Pełny tekst orzeczenia

0.1UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 341/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim II Wydział Karny z dnia 21 stycznia 2021r. sygn. akt II K 27/20

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.

G. M.

Dochody uzyskiwanie przez oskarżonego nie pozwalają mu na uiszczenie kosztów postępowania.

e-P.

k. 89

2.1.2.

G. M.

Oskarżony nie figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego.

Informacje o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

k.91-92

2.1.3.

G. M.

Oskarżony był karany.

Karta Karna

k.93-94

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.

2.1.2.

2.1.3.

e-P.

Informacje o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

Karta Karna

Dowody o charakterze obiektywnym, oparte na informacjach, którymi dysponują wystawcy dokumentów. Niekwestionowane przez oskarżonego.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na wynik sprawy tj. art. 7 k.p.k. poprzez pozbawienie waloru wiarygodności zdarzenia z dnia 19 listopada 2019 r. w tym ilość spożytego alkoholu w sytuacji gdy wyjaśnienia te nie kolidują z zeznaniami świadków N. C. oraz A. R., a Sąd swojego stanowiska w tym zakresie nie uzasadnił powołując się na bliżej nieokreśloną „niekwestionowaną” literaturę;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest niezasadny. Ustalenia faktyczne są prawidłowe. Dnia 19 listopada 2019 roku oskarżony został zatrzymany do kontroli drogowej. Podczas tej kontroli sprawdzono stan jego trzeźwości. Najpierw za pomocą urządzenia (...). Wynik wskazywał na stan nietrzeźwości. Następnie przy pomocy urządzenia (...) dokonano dokładnych pomiarów. Badanie o godzinie 21:52 wskazało wynik zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu na poziomie 0,76 mg/l, a kolejne o godzinie 22.20 – 0,69 mg/l. Są to dane wskazujące na spożycie alkoholu w ilości przekraczającej zawartość jednej lampki wina, którą jak twierdzi, oskarżony wypił przed rozpoczęciem jazdy samochodem. Wyjaśnienia oskarżonego złożone na okoliczność ilości wypitego przez niego alkoholu przed kierowaniem pojazdem są niewiarygodne. Dane dotyczące procesu eliminacji alkoholu z organizmu są powszechnie dostępne chociażby w Internecie i jest do tej wiedzy łatwy dostęp. Zgodnie z danymi ze strony medme.pl, lampka wina o pojemności ok. 100 ml i mocy 12% stanowi około 10 g alkoholu etylowego. Z powszechnie dostępnych informacji wynika, iż człowiek do spalenia 10 g alkoholu etylowego potrzebuje jednej godziny. Tak więc, oskarżony przed kierowaniem samochodem, musiał wypić więcej alkoholu niż wskazywał. Z akt sprawy wynika bowiem, iż został zatrzymany do kontroli pojazdu o godzinie 20:55, a w ostatnim badaniu o godzinie 22:20 zawartość alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu wynosiła nadal 0,69 mg/l. Ilość spożytego przez oskarżonego alkoholu przed rozpoczęciem jazdy musiała być znacznie wyższa niż wskazywał to w składanych wyjaśnieniach. Wbrew twierdzeniom obrońcy, zeznania policjantów nie stoją w sprzeczności z tą tezą. Wskazali oni jedynie, iż oskarżony był spokojny podczas kontroli. Ponadto, świadek N. C. w trakcie przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym dokładnie wskazał, iż od oskarżonego była wyczuwalna woń alkoholu, a podczas kontroli potwierdzono jego stan nietrzeźwości. Wobec powyższego należy uznać, iż Sąd Rejonowy nie dopuścił się naruszenia art. 7 k.p.k. i słusznie nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, co do ilości spożytego alkoholu.

Lp.

Zarzut

3.2.

3.3.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający istotny wpływ na jego treść, a polegający na przyjęciu, że stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu jest wysoki, gdy w rzeczywistości nie był znaczny, a Sąd I instancji nie wziął pod uwagę tego, że w dniu 19 listopada 2019r. oskarżony podróżował sam, w godzinach nocnych oraz w miejscu gdzie ruch drogowy nie był nasilony.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest niezasadny. Sąd Rejonowy nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazał konkretne okoliczności, które wziął pod uwagę wymierzając oskarżonemu karę i analizując kwestię stopnia społecznej szkodliwości czynu. Jako okoliczność łagodząca wskazana została postawa oskarżonego, który wyraził skruchę i żałował, że dopuścił się przestępstwa. Sąd I instancji nie dopatrzył się innych okoliczności łagodzących, z czym należy się zgodzić. Okoliczności wskazywane przez obrońcę takie jak: podróżowanie samotnie pojazdem oraz w miejscu i czasie gdzie ruch drogowy nie był nasilony, nie stanowią w niniejszej sprawie okoliczności łagodzących. Oskarżony poruszał się po drodze, na której były również inne pojazdy znajdujące się w ruchu, co sam wskazał w swoich wyjaśnieniach. Wbrew twierdzeniom obrońcy, nie można uznać na podstawie przytaczanych okoliczności, iż stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu nie był wysoki. Prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości zawsze wiąże się ze spowodowaniem stanu zagrożenia w ruchu drogowym. Oskarżony kierując samochodem pod wpływem alkoholu swoim postępowaniem stworzył zagrożenie bezpieczeństwa dla pozostałych uczestników ruchu drogowego. Okoliczność, iż była to pora nocna i ruch na drodze był bardzo mały, nie eliminuje faktu, że oskarżony poprzez swoje zachowanie sprowadził potencjalne duże zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego. Samo włączenie się kierowcy do ruchu w stanie nietrzeźwości, stanowi ryzyko doprowadzenia do kolizji z innymi pojazdami. Oskarżony nie miał żadnego istotnego powodu, aby zdecydować się na kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości, bowiem nie można uznać za taki chęci zakupienia papierosów. Mając na uwadze zawartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu, należy uznać, iż zagrożenie spowodowania przez niego niebezpiecznych zdarzeń było realne. Tak więc stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu należy uznać za wysoki.

Zarzut

Rażąca niewspółmierność wymierzonej kary 6 miesięcy ograniczenia wolności poprzez niedostateczne rozważenie dyrektyw wymiaru kary z art. 53 § 1 k.k. i pominięcie istotnej części okoliczności łagodzących, co winno doprowadzić Sąd do wymierzenia oskarżonemu kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrońcy dotyczący rażącej surowości orzeczonej wobec oskarżonego kary nie jest zasadny. Orzekanie o karze ma charakter indywidualny i ma na celu zastosowanie odpowiedniej represji karnej wobec sprawcy czynu zabronionego. Na gruncie art. 438 pkt 4 k.p.k. nie chodzi o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa „rażąco" niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się zaakceptować. Dopiero wykazanie rażącej niewspółmierności kary, a więc istnienia wyraźnej dysproporcji między karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji a karą jaką należałoby wymierzyć w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary, uzasadnia korektę zaskarżonego wyroku (vide: wyrok Sadu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2004 roku II Aka 514/2004, Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 30 maja 2003 r. II Aka 163/2003). W niniejszej sprawie nie można uznać, że wymierzona przez sąd I instancji kara ograniczenia wolności jest dla oskarżonego rażąco niewspółmierna. Należy zwrócić uwagę, że Sąd Rejonowy wymierzając karę uwzględnił przepisy prawa dotyczące jej wymiaru w szczególności przesłanki wymienionych w art. 53 k.k. Na wymiar tej kary ma przede wszystkim wpływ duża zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu – trzykrotnie przekraczająca progi nietrzeźwości wskazane w art. 115 § 16 k.k. i stan zagrożenia w ruchu drogowym, jaki wywołał swoim zachowaniem oskarżony, gdyż na drodze, którą jechał znajdowały się także inne pojazdy będące w ruchu. Oskarżony zdecydował się kierować samochodem w stanie nietrzeźwości z błahego powodu- kupno papierosów. Orzeczenie wobec niego kary w niższym wymiarze nie przyniosłoby zamierzonych skutków, jakie kara ma spełniać czyli prewencyjnych, wychowawczych a także kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wniosek

1.  zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, względnie warunkowe umorzenie postępowania w sprawie;

2.  w przypadku uwzględnienia zarzutu z pkt II C petitum apelacji o wymierzenie oskarżonemu kary wolnościowej w dolnych granicach ustawowego zagrożenia;

3.  ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski nie są zasadne.

Sąd I instancji na podstawie oceny wszystkich dowodów zgromadzonych w sprawie zasadnie uznał, iż oskarżony dopuścił się popełnienia czynu z art. 178a § 1 k.k. Zebrane dowody ocenił zgodnie z art. 7 k.p.k. Opierał się na zeznaniach funkcjonariuszy Policji N. C. i A. R., protokole badania stanu trzeźwości i świadectwie wzorcowania, a także częściowo wyjaśnieniach oskarżonego G. M.. Materiał dowodowy jest kompletny i nie wymaga uzupełnienia. Wymierzona oskarżonemu kara jest zgodna z art. 53 § 1 i 2 k.k. i adekwatna do zawinienia. Wniosek o umorzenie warunkowe postępowania karnego wobec oskarżonego nie jest zasadny, gdyż brak jest przesłanek z art. 66 § 1 k.k. Jak zostało już wskazane wina i stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu nie może zostać określony jako nieznaczny. Z tych powodów nie zasługują na uwzględnienie wnioski obrońcy zawarte w apelacji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim II Wydział Karny z dnia 21 stycznia 2021r. sygn. akt II K 27/20

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Ustalenia sądu I instancji w przedmiotowej sprawie są prawidłowe. Zostały oparte na wszechstronnej analizie zgromadzonego w tej sprawie materiału dowodowego. Sąd Rejonowy zgromadzony materiał dowodowy poddał rzetelnej analizie i na tej podstawie wyprowadził słuszne wnioski zarówno co do winy oskarżonego w zakresie popełnienia przypisanych mu przestępstw, jak i orzeczonej kary.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

3.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych. W uznaniu sądu odwoławczego uiszczenie należnych kosztów sądowych byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe ze względu na jej sytuację majątkową.

W toku postępowania odwoławczego oskarżony był reprezentowany przez obrońcę z urzędu r.pr. D. M.. Obrońca oskarżonego na rozprawie odwoławczej wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów udzielonej pomocy prawnej wskazując, że nie zostały one pokryte w całości ani w części. Wobec brzmienia § 17 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, sąd ustalił należne obrońcy wynagrodzenie za obronę przed sądem okręgowym jako drugą instancją w wysokości 420 zł. Z uwagi na treść § 4 ust. 3 ww. rozporządzenia, kwotę tę podwyższył o kwotę podatku od towarów i usług przy przyjęciu stawki podatkowej w wysokości 23%.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina i kara

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana