Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II C 322/20

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 250 euro wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 29 kwietnia 2019 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za opóźniony lot, a także o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, iż na dzień 13 kwietnia 2019 roku, został zaplanowany lot o numerze LO 482 na trasie z O. do W. realizowany przez pozwaną spółkę, przy czym przylot na lotnisko docelowe nastąpił z ponad 3 godzinnym opóźnieniem. Pasażerem ww. lotu był poprzednik prawny powódki P. Ś.. Podano, iż dochodzenie od pozwanej odszkodowań za opóźniony lot zostało oparte o Rozporządzenie 261/2004 (pozew k. 2-4)

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przewidzianych.

W uzasadnieniu pozwana podniosła, iż lot nr LO 482 z O. do W. jak i rejs z W. do K. nie zostały opóźnione. Pozwana podniosła, że to na powódce spoczywa obowiązek udowodnienia, że pasażer dotarł do miejsca docelowego z opóźnieniem przekraczającym 3 godziny. Podniesiono, że do pozwu nie dołączono karty pokładowej, która wskazywałaby na dotarcie do miejsca docelowego z opóźnieniem powyżej 3 godzin. (odpowiedź na pozew k. 33-35)

W piśmie z dnia 15 kwietnia 2020 roku pełnomocnik powoda podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Ponadto podniesiono, że pozwana niesłusznie podnosiła jakoby lot nie uległ 3-godzinnemu opóźnieniu. Wskazano, że pasażer miał dotrzeć do K. o godzinie 14:15 ale utracił to połączenie z uwagi na opóźnienie lotu LO 482. Samolot wykonujący lot nr LO 482 wylądował w docelowym miejscu o godzinie 13:57, lot do K. wystartował zaś o godzinie 13:20. Akceptując zaproponowane przez pozwaną alternatywne połączenie pasażer dotarłby do docelowego miejsca z opóźnieniem wynoszącym 3 godziny 50 minut. (pismo k. 46-49)

S ąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

P. Ś. zawarł z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. usługę przewozu lotniczego w dniu 13 kwietnia 2019 roku z O. do W. o nr LO 482. (bezsporne)

Pasażer stawił się do odprawy pasażerskiej. (karta pokładowa k. 11-12)

Wymieniony wyżej lot został opóźniony (okoliczności bezsporne)

Odległość pomiędzy O. a W. wynosi 1065 km. (fakt notoryjny)

W dniu 17 kwietnia 2019 roku pomiędzy pasażerem P. Ś. a pozwaną (...) Spółką Akcyjną z siedziba w W. zawarta została umowa przelewu wierzytelności nr (...), w oparciu o którą pasażer przelał na powoda wierzytelność z tytułu opóźnienia lotu nr LO 482. (umowa cesji k. 9-10)

Pełnomocnik powoda wezwał pozwaną do spełnienia roszczenia przed wytoczeniem powództwa oraz poinformował o zawartej umowie cesji. (wezwanie do zapłaty k. 7, powiadomienie o zawartej umowie cesji k. 8, potwierdzenie nadania k. 5)

W odpowiedzi na wezwanie pozwana poinformowała powoda, iż odrzucenie oferty transportu zastępczego zorganizowanego przez przewoźnika, a tym samym odstąpienie od umowy przewozu nie znajduje podstaw do przyznania odszkodowania. (odpowiedź na wezwanie k. 6)

Powyżej opisane ustalenia faktyczne nie były co do zasady przedmiotem sporu między stronami. Sporną okoliczność stanowiło wystąpienie nadzwyczajnych okoliczności powodujących opóźnienie przedmiotowego lotu oraz data naliczania odsetek od dochodzonej kwoty. Sąd w tym zakresie oparł się na dokumentach w postaci wezwania do zapłaty, potwierdzenia nadania przesyłki poleconej oraz oświadczenia strony pozwanej o doręczeniu wezwania do zapłaty. Sąd nie miał wątpliwości co do autentyczności i prawdziwości tych dokumentów, jak również zawartych w nich treści.

Sąd oddalił pozostałe złożone przez strony postępowania wnioski dowodowe albowiem okoliczności, które miały zostać wykazane w związku z przeprowadzeniem tych dowodów albo zostały potwierdzone przez stronę przeciwną (wnioski złożone przez powodów) albo nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie (wniosek złożony przez pozwanego).

S ąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności zauważyć należało, że w niniejszej sprawie zaszły warunki do wydania wyroku na posiedzeniu niejawnym, bez konieczności przeprowadzenia rozprawy. Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 1481 § 1 k.p.c. Sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, sąd uzna – mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych – że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Stosownie zaś do treści § 3 żadna ze stron nie wnosiła w pierwszym piśmie procesowym o przeprowadzenie rozprawy.

Z okoliczności niniejszej sprawy wynika, że źródłem roszczeń powoda była umowa przelotu na trasie O.-W. w dniu 13 kwietnia 2019 roku. Powyższy lot uległ opóźnieniu w związku z czym powód nabył prawo do żądania odszkodowania z tytułu opóźnienia lotu na podstawie Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady – Rozporządzenie WE nr 261/2004.

Zagadnienia dotyczące możliwości dochodzenia odszkodowania za opóźniony lot uregulowane zostały przepisami unijnymi i zawarte są w rozporządzeniu nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 roku ustanawiającym wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającym rozporządzenie nr 295/91 (dalej: „rozporządzenie nr 261/04”).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c rozporządzenia nr 261/04, w przypadku odwołania lotu, pasażerowie których to odwołanie dotyczy mają prawo do odszkodowania od obsługującego przewoźnika lotniczego, chyba że: i) zostali poinformowani o odwołaniu co najmniej dwa tygodnie przed planowym czasem odlotu, ii) zostali poinformowani o odwołaniu w okresie od dwóch tygodni do siedmiu dni przed planowym czasem odlotu i zaoferowano im zmianę planu podróży, umożliwiającą im wylot najpóźniej dwie godziny przed planowym czasem odlotu i dotarcie do ich miejsca docelowego najwyżej cztery godziny po planowym czasie przylotu, lub (...)) zostali poinformowani o odwołaniu w okresie krótszym niż siedem dni przed planowym czasem odlotu i zaoferowano im zmianę planu podróży, umożliwiającą im wylot nie więcej niż godzinę przed planowym czasem odlotu i dotarcie do ich miejsca docelowego najwyżej dwie godziny po planowym czasie przylotu.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. a) - c) rozporządzenia nr 261/04, w przypadku odwołania do powyższego artykułu, pasażerowie otrzymują odszkodowanie w wysokości 250 EUR dla wszystkich lotów o długości do 1 500 kilometrów, w wysokości 400 EUR dla wszystkich lotów o długości od 1 500 do 3 500 kilometrów oraz 600 EUR dla wszystkich innych lotów niż loty określone w lit. a) lub b).

Ponadto, w art. 5 ust. 3 rozporządzenia nr 261/04 wskazano, że przewoźnik zwolniony jest obowiązku wypłaty rekompensaty jeżeli może dowieść, iż odwołanie lotu zostało spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć mimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków.

Poza sporem w niniejszej sprawie było, iż pozwany był przewoźnikiem lotniczym obsługującym odwołany lot LO 482 z O. do W. w dniu 13 kwietnia 2019 roku, na odprawę którego stawił się punktualnie pasażer P. Ś.. Poza sporem pozostawało także, iż pasażer dokonał skutecznego przelewu wierzytelności na rzecz powoda.

Strona pozwana podnosiła jednakże, iż lot nr LO 482 z O. do W. jak i rejs z W. do K. nie zostały opóźnione. Ponadto pozwana podniosła, że to na powodzie spoczywa obowiązek udowodnienia, że pasażer dotarł do miejsca docelowego z opóźnieniem przekraczającym 3 godziny. Podniesiono, że do pozwu nie dołączono karty pokładowej, która wskazywałaby na dotarcie do miejsca docelowego z opóźnieniem powyżej 3 godzin. Pozwany podniósł nadto, że pasażer dobrowolnie zrezygnował z podróży. Zdaniem pozwanego nie może być zatem mowy o opóźnieniu ponieważ powód nie dotarł do miejsca docelowego w ogóle, odstąpił od umowy.

W ocenie Sądu pozwany niesłusznie podnosił jakoby powód nie wykazał uczestnictwa pasażera w przedmiotowym locie bowiem na k. 11-12 akt sprawy znajduje się potwierdzenie powyższej okoliczności.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c., strona wywodząca z danego faktu skutki prawne powinna fakt ten udowodnić. Przyjęty przez ustawodawcę system kontradyktoryjnego procesu cywilnego oznacza, że strona prowadzi proces na własne ryzyko, w tym będące elementem procesu postępowanie dowodowe, gdyż przepis art. 232 k.p.c. stwarza Sądowi jedynie możliwość, a nie obowiązek, dopuszczenia uzupełniająco dowodu nie wskazanego przez strony. W obecnym stanie prawnym strona postępowania nie może braku swojej aktywności, inicjatywy w toku procesu, w tym w szczególności w zakresie postępowania dowodowego, usprawiedliwiać skierowanym wobec Sądu zarzutem braku działania z urzędu w kierunku wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy (Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 20 września 2006 roku I ACa 394/06).

Zważyć należy, iż na podstawie art. 232 k.p.c. strony są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, jeśli więc strona nie przedstawia dowodów to uznać należy, iż dany fakt nie został wykazany / udowodniony. Wprawdzie przepis ten zawiera też postanowienie, iż sąd może dopuścić dowód niewskazany przez stronę, jednakże jest to tylko możliwość a nie obowiązek” (wyrok SN z 11 lipca 2001 roku, sygn. akt VCKN 406/00), gdyż „rzeczą sądu nie jest zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach w myśl art. 3 k.p.c., a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie - art. 227 k.p.c. - spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.) (tak wyrok SN z 17 grudnia 1996 roku, sygn. akt I CKU 45/96).

Dowodzenie własnych twierdzeń nie jest obowiązkiem strony, a tylko spoczywającym na niej ciężarem procesowym. Sąd nie egzekwuje od strony aktywności w sferze dowodowej, co oznacza, iż sąd nie może nakazać czy zobowiązać do przeprowadzenia dowodu. Stronę mogą obciążyć ujemne następstwa jej pasywnej postawy, fakty nieudowodnione zostaną pominięte i nie wywołają skutków prawnych z nimi związanych. Ciężar dowodu wskazany w art. 6 k.c. dotyczy także wykazania związków występujących pomiędzy faktami, a w szczególności związku przyczynowo-skutkowego, czyli że jeden fakt stanowi skutek drugiego faktu.

Przepis art. 6 k.c. wskazuje podmiot zobowiązany do udowodnienia faktu, natomiast ocena, czy wywiązał się on w istocie z tego obowiązku należy do sądu (orz. SN z dnia 8 listopada 2005 r., I CK 178/05).

W przedmiotowej sprawie to strona pozwana wywodząc z faktu niestawienia się przez powoda do odprawy pasażerskiej winna to w sposób należyty wykazać. Zdaniem Sądu, strona pozwana nie podołała temu obowiązkowi.

Wskazać należy, iż pozwany przewoźnik nie wykazał, iż doszło do zdarzenia opisanego w art. 5 ust. 1 lit. c pkt iii) rozporządzenia nr 261/04, a więc, iż pasażer został poinformowany o odwołaniu w okresie krótszym niż siedem dni przed planowym czasem odlotu i zaoferowano mu zmianę planu podróży, umożliwiającą mu wylot nie więcej niż godzinę przed planowym czasem odlotu i dotarcie do ich miejsca docelowego najwyżej dwie godziny po planowym czasie przylotu.

Do zdarzenia które miało miejsce w opisanym przypadku a więc zaoferowania pasażerowi podróżowania lotem alternatywnym odnosi się nadto artykuł 8 rozporządzenia nr 261/04 który stanowi, że w przypadku odwołania do niniejszego artykułu, pasażerowie mają prawo wyboru pomiędzy:

a)

- zwrotem w terminie siedmiu dni, za pomocą środków przewidzianych w art. 7 ust. 3, pełnego kosztu biletu po cenie za jaką został kupiony, za część lub części nie odbytej podróży oraz za część lub części już odbyte, jeżeli lot nie służy już dłużej jakiemukolwiek celowi związanemu z pierwotnym planem podróży pasażera, wraz z, gdy jest to odpowiednie,

- lotem powrotnym do pierwszego miejsca odlotu, w najwcześniejszym możliwym terminie;

b) zmianą planu podróży, na porównywalnych warunkach, do ich miejsca docelowego, w najwcześniejszym możliwym terminie; lub

c) zmianą planu podróży, na porównywalnych warunkach, do ich miejsca docelowego, w późniejszym terminie dogodnym dla pasażera, w zależności od dostępności wolnych miejsc.

Mając na względzie powyższe wskazać należy, iż zaoferowanie pasażerowi przelotu lotem alternatywnym nie zwalnia przewoźnika z odpowiedzialności odszkodowawczej bowiem pasażer nie jest zobligowany do skorzystania z lotu o którym powziął wiedzę na chwilę przed odlotem. Zrezygnowanie przez pasażera z lotu alternatywnego nie jest ponadto równoznaczne z odstąpienia przez niego od umowy. Zawarta pomiędzy stronami umowa dotyczyła bowiem przelotu lotami nr LO 482 z O. do W. w godzinach 10:45-12:45 oraz z W. do K. lotem nr (...) w godzinach 13:20-14:15. Nie obejmowała tym samym lotu (...) z W. do K., który wylądowałby w miejscu docelowym o godzinie 18:05.

Pozwany nie zaprzeczył, iż lot nr LO 482 z O. do W., którym podróżował pasażer uległ opóźnieniu wobec czego pasażer utracił możliwość dalszej podroży na trasie W.-K. lotem nr (...). Pozwany nie powoływał się nadto na wystąpienie nadzwyczajnych okoliczności wyłączających odpowiedzialność odszkodowawczą przewoźnika.

Wobec powyższego, Sąd w punkcie 1 zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 250 Euro wraz z odsetkami w wysokości ustawowej od dnia 29 maja 2019 r. do dnia zapłaty.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia o odsetkach stanowi art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Termin spełnienia świadczenia głównego określany jest zgodnie z art. 455 k.c. Dłużnik opóźnia się z wykonaniem zobowiązania, gdy nie spełnia świadczenia w terminie oznaczonym lub wynikającym z właściwości zobowiązania, a w przypadku gdy termin nie zostanie w taki sposób oznaczony, jeśli nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Świadczenie główne staje się więc wymagalne z chwilą upływu terminu lub niezwłocznie po wezwaniu ze strony wierzyciela.

Zdaniem Sądu roszczenie odsetkowe było zasadne w części.

Art. 205c ust. 2 Ustawy Prawo lotnicze z dnia 3 lipca 2002 r. stanowi, iż postępowanie reklamacyjne uważa się za wyczerpane w przypadku, gdy przewoźnik lotniczy, organizator turystyki albo sprzedawca biletów rozpatrzył reklamację albo upłynął termin do jej rozpatrzenia. Reklamacja powinna być rozpatrzona w terminie 30 dni od dnia jej złożenia.

Wobec powyższego uznać należało, iż termin początkowy naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie mógł najwcześniej przypadać na dzień 29 maja 2019 roku.

Roszczenie odsetkowe za okres od 29 kwietnia 2019 roku do 28 maja 2019 roku podlegało tym samym oddaleniu w punkcie 2 wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie 3 wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. Orzeczenie o kosztach jest bowiem obligatoryjne w każdym orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie. Zgodnie zaś z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, w myśl której strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Pozwana jako przegrywająca proces w całości jest obowiązany zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty procesu. Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 387,00 zł tytułem kosztów procesu w tym kwotę, 100 opłaty od pozwu, 270 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalonej na podstawie § 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. oraz kwotę 17 zł z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikowi pozwanego.