Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

XI Ka 731/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie z 17.03.2021 r. w sprawie IX K 977/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ prokurator

☐ pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny: pełnomocnik oskarżyciela subsydiarnego

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

Niekaralność oskarżonego.

Dane z KRK

539

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Dane z KRK

Dokument urzędowy.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

bvbv

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Rażącej niewspółmierności kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie zaznaczyć wypada, że kontrola odwoławcza zarzutu rażącej niewspółmierności kary polega na tym, że sąd odwoławczy w ramach obowiązków określonych w art. 433 § 2 k.p.k. musi wykazać, odnosząc się do zarzutu niewspółmierności kary, jedynie to, dlaczego kara orzeczona przez sąd pierwszej instancji w wypadku utrzymania zaskarżonego wyroku w mocy nie nosi cech rażącej niewspółmierności, a zatem nie jest zobligowany do wykazywania, dlaczego in concreto nie byłoby zasadne korzystanie z różnego rodzaju instytucji nadzwyczajnych, pozwalających na wymierzenie kary jeszcze łagodniejszej od tej, po którą sięgnął w swym rozstrzygnięciu sąd a quo (postanowienie SN z 3.01.2019 r., III KK 214/18, OSNK 2019/1, poz. 6). W aspekcie treści art. 438 pkt 4 kpk „miarą surowości kary nie jest ilościowe oznaczenie czasu pozbawienia wolności (kwoty grzywny, itd.), ale stopień wykorzystania sankcji karnej przewidzianej za dane przestępstwo. Tej samej wysokości kara może być za jedno przestępstwo nadmiernie surowa, a za inne – rażąco łagodna” (zob. wyrok SA w Krakowie z 28.12.2000 r., II AKa 226/00, KZS 2001/1, poz. 25). W jeszcze bardziej precyzyjny sposób to odniesienie istotne dla czynienia ocen w wypadku odwołania się do podstawy określonej w art. 438 pkt 4 wyrażono w wyroku SA w Krakowie z 31.08.2005 r., II AKa 167/05, KZS 2005/9, poz. 28, wskazując, że „miarą surowości kary nie jest jej ilościowy wymiar, ale stopień wykorzystania sankcji karnej przewidzianej dla danego przestępstwa. Taka sama kara za przestępstwo zagrożone niską sankcją będzie surowa w porównaniu z takim samym ilościowo wymiarem kary za przestępstwo zagrożone sankcją z wysokimi granicami” (por. też wyrok SA w Lublinie z 25.03.2010 r., II AKa 59/10, OSA 2011/9, s. 3–13, wyrok SA we Wrocławiu z 28.01.2019 r., II AKa 262/18, LEX nr 2724244, teza 1 wyroku SA w Białymstoku z 12.10.2015 r., II AKa 148/15, LEX nr 1927511, oraz teza 3 postanowienia SN z 30.03.2017 r., III KK 395/16, OSNKW 2017/6, poz. 36.

Przechodząc na grunt przedmiotowej sprawy Sąd II instancji dostrzega, że M. P. nie był dotychczas karany, wiedzie ustabilizowany tryb życia. O karze jednak decyduje szereg okoliczności, wskazanych przykładowo w art. 53 kk. Przy analizie poszczególnych składników dyrektyw wymiaru kary na pierwszy plan wysuwa się sposób działania sprawcy i rozmiar wyrządzonej szkody. Podzielić należy ocenę Sądu Rejonowego wyrażoną na str. 20 i 21 uzasadnienia. Dodać tylko można, że oszukanych zostało 9 osób, a oskarżony zagarnął bezprawnie ponad 70.000 zł, z czego odzyskano niewielką kwotę. Mimo upływu długiego czasu nie podjął realnych działań w kierunku naprawienia wyrządzonej szkody, nawet po wyroku zapadłym w I instancji. Tłumaczenie go trudną sytuacją ma się nijak do sytuacji osób pokrzywdzonych, które straciły własne pieniądze, a dodatkowo były narażane na stres w momencie czy to wyjazdu, czy już w hotelu za granicą. Oskarżony kontynuował ryzykowną działalność turystyczną mimo utraty gwarancji na wypadek niewypłacalności. Wszystko to sprawia, że orzeczona kara, aczkolwiek surowa dla osoby stającej po raz pierwszy przed wymiarem sprawiedliwości, w odbiorze społecznym nie może być uznana za niewspółmiernie surową. Warunki osobiste M. P. w tym wypadku nie stanowią wystarczającej przeciwwagi. Sąd Okręgowy podnosi również, że sprawca został skazany za czyny pozostające w ciągu przestępstw, co zgodnie z art. 91§1 kk zwiększa górną granicę zagrożenia do 12 lat pozbawienia wolności. Wymierzona oskarżonemu kara plasuje się w dolnej granicy.

Wnioski

O zmianę wyroku i orzeczenie kary wolnościowej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec braku podstaw do orzeczenia kary pozbawienia wolności w niższym wymiarze nie było również możliwości warunkowego zawieszenia jej wykonania. Z tożsamych względów nie był zasadny wniosek o wymierzenie kary innego rodzaju.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Brak.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Uznanie winy i wymiar kary.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zostały wyłożone wcześniej.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

.

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

III.

Złożenie wniosku o zwrot wydatków przez pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych pociągnęło zasądzenie kwot w stawce minimalnej określonej w §11 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, a §17 ust.2 nakazywał uwzględnienie ilości reprezentowanych osób.

Jako, że oskarżony został obciążony znacznymi dolegliwościami finansowymi, został zwolniony od kosztów sądowych na podstawie art. 624§1 kpk.

7. pODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wymierzenie kary.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana