Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 1470/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 3 września 2021 r. wydany w sprawie o sygn. II K 190/21, dotyczący R. R. i A. P..

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelację od tego wyroku wywiódł prokurator co do obu oskarżonych oraz obrońca oskarżonej.

Prokurator zaskarżył: powyższy wyrok na niekorzyść oskarżonych:

1. R. R.:

- w części dotyczącej orzeczenia o winie, w zakresie punktu II części dyspozytywnej wyroku,

- w części dotyczącej orzeczenia o karze, w zakresie czynu przypisanego tej oskarżonej w punkcie I części dyspozytywnej wyroku,

2. A. P.,

- w części dotyczącej orzeczenia o winie, w zakresie punktu V części dyspozytywnej wyroku,

zarzucając:

I. błędy w ustaleniach faktycznych mających wpływ na jego treść, polegające na niesłusznym uznaniu, że w zakresie punktów II i V części dyspozytywnej wyroku, oskarżeni dopuścili się czynów z art. 62 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, podczas gdy prawidłowa ocena stanu faktycznego, zamiaru oskarżonych, okoliczności tej sprawy, ilości zakwestionowanych od nich narkotyków, prowadzi do wniosków przeciwnych, to jest, że czyny te stanowiły występek opisany w dyspozycji art. 56 ust 1 i 3 uopn,

II. obrazę przepisu prawa materialnego, to jest art. 45§1 k.k. polegającą na braku orzeczenia przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa przypisanego R. R. w punkcie I wyroku,

Prokurator podnosząc te zarzuty i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku:

I. w części dotyczącej R. R., w zakresie punktu II części dyspozytywnej wyroku i przyjęcie opisu i kwalifikacji prawnej tego czynu zgodnie z pkt II części wstępnej i wymierzenie za ten czyn kary 2 lat pozbawienia wolności i na podstawie art.33§2 k.k. kary grzywny w wymiarze 70 stawek dziennych, ustalając 1 stawkę w kwocie 30 złotych,

oraz uchylenie orzeczenia o karze łącznej, w pkt III części dyspozytywnej wyroku i wymierzenie kary łącznej 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary łącznej grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych, ustalając 1 stawkę w kwocie 30 złotych,

II. w części dotyczącej A. P., w zakresie punktu V części dyspozytywnej wyroku, poprzez przyjęcie, że dopuścił się on czyny opisanego w pkt. III części wstępnej wyroku i wymierzenie mu za to kary 2 lat pozbawienia wolności i na podstawie art.33§2 k.k. kary grzywny w wymiarze 70 stawek dziennych, ustalając 1 stawkę w kwocie 30 złotych,

III. w części dotyczącej kary wymierzonej R. R., za czyn przypisany w punkcie I części dyspozytywnej wyroku, poprzez orzeczenie, na podstawie art. 45 §1 k.k., przepadku równowartości korzyści majątkowej w kwocie 10.550 złotych, osiągniętej z przestępstwa przypisanego R. R. w punkcie I wyroku, przy jednoczesnym utrzymaniu pozostałych rozstrzygnięć w mocy.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja Prokuratora zasługuje na uwzględnienie jedynie w części dotyczącej oskarżonej R. R. co do zarzutu obrazy prawa materialnego tj. art. 45§1 k.k., zaś w pozostałym zakresie apelacja Prokuratora oraz apelacja obrońcy oskarżonej nie są zasadne.

Z treści złożonej apelacji prokuratora wynika, że kwestionuje on przyjęcie przez sąd orzekający, że zachowania oskarżonej R. R. ( pkt II części dyspozytywnej wyroku ) oraz oskarżonego A. P. ( pkt V części dyspozytywnej wyroku ) wyczerpują znamiona art. 62 ust 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, w sytuacji gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego – zdaniem skarżącego - winna skutkować przyjęciem , że oboje oskarżeni dopuścili przestępstwa z art. 56 ust 1 i 3 cytowanej wyżej ustawy.

Odnosząc się do tego zarzutu prokuratora to należy stwierdzić, że Sąd Rejonowy przypisując obu oskarżonym popełnienie czynu z art. 62 ust 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia w pkt II i V części dyspozytywnej.

Apelujący podniósł, że pojęcie uczestniczenie w obrocie nie odnosi się tylko do zachowań składających się na bezpośrednim przekazywaniu środków odurzających ale także do zachowań składających się na funkcjonowanie takiej osoby w obrocie, w tym też na ilość zakwestionowanych środków odurzających. Z treści uzasadnienia apelacji prokuratora wynika więc, że podstawą zarzutu dotyczącego przyjętej przez Sąd Rejonowy kwalifikacji jest uprzednie zachowanie oskarżonej ( pkt I części wstępnej wyroku ) oraz ilość zabezpieczonych narkotyków.

Odnosząc się do tego zarzutu należy zauważyć, ze Sąd Rejonowy w pisemnych motywach orzeczenia podał czym kierował się dokonując zmiany kwalifikacji prawnej czynu mającego miejsce w dniu 11 marca 2021 r. Zasadnie Sad I Instancji uznał, ze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do przyjęcia, że oboje oskarżeni brali udział w obrocie środkami odurzającymi . Słusznie zatem Sąd Rejonowy podniósł, że brak jest dowodów aby oskarżona nawiązywała kontakty z potencjalnymi nabywcami oraz nie ustalono osób, które mogłyby nabywać od oskarżonych środki odurzające zabezpieczone w ich mieszkaniu w dniu 11 marca 2021 r., jak też brak jest dowodów wykluczających status oskarżonych jako jedynie konsumentów zabezpieczonych środków odurzających. Uczestniczenie w obrocie polega bowiem na przyjęciu odpłatnie bądź nieodpłatnie środków odurzających, przez osobę niebędącą konsumentem w celu późniejszego ich przekazania innej osobie, przy czym nabywca nie jest konsumentem..

Należy zauważyć w ślad za Sądem I Instancji, że ujawnione rozmowy oskarżonej z jej telefonu zabezpieczonego w dniu 11 marca 2021 r. dotyczyły obrotu środkami odurzającymi obejmującego jedynie okres do końca 2019 r co wynika z opinii biegłego J. O. ( k. 261 - 285 ). i dlatego nie sposób automatycznie wyprowadzać z tych rozmów wniosku, że także w dniu 11 marca 2021 r. oskarżona uczestniczyła w obrocie narkotykami, nawet w sytuacji zabezpieczenia w mieszkaniu znacznej ilości środków odurzających. Poczynienie takich ustaleń, że oboje oskarżeni nie uczestniczyli w dniu 11 marca 2021 r. w obrocie substancjami psychotropowymi było o tyle konieczne, że oboje oskarżeni konsekwentnie nie przyznawali się do udziału w obrocie środkami odurzającymi w tym dniu, zaś zeznania świadków K. H. wobec którego toczy się postępowanie i M. C., który brał udział w zatrzymaniu oskarżonych ( k. 149 akt ), nie pozwalają na wyprowadzenie wniosku o udziale oskarżonych w obrocie środkami odurzającymi w marcu 2021 r.

Zatem w sytuacji, gdy w sprawie brak jest dowodów na, aby oskarżeni w dniu 11 marca 2021 r. brali udział w obrocie środkami odurzającymi to zasadnie Sąd Rejonowy zmienił opis czynu przypisując im popełnienie czynu z art. 62 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani.

Z akt sprawy wynika, ze w dniu 11 marca 2021 r. w mieszkaniu zajmowanym przez oboje oskarżonych została zabezpieczona amfetamina w łącznej ilości 430,29 gramów . Ta okoliczność ma potwierdzenie w wyjaśnieniach A. P. ( k.194 ), który podał też, że oboje „ wciągali „ amfetaminę, jak też w wyjaśnieniach R. R., która potwierdzając fakt zabezpieczenia amfetaminy w dniu 11 marca 2021 r. podała że nie ma z tym nic wspólnego ( k 160 akt ) oraz w zeznaniach świadka M. C. oraz ustaleniach zawartych w protokole przeszukania ( k. 174 ) i opinii z badań chemicznych.

Zatem zasadnie Sąd I Instancji dokonując oceny zebranego materiału dowodowego przyjął, że oskarżeni w dniu 11 marca 2021 r. byli w posiadaniu amfetaminy, gdyż przez posiadanie należy rozumieć faktyczne, choćby krótkotrwałe władztwo nad rzeczą. Dla oceny czy mamy do czynienia z posiadaniem należy mieć na uwadze przepis art. 336 kc , który określa posiadacza rzeczy stwierdzając, że „posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jako użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

Akceptując zatem w pełni stanowisko Sądu Rejonowego co do przyjętej zmiany opisu czynu i przyjętej kwalifikacji prawnej ( pkt II i V części dyspozycyjnej wyroku ) Sąd Okręgowy nie podzielił zasadności apelacji prokuratora w tej części.

Zasadna natomiast jest apelacja prokuratora w części dotyczącej obrazy prawa materialnego przez Sąd Rejonowy to jest art. 45§1 k.k. polegającą na braku orzeczenia przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa przypisanego R. R. w punkcie I części dyspozytywnej wyroku.

Podkreślić należy, ze art. 45 kk określa środek przepadku korzyści majątkowej uzyskanej choćby pośrednio z popełnienia przestępstwa. Znajduje on zastosowanie tylko w wypadkach, kiedy nie można orzec przepadku na podstawie przepisu art. 44 § 1 lub 6 k.k. Korzyścią majątkową w rozumieniu tegoż przepisu jest wszelkie przysporzenie w majątku lub zmniejszenie jego pasywów mające wartość ekonomiczną, czyli możliwą do wyrażenia w pieniądzu (uchwała SN z 15.02.1977 r., VII KZP 16/76, OSNKW 1977/4–5, poz. 34; uchwała SN z 30.01.1980 r., VII KZP 41/78, OSNKW 1980/3, poz. 24; Górniok, O pojęciu, s. 117; Waszczyński, O „korzyści majątkowej”, s. 66–67; Raglewski, Materialnoprawna, s. 31 i n.; Raglewski [w:] Wróbel, Zoll I/1, s. 867–868; Szczucki [w:] Królikowski, Zawłocki, Ogólna, s. 758, zob. Jezusek, Należność..., s. 139 passim). Zgodnie z brzmieniem art. 74 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani w zakresie czynów karalnych opartych na przepisach rozdziału VII powyższej ustawy stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu karnego z wyjątkiem przepisów dotyczących środków zabezpieczających. Powyższe stanowisko jest oparte na treści art. 116 kk , który mówi, że przepisy części ogólnej kodeksu karnego stosuje się do innych ustaw przewidujących odpowiedzialność karną, chyba że ustawy te wyraźnie wyłączają ich zastosowanie.

Mając zatem na uwadze brzmienie art. 45 kk , który obliguje sąd orzekający do orzeczenia przepadku korzyści majątkowej albo jej równowartości Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i na mocy tegoż przepisu orzekł od oskarżonej R. R. na rzecz Skarbu Państwa przepadek kwoty 10550 złotych stanowiącej równowartość osiągniętej korzyści majątkowej (pkt I części dyspozytywnej).

Nie może też zostać uwzględniony zarzut prokuratora dotyczący wymiaru kary wymierzonej obu oskarżonym w kierunku jej zaostrzenia.

Sąd Okręgowy oceniając powody którymi kierował się Sąd Rejonowy wymierzając karę obu oskarżonym uznał, ze kary te są współmierne do stopnia zawinienia i tym samym nie można ich ocenić jako kar zbyt łagodnych. W realiach niniejszej sprawy, wymierzone oskarżonej R. R. kary jednostkowe i kara łączna dwóch lat i dwóch miesięcy pozbawienia wolności oraz kara jednego roku i sześciu miesięcy wymierzona oskarżonemu A. P. uwzględniają wszystkie dyrektywy z art.53 k. i art. 115 § 2 kk, bacząc przy tym, by nie przekroczyły one stopnia winy. Z powyższych względów, kary te mieściły się w granicach swobodnej decyzji sędziowskiej i jako takie pozostają słuszne. Jak wynika z treści uzasadnienia wyroku Sądu Rejonowego przy jej wymiarze sąd uwzględnił też zadania kary w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej a także uprzednią karalność oskarżonego A. P..

Reasumując powyższe uwagi należy stwierdzić brak podstaw do podważenia stanowiska Sądu I instancji w zakresie rodzaju oraz wymiaru orzeczonych wobec oskarżonych kar pozbawienia wolności i kary grzywny wobec oskarżonej R. R..

Mając na uwadze wszystkie wskazane wyżej okoliczności, Sąd Okręgowy apelacji obrońcy oskarżonej nie uwzględnił , zaś apelację prokuratora uwzględnił jedynie co do zarzutu naruszenia art. 45 kk i dlatego zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że na mocy art. 45 § 1 k.k. orzekł od oskarżonej R. R. na rzecz Skarbu Państwa przepadek kwoty (...) (dziesięć tysięcy pięćset pięćdziesiąt) złotych stanowiącej równowartość osiągniętej korzyści majątkowej (pkt I części dyspozytywnej), utrzymując w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części oraz zwalniając oskarżonych od ponoszenia przypadających na nich kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Wniosek

O:

w części dotyczącej R. R., w zakresie punktu II części dyspozytywnej wyroku i przyjęcie opisu i kwalifikacji prawnej tego czynu zgodnie z pkt II części wstępnej i wymierzenie za ten czyn kary 2 lat pozbawienia wolności i na podstawie art.33§2 k.k. kary grzywny w wymiarze 70 stawek dziennych, ustalając 1 stawkę w kwocie 30 złotych oraz uchylenie orzeczenia o karze łącznej, w pkt III części dyspozytywnej wyroku i wymierzenie kary łącznej 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary łącznej grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych, ustalając 1 stawkę w kwocie 30 złotych,

II. w części dotyczącej A. P., w zakresie punktu V części dyspozytywnej wyroku, poprzez przyjęcie, że dopuścił się on czyny opisanego w pkt. III części wstępnej wyroku i wymierzenie mu za to kary 2 lat pozbawienia wolności i na podstawie art. 33 § 2 k.k. kary grzywny w wymiarze 70 stawek dziennych, ustalając 1 stawkę w kwocie 30 złotych,

III. w części dotyczącej kary wymierzonej R. R., za czyn przypisany w punkcie I części dyspozytywnej wyroku, poprzez orzeczenie, na podstawie art. 45 §1 k.k., przepadku równowartości korzyści majątkowej w kwocie 10.550 złotych, osiągniętej z przestępstwa przypisanego R. R. w punkcie I wyroku.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek okazał się zasadny wyłącznie w zakresie orzeczenia od oskarżonej R. R. na rzecz Skarbu Państwa przepadku kwoty (...) (dziesięć tysięcy pięćset pięćdziesiąt) złotych stanowiącej równowartość osiągniętej korzyści majątkowej (pkt I części dyspozytywnej).

Lp.

Zarzut

3.2.

Obrońca oskarżonej R. R. zaskarżył powyższy wyrok w pkt I jego części dyspozytywnej, zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 56 ust 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii mającej postać błędnej rekonstrukcji znamienia czasownikowego ujętego w dyspozycji tego przepisu jako udział w obrocie, a wynikającej z niedostrzeżenia, że sprawca tego przestępstwa dla zrealizowanie jego znamion musi, po uprzednim wejściu we władanie środków odurzających, dokonać ich zbycia inne osobie nie będącej konsumentem, czego w niniejszej sprawie w ogóle nie ustalono.

Obrońca podnosząc ten zarzut wniósł o zmianę wyroku, w ten sposób, że

- w miejsce czynu opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku uznał, iż oskarżona R. R. (3) w dniu 2 października 2021 r. posiadała znaczną ilość środków odurzających w postaci amfetaminy w ilości 50 gram i za to, na podstawie art 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wymierzył jej karę 1 roku pozbawienia wolności;

- na nowo ukształtował wymiar kary łącznej w wysokości 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przypisując oskarżonej R. R. popełnienie czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił materiał dowodowy dotyczący czynu z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. w zw. z art. 12 § 1 k.k. wskazując, którym konkretnie dowodom, w jakim zakresie i dlaczego dał wiarę. Przeprowadzona przez Sąd meriti ocena materiału dowodowego przyjętego za podstawę wydanego wyroku jest trafna, nie wykazuje błędów natury faktycznej, uwzględnia wskazania wiedzy, reguły logicznego rozumowania oraz zasady doświadczenia życiowego. Dokonana została przy tym po wszechstronnym rozważeniu całokształtu okoliczności ujawnionych podczas przewodu sądowego i jako taka pozostaje pod pełną ochroną przepisu art.7 kpk.

Obrońca oskarżonej opiera stawiany zarzut wyłącznie na polemice z ustaleniami Sądu Rejonowego. Brak jest w treści wniesionego środka odwoławczego wykazania konkretnych uchybień w procesie dochodzenia przez Sąd a quo do ustalonych faktów, które mogłyby świadczyć o naruszeniu którejś z reguł dowodzenia określonej w przepisach procedury karnej.

Podkreślić trzeba, że skuteczny zarzut obrazy art.7 kpk. nie może polegać wyłącznie na przedstawieniu dowodów wskazujących na okoliczności odmienne, aniżeli przyjęte za podstawę ustaleń sądu meriti, jeśli ustalenia stanowiące podstawę wyroku znajdują oparcie w choćby części dowodów, które sąd uznał za wiarygodne, kształtując swoje przekonanie po rozważeniu (z poszanowaniem dyrektyw płynących z art.7 kpk.) wszelkich istotnych okoliczności ujawnionych w toku rozprawy. Obrońca oskarżonej zdaje się nie zauważać, ze oskarżona przyznawała się w początkowej fazie postępowania do popełnienia tego czynu, a jej wyjaśnienia korespondowały z materiałami z utrwalonych rozmów telefonicznych, z opinii biegłego z zakresu kryminologii i przestępczości narkotykowej, z ustaleniami zawartymi w opinii z zakresu informatyki. Dlatego też akceptując w pełni stanowisko Sądu Rejonowego co do sprawstwa, winy i przyjętej kwalifikacji prawnej oskarżonej w zakresie czynu z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. w zw. z art. 12 § 1 k.k. Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uwzględnienia apelacji obrońcy oskarżonej.

Wniosek

o zmianę wyroku, w ten sposób, że

- w miejsce czynu opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku uznał, iż oskarżona R. R. (3) w dniu 2 października 2021 r. posiadała znaczną ilość środków odurzających w postaci amfetaminy w ilości 50 gram i za to, na podstawie art 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wymierzył jej karę 1 roku pozbawienia wolności;

- na nowo ukształtował wymiar kary łącznej w wysokości 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu, wniosek uznać należało za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok wskazany w sekcji 1.1. części wstępnej niniejszego uzasadnienia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego należało utrzymać w mocy, z wyjątkiem orzeczenia równowartości przepadku korzyści majątkowej pochodzącej z przestępstwa.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że na mocy art. 45 § 1 k.k. orzekł od oskarżonej R. R. na rzecz Skarbu Państwa przepadek kwoty (...) (dziesięć tysięcy pięćset pięćdziesiąt) złotych stanowiącej równowartość osiągniętej korzyści majątkowej (pkt I części dyspozytywnej).

Zwięźle o powodach zmiany

Przepis art. 45 kk obliguje sąd orzekający do orzeczenia przepadku korzyści majątkowej albo jej równowartości, dlatego Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i na mocy tegoż przepisu orzekł od oskarżonej R. R. na rzecz Skarbu Państwa przepadek kwoty 10550 złotych stanowiącej równowartość osiągniętej korzyści majątkowej (pkt I części dyspozytywnej).

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

_____________________________________________________

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

___________________________________________________________________________________

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

________________________________________________________________________________________

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

______________________________________________________________________________________

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_______________________________________________________________________________________

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

__________________________________________________________________________________________________

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Orzeczenie o kosztach oparto na treści art. 624 § 1 k.p.k., w tym w zakresie zwolnienia od obowiązku poniesienia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

ZAŁĄCZNIK NR 1 DO FORMULARZA UZASADNIENIA WYROKU SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok został zaskarżony w części.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

Zmiana

ZAŁĄCZNIK NR 2 DO FORMULARZA UZASADNIENIA WYROKU SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej R. R.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok został zaskarżony w części

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

Zmiana