Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lipca 2022 roku

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia Przemysław Kociński

Protokolant st. sekretarz sądowy Dorota Dąbrowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lipca 2022 roku w B.

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B.

przeciwko G. S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 6.888,00 zł (sześć tysięcy osiemset osiemdziesiąt osiem złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 marca 2020 r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.580,92 zł (trzy tysiące pięćset osiemdziesiąt złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu, wraz z odsetkami, w wysokości ustawowych odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się postanowienia o kosztach zawartego w niniejszym wyroku do dnia zapłaty,

IV.  zasądza od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Bydgoszczy kwotę 120,42 zł (sto dwadzieścia złotych czterdzieści dwa grosze) tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych,

V.  zasądza od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Bydgoszczy kwotę 883,04 zł (osiemset osiemdziesiąt trzy złote cztery grosze) tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sędzia Przemysław Kociński

Sygn. akt VIII GC 543/21

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. wniósł o zasądzenie od pozwanej G. S., prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą Produkcja (...), kwoty 7.865,85 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 29 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty oraz 172 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania wierzytelności. Nadto domagał się orzeczenia na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że strony w ramach prowadzonej działalności zawarły umowę najmu kontenerów, która następnie, w uwagi na zaległości z zapłatą czynszu, została rozwiązana. Konsekwencją powyższego było odebranie przedmiotu najmu, które znajdowały się w stanie uszkodzonym i zabrudzonym. W związku z tym powód na podstawie § 2 ust. 8 w zw. z § 3 umowy dokonał kalkulacji napraw i z tego tytułu wystawił w stosunku do pozwanej fakturę na kwotę 7.865,85 zł z terminem płatności wyznaczonym do dnia 28 stycznia 2019 r. Powyższa nie została jednak zapłacona. Jednocześnie powód wskazał, iż powód próbował potrącić rzeczone należności z wierzytelnością pozwanej o zapłatę czynszu, jednakże powyższe zostało uznane za nieprawidłowe i potwierdzone w toku postępowania prowadzonego przez tutejszym Sądem pod sygn. akt VIII GC 2067/19. Strona powodowa podniosła, iż próbowała polubownie rozstrzygnąć spór – w tym celu złożyła do Sądu Rejonowego Lublin-Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku zawezwanie do próby ugodowej.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 15 lutego 2021 r., sygn. akt VIII GNc 234/21, Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy VIII Wydziale Gospodarczym, orzekł zgodnie z żądaniem pozwu oraz rozstrzygnął o kosztach procesu.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia, pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu w tym zastępstwa prawnego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko w pierwszej kolejności przyznała, że strony łączyła umowa najmu kontenerów, która zakończyła się w dniu 31 grudnia 2018 r. Odnosząc się do zagadnienia odbioru przedmiotu najmu wskazała, iż podczas rzeczonych czynności, pomimo obecności jej przedstawiciela, były one prowadzone wyłącznie przez pracownika powoda, który samodzielnie ocenił stan i wykonał fotografie, nie dopuszczając do nich strony przeciwnej. Po ich zakończeniu uniemożliwił on również wpisania zastrzeżeń przedstawicielowi pozwanej w treści protokołów. Strona pozwana zarzuciła, iż powód nie przekazał jej nigdy wcześniej kalkulacji naprawczych, które stanowiły podstawę obciążenia zgodnie z umową. Prócz powyższego zarzuciła, iż zawierają one niezgodności w zakresie charakteru stwierdzonych uszkodzeń jak również wysokości kosztów stanowiących naprawę poszczególnych elementów. Nadto pozwana podniosła, iż zapłaciła na rzecz powoda łączną kwotę 9.000 zł netto na poczet czyszczenia kontenerów, co nie zostało uwzględnione przy obciążaniu jej opłatami po zakończeniu umowy. Wskazała także, iż łącznie wpłaciła z tytułu kaucji kwotę 10.000 zł, która miała być zwrócona w ciągu 14 dni od dnia zakończenia umowy. Oświadczenie powoda o potrąceniu miało dojść do niej dopiero w dniu 9 lipca 2019 r., tj. w dniu doręczenia jej nakazu zapłaty w sprawie VIII GNc 4153/19 – tym samym powstały po jej stronie odsetki za opóźnienie w zwrocie wpłaconych kaucji

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 10 kwietnia 2018 r. powód (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. zawarł z pozwaną G. S., prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Produkcja (...) umowę najmu, na mocy której powód z dniem 13 kwietnia 2018 r. wynajął pozwanej następujące kontenery: 3 x kontener socjalny (Nr (...), (...) oraz Nr (...)), 1 x kontener sanitarny (...) (Nr (...)). Przedmiot najmu miał zostać dostarczony na adres (...)-(...) C., C. (...). Strony uzgodniły miesięczny czynsz w wysokości 2.100 zł netto, płatny z góry, na podstawie faktur wystawionych przez wynajmującego w ciągu 14 dni od wystawienia faktury.

Strony uzgodniły, iż zwrot przedmiotu najmu uznaje się za skuteczny z chwilą oddania go wynajmującemu wraz z dokumentacją zdawczo-odbiorczą, w stanie niepogorszonym, z uwzględnieniem jego zużycia i zabrudzenia wskutek prawidłowego zużycia lub używania. W przypadku zwrotu przedmiotu najmu uszkodzonego lub nieoczyszczonego, gdy uszkodzenie lub zabrudzenie nie wynika z normalnego zużycia lub użycia, uznaje się, że najemca zobowiązany jest do pokrycia kosztów naprawy i czyszczenia przedmiotu najmu według stawek określonych w tabeli kalkulacji napraw, stanowiącej integralną część umowy najmu (§ 2 ust. 8).

Ustalono również, iż podczas czynności zdawczo-odbiorczych przedmiotu najmu i usług jednorazowych niezbędna jest obecność przedstawicieli stron lub osób upoważnionych przez strony w celu potwierdzenia ewentualnych uwag dotyczących specyfikacji, ilości i stanu technicznego przekazywanego i zwracanego przedmiotu najmu. Protokoły oraz kalkulacja naprawcza muszą zostać podpisane przez przedstawicieli stron, co jest równoznaczne z akceptacją ich zapisów. W przypadku nieobecności przedstawiciela którejkolwiek ze stron, dostawa oraz odbiór przedmiotu najmu nie będzie skuteczny, a powstałe koszty związane z przedmiotowymi czynnościami zostaną pokryte przez stronę, której przedstawiciel był nieobecny (§ 2 ust. 9).

Najemca potwierdził, iż przed zawarciem umowy zapoznał się z ich treścią i akceptuje Ogólne Warunki Najmu, Warunki Dostawy i Posadowienia Kontenerów, Instrukcję Użytkowania Kontenerów oraz Cennik Napraw Kontenerów, które dostępne są również na stronie internetowej (...) (§ 3).

Okoliczności bezsporne, a nadto dowód : umowa najmu (...) wraz z OWU oraz Cennikiem– k. 11-12, 17-25

W dniu 13 kwietnia 2018 r. dostarczono do pozwanej umówione kontenery. W treści protokołów dostawy wpisano następujące informacje:

-

Nr (...) – panele ścienne – zarysowanie pod oknem lewa strona, drzwi – wgniecenie zewnętrzna strona na dole, brak grzejnika, przy oknie wykładzina porysowana, pozostałości po rdzy, zarysowana wykładzina, uszkodzona wykładzina,

-

Nr (...) – panele ścienne – wgniecenie od klamki i zarysowania, lewa strona 1, 2 panel zarysowany i wgnieciony, wstawka z blachy przy ramie, drzwi – zarysowanie, rolety zewnętrzne – zarysowana listwa od rolety lewa strona, panele, laminat ścian – zgięta blacha od rolety nad oknem lewa strona, na suficie 5 panel ślady po wkrętach, lewa strona panele zarysowane, prawa strona 1 panel pęknięcie i zarysowanie, 3 i 4 zarysowania, 5 dziury po wkrętach, podłoga – zarysowania, ślady rdzy i plamy, drzwi wewnętrzne – zarysowania,

-

NR (...) – panele ścienne – zarysowany panel ścienny przy drzwiach bocznych, wgniecenie przy wejściu na widły, lewa strona zarysowania, drzwi – drzwi boczne i rama zarysowane, drzwi przednie zagięte u góry przy futrynie, daszek nad drzwiami zagięty, panele, laminat ścian – listwa sufitowa odkleja się w pomieszczeniu z prysznicami, brak grzejników, podłoga – wykładzina zarysowana przy kabinie prysznicowej, instalacja wod-kan – brak możliwości sprawdzenia szczelności, pęknięty odpowietrznik.

Zostały one podpisane przez D. K..

Dowód: protokoły dostawy – k. 26-27, 30-31, 36-37

W dniu 17 kwietnia 2018 r. powód wystawił w stosunku do pozwanej fakturę VAT nr (...) tytułem m.in. usługa czyszczenia kontenera – 600 zł netto.

Dowód: faktura – k. 201

Strony zawarły aneks nr (...) do umowy nr (...), na mocy którego ustalono, iż powód z dniem 24 kwietnia 2018 r. wynajmie pozwanej 2 x kontener socjalny (Nr (...) oraz Nr (...)). Przedmiot najmu miał zostać dostarczony na adres zgodny z zapisem umowy. Strony uzgodniły dodatkowy miesięczny czynsz w wysokości 780 zł netto, a więc łączny czynsz w kwocie 2.880 zł netto.

Ustalono również, iż najemca zapłaci wynajmującemu, prócz w/w czynszu, jednorazowe koszty dodatkowe – w tym: transport docelowy, powrotny, usługa dźwigowa i usługa czyszczenia w wysokości 3.920 zł netto. Dodatkowo najemca zapłaci kaucję zwrotną w wysokości 2.000 zł.

