość żądanych informacji jest objęta tajemnicą handlową oraz tajemnicą przedsiębiorstwa a część pozostaje bez związku z utraconym dochodem.

(dowód: k.47-49, 78-79).

Powód w okresie od 1.09.2016 r. do 26.02.2017 r. otrzymywał zasiłek chorobowy a od 27.02.2017 r. do 31.08.2017 r. świadczenie rehabilitacyjne.

(dowód: zaświadczenie o wypłaconych zasiłkach/świadczeniach k.225-226).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie pełnomocnik pozwanego towarzystwa ubezpieczeń nie kwestionował swojej odpowiedzialności cywilnej z tytułu szkody powstałej w związku z ruchem pojazdu, na podstawie umowy ubezpieczenia OC.

Jak wynika z zebranego materiału dowodowego w szczególności z akt szkodowych pozwanego zakładu ubezpieczeń nr szkody (...) powód zgłosił pozwanemu wystąpienie szkody na skutek urazu z 27.08.2016 r.

Odszkodowanie ma służyć wyrównaniu uszczerbku majątkowego powstałego w majątku poszkodowanego na skutek szkody, z kolei zadośćuczynienie to forma wyrównania strat moralnych, krzywdy, bólu poprzez wypłatę stosownej sumy pieniężnej.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Podstawy odpowiedzialności pozwanego należy upatrywać w przepisie art. 415 kc., który stanowi, kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Powołany przepis normuje odpowiedzialność deliktową opartą na winie sprawcy, dlatego czyn pociągający za sobą tę odpowiedzialność musi wykazywać określone znamiona odnoszące się do strony przedmiotowej i podmiotowej. Chodzi o znamiona niewłaściwości postępowania od strony przedmiotowej, określane mianem bezprawności czynu, i od strony podmiotowej, określane winą w znaczeniu subiektywnym. Dopiero czyn bezprawny może być oceniany w kategoriach czynu zawinionego w rozumieniu art. 415 k.c. Bezprawność czynu oznacza jego sprzeczność z obowiązującym porządkiem prawnym. Winę można natomiast przypisać sprawcy czynu w sytuacji, w której istnieją podstawy do negatywnej oceny jego zachowania z punktu widzenia zarówno obiektywnego, jak i subiektywnego (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt II CSK 4/08, LEX nr 424363).

W odniesieniu do regulacji przepisu art. 415 KC przyjmuje się, że odpowiedzialność deliktowa powstaje, gdy łącznie wystąpią trzy następujące przesłanki: zawinione i bezprawne działaniem lub zaniechaniem sprawcy; szkoda oraz normalny związek przyczynowy między bezprawnym i zawinionym zachowaniem sprawcy a szkodą. Co ważne, kolejność badania przez sąd tych przesłanek nie może być dowolna. W pierwszej kolejności konieczne jest ustalenie działania (zaniechania), z którego, jak twierdzi poszkodowany, wynikła szkoda oraz dokonanie oceny jego bezprawności i zawinienia sprawcy, następnie ustalenie, czy w majątku poszkodowanego wystąpiła szkoda i jakiego rodzaju. Dopiero po stwierdzeniu, że obie te przesłanki zachodzą, możliwe jest zbadanie istnienia między nimi normalnego związku przyczynowego.

Bezprawność w prawie cywilnym oznacza sprzeczność zachowania się sprawcy z przepisami prawa zawartymi w różnych jego gałęziach oraz z zasadami współżycia społecznego, czy też dobrymi obyczajami ( por. np. W. Czachórski, w: System Prawa Cywilnego, t. III, cz. 1, Ossolineum 1981, s. 533-534, Z. Radwański, Zobowiązania –część ogólna, Warszawa 2001, s. 170 i nast.; G. Bieniek, w: Komentarz do Kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobowiązania. Tom I, Warszawa 2009, s. 294; A. Olejniczak, w: Kidyba, Komentarz KC 2010, III, s. 357; wyrok SN z 10.2.2010 r., V CSK 287/09, OSP 2012, Nr 10, poz. 95; wyr. SN z 20.1.2009, II CSK 423/08, Legalis).