Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 279/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 5 kwietnia 2022 r., sygn. akt II K 476/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

----------------------------------------------------

------------

------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

----------------------------------------------------

------------

------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------------------

---------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------------------

---------------------------------------------------------------

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. Na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. w zakresie punktu 4 i 7 tiret 3 części dyspozytywnej wyroku naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 polegające na jego niewłaściwym zastosowaniu skutkującym nieobjęciem wyrokiem łącznym wyroku Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze II Wydział Karny z dnia 22 grudnia 2020 r., sygn. akt II K 168/20, co miało istotny wpływ na wynik postępowania poprzez umorzenie postępowania w zakresie wyroku opisanego w punkcie III części wstępnej wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2. Na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. w zakresie punktu 4 i 7 tiret 3 części dyspozytywnej wyroku naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 polegające na jego niewłaściwym zastosowaniu skutkującym nieobjęciem wyrokiem łącznym wyroku Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze II Wydział Karny z dnia 16 czerwca 2021 r., sygn. akt II K 145/21, co miało istotny wpływ na wynik postępowania poprzez umorzenie postępowania w zakresie wyroku opisanego w punkcie VIII części wstępnej wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1 i 2

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy w badanej sprawie prawidłowo ustalił warunki do orzeczenia kar łącznych oraz łącznych środków karnych w stosunku do R. O.. Oprócz samej treści regulacji art. 85 § 1 k.k. określającego warunki do orzeczenia kary łącznej, należy mieć na względzie także treść powołanego przez Sąd I instancji przepisu art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19, zgodnie z którym przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 38 (tj. kodeksu karnego), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. po dniu 24 czerwca 2020 r.).

Ponadto – choć wprost nie wskazano na to w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku - wyrok ten został wydany w oparciu o treść uchwały Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2005 r. o sygn. akt I KZP 36/04 (opubl. OSNKW 2005/2/13) w którym rozstrzygnięto doktrynalny spór o prymat „konfiguracyjnej” interpretacji przepisów o karze łącznej, zgodnie z którą wybierano najkorzystniejszy dla skazanego wariant dotyczący konfiguracji wyroków dających możliwość orzeczenia kary łącznej oraz opozycyjnej dla niej interpretacji „restryktywnej” opierającej się na wykładni gramatycznej przepisu art. 85 k.k. W podjętej uchwale, której nadano moc zasady prawnej Sąd Najwyższy stwierdził, iż zawarty w art. 85 k.k. zwrot: "zanim zapadł pierwszy wyrok" odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstwa.

Oczywiście możliwe jest wystąpienie nie tylko jednego zbiegu realnego, ale i dalszych, przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 85 k.k. Jednakże nawet przy kolejnych zbiegach obejmujących drugą, trzecią, itd. grupę przestępstw, zawsze wyjściowym punktem odniesienia będzie pozostawał ten chronologicznie "pierwszy wyrok", zamykający kolejne "grupy przestępstw" pozostających w zbiegu. Oceny zbiegu realnego dokonywać należy z perspektywy postępowania sprawcy - czy kolejnych przestępstw dopuszcza się po wydaniu wobec niego wyroku (kolejnych wyroków), czy przed nim (nimi). Tylko te ostatnie tworzą zbieg realny, pozwalający na orzeczenie kary łącznej. Taka interpretacja art. 85 k.k. w pełni i konsekwentnie uwzględnia dyrektywy systemowe. Skoro bowiem zarówno "zbieg przestępstw", jak i "kara łączna" są instytucjami prawa materialnego, to nie uwarunkowania procesowe i to niezależne od sprawcy, powinny wpływać na ich kształt. Z kolei "wyrok łączny" choć jest instytucją stricte procesową, ale służy jedynie realizacji prawa materialnego, w żadnej mierze go nie modyfikując.

W świetle tej argumentacji Sąd Rejonowy słusznie przyjął, iż w zbiegu realnym pozostają przestępstwa wskazane w pkt I, II, III i V części wstępnej zaskarżonego wyroku (pkt. 2 i 3 części dyspozytywnej wyroku), ponieważ zostały one popełnione przez R. O., zanim zapadł co do nich pierwszy wyrok – w tym przypadku był to wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 30 września 2020 r. o sygn. akt II K 96/20 (wyrok z pkt I części wstępnej wyroku łącznego) za czyn z art. 180a k.k. popełniony 13 listopada 2019r., za który wymierzono mu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 złotych, a na podstawie art. 42 § 1a pkt 1 k.k. orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku. Czyn objęty tym wyrokiem pozostawał w zbiegu realnym z następującymi przestępstwami, jakich dopuścił się R. O.:

- z art. 180a k.k. popełnionym 31 maja 2020 r., za który wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 13 października 2020 r. o sygn. akt 799/20 wymierzono mu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 20 złotych, a na podstawie art. 42 § 1a pkt 1 k.k. orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat (wyrok z pkt II części wstępnej wyroku łącznego);

- art. 180a k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełnionymi 30 kwietnia 2020 r. i 3 maja 2020 r., za które Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze wyrokiem z dnia 22 grudnia 2020 r. o sygn. akt II K 168/20 wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 2 lata, na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzeczono karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 złotych, a na podstawie art. 42 § 1a pkt 1 k.k. orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat (wyrok z pkt III części wstępnej wyroku łącznego);

- z art. 180a k.k. popełnionym 20 września 2020 r., za który Sąd Rejonowy w Wałbrzychu wyrokiem z 30 marca 2021 r. o sygn. akt III K 1819/20 wymierzył mu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 20 złotych, a na podstawie art. 42 § 1a pkt 1 k.k. orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat (wyrok z pkt V części wstępnej wyroku łącznego).

W tym przypadku łączeniu podlegały kary grzywny orzeczone w wyrokach wskazanych w pkt I, II i V części wstępnej wyroku łącznego oraz środki karne zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczone wyrokami z pkt I, II, III i V części wstępnej wyroku łącznego. Z kolei grzywna orzeczona na podstawie art. 71 § 1 k.k. obok warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności wyrokiem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 22 grudnia 2020 r. o sygn. akt II K 168/20 – jako środek probacyjny – nie podlegała połączeniu z grzywnami samoistnymi orzeczonymi w wyrokach z pkt I, II i V części wstępnej wyroku łącznego. W sytuacji bowiem, kiedy dojdzie do zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności, grzywna orzeczona na podstawie art. 71 § 1 k.k. upada i tak też się stało stosunku do skazanego R. O., bowiem postanowieniem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z 27 września 2021 r. o sygn. akt II Ko 1073/21 zarządzono wykonanie kary warunkowo zawieszonej (skazany nie wykonał kary grzywny).

Cytowana wyżej uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2005 r., I KZP 36/04 obligowała Sąd I instancji do zbadania warunków do orzeczenia kary łącznej przy przyjęciu, iż pierwszy możliwy do utworzenia zbieg realny przestępstw popełnionych przez R. O. obejmował czyny objęte wyrokami z pkt I, II, III i V części wstępnej wyroku łącznego. Obrońca skazanego w wywiedzionej apelacji domagał się natomiast, aby podstawą orzeczenia kary łącznej uczynić zbieg realny przestępstw z pkt III i VI części wstępnej wyroku łącznego. Choć odpowiadałoby to „konfiguracyjnej” interpretacji treści przepisu art. 85 k.k. i stanowiłoby to wariant korzystniejszy dla skazanego, bowiem możliwe byłoby wówczas orzeczenie kary łącznej obejmującej podlegające łączeniu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 22 grudnia 2020 r. o sygn. akt II K 168/20 oraz 2 lat ograniczenia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 24 maja 2021 r., sygn. akt II K 177/21, to rozstrzygnięcie takie stałoby w sprzeczności z treścią powołanej uchwały Sądu Najwyższego w sprawie I KZP 36/04, która nadal ma moc obowiązującej zasady prawnej.

Następnie obrońca skazanego zaproponował utworzenie kolejnego realnego zbiegu przestępstw obejmujących czyny z wyroków wskazanych w pkt VII i VIII części wstępnej wyroku łącznego, a zatem:

- czynu z art. 244 k.k. popełnionego przez R. O. 3 stycznia 2021 r., za który Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze wyrokiem z dnia 31 marca 2021 r. o sygn. akt II K 36/21 wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 42 § 1a pkt 1 k.k. orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat;

- czynu z art. 244 k.k. popełnionego przez skazanego 30 marca 2020 r., za który Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze wyrokiem z dnia 16 czerwca 2021 r. o sygn. akt II K 145/21 wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności, a na podstawie art. 42 § 1a pkt 1 k.k. orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat.

Również w tym przypadku, chociaż Sąd Odwoławczy dostrzega, iż przyjęcie kolejnego zbiegu przestępstw, jakich dopuścił się R. O. w zaproponowanej przez jego obrońcę konfiguracji byłoby korzystniejsze dla skazanego, to jednak Sąd Rejonowy konsekwentnie zobligowany był do stosowania wykładni wynikającej z powołanej uchwały Sądu Najwyższego w sprawie I KZP 36/04. „Pierwszym wyrokiem” w rozumieniu uchwały jest tutaj bowiem wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 15 stycznia 2021 r. w sprawie II K 626/20 (pkt. IV części wstępnej), stanowiący podstawę do połączenia środków karnych zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonych wyrokami opisanymi w pkt. IV, VI i VII części wstępnej (pkt. 5 części dyspozytywnej).

Sąd Rejonowy również prawidłowo ustalił, iż czyn z art. 244 k.k. i art. 180a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony przez skazanego 12 grudnia 2020 r., za który został on skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 24 maja 2021 r. o sygn. akt II K 177/21 na karę 2 lat ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie (wyrok z pkt VI części wstępnej wyroku łącznego) oraz czyn z art. 244 k.k. popełniony 3 stycznia 2021 r., za który R. O. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 31 marca 2021 r. o sygn. akt II K 36/21 na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności (wyrok z pkt VII części wstępnej wyroku łącznego) tworzą realny zbieg przestępstw, gdyż zostały one popełnione zanim zapadł wyrok Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 31 marca 2021 r. o sygn. akt II K 36/21, zaś orzeczone w nich kary podlegają łączeniu. Stąd połączenie kar ograniczenia wolności i pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami opisanymi w pkt. VI i VII części wstępnej (pkt. 4 części dyspozytywnej). Kara 2 lat pozbawienia wolności i środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczone w sprawie II K 145/21 Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze łączyłyby się z karami i środkami karnymi orzeczonymi w sprawie II K 36/21 Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze, jednakże nie podlegają łączeniu z karą i środkiem karnym orzeczonym wyrokiem nakazowym z dnia 15 stycznia 2021 r. Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze w sprawie II K 626/20, który jak wskazano wyżej jest „pierwszym wyrokiem” w rozumieniu uchwały.

W uzasadnieniu wyrażonego w powołanej uchwale I KZP 36/04 stanowiska Sąd Najwyższy zauważa: „przyznać trzeba, że interpretacja "konfiguracyjna" zbiegu przestępstw i kary łącznej jest zdecydowanie bardziej elastyczna, dająca sądowi szerokie możliwości kształtowania wymiaru kary łącznej. W aspekcie indywidualizacji wymiaru kary i możliwie najlepszego jej ukształtowania w momencie orzekania o karze łącznej (w szczególności w wyroku łącznym, wydawanym wszak częstokroć po długotrwałym oddziaływaniu resocjalizacyjnym), przewaga "konfiguracyjnej" interpretacji jest ewidentna. Tyle tylko, że ustawodawca nie przewidział instytucji "zbiegu kar" podlegających wykonaniu, ale "zbieg przestępstw" i jego następstwo w postaci "kary łącznej". Skonstatować zatem trzeba, że argumenty odwołujące się do celowościowych dyrektyw wykładni, a więc do konieczności racjonalnej indywidualizacji wymiaru kary łącznej oraz do kierunku działania tej instytucji na korzyść sprawcy, nie są tej wagi, aby rozważać odstąpienie od wyników gramatycznej wykładni przepisu art. 85 k.k., ani też podważać wskazanych powyżej przeciwstawnych im argumentów natury celowościowej, wykładnię tę potwierdzających. Stanowisko takie, jakie Sąd Najwyższy wyraził w niniejszej uchwale, trafnie w literaturze zostało określone mianem wykładni "restryktywnej", niedającej swobody w doborze wyroków podlegających łączeniu, a w istocie kar jednostkowych wymierzonych nimi za poszczególne przestępstwa (D. Kala: Postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego, Toruń 2003, s. 63). "Restryktywność" ta znajduje jednakże pełne oparcie w treści art. 85 k.k., stanowiąc też negatywną odpowiedź na cytowane powyżej pytanie o to, czy wydając wyrok łączny sąd ma "swobodę w dobieraniu (...) wyroków". Nawet jeśliby przyjmować, że teleologicznie pożądane byłoby pozostawienie sądom większej swobody w kształtowaniu "kary łącznej" w wyroku łącznym, to - zdaniem Sądu Najwyższego - wymagałoby to interwencji ustawodawcy.”

Pomimo zawartej w wywiedzionej apelacji argumentacji, rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego o sposobie łączenia kar i środków karnych w zaskarżonym wyroku uznać należało za prawidłowe, bowiem odpowiadało regulacji art. art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19. Ponadto wymierzona w pkt 1 części dyspozytywnej wyroku łącznego kara łączna grzywny, w pkt 4 części dyspozytywnej kara łączna pozbawienia wolności oraz łączne środki karne orzeczone w pkt 2 i 5 części dyspozytywnej, wymierzone zostały zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 § 1 k.k., art. 87 § 1 k.k. oraz art. 90 § 2 k.k. Sąd Odwoławczy podziela przy tym stanowisko Sądu Rejonowego wyrażone w pisemnych motywach wydanego orzeczenia, iż takie kary łączne i łączne środki karne wymierzone przy zastosowaniu zasady częściowej absorpcji pozwolą na osiągnięcie w stosunku do skazanego celów zapobiegawczych i wychowawczych oraz właściwie realizują potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a także uwzględniają aktualną opinię o skazanym.

Wniosek

Obrońca skazanego w oparciu o art. 427 § 1 k.p.k. wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kamiennej Górze.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd Odwoławczy nie uwzględnił zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy skazanego, w pełni aprobując ustalenia i oceny Sądu I instancji leżące u podstaw wydanego orzeczenia. Nie było również konieczności ingerowania w jego treść z urzędu, dlatego też zaskarżony wyrok łączy - jako trafny i prawidłowy - podlegał utrzymaniu w mocy.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok łączny wobec skazanego R. O..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy nie podzielił stanowiska obrońcy skazanego wyrażonego w wywiedzionej apelacji, bowiem nie uwzględniało ono zasad wynikających z treści uchwały Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2005 r, sygn. akt I KZP 36/04, której nadano moc zasady prawnej. Zaskarżony wyrok nie wymagał także ingerencji Sądu II instancji z urzędu, dlatego też - jako trafny i prawidłowy - podlegał utrzymaniu w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

III

Sąd Odwoławczy na podstawie art. art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na adw. R. G. kwotę 147,60 złotych, w tym 27,60 złotych tytułem podatku od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej obrony skazanego z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Ponadto na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Odwoławczy, mając na względzie trudną sytuację materialną skazanego, zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca skazanego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

sposób łączenia kar w wyroku łącznym

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana