Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt II AKa 452/21

1.

2.WYROK

2.1.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2022 r.

5.Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSA Janusz Godzwon

Sędziowie: SA Maciej Skórniak

SA Jarosław Mazurek (spr.)

Protokolant: Magdalena Szymczak

7.przy udziale prokuratora Prokuratury (...) Dariusza Sulikowskiego (del.)

8.po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2022 r.

9.sprawy w wniosku K. W.

o zadośćuczynienie za krzywdę wynikłą z niewątpliwie niesłusznego zatrzymania K. W. w dniu 16 maja 2020 r.

10.na skutek apelacji wniesionej przez Skarb Państwa - Komendę (...) Policji w W.

11.od wyroku Sądu Okręgowego w Opolu

12.z dnia 11 października 2021 r. sygn. akt III Ko 208/21

I.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II.  stwierdza, że wydatki postępowania odwoławczego ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 452/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Opolu z 11 października 2021 r. sygn. akt III K 208/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Brak nowych ustaleń

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Komendant (...) Policji (jako reprezentant Skarbu Państwa) reprezentowany przez r.pr. P. P. zaskarżył wyrok w całości i zarzucił:

1. na podstawie art. 438 punk 1a k.p.k. obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 552 § 4 w związku z art. 554 § 2 a w zw. z art. 554 § 2 punkt 3 k.p.k. poprzez nieprawidłową wykładnię, prowadzącą do uznania organu, który dokonał zatrzymania, za organ obowiązany do zapłaty zadośćuczynienia jako statio fisci Skarbu Państwa, podczas gdy z przepisu wynika, że odpowiedzialnym za zapłatę jest Skarb Państwa, a udział organu policji, który dokonał zatrzymania ma jedynie charakter udziału reprezentanta procesowego Skarbu Państwa w postępowaniu sądowym co w konsekwencji doprowadziło do nieprawidłowego zasądzenia zadośćuczynienia od Skarbu Państwa − Komendy (...) Policji .,

2. na podstawie art. 438 punkt 1a k.p.k. obrazę przepisów prawa materialnego, to jest art. 554 § 4 k.p.k. w zw. z art. 554 §2a w zw. z art. 554 § 2 b punkt 3 k.p.k. przez nieprawidłową wykładnię, prowadzącą do uznania organu który dokonał zatrzymania za organ obowiązany do zapłaty kwot z tytułu zwrotu kosztów ustanowienia w sprawie jednego pełnomocnika z wyboru jako statio fisci Skarbu Państwa, podczas gdy z przepisu wynika, że udział organu policji który dokonał zatrzymania ma jedynie charakter udziału reprezentanta procesowego w postępowaniu sądowym, a zwrot uzasadnionych wydatków przysługuje wnioskodawcy jedynie bezpośrednio od Skarbu Państwa, co w konsekwencji doprowadziło do nieprawidłowego zasądzenia zwrotu kosztów od Skarbu Państwa - Komendy (...) Policji ,

3. ewentualnie przeciwnie gdyby sąd rozpoznający sprawę nie uznał słuszności zarzutów postawionych w pkt. 1 i 2 niniejszego pisma na podstawie art. 438 punkt 1a k.p.k. zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 552 § 4 w związku z artykułem 6 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. policji (tekst jednolity Dz. U. z 2021 r. poz. 1882 ze zm.) poprzez przyjęcie, że organem policji występującym w roli statio fisci Skarbu Państwa jest Komenda (...) Policji, stanowiąca jedynie aparat pomocniczy, a nie Komendant (...) Policji, będący organem policji na obszarze części województwa (...) zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt. 1 związku z art. 3 i 4 ustawy o policji, co w konsekwencji doprowadziło do nieprawidłowego oznaczenia statio fisci Skarbu Państwa i zasądzenia roszczeń pieniężnych od Skarbu Państwa - Komendy (...) Policji,

4. na podstawie art. 438 punkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść orzeczenia, polegający na niezasadnym przyjęciu, iż kwota w wysokości 4.500 zł z tytułu zadośćuczynienia będzie stanowiła adekwatną rekompensatę za krzywdę doznaną przez wnioskodawcę z powodu nielegalnego, bezzasadnego, ale prawidłowego zatrzymania, podczas gdy prawidłowe ustalenia w niniejszej sprawie winny prowadzić do wniosków, że wysokość zasądzonej kwoty jest nadmiernie wygórowana.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1 - 3

Podniesione w apelacji w punktach 1, 2 i 3 zarzuty dotyczące błędnego zastosowania przepisów art. 552 § 4 k.p.k. w zw. z art. 554 § 2 a i w zw. z art. 554 § 2 punkt 3 k.p.k., a także w związku z art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji wyrażające się w przyjęciu przez sąd meriti Komendy (...) Policji jako statio fisci Skarbu Państwa w miejsce postulowanego przez skarżącego przyjęcia jako podmiot odpowiedzialny za wypłatę zasądzonego zadośćuczynienia Sądu Okręgowego orzekającego w tej sprawie, względnie przyjęcie jako organu odpowiedzialnego Komendanta (...) Policji w W. okazały się być niesłuszne, a podniesiona w apelacji argumentacja nieskuteczna. Przede wszystkim skarżący najwyraźniej łączy dwie zupełnie niezależne od siebie instytucje, a mianowicie odpowiedzialność materialną Skarbu Państwa − państwowej jednostki organizacyjnej, która odpowiada za wyrządzoną przez Skarb Państwa szkodę, z prawidłowo określonymi - stosownymi przepisami prawa procesowego lub innymi - reprezentację prawną danego podmiotu Skarbu Państwa. Wbrew pozorom nie muszą być to zawsze te same państwowe jednostki organizacyjne. Rzeczywiście, problem właściwego statio fisci Skarbu Państwa realizowany jest głównie w postępowaniach cywilnych, w postępowaniach karnych zwłaszcza w postępowaniu w trybie rozdziału 58 k.p.k. problematyka ta nie jest szerzej rozwinięta w dostępnej judykaturze. W sprawie związanej z tą tematyką orzekał Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 30 czerwca 2016r. sygn. akt II AKa 148/16. Wówczas to sąd stwierdził, że w zakresie reprezentacji Skarbu Państwa poprzez art. 558 k.p.k. należy odwołać się do art. 67 § 2 k.p.c. Z treści tego przepisu wynika zaś, że za Skarb Państwa podejmuje czynności procesowe organ państwowej jednostki organizacyjnej, z której działalnością wiąże się dochodzone roszczenie lub organ jednostki nadrzędnej (tak. D. Świecki. Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. II, wyd. II, Wolters Kluwer 2015 r.). Na koniec swych rozważań Sąd Apelacyjny we Wrocławiu stwierdził, że uprawniony jest pogląd, że odszkodowanie lub zadośćuczynienie za niesłuszne zatrzymanie zasądzone na podstawie przepisów z rozdziału 58 Kodeksu postępowania karnego podlega wypłaceniu z sum budżetowych Skarbu Państwa za pośrednictwem Sądu I instancji jako zobowiązanego do wykonania prawomocnego wyroku.

Jednak Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie doszedł do przekonania, że powyższy pogląd w pewnym zakresie jest już nieaktualny, a wynika to z faktu zmian wprowadzonych art. 1 pkt 98 ustawy z dnia 19 lipca 2019r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019r. poz. 1694). Zgodnie z tą nowelizacją w procedurze karnej pojawiły się dwa nowe przepisy o następującym brzmieniu:

a) art. 554 § 2a k.p.k. stanowi, że: „ Stronami postępowania są: wnioskodawca, prokurator oraz Skarb Państwa”;

b) art. 554 § 2b k.p.k. stanowi, że: „ Organem reprezentującym Skarb Państwa jest:

1) prezes sądu, w którym wydano ostatnie orzeczenie kończące postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności karnej, stosowania środka zapobiegawczego, środka zabezpieczającego lub zatrzymania, albo

2) prezes sądu pierwszej instancji, w którym wydano zmienione orzeczenie - jeżeli orzeczeniem, o którym mowa w pkt 1, zmieniono orzeczenie sądu pierwszej instancji i zastosowano środek, w związku z którym nie przysługuje odszkodowanie w myśl niniejszego rozdziału, albo

3) organ, który dokonał zatrzymania - jeżeli sąd uwzględnił zażalenie na zatrzymanie albo jeżeli sąd nie rozpoznawał zażalenia na zatrzymanie”.

Ponadto, wspomniana nowelizacja nadała nowe brzmienie przepisowi art. 554 § 3 k.p.k., zgodnie z którym: „ O terminie rozprawy zawiadamia się wnioskodawcę, prokuratora oraz organ reprezentujący Skarb Państwa, przesyłając odpis wniosku.”.

W uzasadnieniu rządowego projektu ustawy z dnia 19 lipca 2019r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019r. poz. 1694), zawartego w druku sejmowym nr (...) odnotowano co następuje: „ Proponuje się przywrócenie w postępowaniu odszkodowawczym udziału w charakterze strony organu reprezentującego Skarb Państwa . Rolą tego organu jest dbanie o zabezpieczenie interesów majątkowych Skarbu Państwa , podczas gdy zadaniem prokuratora jest reprezentowanie interesu społecznego w kształtowaniu sprawiedliwego i trafnego rozstrzygnięcia. W przeciwieństwie jednak do regulacji obowiązujących w latach 2015–2016 projektowane regulacje wyraźnie wskazują, który organ w danej sytuacji procesowej jest uprawniony i zobowiązany do reprezentowania Skarbu Państwa. W poprzednim stanie prawnym ustawa procesowa nie normowała tej kwestii, co w praktyce wywoływało wiele trudności w jego określeniu. Projektowane regulacje mają na celu wzmocnienie ochrony interesów majątkowych Skarbu Państwa w tym postępowaniu i jednoznaczne wskazanie, który z organów Państwa odpowiada za ich ochronę w danym postępowaniu.

Nie ulega zatem wątpliwości, że w przedmiotowej sprawie Skarb Państwa był prawidłowo reprezentowany przez organ jednostki związany z zatrzymaniem wnioskodawcy K. W. - Komendanta (...) Policji. Nie oznacza to jednak, że organ ten wyznacza tzw. stationes fisci Skarbu Państwa. Jest wręcz odwrotnie, jest to bowiem kwestia materialnoprawna i jak czytamy w Komentarzu do art. 67 KPC Z. 2022, wyd. 11/Z./F.-G., stosownie do art. 33 i 34 KC – Skarb Państwa stanowi jednolity podmiot; niezależnie od wielości wskazanych w pozwie i orzeczeniu sądowym państwowych jednostek organizacyjnych, stroną jest zawsze Skarb Państwa, a nie wskazane jednostki (zob. wyr. SN z 11.5.1999 r., I CKN 1148/97, L.). Państwowa jednostka organizacyjna, z której działalnością wiąże się dochodzone roszczenie. Dodatkowe określenie w pozwie (jako statio fisci) jednostki organizacyjnej państwa nie wpływa na zmianę osoby pozwanego, którym zawsze pozostaje Skarb Państwa, natomiast ułatwia stwierdzenie, jaka państwowa jednostka organizacyjna, z której działalnością wiąże się dochodzone roszczenie, powinna podjąć czynności procesowe za Skarb Państwa, a więc stwierdzenie, jakiej jednostce organizacyjnej państwa należy doręczyć pozew, a następnie zawiadamiać o terminach rozpraw. Określenie w wyroku państwowej jednostki organizacyjnej odpowiedzialnej za przyznane zadośćuczynienie jak też odszkodowanie wynikające z bezprawnego zachowania się przedstawicieli Państwa Polskiego konieczne jest również z uwagi na roszczenia regresowe Skarbu Państwa określone w art. 557 § 1 i 2 k.p.k. Przepisy te bowiem w sposób jednoznaczny wskazują, że w razie naprawienia szkody za krzywdę, Skarb Państwa ma roszczenie zwrotne do osób które swoim bezprawnym działaniem spowodowały niesłuszne skazanie, zastosowanie środka zabezpieczającego, niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie. Co ważne z § 2 wynika, że powództwo regresowe może wytoczyć oprócz prokuratora także organ, który powołany jest do reprezentowania Skarbu Państwa w tych postępowaniach.

Na koniec Sąd Apelacyjny pragnie wskazać, że w ostatnim czasie w kilku orzeczeniach rozstrzygał podobnie, wskazując jako jednostkę odpowiedzialną od której zasądzono odszkodowanie lub zadośćuczynienie właśnie Komendę (...) Policji, a nie Skarb Państwa − sąd orzekający w danej sprawie - zob. wyrok z dnia 30 września 2021 r., sygn. akt II AKa 286/21 - Sąd Apelacyjny zmienił orzeczenie Sądu Okręgowego w Opolu, w ten sposób, że jako zobowiązanego do zapłaty wskazał Skarb Państwa – Komendę (...) Policji w W., w wyroku z dnia 5 maja 2021r sygnatura akt II AKa 99/21 Sąd Apelacyjny zmienił wyrok w ten sposób, że zadośćuczynienie na rzecz wnioskodawcy... zasądził od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Świdnicy (w tym przypadku chodziło o niesłuszne tymczasowe aresztowanie).

Ad 4

Zarzut całkowicie bezzasadny, a przedstawiona w uzasadnieniu apelacji argumentacja jest wyłącznie polemiką z prawidłowo poczynionymi ustaleniami Sądu I instancji. Uważna lektura uzasadnienia wywiedzionej apelacji prowadzi do wniosku, że żądanie zmiany wyroku i zasądzenia niższej kwoty zadośćuczynienia jest całkowicie dowolne. Skarżący w żaden sposób nie wykazał dlaczego jego zdaniem taka niższa (ale w jakiej wysokości ?) kwota jest adekwatna, a nie kwota zasądzona przez sąd I instancji. To na skarżącym ciąży obowiązek wykazania zasadności swojego twierdzenia. Złożona apelacja w najmniejszym stopniu tego nie czyni, co powoduje jej bezzasadność. Co do wysokości zasądzonego zadośćuczynienia warto w tym miejscu przytoczyć stanowisko Sądu Najwyższego, które wskazuje, że zasądzenie zadośćuczynienia za wyrządzoną krzywdę jest orzeczeniem zawsze subiektywnym. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2019 r. V KK 263/18 ,LEX nr 2615849 "Zawarte w dyspozycji przepisu art. 445 § 1 k.c. - sformułowanie "suma odpowiednia" ma charakter nieokreślony, stąd jej ustalenie pozostaje w granicach swobodnego uznania sędziowskiego, to jednak w orzecznictwie wypracowano kryteria, którymi należy kierować się przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zarzut niewłaściwego ustalenia kwoty zadośćuczynienia może być skuteczny, gdy zaskarżone orzeczenie w sposób oczywisty narusza zasady jego ustalania, a więc wówczas gdy uwzględniono w nim niewłaściwe lub nie uwzględniono niezbędnych elementów mających istotne znaczenie dla określenia wysokości kwoty zadośćuczynienia".

Wniosek

Skarżący wniósł o:

1. zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 1 i 3 poprzez oddalenie wniosku, także co do zasądzonej kwoty 4.500 zł oraz oddalenie żądania w przedmiocie zasądzenia obowiązku zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika.

2. ewentualnie, gdyby sąd rozpoznający sprawę uznał zasądzenie zadośćuczynienia za uzasadnione, o zmianę zaskarżonego orzeczenia w pkt. 1 poprzez obniżenie kwoty przyznanego zadośćuczynienia,

3.niezależnie od powyższego o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 1 i 3 poprzez zasądzenie kwot bezpośrednio od Skarbu Państwa, bez dalszego oznaczenia statio fisci postaci Komendy (...) Policji ,

4. w razie gdyby sąd rozpoznający sprawę nie uznał słuszności zarzutów wskazanych punktach 1 i 2 skarżący wniósł o zmianą zaskarżonego wyroku w pkt. 1 i 3 poprzez wskazanie statio fisci Skarbu Państwa - Komendanta (...) Policji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek określony w pkt. 1 sprowadzający się do zmiany orzeczenia i oddalenie zasądzonego zadośćuczynienia oraz oddalenie obowiązku zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika, jest oczywiście bezzasadny w stopniu oczywistym. Nie ulega wątpliwości, że zatrzymanie K. W. było działaniem organów państwa, nie tylko niewątpliwie niesłusznym, ale także niezasadnym i nielegalnym. Bez większego znaczenia w tym wypadku jest, iż zostało przeprowadzone w sposób prawidłowy w sensie formalnym zasad zatrzymania. Nie sposób doszukać się żadnych racjonalnych argumentów za podniesionym stanowiskiem dotyczącym zmiany zaskarżonego wyroku i oddalenia żądania wnioskodawcy. Również nie znajduje uzasadnienia żądanie ewentualne - obniżenie wysokości zasądzonego zadośćuczynienia, po pierwsze nie wskazano jaka zdaniem skarżącego wysokość zadośćuczynienia byłaby adekwatna do wyrządzonej przez Państwo Polskie krzywdy i cierpienia wnioskodawcy, po drugie nie wskazano racjonalnych argumentów, że zasądzona kwota 4.500 zł jest rażąco wygórowana, odbiegająca od standardów państwa prawa. Z powodów wskazanych we wcześniejszej części uzasadnienia całkowicie niesłuszny jest wniosek, by zasądzone zadośćuczynienie miało być wypłacone ze środków budżetowych Sądu Okręgowego w Opolu jako sądu orzekającego w przedmiotowej sprawie. Również ostatni wniosek z powodów podanych w sekcji 3 uzasadnienia jest niezasadny, właściwym podmiotem na którym ciąży obowiązek Skarbu Państwa wypłaty zasądzonego prawomocnie zadośćuczynienia jest Komenda (...) Policji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie stwierdzono występowania okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu określonych w art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k., art. 455 k.p.k.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Apelacyjny utrzymał zaskarżony wyrok w całości to jest w następującym zakresie:

1. zasądza od Skarbu Państwa – Komendy (...) Policji w W. na rzecz K. W. kwotę 4.500 zł (cztery tysiące pięćset złotych 00/100), tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wynikłą z niewątpliwie niesłusznego zatrzymania w dniu 16 maja 2020 r. w godzinach od 16:05 do 21:55, wraz z odsetkami ustawowymi od dnia uprawomocnienia się wyroku;

2. w pozostałej części wniosek pełnomocnika wnioskodawcy K. W. oddala;

3. zasądza od Skarbu Państwa – Komendy (...) Policji w W. na rzecz K. W. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych 00/100), tytułem kosztów ustanowienia w sprawie jednego pełnomocnika z wyboru, w osobie adw. A. S.;

4. kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne w zakresie dotyczącym niewątpliwie niesłusznego zatrzymania w nich 16 maja 2020 r. K. W.. Konsekwencją takiego działania organów Policji było zasądzenie na rzecz wnioskodawcy adekwatnej kwoty zadośćuczynienia w wysokości 4.500 złotych. Wysokość ta nie czyni wnioskodawcy nadmiernie wzbogaconym i jest odpowiednią rekompensatą za krzywdy wyrządzone przez organy władzy publicznej. Argumenty podniesione w apelacji nie były przekonujące, zwłaszcza te dotyczące obniżenia wysokości należnego zadośćuczynienia. Konsekwencją takiego rozstrzygnięcia było prawidłowe orzeczenie w zakresie zwrotu kosztów ustanowienia w sprawie jednego pełnomocnika z wyboru oraz obciążenie kosztami postępowania Skarbu Państwa z uwagi na to, iż postępowanie w tym trybie jest wolne od kosztów.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Sąd Apelacyjny stwierdził, iż wydatki postępowania odwoławczego ponosi Skarb Państwa, a to na podstawie art. 554§4 k.p.k., który stanowi iż postępowanie jest wolne od kosztów sądowych.

7.  PODPIS

SSA Maciej Skórniak SSA Janusz Godzwon SSA Jarosław Mazurek

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Skarb Państwa - Komenda (...) Policji reprezentowana przez radcę prawnego P. P.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcia co do wysokości i zasady zasądzonego zadośćuczynienia oraz w zakresie statio fisci Skarbu Państwa

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana