Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

SSA Mirosław Ziaja

Sędziowie

SA Iwona Hyła (spr.)

SA Karina Maksym

Protokolant

Ewelina Polok

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 348/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Bielsku - Białej z dnia 7 lipca 2020 r. sygn. akt III K 8/20

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja obrońcy oskarżonego P. C..

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść a polegający na wywiedzeniu z zebranego w sprawie materiału dowodowego ocen i wniosków niezgodnych z zasadami prawidłowego rozumowania przez przyjęcie, że zabezpieczona w sprawie substancja w postaci (...) była w dacie czynu substancją szkodliwą dla zdrowia stanowiącą zagrożenie dla życia i zdrowia wielu osób, na skutek czego przyjęto, że zachowanie P. C. wyczerpało znamiona czynu z art. 165 § 1 pkt 2 k.k. i art. 168 w zw. z art. 165 § 1 pkt 2 k.k., podczas gdy ocena zgodna z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego prowadzi do odmiennego wniosku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W sprawie nie doszło do błędnych ustaleń faktycznych, które miałyby mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku. Po dokonaniu kompleksowej oceny materiału dowodowego – zgodnie z wymogami stawianymi przez ustawodawcę w treści art. 7 k.p.k. – sąd meriti słusznie ustalił, że w dacie czynu substancja w postaci (...) była substancją szkodliwą dla zdrowia stanowiącą zagrożenie dla życia i zdrowia wielu osób, o jakiej mowa w treści art. 165 § 1 pkt 2 k.k. Sąd meriti prawidłowo ustalił przebieg poszczególnych zdarzeń, zamiar z jakim działał oskarżony i przyjął odpowiednią kwalifikację prawną w odniesieniu do ustalonych zachowań. W związku z czym uznano zarzut za niezasadny.

Wniosek

O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego P. C. od popełnienia czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od stawianych mu zarzutów jest niezasadny, jak wskazano bowiem wyżej, w sprawie nie doszło do błędu w ustaleniach faktycznych w przedmiocie winy i sprawstwa oskarżonego.

Wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania jest oczywiście bezpodstawny. Brak jakichkolwiek przesłanek do wydania przez sąd odwoławczy takiego rozstrzygnięcia. Nie zachodzi sytuacja, o jakiej mowa w treści art. 437 § 2 k.p.k. Uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania może wszak nastąpić wyłącznie w wypadkach wskazanych w art. 439 § 1, art. 454 k.p.k., lub jeżeli jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości.

3.2.

Apelacja obrońcy oskarżonego D. M..

1. Błąd w ustaleniach faktycznych mający istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku poprzez bezpodstawne przyjęcie, że:

- oskarżony uczestniczył we wprowadzaniu do obrotu szkodliwej dla zdrowia i życia wielu osób substancji w postaci klefedronu ((...)), a tym samym sprowadził niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób będących jej konsumentami, co w konsekwencji doprowadziło do obrazy art. 165 § 1 pkt 2 k.k., poprzez jego błędne zastosowanie;

- oskarżony w okresie objętym zarzutami miał świadomość o realnym i konkretnym zagrożeniu dla życia i zdrowia przez zażywanie substancji (...);

- konsumentami (...) byłyby nie tylko osoby dorosłe, ale bez wątpienia również niepełnoletnie;

- oskarżony wprowadził do obrotu substancję zabezpieczoną przy M. G. przez funkcjonariuszy policji w dniu 1 sierpnia 2016 r.

2. Obrazy prawa materialnego, a to:

- art. 1 k.k., art. 42 Konstytucji RP i art. 7 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z dnia 4 listopada 1950 r. poprzez uznanie, że czyn zarzucany oskarżonemu stanowi przestępstwo określone w art. 165 § 1 pkt 2 k.k. w sytuacji, gdy faktycznie czyn przypisany oskarżonemu mógłby być uznany (przy wypełnieniu dodatkowych warunków) jedynie za wprowadzenie środka zastępczego do obrotu, co nie stanowiło przestępstwa, a jedynie tzw. delikt administracyjny opisany w art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, przez co przypisanie oskarżonemu odpowiedzialności na podstawie art. 165 § 1 pkt 2 k.k. stanowi niedopuszczalną na gruncie prawa karnego analogię na niekorzyść sprawcy, a tym samym naruszenie zasady nullum crimen sine lege stricte;

- art. 165 § 1 pkt 2 k.k. poprzez dokonanie błędnej wykładni i błędnego przyjęcia, że sprzedaż środków zastępczych jako dopalaczy, w tym (...), wypełnia znamiona czynu zabronionego stypizowanego w art. 165 § 1 pkt 2 k.k.;

- art. 165 § 1 pkt 2 k.k. poprzez błędną jego wykładnię i przypisanie oskarżonemu D. M. sprawstwa zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję ww. przepisu mimo, iż wprowadzenie do obrotu wskazanych w zarzucie środków zastępczych w rozumieniu art. 4 ust. 27 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, przy jednoczesnych ustaleniach sądu, z których wynikało, że substancje te były nabywane (a następnie spożywane) w takim właśnie celu, tj. jako środki zastępcze - nie mogło zostać uznane za realizujące znamiona występku określonego w art. 165 § 1 pkt 2 k.k., a to z uwagi na treść art. 4 ust. 27 in fine ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, który stanowi, że "do środków zastępczych nie stosuje się przepisów o ogólnym bezpieczeństwie produktów" oraz zważywszy na fakt, że przepis art. 165 § 1 pkt 2 k.k. penalizuje jedynie zachowania dotyczące obrotu substancjami niebędącymi niebezpiecznymi ze swej istoty.

3. Obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia:

- art. 5 § 2 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie podczas rozstrzygania sprawy i rozstrzygniecie występujących w sprawie wątpliwości, dotyczących m.in. tego czy substancja (...) w czystej postaci stanowi realne i konkretne zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, na niekorzyść oskarżonego;

- art. 4 , 7, 92, 410 k.p.k. polegającą na pominięciu przez sąd przy ustalaniu i ocenie stanu faktycznego istotnych okoliczności, a w szczególności dokumentu oraz zeznań biegłych, którzy wskazywali m.in. na brak badań substancji (...) odnośnie jej wpływu na życie bądź zdrowie ludzkie;

- art. 4 i 7 k.p.k. w zw. z art. 410 i 424 § 1 pkt 1 k.p.k. - poprzez dowolną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym w szczególności w postaci wydanej w sprawie opinii biegłych z zakresu medycyny sądowej oraz toksykologii i stwierdzenie w oparciu o jej treść, że przyjęcie substancji (...) powodowało niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia osoby zażywającej - podczas gdy opisane w opinii objawy nie mogły zostać uznane za niebezpieczeństwo, o jakim mowa w treści art. 165 § 1 pkt 2 k.k., zaś opisane przez biegłych skutki, wobec braku w tym zakresie jednoznacznych badań przeprowadzonych w oparciu o przypadki kliniczne z konkretnymi substancjami - nie stanowiły wystarczającej podstawy do takich ustaleń;

- art. 424 § 1 k.p.k. poprzez niezawarcie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku m.in. konkretnych okoliczności, jakie sąd miał na uwadze przy wymiarze kary.

4. Rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu poprzez orzeczenie zbyt surowej kary, co skutkuje tym, że jej dolegliwość znacznie przekracza stopień winy oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji nie dopuścił się obrazy przepisów prawa procesowego wskazanych w apelacji, w związku z tym nie doszło również do błędu w ustaleniach faktycznych będących podstawą zaskarżonego wyroku. Sąd meriti prawidłowo ustalił przebieg poszczególnych zdarzeń, zamiar z jakim działał oskarżony, następstwa czynów i przyjął odpowiednią kwalifikację prawną w odniesieniu do ustalonych zachowań. W związku z czym uznano zarzuty za niezasadne. Podobnie wymierzona oskarżonemu kara ( pozbawienia wolności i grzywny) nie jest rażąco niewspółmiernie surowa. Odpowiada ona dyrektywom określonym w treści art. 53 k.k., zważywszy na wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, znaczny stopień zawinienia i znacząca rolę D. M., jaką odgrywał w przestępczym procederze. Sąd Apelacyjny nie podziela jednak poglądu sądu I instancji, w zakresie w jakim ten bezpodstawnie przyjął, że należy uznać za pewnik, iż wśród konsumentów klefedronu znalazły się również osoby niepełnoletnie. W tym zakresie brak niewątpliwych dowodów, że taka sytuacja miała miejsce. Oparcie się w tym względzie przez sąd meriti wyłącznie na zasadach doświadczenia życiowego jest nadużyciem i jest przejawem dowolnej oceny dowodów.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego D. M. od stawianych mu zarzutów, ewentualnie o jego zmianę w zakresie wymierzonej kary (punkt 3 i 4) poprzez orzeczenie jej w łagodniejszym wymiarze.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od stawianych mu zarzutów jest niezasadny, jak wskazano bowiem wyżej, w sprawie nie doszło do błędu w ustaleniach faktycznych w przedmiocie winy i sprawstwa oskarżonego, jak również sąd meriti nie dopuścił się obrazy przepisów prawa materialnego, czy procesowego. Odnośnie orzeczonej kary nie potwierdził się również zarzut rażącej jej niewspółmierności.

Wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania jest oczywiście bezpodstawny. Brak jakichkolwiek przesłanek do wydania przez sąd odwoławczy takiego rozstrzygnięcia. Nie zachodzi sytuacja, o jakiej mowa w treści art. 437 § 2 k.p.k. Uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania może wszak nastąpić wyłącznie w wypadkach wskazanych w art. 439 § 1, art. 454 k.p.k., lub jeżeli jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości.

3.3.

Apelacja obrońcy oskarżonego M. G..

1. Błąd w ustaleniach faktycznych mający istotny wpływ na treść wyroku przez nieuzasadnione przyjęcie w ustaleniach sądu, że:

- M. G. miał świadomość realnego zagrożenia życia lub zdrowia poprzez zażywanie nieznanej mu substancji ((...)), którą przewoził z terenu Czech, w sytuacji używania innych substancji otrzymywanych od współoskarżonego P. C., gdy nie wywoływały one u niego żadnych negatywnych skutków, tj. oskarżony nie miał świadomości bezprawności swego postępowania, a w konsekwencji zrealizował znamiona strony podmiotowej zarzucanego mu przestępstwa;

- zażywanie substancji otrzymywanych przez oskarżonego od P. C. zawsze powodowało realne i konkretne niebezpieczeństwo dla życia bądź zdrowia ludzkiego w rozumieniu art. 165 § 1 pkt 2 k.k.

2. Naruszenie przepisów postępowania:

- art. 4 i 7 k.p.k. w zw. z art. 410 i 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez dowolną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym w szczególności wybiórczą i selektywną analizę wydanej w sprawie opinii biegłych z zakresu toksykologii i przyjęcie na jej podstawie, że zażycie substancji zawierających związki wskazane w bliżej nieokreślonym stężeniu powodowało niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia osób podczas gdy treść opinii nie wskazywała, wbrew twierdzeniom sądu I instancji, na takie reakcje organizmu związane z działaniem tych substancji, które mogłyby zostać uznane za narażenie na niebezpieczeństwo, o jakim mowa w art. 165 § 1 pkt 2 k.k., zwłaszcza że w opinii nie wskazano, aby niebezpieczeństwo miało charakter realny i konkretny, albowiem biegli nie wskazali w jakich ilościach, w jakich okolicznościach zabezpieczone substancje mogły powodować skutki określone w art. 165 § 1 pkt 2 k.k., co w efekcie nie dawało podstaw do uznania, że zostało zrealizowane znamię określone w tym przepisie,

- art. 193 § 1 k.p.k. w zw. z art. 201 k.p.k. - poprzez oparcie ustaleń faktycznych na niepełnej opinii biegłych z zakresu toksykologii mimo, że z treści samej opinii wynikało, iż nie przeprowadzono badań nad substancją (...), mogących potwierdzać kategoryczność zawartych w wyroku ocen, a nadto opinia zawierała ustalenia na tyle ogólne, że nie można bliżej ustalić, że wskazane przypadki były wynikiem działania substancji (...) o bliżej nieokreślonym stężeniu.

3. Naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 165 § 1 pkt 2 k.k. poprzez błędną jego wykładnię i ustalenie, że M. G. popełnił zarzucany mu czyn w sytuacji, gdy pomoc we wprowadzaniu do obrotu środka (...) w dacie popełnienia zarzucanego czynu stanowiącego środek zastępczy w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nie mogło zostać uznane za przestępstwo, ponieważ przepis art. 165 § 1 pkt 2 k.k. wprowadza odpowiedzialność za obrót substancjami niebezpiecznymi (nieodpowiadające obowiązującym warunkom jakości).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji nie dopuścił się obrazy przepisów prawa procesowego wskazanych w apelacji, w związku z tym nie doszło również do błędu w ustaleniach faktycznych będących podstawą zaskarżonego wyroku. Opinia toksykologiczna jest pełna jasna i przekonująca, zaś jej wnioski w przedmiocie uznania, iż zażycie (...) mogło spowodować niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób, nie budzą zastrzeżeń. Tym bardziej zatem, skoro jej skład chemiczny nie był do końca znany oskarżonym, a wzór chemiczny widniał jedynie na zbiorczym opakowaniu w momencie zakupu, przed dokonaniem podziału na tzw. działki przeznaczone do sprzedaży, jej wprowadzenie do obrotu wiązało się ze zdecydowanie większym niebezpieczeństwem dla konsumentów.

Sąd meriti prawidłowo ustalił przebieg poszczególnych zdarzeń, zamiar z jakim działał oskarżony, następstwa czynu i przyjął odpowiednią kwalifikację prawną w odniesieniu do ustalonych zachowań. W związku z czym uznano zarzuty za niezasadne.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od stawianych mu zarzutów, względnie o uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od stawianych mu zarzutów jest niezasadny, jak wskazano bowiem wyżej, w sprawie nie doszło do błędu w ustaleniach faktycznych w przedmiocie winy i sprawstwa oskarżonego, jak również sąd meriti nie dopuścił się obrazy przepisów prawa materialnego, czy procesowego. Wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania jest oczywiście bezpodstawny. Brak jakichkolwiek przesłanek do wydania przez sąd odwoławczy takiego rozstrzygnięcia. Nie zachodzi sytuacja, o jakiej mowa w treści art. 437 § 2 k.p.k. Uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania może wszak nastąpić wyłącznie w wypadkach wskazanych w art. 439 § 1, art. 454 k.p.k., lub jeżeli jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji procedował w niniejszej sprawie prawidłowo, nie naruszając podstawowych zasad procesu karnego oraz poczynił trafne ustalenia faktyczne prowadzące do uznania sprawstwa i winy oskarżonych w zakresie przypisanego im czynu ciągłego, zaś swoje stanowisko w sposób jasny i przekonujący uzasadnił w pisemnych motywach. Lektura uzasadnienia wskazuje, iż sąd orzekający miał w polu widzenia wszystkie dowody zebrane w toku postępowania, zarówno te dla oskarżonych niekorzystne, jak i te, przemawiające na ich korzyść (art. 4 k.p.k.). Jak wynika z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku, sąd meriti zapoznał się ze wszystkimi dowodami jakie strony mu przedstawiły (art. 410 k.p.k.), rozważył je w sposób zgodny z treścią art. 7 k.p.k. oraz dokonał wyboru, którym z nich daje wiarę, a którym tej wiary odmawia i z jakiego powodu. Nie sposób więc skutecznie wywodzić, jak czynią to apelujący, że doszło do dokonania przez sąd meriti błędnych ustaleń faktycznych, naruszenia przepisów prawa procesowego mających mieć rzekomo wpływ na treść wyroku, czy w końcu, aby zasadny miał być zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonych wobec oskarżonych kar.

Na wstępie wskazać trzeba, że przebieg zdarzeń z udziałem oskarżonych i ich sposób działania, ustalony został przez sąd I instancji prawidłowo i co do zasady nie budził zastrzeżeń wśród apelujących. Wszyscy oskarżeni kwestionowali jednak przyjęcie, iż mieli oni mieć świadomość, iż zażywanie przywożonych przez nich substancji chemicznych w postaci (...) stanowiło niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia innych osób, a nadto by wprowadzanie takich substancji do obrotu miałoby być „nielegalne” i aby - poza ewentualnym deliktem administracyjnym - stanowiło również przestępstwo stypizowane w art. 165 § 1 pkt 2 k.k. Bez jakichkolwiek wątpliwości stwierdzić należy, że obydwie kwestionowane okoliczności zostały prawidłowo ustalone i rozstrzygnięte przez Sąd I instancji. Substancja (...) w dacie czynów zaliczana była do tzw. środków zastępczych w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Jest to jedna z najbardziej popularnych substancji psychoaktywnych, zaliczana do tzw. katynonów. Pod względem struktury i działania przypomina ona efedrynę i inne pochodne amfetaminy. Zarówno zakres jak i siła jego działania na ośrodkowy układ nerwowy jest bardzo szeroki i zależy od wielu czynników, takich jak wiek, płeć, stopień uzależnienia, stan zdrowia, przyjmowane leki inne środki psychotropowe czy alkohol. Nie budzi również wątpliwości, że zarówno stałe jak i jednorazowe przyjmowanie tej substancji może być jednakowo niebezpieczne dla życia i zdrowia. Z wywiadów przeprowadzanych wśród konsumentów wynikało, iż jako efekt przyjmowania związków zawierających (...) występowały m.in. wymioty, pocenie się, zaburzenia pamięci krótkotrwałej, migreny i zawroty głowy, kołatanie serca, drżenie mięśni. Z kolei pod względem neurologicznym nadużywanie może prowadzić do zaburzeń i utraty pamięci, bezsenności, ataków paniki i agresji, halucynacji, depresji a nawet psychoz z myślami samobójczymi. Kardiologicznie syntetyczne katynony powodują wzrost ciśnienia krwi, zaburzenia rytmu serca, tachykardię, zatrzymanie akcji serca. Jednymi z częstszych zaburzeń stanu zdrowia występujących przy narażeniu na działanie katynonów są hipotermia, anemia, rabdomioliza. Po zażyciu katynonów, w tym (...) odnotowywano przypadki zgonów. Słusznie zatem ustala sąd meriti, iż zażycie substancji (...) może z dużym prawdopodobieństwem skutkować koniecznością korzystania z pomocy lekarskiej lub szpitalnej oraz może stanowić narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Nadto klefedron jest substancją uzależniającą, której zażywanie stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia.

Prawidłowe są również ustalenia sądu I instancji w zakresie tego, iż Uchwałą nr 2/2015 z dnia 9 października 2015 r. zespołu ds. oceny ryzyka zagrożeń dla zdrowia lub życia ludzi związanych z używaniem nowych substancji psychoaktywnych rekomendowano umieszczenie m.in. (...) w wykazie nowych substancji psychoaktywnych określonych na podstawie art. 44 b ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W uzasadnieniu tejże uchwały wskazano, iż wymienione w niej substancje mogą stanowić potencjalne zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, spowodowania szkód społecznych oraz działania na ośrodkowy system nerwowy. Podano tamże, iż w Polsce z dużym prawdopodobieństwem doszło do przypadku ostrego zatrucia m.in. (...) trzech mężczyzn, spośród których dwóch zmarło. Już po dacie czynu ciągłego, a mianowicie od dnia 17.09.2016 r., substancja chemiczna (...) została zaliczona do nowych substancji psychoaktywnych.

Z kolei z dniem 21.08.2018 r. substancję tę zaliczono do substancji psychotropowych w załączniku nr 2 do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Fakty te – w powiązaniu z opinią toksykologiczną - świadczą dobitnie o szkodliwości substancji wprowadzonej do obrotu przez oskarżonych. Nie może być co do tej okoliczności żadnych wątpliwości. I choć w dacie czynu obrót (...) nie był penalizowany ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii, to niewątpliwie jej wprowadzanie do obrotu wyczerpywało znamiona występku z art. 165 § 1 pkt 2 k.k. Nie ma wszak znaczenia, czy dana substancja powoduje duże, średnie, czy małe zagrożenie o jakim mowa w przywołanym wyżej przepisie. Twierdzenia oskarżonych – w tym zwłaszcza M. G., że po zażyciu tejże substancji nie zaobserwował żadnych negatywnych skutków, jak chodzi o swój stan zdrowia nie mogą być przydatne do wyeliminowania faktów wskazujących wprost na zagrożenie jakie niesie zażywanie (...). Wnioski z zawartych w aktach opiniach pisemnych i ustnych są bowiem jednoznaczne w tym względzie. Nie ma także żadnych powodów aby kwestionować, tak jak czynią to apelujący, rzetelność i fachowość opiniujących w sprawie biegłych, jak również trafność wniosków końcowych opinii. Rozważania zawarte w środkach odwoławczych, a wskazujące na potrzebę uzupełnienia opinii, czy zasięgnięcia nowej, są w tym kontekście zupełnie bezzasadne i niepoparte rzeczową argumentacją. Podobnie kwestionowanie istnienia po stronie oskarżonych świadomości niebezpieczeństwa, jakie niesie ze sobą zażywanie klefedronu jest niczym więcej, jak nieudolną próbą uwolnienia się od odpowiedzialności karnej. Oskarżeni są wszak osobami młodymi, mającymi dostęp do środków masowego przekazu, Internetu i mediów społecznościowych. Faktem powszechnie znanym, wywołującym wiele kontrowersji i społecznych reakcji, były przypadku nagłaśniane wielokrotnie w mediach, a dotyczące licznych zatruć po zażyciu tzw. dopalaczy. I za niewiarygodne uznać należy twierdzenia oskarżonych, jakoby o takich przypadkach nie słyszeli. Skoro byli w stanie dokonać zakupu (D. M.) a następnie dystrybucji dopalaczy i wiedzieli czym jest towar wprowadzany przez nich do obrotu, to naiwnością byłoby twierdzić, że nie mieli oni świadomości jak produkt ten działa i jakie wywołuje skutki. Oczywistym jest przy tym, że nie każdy, kto daną substancję zażył, narażony jest na konsekwencje zdrowotne, zależne to bowiem było od wielu czynników, o czym wspominali biegli, niemniej nie podważa to ostatecznych wniosków opinii i nie czyni bezkarnym działania oskarżonych. Podkreślają oni, że substancja ta w dacie czynu „nie była jeszcze zbadana” pod kątem jej wpływu na życie i zdrowie ludzkie. Fakt ten tym bardziej obciąża oskarżonych, świadczy bowiem o tym, że świadomie ryzykowali zdrowiem i życiem wielu osób, wprowadzając nieznaną im do końca substancję do obrotu, zdając sobie jednocześnie sprawę, iż będzie ona zażywana przez nieustalonych odbiorców, którym nie będzie można udzielić pomocy w razie zatrucia, z uwagi na brak informacji o składzie chemicznym zażytego „dopalacza”. Przy ocenie zachowań oskarżonych pod kątem wyczerpania znamion występku z art. 165 § 1 pkt 2 k.k., słusznie sąd I instancji wziął pod uwagę, że środki zastępcze są środkami chemicznymi, które powstają właśnie po reakcji rządów państw zakazujących udzielania czy posiadania konkretnych substancji odurzających, czy psychoaktywnych. Wówczas to producenci w miejsce środków umieszczanych na listach czy załącznikach do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (bądź ich odpowiednikach), syntezują środki o podobnej budowie i działaniu, nadając im najczęściej nieco zmienioną nazwę i tym sposobem środki te przestają być objęte zakazem. Wszystkie deklaracje oskarżonych dotyczące rzekomej legalności wprowadzanej przez nich substancji, czy możliwości ich sprzedaży na forach internetowych w sposób zgodny z prawem, są jedynie dowodem na to, jak doskonałą mieli oni świadomość szkodliwości sprzedawanych substancji oraz tego że środki te powstają niejako „na bieżąco” w celu ominięcia wydawanych przez poszczególne państwa zakazów ich sprzedaży, bez uprzedniej kontroli ich wpływu na organizm ludzki. Takie informacje - dotyczące substancji, które już nie są „legalne”, których już nie można sprzedawać bez narażenia się na odpowiedzialność z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, a nadto jakie środki jeszcze nie są zakazane, miał zwłaszcza oskarżony D. M.. Przekazywał je następnie P. C. i M. G., zapewniając ich o braku jakichkolwiek konsekwencji i ich bezkarności w razie ewentualnego zatrzymania przez policję. Stąd też sugerowanie w środkach odwoławczych braku zawinienia po stronie oskarżonych, wynikającego z nieświadomości szkodliwego wpływu wprowadzanych przez nich do obrotu substancji, uznać należy za całkowicie chybione. Tym samym nie doszło do obrazy przepisu art. 5 § 2 k.p.k. w zakresie ustalania zamiaru z jakim działali oskarżeni i ich świadomości dotyczącej wpływu dopalaczy na zdrowie i życie ludzkie. Wszyscy oskarżeni są wszak osobami młodymi, zdrowymi, u żadnego z nich nie stwierdzono upośledzenia umysłowego, czy innego zakłócenia funkcji poznawczych. Prawidłowo odbierają oni zaistniałe fakty i potrafią realnie ocenić rzeczywistość w jakiej funkcjonują. Przypomnieć jeszcze w tym miejscu trzeba, że przestępstwo z art. 165 § 1 pkt 2 k.k. popełnione może być w zamiarze bezpośrednim, ale również ewentualnym, wystarczy zatem, że oskarżeni godzili się na to, że wprowadzana przez nich substancja jest szkodliwa dla życia lub zdrowia w stopniu rzeczywistym. Zważywszy na fakt wprowadzania takich substancji do obrotu bez odpowiedniej informacji i bez kontroli nad potencjalnymi osobami je zażywającymi, oczywistym jest więc nadto stwierdzenie poziomu niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia wielu osób w stopniu rzeczywistym i konkretnym, a nie tylko hipotetycznym.

Sąd Apelacyjny w składzie orzekającym w niniejszej sprawie w pełni podzielił zapatrywania sądu odwoławczego zawarte w pisemnych motywach wyroku z dnia 11 grudnia 2019 r. sygn. akt II AKa 375/19, który uchylił wyrok uniewinniający oskarżonych i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Bielsku – Białej. Pomimo sygnalizowanych przez apelujących rozbieżności w orzecznictwie sądów powszechnych i Sadu Najwyższego w sprawach dotyczących środków zastępczych i możliwego kwalifikowania zachowań polegających na wprowadzeniu ich do obrotu jako występków z art. 165 § 1 pkt 2 k.k., nie można wyprowadzać z tego faktu wniosku, że przyjmowanie takiej podstawy skazania jest niemożliwe i sprzeczne z art. 1 k.k., art. 42 Konstytucji RP i art. 7 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z dnia 4 listopada 1950 r., bądź też narusza zasadę nullum crimen sine lege. Wprawdzie, jak wyżej wskazano, orzecznictwo sądów nie jest i nie było jednolite, jednakowoż wyroki w tych sprawach zapadające oparte były na różnych stanach faktycznych, nie zawsze także zawierały argumenty, które mogłyby mieć przełożenie na realia przedmiotowej sprawy, zaś po myśli art. 8 k.p.k. sąd ma zachowaną samodzielność jurysdykcyjną i nie jest związany rozstrzygnięciem innego sądu lub organu, chyba że chodzi o prawomocne rozstrzygnięcia sądu kształtujące prawo lub stosunek prawny. Podobnie jak w przypadku składu orzekającego w sprawie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 11 grudnia 2019 r. sygn. akt II AKa 375/19, aktualny skład sądzący jest zdania, iż nie w pełni należy podzielić pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 31.05.2017r. sygn. akt I KZP 5/17. Orzeczenie to zostało ocenione krytycznie w glosie B. G., (OSP.2017.11.115 ) „Środki zastępcze jako potencjalny przedmiot przestępstwa sprowadzenia niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia wielu osób”. Autor słusznie zauważa, że: pojęcie "szkodliwe dla zdrowia substancje" zawarte w art. 165 § 1 pkt 2 k.k. obejmuje również substancje szkodliwe ze swej istoty (…) niezależnie od tego, jaka informacja jest umieszczona na opakowaniu takiego produktu. Wykładnia językowa określenia „szkodliwe dla zdrowia substancje” zawarta w treści art. 165 § 1 k.k. prowadzi do wniosku, że pojęcie to obejmuje nie tylko takie substancje, które nabrały cech szkodliwości wskutek na przykład wadliwego wytworzenia lub składowania, ale również substancje szkodliwe ze swej istoty. Ustawodawca w treści przepisu nie zawarł żadnego ograniczenia co do charakteru szkodliwych dla zdrowia substancji. Autor konstatuje, iż stanowisko SN prowadziłoby do niemożliwych do zaakceptowania skutków. Bowiem karalność sprzedaży dopalaczy byłaby uzależniona od informacji zawartej na opakowaniu. Jednakże należy zauważyć, że przepis mówi wyłącznie o właściwości substancji, a nie o tym jaka informacja znajduje się na opakowaniu produktu. Ustawodawca nie zawarł wszak w tym przepisie wymogu, aby informacja zawarta na opakowaniu substancji wprowadzała w błąd klientów co do np. przeznaczenia produktu czy jego składu.

Trzeba podkreślić także, że zważywszy na ilość wprowadzonych do obrotu substancji w okresie objętym zarzutami – nie mniej niż 1400 g. klefedronu - nie budzi wątpliwości, iż na niebezpieczeństwo utraty zdrowia bądź życia narażonych zostało wiele osób będących jej konsumentami. W świetle tych rozważań zasadnym było przyjęcie dla zachowania oskarżonych kwalifikacji z art. 165 § 1 pkt 2 k.k., zaś w odniesieniu do zdarzenia z dnia 1 sierpnia 2016 r. prawidłowo uznał sąd meriti, że należy mówić wyłącznie o przygotowaniu do popełnienia tego występku. Chybione są zarzuty apelujących, iż brak jest dowodów świadczących o tym, że produkt ten miałby zostać wprowadzony do obrotu, podobnie jak te zakupione wcześniej przez D. M.. Sąd w tym zakresie trafnie powołał się na zasady doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania. Skoro bowiem taki przestępczy proceder trwał już od dłuższego czasu, a rozpoczynał go moment zakupu dopalaczy przed wprowadzeniem ich do obrotu, to nie sposób logicznie zakładać, że w przypadku transakcji z dnia 1 sierpnia 2016 r. byłoby inaczej, a oskarżeni zakupiliby towar wyłącznie po to, aby go przykładowo kolekcjonować, bądź magazynować. Z treści podsłuchanych rozmów telefonicznych D. M. wynika wszak, że zależało mu na szybkim odzyskaniu zatrzymanego przez policję dopalacza z uwagi na olbrzymią stratę finansową, jaką ten poniesie w sytuacji, jeśli towaru nie sprzeda. Trafnie także ustalono, iż oskarżony M. G. winien odpowiadać za pomocnictwo do popełnienia przestępstwa z art. 165 § 1 pkt 2 k.k. Trafną była także konstatacja sądu I instancji polegająca na przyjęciu w odniesieniu do wszystkich inkryminowanych zachowań kwalifikacji z art. 12 § 1 k.k., jako że oskarżeni działali w krótkich odstępach czasu i wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

Odnosząc się do zarzutu rażącej niewspółmierności kary orzeczonej wobec oskarżonego D. M., a także w stosunku do oskarżonego P. C. i M. G. – po myśli art. 447 § 1 k.p.k.- stwierdzić trzeba, że i w tej części zaskarżone orzeczenie zasługuje na akceptację sądu odwoławczego. I choć, jak wskazano to już w części wstępnej uzasadnienia, nie sposób zgodzić się z sądem meriti w zakresie, w jakim uznał za rzecz pewną, iż wśród konsumentów klefedronu znalazły się również osoby niepełnoletnie, albowiem nie wskazuje na to żaden z przeprowadzonych w sprawie dowodów, to ogólna ocena stopnia społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonym, stopień ich zawinienia wskazuje, iż kary wobec nich orzeczone są sprawiedliwe - zarówno w społecznym, jak i indywidualnym odczuciu.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary jako zarzut z kategorii ocen można zasadnie podnosić wówczas, gdy kara, jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy - innymi słowy gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Sąd odwoławczy może modyfikować wyrok w zakresie wymiaru kary nie w każdym przypadku uznania kary za zbyt łagodną bądź nadmiernie surową, lecz wtedy jedynie, gdy niewspółmierność jest rażąca. Z takim przypadkiem nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Sąd meriti zasadnie zróżnicował wysokość kar w odniesieniu do poszczególnych oskarżonych i zważył we właściwy sposób na okoliczności łagodzące i obciążające. W odniesieniu do D. M. trafnie zauważył, iż jego rola w przestępczym procederze była najbardziej znacząca. To on planował i organizował wyjazdy na teren Czech, gdzie dokonywał zakupu klefedronu, Był także osobą sprzedającą dopalacz, bądź przekazującą go P. C. w celu dalszej dystrybucji. W pierwszej fazie wprowadził do obrotu 1400 g dopalacza, zaś w dniu 1 sierpnia 2016 r. czynił przygotowania do wprowadzenia aż 5 kg tego środka. Zważyć również trzeba, iż proceder ten służył osiąganiu przez niego znacznych korzyści majątkowych, a szkody społeczne, jakie wywołuje zażywanie środków zastępczych są ogromne i to zarówno w zakresie dotyczącym zdrowia fizycznego, jak i psychicznego ludzi. Jedynie kara bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, w wysokości orzeczonej przez sąd I instancji będzie odpowiednią dolegliwością dla oskarżonego i odpłatą za jego wyjątkowo naganne zachowanie. Oskarżony w momencie wyrokowania nie był wprawdzie osobą karaną, gdyż wyroki widniejące na karcie karnej w czasie, w jakim popełnił przypisane mu czyny uległy zatarciu, niemniej jednak, zważywszy na opisany wyżej stopień zawinienia i szkodliwości społecznej jego działań, brak było podstaw do orzeczenia kary w niższej wysokości, która po myśli art. 69 § 1 k.k. mogłaby zostać warunkowo zawieszona. W przypadku pozostałych oskarżonych słusznie uwzględniono okoliczności obciążające w postaci wielokrotnej uprzedniej karalności jeśli idzie o P. C., zaś wobec M. G. fakt, że jest on osobą młodocianą i najmniej zaangażowaną w proceder przestępczy. Ten ostatni z oskarżonych poddał się terapii, pracuje, w związku z czym uznać trzeba, że przynajmniej w pewnym stopniu zrozumiał już naganność swego zachowania.

W tym stanie rzeczy, nie znajdując podstaw do podzielenia zarzutów i wniosków apelacji obrońców oskarżonych w zakresie ich wpływu na treść zaskarżonego orzeczenia, jak też do działania z urzędu niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonego wyroku we wskazanym wyżej zakresie.

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2, 3, 4.

Z uwagi na to, że oskarżony P. C. był reprezentowany w sprawie przez obrońcę z urzędu, a z oświadczenia adwokata wynika, że koszty obrony nie zostały pokryte przez tego oskarżonego ani w całości, ani w jakikolwiek części, należało zasądzić wynagrodzenie od Skarbu Państwa.

Jednocześnie zwolniono oskarżonego P. C. od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając, że ich uiszczenie w chwili obecnej jest znacznie utrudnione. Oskarżony przebywa w zakładzie karnym, jako osadzony w innej sprawie, nie osiągając dochodów pozwalających na pokrycie wydatków i opłat.

Sąd odwoławczy zasądził od oskarżonego D. M. i M. G. koszty sądowe, jako że ich sytuacja majątkowa pozwala na uiszczenie opłat i wydatków. Obaj oskarżeni do chwili wydania prawomocnego wyroku w niniejszej sprawie pozostawali na wolności, osiągając dochody, które pozwolą im bez jakiegokolwiek uszczerbku uiścić te należności. Nadto oskarżeni nie mają nikogo na utrzymaniu.

PODPIS

SSA Karina Maksym SSA Mirosław Ziaja SSA Iwona Hyła

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego P. C.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku w odniesieniu do tego oskarżonego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego D. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku w odniesieniu do tego oskarżonego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego M. G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku w odniesieniu do tego oskarżonego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana