Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 9 grudnia 2020 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : Sędzia Kamil Grzesik

Sędzia Piotr Pilarczyk

Sędzia Barbara Wypchło - Grymek

po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2020 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa G. S. reprezentanta grupy złożonej z K. H. (poprzednio B.), J. H., A. C., Z. C., M. P., H. K., N. S., O. B., K. K., R. K., A. K. i R. S.

przeciwko Klubowi (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej z siedzibą w K.

o zapłatę

postanawia

oddalić wniosek o udzielenie zabezpieczenia.

UZASADNIENIE

Powódka reprezentująca grupę trzynastu wymienionych w pozwie osób wniosła o zapłatę kwoty 1.480 USD na rzecz każdego z uczestnika grupy, tj. o zasądzenie łącznej kwoty 19.240 USD. Powyższa kwota stanowi odszkodowanie z tytułu niewykonania oraz nienależytego wykonania umowy o imprezę turystyczną zorganizowaną przez stronę pozwaną („ Afryka w kolorze Hebanu”), z uwagi na opisane niżej uchybienia. Wszyscy członkowie grupy razem brali udział imprezie turystycznej, przystępując do umów na tych samych warunkach. Impreza została zorganizowania niezgodnie z uprzednio otrzymanym przez grupę programem. Zdaniem grupy, program imprezy był zbyt obszerny, a wiec z góry niewykonalny wobec rozpisanego czasu na imprezę turystyczną. Ta impreza została skrócona z 22 dni do 20 dni zaś trasa przejazdu wycieczki z tej przyczyny nieuległa zmianie. Nie dość, że uczestnicy imprezy nie mieli możliwości podziwiania przyrody, to jeszcze nie mieli możliwości wypoczynku, w związku ze zbyt odległymi trasami między noclegami potrzebnymi do pokonania samochodem. Uczestnicy nie mieli również możliwości zwiedzić przewidzianych w programie atrakcji z udziałem przewodnika, zaś sam przewodnik był merytorycznie nieprzygotowany do udziału w atrakcjach, które z jego udziałem się odbyły, a nadto nie opiekował się uczestnikami grupy w sposób od niego oczekiwany, chociażby w czasie odpraw celnych, czy w trakcie przejazdów i transportu osób i rzeczy. Z powyższych więc względów, cel program imprezy turystycznej nie został osiągnięty, ponieważ realizacja programu imprezy turystycznej na gruncie tras podróży była uciążliwa, wielogodzinna i źle zaplanowana, a ponadto miejsca noclegowe nie odpowiadały wcześniejszym deklaracjom. Dochodzona pozwem kwota stanowi połowę ceny wycieczki to jest kwota 990 USD oraz kwotę 490 USD, tytułem safari, które nie odbyło się w zakresie przewidzianym w programie imprezy, a także w związku z awarią wykorzystanego w tym czasie samochodu.

Pismem z dnia 23 listopada 2020 roku powodowa grupa wniosła o udzielenie zabezpieczenia dochodzonych pozwem roszczeń do sumy zabezpieczenia kwot 165.000 zł, poprzez zajęcie wierzytelności ze wskazanych w tym piśmie rachunków bankowych. Interes prawny w udzieleniu wnioskowanego zabezpieczenia strona powodowa upatruje w przedmiocie działalności gospodarczej strony pozwanej (w turystyce), która z uwagi na obecną sytuację epidemiologiczną wobec największych straty, jakie poniosła ta branża, stwarza potencjalne ryzyko, że wyegzekwowanie zasądzonych wyrokiem kwot jest istotnie zagrożone.

Sąd zważył, co następuje

Wniosek o udzielenie zabezpieczenia nie zasługiwał na uwzględnienie. Stosownie do treści art. 730 ¹ § 1 k.p.c. udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub winny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie (§ 2).

Ze zgromadzonego w sprawie materiału wynika, że sporna impreza turystyczna miała miejsce w dniach 5 - 24 sierpnia 2017 roku. Podstawę powództwa oparto na treści art. 11a poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku o usługach turystycznych, który stanowi, że organizator turystyki odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycznych (…). Z okoliczności sprawy i treści pozwu jednoznacznie wynika, że powodowa grupa uznaje, że dochodzone pozwem roszczenia stanowiące szkodę ma materialny charakter. W niniejszej sprawie szkodę upatruje się nie tylko w kwocie uiszczonej za safari wynoszącej 490 USD, ale także w kwocie odpowiadającej części kwoty składającej się na kwotę całej imprezy turystycznej (990 USD). Rzeczywiście, ze zgromadzonego w sprawie materiału wynika, że safari nie odbyło się, zgodnie z programem, tym samym na obecnym etapie postępowania można założyć, że powyższa kwota 490 USD tytułem szkody jest dostatecznie uprawdopodobniona. Natomiast stwierdzić należy, że co do kwoty 990 USD, podstawę tej szkody strona powodowa upatruje w niższej jakości usługi niż to wynika z zadeklarowanego wcześniej programu. Nie można jednak dopatrzyć się w takim sposobie rozumowania poniesionej szkody. Sposób jej wyliczenia jest analogiczny do uprawnień wynikających z rękojmi przy sprzedaży rzeczy, gdzie strona kupująca może domagać się obniżenia ceny. W tym stanie rzeczy uznać należy, że kwota szkody 990 USD nie została uprawdopodobniona. Jednocześnie strona powodowa zwraca uwagę na treść art. 322 k.p.c., który stanowi, że jeżeli w sprawie o naprawienie szkody (…) sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe, nader utrudnione lub oczywiście niecelowe, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności, tym samym podnieść należy, że można brać pod rozwagę ów przepis, ale po przeprowadzeniu całości postępowania dowodowego, zaś w sprawie niniejszej nie przesłuchano jeszcze zawnioskowanych przez stronę pozwaną świadków. Inaczej by sprawa wyglądała, gdyby podstawę wywodzonych roszczeń upatrywano w szkodzie o niemajątkowym charakterze wyrażającą się w zmarnowanym urlopie na podstawie powołanego wyżej art. 11a ustawy stosownie do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2010 roku o sygn. akt: III CZP 79/10.

W konsekwencji powyższego należało oddalić wniosek o udzielenie zabezpieczenia, albowiem obie przesłanki, to jest uprawdopodobnienie roszczenia, jak i uprawdopodobnienie interesu prawnego musi nastąpić kumulatywnie, o czym orzeczono jak w sentencji postanowienia z dnia 9 grudnia 2020 roku.

Na marginesie należy zaznaczyć, że powodowa grupa nie uprawdopodobniła także interesu prawnego w udzieleniu zawnioskowanego zabezpieczenia, ponieważ istniejący stan epidemiologiczny i wynikające z tego trudności dla branży turystycznej, w której dotyczy przedmiot działalności gospodarczej strony pozwanej, samo przez się jeszcze nie świadczy, że cele niniejszego postępowania nie zostaną osiągnięte. Strona wnosząca o udzielenie zabezpieczenia nie przedkłada materiału świadczącego o potencjalnym ryzyku zaprzestania powyższej działalności gospodarczej.