Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Dariusz Półtorak

Protokolant:

st. sekr. sąd. Anna Sieczkiewicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 907/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 20 października 2022 roku wydany w sprawie o sygn. akt II K 1075/18;

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---

-------------------

-------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

M. M.

Oskarżony dopuścił się zachowania opisanego w treści zarzutu;

Zeznania świadka K. B.;

k. 296-297

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

---------------------------------

-------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania świadka K. B.;

Pomimo, iż dowód okazał się w pełni wiarygodny, to świadek, pomimo przekonań oskarżenia, nie zdołał potwierdzić wersji zdarzeń zaprezentowanej przez pokrzywdzoną, a tym samym wykazać sprawstwa M. M..

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

ś.

obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wyroku, a to art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk., art. 167 kpk., art. 366 § 1 kpk, polegająca na jednostronnej i wybiórczej ocenie materiału dowodowego przez Sąd pierwszej instancji, nie uwzględnienie w całości jasnych i logicznych zeznań pokrzywdzonej podpartych dowodami z dokumentów w postaci dokumentacji medycznej pokrzywdzonej oraz wywołanej w sprawie opinii biegłego na okoliczność doznanych przez pokrzywdzoną obrażeń ciała, a nadto zaniechanie przeprowadzenia z urzędu dowodu z przesłuchania w charakterze świadka K. B., który posiada w zakresie zdarzenia istotne dla sprawy informację oraz dowodu z notatki urzędowej Policji przeprowadzającej na miejscu interwencję w dniu zdarzenia, w konsekwencji czego doszło do przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów i wydania wyroku uniewinniającego oskarżonego w oparciu o niepełny materiał dowodowy opierający się na stronniczych zeznaniach świadków tj. A. G. i G. T. oraz wyjaśnieniach oskarżonego;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wprawdzie, zarzut wywiedziony przez oskarżyciela publicznego okazał się w dużej mierze zasadny, co zobligowało Sąd Okręgowy do uzupełnienia postępowania dowodowego, jednakże wskutek podjęcia tejże aktywności ten ostatni utwierdził się jedynie w przekonaniu co do słuszności zapadłego rozstrzygnięcia.

Pomimo, iż Sąd Rejonowy co do zasady procedował w sposób prawidłowy, to nie ustrzegł się swego rodzaju uchybień. Rzecz jasna, jak już nadmieniono na wstępie, w tym przypadku okazały się one nie mieć znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, jednak nie zmienia to faktu, iż tak naprawdę wyartykułowane przez apelującego nieprawidłowości nosiły dość zasadniczą rangę i jako takie nie powinny mieć miejsca. Sąd pierwszej instancji bowiem podszedł w sposób dość powierzchowny i lekceważący do niektórych kwestii procesowych, nie próbując chociażby wykorzystać wszystkich możliwych, potencjalnych wariantów dowodowych. Oczywiście, być może przeprowadzenie niektórych dowodów – tak jak chociażby uzyskanie notatki urzędowej z przebiegu zdarzenia stanowiącego przedmiot niniejszego postępowania od holenderskich służb porządkowych – okazałoby się znacznie utrudnione, o ile w ogóle możliwe, ale organ sądowy pomimo wszystko winien wykazać inicjatywę i stosownie zweryfikować, czy istnieją widoki na pożądane rozszerzenie postępowania dowodowego, czy też nie i dopiero w tej ostatniej sytuacji zaniechać dalszych czynności i przy orzekaniu co do istoty sprawy bazować jedynie na dostępnych źródłach dowodowych.

Opisana postawa tym bardziej maluje się jako pożądana, gdy weźmie się pod uwagę charakter przedmiotowego postępowania i specyfikę przeprowadzonych dotychczas przez Sąd Rejonowy dowodów. Jak słusznie bowiem dostrzegł skarżący ujawniony w toku procesu materiał dowodowy, stanowiący tak naprawdę podstawę dla ustaleń faktycznych, sprowadzał się do wyjaśnień samego zainteresowanego oraz pewnej kategorii świadków, należących do grona jego dość bliskich znajomych. Oczywiście, ich deklaracje pozostawały dość jasne w swojej wymowie i wyraźnie przemawiały za uznaniem braku sprawstwa M. M., jednakże ich wiarygodność i obiektywizm mogły zostać dodatkowo przefiltrowane przez treści płynące z innych osiągalnych dowodów, przede wszystkim z zeznań K. B., który był obecny na miejscu zdarzenia – w jego ścisłym epicentrum, zaś w rozmowie telefonicznej z funkcjonariuszem Policji, mającej miejsce bezpośrednio po nim, co do zasady potwierdził przebieg zdarzeń zarejestrowany i zaprezentowany przez pokrzywdzoną, wskazującą na ewidentną winę podsądnego. W tej sytuacji, niezrozumiałą wydaje się być bierność ze strony Sądu merytorycznego, który w żaden sposób nie dążył do przesłuchania świadka, którego zeznania przypuszczalnie mogłyby przecież kategorycznie obalić lub potwierdzić wersję którejś ze stron postępowania. Zaniechanie tego typu działań rzeczywiście mogło zatem wskazywać na pewien brak obiektywizmu i rzetelności organu sądowego, zaś wydane w toku piewszoinstancyjnego postępowania rozstrzygnięcie - jawić się jako przedwczesne. Spostrzeżenia skarżącego były wobec tego w pełni uzasadnione, aczkolwiek należałoby wymagać, aby dowód z zeznań świadka został przeprowadzony na etapie postępowania przygotowawczego.

Jednakże, wskazane przezeń uchybienia mogły zostać konwalidowane w toku postępowania przed Sądem drugiej instancji, który uzupełnił postępowanie dowodowe, poprzez dodatkowe przesłuchanie w charakterze świadka K. B.. W efekcie organ procesowy utwierdził się w przekonaniu co do słuszności zapadłego orzeczenia. Bo chociaż świadek relacjonował w sposób wiarygodny, przywołując zapamiętane fragmenty zajścia z udziałem stron, to jego depozycje nie zdołały potwierdzić wersji zdarzeń wykreowanej przez pokrzywdzoną, a tym samym przemówić za przyjęciem sprawstwa M. M.. Oczywiście, zeznania K. B. wyraźnie i jednoznacznie wskazują, iż w dacie przywołanej w treści zarzutu, rzeczywiście doszło do nieporozumienia pomiędzy W. P. a M. M., które nawet zainicjował ten ostatni i do którego finalnie dołączył sam przesłuchiwany, jednak fakt ten nie może jeszcze być utożsamiany z uznaniem, iż to właśnie M. M. spowodował u W. P. rozstrój zdrowia o jakim stanowi zarzut.

Dla pełnego zrozumienia istoty sprawy, w tym miejscu pokrótce nakreślić należy, iż zalążkiem całych zdarzeń był upadek ze schodów podsądnego oraz jego ówczesnej towarzyszki, znajdujących się wówczas pod działaniem alkoholu, a dokładniej rzecz ujmując - oferowana przez pokrzywdzoną chęć pomocy, której ci mieli rzekomo w sposób ofensywny odmówić. K. B. nie potwierdził jednak, ażeby podsądny odepchnął pokrzywdzoną, wskutek czego ta miałaby upaść na ziemię i doznać kontuzji ręki. Wręcz przeciwnie – ten jasno wskazał, iż M. M. jedynie uderzył W. P. w twarz, co spowodowało, że to on sam włączył się do konfliktu, broniąc koleżanki. Dalszy przebieg zdarzeń stanowiła już szarpanina, rozgrywająca się na parkingu budynku pomiędzy oskarżonym a świadkiem, nad którą dość nieudolnie próbowała przejąć kontrolę pokrzywdzona. Zeznania K. B. nie pozostawiają złudzeń co do tego, iż dolegliwości W. P. wynikały z dość przypadkowego i niezwykle niefortunnego wejścia pokrzywdzonej pomiędzy walczących dwóch mężczyzn. Wobec faktu, iż depozycje świadka, prezentowane w toku postępowania apelacyjnego, tak skrajnie różniły się od wersji zdarzeń zobrazowanej przez notatkę policyjną opartą na jego wcześniejszych twierdzeniach, Sąd Okręgowy dopytał świadka o te rozbieżności. Ten nie był jednak w stanie potwierdzić, ażeby do rozstroju zdrowia pokrzywdzonej doszło wskutek popchnięcia przez oskarżonego.

W tej sytuacji, trudno przyjąć, ażeby to M. M. spowodował u pokrzywdzonej dolegliwości opisane w treści zarzutu. Oczywiście, scenariusz tego typu nie może zostać bezwzględnie odrzucony, ale ujawniony materiał dowodowy nie okazał się wystarczający, ażeby na jego postawie móc przypisać oskarżonemu sprawstwo postawionego przed nim czynu, albowiem nie pozostało to wyrażone w sposób niebudzący wątpliwości, które są nieusuwalne i muszą zostać rozstrzygnięte na korzyść oskarżonego.

Finalnie wspomnieć należy także, iż rację miał również apelujący przekonujący, że chociaż depozycje świadków obrony pozostawały zgodne z wersją zdarzeń zaprezentowaną przez oskarżonego, to na pierwszy rzut oka dość zastanawiająca i niekonsekwentna pozostawała jego postawa zaprezentowana po wezwaniu przez pokrzywdzoną służb mundurowych. M. M. usunął się bowiem z miejsca zdarzenia, co rzeczywiście na pozór wydaje się być dosyć dziwne - przy założeniu braku jego winy. Nie należy jednak pomijać, iż wydarzenia tamtejszego wieczoru rozgrywały się w sposób dość dynamiczny, zaś ich głównym bohaterom towarzyszyły silne emocje. Dodatkowo, M. M. znajdował się wówczas pod działaniem alkoholu. W tej sytuacji, mógł on podjąć irracjonalne kroki i udaremnić konfrontację ze służbami porządkowymi. Jednakże, rozpatrywana okoliczność, w świetle całości wyników sprawy, nie mogła mieć relewantnego znaczenia dla jej rozstrzygnięcia i uznania sprawstwa podsądnego.

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu II Wydział Karny w Garwolinie do ponownego rozpoznania;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Pomimo częściowej zasadności zarzutów, na uwzględnienie nie zasłużył tak sformułowany wniosek apelacyjny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 20 października 2022 roku wydany w sprawie o sygn. akt II K 1075/18;

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Po przeprowadzeniu kontroli instancyjnej zaskarżonego postanowienia i uzupełnieniu postępowania dowodowego, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw ażeby podjąć ingerencję w treść zaskarżonego orzeczenia.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

--------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

--------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie przepisu art. 636 § 1 kpk wydatkami obciążono Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 20 października 2022 roku wydany w sprawie o sygn. akt II K 1075/18 – w całości;

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana