Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V U 553/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant: st. sekr. sądowy st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2022 r. w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku M. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o emeryturę górniczą

na skutek odwołania M. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 9 kwietnia 2021 r. sygn.: (...) SP (...)

oddala odwołanie;

sygn. akt VU 553/21

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 kwietnia 2021 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił M. O. prawa do emerytury górniczej z tytułu ukończenia 50 lat z uwagi na brak wymaganego okresu pracy górniczej wynoszącego co najmniej 25 lat. W uzasadnieniu organ podniósł, że do dnia 23 lipca 2020 roku wnioskodawca udowodnił jedynie 1 8 lat, 4 miesiące i 20 dni pracy górniczej, w tym 12 lat, 6 miesięcy i 12 dni pracy wymienionej w art. 50 c ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Do pracy górniczej nie zaliczono okresu od 1 kwietnia 1992 roku do 30 kwietnia 2007 roku, ponieważ stanowisko operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce nie jest pracą górnicza i nie figuruje w zał. nr 2 rozporządzenia MP i PS.

W odwołaniu od wyżej wymienionej decyzji pełnomocnik wnioskodawcy wniósł o jej zmianę i przyznanie M. O. prawa do emerytury górniczej, po zaliczeniu do pracy górniczej okresu pracy od dnia 1 kwietnia 1992 roku do 23 lipca 2020 roku w (...) Spółka Akcyjna Oddział (...) B. z siedzibą R. podnosząc, że w okresie od 1 kwietnia 1992 roku do dnia 30 kwietnia 2007 roku wnioskodawca wykonywał pracę operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce, a od 1 maja 2007 roku do dnia 23 lipca 2020 roku pracę operatora spycharek i maszyn wielonaczyniowych na odkrywce. Podniósł, że pracodawca wskazał wnioskodawcy w świadectwie pracy okresy pracy na stanowiskach, na których zatrudnienie uważa się za pracę górniczą.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania. Podniósł, że do stażu pracy górniczej nie zaliczono skarżącemu okresu pracy od 1 kwietnia 1992 roku do 30 kwietnia 2007 roku z uwagi na to, że organ rentowy stwierdził, że praca wykonywana przez wnioskodawcę nie była pracą górniczą w rozumieniu art. 50c ust 1 pkt 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Na rozprawie w dniu 9 listopada 2021 roku pełnomocnik wnioskodawcy sprecyzował odwołanie w ten sposób, że wniósł o zaliczenie skarżącemu do pracy górniczej okresu od 1 kwietnia 1992 roku do 30 kwietnia 2007 roku, podniósł bowiem że dalszy okres od 1 maja 2007 roju do 23 lipca 2020 roku, kiedy to wnioskodawca pracował na stanowisku opertora, został już zaliczony przez ZUS do pracy górniczej.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca M. O. urodzony w dniu (...), w dniu 28 października 2019 roku wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury górniczej. Wnioskodawca wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na otwartym funduszu emerytalnym (OFE) na dochody budżety państwa..

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1-4, wniosek o emeryturę k. 2-4 - akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 14 kwietnia 2020 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił M. O. prawa do emerytury górniczej z uwagi na brak wymaganego okresu pracy górniczej wynoszącego co najmniej 25 lat. W uzasadnieniu organ podniósł, że wnioskodawca udowodnił jedynie 17 lat, 2 miesiące i 29 dni pracy górniczej, w tym 11 lat, 9 miesięcy i 7 dni pracy wymienionej w art. 50 c ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Do pracy górniczej nie zaliczono okresu od 1 kwietnia 1992 roku do 30 kwietnia 2007 roku.

(dowód: decyzja — k. 38 akt emerytalnych)

W dniu 4 lutego 2021 roku wnioskodawca wystąpił do ZUS z ponownym wnioskiem o emeryturę. Do wniosku załączył świadectwo pracy z 24 lipca 2020 roku.

(dowód: wniosek — k. 41 akt emerytalnych)

M. O. od dnia 28 lipca 1987 roku do 23 lipca 2020 roku był zatrudniony w (...) z siedzibą w R. (następca prawny (...) Spółka Akcyjna oraz (...)

(...))

(dowód: świadectwo pracy z dnia 24.07.20230 roku k. 42 akt ZUS)

Wnioskodawca w spornym okresie od dnia 1 kwietnia 1992 roku do 30 kwietnia 2007 roku był zatrudniony na Oddziale (...) (...) na następujących stanowiskach:

- od dnia 1 kwietnia 1992 roku do 16 listopada 2006 roku jako kierowcy ciągnika; od 17 listopada 2006 roku do 30 kwietnia 2007 roku jako operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce.

(dowód: informacja z 1.04.1992r. k. 27, angaż z dnia 29.12.2006r. k. 54 części (...) akt osobowych)

W oddziale (...) wnioskodawca wykonywał prace sprzętowe, na rzecz oddziałów górniczych, a jego praca była związana wyłącznie z obsługą wkopu i zwałowiska. Wnioskodawca obsługiwał ciągnik terenowy (...) - (...). Praca na odkrywce była wykonywana stale i w pełnym wymiarze godzin. Wnioskodawca otrzymywał dodatek za pracę na odkrywce.

Ciągnik, który obsługiwał wnioskodawca pracując na oddziale (...) jest wyposażony standardowo, ale jego konstrukcja techniczna pozwala na szerokie spektrum zastosowania. Ciągnikami tymi można ciągnąć: przyczepy uniwersalne, samowyładowcze, elektrownie polowe, przyczepy układające kable energetyczne, kompresory, przyczepy do przewozu brygad roboczych. Ciągniki te mogą mieć podwieszone na tzw. trzypunktowym układzie zawieszenia narzędzi specjalistyczny osprzęt — np. agregaty smarownicze, ładowacze itp. Mogą one stanowić napęd mechaniczny za pośrednictwem wału odbioru mocy ( (...)) dla różnych urządzeń specjalistycznych np. pomp różnego przeznaczenia, rozsiewaczy itp. Ciągnikami tymi można wykonywać prace tzw. metodą zrywkową tj. przeciąganie na odpowiednio wykonanych cięgnach rur, kolumn filtracyjnych odwodnienia, członów przenośników taśmowych, odcinków taśmy przenośnikowej, pontonów stanowiących podstawy stacji przenośnikowych, stacji elektrycznych na płozach itp.

Wnioskodawca na odkrywce w spornym okresie wykonywał czynności transportowe: - dowoził brygady ucinające rury studni głębinowych znajdujące się na poziomach roboczych maszyn podstawowych - koparek,

-

wyciągał ucięte rury z poziomów roboczych maszyn podstawowych — koparek dowoził i zwoził rury odwodnieniowe szybkozłączne na poziomach roboczych maszyn podstawowych

-

dowoził i zwoził taśmy wulkanizacyjne maszyn podstawowych i przenośników;

-

transportował wozy wulkanizacyjne

-

dowoził i zwoził bębny napędowe i silniki elektryczne stacji napędowych; dowoził, zwoził i przeciągał człony przenośników

-

transportował agregaty prądotwórcze do zasilania maszyn podstawowych stacji napędowych na przesuwce i stanowisk wulkanizacyjnych

-obsługiwał agregaty smarowniczych, pompy różnego przeznaczenia podwieszone na tzw. trzypunktowym układzie zawieszenia narzędzi. Poza tym.

Wnioskodawca pracował 8 godzin dziennie, w tym 5 godzin dziennie na odkrywce. Poza tym wnioskodawca codziennie 0,5 godziny poświęcał na obsługę codzienną pojazdu, 1 godzinę na dojazd do usługobiorcy, 1,5 godziny na przestoje technologiczne.

(dowód: charakterystyka stanowiska pracy z dnia 18.12.2019r - k. 17 akt emerytalnych, charakterystyka stanowiska pracy z dnia 23.07.2021 roku — k. 24 akt sprawy)

Praca wnioskodawcy na oddziale (...) polegała na obsłudze ciągnika (...) (...). Pojazd, którym jeździł odwołujący był zaopatrzony w podnośnik, do którego był podłączony agregat prądotwórczy, smarowniczy, spawalniczy. Dzięki zaczepowi do ciągnika można było załączyć także przyczepę, wóz wulkanizacyjny czy cysternę z olejem. Agregat smarowniczy służył do smarowania przenośników podczas prac konserwacyjnych. (...) tego agregatu przez wnioskodawcę polegała na tym, że rozkładał przewód agregata od ciągnika do stanowiska pracy. Przez sterowanie agregatem podawał smar do osoby, która bezpośrednio zajmowała się na maszynie smarowaniem elementów. Osoba ta znajdowała się około 30 metrów od wnioskodawcy. Na sygnał podawany gwizdkiem wnioskodawca włączał i wyłączał agregat smarowniczy.

Jak wnioskodawca nie obsługiwał agregatu smarowniczego to wykonywał czynności transportowe. Za pomocą ciągnika odwołujący transportował nie tylko agregaty smarownicze i prądotwórcze ale także przewoził maszyny, narzędzia, części służące do remontu maszyn, bębny napędowe, silniki elektryczne stacji napędowych, człony przenośnikowe. W czasie wykonywania pracy na oddziale odwodnieniowym dokonywał wyciągania uciętych rur z poziomów roboczych i transportował osoby z brygad ucinających rury studni głębinowych.

Wnioskodawca był kierowany do oddziałów mechanicznych (...) i (...), do oddziałów elektrycznych, oddziałów górniczych, do oddziałów wulkanizacyjnych, oddziału odwodnieniowego.

Przełożony na oddziale, na który był kierowany wnioskodawca nie mógł mu nakazać wykonania innych czynności, które nie były objęte charakterystyką stanowiska kierowcy ciągnika.

(dowód: zeznania świadka P. D. (1) nagranie od minuty 7:26 do minuty 13:08, zeznania świadka Z. K. (1) od minuty 15:57 do minuty 20:35 protokołu rozprawy z dnia 9 listopada 2021 roku, zeznania świadka M. A. (1) od minuty 06:02 do minuty 12:10, zeznania wnioskodawcy M. O. nagranie od minuty 18:57 do minuty 28:21 protokołu rozprawy z dnia 21 kwietnia 2022 roku)

W czasie oddelegowania na oddziały mechaniczne (...) i (...) zajmujące się naprawą przenośników węglowych wielkogabarytowych biegnących po odkrywce, wnioskodawca obsługiwał agregat smarowniczy przypięty do ciągnika. Pomagał smarownikowi przy pracach smarowniczych czyli rozwijał przewód agregatu, na polecenie osoby dokonującej smarowania musiał agregat załączyć i wyłączyć.

(dowód: zeznania świadka P. D. (1) nagranie od minuty 13:08 do minuty 15:51, zeznania świadka Z. K. (1) od minuty 15:57 do minuty 20:35 protokołu rozprawy z dnia 9 listopada 2021 roku, zeznania świadka A. S. nagranie od minuty 08:14 do minuty 13:51 protokołu rozprawy z dnia 27 stycznia 2022 roku, zeznania świadka M. A. (1) od minuty 06:02 do minuty 12:10, zeznania świadka J. L. od minuty 12:19 do minuty 16:01, zeznania wnioskodawcy M.

O. nagranie od minuty 16:43 do minuty 28:21 protokołu rozprawy z dnia 21 kwietnia 2022 roku)

Powołana przez pracodawcę wnioskodawcy Komisja Weryfikacyjna na posiedzeniu, które odbyło się w dniu 8 maja 2013 roku ustaliła, że M. O. w okresie od 1 kwietnia 1992 roku do 12 stycznia 2007 roku wykonywał pracę górniczą. Komisja weryfikacyjna wskazała, że pomimo posiadania angaży na stanowisko kierowcy ciągnika odwołujący pracował jako operator sprzętu i pomocniczego i technologicznego na odkrywce.

(dowód: protokół z posiedzenia Komisji — 26 akt emerytalnych)

W dniu 16 października 2019 roku (...) z siedzibą w R. wystawiła wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy górniczej, w którym wskazała, że w okresie zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał' pracę górniczą od 1 kwietnia 1992 roku do 30 kwietnia 2007 roku na stanowisku operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce, wymienionym w rozporządzeniu (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku w Załączniku Nr 2 poz. 22.

(dowód: świadectwo wykonywania pracy górniczej k. 6 akt emerytalnych)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Przesłanki nabycia prawa do emerytury górniczej określa ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2021r., poz. 291 ze zm.).

Zgodnie z art. 50 a ust 1 i 2 ustawy emerytura górnicza przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  ukończył 55 lat życia;

2)  ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. l ;

3)  nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Wiek emerytalny wymagany od pracowników: kobiet mających co najmniej 20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. l, wynosi 50 lat.

Zgodnie z art. art. 50b w/w ustawy przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej uwzględnia się okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą, będące okresami składkowymi lub nieskładkowymi w rozumieniu ustawy, z tym że okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą uwzględnia się, jeżeli praca ta wykonywana była co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy.

Z kolei zgodnie z art. 50 c ust. 1 pkt 4 za pracę górniczą uważa się zatrudnienie na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych, a także w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego, na stanowiskach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa.

Wykaz stanowisk pracy, na których zatrudnienie na odkrywce w kopalniach węgla brunatnego oraz przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń węgla brunatnego uważa się za pracę górniczą zawiera załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty.(Dz.U. z 1995r., Nr 2, poz. 8).

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami było to, czy wnioskodawca posiada wymagany 25-letni okres pracy górniczej. Organ rentowy zakwestionował bowiem, aby w spornym okresie zatrudnienia w (...) w B. (obecnie w (...) z siedzibą w R.) od dnia 1 kwietnia 1992 roku do 30 kwietnia 2007 roku wnioskodawca wykonywał pracę górniczą.

Wnioskodawca dysponował świadectwem z dnia 16 października 2019 roku wystawionym przez (...) z siedzibą w R. potwierdzającym fakt wykonywania pracy górniczej w spornym okresie zatrudnienia od 1 kwietnia 1992 roku do 30 kwietnia 2007 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce wymienionej w rozporządzeniu (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku w zał. Nr 2 poz.22.

Należy podnieść, że treść świadectwa wykonywania pracy górniczej nie została w sposób prawidłowy sformułowana, gdyż nie określa rodzaju prac, które faktycznie wykonywał skarżący, jak tego wymaga art. 50c ustawy, a jedynie zajmowane przez niego stanowisko. Tymczasem o uznaniu konkretnej pracy (wykonywanych czynności służbowych) za pracę górniczą w rozumieniu przepisów emerytalno-rentowych decyduje charakter czynności faktycznie wykonywanych przez pracownika, a nie nazwa stanowiska, protokół komisji weryfikacyjnej czy wreszcie świadectwo pracy. Zatem operator sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce tylko wtedy uzyska potwierdzenie zatrudnienia przy pracy górniczej, gdy na odkrywce w kopalni węgla brunatnego pracował przy urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych (tak: postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z 2012-04-04, I UK 440/11).

Legitymowanie się zatem przez skarżącego świadectwem wykonywania pracy górniczej nie oznacza jeszcze, że rzeczywiście wykonywał on prace górnicze. Świadectwo pracy nie jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 k.p.c., nie korzysta zatem z domniemania prawdziwości i autentyczności, a li tylko dokumentem prywatnym, który stanowi jedynie dowód tego, że osoba która go podpisała złożyła oświadczenie w nim zawarte (art. 245 k.p.c. ). Świadectwo pracy samo przez się nie tworzy zatem praw podmiotowych ani ich nie pozbawia.

Organ rentowy zakwestionował powyższe świadectwo, podnosząc że z angaży wynika, że wnioskodawca w okresie od 1 kwietnia 1992 roku do 16 listopada 2006 roku pracował jako kierowca ciągnika, a w okresie od 17 listopada 2006 roku do 30 kwietnia 2007 pomimo zmiany stanowiska na operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce, charakter jego pracy nie zmienił się i wykonywał tą samą pracę, a stanowisko kierowcy ciągnika, nie jest wymienione w załączniku nr 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 1994 roku. Ponieważ organ rentowy zaprzeczał prawdziwości świadectwa co do charakteru wykonywanej przez wnioskodawcę pracy w spornym okresie (spór dotyczył dokumentu prywatnego pochodzącego od innej osoby niż strona zaprzeczająca), ciężar wykazania prawdziwości tego dokumentu prywatnego w myśl art. 253 zd. 2 k.p.c. spoczywał na wnioskodawcy jako osobie, która chce z tego dokumentu skorzystać.

Wnioskodawca nie sprostał temu obowiązkowi. W spornym okresie — jak wynika z dokumentów osobowych pracował jako kierowca ciągnika i na stanowisku operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce na oddziale (...) w pełnym wymiarze czasu pracy, wynoszącym 8 godzin. Prace wnioskodawcy w spornym ok-esie — jak wynika ze zgodnych zeznań świadków oraz wnioskodawcy — miały jednolity charakter i polegały na wykonywaniu obsługiwanym sprzętem ciągnikiem (...) wraz z przypiętym do niego agregatem smarowniczym, prądotwórczym, lub przyczepą na odkrywce robót na rzecz różnych oddziałów, najczęściej były to oddziały mechaniczne, ale także oddziały elektryczne, górnicze, wulkanizacyjne, odwodnieniowe.

Ustawodawca do prac górniczych na odkrywce zalicza nie wszystkie prace tam wykonywane, a tylko prace wymienione w art. 50c ustęp 1 pkt 4 ustawy. Pracą górniczą jest więc nie każda praca operatora ciągnika na odkrywce, a jedynie praca operatora ciągnika przy pracach górniczych wymienionych w art. 50 c ustęp 1 pkt 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Z charakterystyki stanowiskowej z dnia 23 lipca 2021 roku wynika, że większość stałych obowiązków zleconych przez pracodawcę wnioskodawcy w spornym okresie miało charakter prac transportowych. Takimi pracami transportowymi było:

-

dowożenie brygad ucinających rury studni głębinowych znajdujące się na poziomach roboczych maszyn podstawowych - koparek,

-

wyciąganie uciętych rur z poziomów roboczych

-

dowożenie i zwożenie rur odwodnieniowych szybkozłącznych na poziomach roboczych maszyn podstawowych;

-

dowożenie i zwożenie taśm wulkanizacyjnych maszyn podstawowych i przenośników; - transportowanie wozów wulkanizacyjnych;

-

dowożenie i zwożenie bębnów napędowych i silników elektrycznych stacji napędowych;

-

dowożenie, zwożenie i przeciąganie członów przenośników;

-

transport agregatów prądotwórczych;

Wykonywanie przez skarżącego czynności transportowych, w tym przewożenie maszyn, narzędzi, części a także agregatów potwierdzili wszyscy świadkowie zeznający w sprawie, w tym wnioskodawca, w tym przełożeni wnioskodawcy z oddziału (...) A. S. i J. L..

Zakres czynności wnioskodawcy wynikający z charakterystyki stanowiska pracy w spornym okresie potwierdził świadek A. S., który jako sztygar zmianowy był bezpośrednim przełożonym wnioskodawcy na oddziale (...), a zatem miał szczegółową wiedzę co do stałych obowiązków skarżącego i sporządzał charakterystykę stanowiska pracy. Świadek A. S. zeznał, że w zakresie obowiązków wnioskodawcy nie było bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych. Dodał, że przełożony na oddziale, na który był kierowany M. O. decydował o zakresie prac wykonywanych przez wnioskodawcę, ale jedynie w zakresie objętym charakterystyka stanowiska pracy. Oznacza to, że przełożony nie mógł wnioskodawcy nakazać wykonywania czynności, które nie były objęte charakterystyką stanowiska kierowcy ciągnika. Charakterystyka pracy stanowiska wnioskodawcy odnosi się do pracy kierowców ciągników wykonywanej na wszystkich oddziałach, na które był oddelegowywany tj. do pracy na oddziałach mechanicznych, elektrycznych, górniczych, wulkanizacyjnych, odwodnieniowych.

Na oddziale mechanicznym z wnioskodawcą pracowali świadkowie: P. D. (1), Z. K. (1) i M. A. (1). Z ich zeznań wynika, że wnioskodawca na oddziale mechanicznym wykonywał prace transportowe, a nadto obsługiwał agregat smarowniczy i prądotwórczy.

Na pozostałych oddziałach, spektrum prac podstawowych wykonywanych przez skarżącego było znacznie szersze — co wynika z charakterystyki stanowiskowej z 23 lipca 2021 roku.

Wnioskodawca wykonując czynności transportowe nie pracował bezpośrednio przy remontach i naprawach sprzętu wydobywczego, a przy przemieszczaniu z jednego miejsca odkrywki na inne sprzętu i maszyn do remontów ( w tym agregatu prądotwórczego i smarowniczego) oraz brygad remontowych. Transportowanie: brygad remontowych, agregatów smarowniczych, prądotwórczych, wozów wulkanizacyjnych, dowożenie i zwożenie: rur odwodnieniowych, taśm wulkanizacyjnych, bębnów napędowych i silników elektrycznych stacji napędowych, bez względu na to w jaki sposób jest to robione i jakiej nazwy się do jego określenia używa ( transportowanie, dowożenie i zwożenie, wyciąganie, przeciąganie) oraz bez względu na to, gdzie ono się odbywa, nie jest pracą górniczą w rozumieniu art. 50c ustęp 1 pkt 4. Prace te są pracami stricte transportowymi i charakteru tego nie zmienia fakt ich wykonywania na odkrywce przy pomocy zamontowanego do ciągnika sprzętu pomocniczego. A zatem przemieszczania, przeciągania, wyciągania, dowożenia i zwożenia oraz transportowania sprzętu górniczego z jednego miejsca na drugie na odkrywce nie sposób zaliczyć do prac górniczych przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych. Przemieszczanie takowych agregatów i urządzeń z miejsca na miejsce nie ma nic wspólnego z ich bieżącą konserwacją. Bieżąca konserwacja to prace bezpośrednio przy remontach i naprawach sprzętu, a nie prace polegające na przemieszczaniu takiego sprzętu.

Praca operatora ciągnika (sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce) tylko wówczas będzie pracą górniczą jeżeli mieści się w przepisie art. 50c ustęp 1 pkt 4 ustawy. Nie można natomiast ciągnika uznać za sprzęt technologiczny wówczas, gdy służył on do wykonywania prac transportowych na odkrywce. Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 czerwca 201 Ir. w sprawie I UK 381/10 uznając, że praca kierowcy ciągnika polegająca na przewozie z magazynu do wkopu urządzeń do wulkanizacji taśm, urządzeń elektrycznych do remontu koparek i zwałowarek oraz transporcie i przemieszczaniu na odkrywce barakowozów nie jest pracą górniczą w rozumieniu art. 36 ust. 1 pkt 4 (aktualnie art. 50c ust. 1 pkt 4) ustawy z dnia z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Zdaniem Sądu również prace przy obsłudze agregatów smarowniczych i prądotwórczych nie były pracami przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych, a li tylko miały pomocniczy charakter w stosunku do prac polegających na bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń.

Dostarczany za pomogą agregatu smar umożliwiał dokonanie innym pracownikom bezpośrednio konserwacji stacji napędowych. Dostarczenie smaru z agregatu smarowniczego do maszyn i urządzeń umożliwia dopiero innym pracownikom przeprowadzenie bezpośrednio prac bieżącej konserwacji maszyn i urządzeń. To samo dotyczy obsługi agregatu prądotwórczego. Zadaniem agregatu prądotwórczego było bowiem zasilenie w energię maszyn podstawowych w razie wyłączenia zasilania głównego. Zasilanie w energię maszyn i urządzeń nie mieści się w pojęciu bieżącej konserwacji maszyn i urządzeń. Tym samym skarżący obsługując agregat smarowniczy i agregat prądotwórczy sam nie pracował bezpośrednio przy bieżącej konserwacji maszyn i urządzeń wydobywczych, gdyż te prace wykonywali inni pracownicy. On jedynie umożliwiał innym pracownikom wykonanie prac przy bieżącej konserwacji maszyn i urządzeń.

Dodatkowo należy podnieść, z analizy charakterystyk stanowiska pracy sporządzonych przez pracodawcę w dniu 18 grudnia 2019 roku oraz z dnia 23 lipca 2021 roku wynika, że wykonywanie ciągnikiem (...) prac transportowych na odkrywce w spornym okresie na oddziale (...) było głównym, stałym obowiązkiem wnioskodawcy, w przeciwieństwie do

obsługi agregatu smarowniczego i prądotwórczego. Wynika to stąd, że agregat smarowniczy jak zeznali świadkowie P. D., Z. K.,M. A. i sam wnioskodawca - służył do smarowania przenośników, co odbywało się co miesiąc czy co dwa miesiące. Skoro zatem agregat smarowniczy nie był potrzebny na stałe, to wnioskodawca nie mógł w spornym okresie, na każdej dniówce, spędzać co najmniej 4 godzin czasu na obsłudze tego urządzenia na odkrywce. Nie na każdej bowiem dniówce agregat smarowniczy był potrzebny.

Nawet zatem gdyby czynności przy obsłudze agregatu prądotwórczego i smarowniczego zaliczyć — zgodnie z żądaniem wnioskodawcy- do pracy górniczej, to z racji wykonywania tej pracy nie stale, a nadto w wymiarze mniejszym niż 4 godziny dziennie, nie mogłyby zostać zaliczone do stażu górniczego. Wynika to stąd, że podstawowymi stałymi obowiązkami wnioskodawcy — jak wykazało przeprowadzone postepowanie dowodowe - było wykonywanie czynności transportowych.

Powyższe oznacza, że wnioskodawca w całym spornym okresie pracując na odkrywce na stanowisku kierowcy ciągnika oraz operatora sprzętu technologicznego i pomocniczego na odkrywce, nie wykonywał prac górniczych wymienionych w art. 50c ustęp 1 pkt 4 ustawy.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika skarżącego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu górnictwa na wykazanie faktycznego charakteru oraz zakresu pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w spornym okresie, z uwagi, na to że przeprowadzenie w/w dowodu zgodnie z tezą zgłoszoną przez pełnomocnika wnioskodawcy zmierza do ustalenia faktów, co jest domeną Sądu, amie biegłego.

Wnioskodawca nie spełnił zatem warunków niezbędnych do przyznania emerytury górniczej.

Biorąc powyższe pod uwagę, że Sąd Okręgowy na mocy art. 477 14 § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako nieuzasadnione.