Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód G. V. (...) wniósł przeciwko pozwanemu P. K. o zasądzenie kwoty 4270,48 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w związku z nabyciem wierzytelności, z tytułu umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych

Zarządzeniem z dnia 21 stycznia 2022 r. ustanowiono dla pozwanego kuratora. Kurator złożył odpowiedź na pozew, w której wnosił o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 stycznia 2017r. (...) spółka akcyjna zawarła z pozwanym P. K. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, zgodnie z którą operator zobowiązał się do zapewnienia przyłączenia do sieci telekomunikacyjnej, nawiązywania i odbierania połączeń i innych wskazanych usług. Pozwany skorzystał z promocji „nowy orange biz bez terminu”. Umowa miała obowiązywać 24 miesiące. Zgodnie z umową opłata aktywacyjna wynosiła 50 zł, opłata za internet 9,99 zł, usługa „halo granie” 1,63 zł. Łącznie opłaty miesięczne wynosiły 11,62 zł.

Bezsporne, a nadto dowód:

- umowa, k. 49-53.

Aneksem z dnia 3 stycznia 2018r. pozwany wraz z (...) spółką akcyjną zmienili umowę w ramach promocji „O. L. (...)”. W ramach umowy obniżono abonament do 0 zł. Operator miał prawo do pobrania 9 zł opłaty jednorazowej, 9,99 zł w ramach opłaty za internet. Wysokość przyznaje ulgi wynosiła 590,40 zł.

Umową z tą samą datą pozwany zawarł z (...) spółką akcyjną drugi aneks, w ramach innego numeru abonenckiego. Zgodnie z jego treścią abonament miał wynosić 28,78 zł, a nadto miesięczny rabat wynosił 5 zł. Za usługę internetową opłata wynosiła 9,99 zł.

Trzecim aneksem z tego samego dnia pozwany nabył telefon airbox (...) za cenę 147,60 zł z Vat, a opłata abonamentowa miała wynosić 50,99 zł.

Zgodnie ze wszystkimi aneksami do umowy, promocje miały obowiązywać od dnia następnego po dostarczeniu aneksów do O. Biura (...).

Bezsporne, a nadto dowód:

- aneks, k. 59, 61.

W związku z umową usługodawca wystawił:

- w dniu 26 stycznia 2018r. fakturę Vat na kwotę 328,10 zł z tytułu usług telekomunikacyjnych oraz opłaty doliczonej, za okres od 26.12.2017r. do 25.01.2018r., w tym 186,65 zł za usługę telekomunikacyjną.

- w dniu 26 lutego 2018r. fakturę Vat na kwotę 834,92 zł z tytułu usług telekomunikacyjnych oraz opłaty doliczonej, za okres 26.01.2018r. do dnia 25.02.2018r., w tym 359,60 zł za usługę telekomunikacyjną,

- w dniu 26 marca 2018r. fakturę Vat na kwotę 355,28 zł z tytułu usług telekomunikacyjnych oraz opłaty doliczonej, za okres 26 lutego 2018r. do 25 marca 2018r., w tym 213,83 zł za usługę telekomunikacyjną,

- w dniu 26 kwietnia 2018r. fakturę Vat na kwotę 355,28 zł z tytułu usług telekomunikacyjnych oraz opłaty doliczonej, za okres 26 lutego 2018r. do 25 marca 2018r., w tym 214, 16 zł za usługę telekomunikacyjną,

- w dniu 27 czerwca 2016r. fakturę Vat na kwotę 3247,20 zł tytułem zakupu telefonu (...),

- w dniu 3 stycznia 2018r. fakturę Vat na kwotę 147,60 zł tytułem zakupu (...).

Nadto operator wystawił pozwanemu notę obciążeniową na kwotę 1970,76 zł w związku z niedotrzymaniem warunków zawartej umowy, a w dniu 26 lutego 2018r. notę odsetkową 5,77 zł.

Dowód:

- faktura, k. 63-68,

- nota, k. 69, 70.

Umową ramową z dnia 20 października 2014r. (...) spółka akcyjna zobowiązała się przelewać na rzecz powoda, na ustalonych zasadach, cyklicznie posiadane wierzytelności. Umowa została aneksowania w dniu 19 grudnia 2014r. w zakresie kary za naruszenie zasad poufności. Umową z dnia 19 grudnia 2018r. (...) spółka akcyjna przelała na rzecz powoda wierzytelności. W złączniku nr 3 do umowy ustalono szczegółowy spis wierzytelności, wśród nich znalazła się również wierzytelności wobec pozwanego wynikające z ww. faktur i not.

Dowód:

- umowa ramowa, k. 73-74,

- porozumienie, k. 76

- załącznik, k. 77-79.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części.

Powód wywodził swoje roszczenie z treści w art. 56 i art. 57 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U.2018.1954 ze zm.) oraz art. 509 kc, art. 510 kc.

W sprawie sporna była legitymacja czynna, świadczenie usług przez wierzyciela pierwotnego, nabycie przez pozwanego telefonu (...), sposób wyliczenia ulgi, wysokość abonamentu, doręczanie pozwanemu dokumentów.

W zakresie najdalej idącego zarzutu braku legitymacji czynnej powoda, uznano go za niezasadny. Kurator podnosił, że powód nie wykazał zapłaty ceny, jak i należytego pełnomocnictwa od pierwotnego wierzyciela. Jak wynikało jednak z przedłożonych dokumentów, w tym oświadczenie cedenta – pierwotnego wierzyciela – cena sprzedaży wierzytelności została uiszczona (k. 76v.). Nadto powód przedłożył pełnomocnictwo dla J. K. upoważniające go do zawierania w imieniu (...) S.A. umów.

Zasadny okazał się zaś zarzut co do nie wykazania świadczenie usług, czy też ewentualnej daty rozpoczęci ich świadczenia w związku z trzema aneksami z dnia 3.01.2018r. Jak wynikało z treści tych umów – aneksów - promocje miały zacząć obowiązywać dopiero od dnia następnego po dostarczeniu aneksów do O. Biura (...). Umowy były bowiem zawierane na odległość, podpisywane przez strony w różnych miejscach i różnym czasie. Tymczasem powód nie wykazał kiedy ewentualnie aneksy faktycznie dotarły do wskazanego w umowach BOK, a tym samym kiedy i czy w ogóle weszły w życie. Brak takiej informacji powodował, że nie sposób było uznać, iż usługi wynikające z tych umów z 2018r. były realizowane, a przez to aby pozwany miał obowiązek zapłaty i ewentualnie od kiedy.

W związku z tym należało przyjąć, że strony obowiązywała umowa o świadczenie usług z dnia 3.01.2017r. Na podstawie zaoferowanych przez powoda dowodów nie sposób było jednak stwierdzić innych opłat z niej wynikających niż łączna kwota 11,62 zł – tj. 9,99 zł za internet, 1,63 zł za usługę „halo granie”. Z treści umowy nie wynikała inne kwota abonamentu, zaś przedłożony przez powoda regulamin, dotyczył odmiennej promocji, nie objętej umową między stronami. Tym samym na rzecz powoda zasądzono z tytułu dochodzonych świadczeń telekomunikacyjnych łącznie 46,48 zł (11,62 x 4), a także odsetki w łącznej wysokości 6,88 zł, od kwoty 11,62 zł zgodnie z terminami płatności wskazanymi w fakturach.

Podobnie trafy był zarzut w zakresie nie wykazania nabycia przez pozwanego telefonu (...). Brak było w przedłożonych dokumentach dowodu nabycia takiego sprzętu. Jedynym dowodem był duplikat faktury wystawionej przez pierwotnego wierzyciela i to już w 2016r. Co więcej dokument ten nie został opatrzony jakimkolwiek podpisem czy też poświadczeniem. Tym samym uznano, że faktura sporządzona przez pierwotną stronę sporu, w sytuacji gdy pozwany zaprzeczał istnieniu zobowiązania nie była wystarczającym dowodem zaciągnięcia zobowiązania. Na powodzie spoczywał obowiązek wykazania istnienia zobowiązania i jego wysokości, jeśli zaś powód twierdził, że pozwany nabył wskazany telefon, obowiązany był przede wszystkim do przedłożenia stosownej umowy sprzedaży lub innej umowy, na podstawie której pozwany był zobowiązany do zapłaty za nabyty telefon. Tymczasem powód w żaden sposób nie wykazał czy, kiedy i za jaką cenę IPhone został sprzedany pozwanemu.

Odmiennie zaś oceniono należność dochodzoną z tytułu nabycia (...). Na tą okoliczność powód przedłożył bowiem umowę sprzedaży, w której pozwany potwierdził odbiór sprzętu o wartości 147,60 zł (k. 61). Tym samym tą kwotę zasądzono od pozwanego.

Zasadny był również zarzut kuratora pozwanego w przedmiocie nie wykazania wysokości dochodzonej ulgi. O ile istotnie umowa wskazywała na jej wysokości, o tyle powód nie wskazał i nie wykazał w jaki sposób została ona naliczona. Na podstawie przedłożonych dokumentów nie wiadomo kiedy umowa o świadczenie usług została rozwiązana. Co więcej powód nie wykazał aby nastąpiło jej skuteczne wypowiedzenie przez pierwotnego wierzyciela. Zgodnie z postanowieniami umowy przed wypowiedzeniem konieczne było wcześniejsze wezwanie do zapłaty zaległości. Tymczasem takiego wezwania nie było, a co najmniej powód tego nie wykazał. Nadto powód nie przedłożył żadnego dowodu na ewentualne doręczenie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy, przez co nie sposób stwierdzić w jakim terminie umowa przestała obowiązywać i nie było nawet możliwe ewentualnie wyliczenie należnej ulgi. Z tych okoliczność wynika również, że powód nie wykazał aby w ogóle umowa została wypowiedziana przed terminem, a tym samym aby należny był zwrot przyznaje ulgi.

Oddalono również żądanie tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie od kwoty 147,60 zł, mając na względzie, że płatność miała nastąpić w ratach, tym samym powód błędnie naliczył odsetki od dnia sprzedaży wskazanego w fakturze.

Łącznie więc na rzecz powoda zasądzono 200,96 zł na którą składały się należności z tytułu dochodzonych opłat za świadczone usługi 46,48 zł (11,62 x4), 147,60 zł należności za (...) oraz 6,88 zł tytułem odsetek.

Co do odsetek od zasądzonych skapitalizowanych odsetek orzeczono na podstawie art. 7 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, a w pozostałym zakresie na podstawie art. 481 kc, od dnia złożenia pozwu w sprawie.

O kosztach postanowiono na podstawie art. 100 kpc, powód wygrał sprawę w 4,7%, a poniesione koszy związane były z wynagrodzeniem pełnomocnika – 900zł opłatą skarbowa 17 zł, opłata od pozwu 400 zł, 360 zł zaliczki na kuratora, łącznie 1677 zł, z czego 4,7% to 78,81 zł.

O wynagrodzeniu kuratora orzeczono na podstawie § 1 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej Przyznano więc kuratorowi wynagrodzenie 40% stawki, opartej o § 2 pkt 3 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Nadpłaconą część zaliczki zwrócono powodowi.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)