Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 149/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 28 grudnia 2021 roku w sprawie o sygn. akt II K 172/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Działalność W. G. (1) na dzień 7 września 2018r. wg (...) Dyrektora Ochrony Środowiska w Ł. nie wpłynęła na stan ochrony gatunków i siedlisk chronionych w stopniu negatywnym, zmieniającym stan lub funkcję elementów przyrodniczych, ocenionym w stosunku do stanu początkowego.

Decyzja (...) Dyrektora Ochrony Środowiska w Ł. z 7 września 2018 roku w sprawie umorzenia w całości postępowania.

316 i 714-719

2.1.1.2.

Według (...) Dyrektora Ochrony Środowiska w Ł. wycięcie oraz karczowanie drzew i krzewów na działkach tuż przy linii brzegowej zbiornika, rozkopanie i zdegradowanie linii brzegowej nie miało znaczącego negatywnego wpływu na właściwy stan ochrony wybranych gatunków chronionych, objętych postępowaniem WSI.512.15.2020.ML.13 oraz właściwy stan ochrony chronionych siedlisk przyrodniczych rozumianych jako siedliska oraz miejsca rozrodu wskazanych gatunków chronionych .

Decyzja (...) Dyrektora Ochrony Środowiska w Ł. z dnia 2 lutego 2021 roku w sprawie umorzenia w całości postępowania.

720-726

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Decyzja z 7 września 2018 roku k.714-719

- decyzja z 7 września 2018 roku znajdowała się w aktach sprawy, załączona do nich już na karcie 316 i innych; strony postępowania, a także sąd rejonowy zapoznawały się z jej treścią, a dodatkowo właśnie do tej decyzji odnosiła się uzupełniająca opinia biegłego S. C.;

- decyzja została wydana w przewidzianej prawem formie oraz upoważniony organ;

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1

Decyzja z 2 lutego 2021 roku k.720-726

- umorzenie w całości postępowania w sprawie wydania decyzji zobowiązującej podmiot korzystający ze środowiska do przeprowadzenia działań naprawczych w związku ze zgłoszeniem szkody w środowisku w wymienionych gatunkach chronionych zwierząt , na terenie działek, wymienionych w akcie oskarżenia, nie wpływa na ocenę spełnienia przesłanek czynów, o jakich mowa w art. 181 kk i innych wymienionych w akcie oskarżenia i przypisanych oskarżonemu, a jedynie na ocenę stopnia społecznej szkodliwości W. G. (1),

- decyzja została wydana w przewidzianej prawem formie oraz upoważniony organ;

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja obrońcy oskarżonego:

- zarzut obrazy prawa materialnego tj. art. 1 § 2 kk przez przyjęcie, że czyn oskarżonego cechuje stopień społecznej szkodliwości większy, niż znikomy;

- zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść polegający na przypisaniu oskarżonemu działań powodujących zniszczenie środowiska naturalnego, podczas gdy jego działania ukierunkowane były jedynie na stworzenie warunków do rekreacji i bezpiecznego wypoczynku;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W art. 115 § 2 kk wymienione zostały okoliczności, które należy brać pod uwagę przy badaniu społecznej szkodliwości czynu. Na ich podstawie ustala się, czy dany czyn zabroniony jest społecznie szkodliwy, a jeżeli tak, to w jakim stopniu. W Kodeksie karnym wymienia się przy tym trzy stopnie społecznej szkodliwości czynu: znikomy (art. 1 § 2, art. 45a § 1 KK), nieznaczny (art. 59, art. 66 § 1 KK) i znaczny (art. 93b § 1, art. 93g § 1 i 2 KK).

Nie sposób wyrazić aprobaty do poglądu obrony w ramach zakwalifikowania działania oskarżonego jako popełnienia przestępstwa o znikomym stopniu społecznej szkodliwości, albowiem oskarżony W. G. (1) w dosyć długim czasookresie swoim działaniem naruszył kumulatywnie kilka przepisów karno-materialnych tj. art. 181 § 1 i 2 kk w zb. z art. 187 § 1 w zb. z art. 188 kk w zb. z art. 475 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne w zw. z art. 11 § 2 kk.

Zgodnie z art. 115 § 2 kk przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Oskarżony wypełniając znamiona zarzucanych mu przestępstw godził przede wszystkim w świat roślinny i zwierzęcy, rozumiany jako dziedzictwo przyrodnicze, które winno być zachowane w stanie nienaruszonym, tak w ramach konkretnych ekosystemów, jak i zagrożonych w swej egzystencji gatunków roślin lub zwierząt. Ogólnie określony w treści § 1 art. 181 kk przedmiot ochrony jest zawężony w treści § 2 tegoż przepisu do roślin i zwierząt oraz do terenu objętego ochroną. W przypadku oskarżonego, jego zachowanie, jak wynika z dokonanych przez sąd rejonowy – prawidłowych ustaleń faktycznych, wyczerpywało dyspozycje obu przepisów. Oskarżony naruszał przepisy ustaw z winy umyślnej.

Sąd Odwoławczy podziela zdanie sądu rejonowego, że szkodliwość społeczna przypisanego oskarżonemu czynu jest znaczna. Sąd ten wziął w należytym stopniu pod uwagę wskazane ustawowe okoliczności, mające wpływ na ocenę jej stopnia, a które to enumeratywnie znajdują się w art. 115 § 2 kk. Podkreślenia wymaga fakt, że przy ocenie społecznej szkodliwości czynu sąd nie uwzględnił ówczesnej karalności oskarżonego, bowiem ma ona wpływ na określenie wymiaru kary.

Nie sposób jest także uznać, że działania oskarżonego ukierunkowane były tylko na stworzenie warunków do rekreacji i bezpiecznego wypoczynku – jak twierdzi apelant.

Rzeczywiście, jest niemal pewne, że W. G. (1) mógł spotykać się z prośbami ludzi wypoczywających na terenie S. o zorganizowanie minimalnej chociażby infrastruktury ułatwiającej im spędzenie czasu rekreacyjnego nad wodą w okolicach T.. Funkcja sołtysa tym bardziej obligowała oskarżonego do wsłuchania się w takie potrzeby mieszkańców oraz gości reprezentowanej przez niego wsi. Nie może jednak być tak, iż oskarżony wychodząc naprzeciw tym oczekiwaniom zmienia sobie wygląd linii brzegowej Zalewu S., poprzez: przeprowadzenie prac ziemnych z użyciem ciężkich maszyn, niwelując dotychczasową linię brzegową, nadsypując skarpy brzegu zbiornika, czy zasypując tereny wodno-błotne, szuwary, wycinając drzewa i krzewy etc., a ponadto wybudowanie wbrew przepisom obiektów budowlanych (pomostu, wiaty i wzmocnieni betonowego brzegów, czy slipu betonowego – nie bacząc na potrzeby środowiska naturalnego na terenie S., czy istniejące przepisy. Z jednej strony dobrem chronionym jest tu zdrowie mieszkańców, w tym prawo do wypoczynku, ale z drugiej jest dobro przyrody (lasów, zwierząt, obszarów chronionych). Pomiędzy obydwoma musi zachodzić równowaga, stąd szereg przepisów szczegółowo ograniczających jednak gospodarkę człowieka w takim miejscu, jak opisano to w zarzucie tj. rodzaj i zakres prowadzonej działalności na terenach objętych pod szczególną ochronę przyrodnicza (teren S.). Skoro oskarżony chciał dla mieszkańców i gości poprawić warunki odpoczynku nad wodą w miejscowości T. i K., to z pewnością mógł uczynić powyższe, bez obrazy przepisów prawa karnego przewidzianych w Rozdziale XXII Kodeksu karnego, czy innych. Oskarżony nic sobie jednak z tego nie robił, a jego wyjątkowo lekceważące podejście do tej kwestii widać choćby w wybudowaniu nad wodą obiektów budowlanych wbrew przepisom prawa budowlanego. Nie dziwi nawet ewentulany brak reakcji np. leśniczego na takowe zachowanie, bo można wysnuć wniosek graniczący z pewnością, że akurat miał on prawi być przekonanym, iż sołtys wsi na takie budowle ma niezbędne pozwolenia etc. Idąc za przykładem oskarżonego, można uznać, że w każdym miejscu, gdzie chcą wypoczywać ludzie należałoby wybudować pomosty dla łodzi, toalety dla wypoczywających, wiaty etc. Ten kierunek prowadziłby natomiast w prostej linii do zwykłej anarchii i zapewne całkowitego zniszczenia świata roślin i zwierząt w chronionym obszarze zbiornika wodnego.

Ponadto z akt sprawy jawi się równie wyraźny dodatkowy motyw działania W. G., który apelacja obrońcy pomija milczeniem. Otóż oskarżony w okresie, o jakim mowa w akcie oskarżenia (oraz wcześniej) prowadził działalność gospodarczą związaną właśnie z owymi bezprawnymi zmianami linii brzegowej zalewu, budową pomostu i innymi. Czerpał z tej działalności zyski finansowe, a rozbudowa infrastruktury portu następowała po myśli jego przedsięwzięcia gospodarczego.

Właśnie z tego powodu, już choćby rzeczywista motywacja sprawcy czynu, sprzeciwia się uznaniu go za szkodliwy społecznie tylko w stopniu znikomym.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie o umorzenie postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 kpk;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- z powodu braku podstaw do uwzględnienia podniesionych przez obrońcę zarzutów, a także wobec braku podstaw do zmiany wyroku z urzędu, wniosek niezasadny;

3.2.

Apelacja prokuratora

- a. zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej oskarżonemu samoistnej kary grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych z przyjęciem wysokości jednej stawki na kwotę 10 złotych, wyrażającą się w jej rażącej łagodności;

- b. zarzut obrazy prawa materialnego tj. art. 4 § 1 kk poprzez brak wskazania, iż podstawą wymiary samoistnej kary grzywny był przepis art. 37 a kk w jego brzmieniu z daty popełnienia czynu, a nie z daty wyrokowania;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad.a.

Uchybienie z art. 438 pkt 4 kpk w zakresie dotyczącym "rażącej niewspółmierności" oznacza znaczną dysproporcję pomiędzy wymierzoną karą, środkiem karnym lub nawiązką a taką represją, która powinna być wymierzona, aby w odczuciu społecznym uznana została za sprawiedliwą. Zarzut rażącej niewspółmierności jest zasadny wtedy, gdy kara, środek karny lub nawiązka wprawdzie mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, ale nie uwzględnia w sposób właściwy okoliczności dotyczących sądowego ich wymiaru (art. 53–56 KK). Zarzut ten może przy tym dotyczyć wyboru rodzaju kary, środka karnego, nawiązki lub innego środka albo ich wysokości, czy też niezastosowania np. instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Sąd Okręgowy, uwzględniając częściowo apelacje prokuratora, zmienił zaskarżony wyrok podwyższając orzeczoną karę oskarżonemu do wysokości 300 stawek dziennych przy przyjęciu, iż wartość jednej stawki dziennej jest równoważna kwocie 10 złotych.

Przestępstwo określone w art. 181 § 1 kk stało się podstawą wymiaru kary, bowiem przewiduje najsurowszą karę ze wszystkich zarzucanych oskarżonemu czynów, nie sposób jednak zapominać o złożonej kumulatywnej kwalifikacji prawno-karnej przedmiotowego zachowania W. G.. Nie sposób jest także nie przyznać racji prokuratorowi, iż kara grzywny w postaci orzeczonej przez sąd meriti zdaje się nie uwzględniać faktu uprzednich skazań W. G., w tym wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 11 lipca 2017 roku w sprawie II W 351/17 gdzie w/w został uznany winnym tego, że w bliżej nieokreślonym okresie czasu od stycznia do lutego 2017 roku na działkach (...) obręb T. oraz 624 obręb K. gm. T. woj. (...) bez wymaganego zezwolenia wodnoprawnego wykonywał czynności powodujące zmiany ukształtowania terenu. Przedmiotowe zachowanie to zatem kolejny czyn zabroniony popełniony przez oskarżonego przeciwko środowisku, dodatkowo niemal w tym samym miejscu. Z licznych opinii biegłego Sł. C., słusznie uznanych za pełnowartościowy materiał dowodowy wynika, iż zniszczenia środowiska, którego dopuścił się W. G. (1) wywołały trwałe zmiany w strukturze gleby, roślinności i świata zwierząt, ukształtowaniu i wyglądzie krajobrazu. Tym nie mniej nie sposób jest podważyć słuszności prawomocnej Decyzji Dyrektora Regionalnego Ochrony (...) w Ł. z 2 lutego 2021r. o umorzeniu w całości postępowania w sprawie wydania decyzji zobowiązującej podmiot korzystający ze środowiska do przeprowadzenia działań naprawczych w związku ze zgłoszeniem szkody w środowisku w wymienionych, licznych gatunkach chronionych zwierząt , na terenie działek, wymienionych w akcie oskarżenia. Według (...) w Ł. wycięcie oraz karczowanie drzew i krzewów na działkach tuż przy linii brzegowej zbiornika, rozkopanie i zdegradowanie linii brzegowej nie miało jednak znaczącego negatywnego wpływu na właściwy stan ochrony wybranych gatunków chronionych objętych postępowaniem WSI.512.15.2020.ML.13 oraz właściwy stan ochrony chronionych siedlisk przyrodniczych rozumianych jako siedliska oraz miejsca rozrodu wskazanych chronionych gatunków zwierząt. Choć także, wbrew twierdzeniom obrońcy (jego stanowisko zaprezentowane podczas pierwszej rozprawy odwoławczej), treść w/w decyzji nie ekskulpuje W. G. (1) (bo ocena zachowania W. G. nastąpiła pod katem innych przesłanek prawnych), to jednak znacząco wpływa na ocenę stopnia społecznej szkodliwości zachowania oskarżonego.

Jak wynika z uzasadnienia w/w orzeczenia, organ administracyjny przeprowadził bardzo złożone postępowanie (zakończone w/w decyzją z dnia 2 lutego 2021r.), odnośnie zagrożenia dla szeregu gatunków chronionych zwierząt, zwracając się o niezbędne dane do szeregu instytucji naukowych, społecznych i innych (np. Wydział Biologii i Ochrony (...) w Ł., (...) Towarzystwo (...), Zespół Parków (...)) i wykluczając taką szkodę w związku z przedmiotowym zachowaniem W. G. (1).

Mając na uwadze powyższe, za zasadne uznał sąd odwoławczy zaostrzenie zastosowanej wobec W. G. (1) represji karnej, ale poprzez wymierzenie surowszej kary samoistnej grzywny. Zaostrzając oskarżonemu karę grzywny Sąd Okręgowy wziął pod uwagę cele, przede wszystkim zapobiegawcze jak i wychowawcze, jakie powinna spełniać kara, zgodnie z dyrektywami jej wymiaru, nie zapominając o finansach uzyskiwanych przez W. G. z działalności związanej rekreacją nad zalewem. Orzeczona kara ma kształtować postawę samego oskarżonego, jak i społeczeństwa w zakresie prewencji generalnej, a grzywna określona łącznie na 3000 złotych na już szanse cele te spełnić.

Ad.b.

Jednocześnie za zasady uznać należało zarzut obrazy prawa materialnego tj. art. 4 § 1 kk - poprzez brak wskazania, iż podstawą wymiaru samoistnej kary grzywny był przepis art. 37 a kk, ale w jego brzmieniu z daty popełnienia czynu, a nie z daty wyrokowania. W dacie czynu niewątpliwie był on korzystniejszy dla sprawcy, a które rozważania przytoczone przez prokuratora na k. 7 apelacji przekonują. W tej sytuacji Sąd Okręgowy dodatkowo uzupełnił podstawę prawną skazania o przepis art. 4 §1 kk w brzmieniu na datę 24 kwietnia 2020 r.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności;

- ewentualnie o uzupełnienie podstawy prawnej skazania o przepis art. 4 §1 kk w brzmieniu na datę 24 kwietnia 2020 r.;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd Okręgowy zaostrzył oskarżonemu karę, ale jedynie podnosząc ją do grzywny w wysokości 300 stawek dziennych przy przyjęciu, że wartość jednej stawki dziennej jest równoważna kwocie 10 złotych, a dodatkowo uzupełniając podstawę prawna skazania – szerzej w punkcie 3.2.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- kwestia sprawstwa i winy, ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu;

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- szerzej w punkcie 3.1.,

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

- podwyższenie kary grzywny , uzupełnienie podstawy prawnej skazania;

Zwięźle o powodach zmiany

– szerzej w punkcie 3.2.;

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt 3 i 4

O kosztach postępowania odwoławczego sąd okręgowy orzekł na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 635 kpk oraz art. 3 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 2073rr. (tj DZ. U. z 1983r. poz. 223 z późn. zm.). Wysokości wydatków za postępowanie odwoławcze określono na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym z dnia 18 czerwca 2003 roku (Dz. U. 108, 00z. 1026) z późn. zm. Z uwagi na sytuację finansową i ustalenia płynące w sprawie związane z faktycznym prowadzeniem działalności gospodarczej, oskarżonego obciążono całością tychże kosztów, a dodatkowo także – niezależną od sytuacji finansowej, lecz jedynie od wyniku sprawy – kwotą wynagrodzenia pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, które to wynagrodzenie określono na poziomie minimalnym (840 zł. z uwzględnieniem odbytych terminów rozpraw).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 28 grudnia 2021 roku, w sprawie II K 172/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 28 grudnia 2021 roku, w sprawie II K 172/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana