Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 231/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 20 stycznia 2022 r. w sprawie (...)

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego M. M. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

M. M. (1)

Zatwierdzenie planu podziału funduszy masy upadłościowej

Postanowienie z dnia 18 styczni 2022 r. w sprawie(...)z planem podziału

761-763

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Postanowienie z dnia 18 styczni 2022 r. w sprawie (...) z planem podziału

Orzeczenie wydane przez Sędziego Komisarza, nie kwestionowane przez strony.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1/ obrazy przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku, a

mianowicie art. 7 k.p.k. w Zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, fragmentarycznej, sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania oceny materiału dowodowego, przejawiającej się poprzez uznanie wyjaśnień oskarżonego, w zakresie, w jakim nie przyznaję się on do zarzucanych mu czynów, za niewiarygodne, w sytuacji gdy znajdują one oparcie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym przede wszystkim w uznanych za wiarygodne zeznaniach świadków, a także dokumentach znajdujących się w aktach sprawy,

2/ błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę i mający wpływ na treść wyroku, przejawiający się poprzez niezasadne ustalenie na podstawie faktów i dowodów, że w sprawie zgromadzono dowody pozwalające na przypisanie oskarżonemu sprawstwa zarzucanego mu przestępstwa, podczas gdy brak jest w tym zakresie wystarczających i przekonujących dowodów, natomiast ustalenia na których oparł się Sąd mają charakter wystarczających i przekonujących dowodów, natomiast ustalenia na których oparł się Sąd mają charakter:

a/ sprzeczny ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim kierunkowym dokonania przestępstwa oszustwa,

w sytuacji gdy oskarżony był w przekonaniu, że wywiąże się z zobowiązań, które zawarł z pokrzywdzonymi;

b/ dowolny, gdy Sąd nie dostrzega, iż nie doszło do wywiązania się przez oskarżonego z zobowiązań zawartych z pokrzywdzonymi z przyczyn od niego niezależnych polegających na nieprzewidzianych utrudnieniach z firmami współpracującymi z oskarżonym, co skutkowało brakiem możliwości w wywiązaniu się z zawartych zobowiązań.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego co do zasady nie zasługiwały na podzielenie.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w środku odwoławczym, to przede wszystkim zauważyć należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał trafnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji prawidłowo zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia winy i kwalifikacji prawnej przypisanych oskarżonemu czynów. Stąd też odnosząc się do podnoszonych przez skarżącego zarzutów należy stwierdzić, że są one chybione. Zauważyć trzeba, że podnosząc tego rodzaju zarzuty skarżący faktycznie polemizuje z ustaleniami Sądu I instancji. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody rozstrzygnięcia o winie oskarżonych, a Sąd Okręgowy podziela przedstawioną tam argumentację. Apelacje w istocie nie wskazują na takie okoliczności, które wnioski tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i należy jedynie zaakcentować te elementy, które przemawiają za odmową podzielania stanowiska skarżącego

W zakresie zarzutów obrońcy oskarżonego dotyczących przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów i przyjęcia winy oskarżonego stwierdzić należy, iż Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg zdarzeń opisanych w zaskarżonym wyroku oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 września 1974 r., zasada swobodnej oceny dowodów, leżąca u podstaw prawidłowego wyrokowania, nie może prowadzić do dowolności ocen i takiego wyboru dowodów, którego prawidłowości nie dałoby się skontrolować w trybie rewizyjnym. Ustalenia faktyczne wyroku tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania, odzwierciedleniem którego powinno być uzasadnienie orzeczenia. (II KR 114/74 OSNKW 1975/2/28).

W konsekwencji Sąd Okręgowy nie podzielił zawartych w apelacji zarzutów obrazy przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, jak i wywodów przytoczonych na ich poparcie oraz nie dopatrzył się obrazy wskazanych przepisów procedury karnej, które to uchybienia mogłyby rzutować na treść wydanego wyroku zwłaszcza w zakresie uznania winy M. M. .

Przede wszystkim Sąd Rejonowy w pełni zasadnie uznał, że te wyjaśnienia oskarżonego, w których nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów nie są wiarygodne. M. M. utrzymywał, że rzekomo nie miał zamiaru nie wywiązania się z umowy z pokrzywdzonymi, jednakże faktycznie w swoich twierdzeniach nie wskazał na żadne takie okoliczności, które wskazywałyby potwierdzić, że nie miał wiedzy lub świadomości trudnej sytuacji firmy oraz faktycznego braku możliwości regulowania zobowiązań. Tymczasem firma oskarżonego już pod koniec 2017 r. miała znaczne trudności finansowe i toczyło się wobec niej postępowanie egzekucyjne a oskarżony nie był w stanie spłacać należności publicznoprawnych. Co istotne, pod koniec roku i na początku 2018 roku sytuacja ta uległa jeszcze większemu pogorszeniu. Nie sposób zatem było dać wiary oskarżonemu, iż takich okoliczności nie przewidywał, aż do 14 marca 2018 r. kiedy to złożył wniosek o upadłość. Przecież w istocie sam oskarżony przyznał, że jeszcze w lutym 2018 r. gdy pobrał zaliczki od pokrzywdzonych, przychodzili do niego poborcy skarbowi i groziło mu zablokowanie konta firmowego. W tym kontekście trafnie Sąd I instancji wskazał, że

we wniosku o upadłość to sam M. M. określił termin utraty zdolności do wykonywania zobowiązań na okres trzech miesięcy przed złożeniem wniosku.

Zatem prawidłowo za zupełnie gołosłowne należało uznać twierdzenia oskarżonego co do tego, że liczył, on, iż będzie w stanie wykonać zobowiązania a sytuacja finansowa firmy ulegnie poprawie; M. M. faktycznie nie miał żadnego planu inwestycyjnego oraz nie wskazywał, że oczekuje na realizacje dużego zlecenia. Za Sadem I instancji podkreślić należy, że „Oskarżony przyznał, że nie przeznaczył zaliczki od jednego z pokrzywdzonych na dokonanie przedpłaty u pierwotnego przedstawiciela ponieważ zdecydował się na ogłoszenie upadłości. Odstąpił od umowy. Nie zwrócił pokrzywdzonym jednak zaliczek, pomimo tego, iż jak twierdził był w ich posiadaniu. Jednocześnie sam oskarżony potwierdzał, że w tym czasie realizował inne zlecenia. Działanie oskarżonego wobec pokrzywdzonych, brak zwrotu zaliczek, przy wykonywaniu innych zobowiązań, trudno uznać jedynie za zwykłego rodzaju niepowodzenie w prowadzonej działalności gospodarczej” – k.719.

Zauważyć bowiem należy, że przedmiotowe transakcje dotyczyły zdarzeń handlowych mających miejsce w styczniu- lutym 2018 r. a termin ich realizacji transakcji obejmował okres około lutego – marca 2018 r. Skoro zatem oskarżony podjął decyzję o upadłości to w istocie musiał zatem zdawać sobie z trudnej sytuacji finansowej prowadzonej firmy, w tym z zadłużenia wobec ZUS i US. Oskarżony realizował układ ratalny, jego płynność finansowa była tak niska, a w lutym 2018 r. miał już „zastoje” w płatnościach oraz groziło mu zajęcie konta firmowego.

Prawidłowo tym samym Sad Rejowy nie dokonywał ustaleń w sprawie w oparciu o wyjaśnienia M. M. lecz za wiarygodne uznał inne dowody, w tym zeznania pokrzywdzonych.

W zakresie czynu z pkt I aktu oskarżenia M. K. (1) spójnie, konsekwentnie i w pełni wiarygodnie opisywał przebieg negocjacji handlowych z oskarżonym oraz zawarte z nim porozumienia i okoliczności zawartej umowy. Co istotne, wymieniony przyznawał, że wcześniej zamówił u oskarżonego inną maszynę i to zamówienie zostało zrealizowane, przy czym zamówienie wcześniejszej maszyny miało miejsce prawie rok przed analizowaną w niniejszej sprawie transakcją gdy diametralnie inna była sytuacja finansowa firmy (...). M.. Podkreślenia wymaga, że wskazany świadek opisywał próby kontaktu z oskarżonym w związku z upływem terminu do realizacji zamówienia w tym to, że w marcu 2018 r. kiedy poszukiwał kontaktu z oskarżonym, a było już po terminie realizacji umowy oskarżony przestał odbierać od niego telefony i nie odpisywał na wiadomości e- mail. Wreszcie kiedy M. K.udał się na miejsce prowadzonej działalności, okazało się, że firma zlikwidowała tam swoją siedzibę a sam oskarżony w żaden sposób nie skontaktował się z pokrzywdzonym i nie usiłował naprawić sytuacji, w tym zwrócić pobranej zaliczki.

W pełni zasadnie Sąd I instancji za wiarygodne uznał zeznania świadka J. P., przedstawiciela firmy K. Wymieniony przyznał, że wcześniejsza współpraca z oskarżonym układała się pozytywnie i były realizowane zlecenia na zakup maszyn, przy czym miało to miejsce gdy sytuacja ekonomiczna firmy oskarżonego nie była tak trudna. Co do okoliczności wynikających z czynu z pkt II aktu oskarżenia wymieniony potwierdził, że oskarżony nie wywiązał się z umowy, nie zwrócił zaliczki ani w żaden sposób nie kontaktował się.

Zauważyć również należy, że M. K. były pracownik oskarżonego zeznał, iż otrzymywał wynagrodzenie z opóźnieniem a wypowiedzenie umowy o pracę otrzymał z końcem lutego 2018 r. a ponadto nie otrzymywał należnego wynagrodzenia, za okres od momentu wypowiedzenia, co przeczy twierdzeniom oskarżonego, jakoby był w stanie zrealizować zamówienie. Powyższe także świadczy o tym, że już wówczas wtedy oskarżony zdawał sobie sprawę z trudności finansowych firmy. Tymczasem umowy z pokrzywdzonymi były zawarte w styczniu-lutym 2018 r. z terminem realizacji w luty–marzec 2018 r. a zatem skoro oskarżony już w lutym 2018 r. zwolnił swojego jedynego pracownika, to bez wątpienia zdawał sobie sprawę z tego, że firma jest na granicy wydolności i nie jest on w stanie zrealizować zamówień.

Prawidłowo Sąd Rejonowy odwołał się także do zeznań syndyka R. M., który między innymi podał, że z wniosku o ogłoszenie upadłości oskarżonego, złożonego w marcu 2018 r. wynikało, że niewypłacalność ta powstała w terminie 3 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku, co ewidentnie „wskazuje, że sytuacja firmy oskarżonego nie uległa nagłemu pogorszeniu w marcu 2018 r. tak jak starał się to utrzymywać, ale była zła już na początku roku 2018 r. i oskarżony zdawał sobie z tego sprawę. Świadek przyznał, że z pobieżnie przeprowadzonej przez niego analizy dokumentacji wynikało, że już w grudniu 2017 r. nastąpiła znacząca obniżka przychodów z prowadzonej działalności” – k.717 -717 odw.

Z przedstawionymi i prawidłowo ocenionymi zeznaniami w pełni korespondowały wnioski ze zgromadzonej w sprawie dokumentacji, w tym informacjach o zaległościach i postępowaniach egzekucyjnych; wobec oskarżonego w 2017 r. toczyła się egzekucja skarbowa i była ona jedynie częściowo skuteczna; oskarżony posiadał również nierozliczone należności wobec ZUS. Tym samym oskarżony, który od wielu lat nie spłacał należności publicznoprawnych, nie mógł wiarygodnie zapewniać o swojej o dobrej sytuacji finansowej, która rzekomo pozwalała mu na realizację zobowiązań.

Wobec zarzutów apelacji na aprobatę zasługuje także ta argumentacja Sądu Rejonowego, że oskarżony składając w dniu 14 marca 2018 r. wniosek o upadłość już od określonego czasu doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że nie jest w stanie dalej prowadzić działalności i wywiązywać się z zobowiązań pieniężnych. „W tym kontekście dalsze zawieranie zobowiązań, należy uznać za wprowadzanie pokrzywdzonych w błąd co do możliwości terminowego wywiązania się z zobowiązań”- k.717 odw.

Nie budzi także żadnych zastrzeżeń dokonana przez biegłych analiza dokumentacji finansowej oskarżonego. Biegły J. M., „stwierdził, że firma oskarżonego spełniała warunki do ogłoszenia upadłości już w październiku 2017 r. Natomiast oskarżony co najmniej od listopada 2017 r. nie był w stanie regulować na bieżąco swoich zobowiązań”. Wprawdzie biegła O. O. wskazała, że ostateczne utracenie zdolności co wykonywania zobowiązań nastąpiło w marcu 2018 r. jednakże już wcześniej oskarżony miał z tym znaczne trudności a ten wniosek koresponduje to z tezami biegłego J. M..

W konsekwencji również w ocenie Sądu Okręgowego zebrane dowody wskazały, że oskarżony dopuścił się zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów. Finalizacja umów miała odpowiednio miejsce w okresie: od 6 grudnia 2017 r. do 8 marca 2018 r. (czyn I) oraz od 17 stycznia do 7 lutego 2018 r. (czyn II) a zatem w okresie gdy oskarżony miał świadomość, że jego firma jest w bardzo trudnej sytuacji i już nie jest w stanie na bieżąco realizować zobowiązań; w lutym 2018 r. groziło zajęcie konta firmowego i wówczas M. M. zwolnił pracownika. Tym samym przyjęcie przez niego zaliczek na poczet kolejnych zleceń, w lutym 2018 r. i na początku marca 2018 r. miało miejsce w sytuacji kiedy nie miał on faktycznych możliwości wywiązania się ze zobowiązań a pokrzywdzeni składając zamówienia i dokonując przedpłaty, zostali przez oskarżonego M. M. wprowadzeni w błąd co do faktycznych możliwości wywiązania się z realizacji przyjętego zobowiązania; bez wątpienia gdyby pokrzywdzeni znali sytuację finansową oskarżonego dotyczącą braku płynności finansowej, nie zdecydowaliby się na zawarcie umów.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w O.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec wskazanych okoliczności wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu wO.nie mógł być uznany a zasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 20 stycznia 2022 r., sygn. akt(...)

zmieniono w ten sposób, ze w ramach rozstrzygnięcia z pkt V sentencji wskazany tam obowiązek naprawienia szkody ustalono w kwocie 16 968,63 (szesnaście tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt osiem złotych i sześćdziesiąt trzy grosze) zł i w pozostałej części utrzymano go w mocy,

Zwi ęź le o powodach zmiany

Przyczyną zmiany wyroku w zakresie obowiązku naprawienia szkody było uwzględnienie przyznanej na rzecz pokrzywdzonego M. K. (1) kwoty 1850,37 zł wynikające z planu podziału funduszy masy upadłości- k.761-763.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Konieczne jest ponowne przeprowadzenie postępowania z uwzględnieniem poczynionych uwag.

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zwolniono oskarżonego M. M. (1) od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze oraz zasądzono od niego na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) spółka z o. o. z siedzibą we W. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych w instancji odwoławczej na ustanowienie pełnomocnika.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. M. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w O.z dnia 20 stycznia 2022 r. w sprawie(...)

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana