Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2020 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia (del.) Jolanta Stasińska

Protokolant: sekretarz sądowy Wioleta Banaszek

po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2020 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania „(...)” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania „(...)” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 3 września 2018 roku, Nr (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od „(...)” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia (del.) Jolanta Stasińska

Sygn. akt XVII AmE 420/18

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją z dnia 3 września 2018 roku, numer (...) (...), na podstawie art. 35a pkt 8 oraz art. 35c ust. 1 w związku z art. 30i ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2018 r. poz. 427, z późn. zm.) oraz art. 5 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1088, z późn. zm.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej przedsiębiorcy - „(...)" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., posiadającemu numer identyfikacji podatkowej (NIP): (...) (zwanemu dalej „Przedsiębiorcą"), orzekł:

1. że Przedsiębiorca naruszył art. 30i ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (zwanej dalej „ustawą"), w ten sposób, iż nie złożył Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdania, o którym mowa w art. 30i ust. 1. ustawy, za 2017 rok;

2. za działanie opisane w pkt 1 wymierzam Przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości 5.000,00 zł (słownie: pięć tysięcy złotych).

Od wyżej wymienionej decyzji powód „(...)" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. wniósł odwołanie. Zaskarżył decyzję w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie:

- prawa materialnego tj. art. 35a pkt 8 oraz art. 35c ust. 1 w związku z art. 30i ust. 1 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw poprzez uznanie, że powódka naruszyła przepisy skutkujące obowiązkiem nałożenia na nią kary pieniężnej, pomimo, że spółka należycie wywiązuje się ze wszystkich swoich obowiązków i w terminie złożyła sprawozdanie roczne, o którym mowa w art. 30 b ust. 1 ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych za 2017 rok.

Wskazując na powyższe wniósł o:

- uchylenie zaskarżonej decyzji w całości,

- zasądzenie na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

Pozwany wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany podtrzymał stanowisko zawarte w treści decyzji.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Przedsiębiorca „(...)" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., posiadał:

• koncesję na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą, udzieloną decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 18 grudnia 2015 r., Nr (...)/RWr, z późniejszymi zmianami,

• koncesję na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą, udzieloną decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 15 grudnia 2017 r., Nr (...)/RWr,

• koncesję na wytwarzanie paliw ciekłych, udzieloną decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 12 maja 2017 r., Nr (...)/RWr, z późniejszą zmianą . /k. 1-40 akt adm./

W związku z powyższym Przedsiębiorca przekazywał Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, miesięczne sprawozdania o rodzajach, oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu, o których mowa w art. 43d ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, z których wynika, że w okresie objętym obowiązkiem sprawozdawczym (2017 r.), Przedsiębiorca w lipcu, sierpniu, wrześniu, październiku, listopadzie oraz grudniu 2017 r. dokonał wytworzenia oraz przywozu paliwa ciekłego w postaci oleju napędowego a następnie rozporządził nim na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej, lub zużył je na potrzeby własne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej . /k. 42-84 akt adm./

Przedsiębiorca złożył sprawozdanie roczne podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy, o którym mowa w art. 30b ust. 1 ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz sprawozdanie kwartalne producenta, o którym mowa w art. 30 ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r., za trzeci kwartał 2017 r . /k. 86-91 akt adm./

Przedsiębiorca nie złożył Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdania rocznego dotyczącego emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw i energii elektrycznej, o którym mowa w art. 30i ust. 1 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw, za 2017 r., w terminie do dnia 31 marca roku następującego po roku sprawozdawczym, tj. do 31 marca 2018 r. /okoliczność bezsporna/

Pismem z dnia 18 maja 2018r., Przedsiębiorca został zawiadomiony o wszczęciu postępowania w sprawie wymierzenia kary pieniężnej w związku z nieprzekazaniem Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki w terminie sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 30i ust. 1 ustawy, za 2017 r., na podstawie art. 35a pkt 8 ustawy. Ponadto, mając na uwadze dyspozycję art. 50, art. 77 § 1 i art. 80 Kodeksu postępowania administracyjnego, Przedsiębiorca został wezwany do złożenia szczegółowych wyjaśnień w tej sprawie w terminie 7 dni, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia. Powyższe pismo zostało Przedsiębiorcy prawidłowo doręczone w dniu 24 maja 2018 r . /k.92-94, 95 akt adm./

Pismem z dnia 27 czerwca 2018 r. Przedsiębiorca został zawiadomiony o zakończeniu postępowania dowodowego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej. Jednocześnie Przedsiębiorca został poinformowany, iż ze zgromadzonym materiałem dowodowym może zapoznać się w siedzibie Urzędu, w terminie 7 dni, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia. Powyższe pismo zostało Przedsiębiorcy prawidłowo doręczone w dniu 3 lipca 2018 r. Przedsiębiorca nie skorzystał z przysługującego mu w tym zakresie uprawnienia . /k. 97, 98 akt adm./

W piśmie z dnia 6 lipca 2018 r. Przedsiębiorca złożył wyjaśnienia w sprawie, wnioskując jednocześnie o niewymierzanie kary pieniężnej. Do ww. pisma Przedsiębiorca dołączył kopię sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 30b ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1344, z późn. zm.), za 2017 r. wraz z kopią pocztowej książki nadawczej z dnia 30 marca 2018 r . /k. 100-106 akt adm./

W dniu 3 września 2018 roku Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wydał decyzję numer: (...) (...). /k. 108-114 akt adm./

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane, jak również w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości.

Na rozprawie w dniu 9 grudnia 2020 roku pełnomocnik powoda cofnął wniosek o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania strony powodowej na okoliczność złożenia sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 30b ust. 1 ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych za 2017 rok.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Bezsporna była w niniejszej sprawie okoliczność, iż powód nie złożył Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdania rocznego dotyczącego emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw i energii elektrycznej, o którym mowa w art. 30i ust. 1 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw, za 2017 r., w terminie do dnia 31 marca roku następującego po roku sprawozdawczym, tj. do 31 marca 2018 r.

Zgodnie z treścią art. 30i ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2018 r. poz. 427, z późn. zm.) podmiot realizujący Narodowy Cel Redukcyjny jest obowiązany do przekazywania Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdania rocznego dotyczącego emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw i energii elektrycznej, sporządzanego na podstawie faktur VAT lub innych dokumentów, w terminie do dnia 31 marca roku następującego po roku sprawozdawczym. Ponadto, zgodnie z treścią art. 2 pkt 29 powyższej ustawy, pod pojęciem podmiotu realizującego Narodowy Cel Redukcyjny należy rozumieć w szczególności każdy podmiot, w tym mający siedzibą lub miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonujący samodzielnie lub za pośrednictwem innego podmiotu wytwarzania importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, gazu skroplonego ( (...)), sprężonego gazu ziemnego ( (...)), skroplonego gazu ziemnego ( (...)) lub oleju do silników statków żeglugi śródlądowej, który: rozporządza nimi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej lub zużywa je na potrzeby własne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem przywozu paliw ciekłych przeznaczonych do użycia podczas transportu i przywożonych w standardowych zbiornikach, o których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2017 r. poz. 43, 60, 937 i 2216 oraz z 2018 r. poz. 137). Należy tu również zauważyć, że stosownie do art. 5 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1088, ze zm.), sprawozdanie roczne, o którym mowa w art. 30i ust. 1 ustawy, przekazuje się po raz pierwszy Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki za rok kalendarzowy, w którym weszły w życie przepisy wydane na podstawie art. 30h ustawy. W wykonaniu delegacji zawartej w art. 30h ustawy, w dniu 12 czerwca 2017 r. Minister Energii wydał rozporządzenie w sprawie metodyki obliczania emisji gazów cieplarnianych, określenia wskaźników ich emisji oraz wartości opałowej dla poszczególnych paliw i wartości energetycznej energii elektrycznej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1294), które weszło w życie 15 lipca 2017 r. Z powyższego wynika, że rok 2017 jest pierwszym okresem, za który podmiot realizujący Narodowy Cel Redukcyjny był zobowiązany przekazać Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdanie roczne, o którym mowa w art. 30i ust. 1 ustawy. Mając zatem na względzie powołaną wyżej definicję ustawową podmiotu realizującego Narodowy Cel Redukcyjny oraz prowadzenie działalności koncesyjnych i treść sprawozdań składanych w trybie art. art. 43d ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, przyjąć należało, że powód, jako przedsiębiorca, który w lipcu, sierpniu, wrześniu, październiku, listopadzie oraz grudniu 2017 r. dokonał wytworzenia oraz przywozu paliwa ciekłego w postaci oleju napędowego a następnie rozporządził nim na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej, lub zużył je na potrzeby własne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiadał w tym okresie status podmiotu realizującego Narodowy Cel Redukcyjny

Prawidłowo zatem przyjął pozwany, że powód był zobowiązany do złożenia sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 30i ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw za 2017 r., w terminie do 31 marca 2018 r., czego powód jednak nie uczynił.

Z powyższego bezsprzecznie wynika, iż powód zaniechaniem swoim, wypełnił dyspozycję art. 35a pkt 8 powyższej ustawy, a w konsekwencji zgodnie z treścią art. 35c ust. 1 tej ustawy podlega karze pieniężnej w kwocie 5.000,00 zł, tj. w wysokości przez ustawodawcę wprost w treści przepisu określonej.

Z powyższych względów przyjąć należało, że nie miał racji powód, iż skoro złożył sprawozdanie roczne jako podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy, o którym mowa w treści art. 30b ust. 1 ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych, nie podlega karze, gdyż dane zawarte w powyższym sprawozdaniu pozwalają pozwanemu Prezesowi URE na uwzględnienie rzeczywistych danych dotyczących działalności gospodarczej powoda w odniesieniu do 2017 roku. Niezasadnie też przyjął powód, że z powyższych względów wymierzenie kary w kwocie 5000,00 zł było bezzasadne. Należy tu podkreślić, że wypełnianie przez przedsiębiorcę innych obowiązków sprawozdawczych wynikających z innych ustaw, nie powoduje zwolnienia go z odpowiedzialności za popełnienie przedmiotowego deliktu administracyjnego, zagrożonego karą pieniężną w ściśle określonej wysokości. Nie miał również racji powód, że pozwany dokonał wymiaru kary, gdyż pozwany nałożył karę pieniężną wskazaną w ustawie, której wysokość nie podlegała miarkowaniu, z woli samego ustawodawcy. Ponadto, zasadnie zauważył pozwany w odpowiedzi na odwołanie, że sprawozdanie roczne powoda, jako podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy, o którym mowa w treści art. 30b ust. 1 ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych, nie zawiera wszystkich wymaganych informacji dla sprawozdania rocznego podmiotu realizującego Narodowy Cel Redukcyjny. Zaznaczyć tu jednak należy, że mając na względzie dyspozycję art. 35a pkt 8 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw miało to znaczenie drugorzędne.

Zasadnie też przyjął pozwany, że nie zostały spełnione przesłanki obligujące organ do odstąpienia od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej, na podstawie art. 189f § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Zgodnie z powołanym przepisem, organ administracji publicznej, w drodze decyzji, odstępuje od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej i poprzestaje na pouczeniu, jeżeli waga naruszenia prawa jest znikoma, a strona zaprzestała naruszania prawa. Skoro jednak powód nie złożył przedmiotowego sprawozdania, nie spełnił przesłanki w postaci zaprzestania naruszania prawa. Z tego względu, zastosowanie względem powoda instytucji odstąpienia od wymierzenia kary pieniężnej było niemożliwe.

Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 479 ⁵³§1 k.p.c. oddalił odwołanie, jako niezasadne.

O kosztach procesu, Sąd orzekł stosownie do wyników postępowania na podstawie art. 98 k.p.c. oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018r. poz. 265). Na koszty postępowania po stronie pozwanego złożył się koszt zastępstwa procesowego w wysokości 720,00 zł.

Sędzia (del.) Jolanta Stasińska