Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 26 maja 2022 r.

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR (del.) Maciej Olechowski

Protokolant: Małgorzata Skuza

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 26 maja 2022 r.

sprawy K. R.

w przedmiocie zażalenia obrońcy oskarżonego z wyboru na zarządzenie z dnia 15 marca 2022 r. w sprawie II K 13/22 o odmowie wyrażenia zgody na korzystanie z aparatu telefonicznego przez tymczasowo aresztowanego

na podstawie art. 437 § 1 kpk w zw. z art. 217c § 4 kkw

p o s t a n o w i ł:

utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.

UZASADNIENIE

Zarządzeniem z dnia 15 marca 2022 r. w sprawie II K 13/22 o odmówiono wyrażenia zgody na korzystanie z aparatu telefonicznego przez tymczasowo aresztowanego K. R. z żoną M. R..

W uzasadnieniu zarządzenia wskazano, że w sytuacji gdy podstawą zastosowania, przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania, jest obawa nakłaniania dotychczas przesłuchanych świadków do składania fałszywych zeznań, utrudnianie postępowania karnego w inny sposób niezgodny z prawem, to podstawa odmówienia korzystania przez tymczasowo aresztowanego z aparatu telefonicznego będzie się opierać na tych samych podstawach, w efekcie czego wszelkie sposoby prowadzące do nawiązania przez tymczasowo aresztowanego kontaktu ze światem zewnętrznym stanowią zagrożenie dla prawidłowego prowadzenia postępowania. Nadto podniesiono, że żona oskarżonego M. R. jest świadkiem w niniejszej sprawie, a która to okoliczności może stanowić podstawę do przyjęcia, iż może zaistnieć obawa utrudniania prawidłowego toku postępowania.

Zażalenie na powyższe zarządzenie złożyła obrońca K. R. zarzucając naruszenie art. 217c § 2 pkt 1 kk, poprzez nie wskazanie jaka była podstawa przyjęcia, iż nawiązanie kontaktu z żoną miałoby zagrozić prowadzeniu postępowania, zwłaszcza w sytuacji, że na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony miał udzieloną zgodę na kontakt telefoniczny z tą osobą.

Podnosząc powyższy zarzut skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego zarządzenia i wyrażenie zgody na korzystanie przez oskarżonego z aparatu telefonicznego w celu porozumiewania się z żoną.

Sąd zważył, co następuje:

Zażalenie na uwzględnienie nie zasługuje.

O ile racje ma skarżąca, że tymczasowo aresztowany ma prawo do porozumiewania się z osobami mu bliskimi, albowiem w rozumieniu art. 8 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności korespondencją są różne sposoby komunikowania się, a zatem również rozmowa telefoniczna, zaś w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka pojęcie „korespondencja” interpretowane jest jako bezpośrednie komunikowanie się za pośrednictwem pisma lub środków technicznych z konkretnie oznaczonymi osobami, o tyle wyrażenie zgody na taki kontakt telefoniczny obwarowane jest pewnymi ograniczeniami. Ograniczeniami zaś do korzystania z aparatu telefonicznego w warunkach aresztu tymczasowego są: uzasadniona obawa bezprawnego utrudniania postępowania karnego, uzasadniona obawa popełnienia przestępstwa, a w szczególności podżegania innych osób do popełnienia przestępstwa.

Wobec powyższego należy przyjąć, że ograniczenia do korzystania z aparatu telefonicznego przez osobę tymczasowo aresztowaną wskazane w art. 217c § 2 kkw mają szczególny związek z ogólną charakterystyką i przesłankami zastosowania, przedłużenia stosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania. Dlatego też w sytuacji gdy podstawą zastosowania, przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania, są obawa nakłaniania dotychczas przesłuchanych świadków do składania fałszywych zeznań, utrudnianie postępowania karnego w inny sposób niezgodny z prawem, to podstawa odmówienia korzystania przez tymczasowo aresztowanego z aparatu telefonicznego będzie się opierać dokładnie na tych samych względach i wyraźnie dano temu wraz w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia. W takim przypadku wszystkie sposoby prowadzące do nawiązania przez tymczasowo aresztowanego kontaktu ze światem zewnętrznym stanowią zagrożenie dla prawidłowego prowadzenia postępowania. Co więcej nie ma tu znaczenia czy obawa takiego zachowania tymczasowo aresztowanego pojawiła się przed, czy w trakcie zastosowania tymczasowego aresztowania, w efekcie czego Sąd nie jest związany tym, że na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony miał udzieloną zgodę na kontakt telefoniczny z tymi osobami.

Podstawą dalszego stosowania tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego w sprawie II K 13/22 były przesłanki szczególne w postaci obawy nakłaniania dotychczas przesłuchanych świadków do składania fałszywych zeznań oraz groźba wymierzenia surowej kary o których mowa w art. 258 § 1 pkt 2 i § 2 kpk. Okoliczności te mogą więc wskazywać na istnienie obaw utrudniania prawidłowego toku postępowania. Już bowiem z samego tego faktu wywodzić należy obawę, że oskarżony mógłby utrudniać postępowanie, gdyby miał możliwość kontaktowania się telefonicznego z wskazanymi powyżej osobami, zwłaszcza, że żona oskarżonego jest świadkiem w niniejszej sprawie i nie została dotychczas przesłuchana w toku przewodu sądowego.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu utrzymał w mocy zaskarżone zarządzenie.

Pouczenie:

na niniejsze postanowienie zażalenie nie przysługuje.

ZARZĄDZENIE

odpis postanowienia z pouczeniem o prawomocności doręczyć:

- oskarżonemu K. R.,

- obrońcy oskarżonego adw. C. R. (k. 3366),

- Prokuraturze Krajowej - Podkarpacki Wydział Zamiejscowy w Rzeszowie.

Sędzia: