Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 czerwca 2021 roku

Sąd Rejonowy w Sopocie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Olszewska-Kowalska

po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2021 roku w Sopocie,

na posiedzeniu niejawnym

sprawy

z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ulicy (...) w S.

przeciwko J. M.

z udziałem interwenienta ubocznego M. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego J. M. na rzecz powoda Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ulicy (...) w S. kwotę 10.783,68 zł (dziesięć tysięcy siedemset osiemdziesiąt trzy złote sześćdziesiąt osiem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności od kwot:

a)  607,57 zł od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty

b)  4.314,06 zł od dnia 01.01.2017 r. do dnia zapłaty

c)  3.290,52 zł od dnia 01.01.2018 r. do dnia zapłaty

d)  2.571,53 zł od dnia 01.01.2019 r. do dnia zapłaty

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie

III.  zasądza od pozwanego J. M. na rzecz powoda Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ulicy (...) w S. kwotę 2.902,59 zł (dwa tysiące dziewięćset dwa złote pięćdziesiąt dziewięć gorszy) tytułem zwrotu kosztów procesu

IV.  nakazuje zwrócić powodowi Wspólnocie Mieszkaniowej (...) przy ulicy (...) w S. od Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Sopocie kwotę 738,83 zł (siedemset trzydzieści osiem złotych osiemdziesiąt trzy gorsze) tytułem nadpłaconej zaliczki na poczet kosztów opinii biegłego.

Sygn. akt I C 36/19

UZASADNIENIE

Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w S. w dniu 10 października 2018 r. wniosła pozew o zasądzenie od pozwanego P. M. kwoty 19.022,72 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot:

e)  1.807,15 zł od 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

f)  7.514,54 zł od 1 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty;

g)  7.345,88 zł od 1 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty;

h)  3.255,15 zł od 11 września 2018 r. do dnia zapłaty

oraz zasądzenie od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, iż pozwany będąc od 20 maja 2015 r. właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w S. przy ul. (...) w S. jest członkiem powodowej wspólnoty mieszkaniowej. Z faktu tego wynika obowiązek uiszczania należności na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości, które winny być płatne zaliczkowo, z góry do dnia 10 każdego miesiąca. Przedmiotowym pozwem powódka dochodzi 19.922,72 zł tytułem części nieuiszczonych kosztów utrzymania nieruchomości za okres od 20 maja 2015 r. do 30 września 2018 r., należnych zgodnie ze szczegółowymi zestawieniami załączonymi do pozwu. (pozew – k. 3-4)

Nakazem zapłaty z dnia 04 grudnia 2018 r. Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Sopocie uwzględnił żądanie pozwu w całości. (nakaz zapłaty – k. 29)

Od powyższego orzeczenia pozwany złożył sprzeciw, wskazując, iż kwestionuje w całości wysokość dochodzonej kwoty. Pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczenia za okres od 15 maja 2015 r. do 10 października 2015 r. oraz brak pełnomocnictwa procesowego dla radcy prawnego, bowiem uchwała Wspólnoty nie jest pełnomocnictwem. (sprzeciw – k. 33-34)

W piśmie procesowym z dnia 12 marca 2019 r. powód wskazał, iż powódka dochodzi za rok 2015 r. kwoty 1.807,15 zł, zaległość za październik, listopad i grudzień 2015 r. wynosi 1.689,28 zł, zatem zgłoszony przez pozwanego zarzut przedawnienia dotyczy jedynie kwoty 117,87 zł. Biorąc pod uwagę słuszność zarzutu pozwanego, powódka zmodyfikowała stanowisko w zakresie tezy dowodowej do biegłego sądowego z zakresu zarządzania wspólnotami mieszkaniowymi na okoliczność ustalenia wysokości przypadających na pozwanego kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej w okresie od października 2015 r. do września 2018 r. (pismo procesowe powoda z dnia 12.03.2018 r. – k. 41-42)

Zarządzeniem z dnia 03 kwietnia 2019 r. o toczącym się postępowaniu powiadomiono M. W. i wezwano ją do udziału w sprawie w charakterze interwenienta ubocznego. (zarządzenie – k. 49-49v)

Na rozprawie w dniu 31 maja 2019 r. M. W. oświadczyła, iż chce przystąpić do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego po stronie powódki - Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w S.. (protokół rozprawy – k. 53, pismo procesowe – k. 58-58v)

W dniu 13 kwietnia 2021 r. pozwany wniósł o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. (wniosek – k. 407)

Postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2021 r. Referendarz sądowy sądu Rejonowego w Sopocie oddalił wniosek pozwanego o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. (postanowienie – k. 414)

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy sprzedaży z dnia 09 października 2014 r. zawartej pomiędzy M. W. a Ł. M. przed notariuszem E. W. Rep a nr 4365/2014, Ł. M. nabył prawo własności lokalu mieszkalnego położonego w S. przy ul. (...).

Zgodnie z § 9 umowy, strony umowy zgodnie postanowiły, że zbywczyni ponosić będzie koszty związane z korzystaniem i eksploatacją ww. nieruchomości lokalowej do czasu wydania jej nabywcy.

(dow ód: akt notarialny z dnia 09.10.2014 r. Rep. A nr 4365/2014 – k. 45-48)

Na podstawie umowy przeniesienia prawa własności nieruchomości zawartej w dniu 20 maja 2015 r. przed notariuszem K. R.. A (...), pozwany J. M. nabył prawo własności lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w S. przy ul. (...), dla którego Sąd Rejonowy w Sopocie prowadzi księgę wieczystą nr KW (...).

(dow ód: umowa przeniesienia prawa własności nieruchomości z dnia 20.05.2015 r. Rep. A 1056/2015 – k. 16-18, wydruk KW – k. 19-23)

W dniu 14 sierpnia 2018 r. Administracja (...) w S. skierowała do pozwanego wezwanie do zapłaty należności w kwocie 8525,67 zł tytułem eksploatacji lokalu mieszkalnego oraz 6490,05 zł tytułem funduszu remontowego.

Pismem z dnia 18 kwietnia 2017 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty w terminie do dnia 25 kwietnia 2017 r. należnych kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej, kosztów eksploatacji oraz funduszu remontowego przypadających na lokal mieszkalny położony w S. przy ul. (...) w okresie od 20 maja 2015 r. do kwietnia 2017 r. w kwocie 12.847,60 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.

(dow ód: wezwanie z dnia 14.08.2018 r. – k. 14, pismo z dnia 18.04.2017 r. – k. 15)

Rzeczywiste koszty utrzymania nieruchomości lokalowej położonej w S. przy ul. (...) w okresie od października 2015 r. do września 2018 r. przypadające na pozwanego J. M. wyniosły 10.783,68 zł. Na powyższą kwotę składają się następujące składniki:

rok	koszty wspólne	wod-kan	wywóz śmierci	razem
2015	346,24 zł	261,33 zł	0	607,57 zł
2016	2752,21 zł	1171,25 zł	390,60 zł	4.314,06 zł
2017	1878,40 zł	974,48 zł	437,64 zł	3.290,52 zł
2018	1831,30 zł	740,23 zł	273,06 zł	2.571,53 zł
razem	7.787,31 z ł	3.582,84 zł	1.101,30 zł	10.783,68 zł

(dow ód: częściowo opinia biegłego sądowego z zakresu zarządzenia nieruchomościami B. S. (1) wraz z załącznikami – k. 77-86, dokumentacja księgowa Wspólnoty Mieszkaniowej udostępniona biegłemu sądowemu celem obliczenia kosztów utrzymania nieruchomości – k. 117-388)

S ąd Rejonowy zważył, co następuje:

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci dokumentów szczegółowo omówionych powyższej, w tym w szczególności dokumentacji księgowej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w S. za okres od maja 2015 r. do września 2018 r., a także opinii biegłego sądowego z zakresu zarządzania wspólnotami mieszkaniowymi B. S. (1).

Sąd zważył, iż autentyczność ani wiarygodność przedmiotowych dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu. Przedłożone dokumenty stanowią dowód naliczonych kosztów utrzymania nieruchomości (fundusz remontowy, koszty zarządu, opłaty za wywóz nieczystości bytowych, opłaty za dostawę wody oraz odprowadzanie ścieków itd.) dla lokalu stanowiącego własność pozwanego, potwierdzając jednocześnie brak regulowania tychże opłat w spornym okresie. Naliczenia opłat mogą być w zasadzie wykazane tylko dokumentami księgowymi. Wydruki z ksiąg rachunkowych, czy dokumentów finansowych, podpisane przez upoważnioną do tego osobę w sposób wiarygodny przedstawiają stan zadłużenia dot. przedmiotowego lokalu. Na podstawie wyżej wymienionych dokumentów oraz opinii biegłego sądowego Sąd ustalił wysokość zaległych na rzecz powódki faktycznych kosztów utrzymania nieruchomości za sporny okres.

Sąd uznał za wiarygodną opinię biegłego sądowego z zakresu zarządzania wspólnotami mieszkaniowymi B. S. (1), opinia została sporządzona przez biegłego sądowego dysponującego odpowiednią wiedzą specjalistyczną z zakresu zarządzania nieruchomościami. Biegła wydała opinię na podstawie dokumentacji zawartej w aktach sprawy, a także dokumentacji księgowej przedłożonej przez powodową wspólnotę mieszkaniową. Zaznaczenia wymaga jednak, iż biegła sądowa w swojej opinii wyliczyła rzeczywiste koszty utrzymania nieruchomości w części przypadającej na lokal pozwanego w okresie od 20 maja 2015 r. do 30 września 2018 r., zgodnie z pierwotnym stanowiskiem powódki. Niemniej jednak, wobec podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia części roszczenia, powódka zmodyfikowała żądanie, wskazując, iż należność objęta pozwem obejmuje faktycznie okres od października 2015 r. do września 2018 r. Biorąc pod uwagę powyższe, tut. Sąd, nie widząc potrzeby powoływania dowodu z uzupełniającej opinii biegłego sądowego i mnożenia kosztów kolejnej opinii biegłego sądowego, samodzielnie, w oparciu o prawidłowe wyliczenia biegłej zawarte w opinii, dokonał przeliczenia rzeczywistych kosztów utrzymania ww. nieruchomości za zmodyfikowany przez powódkę okres tj. od maja 2015 r. do września 2018 r. Do powyższej opinii strona pozwana złożyła zarzuty, do których Sąd odniesie się w dalszej części uzasadnienia.

W ocenie Sądu zebrany materiał dowodowy dał pełny i spójny obraz rzeczywistego stanu sprawy, zaś całościowa jego analiza uzasadnia przyjęcie, iż roszczenie powódki zasługuje na uwzględnienie w części.

Pierwotnie powódka – (...) w S. domagała się zasądzenia od pozwanego J. M. kwoty w łącznej wysokości 19.922,72 zł, na którą składały się koszty utrzymania nieruchomości położonej w S. przy ul. (...) w okresie od 20 maja 2015 r. do 30 września 2018 r. Niemniej jednak, wobec uznania przez powódkę zarzutu pozwanego co do częściowego przedawnienia roszczenia w okresie od 15 maja 2015 r. do 10 października 2015 r., powódka zmodyfikowała żądanie wskazując, iż domaga się zasądzenia od pozwanego należności tytułem utrzymania nieruchomości za okres od października 2015 r. do września 2018 r.

W pierwszej kolejności Sąd musiał wziąć pod uwagę, że w toku prowadzonego postępowania powstał spór co do sposobu reprezentacji powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej, a co za tym idzie, jej legitymacji procesowej do wystąpienia z powództwem. W pierwszej kolejności wskazać trzeba, że zarząd nieruchomością wspólną unormowany jest w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U.2021.1048). W przypadku powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej podstawowe znaczenie ma fakt, że w powyższej nieruchomości znajduje się sześć wyodrębnionych lokali. Z art. 19 powyższej ustawy (w brzmieniu z daty podjęcia uchwały na k. 7 akt sprawy) wynika natomiast, że jeżeli liczba lokali wyodrębnionych i lokali niewyodrębnionych, należących nadal do dotychczasowego właściciela, nie jest większa niż siedem, do zarządu nieruchomością wspólną mają odpowiednie zastosowane przepisy kodeksu cywilnego i kodeksu postępowania cywilnego o współwłasności, chyba że w trybie określonym w art. 18 tej ustawy określono inny sposób zarządu nieruchomością wspólną. Oznacza to, że w przypadku tzw. małej wspólnoty mieszkaniowej nie stosuje się przepisów art. 20 i następnych ustawy o własności lokali, które przewidują ustanowienie zarządu wspólnoty mieszkaniowej, będącego organem powyższej jednostki organizacyjnej. Poza sporem pozostaje, że w przypadku powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej nie doszło do ustanowienia sposobu zarządu w trybie określonym w art. 18 ustawy o własności lokali i tym samym zarząd nieruchomością wspólną powinien odbywać się na podstawie odpowiednio stosowanych przepisów kodeksu cywilnego. Z przepisów tych należy wyprowadzić wniosek, że każdy ze współwłaścicieli jest obowiązany, a zarazem uprawniony do współdziałania w zarządzie rzeczą wspólną (art. 200 k.c.), przy czym zakres tego współdziałania uzależniony jest od charakteru dokonywanych czynności, w szczególności tego, czy mieszczą się one w zakresie zwykłego zarządu rzeczą wspólną czy też przekraczają powyższy zakres, ewentualnie, czy mają one charakter czynności zachowawczych (art. 199, art. 201-203, art. 209 k.c.). W rozpoznawanej sprawie powodową Wspólnotę Mieszkaniową tworzą właściciele sześciu lokali, a więc uznać należy, że osobami uprawnionymi do reprezentowania powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej są wszyscy członkowie wspólnoty mieszkaniowej. W ocenie Sądu przyjąć również trzeba, że podejmowanie czynności procesowych w postępowaniu sądowym, w którym wspólnota mieszkaniowa jest powodem, ma charakter czynności zachowawczej w rozumieniu art. 209 k.c., albowiem reprezentowanie wspólnoty mieszkaniowej w tego rodzaju postępowaniu zmierza do zachowania wspólnego prawa. Dotyczy to zwłaszcza niniejszej sprawy, w której strona powodowa domaga się zasądzenia należności na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz pozostałych opłat. Z tego względu uznać trzeba, że każdy z członków wspólnoty mieszkaniowej jest uprawniony do działania w imieniu powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej w niniejszym postępowaniu sądowym, w tym również do udzielenia pełnomocnictwa procesowego do reprezentowania Wspólnoty Mieszkaniowej. Z tego względu – zgodnie z art. 199 k.c.– nie jest wymagana zgoda wszystkich współwłaścicieli lub w przypadku braku takiej zgody orzeczenie sądu zezwalające na dokonanie powyższej czynności.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U.2021.1048), właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra. W myśl art. 14 u.w.l., na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności: wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę, ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości, wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy. Stosownie do art. 15 ust. 1 u.w.l., na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca. Obowiązek pokrycia zaliczek na poczet opłat za lokal i za koszty zarządu nieruchomością wspólną obciążają współwłaścicieli lokalu solidarnie na zasadzie art. 370 k.c.

Obowiązek pozwanego - jako właściciela lokalu - regulowania przez pozwanego J. M. opłat na rzecz powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej z tytułu zaliczek na poczet kosztów zarządu nieruchomością wspólną i opłat eksploatacyjnych w zakresie stanowiącego jego własność lokalu mieszkalnego do dnia 10-go każdego miesiąca wynika wprost z wyżej powołanych przepisów. Bez znaczenia, wobec brzemienia przepisów, jest § 9 umowy między M. W. i Ł. M., w którym strony umowy zgodnie postanowiły, że zbywczyni ponosić będzie koszty związane z korzystaniem i eksploatacją ww. nieruchomości lokalowej do czasu wydania jej nabywcy. Roszczenie Wspólnoty o zapłatę z tytułu zarządu nieruchomością wspólną przysługuje wobec właściciela lokalu.

Na podstawie opinii biegłego Sąd zweryfikował prawidłowość naliczeń kosztów utrzymania lokalu przez powódkę i wysokość zaległości z tytułu zaliczek za sporny okres (od października 2015 r. do września 2018 r. ) i ustalił, iż zaległość ta wyniosła łącznie 10.783,68 zł. Sposób wyliczenia ww. kwoty obrazuje poniższa tabela – w zakresie lat 2016-2018 sporządzona przez biegłą sądową i w zakresie miesięcy od 10-12.2015 r. zmodyfikowana przez tut. Sąd w oparciu o dane wynikające z opinii biegłej sądowej.

rok	koszty wspólne	wod-kan	wywóz śmierci	razem
10-12.2015	1.282,37 zł (547,86 zł + 53,80 zł+157,32 zł +400 zł + 83,68 zł + 39,36 zł + 0,35 zł) x 0,27 = 346,24 zł	261,33 zł	0	607,57 zł
2016	2752,21 zł	1171,25 zł	390,60 zł	4.314,06 zł
2017	1878,40 zł	974,48 zł	437,64 zł	3.290,52 zł
2018	1831,30 zł	740,23 zł	273,06 zł	2.571,53 zł
razem	7.787,31 z ł	3.582,84 zł	1.101,30 zł	10.783,68 zł

Do powyższej opinii zastrzeżenia zgłosiła strona pozwana wskazując, iż w opinii brak jest należytego i wyczerpującego uzasadnienia podnoszonych przez biegłą konkluzji. Pozwany wniósł o wezwanie biegłej na rozprawę i złożenie ustnej opinii uzupełniającej.

W ocenie Sądu zarzuty te okazały się nieuzasadnione. Na rozprawie w dniu 02 grudnia 2020 r. biegła sądowa w sposób szczegółowy wyjaśniła podstawy wydanej opinii i jej końcowych wniosków. W ocenie Sądu wyjaśnienia biegłej w pełni usuwały jakiekolwiek wątpliwości co do prawidłowości sporządzonej opinii. Biegła ustosunkowała się do zarzutów strony pozwanej, odpierając w sposób logiczny i spójny zarzuty. Stąd w ocenie Sądu brak było jakichkolwiek powodów, by podważać wiarygodność opinii biegłej B. S. (1), uzupełnionej jej wyjaśnieniami złożonymi w ramach uzupełniającej opinii pisemnej z dnia 02 grudnia 2020 r.

Sąd zważył, że biegła sądowa w oparciu o dokumentację księgową Wspólnoty ustaliła faktyczne, rzeczywiste koszty przypadające do zapłaty przez pozwanego. Powódka sformułowała natomiast żądanie pozwu przy uwzględnieniu płatnych do 10-go dnia każdego miesiąca zaliczek na poczet kosztów zarządu nieruchomością wspólną.

Słusznie biegła sądowa wskazała, że rozliczeniu podlegają w sprawie nie zaliczki na poczet kosztów zarządu nieruchomością wspólną i opłat eksploatacyjnych w zakresie stanowiącego własność pozwanego lokalu mieszkalnego, które powinien uiszczać do dnia 10-go każdego miesiąca ale rzeczywiste koszty, których wysokość była znana na koniec roku obrachunkowego na podstawie dokumentacji księgowej wspólnoty. Biegła sądowa ustaliła w/w należności - za okres od maja 2015 r. do września 2018 r, zatem zgodnie z żądaniem pozwu. Sąd zwrócił jednak uwagę, że w toku postępowania pełnomocnik powódki przyznał zasadność zarzutu przedawnienia i zmodyfikował żądanie za okres od października 2015 r., jednocześnie za okres maj-wrzesień 2015 r. powód nie cofnął żądania pozwu. Dlatego Sąd dokonał modyfikacji obliczeń biegłej za rok 2015, ustalając zużycie wod-kan za okres 3 miesięcy (październik- grudzień 2015 r.) podczas gdy biegła naliczyła zużycie za okres 8 miesięcy (maj-grudzień 2015). Także koszty wspólne za rok 2015 należało zmodyfikować, tak aby obejmowały okres 3 miesięcy (październik-grudzień 2015) a nie 8 miesięcy.

Stąd na podstawie art. 13 ust. 1 u.w.l. i art. 14 u.w.l. Sąd zasądził od pozwanego J. M. na rzecz powódki kwotę 10.783,68 zł z tytułu zaległych opłat za lokal pozwanego i kosztów zarządu nieruchomości wspólną w okresie od października 2015 r. do września 2018 r., o czym orzeczono w pkt. I wyroku.

Dalej idące żądanie pozwu oddalono na podstawie ww. przepisów prawa stosowanych a contrario, o czym orzeczono w pkt. II sentencji wyroku.

Stosownie do treści art. 481 § 1 i 2 k.p.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

Bezsporne było, iż pozwany opóźnia się z wpłatą na rzecz powódki dochodzonych pozwem należności. Według powódki wymagalność wpłat co do zasady przypadała na 10-ty dzień każdego miesiąca. Należało jednak uwzględnić, że rozliczenie należności pozwanego wobec powódki nastąpiło według rzeczywistych kosztów przypadających na pozwanego, zatem odsetki z tytułu opóźnienie w zapłacie swojego udziału w kosztach nieruchomości wspólnej oraz zużytych mediów należały się od dnia następującego po dniu zakończenia roku obrachunkowego.

W związku z tym Sąd orzekł o odsetkach od poszczególnych kwot na zasadzie art. 481 §§ 1 i 2 k.c. i zasądził je od poniższych kwot:

a)  607,57 zł od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty,

b)  4.314,06 zł od dnia 01.01.2017 r. do dnia zapłaty,

c)  3.290,52 zł od dnia 01.01.2018 r. do dnia zapłaty,

d)  2.571,53 zł od dnia 01.01.2019 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z 100 k.p.c. zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów. Sąd uwzględnił żądanie pozwu w 54%. W 54% koszty procesu powinien ponieść pozwany, a w 46 % powódka.

Na koszty procesu poniesione przez powódkę składały się: opłata od pozwu w kwocie 997 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, wykorzystana zaliczka na biegłego w kwocie 761,17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika powódki w kwocie 3.600 zł. Wynagrodzenie pełnomocnika ustalono w oparciu o § 2 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.265).

Pozwany nie poniósł żadnych kosztów procesu.

Łącznie suma kosztów procesu wyniosła 5.375,17 zł. Pozwany winien był ponieść 54% tych kosztów, a więc 2.902,59 zł. Dlatego należało zasądzić od pozwanego na rzecz powódki ww. kwotę z tytułu zwrotu kosztów procesu w sprawie.

Powódka uiściła w niniejszej sprawie zaliczkę w kwocie 1.500 zł. Postanowieniem z dnia 11 maja 2020 r. Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Sopocie przyznał wynagrodzenie dla biegłej sądowej B. S. w kwocie 761,17 zł, które to wynagrodzenie zostało wypłacone z zaliczki powódki. A zatem w punkcie IV Sąd na zasadzie art. 80 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazał zwrócić powódce od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Sopocie kwotę 738,83 zł tytułem nadpłaconej zaliczki na poczet kosztów opinii biegłego.