Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 51/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 16.11.2021 r. sygn. akt II K 422/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

P. R.

Dokonanie zakupu towarów w firmie (...) s.c. w M. w dniu 18.12.2018 r. przez nabywcę (...) I. R. (...) i w firmie (...) M. L. w tym samym dniu

Kserokopia faktury i paragonu fiskalnego, dokument WZ

k.70 - 72

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Kserokopia faktury i paragonu fiskalnego, dokument WZ

Dowody wiarygodne, niekwestionowane przez strony

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------

-------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mającego wpływ na jego treść polegającego na ustaleniu iż oskarżony dopuścił się popełnienia przestępstwa kierowania gróźb karalnych wobec pokrzywdzonego A. G. (1) i przestępstwa zniszczenia mienia w sytuacji gdy wiarygodność zeznań pokrzywdzonego oraz jego żony jak i pozostałych świadków o które Sąd Rejonowy oparł ustalenia faktyczne budzą uzasadnione wątpliwości co do ich wiarygodności również przez wzgląd na okoliczności faktyczne przebiegu współpracy gospodarczej pomiędzy oskarżonym a spółką (...) Sp. z o.o. ( poprzednio (...) Sp. z o.o. ) której Prezesem Zarządu jest pokrzywdzony, która to została zerwana z winy pokrzywdzonego i skierowania przez oskarżonego powództwa o zapłatę kary umownej w kwocie 50.000 zł. ( sprawa została prawomocnie zakończona uwzględnieniem w całości roszczenia odszkodowawczego oskarżonego ) i w ramach tego postępowania pokrzywdzony właśnie powoływał się na wszczęcie niniejszego postępowania karnego przeciwko oskarżonemu co było elementem jego obrony w ramach postępowania gospodarczego, co uzasadnia twierdzenie że pokrzywdzony prawdopodobnie złożył fałszywe zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez oskarżonego przedmiotowych przestępstw, a nadto treść zeznań pokrzywdzonego i pozostałych świadków w swej treści jest zmienna, co z kolei sugeruje ich kłamliwość, jak i sprzeczna z pozostałymi dowodami przeprowadzonymi w sprawie;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2.błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mającego wpływ na jego treść polegającego na ustaleniu iż oskarżony dopuścił się popełnienia przestępstwa zniszczenia mienia w sytuacji gdy całościowa ocena przeprowadzonych dowodów wskazuje iż zeznania świadków potwierdzających obecność oskarżonego na miejscu zdarzenia jest wielce wątpliwa albowiem z pozostałych dowodów wynika iż oskarżony nie mógł być w ogóle w miejscu zdarzenia;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

3. błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mającego wpływ na jego treść polegającego na ustaleniu iż rzekomo kierowane przez oskarżonego groźby karalne obiektywnie wzbudziły u pokrzywdzonego realną obawę ich spełnienia w sytuacji gdy choćby po rzekomym ich sformułowaniu przez oskarżonego pokrzywdzony dążył do spotkania z oskarżonym co wskazuje na obiektywny brak jakiejkolwiek obawy pokrzywdzonego przed oskarżonym i obawy spełnienia rzekomo sformułowanych przez niego gróźb;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

4.naruszenia przepisów postępowania tj. przepisów art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie oceny przeprowadzonych dowodów z naruszenie zasad logicznego rozumowania i wbrew zasadom doświadczenia życiowego jak i bez uwzględnienia wszystkich dowodów przeprowadzonych w toku postępowania oraz bez przeprowadzenia wszechstronnej ich oceny co doprowadziło do ustalenia sprawstwa oskarżonego w sytuacji gdy ocena wszystkich dowodów przeprowadzonych w sprawie oraz okoliczności prawomocnie zakończonego postępowania gospodarczego ( S.R. w J. V GC 175/19 ) prowadzi do uzasadnionego wniosku iż oskarżony nie kierował w ogóle gróźb karalnych wobec pokrzywdzonego jak i nie dokonał zniszczenia mienia Spółki zaś złożenie przez pokrzywdzonego zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia tych przestępstw przez oskarżonego było swoista zemstą i próba obrony przed roszczenia odszkodowawczymi wysuniętymi przez oskarżonego w stosunku do spółki reprezentowanej przez A. G. (1);

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

5. naruszenia przepisów postępowania tj. przepisu art. 5 § 2 k.p.k. poprzez rozstrzygniecie istotnych wątpliwości na niekorzyść oskarżonego w sytuacji gdy wiarygodność relacji pokrzywdzonego i zeznań pozostałych świadków stanowiących podstawę ustalenia sprawstwa oskarżonego co do popełnienia zarzucanych mu przestępstw budzi poważne zastrzeżenia przez sam fakt ich daleko idącej zmiennej treści jak i poprzez treść pozostałych dowodów ujawnionych w toku procesu które wykluczają sprawstwo oskarżonego jak i wskazują choćby na to, ze oskarżonego w ogóle nie było na miejscu zdarzenia zniszczenia samochodu dostawczego, co doprowadziło do przełamania zasady domniemania niewinności i rozstrzygnięcia istotnych wątpliwości na niekorzyść oskarżonego;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

6. naruszenia przepisów postępowania tj. przepisu art. 17 § 1 pkt 10 k.p.k. w zw. z art. 49 § 1 k.p.k. polegającego na uznaniu za skuteczne złożenie przez A. G. (1) działającego jako prezes Zarządu (...) Sp. z o.o. ( poprzednio (...) Sp. z o.o. ) wniosku o ściganie oskarżonego o czyn zabroniony z art. 288 § 1 k.k. jako osoby uprawnionej do jego złożenia w sytuacji gdy przedmiot zniszczenia mienia był przedmiotem umowy leasingu i nie stanowił prawa własności spółki ani A. G. (1) lecz leasingodawcy co już wyklucza uznanie Spółki jako pokrzywdzonej a nadto w chwili złożenia przez Prezesa Zarządu Spółki wniosku o ściganie ( na rozprawie w dniu 6.10.2020 r. ) Spółka nie była posiadaczem przedmiotowego samochodu osobowego a więc nie była tym samym uprawniona do złożenia wniosku o ściganie, co prowadzi do wniosku, że postępowanie w tym zakresie powinno zostać umorzone wobec braku skutecznie złożonego wniosku o ściganie;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

7. naruszenia przepisów postępowania tj. przepisu art. 170 k.p.k. polegającego na nieuzasadnionym oddaleniu wniosków dowodowych oskarżonego zmierzających do ustalenia czasookresu pobytu oskarżonego w czasie rzekomego popełnienia przez niego zarzucanych mu przestępstw w sytuacji gdy dowody te wykazać miały brak pobytu oskarżonego w miejscu popełnienia czynów zabronionych a stad brak było podstaw do ich oddalenia;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

8. naruszenia przepisów postępowania tj. przepisu art. 630 k.p.k. w zw. z art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k. polegającego na odmowie uwzględnienia wniosku oskarżonego o zwrot uzasadnionych wydatków związanych z dojazdem obrońcy na rozprawę w sytuacji gdy wydatek ten jest uzasadniony i powinien zostać uwzględniony.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad 1

Zarzut niezasadny, Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie na podstawie których przyjął sprawstwo i winę oskarżonego odnośnie dwóch przypisanych mu przestępstw. Nie są przekonywujące twierdzenia skarżącego obrońcy kwestionującego wiarygodność osobowych źródeł dowodowych na których Sąd Rejonowy oparł swoje ustalenia tj. pokrzywdzonego A. G. (1), jego żony M. G. (1), świadków R. G., M. G. (2) , K. B.. Fakt iż oskarżony i pokrzywdzony pozostawali w sporze cywilnoprawnym o zapłatę kary umownej w kwocie 50.000 zł. w związku z zerwaniem współpracy gospodarczej nie oznacza, że świadkowie zeznający w niniejszej sprawie karnej zeznawali nieprawdę. Podkreślić należy że zawiadomienie o popełnieniu przestępstw w niniejszej sprawie złożone zostało w dniu ich popełnienia tj. 18.12.2018 r. ( złożył je wprawdzie nie pokrzywdzony, lecz R. G. będący świadkiem zniszczenia samochodu przez oskarżonego, niemniej w tym samym dniu A. G. (1) złożył zeznania obciążające P. R. k. 1 -3 , k. 7 – 8 ), zaś pozew P. R. przeciwko spółce pokrzywdzonego o zapłatę 50.000 zł. wniesiony został 19.02.2019 r. ( k. 259 ). Nie polega więc na prawdzie twierdzenie skarżącego, że złożenie zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa było fałszywe, gdyż było elementem obrony pokrzywdzonego w ramach postępowania gospodarczego. Sąd Okręgowy nie dostrzega również zmiennych treści w zeznaniach wyżej wymienionych świadków, które miałyby je dyskwalifikować jako niewiarygodne.

Ad.2

Zarzut niezasadny, w ocenie Sądu Okręgowego brak jest w sprawie dowodów jednoznacznie przeczących obecności oskarżonego na miejscu uszkodzenia samochodu w dniu 18.02.2018 r. Przypomnieć należy, że dowodami przemawiającymi za sprawstwem oskarżonego w tym zakresie są zeznania świadków R. G., M. G. (2) i K. B.. Ani zeznania świadka T. M. który w tym dniu pomagał oskarżonemu w remoncie mieszkania w K. ani zeznania D. D. doręczającej jako kurier przesyłkę do jego mieszkania nie świadczą że oskarżony nie wychodził z mieszkania i nie mógł być ok. godz. 11.30 – 12.00 na miejscu zniszczenia samochodu pokrzywdzonego, też przecież w K.. Wskazywał już na to Sąd I instancji w pisemnym uzasadnieniu wyroku. Przeprowadzone w postępowaniu odwoławczym dowody z dokumentów w postaci kserokopii faktury i paragonu fiskalnego czy też dokument WZ świadczą jedynie, że w tym dniu były dokonywane zakupy w sklepach wskazanych w dokumentach przez oskarżonego względnie kogoś występującego w imieniu jego firmy – praktyki stomatologicznej, nie zaś że o powyższej godzinie nie było go na miejscu zdarzenia.

Ad.3

Zarzut niezasadny, z konsekwentnych zeznań A. G. (2) słusznie uznanych przez Sąd I instancji za wiarygodne jednoznacznie wynika, że po rozmowie telefonicznej podczas której oskarżony mówił że go zabije, obawiał się że może on zrobić mu krzywdę ( k.8, k. 216 - 218 ). Przypomnieć należy że groźba ta wypowiedziana została w tym samym dniu gdy oskarżony uszkodził samochód pokrzywdzonego. Nie sposób zgodzić się ze skarżącym że wypowiadana groźba obiektywnie nie mogła wzbudzić u pokrzywdzonego realnej obawy jej spełnienia. Nie świadczy o tym fakt, że później pokrzywdzony szukał kontaktu z oskarżonym, wszak obydwu mężczyzn łączyły relacje biznesowe zakończone sporem cywilnoprawnym. O obawach pokrzywdzonego dotyczących spełnienia gróźb świadczą także zeznania świadka M. G. (1) ( k.222 – 223 ).

Ad 4

Zarzut niezasadny. Przypomnieć należy że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochrona prawa procesowego a więc mieści się w ramach swobodnej oceny dowodów wtedy gdy: 1.jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy; 2. stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego; 3.jest wyczerpująco i logicznie, z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego argumentowane w uzasadnieniu ( wyrok SN z 9.11.1990 r. WRN 149/90 OSNKW 7-9/1991 poz.41 ). Sąd I instancji w niniejszej sprawie sprostał tym wymogom. Dysponując na rozprawie głównej walorem bezpośredniości, swobodnie oceniając dowody, Sąd ten władny był dać wiarę jednym z nich, inne zaś odrzucić jako niewiarygodne. Swoje stanowisko Sąd I instancji logicznie i wyczerpująco przedstawił w pisemnym uzasadnieniu wyroku.

Ad.5

Zarzut niezasadny, w sprawie nie zachodziły niedające się usunąć wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego w rozumieniu art. 5 § 2 k.p.k. Skarżący obrońca zaprezentował swoją ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, odmienną od Sądu I instancji, ocena ta nie zasługuje jednak na akceptację, o czym była już mowa powyżej. Powtórzyć jeszcze raz należy że niezasadna jest teza skarżącego o „daleko idącej zmiennej treści” dowodów obciążających oskarżonego jak i jego przekonanie że przeprowadzone w sprawie dowody wskazują na to, ze oskarżonego w ogóle nie było na miejscu zniszczenia samochodu.

Ad.6

Zarzut niezasadny. Zgodnie z art. 49 § 1 k.p.k. pokrzywdzonym ( który jest uprawniony do złożenia wniosku o ściganie ) jest osoba fizyczna lub prawna której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo. Definicja ta nie rozróżnia pokrzywdzonych wedle tytułu prawnego łączącego ich z naruszonym lub zagrożonym dobrem prawnym. W przypadku przestępstw przeciwko mieniu pokrzywdzonym może być nie tylko właściciel rzeczy ale także jej aktualny posiadacz, czy też osoba mająca do rzeczy inny tytuł prawny niż własność np. leasingobiorca. Nie sposób zgodzić się ze skarżącym obrońcą, że w realiach niniejszej sprawy dotyczącej uszkodzenia mienia w postaci samochodu poprzez jego zarysowanie i zniszczenie elementów wyposażenia, pokrzywdzonym tym czynem był jedynie właściciel auta tj. leasingodawca. To A. G. (2), leasingobiorca, w dniu przestępstwa tj. 18.12.2018 r. był posiadaczem samochodu C. (...) który został zniszczony, auto to nie nadawało się do dalszego używania m.in. z powodu uszkodzonych lusterek zewnętrznych i rozbitego kierunkowskazu, pokrzywdzony musiał zlecić jego naprawę i korzystać z auta zastępczego ubezpieczyciela ( k.217 ). Intencją P. R. było spowodowanie szkody na mieniu A. G. (2), to jego dobro prawne zostało naruszone. Oceny tej nie zmienia fakt ze gdy A. G. (2) na rozprawie w dniu 6.10.2020 r. złożył wniosek o ściganie nie był już posiadaczem przedmiotowego auta.

Ad.7

Zarzut naruszenia art. 170 k.p.k. niezasadny o tyle, że część wnioskowanych dowodów – wskazywane wyżej dowody z dokumentów – dopuszczonych zostało na etapie postępowania odwoławczego, odnośnie pozostałych zaś, nawet jeżeli ich dopuszczenie w postępowaniu pierwszoinstancyjnym byłoby wskazane, finalnie decyzja o ich nieprzeprowadzeniu nie miała wpływu na treść wyroku. Przykładowo zwrócenie się do operatorów sieci komórkowych o nadesłanie danych ze stacjo BTS numeru komórkowego oskarżonego w dniu zdarzenia nie wykluczyłoby sprawstwa oskarżonego. Pomijając już fakt że nie wiadomo czy oskarżony cały czas telefon komórkowy miał ze sobą, wskazać należy, że w tym dniu poruszał się on jedynie po K. ( ewentualnie po pobliskich M. gdzie, jak wynika z faktury, znajduje się jeden ze sklepów ) i z całą pewnością dowód powyższy nie świadczyłby że nie było go na miejscu przestępstw. Jego przeprowadzenie na etapie postępowania odwoławczego nie było możliwe ze względu na upływ okresu przechowywania danych, czemu dał wyraz Sąd Okręgowy w wydanym na rozprawie postanowieniu.

Ad.8

Zarzut zasadny. P. R. na etapie postępowania przed Sądem I instancji uniewinniony został od popełnienia jednego z zarzucanych mu czynów i w tym zakresie zgodnie z art.630 k.p.k. uzasadnione wydatki oskarżonego zobowiązany jest ponieść Skarb Państwa. Dostrzegł to Sąd Rejonowy wydając w tym zakresie stosowne rozstrzygnięcie ( pkt 5 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku ). Nie sposób jednakże zgodzić się z Sądem I instancji że do tych wydatków nie powinny być zaliczone koszty dojazdu obrońcy z wyboru z siedziby kancelarii adwokackiej na rozprawę gdyż „..oskarżony mógł powołać obrońcę spośród miejscowych adwokatów...”. Przepisy kodeksu postępowania karnego czy też przepisy prawa o adwokaturze nie ograniczają oskarżonego w wyborze obrońcy. Zasadnie skarżący argumentuje powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych, że wydatkami niezbędnymi są koszty dojazdów obrońcy do siedziby sądu z miejscowości w której siedzibę ma adwokat w szczególności w celu wzięcia udziału w rozprawie. W niniejszej sprawie obrońca z wyboru oskarżonego ma siedzibę kancelarii w Ś., koszty dojazdu na 8 terminów rozprawy wyliczone zostały na 656 zł., przy czym pamiętać należy że zwrot wydatków przysługuje w 1/3 gdyż oskarżony uniewinniony został od 1 z 3 zarzucanych mu czynów.

Wniosek

1.o zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie pkt 2-6 poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzutu popełnienia czynu z art. 190 § 1 k.k. i umorzenie postepowania co do czynu z art. 288 § 1 k.k. oraz poprzez zasadzenie na jego rzecz od Skarbu Państwa wydatków poniesionych w związku z udziałem w postepowaniu pierwszoinstancyjnym w łącznej kwocie 10.868 zł. zgodnie z ich opisem przedłożonym na końcu procesu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2.uniewinnienie oskarżonego od zarzutu popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów zabronionych oraz poprzez zasądzenie na jego rzecz od Skarbu Państwa wydatków poniesionych w związku z udziałem w postepowaniu pierwszoinstancyjnym w łącznej kwocie 10.868 zł. zgodnie z ich opisem przedłożonym na końcu procesu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

3.zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. 5 poprzez zasadzenie od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego uzasadnionych wydatków związanych z udziałem w procesie w części uniewinniającej przy uwzględnieniu również uzasadnionych wydatków związanych z dojazdem obrońcy na rozprawę w łącznej kwocie 656 zł.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski 1 i 2 okazały się niezasadne, mając na uwadze całą argumentację przedstawioną powyżej. Wniosek 3 był co do zasady uzasadniony, przy czym nie co do kwoty 656 zł. lecz 1/3 tej kwoty tj. 218,70 zł.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego P. R. w przeważającej części tj. z wyjątkiem pkt 5 części dyspozytywnej.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zważywszy na argumentację przedstawioną powyżej zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy w wyżej wymienionej części.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego P. R. w ten sposób że w pkt 5 części dyspozytywnej podwyższył kwotę zasądzoną od Skarbu Państwa na rzecz P. R. tytułem zwrotu kosztów procesu o 218,70 zł. tj. do kwoty 1426,09 zł.

Zwięźle o powodach zmiany

Mając na uwadze argumentację przedstawioną powyżej należało zmienić zaskarżony wyrok w wyżej wymienionym zakresie.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art. 634 k.p.k. w zw. z art.627 k.p.k. Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 1015 zł., w tym wymierzył mu opłatę w kwocie 1000 zł. za II instancję.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie co do całości wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana