Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 325/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 czerwca 2022 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Przemysław Majkowski

Protokolant : Weronika Wróblewska

po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2022 r. w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank SA z siedzibą w P.

przeciwko Zakładowi Usług (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. i A. J. (1)

o zapłatę

1.  utrzymuje w całości w stosunku do pozwanych Zakładu Usług (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. i A. J. (1) nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany w dniu 17 stycznia 2019 r. przez Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie sygn. akt II Nc 462/18,

2.  zasądza solidarnie od pozwanych Zakładu Usług (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. i A. J. (1) na rzecz powoda (...) Bank SA z siedzibą w P. kwotę 31.432,00 ( trzydzieści jeden tysięcy czterysta trzydzieści dwa ) zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

3.  nakazuje pobrać solidarnie od pozwanych Zakładu Usług (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. i A. J. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 3.255,53 ( trzy tysiące dwieście pięćdziesiąt pięć 53/100) zł tytułem zwrotu wydatków w sprawie poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 325/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 grudnia 2018 r. wniesionym do Sądu Okręgowego w Łodzi pełnomocnik powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w P. przeciwko Zakładowi Usług (...) Sp. z o. o. w W., M. S., K. S., L. J., A. J. (2) oraz E. D. wniósł o:

1.  orzeczenie nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym, że pozwani mają zapłacić solidarnie na rzecz powoda kwotę 1.649.198,04 zł wraz z odsetkami naliczonymi od tej kwoty, według zmiennej stopy procentowej – równej czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego NBP, od dnia 01 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych i kwotą 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu zapłaty;

2.  w przypadku skutecznego złożenia przez pozwanych zarzutów od nakazu zapłaty, powód wniósł o:

- utrzymanie w mocy wydanego nakazu zapłaty w całości,

- o zasądzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powódki kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych wraz z kwotą 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Nakazem zapłaty z dnia 17 stycznia 2019 r. wydanym w sprawie II Nc 462/18 przez Sąd Okręgowy w Łodzi, nakazano powyższym pozwanym aby zapłacili stronie powodowej solidarnie kwotę 1.649.198,04 zł wraz z odsetkami w wysokości czterokrotności stopy procentowej kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego od dnia 1 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania w kwocie 27.832,00 zł w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia tegoż nakazu, albo wnieśli w tymże terminie zarzuty.

Pismem z dnia 18 lutego 2019 r. (data wpływu) pozwana A. J. (1) wniosła zarzuty od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc jednocześnie o:

1.  uchylenie nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym przez Sąd Okręgowy i oddalenie powództwa w całości,

2.  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej A. J. (1) kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwana ta w uzasadnieniu swoich zarzutów podniosła zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia, wskazała nadto, że sprzedała udziały w pozwanej Spółce jak również rozwiązała wiążącą ją ze Spółka umowę o pracę. Ponadto, pozwana podniosła, iż nie była powiadamiana o opóźnieniu dłużnika w zapłacie całości lub części zobowiązań wynikającej z umowy kredytowej, wobec powyższego wskazała na zasadność oddalenia powództwa w oparciu o art. 5 k.c.

Pismem z dnia 20 lutego 2019 r. (data wpływu) zarzuty od nakazu zapłaty wywiodła również pozwana Spółka – Zakład Usług (...) Sp. z o. o. w W., zaskarżając go w całości, wnosząc jednocześnie o:

1.  odrzucenie pozwu na podstawie art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c.,

2.  oddalenie powództwa,

3.  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej Spółki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych lub według spisu kosztów, który zostanie przedłożony na rozprawie bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku.

Pozwana Spółka w uzasadnieniu wskazała na nieudowodnienie wysokości jak i zasadności dochodzonego pozwem roszczenia, podniosła również zarzut zawisłości sporu ( lis pendens), zarzut wykonania zobowiązania dochodzonego pozwem w całości lub w znacznej części oraz zarzut przedawnienia roszczeń powoda w części obejmującej kwotę dochodzą pozwem.

Postanowieniem Sądu Okręgowego w Łodzi z 29 marca 2019 r. zwolniono Zakład Usług (...) Sp. z o. o. od kosztów sądowych w całości.

Postanowieniem Sądu Okręgowego w Łodzi z 12 września 2019 r. wydanym w sprawie II C 1607/19 Sąd ten stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i sprawę przekazał do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Sieradzu jako właściwemu, gdzie sprawa zawisła pod sygn. akt I C 325/19.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy ramowej nr (...) o wspólne kredytowanie w ramach konsorcjum z dnia 01.10.2010 r. oraz umowy szczegółowej w sprawie wspólnego kredytowania w ramach konsorcjum nr (...) z dnia 30.07.2012 powód (...) Bank S.A. wraz z jego konsorcjantem Rejonowym Bankiem Spółdzielczym w L. zawarły z pozwanym Zakładem Usług (...) Sp. z o. o. w W. (ZUP) umowę o kredyt konsorcjalny inwestycyjny nr (...).

(umowa ramowa k. 134-141 wraz z aneksem k.142-143, umowa szczegółowa k. 144-149 wraz z aneksami k. 150-152; umowa o kredyt konsorcjalny i inwestycyjny k. 152-161 wraz z aneksami k. 162-164v, k. 170-170v)

Jako zabezpieczenie umowy kredytu jej strony przyjęły między innymi solidarne poręczenia w rozumieniu art. 876 i następnych k.c. od pozwanych: M. S., K. S., L. J., A. J. (1), E. D.. Poręczyciele przyjęli zobowiązanie solidarne do spłaty zadłużenia pozwanego ZUP w pełnym zakresie, tj. w szczególności w zakresie kapitału wymagalnego, odsetek umownych, odsetek od kapitału przeterminowanego (karnych), kosztów windykacji, opłat i prowizji bankowych.

(umowa poręczenia (...) k. 51-53; umowa poręczenia (...) k. 87-88; umowa poręczenia (...) k. 96-97; umowa poręczenia (...) k. 113-114)

W związku z zaległościami w płatnościach pismami z dnia 13 lipca 2016 r. Bank (...)w L. na podstawie umowy konsorcjum w oparciu o pełnomocnictwa udzielone przez powoda jako konsorcjanta wezwał pozwanych do zapłaty.

(wezwania do zapłaty wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru k. 31-37; k. 39-43)

Pozwany informował poręczycieli o zaległościach dłużnika (ZUP) i wezwał pozwanych do zapłaty.

(zawiadomienia wraz z wezwaniem przedsądowym oraz zwrotnym potwierdzeniem odbioru k. 48-50; k. 70-73; wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru k. 60-70; k. 80-86; k. 91-96; k. 106-112; k. 120-124; k. 129-133)

Pozwani nie zareagowali na przekazane im informacje o istniejącym stanie zadłużenia z tytułu umowy kredytu, w szczególności nie dokonali spłaty zaległości z tytułu umowy kredytu, w związku z powyższym konsorcjant powoda złożył w imieniu własnym oraz powoda oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytu kierując je do wszystkich pozwanych.

(wypowiedzenia umowy o kredyt konsorcjalny i inwestycyjny wraz z potwierdzeniem odbioru k. 54-59; k. 74-79; k. 100-105; k. 116-119; k. 125-128)

Poręczyciele nie dokonali spłaty zadłużenia pomimo skutecznego wypowiedzenia umowy kredytu kredytobiorcy, wobec czego powód zawiadomił pozwanych o przejęciu zarządzania wierzytelnością przez jednostkę organizacyjną ds. restrukturyzacji i windykacji oraz wezwał pozwanych do zapłaty całej wymagalnej wierzytelności z tytułu wypowiedzianej umowy kredytu, w zakresie przysługujących powodowi należności z tego tytułu.

(zawiadomienia wraz z wezwaniem przedsądowym oraz zwrotnym potwierdzeniem odbioru k. 48-50; k. 70-73; wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru k. 60-70; k. 80-86; k. 91-96; k. 106-112; k. 120-124; k. 129-133)

Pomimo wypowiedzenia umowy kredytu oraz wezwań do zapłaty pozwani nie dokonali spłaty zadłużenia z tytułu umowy kredytu.

Łącząca strona umowa zakładała prowizję za udzielenie kredytu na poziomie 1,5% wartości kredytu tj. 60.000,00 zł, w tym: BS 80% tj. 48.000,00 zł, (...) Bank S.A. 20% tj. 12.000,00 zł. Ostateczny termin spłaty kredytu oznaczono na 30.04.2027 r. Wskazano nadto, że kredyt oprocentowany jest według zmiennej stopy procentowej obowiązującej w okresach, za które naliczane są odsetki, ustalone decyzją Zarządu Banku w wysokości 9,90% w stosunku rocznym, pomniejszonej o 0,4 p.p. i miał wynosić 9,50% w stosunku roczny, z zastrzeżeniem, że w okresie od dnia uruchomienia kredytu do 31.12.2013 r. oprocentowanie kredytu będzie zmienne, ustalone decyzją Zarządu Banku w wysokości 9,90% w stosunku rocznym, pomniejszone o 1,0 p.p. i będzie wynosić 8,90% w stosunku rocznym. Na dzień podpisania umowy oprocentowanie kredytu wynosiło 8,90 zł w stosunku rocznym, zaś maksymalna wysokość odsetek wynikających z ust. 4 nie mogła w stosunku rocznym przekraczać czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego NBP (odsetki maksymalne). Odsetki od kredytu naliczane były w okresach miesięcznych i pobierane w okresach miesięcznych ostatniego dnia każdego miesiąca począwszy od 31.07.2012 r.

(umowa ramowa k. 134-141 wraz z aneksem k.142-143, umowa szczegółowa k. 144-149 wraz z aneksami k. 150-152; umowa o kredyt konsorcjalny i inwestycyjny k. 152-161 wraz z aneksami k. 162-164v, k. 170-170v)

(...) Bank S.A. uruchomił kredyt w dwóch transzach: pierwsza transza w dniu 31.07.2012 r. w kwocie 1.500.000,00 zł, druga transza w dniu 06.08.2012 r. w kwocie 500.000,00 zł. Do dnia 02.11.2016 r. pozwani na poczet spłaty kredytu wpłacili kwotę 1.168.485,00 zł. Z kwoty tej spłacono:

- kapitał w kwocie 513.587,59 zł,

- odsetki umowne w kwocie 642.994,32 zł,

- odsetki karne w kwocie 11.619,10 zł.

Na dzień skutecznego wypowiedzenia umowy kredytu, tj. na 02.11.2016 r. zadłużenie pozwanych wynosiło 1.497.514,60 zł. Pozwani po dniu wypowiedzenia umowy kredytu do dnia 30.11.2018 r. włącznie wpłacili na poczet spłaty kredytu kwotę 148.140,00 zł. Z powyższej kwoty spłacono:

- kapitał w kwocie 50.678,71 zł,

- odsetki umowne w kwocie 11.370,83 zł,

- odsetki karne w kwocie 86.090,46 zł.

Na dzień 30.11.2018 r. pozostał zatem do spłaty kapitał w kwocie 1.435.449,70 zł, oraz odsetki karne w kwocie 213.267,01 zł.

Na dzień wystawienia wyciągu z ksiąg banku, tj. na 30 listopada 2018 r. zadłużenie pozwanych wynosiło 1.648.716,71 zł w tym:

- kapitał: 1.435.449,70 zł,

- odsetki karne: 213.267,01 zł (naliczone od 01 listopada 2016 r. włącznie)

(historia rachunku bankowego k. 13-23; wyciąg z ksiąg banku k. 24; opinia biegłej M. D. k.363-395 wraz z opinią uzupełniającą k. 434-436)

Wobec niezgłoszenia zarzutów do nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie II Nc 462/18, nakaz ten uprawomocnił się w stosunku do M. S., K. S., L. J. oraz E. D.. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Wieluniu D. K. z wniosku wierzyciela (...) Bank S.A. w P. wszczął egzekucję przeciwko tym dłużnikom. Postępowanie egzekucyjne w tej sprawie na dzień 24 maja 2022 r. nie zostało zakończone

(zawiadomienie o wszczęciu egzekucji k. 444; zawiadomienie k. 607; protokół opisu oszacowania nieruchomości k. 608-613; obwieszczenie o licytacji nieruchomości k. 615-616; zawiadomienie k. 620; wezwanie k. 621; pismo od komornika k. 650)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów, których treści strony nie kwestionowały.

Sąd pominął wnioskowany przez pełnomocnika pozwanej wniosek o przesłuchanie w charakterze strony pozwanej A. J. (1). Zeznania pozwanej byłyby dotyczyłyby bowiem okoliczności niespornych w niniejszej sprawie. Fakt, że była ona poręczycielem umowy pozwanego ZUP oraz fakt otrzymywania przez nią informacji o zadłużeniu dłużnika był bowiem w niniejszej sprawie poza sporem wobec wykazanych w postępowaniu dowodowych niekwestionowanych dokumentów. Warto również zauważyć, iż dowód z przesłuchania stron zgodnie z zamysłem ustawodawcy powinien mieć charakter wyjątkowy i dopuszczalny jedynie wówczas, gdy inne środki dowodowe okazały się bezskuteczne w wykazaniu relewantnych z punktu widzenia procesu faktów. Z tych względów, Sąd pominął wniosek dowodowy pełnomocnika pozwanej o dopuszczenie dowodu z przesłuchania pozwanej A. J. (1) w myśl art. 235 2 § 1 pkt 2 k.p.c.

Nie miało również dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy znaczenia to, że powód wytoczył w Sądzie Okręgowym w Warszawie powództwo o zapłatę kwoty takiej, jak dochodzone niniejszym pozwem. Dlatego też, Sąd pominął dowód z pozwu w sprawie XXVI Gnc 1590/21 Sądu Okręgowego w Warszawie jako nieistotny dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd pominął przy ustalaniu stanu faktycznego kserokopię umowy sprzedaży udziałów A. J. (1) w spółce Zakład Usług (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. oraz kserokopię rozwiązania umowy o pracę zawartą przez tą pozwaną z pozwaną spółką, gdyż dokumenty te nie miał znaczenia dla rozstrzygnięcia.

Dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie pomocna była nadto opinia biegłej z zakresu rachunkowości M. D.. Z opinii tej wydanej przez osobę mającą wiadomości specjalne w dziedzinie rachunkowości i finansów wynika, iż w oparciu o zapisy złożonej do akt umowy kredytowej oraz w oparciu o złożone do akt przez powoda dokumenty zawierające zapisy z ksiąg bankowych powoda wynika wysokość zobowiązania pozwanego, zaś drobne rozbieżności w tym zakresie względem deklarowanej przez powoda kwoty zawartej w pozwie wynikają co najwyżej z ewentualnych zaokrągleń i mają charakter nieznaczący wobec dochodzonej pozwem sumy ponad półtora miliona złotych. W ocenie Sądu opinia biegłej jest spójna, pozbawiona wewnętrznych sprzeczności oraz trafnie odpowiada na pytania postawione w tezie dowodowej. W tych względów okazała się w pełni przydatna do ustalenia stanu faktycznego, a Sąd nie znalazł powodów do podważania waloru wiarygodności tejże opinii.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

W przedmiotowej sprawie kredytu udzieliły pozwanemu Zakładowi Usług (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. dwa banki (...) – Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w P. będący powodem w niniejszej sprawie oraz Bank Spółdzielczy w L..

Zgodnie z § 7 ust. 1 umowy banki miały prawo wypowiedzieć kredyt w całości lub w części w przypadku, między innymi, zagrożenia lub utraty zdolności kredytowej przez kredytobiorcę i niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu, w szczególności, gdy spłata kredytu, odsetek lub prowizji nie przebiega terminowo czy też kredyt został przeznaczony na inne cele niż określone w umowie. W myśl § 8 ust. 1 umowy termin wypowiedzenia wynosił 30 dni a w przypadku zagrożenia upadłością kredytobiorcy - 7 dni – i biegł od dnia doręczenia kredytobiorcy pisma banków informującego o wypowiedzeniu umowy. Zgodnie z § 8 ust. 4 umowy banki informują pisemnie poręczycieli o wypowiedzeniu umowy.

Pozwany Zakład Usług (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą W. od 2016 r. opóźniał się ze spłatą rat kredytu. Kredytodawcy – powód i Bank Spółdzielczy w L. mieli zatem prawo wypowiedzieć mu umowę kredytu.

W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości Sądu skuteczne wypowiedzenie umowy przez powoda i postawienie jej w stan wymagalności. W takiej sytuacji, na mocy łączących pozwanych z bankiem umów poręczenia, odpowiedzialnymi za powstały wobec powoda dług, będą nie tylko ZUP, ale również poręczyciele. Zgodnie bowiem z art. 876 § 1 k.c. przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.

Pozwana A. J. (1) podnosiła zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia, wskazała nadto, że sprzedała udziały w pozwanej Spółce jak również rozwiązała wiążącą ją ze Spółką umowę o pracę. Ponadto, pozwana podniosła, iż nie była powiadamiana o opóźnieniu dłużnika w zapłacie całości lub części zobowiązań wynikających z umowy kredytowej, wobec powyższego wskazała na zasadność oddalenia powództwa w oparciu o art. 5 k.c.

Zarzuty pozwanej są jednak niezasadne, a w pewnej części również wprost nie znajdują odzwierciedlenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Odpowiedzialność pozwanej wynika z umowy poręczenia ustanowionej jako zabezpieczenie roszczeń banku z tytułu zawartej przez powoda ze spółką (...) Sp. z o. o. w W., zatem oświadczenia pozwanej o sprzedaży udziałów lub rozwiązaniu z nią stosunku pracy są całkowicie chybione i pozostające bez związku z niniejszą sprawą. Decyzja pozwanej bowiem nie pozostaje w związku z wiążącą jej z powodem umową poręczenia oraz zobowiązania pozwanej do spłaty zobowiązań kredytobiorcy w przypadku niewywiązania się przez niego z umowy kredytu. Umowa poręczenia cywilnego pozostaje bowiem wiążąca bez względu na udział w spółce czy zatrudnienie w tym podmiocie.

Zgodzić należy się z pełnomocnikiem powoda, że bez znaczenia pozostaje zarzut jakoby spółka – kredytobiorca - nie informowała powódki o jej stanie spłat kredytu, powód nie ma bowiem żadnej możliwości ani obowiązku w zakresie przymuszania kredytobiorcy do informowania poręczyciela o jego zadłużeniu.

Sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym jest natomiast twierdzenie pozwanej, jakoby nie była ona informowana przez powoda o istnieniu wymagalnych zobowiązań kredytobiorcy. Z przedstawionych przez powoda dokumentów wynika wprost, iż pozwana o okoliczności istnienia zaległych zobowiązań kredytobiorcy została poinformowana przez powoda co najmniej trzykrotnie: wezwaniem do zapłaty z dnia 13 lipca 2016 r. doręczonym pozwanej 18 lipca 2016 r., wypowiedzeniem umowy kredytu z dnia 28 września 2016 r., doręczonym pozwanej dnia 03 października 2016 r., informacją o przejęciu sprawy z dnia 28 lutego 2018 r., doręczoną pozwanej 05 marca 2018 r. Na dowód tego strona powodowa przedłożyła Sądowi również niekwestionowane przez pozwaną zwrotne potwierdzenia odbioru korespondencji.

Nie znajduje również podstaw zgłoszony przez pozwaną zarzut przedawnienia. Roszczenie powoda z tytułu umowy kredytu (...) stało się wymagalne z upływem 30-dniowego terminu wypowiedzenia jej umowy dokonanego pismem z dnia 28 września 2016 r., doręczonego kredytobiorcy 03 października 2016 r. Zatem przyjmując trzyletni okres przedawnienia, wobec wytoczenia powództwa dnia 10 grudnia 2018 r., nie ulega wątpliwości iż roszczenie to nie jest w żadnym stopniu przedawnione. Zarzuty podnoszone przez pozwaną są nad wyraz niekonkretne i w żaden sposób nie podważają zasadności roszczenia strony powodowej. Nie tym samym żadnego uzasadniania twierdzenie, iż powództwo powinno zostać oddalone w oparciu o art. 5 k.c. Żadne względy nie przemawiają za tym, ażeby dochodzenie przez bank wierzytelności było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Bez znaczenia dla powodzenia niniejszego powództwa jest również okoliczność, iż w stosunku do tych pozwanych, co do których nakaz zapłaty posiada walor prawomocności, prowadzone jest już aktualnie postępowanie egzekucyjne – tym samym, wierzyciel jest stopniowo zaspokajany, co miałoby wpływać na wysokość istniejącego roszczenia powoda. Odpowiedzialność poręczycieli i dłużnika (ZUP) względem powoda ma bowiem charakter solidarny, co oznacza, iż zaspokojenie wierzyciela przez jednego z dłużników zwalania w tym zakresie pozostałych. Tym samym, wierzyciel może dobrowolnie wybrać od którego z dłużników będzie chciał uzyskać zaspokojenie swojego roszczenia. W przypadku, gdy jeden z dłużników spłaci całe zobowiązanie, będzie mu przysługiwał regres względem pozostałym. Nie jest jednakże możliwe kilkukrotne egzekwowanie powyższej sumy, i w żaden sposób tak ukształtowane orzeczenie tego nie zmienia. Wierzytelność powoda jest bowiem jedna, lecz po uprawomocnieniu się nakazu zapłaty stosunku do pozostałych pozwanych, powód będzie mógł po prostu prowadzić egzekucję również przeciwko nim. Warto nadto zauważyć, iż niniejszy wyrok nie ma charakteru stricte zasądzającego, lecz stanowi jedynie o utrzymaniu w mocy nakazu zapłaty wydanego 17 stycznia 2019 r., tyle, że również w stosunku do pozwanych którzy wówczas wnieśli zarzuty, zapobiegając tym samym uprawomocnieniu się nakazu w stosunku do nich.

Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy uznając, iż brak jest podstaw do uwzględnienia zarzutów pozwanych, w punkcie 1. wyroku na podstawie art. 493 § 3 zd. drugie k.p.c. utrzymał w całości w stosunku do pozwanych Zakładu Usług (...) Spółka z o. o. z siedzibą w W. i A. J. (1) nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany w dniu 17 stycznia 2019 r. przez Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie II Nc 462/18.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 2. wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, który to pozwani przegrali w całości. Z tych względów Sąd zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda 31.432,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na powyższą kwotę składa się równowartość poniesionej przez powoda opłaty sądowej w kwocie 20.615,00 zł, wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika powoda w wysokości 10.800,00 zł (ustalone stosownie do treści § 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, a także opłata od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł.

W zakresie niepokrytych wydatków na opinie biegłej z zakresu rachunkowości i finansów poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa, Sąd na podstawie 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazał pobrać solidarnie od przegrywających sprawę pozwanych na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu łączną kwotę 3.255,53 zł, o czym orzeczono w punkcie 3. wyroku.