Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 82/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 24 listopada 2021 roku sygn. akt VII K 762/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. zarzut obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść wyroku tj.:

a. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów w postaci: wyjaśnień oskarżonej J. K., zeznań pokrzywdzonych K. K. (1) i K. K. (2), świadków S. K. (1), A. K., A. O., U. B., K. B., P. O. i korespondencji mailowej pomiędzy oskarżoną i firmą (...),

b. art. 410 k.p.k. poprzez pominięcie przy dokonywaniu ustaleń faktycznych decyzji (...) nr (...) z dnia14 lipca 2021 roku, decyzji (...) nr (...) z dnia14 lipca 2021 roku, z których wynika w sposób niewątpliwy, że wyjaśnienia oskarżonej nie mogą być uznane za spójne i wiarygodne albowiem pozostają w sprzeczności z jej twierdzeniami z postępowania administracyjnego, w którym przyznała że gruberowała działki należące do oskarżycieli posiłkowych,

c. art. 167 k.p.k., art.170 & 1 pkt. 2 i 3 k.p.k. poprzez nieuzasadnione oddalenie wniosku dowodowego pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych o zobowiązanie Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa do przesłania akt postępowania prowadzonego w sprawie wniosku o przyznanie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego złożonego w 2020 lub w 2021 roku przez J. K. oraz udzielenie przez Biuro Powiatowe (...) pisemnej informacji sprecyzowanej w piśmie pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych z dnia 19 sierpnia 2021 roku, podczas gdy dokumenty zgromadzone w tych aktach sprawy, w szczególności protokół zeznań J. K., mają znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy karnej,

2. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mającego wpływ na jego treść poprzez:

a. błędne uznanie, że oskarżona w okresie od 26 do 27 maja 2020 roku w miejscowości K. na działkach rolnych oznaczonych numerami ewidencyjnymi (...) nie dokonała zniszczenia mienia - darni z wysiewką roślin motylkowych na kwotę 5100 złotych, na szkodę K. K. (1) i K. K. (2), podczas gdy analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że oskarżona dopuściła się czynu z art. 288 & 1 k.k., co powinno skutkować jej skazaniem,

b. błędne ustalenie, że oskarżona nie miała motywu aby zniszczyć działki oznaczone numerami (...), podczas gdy oskarżona pozostawała w konflikcie z poprzednikiem prawnym oskarżycieli posiłkowych - S. K. (2),

c. błędne ustalenie, że oskarżona uprzedziła A. K. o planach korzystania z części nieruchomości wspólnych, podczas gdy na rozprawie w dniu 30 czerwca 2021 roku sama przyznała, że o tym co zamierzała robić nie rozmawiała z żadnym ze współwłaścicieli, również po pogrzebie S. K. (2) nie nawiązała kontaktu ze współwłaścicielami, nie rozmawiała o swoich planach,

d. błędne ustalenie, że przed przyjazdem U. B. i K. B., ktoś poza oskarżoną ingerował w działki numer (...), co powoduje że szkodę na tych działkach mógł wyrządzić ktoś inny niż oskarżona, podczas gdy okoliczność ta nie wynika z materiału dowodowego,

e. błędne ustalenie, że oskarżona zlecając prace polowe kierowała się względami racjonalnej gospodarki rolnej, wybrała zwarty obszar rolny, co mogłoby sugerować że oskarżona działała starannie i skrupulatnie, podczas gdy działania przez nią podjęte nie mają żadnego uzasadnienia z punktu widzenia prawidłowej gospodarki rolnej (zniszczenie wieloletnich traw ekologicznych ), a pracami objęto obszar 40 ha i nie stanowi on żadnego zwartego obszaru

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut dopuszczenia się podczas procedowania w postępowaniu pierwszoinstancyjnym obrazy prawa procesowego poprzez dowolną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego i pominięcie przy dokonywaniu ustaleń decyzji Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 14 lipca 2021roku oraz zarzut błędu w ustaleniach faktycznych poprzez uznanie, że brak jest jednoznacznych dowodów sprawstwa i winy oskarżonej J. K. w zakresie zarzucanego jej aktem oskarżenia czynu, mają charakter wyłącznie polemiczny. Zgodzić należy się z sądem rejonowym, że zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do nie budzącego wątpliwości ustalenia, że oskarżona J. K. zrealizowała znamiona występku zniszczenia mienia stypizowanego w art. 288 & 1 k.k.

Sąd ten stosując określoną przepisem art. 7 kpk zasadę swobodnej oceny dowodów przeprowadził wszechstronną ich analizę, która nie wykazuje, wbrew twierdzeniom skarżącego, błędów natury faktycznej czy logicznej i jest zgodna ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

Wbrew wywodom apelanta, sąd rejonowy słusznie uznał wyjaśnienia oskarżonej J. K. za pełnowartościowy materiał dowodowy i uczynił je podstawą ustaleń faktycznych, zważywszy że skonfrontował je z pozostałymi dowodami i trafnie ocenił, iż twierdzenia ww. wskazujące na brak po jej stronie zamiaru zagospodarowania i użytkowania działek o numerach ewidencyjnych (...), nie będących jej własnością oraz sygnalizujące podjęcie przez nią działań i zabiegów mających zapobiec naruszeniu granic nieruchomości osób trzecich, podczas planowanych prac rolnych, nie są gołosłowne i pozbawione racji. Znajdują bowiem potwierdzenie w zeznaniach świadka P. O. i w wydrukach korespondencji mailowej prowadzonej pomiędzy oskarżoną a firmą (...) ( reprezentowaną przez M. C. ) i firmą (...) ( reprezentowaną przez M. J. ) a także znajdują wsparcie w zasadach prawidłowego rozumowania oraz wskazaniach wiedzy i doświadczenia życiowego.

Materiał dowodowy przedmiotowej sprawy w sposób jednoznaczny wykazał, iż oskarżona będąc współwłaścicielką ( wespół z byłym mężem A. K. i spadkobiercami jego zmarłego brata S. K. (2) ) nieruchomości rolnych o powierzchni niespełna 400 ha, rozproszonych na terenach kilku gmin dwóch powiatów - (...) i (...), tkwiła od czasu orzeczenia rozwodu - 2017 roku w sporze na tle majątkowym z byłym mężem i pozbawiona była możliwości osobistego korzystania z przedmiotu własności, zarówno w sposób faktyczny ( samodzielnej uprawy ), jak i poprzez partycypowanie w zyskach finansowych, czerpanych z użytkowania gruntów przez pozostałych współwłaścicieli. W związku z powyższym postanowiła przystąpić do rolniczego wykorzystania, według własnego wyboru ( ze względu na brak porozumienia z byłym mężem ), działek położonych na obszarze gminy G. w okolicach miejscowości K.. W tym też celu, jak trafnie wywiódł sąd rejonowy w ślad za relacją procesową oskarżonej, podjęła ona szereg czynności mających pozwolić jej na uniknięcie ewentualnej pomyłki i przypadkowego wjazdu na grunty do niej nie należące, a mianowicie:

- nawiązała współpracę z M. C. - doradcą rolnym prowadzącym działalność pod nazwą R. Natura Grupa Doradców Rolnych w celu wytypowania działek wchodzących w skład majątku wspólnego, nadających się do zamierzonego wykorzystania ( zasiewu żyta i słonecznika na w miarę zwartym obszarze działek, znajdujących się względem siebie w bliskiej lokalizacji) oraz w celu precyzyjnego ich opisania i oznaczenia w aplikacji geoportal.gov.pl (na stronie internetowej zarządzanej przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii ) i wygenerowania linku umożliwiającego osobom tenże posiadającym posługiwanie się dokładną mapą z zaznaczonym przebiegiem granic poszczególnych działek, które miały być zgodnie z jej planem objęte pracami rolnymi, na potrzeby którego to linku, drogą mailową przesłała M. C. spis działek będących przedmiotem współwłasności i niezbędne informacje tychże dotyczące ( dowód: mail z dnia 14 marca 2020 roku wraz z załącznikiem karta 198 akt sprawy ),

- nawiązała współpracę z M. J. prowadzącym działalność pod nazwą firmy (...), której zleciła wykonanie prac agrotechnicznych, na podstawie przesłanego wygenerowanego linku do map na geoportalu wraz z załącznikiem w postaci wykazu działek i mapek, wśród których znalazła się mapka oznaczona numerem 4 dotycząca obszaru obejmującego działki (...), nie wyznaczone i nie uwzględnione w planie wykonania prac agrotechnicznych ( dowód: mail z dnia 2 kwietnia 2020 roku karta 199 akt sprawy ),

- asystowała wykonującemu prace rolne w imieniu firmy (...) każdego dnia jego działalności, a mianowicie nadzorowała jego czynności w godzinach rannych( przed rozpoczęciem pracy) i w porze popołudniowej( po zakończeniu prac ), przyjeżdżając na teren działek i wytyczając precyzyjnie obszar do przeprowadzenia zabiegu gruberowania; czynności te podejmowała przy pomocy (...) posiadanego w telefonie komórkowym i linku wygenerowanego w aplikacji (...)

Numery działek wytypowane przez doradcę rolnego - M. C. do zagospodarowania rolnego przez oskarżoną J. K. ( wśród których nie znalazły się działki oznaczone numerem ewidencyjnym (...) ), zostały następnie wskazane we wniosku autorstwa J. K. o przyznanie płatności obszarowych, kierowanym do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w R. ( karta 201akt sprawy ) oraz w jej piśmie adresowanym do Urzędu Gminy w G., dotyczącym prośby o naliczenie podatku gruntowego od działek przejętych w użytkowanie ( karta 88 - 89 akt sprawy ).

Sąd pierwszej instancji zasadnie zatem wywiódł, że opisane powyżej działania oskarżonej wskazują, iż była ona doskonale zorientowana, które działki stanowią jej własność ( są objęte współwłasnością ), a które przedmiotem tejże nie są oraz że planując prace agrotechniczne na części wspólnych nieruchomości wykazała się ostrożnością i starannością przygotowań do ich realizacji. Przekonujące okazały się też relacje oskarżonej dotyczące uprzedzania byłego męża o planach korzystania z części nieruchomości wspólnych. Kwestię tą podnosiła na forum sądu pierwszej instancji wyjaśniając w dniu 30 czerwca 2021 roku ( karta 143 ) i w dniu 24 listopada 2021 roku ( karta 207 odwrót ), a wyrwany przez skarżącego z kontekstu jej wypowiedzi fragment dotyczący nie prowadzenia rozmów z żadnym ze współwłaścicieli na temat planowania prac rolnych ( z karty 144 ) odnosił się do konkretnych działań w ramach planowanej gospodarki towarowej, czyli zasiewu żyta i słonecznika.

Uprawniona jest również konstatacja sądu pierwszej instancji, że brak jest podstaw do przypisania oskarżonej J. K. działania z zamiarem bezpośrednim - celowego i złośliwego niszczenia nieruchomości rolnych o numerach ewidencyjnym (...), stanowiących wyłączną własność S. K. (2) - poprzednika prawnego pokrzywdzonych K. K. (1) i K. K. (2), jak również działania tejże z zamiarem ewentualnym. Oskarżona, jak sama twierdziła, wiedziała że działki o wskazanych numerach, objęte inkryminowanym jej aktem oskarżenia czynem, nie są jej własnością. Była przekonana, że należą do nieznanych jej osób trzecich ale nie miała wiedzy, iż stanowią przedmiot własności spadkobierców zmarłego szwagra. Niezależnie od powyższego, w świetle jej wyjaśnień i podjętych przez nią czynności, poprzedzających przystąpienie do użytkowania części nieruchomości objętych współwłasnością, nie sposób przyjąć że oskarżona przewidywała możliwość i godziła się na naruszenie prawa własności innych osób. Prace polowe wykonywał przecież P. O., który wprawdzie dysponował linkiem do map na geoportalu i był instruowany każdego dnia prowadzonych prac polowych przez J. K. co do obszaru ich realizacji, to jednak gruberowanie działek o numerach ewidencyjnych (...) mogło wynikać z jego niezamierzonego błędu, popełnionego nawet pod nieobecność zleceniodawczyni usług rolnych, która przecież po wytyczeniu mu zadań do wykonania udawała się do swoich obowiązków zawodowych. Zważyć przy ty należy, że obszar działek o numerach ewidencyjnych (...) wynoszący łącznie 2, 79 ha stanowił zaledwie 6 % obszaru objętego przez oskarżoną pracami agrotechnicznymi ( 43, 42 ha to obszar świadomie wytypowany przez nią do użytkowania ), co czyni ewentualne przypadkowe, a więc nieumyślne i niezamierzone objęcie pracami rolniczymi działek będących wyłączną własnością pokrzywdzonych możliwym , zważywszy na ich położenie po obu stronach działki o numerze ewidencyjnym (...), świadomie ujętej przez oskarżoną w planach zagospodarowania i przeprowadzenia zabiegu gruberowania.

Bezpodstawne jest kwestionowanie przez skarżącego wiarygodności relacji procesowej świadka P. O., którą sąd rejonowy prawidłowo ocenił jako logiczną, spójna i konsekwentną, z uwagi na niewystąpienie okoliczności podważających szczerość jego depozycji. Nie polega na prawdzie twierdzenie apelanta jakoby świadek ten dopiero na rozprawie głównej przystąpił do akcentowania wątku rzekomego używania podczas prac polowych nawigacji, kiedy stał się on elementem obrony oskarżonej. Lektura zeznań P. O. z dochodzenia przekonuje, że już na etapie postępowania przygotowawczego wspominał on o wykorzystywaniu aplikacji (...) Nie ma też żadnej racjonalnej przesłanki do twierdzenia, że był on zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy na korzyść oskarżonej albowiem w przypadku uznania jej winy za udowodnioną spotkałby się z negatywną reakcją zatrudniającej go firmy (...). Wystąpienie potencjalnego skutku w postaci utraty do niego jako pracownika zaufania, potraktowania go jako osoby nieprofesjonalnie wykonującej swoje obowiązki oraz poniesienia przez niego odpowiedzialności finansowej, nie zostało w żaden sposób uprawdopodobnione przez skarżącego i nie może odbierać zeznaniom tego świadka atrybutu wiarygodności.

Trafna jest, wbrew twierdzeniom skarżącego, ocena sądu pierwszej instancji, że korespondencja mailowa prowadzona pomiędzy oskarżoną J. K. a firmą (...), jest wiarygodna. Co istotne oskarżyciele posiłkowi i ich pełnomocnik nigdy nie kwestionowali wiarygodności tej dokumentacji załączonej na polecenie sądu merytorycznego przez oskarżoną do akt przedmiotowej sprawy, nie wnioskowali o przeprowadzenie dodatkowych dowodów z nią związanych. Nie uznawali zatem takowych dodatkowych dowodów za konieczne, gdyż jak należy domniemywać, treść tej korespondencji mailowej, nie budziła ich wątpliwości. Na rozprawie w dniu 23 września 2021 roku sąd rejonowy postanowił wprawdzie wezwać w charakterze świadka M. C., ale na kolejnym terminie - 24 listopada 2021 roku odstąpił od jej przesłuchania, z uwagi na stwierdzoną sytuację osobistą wymienionej ( urodzenie dziecka ). Zauważenia wymaga, iż dowód ten zgłoszony został przez obrońcę oskarżonej w piśmie z dnia 14 styczna 2021 roku (podobnie jak wniosek o przeprowadzenie eksperymentu procesowego polegającego na otwarciu hiperłącza, który sąd w sposób milczący pominął) i miał na celu wzmocnienie wiarygodności załączonej korespondencji mailowej, a sąd rejonowy nigdy nie traktował tejże, wbrew twierdzeniom skarżącego, jako wątpliwą. Ostatecznie również uznał, że autentyczność rozważanych dowodów z dokumentów nie budzi wątpliwości, gdyż w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku wyraźnie wskazał, że brak jest podstaw do ich kwestionowania.

Chybione są także zarzuty apelanta zgłoszone w kontekście postępowania administracyjnego prowadzonego przez (...) w przedmiocie wniosku J. K. o przyznanie dopłat obszarowych do działek przejętych przez nią w użytkowanie, objętych współwłasnością i wydanych przez ten podmiot decyzji odmownych z dnia 14 lipca 2021 roku.

Bezpodstawny jest zarzut obrazy przepisów art. 167 k.p.k. i art. 170 pkt. 2 i 3 k.p.k., mający według skarżącego polegać na oddaleniu wniosku pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych o załączenie akt wspomnianego postępowania administracyjnego i uzyskanie informacji co do zakresu przedmiotowego wniosku go inicjującego, przyczyn nieuwzględnienia wniosku i nałożonych na wnioskodawcę kar. Zapisy protokołu rozprawy z dnia 23 września 2021 roku wskazują, iż sąd rejonowy uwzględnił rozważany wniosek dowodowy, z tym że w ograniczonym zakresie. Dostrzegł potrzebę załączenia wniosku J. K. złożonego w sprawie o przyznanie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz decyzji administracyjnych wydanych w jego następstwie, z tym że do załączenia tychże dokumentów zobowiązał oskarżoną, która przedłożyła je do akt przedmiotowej sprawy. Na rozprawie w dniu 24 listopada 2021 roku pełnomocnik pokrzywdzonych zapoznał się z dokumentacją załączoną przez J. K. na karcie 202 akt sprawy i nie zgłosił, jak wskazuje zapis protokołu rozprawy, dalszych wniosków dowodowych. Należy zatem wywodzić, iż nie popierał wcześniej zgłoszonego wniosku dowodowego w jego pierwotnym zakresie ( o załączenie akt postępowania administracyjnego) i uznawał za wystarczające do wyjaśnienia sprawy dokumenty załączone przez oskarżoną.

Sąd pierwszej instancji trafnie wyniki postępowania administracyjnego pominął przy ocenie wyjaśnień oskarżonej, gdyż nie dotyczyły działek o numerze (...) położonych w K., jako że J. K. nie będąc ich właścicielem ani użytkownikiem nie wnosiła o przyznanie dotacji co do uprawy tychże. Zatem ustalenia zawarte w treści decyzji (...), jako dotyczące innych działek niż objęte zarzutem skargi publicznej w przedmiotowej sprawie, nie były przydatne do rozstrzygnięcia tejże. Fakt nałożenia na J. K. w rozważanym postępowaniu sankcji administracyjnej nie ma żadnego znaczenia dla oceny wiarygodności jej wyjaśnień złożonych w postępowaniu karnym. Twierdzenie apelanta, że w postępowaniu przed (...) J. K. potwierdziła gruberowanie działek należących do oskarżycieli posiłkowych, nie polega na prawdzie. Podanie przez nią " ...spadkobiercy brata złożyli doniesienie o zniszczeniu przeze mnie mienia na ich działkach. Chodziło o te gruberowane działki w K." stanowiło informację o toczącym się postępowaniu karnym i było pewnym skrótem myślowym, którego nie można interpretować w sposób dokonany przez apelanta, zważywszy że wykonywany na zlecenie oskarżonej zabieg gruberowania obejmował więcej niż jedną działkę położoną w K., których współwłaścicielami byli również synowie zmarłego S. K. (2).

Pozostałe kwestie podnoszone w skardze apelacyjnej, odnoszące się do odmiennych relacji J. K. prezentowanych w postępowaniu przed (...) i w postępowaniu karnym, nie mają żadnego znaczenia, gdyż nie dotyczą jakichkolwiek istotnych okoliczności mogących mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie merytoryczne w przedmiotowym procesie.

Nie budzi zastrzeżeń sądu odwoławczego ocena zeznań świadków A. K., K. K. (1), K. K. (2), S. K. (1), A. O., U. B. i K. B.. Wskazanie sądu pierwszej instancji na konieczność traktowania relacji pierwszego z wymienionych z dużą ostrożnością znalazło swe uzasadnienie w w jego pozostawaniu z byłą żoną - J. K. w sporze majątkowym co do podziału majątku wspólnego małżonków. Sąd ten słusznie zauważył, że to właśnie A. K. zawiadomił spadkobierców swojego zmarłego brata o podjęciu prac rolnych przez J. K. na działkach położonych w K. i przekazał im informacje na temat realizowanych na jej zlecenie prac rolnych, przez co przyczynił się do złożenia zawiadomienia o przestępstwie zniszczenia działek oznaczonych numerami (...), stanowiących wyłączną własność K. K. (1) i K. K. (2). Natomiast wizytując miejsce prac rolnych wykonywanych przez P. O. i uczestnicząc dwukrotnie w interwencjach przeprowadzanych przez funkcjonariuszy policji, zresztą przez siebie zainicjowanych, nie wskazał że przedmiotem dokonywanych prac rolnych, powodujących niszczenie zasiewów są też działki należące wyłącznie do synów zmarłego brata S. K. (2).

Argumentacja apelanta sugeruje jakoby A. K. władający powierzchnią ponad 300 ha gruntów nie miał możliwości w tak krótkim czasie skontrolować działek o tak znacznym obszarze i przekazać interweniującym informacje o stanie działek należących do oskarżycieli posiłkowych, będącym następstwem działań prowadzonych przez traktorzystę przy użyciu ciągnika rolniczego z agregatorem. Zauważyć jednak trzeba, iż prace polowe zlecone przez oskarżoną prowadzone były w dniach 26 i 27 maja 2020 roku na kilku działkach zlokalizowanych na stosunkowo niewielkim terenie w miejscowości K.. Wskazany świadek, jak sam przyznał uprawą ziemi zajmował się od 1996 roku, a mimo tego nie rozeznał się od razu w przebiegu granic pomiędzy działkami. Nie może zatem dziwić ewentualne nieumyślne naruszenie tychże granic działek należących wyłącznie do pokrzywdzonych, czy to na skutek błędu oskarżonej zlecającej usługi rolne ich wykonawcy, czy też błędu samego traktorzysty, zwłaszcza że sam przyznał iż osobiście z linku na geoportalu nie korzystał, bazując na informacjach dotyczących granic działek przekazanych mu przez oskarżoną.

Wiedza wskazanych przez skarżącego świadków K. K. (1), K. K. (2), S. K. (1), A. O. ma – jak trafnie wywiódł sąd merytoryczny - charakter nazbyt ogólnikowy i nie może stanowić wystarczającej podstawy do czynienia ustaleń o realizacji przez oskarżoną czynności sprawczych wypełniających znamiona występku z art. 288 & 1 k.k. Żaden z nich nie był na miejscu zdarzenia w trakcie prac realizowanych przez P. O. na zlecenie J. K., a posiadane przez nich informacje w tym zakresie pochodzą z przekazu A. K..

Również zeznania świadków U. B. i K. B. zostały prawidłowo potraktowane przez sąd pierwszej instancji jako nie wnoszące nic istotnego w kwestii ustalenia kto wykonywał prace na działkach oznaczonych numerami (...). Byli oni na miejscu zdarzenia dopiero w dniu 29 maja 2021 roku, a nadto - jak zostało odnotowane w prywatnej opinii autorstwa pierwszej z wymienionych, sporządzonej na zlecenie A. K., znajdującej się na karcie 18 akt sprawy - prace naprawcze na przedmiotowych gruntach trwały już od 27 maja 2021 roku. Na podstawie tego materiału dowodowego sąd rejonowy słusznie powziął wątpliwości i uznał, że brak jest danych do stwierdzenia jaki był stan działek pokrzywdzonych bezpośrednio po zakończeniu prac agrotechnicznych wykonywanych przez P. O. na zlecenie J. K..

Okoliczności dotyczące prowadzonych prac naprawczych prowadzonych pod nadzorem A. K., zdaniem sądu odwoławczego, mają szczególne znaczenie, w kwestii ustalania wysokości powstałej szkody, zwłaszcza w sytuacji złożenia zawiadomienia o przestępstwie dopiero po upływie trzech miesięcy od podjętych na zlecenie oskarżonej prac polowych w miejscowości K., braku jakichkolwiek czynności procesowych organów ścigania pozwalających na odtworzenie stanu faktycznego działek objętych zarzutem umyślnego zniszczenia w dacie zdarzenia oraz dokonania oględzin przez U. B. - rzeczoznawcę opłaconego przez A. K. - dwa dni po zdarzeniu, w czasie trwających już prac naprawczych ( które zmieniły stan rzeczywisty działek, możliwy do stwierdzenia bezpośrednio po zakończeniu prac rolnych w postaci gruberowania ).

Jeśli zatem sąd rejonowy nie miał podstaw aby zdyskredytować wyjaśnienia oskarżonej J. K. i nie dysponował dowodami, przy pomocy których towarzyszący jej działaniu zamiar bezpośredni lub ewentualny można byłoby odtworzyć, to nie mógł postąpić inaczej, aniżeli zastosować regułę wynikającą z art. 5 & 2 k.p.k. i rozstrzygnąć wyłaniające się wątpliwości na korzyść oskarżonej.

Ponieważ zgromadzone w niniejszej sprawie dowody nie dały podstaw do uznania, że sprawstwo i wina oskarżonej J. K. zostały udowodnione ponad wszelką wątpliwość w zakresie zarzucanego jej czynu, to tym samym rozstrzygnięcie uniewinniające w oparciu o przesłanki z art. 17 & 1 pkt. 1 k.p.k. było zabiegiem koniecznym i ze wszech miar pożądanym.

Konsekwencją zasady prawdy materialnej ( art. 2 § 2 k.p.k. ) jest bowiem wymóg, aby ustalenia faktyczne, w oparciu o które następuje orzekanie, były udowodnione. Tylko wówczas można przyjąć, że są one prawdziwe, czyli zgodne z rzeczywistością. Zasada ta zobowiązuje organy procesowe do dołożenia – niezależnie od woli stron – maksymalnych starań i wyczerpania wszelkich dostępnych środków poznania prawdy.

Podkreślić należy, że udowodnienie zachodzi wówczas, gdy w świetle przeprowadzonych dowodów fakt przeciwny dowodzeniu jest niemożliwy lub wysoce nieprawdopodobny. Wymóg udowodnienia należy odnosić tylko do ustaleń niekorzystnych dla oskarżonego, ponieważ on sam korzysta z domniemania niewinności ( art. 5 § 1 k.p.k. ), a nie dające się usunąć wątpliwości tłumaczy się na jego korzyść ( art. 5 § 2 k.p.k. ). Najmniejsze wątpliwości powodują, iż dany fakt nie może być uznany za udowodniony, a więc nie stanowi ustalenia faktycznego, mogącego być podstawą rozstrzygnięcia. Nieuprawdopodobnienie dowodzonej tezy nie może działać na niekorzyść oskarżonego, albowiem może on być uznany winnym jedynie po udowodnieniu mu sprawstwa i winy.

Organy procesowe w ramach swobodnej oceny dowodów są ustawowo zobligowane do ukształtowania przekonania dopiero na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów ocenianych według zasad prawidłowego rozumowania z pełnym wykorzystaniem dostępnej wiedzy i doświadczenia życiowego (art. 7 k.p.k. ). Kodeks nie narzuca żadnych dyrektyw , które nakazywałyby określone ustosunkowanie się do konkretnych dowodów i nie wprowadza różnic co do wartości poszczególnych dowodów.

Wniosek

wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania celem uznania oskarżonej za winną zarzucanego jej czynu z art. 288 & 1 k.k. i skazania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ustalenia faktyczne poczynione w zaskarżonym wyroku są prawidłowe, a w ich świetle nie ma podstaw do przypisania oskarżonej zarzucanego jej czynu

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok został w całości utrzymany w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powody utrzymania w mocy zaskarżonego wyroku zostały przedstawione w pkt. 3.1. niniejszego opracowania.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Uznając wniosek obrony zgłoszony w odpowiedzi na apelację pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych ( karta 276 ) o zasądzenie zwrotu kosztów ustanowienia obrońcy w postępowaniu odwoławczym za zasadny, na podstawie art. 636 & 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. sąd odwoławczy zasądził od oskarżycieli posiłkowych K. K. (1) i K. K. (2) na rzecz oskarżonej J. K. kwoty po 420 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego za postępowanie odwoławcze - w stawce podstawowej stosownie do unormowania zawartego w & 11 ust.2 pkt. 4 i ust. 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U. z 2018 r. poz. 265 ).

3.

Podstawę prawną zasądzenia od oskarżycieli posiłkowych K. K. (1) i K. K. (2) na rzecz Skarbu Państwa opłat za drugą instancję w kwotach po 60 złotych stanowi art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( tekst jedn. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm. )

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych K. K. (1) i K. K. (2)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok uniewinniający oskarżoną J. K.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana