Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 34/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

B. S. (1)

W dniu 14 grudnia 2021 r. w C. przy ul. (...) posiadał amunicję w postaci sprawnego naboju 7,62 mm wz. 43 z pociskiem PS, który jest nabojem szczególnie niebezpiecznym bez wymaganego zezwolenia, tj. czyn z art. 263 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 14 grudnia 2021 r. funkcjonariusze Policji ujawnili w miejscu zamieszkania B. S. (1) nabój o kalibrze 7,62 mm do karabinu AK 47. Jak wynikało z treści opinii biegłego była to amunicja w postaci sprawnego naboju 7,62 mm wz. 73 z pociskiem PS o charakterze szczególnie niebezpiecznym. B. S. (1) wszedł w posiadanie naboju w ten sposób, że w 2020 r. podczas strzelania na strzelnicy w miejscowości R. wykorzystał moment, gdy prowadzący szkolenie coś tłumaczył innemu uczestnikowi strzelania i w trakcie ładowania broni, z której mieli strzelać, wziął 1 sztukę amunicji tylko i wyłącznie na pamiątkę - to był nabój od AK 47. Ten nabój od przeszło roku stał u niego w pokoju na półce jak ozdoba, był zabrany ze strzelnicy tylko i wyłącznie w tym celu jako ozdoba – pamiątka. Został ujawniony przypadkowo, w związku z czynnościami wykonywanymi do sprawy (...)-0 Ds. 376.2021.

1.  wyjaśnienia oskarżonego

2.  zeznania świadka R. B.

3.  protokoły zatrzymania rzeczy, przeszukania, oględzin

4.  opinia biegłego z zakresu broni

5.  akta postępowania

przygotowawczego

Ds. 376.2021

11,17, 104v

7

5-6, 25-26,

31-36

50-53

B. S. (1) ma (...) lat, jest bezdzietnym kawalerem pozostającym na utrzymaniu rodziców, jest uczniem(...)klasy Technikum (...) w C. w klasie o profilu(...). Po ukończeniu tej szkoły planuje zdawać do Wyższej Szkoły (...), a następnie chciałby zostać zawodowym żołnierzem. Od wielu lat hobbistycznie interesuje się militariami i wojskowością. Szkoła została zawiadomiona o toczącym się wobec niego postępowaniu karnym i nie usunęła go z listy uczniów. Wyciągnięto wobec niego konsekwencje w postaci zakazu uczestnictwa w szkolnym obozie.

Toczące się przeciwko B. S. postępowanie karne o czyn z art. 288 § 1 k.k. polegający na uszkodzeniu mienia, tj. pomalowaniu elewacji budynków mieszkalnych wielorodzinnych w C. przy ul. (...) za pomocą farby w spray’u w nocy z 30.09.2021 r. na 1.10.2021 r., w wyniku czego powstały straty w kwocie 6.245,13 zł, zostało umorzone na podstawie art. 17 § 1 pkt 10 k.p.k. wobec cofnięcia przez pokrzywdzonego wniosku o ściganie (postanowienie z dnia 27.12.2021 r.)

6.  dane o karalności

7.  wyjaśnienia o-go

8.  akta postępowania

przygotowawczego

Ds. 376.2029.

9.  wywiad środowisk.

48

11,17, 104

88-89

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

1-9

Przy ustaleniu stanu faktycznego Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonego i zeznania świadka w zakresie opisanych przez nich okoliczności zdarzenia, gdyż są one zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w postaci dokumentów, takich jak m.in. dokumentacja fotograficzna oraz opinii biegłego. Wyjaśnienia oskarżonego i zeznania świadka były ze sobą zbieżne, logiczne, a oskarżony nie kwestionował żadnego z dowodów. Sąd uwzględnił dokumenty zgromadzone w sprawie, nie znajdując podstaw dla podważenia waloru ich wiarygodności, albowiem wystawione zostały one przez osoby lub instytucje do tego uprawnione z zachowaniem przewidzianych ku temu procedur, a ich treść nie była w toku postępowania kwestionowana przez strony. Sąd uznał za miarodajną opinię biegłego z zakresu broni, albowiem sporządzona została po przeanalizowaniu dostępnego materiału dowodowego i wnioski zawarte w opinii są tego logiczną konsekwencją. Opinia biegłego była jasna, pełna i rzetelna, a żadna ze stron jej nie kwestionowała.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt

1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

1

B. S. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

Kodeks karny przewiduje trzy kolejne poziomy "społecznej szkodliwości czynu": 1) "znikomy" ( art. 1 § 2 k.k. , art. 100 k.k. ); 2) "nieznaczny" ( art. 59 k.k. , art. 66 § 1 k.k. ); 3) "znaczny" ( art. 94 § 1 k.k. ). Znikoma szkodliwość społeczna czynu to kategoria wybitnie ocenna. Konsekwencją tego jest to, iż nie da się ściśle określić w ustawie kiedy taka znikomość zachodzi. Art. 115 § 2 k.k. , który zawiera zamknięty katalog kryteriów oceny stopnia szkodliwości społecznej czynu, nie pozostawia wątpliwości, że dominujące znacznie mają okoliczności z zakresu strony przedmiotowej, do której dołączono tylko dwie przesłanki strony podmiotowej (postać zamiaru i motywację sprawcy), a pominięto natomiast okoliczności związane z samym podmiotem czynu, tj. sprawcą, takie jak: wiek, opinia, właściwości i warunki osobiste, które wpływają na wymiar kary (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2008 r., V KK 1/08, OSNKW 2008 r., Nr 9, poz. 75). W orzecznictwie zasadnie podkreśla się, iż ocena stopnia społecznej szkodliwości konkretnego zachowania powinna być oceną całościową, uwzględniającą okoliczności wymienione w art. 115 § 2 k.k. , nie zaś sumą, czy pochodną ocen cząstkowych takiej czy innej "ujemności" tkwiącej w poszczególnych okolicznościach i dlatego też, jeżeli w art. 1 § 2 k.k. mówi się o znikomej społecznej szkodliwości czynu, to wymóg znikomości dotyczy społecznej szkodliwości ocenianej kompleksowo, nie zaś jej poszczególnych faktorów (por. wyrok SN z dnia 10 lutego 2009 r., WA 1/09, OSNwSK 2009 r., poz. 343). Innymi słowy dla uznania, że stopień szkodliwości społecznej czynu jest znikomy nie jest konieczne, aby ta znikomość była obustronna, tzn. aby dotyczyła ona zarówno strony przedmiotowej, jak i podmiotowej. Chodzi bowiem o pewną wypadkową elementów składających się na społeczną szkodliwość konkretnego czynu zabronionego (wyrok SN z dnia 28 sierpnia 2003 r., III KK 45/03, OSNwSK 2003 r., poz. 1857). W sprawie oskarżonego B. S. (1), z pewnością nie wchodzi w grę rozmiar wyrządzonej lub grożącej szkody, gdyż tego nie dotyczy przepis art. 263 § 2 k.k. i to nie zostało ujęte w znamionach tego przestępstwa. Jeżeli natomiast chodzi o rodzaj i charakter naruszonego lub zagrożonego dobra, to zwrócić należy uwagę, że przedmiotem ochrony art. 263§2 kk jest porządek publiczny. Przy czym w tym konkretnym przypadku działania oskarżonego nie spowodowały żadnych negatywnych konsekwencji prawnych.

Konstatując niniejsze rozważania stwierdzić należy, iż biorąc pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru i motywację sprawcy, czyn jakiego dopuścił się oskarżony cechuje znikomy stopień społecznej szkodliwości. Jak słusznie zauważył obrońca oskarżonego, wyjaśniając w toku postępowania przygotowawczego w charakterze podejrzanego B. S. (1) oświadczył, że rozumie treść przedstawionego mu zarzutu i pouczenia, przyznał się do zarzucanego mu czynu oraz złożył następujące wyjaśnienia w sprawie: „był to rok 2020 podczas strzelania na strzelnicy w miejscowości R. wykorzystałem moment, gdy prowadzący szkolenie coś tłumaczył innemu uczestnikowi strzelania i w trakcie ładowania broni z której mieliśmy strzelać wziąłem 1 sztukę amunicji tylko i wyłącznie na pamiątkę - to był nabój od AK 47. Bardzo tego żałuję, nie wiedziałem że posiadanie 1 sztuki amunicji jest zabronione, mam (...)lat, jestem jeszcze młody wszystkiego nie wiem - nauczka na przyszłość. Ten nabój od przeszło roku stał u mnie w pokoju na półce jak ozdoba, był zabrany ze strzelnicy tylko i wyłącznie w tym celu jako ozdoba - pamiątka, nigdy wcześniej nic innego nie zabrałem ze strzelnicy, nie posiadam w domu innego przedmiotu którego posiadanie jest zabronione”.

Należało podzielić w całości argumentację obrońcę oskarżonego, zgodnie z którą postać zamiaru oraz motywacja oskarżonego, jak również rodzaj naruszonych przez niego reguł ostrożności i stopień ich naruszenie pozwala na przyjęcie, iż społeczna szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego jest znikoma. B. S. (1) jest jeszcze bardzo młodym, a tym samym niedoświadczonym człowiekiem, który nie zdawał sobie sprawy z tego, iż posiadanie jednej sztuki amunicji jest zabronione, tym bardziej iż nigdy nie nosił się z zamiarem jej wykorzystania w jakikolwiek sposób. Przyjąć zatem trzeba, iż oskarżony działał z zamiarem ewentualnym, którego postać należy oceniać łagodniej niż sytuację, gdyby miał on pełną wiedzę co do bezprawności zarzucanego mu czynu. Dla B. S. (1) posiadanie jednej sztuki naboju miało znaczenie tylko i wyłącznie kolekcjonerskie, pamiątkarskie z racji żywego zainteresowania tematyką militarną. Dowodem powyższego jest fakt, iż nabój leżał od ponad półtora roku na półce w jego pokoju. Gdyby posiadaniu tego naboju towarzyszyła motywacja działania stanowiącego zagrożenie dla porządku publicznego z pewnością chciałby go ukryć, aby nie narażać się na zainteresowanie otoczenia, a tym samym ujemne konsekwencje prawne. Ponadto, takie ukierunkowanie działań oskarżonego wiązać by się musiało z posiadaniem większej ilości amunicji, w tym broni, a tego w niniejszej sprawie brak.

W konsekwencji ujemny ładunek przypisanego oskarżonemu czynu nie przekracza progu wskazanego w art. 1 §2 k.k., a tym samym postępowanie w stosunku do niego winno ulec umorzeniu na podstawie art. 1 §2 k.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. Zgodnie bowiem z powołanymi przepisami prawa odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma. Natomiast w świetle art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza gdy społeczna szkodliwość czynu jest znikoma.

Niewątpliwie dla oskarżonego sam fakt wszczęcia postępowania jest już dolegliwością samą w sobie, wynikającą z podejmowanych przez organy ściągania czynności procesowych, w tym zawiadomienia szkoły, w której się uczy, co związane było z koniecznością odbycia rozmowy z Dyrekcją, stawiającej pod znakiem zapytania możliwość kontynuowania nauki w tej placówce. Gdyby rzeczywiście tak się stało, w gruzach ległyby jego plany co do wybranej ścieżki edukacyjnej, której zwieńczeniem mają być studia wojskowe. Uświadomienie sobie konsekwencji czynu, co do karalności którego zupełnie nie miał świadomości, jest dla niego wystarczającą przestrogą, która z całą pewnością uchroni go lepiej, aniżeli jakakolwiek kara od jakichkolwiek zachowań, skutkujących odpowiedzialnością karnoprawną, a tym samym mogących rzutować na jego plany zawodowe. Oskarżony jest dobrze zapowiadającym się młodym człowiekiem, ze ściśle sprecyzowanymi planami na przyszłość, związanymi z szeroko pojętą wojskowością. B. S. (1) wszedł w posiadanie 1 sztuki amunicji będąc nieletnim, tj. mając 16 lat. Trudno w takiej sytuacji wymagać od niego przezorności czy też zapobiegliwości, jeżeli chodzi o konieczność weryfikacji pewnych faktów, w tym stanu prawnego dotyczącego określonych zdarzeń, którą powinien charakteryzować się dorosły człowiek. Realia sprawy wskazują na to, że oskarżony na pewnym etapie rozwoju swoich zainteresowań zaspokoił chęć posiadania w celach kolekcjonerskich 1 sztuki naboju i już nigdy potem nie podejmował żadnych działań, które świadczyłyby o zmianie jego motywacji czy też jej innym od samego początku charakterze, aniżeli to przedstawia. Nie bez znaczenia jest również to, iż B. S. (1) wyraził skruchę co do popełnionego przez niego czynu, wyraźnie przy tym akcentując, iż jest to dla niego wystarczająca nauczka na przyszłość. Okoliczności te znajdują pełne odzwierciedlenie w przeprowadzonym przez kuratora sądowego wywiadzie środowiskowym. Powyższe argumenty świadczą o tym, iż czyn oskarżonego miał wyłącznie jednostkowy wymiar, i jako taki nie naruszył porządku publicznego, stanowiącego przedmiot ochrony z art. 263 § 2 k.k.

Całościowa zatem ocena wszystkich okoliczności mających wpływ na stwierdzenie znikomego stopnia społecznej szkodliwości czynów oskarżonego doprowadzić musiała Sąd do decyzji o umorzeniu postępowania karnego na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k.

Natomiast podnoszona przez Prokuratora okoliczność, że występowały sygnały o posiadanych przez oskarżonego wcześniejszych problemach z prawem w związku z namalowaniem na ścianach graffiti i prowadzonym przeciwko niemu postępowaniu karnym nie mogło mieć żadnego znaczenia z punktu widzenia oceny karygodności jego czynu. Nie ulega bowiem wątpliwości, że nie wpływają na stopień społecznej szkodliwości czynu okoliczności, które są związane ze sprawcą. To czyn ma być karygodny. Nie są zaś istotne dla oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu okoliczności związane wyłącznie z jego osobą. Treść art. 115 § 2 k.k., który zawiera zamknięty katalog kryteriów oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu, nie pozostawia wątpliwości, że dominujące znaczenie w tym zakresie mają okoliczności strony przedmiotowej, do której dołączono tylko dwie przesłanki strony podmiotowej (postać zamiaru i motywację sprawcy), a pominięto natomiast okoliczności związane z samym podmiotem czynu, tj. sprawcą, takie jak wiek, opinia, właściwości i warunki osobiste, które wpływają na wymiar kary.

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. S.

2

2

Na podstawie art. 45a § 1 k.k. Sąd w punkcie 2 wyroku orzekł wobec oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci jednej sztuki amunicji, tj. naboju 7,62 mm wz. 43 z pociskiem PS jako przedmiotu służącego do popełnienia przestępstwa, którego posiadanie jest zabronione i zarządził jego zniszczenie.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k.

8. PODPIS