Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 sierpnia 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie art. 138 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U z 2021r., poz. 291 ze zm.) stwierdził, że P. M. pobrał nienależne świadczenie za okres od 1.02.2020 r. do 28.02.2020 r. oraz od 1.05.2020 r. do 31.05.2020 r. w łącznej kwocie 2300,00 zł z tytułu osiągania przychodu powodującego zawieszenie renty socjalnej i jednocześnie zobowiązał wnioskodawcę do jej zwrotu. (decyzja k. 44 akt ZUS)

Pełnomocnik wnioskodawcy P. R. M., jego ojciec, uznał powyższą decyzję za krzywdzącą i w dniu 3 września 2021 r. złożył od niej odwołanie do Sądu Okręgowego w Łodzi wnosząc o jej zmianę i zwolnienie z obowiązku zwrotu. Pełnomocnik ubezpieczonego podniósł, że pracodawca jego syna Fundacja (...) w Ł. po terminie przelał na rachunek bankowy wynagrodzenie za pracę i dlatego doszło do skumulowania wypłat w miesiącach luty oraz maj 2020 r.. Skarżący podkreślił, że P. M. nie przekroczył rocznej kwoty granicznej wynoszącej 43.187,90 zł brutto. (odwołanie k. 3)

Organ rentowy w dniu 30 marca 2017 r. złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o jego oddalenie wywodząc jak w zaskarżonej decyzji a dodatkowo podniósł, że P. M. w miesiącach luty i maj 2020 r. osiągnął wynagrodzenie za pracę w wysokości po 5200,00 zł. Tym samym zatem przewyższył on kwotę 70 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, które uzasadniało zawieszenie renty socjalnej i wyniosło od 1.01.2020 r. do 29.02.2020 r. - 3452,20 zł a od 1.03.2020 r. do 31.05.2020 r. – 3639,10 zł. Jednocześnie P. M. nie powiadomił organu rentowego o osiągniętym przychodzie w 2020 r., który powodował zawieszenie świadczenia. (o dpowiedź na odwołanie k. 12 – 13 verte)

Na terminie rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku z dnia 14 lipca 2022 r. pełnomocnik wnioskodawcy podtrzymał swoje stanowisko w sprawie. ( e- protokół rozprawy z dnia 14.07.2022 r. oświadczenie pełnomocnika wnioskodawcy 00:08:39, , płyta CD k. 44)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca P. M. urodził się w dniu (...) (bezsporne)

W dniu 25 listopada 2013 r. P. M. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wniosek o przyznanie prawa do renty socjalnej. (wniosek k. 1-8 akt ZUS)

Decyzją z dnia 10 stycznia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał wnioskodawcy prawo do renty socjalnej od dnia 1.11.2013 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek do dnia 31 marca 2015 r. Decyzja ta w punkcie V - VI pouczenia zawierała szczegółowe informacje o okolicznościach w jakich świadczenie podlega zawieszeniu bądź ulega zmniejszeniu oraz o obowiązku ubezpieczonego powiadomienia organu rentowego o zajściu tych okoliczności. (decyzja k. 21 – 22 akt ZUS)

Każdorazowa decyzja organu rentowego dotycząca przyznania wnioskodawcy renty socjalnej na dalsze okresy (ostatnia do dnia 31.05.2021 r.) w pouczeniu zawierała szczegółowe informacje o okolicznościach w jakich świadczenie podlega zawieszeniu bądź zmniejszeniu oraz o obowiązku ubezpieczonego powiadomienia o zajściu tych okoliczności. (decyzje k. 21-22, k. 30-35 akt ZUS)

Od dnia 1.06.2018 r. wysokość renty socjalnej wnioskodawcy wynosiła 1029,80 zł brutto miesięcznie a od 1.08.2020 r. 1.200 zł brutto miesięcznie. (decyzje k. 31 - 34 akt ZUS)

W okresie od dnia 2 stycznia 2020 r. do dnia 2 stycznia 2021 r. wnioskodawca był zatrudniony na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w Fundacji (...) w Ł. na stanowisku pomocy kuchni z wynagrodzeniem w kwocie 2.600,00 zł brutto miesięcznie, (netto 2041,62 zł). (umowa o pracę k. 4, zaświadczenie k. 28, potwierdzenia przelewu k. 5 - 11)

Wynagrodzenie za miesiąc styczeń 2020 r. zostało wypłacone w dniu 3.02.2020 r. w kwocie 2041,62 zł, a za miesiąc luty 2020 r. w dniu 28.02.2020 r. w kwocie 2041,62 zł, co łącznie dało kwotę 5.200 zł. Wynagrodzenie za miesiąc kwiecień 2020 r. zostało wypłacone w dniu 10.05.2020 r. w kwocie 2041,62 zł, a za miesiąc maj 2020 r. w dniu 29.05.2020 r. w kwocie 2041,62 zł, co łącznie dało kwotę 5.200 zł. (potwierdzenia przelewu k. 5 – 6, k. 8 – 9, zaświadczenie k. 28 )

Sąd Okręgowy dokonał ustaleń stanu faktycznego w oparciu o wyżej wymienione dokumenty z akt rentowych ZUS wnioskodawcy oraz akt sprawy, w tym umowę o pracę, wydruk operacji z rachunku bankowego a także o zaświadczenia z dnia 22.12.2021 r. Mimo braku formalnego, tj. braku pieczątki pracodawcy przedmiotowe zaświadczenie należy uznać za wiarygodne, gdyż pozostaje ono w całkowitej zgodności z pozostałym zgromadzony w sprawie materiałem dowodowym w postaci wyżej wymienionych dokumentów. Zarówno umowa o pracę jak i potwierdzenia przelewów wynagrodzenia za pracę nie zostały skutecznie zakwestionowane przez organ rentowy.

Z całokształtu powyższych dokumentów wynika bezsprzecznie miesięczna kwota wynagrodzenia za pracę P. M. oraz sposób jego płatności w spornym okresie. Wyżej wymienione dokumenty nie budzą wątpliwości co do prawdziwości, pozwalając tym samym na wydanie rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy zważył , co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego odwołanie P. M. jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U z 2021 roku, poz. 1621) w brzmieniu obowiązującym do dnia 1.01.2022 r. , prawo do renty socjalnej zawiesza się w razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego.

2. Za działalność podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, o której mowa w ust. 1, uważa się zatrudnienie, służbę, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, lub inną pracę zarobkową albo prowadzenie działalności pozarolniczej.

3. Za przychód, o którym mowa w ust. 1, w przypadku prowadzenia działalności pozarolniczej uważa się przychód stanowiący zadeklarowaną podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 266, 321, 568, 695 i 875), zwanej dalej „ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych”.

4. Za przychód, o którym mowa w ust. 1, uważa się również kwoty pobranych zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego oraz wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, kwoty świadczenia rehabilitacyjnego i wyrównawczego, zasiłku wyrównawczego i dodatku wyrównawczego.

5. Prawo do renty socjalnej ulega zawieszeniu w razie osiągania przychodu innego niż wymieniony w ust. 1-4, zaliczonego do źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.1)), z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1 i 2, lub osiągania przychodów z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, opodatkowanych na podstawie przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

5a. Prawo do renty socjalnej ulega zawieszeniu również w razie osiągania przychodu za granicą z tytułów wymienionych w ust. 1, 2, 4 i 5.

5b. Do celów stosowania przepisu ust. 5a przy ustalaniu równowartości w polskich złotych kwoty przychodu wyrażonej w walucie obcej zastosowanie ma średni kurs złotego do waluty obcej, ogłoszony przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego miesiąca, w którym przychód został osiągnięty.

6. Prawo do renty socjalnej zawiesza się za miesiąc, w którym zostały osiągnięte przychody, o których mowa w ust. 1-5a, w łącznej kwocie wyższej, niż 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do celów emerytalnych.

7. Osoba pobierająca rentę socjalną lub jej przedstawiciel ustawowy są obowiązani niezwłocznie powiadomić organ wypłacający rentę socjalną o osiąganiu przychodu w kwocie powodującej zawieszenie prawa do renty socjalnej. Powiadomienie następuje w formie pisemnego oświadczenia. W przypadku gdy składki na ubezpieczenia społeczne są odprowadzane przez płatnika składek, osoba pobierająca rentę socjalną jest obowiązana do przedstawienia zaświadczenia albo oświadczenia określającego kwotę przychodu.

7a. Oświadczenia, o których mowa w ust. 7, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

8. Organ wypłacający rentę socjalną może wystąpić do urzędu skarbowego o przekazanie informacji o wysokości przychodów objętych podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne lub informacji o opodatkowaniu działalności na zasadzie karty podatkowej w celu dokonania weryfikacji oświadczenia złożonego przez osobę pobierającą rentę.

9. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, w terminie do 14. dnia roboczego drugiego miesiąca każdego kwartału kalendarzowego, kwotę przychodu, o której mowa w ust. 6, z zaokrągleniem w górę do pełnych dziesiątek groszy.

Kwota graniczna przychodu odpowiadająca 70 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia wyniosła: od 1 stycznia 2020 r. do 29 lutego 2020 r. – 3.452,20 zł, od 1 marca 2020 r. do 31 maja 2020 r. – 3.639,10 zł,

Graniczna kwota przychodu dla 2020 r. odpowiadająca: 70% przeciętnych miesięcznych wynagrodzeń wyniosła 43.187,90 zł. (Komunikat Prezesa ZUS, MP z 2020 r. poz. 1053).

W myśl art. 15 cytowanej ustawy w zw. z art. 138 ust. 1 i 2 pkt. 1 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 504 z późn. zm.) osoba, która nienależnie pobrała świadczenia, jest obowiązana do ich zwrotu. Stosownie do ust. 2 pkt. 1 cytowanego przepisu za nienależnie pobrane świadczenia w rozumieniu ust. 1 uważa się świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania.

Pouczenie tej treści znajdowało się wprawdzie w każdych kolejnych decyzjach o przyznaniu, przeliczeniu i waloryzacji renty socjalnej.

W ocenie Sądu Okręgowego jednak w przedmiotowym postępowaniu nie można uznać, że zostały spełnione przesłanki określone w przytoczonym art. 138 ustawy emerytalnej. Ubezpieczony bowiem z tytułu zatrudnienia w Fundacji (...) w Ł. uzyskiwał wynagrodzenie, w tym w spornych okresach, które w skali miesiąca nie przekraczało 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Całkowicie bezzasadne jest stanowisko organu rentowego, że w miesiącach lutym i maju 2020 r. P. M. przekroczył kwotę przychodu skutkującego zawieszeniem prawa do renty socjalnej. Wnioskodawca nie osiągnął w spornych miesiącach lutym i maju 2020 r. żadnego wynagrodzenia poza wynagrodzeniem za pracę. Natomiast jak bezspornie wynika z umowy o pracę oraz potwierdzeń przelewu wynagrodzenia na rachunek bankowy, kwota miesięcznego wynagrodzenia brutto wnioskodawcy wynosiła 2.600,00 zł (netto 2041,62 zł). Z zaświadczenia wystawionego przez pracodawcę oraz z wydruku operacji z rachunku bankowego wynika zaś, że wypłata wynagrodzenia za miesiące styczeń i luty 2020 r. nastąpiła w tym samym miesiącu, tj. lutym i jednocześnie brak było wypłaty w miesiącu styczniu 2020 r. z winy pracodawcy analogicznie także wypłata wynagrodzenia za miesiące kwiecień i maj 2020 r. nastąpiła w tym samym miesiącu, tj. maju a jednocześnie brak było wypłaty w miesiącu kwietniu 2020 r.

Trudno zatem wypłacone wynagrodzenia za dwa odrębne miesiące: styczeń i luty 2020 r., zaliczyć jako przychód należny wyłącznie jednemu miesiącowi, tożsamo także w przypadku miesięcy: kwietnia i maja 2020 r.

W tym stanie rzeczy nie nastąpiło po stronie wnioskodawcy żadne zawinienie zaistniałej sytuacji.

Podkreślić należy, iż analogiczny pogląd został wyrażony w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 25.10.2012 r. w sprawie o sygn. akt III AUa 618/12, opubl. w Legalis nr 733200.

Zgodnie z treścią wskazanego orzeczenia: „ W sytuacji gdy nastąpiła wypłata wynagrodzenia za dwa miesiące w tym samym miesiącu i jednocześnie brak było wypłaty w jednym miesiącu, trudno zatem wypłacone wynagrodzenia za dwa odrębne miesiące zaliczyć jako przychód należny wyłącznie jednemu miesiącowi. Nie doszło więc do przekroczenia kwoty przychodu określonego w art. 10 ust. 6 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. Nr. 135, poz. 1268 ze zm.).”

Powyższe stanowisko zostało także ugruntowane w późniejszym orzecznictwie i tak Sąd Apelacyjny w Szczecinie w uzasadnieniu do wyroku z dnia 12 września 2019 r. sprawie o sygn. akt III AUa 125/19, opubl. Lex nr 2946491, podkreślił, że przychód z tytułu umowy o prace powinien być ustalony za każdy miesiąc z osobna, w ten sposób, że np. wynagrodzenie za pracę należne za czerwiec winno być uwzględniane do przychodu za czerwiec, a nie doliczane do przychodu uzyskanego za następny miesiąc, nawet gdy faktycznie zostało wypłacone w następnym miesiącu, a nawet w późniejszym okresie, czy też skomasowane za dłuższy okres. Organ rentowy powołując się na metodę kasową, nie dostrzegł, bowiem że nie chodzi o księgowe, czy podatkowe rozliczenie osiągniętego przychodu w skali roku, lecz o bieżące świadczenia ze stosunku pracy, które są uzyskiwanie z tytułu świadczenia pracy w danym miesiącu. Sąd Apelacyjny w Szczecinie przywołał art. 22 § 1 kp, zgodnie z którym przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Zgodnie z art. 85 § 1 kp wypłaty wynagrodzenia za pracę dokonuje się co najmniej raz w miesiącu, w stałym i ustalonym z góry terminie. Istotne jest, zatem powiązanie przychodu osiąganego ze stosunku pracy z danym miesiącem świadczenia pracy, względnie z pozostawaniem pracownika w gotowości do świadczenia pracy, a nie z datą faktycznej wypłaty świadczenia.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie miał na uwadze, że art. 10 ustawy z 27.06.2003 r. o rencie socjalnej (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1340), w szczególności art. 10 ust. 6 cyt. ustawy , nie dają podstaw do rozliczania przychodów z daty rzeczywistej wypłaty świadczenia ze stosunku pracy. Wykładnia wskazanych przepisów prowadzi bowiem do wniosku, że właściwe jest przypisanie przychodu do tych miesięcy, za które rzeczywiście przysługują, a nie do tych, w których zostały faktycznie wypłacone. Przyjęta interpretacja celowościowa jest zaś zgodna z założeniami systemu ubezpieczeń społecznych, a nadto realizuje zasadę prawdy obiektywnej, którą organ ma obowiązek uwzględnić w prowadzonym postępowaniu administracyjnym, zgodnie z art. 7 kpa, w myśl której organy administracji publicznej (…) podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli.

Organ rentowy, na potrzeby funkcjonowania systemu ubezpieczeń społecznych, nie powinien dokonywać językowej interpretacji normy prawa stricte podatkowego. Uczynienie kalki z prawa podatkowego na system ubezpieczeń społecznych niewątpliwie narusza słuszny interes ubezpieczonych, którzy nie mają realnego wpływu na to, by korzystnie ukształtować swoje prawo do świadczenia z ubezpieczenia społecznego. Organ rentowy, wskazując na konieczność prawidłowego rozliczania przychodu, z jednej strony nie może pominąć okoliczności, że przepisy ustawy o rencie socjalnej, jak i przepisy ustawy systemowej nie przesądzają określonej metody obowiązującej przy rozliczaniu przychodów ze świadczenia rentowego i ze stosunku pracy na płaszczyźnie instytucji zawieszenia świadczenia. Organ rentowy nie może, zatem zapominać o obowiązku każdego organu rozstrzygania na korzyść strony wątpliwości interpretacyjnych, nałożonym przez ustawodawcę nowelizacją procedury administracyjnej od 1.06.2017 (Dz.U. z 2017 r. poz. 935, zm.). Zgodnie bowiem z art. 7a § 1 kpa jeżeli przedmiotem postępowania administracyjnego jest nałożenie na stronę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie stronie uprawnienia, a w sprawie pozostają wątpliwości co do treści normy prawnej, wątpliwości te są rozstrzygane na korzyść strony, chyba że sprzeciwiają się temu sporne interesy stron albo interesy osób trzecich, na które wynik postępowania ma bezpośredni wpływ.

W tym miejscu koniecznym jest w ocenie Sądu Okręgowego w Łodzi przypomnienie treści elementarnych przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, wyznaczających podstawowe zasady postępowania administracyjnego, którymi kierować się musi także Zakład Ubezpieczeń Społecznych. I tak, art. 6 k.p.a. stanowi, że organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa. Art. 7 wskazuje, iż w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Z kolei w art. 8 wskazano, że organy administracji publicznej prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej, zaś w art. 9, że organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek.

Z powyższego jasno wynika, że ustawodawca ukształtował postępowanie administracyjne w taki sposób, aby w jego toku nie doszło do naruszania konstytucyjnej zasady praworządności i zaufania do państwa. Obowiązkiem każdego organu administracji publicznej, w tym Zakładu Ubezpieczeń Społecznym jest więc bezwzględne przestrzeganie tych zasad.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie w uzasadnieniu do przytoczonego wyżej wyroku dalej podkreślił, że renta socjalna jest świadczeniem realizowanym comiesięcznie. Skoro więc przepisy uzależniają wstrzymanie wypłaty świadczenia od osiągnięcia w poszczególnych miesiącach dochodu wyższego, niż kwota ustalona przez ustawodawcę, to przyjęcie argumentacji organu rentowego pozbawiłoby ubezpieczonego jakiegokolwiek wpływu na okoliczności determinujące prawo lub wysokość świadczenia w danym miesiącu. Zasadniczym elementem wykładni przepisów, nie jest przecież doprowadzenie do rezultatu w postaci zawieszania świadczeniobiorcom rent. Organ rentowy nie może przyjmować takiej wykładni przepisów, która prowadziłaby do pokrzywdzenia ubezpieczonego, gdy może przyjąć wykładnię dla niego korzystną. W realiach rynku pracy ubezpieczony nie ma, bowiem żadnego wpływu na termin wypłaty wynagrodzenia. Ma natomiast wpływ na ustalenie w danym miesiącu wysokości ustalonego wynagrodzenia za umówiony rodzaj pracy. Nie dotyczy to jednak przypadku, gdy pracodawca, w ramach posiadanych środków budżetowych, zdecyduje się zmienić warunki płacy przez podwyższenie wynagrodzenia z datą wsteczną, a co prowadzi do wypłaty nie tylko bieżącego wynagrodzenia, ale też wyrównania różnicy powstałej między wynagrodzeniem dotychczasowym a podwyższonym za miesiąc, czy miesiące wcześniejsze. Jaskrawym przykładem nieracjonalności przyjętego przez organ rentowy sposobu rozliczania należności za pracę, oczywiście sprzecznym z interesem ubezpieczonych, jest sytuacja gdy w danym miesiącu zatrudniony otrzymuje faktyczną wypłatę za dwa lub trzy przepracowane miesiące. W takim stanie faktycznym zaliczenie przychodu, jako należnego wyłącznie za jeden miesiąc, rażąco narusza interes ubezpieczonego.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Sądu Okręgowego w Łodzi, nie doszło do przekroczenia kwoty przychodu określonego w art. 10 ust. 6 ustawy o rencie socjalnej. Pobrana przez P. M. renta socjalna w miesiącach lutym i maju 2020 r. nie stanowi nienależnego świadczenia w rozumieniu przytoczonego wyżej art. 138 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W sytuacji bowiem, gdy wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie za pracę za miesiąc syczeń 2020 r., dopiero w lutym, to oczywiste jest, że nadal chodzi o przychód styczniowy, należny za świadczenie pracy w styczniu. Okoliczność, że wpłaty dokonano w lutym, nie ma znaczenia na gruncie przepisów o rencie socjalnej i określających, czy doszło do przekroczenia granicznej wartości przychodu, i w konsekwencji do zawieszenia wypłaty świadczenia rentowego. Analogicznie rzecz ma się także odnośnie wynagrodzenia za pracę za miesiąc kwiecień 2020 r., wypłaconego dopiero w miesiącu maju (faktyczny przychód kwietniowy).

Mając na względzie wskazane okoliczności Sąd w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku, uznając odwołanie wnioskodawcy za zasadne

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć organowi rentowemu, wypożyczając akta rentowe.