Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 1/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

M. K.

został oskarżony o to, że:

I. w okresie od 21 października 2020 r. do 12 listopada 2020r. w O., woj. (...) będąc prezesem zarządu spółki (...) sp. z o.o. z/s w O., ul. (...), KRS: (...), NIP (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem „Firmę (...)” z/s w m-ci P. P., w ten sposób, że wprowadził w błąd kontrahenta co do kondycji finansowej w/w spółki i możliwości wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań dotyczących zakupu bydła w ilości 94 sztuk wynikających z wystawionych faktur VAT:

- nr (...)z dnia 21.10.2021r. na kwotę 156.328,50 zł.,

- nr (...) z dnia 29.10.2020r. na kwotę 184.376,91 zł.,

- nr (...) z dnia 12.11.2020 r. na kwotę 163.312,76 zł., powodując tym samym straty w wysokości 504.018,17 zł brutto, a zatem mienia znacznej wartości, czym działał na szkodę w/w firmy,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

II. w okresie od 31 grudnia 2019 r. do 29 listopada 2021 r. będąc prezesem zarządu spółki (...) sp. z o.o. z/s w O., ul. (...), KRS (...), NIP (...), wyłącznie uprawnionym do jej reprezentowania nie złożył wniosku o upadłość spółki pomimo powstania warunków to uzasadniających tj. wbrew przepisom art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003r. „”Prawo upadłościowe i naprawcze,

tj. o czyn z art. 586 ksh

III. w okresie od 22 czerwca 2018 r. do 31 grudnia 2020r. w O., woj. (...) będąc prezesem zarządu spółki (...) sp. z o.o z/s w O., ul. (...), KRS (...), NIP (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przywłaszczył powierzone mu mienie spółki w ten sposób, że pobrał z rachunku bankowego spółki i nie rozliczył łącznej kwoty 269.239,66 zł, stanowiącej mienie znacznej wartości, działając w ten sposób na szkodę w/w spółki,

tj. o czyn z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. K. był prezesem zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w O. ul. (...). Przedmiotem działalności spółki była miedzy innymi sprzedaż hurtowa żywych zwierząt, mięsa i wyrobów z mięsa. Wspólnikami spółki byli (...) Inc.,(...) – reprezentowany przez M. K. posiadający 91 udziałów o łącznej wartości 4.550 zł. i M. K. posiadający 9 udziałów o łącznej wartości 450 zł.

J. L. była właścicielką firmy handlowo-usługowej (...) z siedzibą w miejscowości P.-P.. Współpracę handlową ze spółką (...) rozpoczęła we wrześniu 2020 roku. Współpraca polegała na sprzedaży bydła rzeźnego tej spółce. Za pierwszych kilka dostaw spółka uregulowała należności. W dniu 21 października 2020 roku M. K. zamówił 31 sztuk bydła rzeźnego za kwotę 156.328,50 zł., na którą wystawiono fakturę nr (...). Następnie w dniu 29 października 2020 roku zamówił 32 sztuki bydła rzeźnego za kwotę 184.376,91 zł., na którą wystawiono fakturę nr (...) oraz w dniu 12 listopada 2020 roku zamówił 31 sztuk bydła rzeźnego za kwotę 163.312,76 zł., na którą wystawiono fakturę nr (...). Towar został dostarczony zgodnie ze złożonymi zamówieniami. Mimo to M. K. nie dokonał zapłaty kwot wskazanych w fakturach. Początkowo zapewniał pokrzywdzoną, że ureguluje należności, ale mimo zapewnień nie zapłacił, a następnie unikał już z nią kontaktu. Pokrzywdzona zleciła odzyskanie długu firmie windykacyjnej, ale firmie tej nie udało się odzyskać zadłużenia.

Analiza sytuacji gospodarczej spółki (...) wskazuje, że w latach 2018 – 2020 przychody ze sprzedaży w spółce nie pokrywały kosztów działalności, co powodowało powstawanie strat. Spółka była nierentowna, wskaźniki rentowności sprzedaży, majątku wykazywały wartości ujemne, a wskaźnik rentowności kapitałów - zero, co świadczyło o braku efektywności działania jednostki. Wspólnicy nie pokryli powstałych strat i nie podjęto w tym czasie żadnej uchwały odnośnie dalszego istnienia spółki, a taka winna być podjęta, ponieważ straty przewyższyły kapitał zakładowy. Brak dofinansowania przez wspólników spowodował zmniejszenie kapitału własnego, wobec czego spółka finansowała swój majątek kapitałem obcym, czyli zobowiązaniami, które przekraczały wartość majątku ( w 2018r. o 7,80%, tj. 3.399 zł., w 2019r. o 55,97%, tj.213.328,76 zł., a w 2020r. o 153,62%, tj. 1.414.110,79zł. ).

Na dzień 31 grudnia 2019 roku spółka posiadała już zobowiązania przeterminowane pochodzące z lat 2018 – 2019 i ta kwota w dalszym okresie ulegała systematycznemu zwiększeniu. Wskaźniki płynności zdecydowanie odbiegały od wielkości uznawanych za optymalne. Ich poziom i brak poprawy wskazywał, że już w 2018 roku wystąpiły trudności płatnicze, a w 2019 roku spółka utraciła całkowitą płynność finansową, ponieważ zaprzestała spłacać zobowiązania z tytułu dostaw i usług. Przedstawiona wyżej sytuacja gospodarcza spółki spełniała już na dzień 31 grudnia 2019 roku warunki do ogłoszenia upadłości. Jednakże M. K. pełniący funkcję prezesa zarządu spółki, mimo spoczywającego na nim obowiązku, nie złożył wniosku o ogłoszenie upadłości spółki. Sytuacja majątkowa spółki z czasem ulegała systematycznemu pogorszeniu i w 2020 roku spółka była niewypłacalna, jej majątek nie wystarczał na pokrycie zobowiązań. Spółka w miesiącach październik i listopad 2020 roku ( czas, w którym zostały dokonane zakupy bydła rzeźnego od pokrzywdzonej firmy (...)) nie posiadała płynności finansowej, w związku z czym nie regulowała swoich długów.

Nadto w okresie od 22 czerwca 2018 roku do 31 grudnia 2020 roku mimo opisanej powyżej trudnej sytuacji finansowej spółki, M. K. wypłacał z rachunku bieżącego spółki (...) za pomocą karty bankomatowej środki pieniężne w łącznej kwocie 269.239, 66 zł., przy czym z pobranych pieniędzy nie rozliczył się ze spółką, nie udokumentował ich wydatkowania, przeznaczając na inne, nie związane z działalnością spółki, bliżej nieokreślone cele. Kwoty dokonanych wypłat wynosiły odpowiednio: na dzień 31 grudnia 2018r. – 35.403,52 zł., na dzień 31 grudnia 2019r. – 98.399,51 zł., na dzień 31 grudnia 2020r. – 269.239,66 zł.

Dodatkowo w latach 2018 – 2020 komornicy prowadzili wobec M. K. wiele postępowań egzekucyjnych w różnych sprawach na podstawie wydanych orzeczeń sądowych. Wielu zasądzonych kwot nie udało się wyegzekwować.

M. K. nie był dotychczas karany.

M. K. nie wykazuje objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Wykazuje inne zaburzenia psychiczne pod postacią zaburzeń depresyjnych. W czasie popełnienia zarzucanych czynów jego poczytalność nie była wyłączona ani ograniczona.

dokumentacja

faktury

zeznania J. J.

wezwanie do zapłaty

opinia biegłego z zakresu rachunkowości

informacje od komorników oraz orzeczenia sądowe

karta karna

opinia psychiatryczna

238, 246- 252

21-23

39-40

24

315-437

67-71, 93-115, 122-140

226

578-579

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zebrane dowody potwierdzają, że oskarżony popełnił zarzucane mu czyny. Świadczą o tym zeznania pokrzywdzonej J. L. w połączeniu z wnioskami zawartymi w opinii biegłej z zakresu rachunkowości, dokumentacją (...) spółki (...) załączoną do akt sprawy a także informacjami komorników dotyczącymi prowadzonych postępowań egzekucyjnych.

Biegła z zakresu rachunkowości dokonała szczegółowej oceny sytuacji gospodarczej spółki oskarżonego i ta ocena podlega pełnej akceptacji Sądu. Z opinii tej jednoznacznie wynika, że już na dzień 31 grudnia 2019 roku istniały warunki do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki ze względu na bardzo niskie wskaźniki płynności odbiegające znacznie od poziomu uznawanego za optymalny a obrazujące poziom pokrycia zobowiązań bieżących środkami obrotowymi, nadmierny poziom zadłużenia związany z zobowiązaniami z tytułu dostaw i usług, brak uregulowania powstałych zobowiązań wobec 5 dostawców w kwocie 122.888,46 zł., rosnące straty z działalności spowodowane ponoszonymi kosztami przewyższającymi przychody za sprzedaży oraz brak dokapitalizowania spółki przez wspólników przy jednoczesnym nierozliczeniu się Prezesa Zarządu ze środków pieniężnych pobranych z rachunku bankowego spółki ( na dzień 31 grudnia 2019 r. – kwota 35.403,52 zł.). Mimo zaistnienia powyższych warunków M. K. będący Prezesem Zarządu nie zgłosił wniosku o ogłoszenie upadłości spółki. Nadto z opinii biegłej wynika, że w okresie od 22 czerwca 2018 roku do 31 grudnia 2020 roku wypłacił on przy pomocy karty bankomatowej z konta spółki pieniądze w łącznej kwocie 269.239,66 zł. i z tych pieniędzy nie rozliczył się ze spółką. W dokumentacji brak jest bowiem jakichkolwiek dokumentów potwierdzających cele, na które pieniądze zostały wydane, co nakazuje uznać, że wypłacone pieniądze zostały wydane na cele bliżej nieokreślone, nie związane z działalnością spółki. Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że J. L. rzeczywiście została wprowadzona w błąd przez oskarżonego co do zamiaru uregulowania przez niego zobowiązań za dostarczone bydło rzeźne. Należy zaznaczyć, że współpraca handlowa pomiędzy obiema firmami została nawiązana zaledwie miesiąc wcześniej. Oskarżony uregulował należności za kilka pierwszych dostaw we wrześniu i październiku 2020 roku, czym wzbudził u pokrzywdzonej przekonanie, że jest wiarygodnym kontrahentem. Następnie, w krótkim czasie, złożył trzy kolejne zamówienia na dostawy bydła, po czym należności za dostarczony mu towar już nie uregulował. Z zeznań J. L., uznanych przez Sąd za wiarygodne wynika, że początkowo jeszcze uspokajał ją, że zapłaci, po czym całkowicie zerwał z nią kontakt. Jednocześnie z opinii biegłej z zakresu rachunkowości wyraźnie wynika, że spółka oskarżonego w miesiącach październik, listopad 2020r., kiedy to zostały zaciągnięte powyższe zobowiązania, nie była już w stanie regulować swoich zobowiązań.

M. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych czynów. Wyjaśnił, że powodem niezapłacenia należności wobec J. L. było pogorszenie sytuacji finansowej jego spółki na skutek pandemii oraz braku realizacji umowy inwestycyjnej zawartej przez niego z firmą (...).E. (...) Ltd (...). Oskarżony liczył na zyski, jednakże Inwestor wycofał się z wykonania swoich zobowiązań zawartych w umowie. Sąd uznał te twierdzenia za nieprzekonywujące. Z korespondencji stron umowy wynika, że firma (...) wypłaciła spółce (...) w okresie od 2 września 2019 roku do 25 lutego 2020 roku łączną kwotę 194.883,08 EUR tytułem pożyczki, po czym odmówiła dalszych wypłat podnosząc, że spółka (...) nie wywiązała się ze swoich zobowiązań zawartych w umowie. W odpowiedzi spółka (...) obciążyła Inwestora karami umownymi za każdy dzień opóźnienia w przekazaniu pożyczki.

Biegła z zakresu rachunkowości zapoznała się z dokumentacją dotyczącą przedmiotowej umowy, biznesplanem, korespondencją pomiędzy stronami umowy i wskazała, że kwestia opisanej wyżej umowy inwestycyjnej nie miała żadnego wpływu na ocenę sytuacji finansowej spółki (...). Sąd w pełni podzielił argumentację biegłej, dotyczącą powyższej umowy, przedstawioną w opinii uzupełniającej. Twierdzenia oskarżonego, odnośnie zarzutu z pkt. III, w których podał, że pieniądze pobierane przez niego z rachunku bankowego spółki były przeznaczane wyłącznie na cele związane z działalnością spółki Sąd uznał za nieprzekonywujące. Wyjaśnień w tym zakresie nie sposób zweryfikować, ponieważ poczynione przez oskarżonego wydatki, mimo istniejącego obowiązku, nie zostały odpowiednio udokumentowane i zaksięgowane w działalności spółki, co świadczy o przeznaczeniu ich na inne, nieustalone bliżej cele, nie związane z funkcjonowaniem spółki.

Sąd uznał za nie budzącą wątpliwości opinię zasadniczą i uzupełniającą biegłych lekarzy psychiatrów odnośnie stanu zdrowia M. K. i stanu jego poczytalności w chwili popełnienia zarzucanych czynów.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna

skazania

zgodna z zarzutem

3.2. Podstawa prawna skazania niezgodna z zarzutem

1, 2, 3,

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

- czyn z pkt I M. K. swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk w zw. z art. 12§1 kk . Przepis art. 286§1 kk określa odpowiedzialność za oszustwo, którym jest doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Stan faktyczny sprawy wyraźnie wskazuje, że M. K., którego celem było osiągnięcie korzyści majątkowej, wprowadził w błąd J. L. co do kondycji finansowej swojej spółki zamawiając od niej bydło rzeźne, za które następnie nie uregulował należności. Zdaniem Sądu oskarżony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim i miał pełną świadomość realizacji wszystkich ustawowych znamion popełnionego przestępstwa. Czyn oskarżonego wyczerpał również dyspozycję art. 294§1 kk, ponieważ wartość szkody wyniosła 504.018,17 zł., co stanowi mienie znacznej wartości. Zgodnie z art. 115§5 kk mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200.000 zł. Oskarżony działał w warunkach czynu ciągłego ( art. 12§1 kk), ponieważ wszystkie zamówienia towaru zostały złożone w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

- czyn z pkt II M. K. swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję art. 586 ksh, w myśl którego odpowiedzialności karnej podlega ten, kto będąc członkiem zarządu spółki albo likwidatorem, nie zgłasza wniosku o upadłość spółki handlowej pomimo powstania warunków uzasadniających według przepisów upadłość spółki. Zgodnie z art. 21 ust. 1 i 2 ustawy z 28 lutego 2003 roku Prawo upadłościowe i naprawcze - dłużnik jest obowiązany, nie później niż w terminie 30 dni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości, zgłosić w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości. Jeżeli dłużnikiem jest osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, obowiązek ten spoczywa na każdym, kto na podstawie ustawy, umowy spółki lub statutu ma prawo do prowadzenia spraw dłużnika i do jego reprezentowania, samodzielnie lub łącznie z innymi osobami. Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że M. K. jako Prezes zarządu spółki M. R., będąc wyłącznie upoważnionym do reprezentowania spółki miał obowiązek złożyć wniosek o ogłoszenie jej upadłości ze względu na zaistnienie na dzień 31 grudnia 2019 roku warunków uzasadniających taki wniosek, (opisanych szczegółowo w stanie faktycznym sprawy), a mimo to nie uczynił tego prowadząc dalej działalność gospodarczą.

- czyn z pkt III M. K. swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję art. 284§2 kk w zw. z art. 294§1 kk w zw. z art. 12§1 kk. Istota przywłaszczenia z art. 284§2 kk polega na bezprawnym potraktowaniu uzyskanej wcześniej cudzej rzeczy lub prawa majątkowego jak swojego własnego. Okoliczność tworzącą typ kwalifikowany przywłaszczenia w postaci sprzeniewierzenia, stanowi powierzenie sprawcy rzeczy przez jej właściciela lub osobę działającą w imieniu właściciela, przy czym dochodzi tu do nadużycia zaufania, jakim obdarzył sprawcę właściciel rzeczy, ponieważ sprawca rozporządza tą rzeczą jak swoją własną wbrew woli właściciela. Stan faktyczny sprawy wyraźnie wskazuje, że M. K. jako Prezes zarządu spółki przywłaszczył sobie powierzone mu środki pieniężne należące do spółki (...), ponieważ wypłacił w gotówce pieniądze z rachunku spółki przy pomocy karty bankomatowej, a następnie przeznaczył je na cele nie związane z działalnością spółki, czym działał na szkodę spółki. Wszystkie wydatki na cele związane z funkcjonowaniem spółki winny być bowiem odpowiednio udokumentowane i zaksięgowane, czego w niniejszej sprawie nie uczyniono. Działanie oskarżonego było umyślne, z zamiarem bezpośrednim, a jego celem było osiągnięcie korzyści majątkowej. Łączna wartość szkody wyniosła kwotę 269.239,66 zł., co stanowi mienie znacznej wartości ( art. 294§1 kk omówiony wyżej). M. K. i tym razem działał w warunkach czynu ciągłego określonego w art. 12§1 kk.

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K.

1 - 8

Na korzyść oskarżonego poczytano fakt dotychczasowej niekaralności.

Na niekorzyść uwzględniono działanie czynem ciągłym i bardzo wysoką wartość szkód (pkt I i III).

Wymierzone kary pozbawienia wolności są współmierne do stopnia winy, wagi czynów i stopnia ich społecznej szkodliwości.

Dotychczasowy sposób życia oskarżonego wskazuje, że zasługuje on na zastosowanie instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary i wymierzenie mu za czyny z pkt I i III kar w wymiarze niższym niż zagrożenie ustawowe, tj. po 10 miesięcy pozbawienia wolności. [obecnie obowiązująca regulacja z art. 12§1 kk (czyn ciągły) jak również treść art. 86§1 kk (wymiar kary łącznej) nakazują wymierzanie kar powyżej dolnego progu]. Orzekając łączną karę pozbawienia wolności Sąd zastosował zasadę zbliżoną do absorpcji i uwzględnił bardzo bliski związek przedmiotowy i podmiotowy pomiędzy czynami. Jednocześnie Sąd uznał, że cele kary zostaną osiągnięte w warunkach wolności kontrolowanej a oskarżony nie wkroczy ponownie na drogę przestępstwa. Z tych powodów, a także uwzględniając wniosek pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, Sąd zastosował wobec oskarżonego instytucję warunkowego zawieszenia wykonania łącznej kary pozbawienia wolności. Ustalony okres próby umożliwi kontrolę jego dalszego zachowania. W okresie próby oskarżony został zobowiązany do informowania sądu na piśmie raz na sześć miesięcy o przebiegu okresu próby.

Z uwagi na cel działania w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej Sąd orzekł wobec niego także kary grzywny. Odnośnie czynu z pkt. II także orzeczono karę grzywny zgodnie z wnioskiem Prokuratora. Ustalając wysokość grzywny uwzględniono stopień winy i możliwości zarobkowe oskarżonego.

Zdaniem Sądu orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności o charakterze izolacyjnym byłoby rozstrzygnięciem zbyt surowym. M. K. nie jest osobą zdemoralizowaną, o złej woli i determinacji przestępczej, co uzasadniałoby negatywną prognozę co do przestrzegania przez niego w przyszłości porządku prawnego. Popełnione przestępstwa były w jego życiu zdarzeniami wyjątkowymi, wobec czego już warunkowe zawieszenie wykonania łącznej kary pozbawienia wolności pozwoli osiągnąć wobec niego cele wychowawcze i zapobiegawcze.

Takie rozstrzygnięcie osiągnie lepsze rezultaty także z uwagi na orzeczony w trybie art. 46§1 kk środek kompensacyjny w postaci obowiązku naprawienia szkody. Należy dodać, że brak realizacji nałożonego obowiązku przez oskarżonego może spowodować w przyszłości na etapie postępowania wykonawczego ewentualne zarządzenie wykonania orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności. Dlatego instytucja warunkowego zawieszenia wykonania kary stwarza szansę na wykonanie nałożonego obowiązku. Na podstawie art. 46§1 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz firmy (...) kwoty 504.018,17 zł.

Na podstawie art. 230§2 kpk Sąd orzekł o zwrocie zabezpieczonej w toku postępowania dokumentacji spółki (...)

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd zasądził od M. K. na rzecz oskarżycielki posiłkowej kwotę 1440 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 11 ust. 2, pkt 5, ust. 7, § 15 ust. 1, §17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018r. poz.265).

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę zgodnie z art. 2 ust.1 pkt 4,

art.3 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych- Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm. oraz zwrot wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa stosownie do art. 627 kpk.

8. PODPIS