Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z 29.11.2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że M. M. nie podlega od 1.06.2019 r. ubezpieczeniom społecznym jako pracownik Centrum Medycznego (...), zarzucając pozorność umowy o pracę.

(decyzja w aktach ZUS)

Odwołanie od w/w decyzji złożyła wnioskodawczyni M. M., będąc reprezentowaną przez radcę prawnego, wnosząc o jej zmianę poprzez stwierdzenie, że w okresie objętym skarżoną decyzją podlega jako pracownik płatnika składek ubezpieczeniom pracowniczym, negując pozorności umowy o pracę, oraz wniosła o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych wraz z uiszczoną opłatą skarbową 17 zł od pełnomocnictwa.

(odwołanie k. 3 -10)

W odpowiedzi na odwołanie ZUS reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych, podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

(odpowiedź na odwołanie k. 26-29)

Na rozprawie z 9.06.2020 r. pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie, płatnik składek przyłączył się do odwołania, a pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie odwołania.

(e-prot. z 9.06.2020 r.: 00:04:59, 00:12:14)

Na ostatnim terminie rozprawy 11.05.2022 r. pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie, płatniczka składek przyłączyła się do odwołania, a pełnomocnik ZUS wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie kosztów zastępstwa radcowskiego według norm przepisanych.

(e-prot. z 11.05.2022 r.: 00:01:02, 01:05:02, 01:08:49, 01:17:59)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Płatnik składek - A. W. prowadzi od 17.10.2011 r. działalność gospodarczą pod firmą Centrum Medycznego (...) z siedzibą w K., której głównym przedmiotem jest działalność fizjoterapeutyczna.

(okoliczność niesporna, a nadto wydruk (...) k. 8 akt ZUS)

Odwołująca - M. M., urodz. (...), legitymuje się od 2010 r. wykształceniem wyższym magisterskim w zakresie fizjoterapii, od 30.06.2015 r. posiada tytuł naukowy doktora nauk medycznych w zakresie biologii medycznej, w czerwcu 2018 r. zdała egzamin specjalizacyjny w dziedzinie fizjoterapii.

(zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 28.10.2020 r.: 00:03:05-00:30:32 w zw. z e-prot. z 11.05.2022 r.: 00:03:45, dyplom ukończenia studiów k. 5 część A akt osobowych z UM w Ł., dyplom uzyskania tytułu doktora nauk medycznych k. 7 część A akt osobowych z UM w Ł., dyplom specjalisty w dziedzinie fizjoterapii k. 14 akt ZUS)

M. M. była zgłoszona przez płatnika składek do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę od 1.04.2015 r. do 10.03.2016 r. Od 13.07.2015 r. do 10.03.2016 r. była niezdolna do pracy, a od 11.03.2016 r. przebywała na zasiłku macierzyńskim.

(okoliczności niesporne, a nadto zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 28.10.2020 r.: 00:03:05-00:30:32 w zw. z e-prot. z 11.05.2022 r.: 00:03:45, okoliczności przyznane przez ZUS w piśmie procesowym z 30.12.2020 r. k. 191 verte)

Od 19.07.2018 r. do 31.05.2019 r. wnioskodawczyni była natomiast zgłoszona przez płatnika składek do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu umowy zlecenia.

(okoliczności niesporne, a nadto zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 28.10.2020 r.: 00:03:05-00:30:32 w zw. z e-prot. z 11.05.2022 r.: 00:03:45, umowa zlecenia k. 25 – 28 akt ZUS, rachunki k. 41-50 akt ZUS)

W dniu 31.05.2019 r. wnioskodawczyni i płatnik składek zawarli sporną umowę o pracę na czas nieokreślony, na mocy której odwołująca została zatrudniona przez płatnika na stanowisku specjalisty fizjoterapii w wymiarze 19 godzin na tydzień, za wynagrodzeniem 2500 zł netto miesięcznie, płatnym do 20-tego dnia miesiaca. Jako dzień rozpoczęcia pracy ustalono 1.06.2019 r., a jako miejsce wykonywania pracy Centrum Medyczne (...) ul. (...).

(umowa o pracę k. 13-14, informacja o warunkach zatrudnienia – załącznik nr 1 do umowy o pracę - k. 15)

Płatnik składek sporządził tego samego pisemny zakres obowiązków dla wnioskodawczyni na stanowisku specjalisty fizjoterapii, jako załącznik nr 2 do umowy o pracę. Bezpośrednim przełożonym odwołującej była płatniczka składek - A. W..

(pisemny zakres obowiązków k. 16-19)

W dacie zawarcia umowy o pracę z 31.05.2019 r. wnioskodawczyni posiadała ważne orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań medycznych do wykonywania pracy fizjoterapeuty.

(orzeczenie k. 34 akt ZUS)

Pacjenci w placówce płatnika są przyjmowani w godzinach otwarcia przychodni.

Regułą w polityce zatrudniania fizjoterapeutów przez płatnika było początkowe ich zatrudnianie na umowy zlecenia, a dopiero, gdy dana osoba sprawdziła się i odpowiednio długo i stanowczo nalegała - po pewnym czasie płatniczka składek zgadzała się na zawarcie z taką osobą umowy o pracę.

Tak było również w przypadku wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni w okresie wykonywania pracy na rzecz płatnika składek na podstawie umowy zlecenia wielokrotnie zgłaszała, że chce być zatrudniona na umowę o pracę. Po kolejnych stanowczych naciskach skarżące,j płatnik ostatecznie zgodził się zawrzeć z odwołującą umowę o pracę wtedy, gdy odwołująca oświadczyła, że w przeciwnym wypadku zrezygnuje z zatrudnienia w placówce medycznej płatnika.

Wnioskodawczyni zależało na zatrudnieniu pracowniczym ze względu na płatny urlop wypoczynkowy, tytuł do ubezpieczeń społecznych, a także ze względu na inaczej ukształtowaną odpowiedzialność cywilną za szkody powstałe w czasie świadczenia usług medycznych.

Natomiast dla płatniczki zatrudnienie na umowę o pracę wnioskodawczyni było korzystne z uwagi na to, że placówka medyczna musi mieć zatrudnionego specjalistę fizjoterapii, aby mogła uzyskać korzystny kontrakt z NFZ na świadczenie finansowanych ze środków publicznych świadczeń zdrowotnych w zakresie fizjoterapii. NFZ nie narzuca rodzaju umowy, która ma być zawarta z takim specjalistą, natomiast określa ilość godzin pracy osoby o konkretnych kwalifikacjach – co na przestrzeni lat zmieniało się.

Wszyscy fizjoterapeuci zatrudnieni przez płatniczkę na umowę o pracę mieli taki sam zakres obowiązków jak wnioskodawczyni, która ze względu na to, że jest specjalistą fizjoterapii miała ponadto dodatkowe obowiązki przy przyjmowaniu pacjentów.

Wnioskodawczyni jako specjalista fizjoterapii mogła ponadto zlecać pacjentom dodatkowe zabiegi.

Wnioskodawczyni u płatniczki wykonywała pracę na stanowisku specjalisty fizjoterapii na podstawie umowy o pracę zgodnie z grafikami: od wtorku do czwartku na zmianie porannej, a w poniedziałki na zmianie popołudniowej. Na zmianie porannej było 3-4 fizjoterapeutów, a na popołudniowej było ich 2-3 ponieważ było mniej pacjentów.

Fizjoterapeuci, w tym wnioskodawczyni, pracują u płatnika zgodnie z wcześniej ustalonymi, z wyprzedzeniem 1 lub 2-tygodniowym, grafikami, które opracowuje fizjoterapeuta koordynator przychodni, który stara się by grafiki te były stałe. Gdy wnioskodawczyni i inni fizjoterapeuci zamierzają korzystać z urlopu wypoczynkowego wówczas pierwsze konsultacje w tym zakresie przeprowadzają z koordynatorem, natomiast ostateczną decyzję podejmuje płatniczka. Czasami jeden fizjoterapeuta prowadzi przez cały czas pacjenta, ale zdarza się, ze fizjoterapeuci wymieniali się pacjentami ze względu na wyspecjalizowanie w danej dziedzinie.

Odwołująca przed zawarciem spornej umowy o pracę i po jej zawarciu wykonywała takie same czynności, tzn. jako fizjoterapeuta przyjmowała pacjentów, wykonywała indywidualne zabiegi fizjoterapeutyczne, a jako specjalista fizjoterapii przyjmowała pacjentów, wykonywała badania, zlecała zabiegi, zmieniała zalecenia lekarza lub modyfikowała te zalecenia. Dziennie wnioskodawczyni u płatniczki przyjmowała ok. 20 pacjentów. Niektórych prowadziła od początku – są to zazwyczaj osoby z I stopniem niepełnosprawności.

Zmieniło się jednak to, że wnioskodawczyni podlegała od 1.06.2019 r. zarówno co do czasu, miejsca jak i ilości zleconych jej usług fizjoterapeutycznych do wykonania przez pracodawcę, pod którego kierownictwem wykonywała umówioną rodzajowo pracę jako specjalista fizjoterapii. Różnica pomiędzy zatrudnieniem na umowę zlecenia i na umowę o pracę dotyczyła w szczególności sytuacji, gdy wnioskodawczyni zamierzała wziąć dzień wolny w dniu, w którym zgodnie z grafikiem miała pracować. W okresie zatrudnienia na umowę zlecenie wnioskodawczyni zgłaszała telefonicznie płatniczce, że danego dnia nie przyjdzie do przychodni i nie uprzedzała zleceniodawcy, że zamierza korzystać z dłuższego wypoczynku, natomiast po zawarciu umowy o pracę wnioskodawczyni nie mogła dowolnie i swobodnie wybierać dni wolnych od pracy, ale musiała złożyć wniosek o udzielenie urlopu wypoczynkowego i uzyskać zgodę pracodawcy na ten urlop. Ponadto po zawarciu umowy o pracę odwołująca miała przyporządkowanych przez płatniczkę pacjentów leczonych w ramach NFZ, których cykl fizjoterapii obejmował 10-20 dni, i była zobligowana do podjęcia pracy z przydzielonym jej pacjentem. Po zawarciu umowy o pracę wnioskodawczyni potwierdzała swoją obecność podpisami na listach obecności, czego nie robiła w okresie zatrudnienia na umowę zlecenia. Po zawarciu umowy o pracę wnioskodawczyni miał ustalone umową stałe wynagrodzenie miesięczne za wykonaną pracę, natomiast w okresie zatrudnienia na umowę zlecenie jej wynagrodzenie było uzależnione od przyjętych pacjentów, a ponieważ skarżąca rzadziej w tym czasie przyjmowała pacjentów w przychodni płatniczki to w efekcie wynagrodzenie za zlecone usługi było niższe. Z kolei płatniczka w okresie obowiązywania umowy zlecenia zawartej z odwołująca nie wiedziała, czy wnioskodawczyni będzie w pełni dyspozycyjna każdego miesiąca przez tyle samo dni, co było kłopotliwe z punktu widzenia płatniczki, gdyż pacjenci są umawiani na zabiegi fizjoterapii w przychodni z półrocznym wyprzedzeniem. Pomiędzy wnioskodawczynią i płatniczką przed zawarciem umowy o pracę dochodziło do konfliktów, ponieważ odwołująca dość często jako zleceniobiorca informowała płatniczkę, że nie przyjdzie do przychodni.

Oprócz wnioskodawczyni u płatniczki składek od 1.09.2016 r. zatrudniony jest jeszcze jeden specjalista fizjoterapii – A. Ł. na podstawie tej samej umowy zlecenia, który obecnie od czerwca 2021 r. świadczy na rzecz płatniczki usługi w ramach własnej działalności gospodarczej. A. Ł. zdecydował się założyć własną działalność gospodarczą ponieważ wykonuje równocześnie dla innych zleceniodawców usługi i jednemu z nich zależało, aby odbywało się to w ramach tzw. samozatrudnienia. Na podstawie umowy zlecenia zawartej z płatniczką A. Ł. do marca 2020 r. nie pracował z pacjentami, lecz zajmował się przygotowaniem dokumentacji do projektów unijnych. A. Ł. nie podpisywał tych dokumentów. Wykonywał tę pracę zdalnie, nie pojawiał się w przychodni prowadzonej przez płatniczkę, a przygotowane dokumenty przekazywał płatniczce osobiście. A. Ł. nie mógł zwiększyć wymiaru godzin w przychodni płatniczki, ponieważ był w tym czasie równocześnie zatrudniony na Uniwersytecie Medycznym w takim wymiarze, że nie mógłby tego pogodzić. Od marca 2020 r. w oparciu o tą samą umowę zlecenia A. Ł. zaczął pracować także z pacjentami leczącymi się w przychodni płatniczki. Podjął się wtedy wykonywania tej pracy, bowiem w tym czasie przestał pracować na Uniwersytecie Medycznym w Ł.. W związku z tym wzrosło jego wynagrodzenie u płatniczki. P. składek nie proponowała A. Ł. umowy o pracę, ani też A. Ł. nigdy nie zgłaszał płatniczce, że chciałby pracować u niej na umowę o pracę. A. Ł. nie wie ilu fizjoterapeutów i specjalistów fizjoterapii zatrudnia płatniczka.

W dacie zawarcia ze skarżącą spornej umowy o pracę z 31.05.2019 r. płatniczka składek zatrudniała na umowę o pracę (...) fizjoterapeutów, z których większość we wcześniejszym okresie była przez płatniczkę zatrudniona na umowę cywilno – prawną.

(zeznania świadka S. B. - e-prot. z 9.06.2020 r.: 00:16:37-00:27:22, zeznania świadka I. B. - e-prot. z 9.06.2020 r.: 00:38:16-00:45:49, wykaz k. 112-113, zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 28.10.2020 r.: 00:03:05-00:30:32 w zw. z e-prot. z 11.05.2022 r.: 00:03:45, przelewy wynagrodzeń z tytułu umowy zlecenia - k. 178-181, zeznania świadka P. S. - e-prot. z 20.01.2021 r.: 00:10:09-00:19:41, zeznania świadka P. G. - e-prot. z 20.01.2021 r.: 00:20:53-00:27:27, wykaz osób zatrudnionych przez płatniczkę na umowy zlecenia i umowy o pracę - k. 226, 258-259, 285, zeznania płatniczki składek e-prot. z 14.04.2021 r.: 00:07:24-00:17:02, 00:29:02, e-prot. z 20.04.2022 r.: 00:18:07 w zw. z e-prot. z 11.05.2022 r.: 00:24:50-00:56:17, zeznania świadka A. Ł. – e-prot. z 12.07.2021 r.: 00:05:04-00:14:52)

Po zawarciu umowy o pracę wnioskodawczyni zwróciła się do płatniczki z wnioskiem o udzielenie jej urlopu wypoczynkowego w dniach od 10.06.2019 r. do 14.06.2019 r. P. nie wyraziła na to zgody i nie kryła swojego niezadowolenia z faktu, że wnioskodawczyni od razu zamierza korzystać z w/w urlopu. Ostatecznie płatniczka wyraziła zgodę na urlop bezpłatny w w/w dniach, ponieważ odwołująca i jej mąż wykupili w biurze podróży znacznie wcześniej, bo już w 23.01.2019 r., imprezę turystyczną w Grecji od 6.06.2019 r. do 15.06.2019 r. Po powrocie z urlopu wnioskodawczyni pracowała w przychodni płatniczki do momentu udania się na zwolnienie lekarskie.

(zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 28.10.2020 r.: 00:03:05-00:30:32 w zw. z e-prot. z 11.05.2022 r.: 00:03:45, umowa k. 221, zeznania płatniczki składek e-prot. z 14.04.2021 r.: 00:07:24-00:17:02, 00:29:02, e-prot. z 20.04.2022 r.: 00:18:07 w zw. z e-prot. z 11.05.2022 r.: 00:24:50)

Odwołująca o ciąży dowiedziała się na dzień przed wizytą u lekarza ginekologa, który w dniu 18.07.2019 r. badaniem ginekologicznym stwierdził u niej 6 tydzień ciąży. Ostatnią miesiączkę odwołująca miała 7.06.2019 r. Termin porodu ustalono na 14.03.2020 r. W związku z tym, że ciąża była zagrożona wnioskodawczyni przebywała na długotrwałym nieprzerwanym zwolnieniu lekarskim od 18.07.2019 r. do dnia porodu, tj. do 6.03.2020 r.

(karta ciąży k. 23-24, dokumentacja medyczna k. 87, 127-128, 130-142, zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 28.10.2020 r.: 00:03:05-00:30:32 w zw. z e-prot. z 11.05.2022 r.: 00:03:45)

Gdy wnioskodawczyni stała się niezdolna do pracy płatniczka składek starała się bezskutecznie zatrudnić na jej miejsce nowego pracownika, umieszczając na stronie internetowej swojej placówki medycznej ogłoszenie z ofertą pracy dla specjalisty fizjoterapii. Aktualnie na rynku pracy jest niewielu specjalistów fizjoterapeutów.

(ogłoszenie na stronie internetowej płatnika k. 20, zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 28.10.2020 r.: 00:03:05-00:30:32 w zw. z e-prot. z 11.05.2022 r.: 00:03:45, zeznania płatniczki składek e-prot. z 14.04.2021 r.: 00:07:24-00:17:02, 00:29:02, e-prot. z 20.04.2022 r.: 00:18:07 w zw. z e-prot. z 11.05.2022 r.: 00:24:50)

P. składek korzysta z usług zewnętrznego biura rachunkowego. Współwłaścicielem tego biura jest J. Ł., który zajmuje się od kilku lat sprawami księgowymi płatniczki, a także dokonywaniem zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych. J. Ł. zdarzało się bardzo często dokonywanie nieprawidłowych i po upływie ustawowego terminu zgłoszeń do ubezpieczeń w stosunku różnych osób zatrudnionych przez płatniczkę (np. dotyczyło to A. F., A. J., J. S., M. C., M. S.), mimo iż płatniczka wszelkie informacje przekazywała mailowo. Zgłoszenia po terminie do ubezpieczeń społecznych były z winy biura rachunkowego z uwagi na dużą ilość pracy.

(zeznania płatniczki składek e-prot. z 14.04.2021 r.: 00:07:24-00:17:02, 00:29:02, e-prot. z 20.04.2022 r.: 00:18:07 w zw. z e-prot. z 11.05.2022 r.: 00:24:50, okoliczność przyznana przez płatniczkę – e-prot. z 15.12.2021 r.: 00:00:24, zawiadomienia ZUS o błędach w dokumentach złożonych za ubezpieczonych k. 272-279, zeznania świadka J. Ł. – e-prot. z 16.03.2022 r.: 00:03:37, korespondencja mailowa – k. 328-331, 358, 364-375, 394-405, pismo ZUS z 22.03.2022 r. - k. 388-389)

W przypadku wnioskodawczyni, płatniczka składek po terminie do zgłoszenia skarżącej do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych od 1.06.2019 r., bo dopiero w dniu 12.07.2019 r. (przed 15-tym dniem danego miesiąca, do którego powinny być dokonane płatności składkowe), przekazała drogą mailową do w/w biura rachunkowego wszystkie dane wnioskodawczyni w związku z zatrudnieniem jej na ½ etatu na umowę o pracę z dnia 31.05.2019 r. od 1.06.2019 r. P. wysyłał te informacje wraz danymi dotyczącymi innych pracowników w formie tabelki dotyczącej wysokości wynagrodzeń pracowników, a zmiany naniosła w rubryce (...). Przy umowach zlecenia wpisała konkretne kwoty, ponieważ wynagrodzenia zleceniobiorców różnią się co miesiąc. P. jedynie poprzez przesłanie tabel zawiadamiała biuro o danych dotyczących zatrudnionych u niej osób celem dopełnienia obowiązków ubezpieczeniowych. Jeżeli zawierane były umowy o prace z osobami, które wcześniej miały umowy zlecenia to do maili płatniczka dołączała oświadczenia i kwestionariusze tylko wtedy gdy zmieniały się dane tych osób. P. składek poinformowała natomiast nie drogą mailową, lecz telefonicznie księgowego J. Ł. o tym, że w dniach 10-14.06.2019 r. udzieliła wnioskodawczyni urlopu bezpłatnego, ponieważ był to pierwszy przypadek udzielenia przez nią takiego urlopu pracownikowi. Biuro rachunkowe błędnie zgłosiło wnioskodawczynię do ubezpieczeń społecznych jako pracownika płatniczki zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy, błędnie zgłosiło także okres urlopu bezpłatnego, a ponadto zgłoszenie to zostało dokonane dopiero 19.09.2019 r., tj. po upływie ustawowego 7 dniowego terminu. Z tym samym dniem nastąpiło wyrejestrowanie wnioskodawczyni z ubezpieczeń społecznych z tytułu wykonywania umów zlecenia na rzecz płatnika.

(druk (...) P (...) k. 280, zeznania świadka J. Ł. – e-prot. z 16.03.2022 r.: 00:03:37, korespondencja mailowa – k. 328-331, 358, 364-375, 394-405, zeznania płatniczki składek e-prot. z 14.04.2021 r.: 00:07:24-00:17:02, 00:29:02, e-prot. z 20.04.2022 r.: 00:18:07 w zw. z e-prot. z 11.05.2022 r.: 00:24:50)

Płatnik składek prowadził dla wnioskodawczyni listy obecności, z których wynika, że od 10 do 14.06.2019 r. przebywała na urlopie bezpłatnym. Odwołująca potwierdzała obecność w pracy u płatnika swoimi podpisami na listach obecności do czasu powstania niezdolności do pracy z powodu choroby w okresie ciąży.

(listy obecności k. 21-22)

P. składek wypłaciła wnioskodawczyni umówione wynagrodzenie, w tym wynagrodzenie za czerwiec 2019 r. zgodnie z umową o pracę.

P. prowadziła dla wnioskodawczyni listy płac.

(zestawienie pensji pracowników k. 358, lista płac k. 36-39 akt ZUS)

W badanym okresie od 1.06.2019 r. odwołująca była równocześnie zatrudniona:

1) na podstawie umowy o pracę z 2.09.2016 r. w wymiarze ½ etaty na Uniwersytecie Medycznym, jako wykładowca, gdzie miała do zrealizowania 180 godzin dydaktycznych i klinicznych przez cały rok, przy czym do 31.05.2019 r. wykonała wszystkie zajęcia dydaktyczne i kliniczne. W ramach zatrudnienia pracowniczego w Uniwersytecie Medycznym w Ł. w okresie od 1.06.2019 r. do 18.07.2019 r. zgodnie z harmonogramem czasy pracy dniami świadczenia pracy przez wnioskodawczynię były: w czerwcu 2019 r.: 3,5,7,14, przy czym odwołująca w tych dniach przebywała na urlopie wypoczynkowym, 17 (poniedziałek), 19 (środa), 24 (poniedziałek), 26 (środa), 28 (piątek), a w lipcu 2019 r.: 1 (poniedziałek), 3 (środa), 5 (piątek), 12 (piątek), 15 (poniedziałek), 17 (środa). Zgodnie z art. 127 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2020 r., poz. 85) nauczyciela akademickiego obowiązuje system zadaniowego czas pracy;

2) na podstawie umowy zlecenia z 11.01.2019 r. zawartej na okres od 3.01.2019 r. do 31.12.2019 r. z (...) Szpitali (...) na umowę zlecenie, do czego była zobligowana jako pracownik (...), aby mogła pracować z pacjentami, pracowała w piątki w dniach: 7.06.2019 r. w godzinach od 11.30 do 12.20, 28.06.2019 r. w godzinach od 9.30 do 12.30, 5.07.2019 r. w godzinach od 9.30 do 12.30,

3) na podstawie umowy o pracę z 21.08.2018 r. na czas nieokreślony w wymiarze ½ etatu w A. C., gdzie pracę godziła od 1.06.2019 r. z zatrudnieniem pracowniczym u płatniczki na ½ etatu w ilości umówionych 19 godzin tygodniowo w następujący sposób:

⚫

w poniedziałki - pracowała w godzinach od 8.00 do 12.00 w A. C., a następnie u płatniczki od 13.00 do 18.00,

⚫

we wtorki - pracowała u płatniczki od 8.00 do 12.30, a następnie w A. C. od 13.00 do 18.00,

⚫

w środy - pracowała u płatniczki od 8.00 do 13.00, a następnie w A. C. od 13.30 do 18.00,

⚫

w czwartki - pracowała u płatniczki od 8.00 do 12.30, a następnie w A. C. od 13.00 do 18.00,

4) na podstawie umowy zlecenia w (...) Sp. z o.o. zawartej 7.07.2019 r. na czas nieokreślony pracowała 1 dzień w tygodniu w piątki w dniach: 7.06.2019 r. w godzinach od 16.00 do 19.00, 21.06.2019 r. w godzinach od 8.00 do 19.00, 28.06.2019 r. w godzinach od 14.30 do 19.00, 5.07.2019 r. w godzinach od 16.30 do 19.00, 12.07.2019 r. w godzinach od 10.00 do 19.00.

(zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 28.10.2020 r.: 00:03:05-00:30:32 w zw. z e-prot. z 11.05.2022 r.: 00:03:45, umowa o pracę i informacja do umowy o pracę k. 2 -3 część B akt osobowych z UM w Ł., dane z harmonogramów k. 113, pismo z CSK UM w Ł. k. 61, umowa zlecenie k. 62-63, pismo z F. –R. k. 67, zaświadczenie k. 56, umowa zlecenie k. 68-69, zaświadczenie k. 72, listy płac k. 74-75, listy obecności k. 76-77, umowa o pracę z 21.08.2018 r. k. 73)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków i stron spornej umowy, przyznając im w pełni walor wiarygodności, albowiem okazały się nie tylko wewnętrznie spójne, logiczne i konsekwentne, ale także zgodne z pozostałym materiałem dowodowym w postaci dokumentacji medycznej wnioskodawczyni, a także dołączonych dokumentów pochodzących z firmy płatnika oraz złożonych przez pozostałych płatników, z którymi powódka pozostawała w badanym okresie w zatrudnieniu cywilnoprawnym lub pracowniczym.

Autentyczności złożonych do akt ZUS-owskich i akt sprawy dokumentów nie kwestionowała żadna ze stron, a i Sąd nie znalazł powodów by czynić to z urzędu. W szczególności brak jest podstaw do uznania, że były one specjalnie fabrykowane na użytek przyszłego ewentualnego sporu o prawdziwość istnienia stosunku pracy. Ze złożonych dokumentów wynika, że płatnik prowadził dla wnioskodawczyni akta osobowe, listy płac, listy obecności, harmonogramy pracy i wypłacał pensję na rzecz ubezpieczonej.

Przede wszystkim przesłuchani w sprawie świadkowie, którzy razem ze skarżącą pracowali w badanym okresie u płatnika potwierdzili, że wnioskodawczyni rzeczywiście na podstawie spornej umowy o pracę wykonywała u płatnika pracę, szczegółowo opisali na czym konkretnie praca wnioskodawczyni polegała, a także potwierdzili wersję płatnika i wnioskodawczyni w jaki sposób wyglądała polityka zatrudnienia fizjoterapeutów w przychodni płatniczki, w tym w szczególności jaki sposób dochodziło do zamiany zatrudnienia z cywilnoprawnego na umowę o pracę tych osób. Wersję tę potwierdzają zestawienia pracowników przedłożone przez płatniczkę, z których także wynika, że regułą polityki zatrudniania fizjoterapeutów przez płatniczkę jest początkowe zatrudnianie ich na umowę zlecenie a dopiero po pewnym czasie, jeśli danej osobie zależało na umowie o pracę i była dość stanowcza płatniczka zgadzała się zawrzeć z taką osobą umowę o pracę. Wersję tę od początku konsekwentnie przedstawiała odwołująca i sama płatniczka. Badając tę kwestię równocześnie Sąd zważył, że jest przy tym rzeczą powszechnie wiadomą, że osoby wykonujące zawody medyczne korzystają z różnych form zatrudnienia na rynku usług świadczeń zdrowotnych i zdarzają się osoby, które nie są zainteresowane podjęciem zatrudnienia w ramach reżimu pracowniczego. Dlatego z samego faktu, że niektórzy fizjoterapeuci, czy drugi specjalista fizjoterapii zatrudniony w przychodni płatniczki nie są pracownikami płatniczki nie przesądza o tego, że umowa o pracę zawarta wnioskodawczynią jest fikcyjna.

W przypadku drugiego specjalisty fizjoterapii zatrudnionego początkowo na umowę zlecenie należy także podkreślić, że zeznając w charakterze świadka A. Ł. wiarygodnie wyjaśnił, że do marca 2020 r. nie wykonywał u płatniczki pracy z pacjentami, ale przygotowywał dokumenty niezbędne do skorzystania przez płatniczkę z projektów unijnych, a jednocześnie wyjaśnił, że nie był w stanie do tego czasu zwiększyć wymiaru pracy u płatniczki ze względu na wymiar czasu pracy u swojego pracodawcy tj. na Uniwersytecie Medycznym. Ponadto z zeznań tego świadka wynika, że w ogóle nie był zainteresowany zatrudnieniem pracowniczym u płatniczki, a także potwierdził, że na rynku pracy jest bardzo mało osób posiadających takie kwalifikacje.

Tym samym wersja, że w badanym okresie wnioskodawczyni była jedynym specjalistą fizjoterapii wykonującym tego typu usługi medyczne w przychodni płatniczki została w wystarczający, a zarazem wiarygodny sposób udowodniona przez powódkę, która od początku konsekwentnie i logicznie przedstawiała własne motywy, którymi kierowała się nalegając na płatniczkę by zawarła z nią umowę o pracę, jak i motywy płatniczki, która nie tylko je potwierdziła, ale także logicznie wyjaśniła warunki stawiane przez NFZ do zawarcia kontraktu na finansowanie ze środków publicznych usług w zakresie fizjoterapii. Posiadanie przez wnioskodawczynię odpowiednich kwalifikacji od czerwca 2018 r. nie było w sprawie sporne. Sąd dał wiarę wnioskodawczyni, że groźba jej odejścia z przychodni płatniczki skutkowała podjęciem przez płatniczkę decyzji o zawarciu badanej umowy o pracę, albowiem niewątpliwie było to niezbędne do realizacji kontraktu z NFZ. Wszyscy świadkowie, którzy wykonują pracę fizjoterapeutów potwierdzili, że na rynku pracy jest niewielu specjalistów fizjoterapii. Bez wątpienia płatniczka miałaby problem ze znalezieniem na jej miejsce osoby z takimi kwalifikacjami o czym zresztą świadczy to, że bezskutecznie umieszczała na stronie przychodni ofertę pracy dla specjalisty fizjoterapii, gdy wnioskodawczyni stała się niezdolna do pracy. Świadek A. Ł. jak zeznał w tamtym czasie (do marca 2020 r.) w ogóle nie był zainteresowany pracą w przychodni z pacjentami u płatniczki, gdyż nie mógłby tej pracy pogodzić z zatrudnieniem na Uniwersytecie Medycznym.

Sąd dał wiarę także zeznaniom powódki i płatniczki, w których wyjaśniły w jaki sposób zmienił sposób wykonywania pracy w przychodni przez skarżącą po zawarciu umowy o pracę. Zeznania te nie budzą żadnych zastrzeżeń co do ich wiarygodności, albowiem wzajemnie ze sobą korelują i znajdują potwierdzenie w innych dokumentach, jak np. listach obecności, których płatniczka nie prowadziła, gdy odwołująca pracowała na umowę zlecenia, czy też harmonogramach pracy. Wersja ta jest spójna i potwierdza ją również i ta okoliczność, że wnioskodawczyni uzyskała od płatniczki jedynie zgodę na urlop bezpłatny a nie na urlop wypoczynkowy i to tylko dlatego, że znacznie wcześniej miała już wykupioną imprezę turystyczną w Grecji.

Kwestia nieprzepracowanych w przychodni u płatniczki na umowę o pracę godzin w ilości 19-tu tygodniowo zarzucana przez organ rentowy nie zasługuje na aprobatę. Analiza informacji od wszystkich płatników, z którymi od 1.06.2019 r. łączyły wnioskodawczynię umowy cywilnoprawne i umowy o pracę, wskazuje, że skarżąca przepracowała u każdego z tych płatników w takich dniach i godzinach, umówioną z każdym nich ilość godzin, w tym również u zainteresowanej płatniczki, a także sposób organizacji świadczy o tym, że prace te ze sobą nie kolidowały. Sąd po dogłębnym zbadaniu tych informacji nie doszukał się żadnych racjonalnych przesłanek, które przemawiałyby za uznaniem zarzutów pozwanego w tym zakresie za uzasadnione, a przedstawione przez pełnomocnika ZUS wyliczenia godzinowe pracy skarżącej nie odpowiadają zaświadczeniom przedstawionym przez pozostałych płatników zalegającym w aktach sprawy i harmonogramom u płatniczki.

Sąd zbadał także podnoszoną kwestię spóźnionego i wadliwego zgłoszenia wnioskodawczyni przez płatniczkę do pracowniczych ubezpieczeń społecznych od 1.06.2019 r. W szczególności Sąd zważył, że zeznania płatniczki i świadka J. Ł. okazały się nie tylko spójne, ale także znalazły potwierdzenie w obiektywnych dowodach w postaci maili płatniczki do biura rachunkowego. Poza tym nieprawidłowości ze strony biura rachunkowego nie dotyczyły zgłoszenia jedynie wnioskodawczyni, ale także innych zatrudnionych przez płatniczkę osób. Sąd uznał po analizie dostępnej korespondencji mailowej, że płatniczka informowała biuro o zmianach dotyczących zatrudnianych osób, czyniła to w sposób czytelny dla adresata czyli księgowego J. Ł. i tylko od rzetelnego wykonania przez niego usługi zależało czy płatniczka prawidłowo zrealizuje obowiązki w ZUS-ie. Sam świadek J. Ł. wprost przyznał, że nieprawidłowości w badanym zakresie leżały nie po stronie płatniczki, ale biura rachunkowego i były częste. Z tych względów Sąd nie znalazł również i w tym zakresie przesłanek, które przemawiałaby za uznaniem twierdzeń płatniczki za nieprawdziwe. Kwestia dalszego korzystania w takiej sytuacji z usług tego biura przez płatniczkę pozostaje jednak poza kognicją Sądu w niniejszym postępowaniu. Dla sprawy istotne jest bowiem jedynie to, czy strony spornej umowy o pracę faktycznie ją realizowały od 1.06.2019 r. i czy odbywało się to w reżimie pracowniczego podporządkowania wnioskodawczyni względem płatniczki – ta zaś okoliczność została w sposób należyty wykazana. Niezależnie jednak od tego Sąd pragnie podkreślić i przypomnieć, że wszelkie nieprawidłowości w zakresie wykonania obowiązków ubezpieczeniowych spoczywających na płatniczce jako pracodawcy w żaden sposób nie mogą oddziaływać negatywnie na sytuację odwołującej jako pracownika, która nie może ponosić niekorzystnych konsekwencji z tego tytułu i to w zakresie tak daleko posuniętego skutku, jak wykluczenie jej z ubezpieczenia pracowniczego.

Zdaniem Sądu dostępna dokumentacja medyczna wnioskodawczyni nie wskazuje na to, że w dacie zawarcia spornej umowy o pracę z płatniczką, tj. w dniu 31.05.2019 r., istniały przeszkody medyczne do podjęcia przez nią pracy na stanowisku specjalisty fizjoterapeuty u płatniczki. Według Sądu nie ma żadnych dowodów, które przemawiałyby za tym, że jedynym motywem skarżącej do zawarcia umowy o pracę był stan ciąży. Z karty ciąży wynika, że u powódki dopiero w dniu 18.07.2019 r. badaniem ginekologicznym potwierdzono 6 tydzień ciąży, a także, że ostatnią miesiączkę odwołująca miała 7.06.2019 r. Sam stan ciąży, nawet gdyby w niej wnioskodawczyni była w dacie zawarcia badanej umowy, choć przeczy temu złożona do akt dokumentacja medyczna skarżącej, nie mógłby zresztą sam z siebie stanowić przyczyny uznania umowy za pozorną, ani stanowić podstawy do odmowy zatrudnienia wnioskodawczyni, a to z uwagi na wyraźny zakaz dyskryminowania wynikający z art. 11 [3] k.p. (por. wyrok z dnia 14 maja 2014 r. Sądu Apelacyjnego w Łodzi w sprawie III AUa 1254/13 LEX nr 1477215) .

Zdaniem Sądu złożone do akt sprawy lista transakcji wykonanych z użyciem karty bankomatowej wnioskodawczyni (k. 155-177), a także wydruk zestawień transakcji dokonanych kartą zbliżeniową VISA w okresie od 1.06.2019 r. do 18.07.2019 r. (k. 219-220) są nieprzydatne i nie potwierdzają tezy forsowanej przez ZUS, że w czasie pracy u płatnika wnioskodawczyni dokonywała takich zakupów, które świadczą o tym, że stosunek pracy łączący ją z płatnikiem nie był realizowany. W szczególności Sąd zważył, że piątek nie był dniem pracy wnioskodawczyni u płatnika, ponadto transakcja z 6.06.2019 r. o godz. 12:53:31 została dokonana po wyjściu z pracy u płatnika, transakcja z 20.06.2019 r. miała miejsce w dniu ustawowym wolnym od pracy z uwagi Święto Ciała i Krwi Pańskiej (Boże Ciało), a transakcja z 17.07.2019 r. o godz. 8:40:00 została wykonana w sklepie (...) w A. oddalonym o 3 minuty drogi samochodem od miejsca pracy (wydruk mapy z zaznaczoną odległością k. 222), do którego zwyczajowo uczęszczają pracownicy w trakcie przerwy śniadaniowej.

Sąd postanowił na podstawie art. 235(2) §1 pkt 5 k.p.c. pominąć wniosek pełnomocnika ZUS o zobowiązanie płatnika do złożenia dokumentacji potwierdzającej datę wypłaty wynagrodzeń za pracę pracownikom za czerwiec 2019 r., albowiem w świetle całego postępowania dowodowego kwestia faktycznego realizowania umowy o pracę skarżącej została w sposób należyty udowodniona przez powódkę, natomiast okoliczność czy płatniczka jako pracodawca w terminie wywiązywała się ze wszystkich obowiązków spoczywających na niej jako na pracodawcy nie ma wpływu na powyższą ocenę, albowiem nawet, gdyby płatniczka wykonywała swoje obowiązki dotyczące wypłaty wynagrodzenia nieterminowo, to i tak pracownik nie może być obciążony niekorzystnymi konsekwencjami w takim przypadku. Dalsze prowadzenie postępowania w postulowanym przez pełnomocnika pozwanego kierunku skutkowałoby zatem jedynie zbędnym wydłużaniem procesu zagrażając powstaniem jego przewlekłości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U.2016.963 j.t.) obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym podlegają osoby fizyczne, będące pracownikami, od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku. Oznacza to, że warunkiem podlegania ubezpieczeniom społecznym jest posiadanie statusu pracownika w rozumieniu art. 8 ust. 1 omawianej ustawy, który to przepis stanowi, że za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy. W konsekwencji powyższego, decydujące znaczenie dla powstania stosunku ubezpieczeniowego ma uprzednie istnienie stosunku pracy.

W świetle art. 22 § 1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem a pracodawca do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem.

Na tle cytowanego przepisu zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie określone zostały konstytutywne cechy stosunku pracy, odróżniające go od innych stosunków prawnych. Należą do nich: dobrowolność, osobiste świadczenie pracy w sposób ciągły, podporządkowanie, wykonywanie pracy na rzecz pracodawcy ponoszącego ryzyko związane z zatrudnieniem i odpłatny charakter zatrudnienia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 października 2006 roku, I PK 110/06, Lex nr 207175)

W okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy organ rentowy podnosił, iż zakwestionowana umowa o pracę zawarta została między stronami dla pozoru, w celu skonstruowanie okoliczności świadczących o istnieniu stosunku pracy pomiędzy płatnikiem i odwołującą.

To stanowisko organu rentowego, zdaniem Sądu Okręgowego, nie znajduje żadnego oparcia w dowodach zebranych w sprawie.

W ocenie Sądu, brak jest podstaw do ustalenia, że zawarta przez strony umowa o pracę miała charakter pozorny oraz, że czynność ta została dokonana w celu obejścia prawa.

Zgodnie z treścią art. 83 k.c. w związku z art. 300 k.p. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Złożenie oświadczenia woli dla pozoru oznacza, że osoba oświadczająca wolę nie chce, aby powstały skutki prawne, jakie zwykle prawo łączy ze składanym przez nią oświadczeniem. Inaczej mówiąc strony niejako udają, że dokonują jakiejś czynności prawnej np. zawierają umowę o pracę. Pozorność jest zatem wadą oświadczenia woli polegającą na świadomej, a przy tym ujawnionej wobec adresata i przez niego aprobowanej, niezgodności pomiędzy treścią złożonego oświadczenia woli, dostępną dla innych uczestników obrotu, a rzeczywistą wolą osoby składającej to oświadczenie. Pozorne oświadczenie woli ma miejsce wówczas gdy jest skierowane do adresata. Wada tego oświadczenia polega na niezgodności między aktem woli a jej przejawem na zewnątrz (art. 83 § 1 kodeksu cywilnego).

Podleganie pracowniczym ubezpieczeniom społecznym jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ale legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, na co Sąd Najwyższy wielokrotnie zwracał uwagę, że nie skutkuje w sferze prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego taka umowa o pracę, która nie wiąże się z wykonywaniem tej umowy, a zgłoszenie do ubezpieczenia następuje tylko pod pozorem istnienia tytułu ubezpieczenia w postaci zatrudnienia. Chodzi tu zatem o "fikcyjne" zawarcie umowy, gdzie następuje zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego jako pracownika osoby, która w rzeczywistości pracy nie świadczyła /por. wyroki SN z 16 marca 1999 r. II UKN 512/98, OSNAPiUS rok 2000, Nr. 9, poz. 36; z 28 lutego 2001 r. II UKN 244/00, OSNAPiUS rok 2002, Nr. 20, poz. 496; z 17 grudnia 1996 r. II UKN 32/96, OSNAPiUS rok 1997, Nr. 15, poz. 275; z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04,OSNAPiUS rok 2006, Nr. 7-8, poz. 122; z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, OSNAPiUS rok 2006, Nr. 7-8, poz. 122; z 25 stycznia 2005 r. II UK 141/04, OSNAPiUS rok 2005, Nr. 15, poz. 235, str. 712/.

Tytułem do ubezpieczenia, z którym przepisy prawa ubezpieczeń społecznych łączą podleganie ubezpieczeniu i prawo do świadczeń, miało być w przedmiotowej sprawie zatrudnienie, jako wykonywanie pracy w ramach stosunku pracy. Nie jest istotne przy tym, czy strony miały realny zamiar zobowiązania się – przez pracownika do wykonywania pracy a przez pracodawcę do przyjmowania tego świadczenia i wypłacania wynagrodzenia, lecz to czy zamiar taki został w rzeczywistości zrealizowany.

Pozorność wyraża się w braku zamiaru wywołania skutków prawnych i jednoczesnym zamiarze stworzenia okoliczności mających na celu zmylenie osób trzecich. Istotne znaczenie ma niezgodność między aktem woli a jego uzewnętrznieniem. Założeniem unormowania jest zgoda drugiej osoby na złożenie oświadczenia woli dla pozoru.

W niniejszej sprawie stosunek prawny, w ramach którego wnioskodawczyni świadczyła pracę na rzecz płatniczki składek prowadzącej działalność gospodarczą, spełnia cechy stosunku pracy określone w powołanym wyżej przepisie art. 22 § 1 k.p.

Wnioskodawczyni bowiem podjęła pracę w przychodni płatniczki jako specjalista fizjoterapeuta zgodnie z badaną umową i rzeczywiście wykonywała umówioną pracę do czasu powstania niezdolności do pracy w związku ze stwierdzonym u niej zagrożeniem poronieniem ciąży w reżimie charakterystycznym dla stosunku pracy pozostając w podporządkowaniu pracowniczym co do miejsca i czasu pracy. Odwołująca i płatniczka logicznie wyjaśniły w jaki sposób doszło do zmiany zatrudnienia wnioskodawczyni z cywilnoprawnego na pracownicze, jakimi motywami kierowały się obie strony badanej umowy, a ich wersja jest nie tylko spójna, ale także konsekwentna i logiczna. Wbrew twierdzeniom pozwanego o braku potrzeby nagłej zmiany umowy zlecenia na umowę o pracę w przypadku powódki, Sąd uznał, że taka konieczność faktycznie zaistniała, albowiem wobec groźby powódki, że odejdzie w ogóle z przychodni płatniczki w razie nie podpisania umowy o pracę, płatniczka nie spełniałaby warunku do zawarcia z NFZ korzystnego kontraktu na finansowanie usług fizjoterapeutycznych ze środków publicznych, ponieważ nie spełniała by koniecznego warunku zatrudnienia specjalisty fizjoterapeuty. Drugi specjalista fizjoterapeuta, którego płatniczka zatrudniała na umowę zlecenie w badanym okresie tj. w maju – czerwcu 2019 r. nie był w stanie zastąpić wnioskodawczyni, ponieważ nie pracował w przychodni płatniczki w tym okresie z pacjentami, a jedynie przygotowywał zdalnie dla płatniczki dokumentację dotyczącą projektów unijnych i nie byłby w stanie w tamtym okresie zwiększyć u płatniczki zatrudnienia tak by mógł dodatkowo jeszcze przyjmować pacjentów, ponieważ kolidowałoby to z jego pracą na Uniwersytecie Medycznym. Poza tym świadek A. Ł. zeznał, że nie był zainteresowany pracą na umowę o pracę u płatniczki, więc wywodzenie z tego, że nie jest on pracownikiem płatniczki tezy o fikcyjności zatrudnienia pracowniczego powódki - jest całkowicie bezpodstawne.

Sąd uznał, że strony spornej umowy nie tylko wiarygodnie przedstawiły motywy, które legły u podstaw decyzji o zmianie zatrudnienia cywilnoprawnego na pracownicze w przypadku powódki, ale także za pomocą zeznań innych fizjoterapeutów udowodniły, że regułą było zatrudnianie przez płatniczkę fizjoterapeutów na umowę zlecenie a dopiero, gdy sprawdzili się w pracy i odpowiednio długo i stanowczo zabiegali o zmianę ich zatrudnienia na umowę o pracę, płatniczka wyrażała na to zgodę. Wnioskodawczyni nie była tu żadnym wyjątkiem a płatnik zachował się zgodnie ze swoim dotychczasowym schematem i polityką zatrudniania. Oczywiste przy tym jest, że nie każdemu medykowi zależy na umowie o pracę, co wynika z wiedzy powszechnej o rynku pracy świadczonych usług medycznych, gdyż w niektórych wypadkach sami medycy wolą formę cywilnego zatrudnienia, czy też w ramach tzw. samozatrudnienia, ponieważ mogą wówczas łatwej pogodzić pracę w różnych placówkach medycznych. Okoliczność ta nie może jednak wpłynąć w żaden sposób na ocenę pracowniczego zatrudnienia wnioskodawczyni od 1.06.2019 r. skoro z dostępnych dowodów wynika, że pozostawała w tym czasie w stosunku pracy charakteryzującym się podporządkowaniem pracowniczym, wykonywała pracę w czasie i miejscu wyznaczonym przez pracodawcę, który sprawował względem powódki funkcję kierowniczą.

Podkreślić należy, że w dacie zawierania umowy o pracę wnioskodawczyni nie była w ciąży i nie było w dokumentacji medycznej skarżącej żadnych zapisów świadczących o tym, by było w najbliższej przyszłości zaplanowane jakiekolwiek długotrwałe leczenie. Wnioskodawczyni podpisując sporną umowę miała ważne orzeczenie lekarza medycyny pracy o braku przeciwskazań do podjęcia pracy u płatnika. Wartości dowodowej tych dokumentów pozwany nie podważył. Jak to już wyżej wspomniano, nawet, gdyby odwołująca była w dacie podpisania umowy o pracę z 31.05.2019 r. w ciąży, to i tak nie mogło by to stanowić o fikcyjności jej zatrudnienia i z pewnością nie mogłoby stanowić podstawy do odmowy zawarcia stosunku pracy z tej przyczyny wobec znamion zakazanej art. 11 [3] k.p. praktyki dyskryminacyjnej względem kobiet ciężarnych (por. wyrok z dnia 14 maja 2014 r. Sądu Apelacyjnego w Łodzi w sprawie III AUa 1254/13 LEX nr 1477215) .

Zarówno wykształcenie, jak zdobyte dotychczas doświadczenie zawodowe przez wnioskodawczynię nakazują uznać, że płatniczka podjęła racjonalną decyzję zatrudniając skarżącą, której umiejętności i predyspozycje do pracy miał już możliwość ocenić z racji wcześniejszych praktyk i zatrudnienia na umowy zlecenia, a wobec groźby powódki odejścia z przychodni płatniczka nie spełniałaby warunków NFZ na finansowanie usług ze środków publicznych.

Przesłuchani w sprawie płatnik, wnioskodawczyni oraz świadkowie w sposób koherentny zeznali, że odwołująca wykonywała w badanym okresie umówioną pracę w firmie płatnika, a nadto bardzo szczegółowo wyjaśnili na czym konkretnie polegała praca skarżącej. Wszyscy też świadkowie podkreślili, że na rynku pracy jest niewielu specjalistów fizjoterapeutów i w związku z tym trudno o zatrudnienie takiego specjalisty. Pośrednio świadczy o tym nie tylko bezskuteczne poszukiwanie takiej osoby przez płatniczkę poprzez umieszczenie oferty pracy na stronie internetowej przychodni, ale także zeznania świadka A. Ł., który mając taką specjalizację w spornym okresie nie był w ogóle zainteresowany taką pracą u płatniczki ze względu na zatrudnienie u innego płatnika.

Zdaniem Sądu brak podstaw do kwestionowania zeznań świadków w tym zakresie, skoro znajdują one potwierdzenie w złożonych dokumentach, a nadto świadkowie byli osobami obcymi w stosunku do stron, a zatem nie mieli żadnego interesu, aby składać zeznania korzystne dla jednej z nich. Trzeba też podkreślić, że wartości dowodowej zeznań przesłuchanych świadków nie podważał w toku niniejszego postępowania organ rentowy, a jedynie przez cały czas forsował własną ocenę zgromadzonych w sprawie dowodów.

W szczególności raz jeszcze należy podkreślić, że zarzut pozwanego jakoby wnioskodawczyni nie przepracowała wymaganej badaną umową o pracę ilości godzin na ½ etatu nie wytrzymuje konfrontacji z zaświadczeniami złożonymi przez wszystkich płatników, z którymi wnioskodawczyni od 1.06.2019 r. pozostawała w stosunku zatrudnienia czy to na podstawie umów cywilnych, czy to na podstawie umów o pracę, albowiem dogłębna analiza tych dokumentów wskazuje, że podane w nich dni pracy i konkretne godziny pracy skarżącej nie tylko ze sobą nie kolidowały, ale też pozwalały powódce na wykonywanie pracy w takim wymiarze godzinowym na jaki się umówiła.

Również podnoszona przez pozwanego kwestia nieprawidłowości zgłoszenia wnioskodawczyni przez płatniczkę od 1.06.2019 r. do ubezpieczeń pracowniczych na ½ etatu, nie może wpłynąć na ostateczną ocenę prawdziwego zatrudnienia pracowniczego skarżącej, albowiem po pierwsze, konsekwentna wersja płatniczki o zaniedbaniach biura rachunkowego znalazła potwierdzenie w zeznaniach świadkach J. Ł., a także obiektywnych dowodach w postaci złożonej do akt korespondencji mailowej płatniczki z biurem rachunkowym, w której przekazywała zmiany w zakresie zatrudnionych u niej osób konieczne do należytego wywiązania się z obowiązków ubezpieczeniowych jakie z mocy prawa spoczywały na płatniczce, a po drugie, w żaden sposób nie można obciążać powódki negatywnymi konsekwencjami zaniedbań płatniczki w tym zakresie, zwłaszcza w tak daleko postulowanym zakresie przez stronę pozwaną jak wykluczenie wnioskodawczyni z ubezpieczeń pracowniczych.

Wobec wszystkich zebranych dowodów Sąd doszedł do przekonania, że do podjęcia pracy i do jej wykonywania na podstawie spornej umowy o pracę od 1.06.2019 r. doszło, co wyklucza pozorność zatrudnienia powódki u płatniczki składek. Sąd zważył bowiem, że całokształt ustalonych przedmiotowej sprawie okoliczności w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wskazuje, że wnioskodawczyni zawierając sporną umowę o pracę miała zamiar świadczyć pracę i rzeczywiście na jej podstawie świadczyła umówioną pracę na rzecz płatnika składek, a płatnik faktycznie miał rzeczywiste i uzasadnione powody by zatrudnić w swojej firmie wnioskodawczynię, przyjmował pracę świadczoną przez odwołującą i wypłacał za nią umówione wynagrodzenie. W tym stanie rzeczy, zdaniem Sądu, brak jest podstaw do twierdzenia, że umowa ta była czynnością „fikcyjną”. Ubezpieczona podjęła bowiem wykonywanie czynności wynikających z umowy o pracę z 31.05.2019 r. do czasu powstania niezdolności do pracy i wykonywała je.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd Okręgowy uznał, że wnioskodawczyni jako pracownik u płatnika składek od 1.06.2019 r. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu i w rezultacie zmienił zaskarżoną decyzję, o czym orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku na mocy powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c..

W punkcie 2 sentencji wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Stosownie do art. 98 §3 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez wykwalifikowanego pełnomocnika zalicza się wynagrodzenie. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika procesowego skarżącej ustalono na podstawie §9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 265 ze zm.).

A.P.

z/odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. ZUS, wypożyczając akta ZUS

15.06.22r.