Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 stycznia2022r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Romuald Dalewski

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2022r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

odwołania: J. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 17 września 2021r., znak: (...)

w sprawie: J. D.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę socjalną

1)  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z dnia 17 września 2021r., znak: (...) w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej J. D. prawo do renty socjalnej od dnia 2 sierpnia 2021r. do dnia 31 grudnia 2023r.;

2)  stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Romuald Dalewski

Sygn. akt VI U 1358/21

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 września 2021 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonej J. D. prawa do renty socjalnej, ponieważ orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS ubezpieczona nie została uznana za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Odwołanie od tej decyzji złożyła ubezpieczona nie zgadzając się z opinią Komisji Lekarskiej ZUS. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 2 sierpnia 2021 roku ubezpieczona złożyła w organie rentowym wniosek o ustalenie uprawnień do renty socjalnej, dołączając do wniosku zaświadczenie o stanie zdrowia i dokumenty leczenia.

W efekcie została poddana badaniom przez lekarza orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS, którzy w wydanych orzeczeniach nie uznali ubezpieczonej za osobę całkowicie niezdolną do wykonywania zatrudnienia.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania ustaleń dokonanych przez organ rentowy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych psychiatry oraz psychologa.

W opinii z dnia 21 października 2021 roku biegli sądowi stwierdzili, że J. D. jest okresowo całkowicie niezdolna do pracy do 31 grudnia 2023 roku. U ubezpieczonej stwierdzono schizofrenię paranoidalną. Zdaniem biegłych przebieg zaburzeń u badanej ma charakter przewlekły, w czasie uległo natomiast zmianie nasilenie poszczególnych objawów. Wpływ tych objawów na funkcjonowanie badanej jest znaczący i względnie stały. Występujące u badanej zaburzenia powodują znaczne trudności w organizowaniu codziennego toku zajęć w zakresie współpracy, motywacji oraz wykonywania i wydajności pracy. Przeciwwskazania do zatrudnienia wskazują zarówno na ograniczony zakres jak i czas zajęć, co uniemożliwia aktywizację zawodową w ramach otwartego rynku pracy. Biegli nie zgodzili się z opinią Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 15 września 2021 roku, która uznała, że badana nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

( dowód: opinia biegłych sądowych k.16-18 akt sądowych)

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią, organ rentowy zgłosił do niej zastrzeżenia podnosząc, że zdaniem psychiatry konsultanta ZUS ze względu na stan psychiczny badana była częściowo, a nie całkowicie niezdolna do pracy. Ponadto o braku całkowitej niezdolności świadczy aktywność zawodowa ubezpieczonej (była agentką ubezpieczeniową).

Sąd rozpoznając przedmiotową sprawę podzielił stanowisko biegłych sądowych zaprezentowane w wydanej opinii biegłych. Biegli wydający przedmiotową opinię są bowiem doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadają schorzeniom powódki. Opinię wydali po zapoznaniu się z dokumentami leczenia i po przeprowadzeniu badań ubezpieczonej. Stanowisko swoje fachowo i logicznie uzasadnili. Sąd nie podziela stanowiska organu rentowego, którego zastrzeżenia sprowadzały się wyłącznie do polemiki z prawidłowymi ustaleniami biegłych. Odnośnie aktywności zawodowej ubezpieczonej, to należy stwierdzić, iż aktywność ta została podjęta, wbrew warunkom zdrowotnym i zaleceniom biegłych, tylko z uwagi na brak środków utrzymania. W ocenie Sądu takie działanie ubezpieczonej nie może przesądzać o jej zdolności do pracy, zwłaszcza w kontekście rodzaju schorzenia. Na marginesie tylko można wskazać na fakt, iż w stosunku do ubezpieczonej w dniu 22 listopada 2021 roku orzeczono też umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Zgodnie z art.4 ust.1 ustawy z 27.06.2003r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz.1268 ze zm.), renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18 roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25 roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Osobie, która spełnia powyższe warunki, przysługuje renta socjalna okresowa – jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa (art.4 ust.2 pkt 2 powyższej ustawy).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że zostały spełnione wszystkie wymagane przesłanki do przyznania ubezpieczonej renty socjalnej, bowiem stan zdrowia ubezpieczonej czyni ją nadal, okresowo osobą całkowicie niezdolną do pracy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku na podstawie przepisu art.477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

W punkcie 2 wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art.118 ust. 1a ustawy emerytalno- rentowej FUS z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem Sądu Okręgowego w okolicznościach przedmiotowej sprawy wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, bowiem dowody zaprezentowane w trakcie postępowania sądowego jedynie potwierdzały schorzenia ubezpieczonej, które czynią ją całkowicie niezdolną do pracy. Dokumentacja medyczna, którą złożyła ubezpieczona w postępowaniu sądowym znajdowała się już w dokumentacji zebranej przez organ rentowy. Oznacza to, że przyczyną, dla której ubezpieczona uzyskała prawo do żądanego świadczenia dopiero w następstwie postępowania sądowego nie były dowody, do których organ rentowy nie mógłby się wcześniej ustosunkować, a jedynie sama odmienna ocena stanu jej zdrowia dokonana przez biegłych sądowych, wobec czego wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności pozwanego organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

SSO Romuald Dalewski