Okoliczności bezsporne, a nadto dowód : aneks nr (...) do umowy najmu (...)– k. 13-14,

W dniu 24 kwietnia 2018 r. dostarczono do pozwanej umówione dodatkowe kontenery. W treści protokołów dostawy wpisano następujące informacje:

-

Nr (...) – panele ścienne – wgniecenie z lewej strony obok drzwi, wgnieciony narożnik obok okna z prawej, brak rolety zewnętrznej, rozdzielnia elektryczna – nie sprawdzono instalacji elektrycznej, uwagi – jedne klucz do drzwi, pęknięta listwa przypodłogowa – lewa strona,

-

Nr (...) – panele ścienne – wgniecenie obok drzwi z lewej strony, podłoga – pęknięcie obok grzejnika, porysowana na całej powierzchni, uwagi – 2 klucze do drzwi, nie sprawdzono instalacji elektrycznej.

Zostały one podpisane przez G. S..

Dowód: protokoły dostawy – k. 32-33, 38-39

W dniu 30 kwietnia 2018 r. powód wystawił w stosunku do pozwanej fakturę VAT nr (...) tytułem m.in. usługa czyszczenia kontenera – 200 zł netto.

Dowód: faktura – k. 198

W dniu 18 czerwca 2018 r. strony zawarły aneks nr (...) do umowy nr (...), na mocy którego ustalono, iż powód z dniem 20 czerwca 2018 r. wynajmie pozwanej dodatkowo: 1 x kontener socjalny (...) (Nr (...)) oraz 1 x kontener socjalny (...) (Nr (...)). Przedmiot najmu miał zostać dostarczony na adres zgodny z zapisem umowy. Strony uzgodniły dodatkowy miesięczny czynsz w wysokości 1.290 zł netto, a więc łączny czynsz w kwocie 4.170 zł netto.

Ustalono również, iż najemca zapłaci wynajmującemu, prócz w/w czynszu, jednorazowe koszty dodatkowe – w tym: transport docelowy, powrotny, usługa dźwigowa i usługa czyszczenia w wysokości 4.100 zł netto. Dodatkowo najemca zapłaci kaucję zwrotną w wysokości 3.000 zł.

Okoliczności bezsporne, a nadto dowód : aneks nr (...) do umowy najmu (...)– k. 15-16,

W dniu 20 czerwca 2018 r. dostarczono do pozwanej umówione dodatkowe kontenery. W treści protokołów dostawy nie wpisano żadnych uwag. Zostały one podpisane przez A. C..

Dowód: protokoły dostawy – k. 28-29, 34-35

W dniu 28 czerwca 2018 r. powód wystawił w stosunku do pozwanej fakturę VAT nr (...) tytułem m.in. usługa czyszczenia kontenera (...) – 100 zł netto, usługa czyszczenia kontenera (...) – 200 zł netto.

Dowód: faktura – k. 197

Umowa zawarta pomiędzy stronami zakończyła się w dniu 31 grudnia 2018 r.

Okoliczność bezsporna

W dniu 4 stycznia 2019 r. przeprowadzone zostały czynności polegające na oględzinach i sporządzeniu protokołów odbioru kontenerów z uwagi na zaplanowane na dzień 10 stycznia 2019 r. czynności odbiorowe. Ze strony powoda czynności przeprowadzał K. M.. Pozwaną reprezentował M. N., który z uwagi na inne obowiązki zawodowe nie uczestniczył w oględzinach wszystkich kontenerów. W toku przeprowadzanych oględzin K. M. informował przedstawiciela pozwanej o stwierdzonym stanie technicznym kontenerów. Z rzeczonych czynności została sporządzona dokumentacja fotograficzna wraz z protokołami, które zawierały w sobie następujące uwagi:

-

Nr (...): grzejnik – uszkodzony, nie działa, podłoga – brudna,

-

Nr (...): lampy – uszkodzone 2 szt. osłon lamp, podłoga – brudna, drzwi wewnętrzne – 3 x napuchnięte doły drzwi, 1 x wgniecenie, umywalki – brudne, toalety – brudne,

-

Nr (...): drzwi – uszkodzony samozamykacz, drzwi wygięte przy zamku, dach – pleśń na listwach łączeniowych, panele wewnętrzne – brudne, pleśń, podłoga – brudna, drzwi wewnętrzne – brudne, umywalki, krany, zawory – bardzo brudne, toalety – bardzo brudne, prysznice – bardzo brudne, brak jednej słuchawki,

-

Nr (...): nie było rolety zewnętrznej, dach – napuchnięty, opuszczony, popękany, panele wewnętrzne – dziury po wkrętach na każdym paneli, brudne, grzejnik – nie działa, wgniecenia, podłoga – brudna, napuchnięta na łączeniach, pęknięte dwie listy przypodłogowe, na dachu kontenera została zamontowana konstrukcja własnoręcznej roboty z palet,

-

Nr (...): okna – uszkodzona regulacja okien, oba okna wypadają, rolety zewnętrzne – uszkodzony lewy zwijak rolety, dach – napuchnięty, opuszczony, popękany, podłoga – brudna, na dachu kontenera została zamontowana konstrukcja własnoręcznej roboty z palet,

-

Nr (...): drzwi – wygięte przy zamku, brak grzejnika,

-

Nr (...): rolety zewnętrzne – uszkodzony zwijak 1 szt., podłoga – brudna.

Protokoły zostały podpisane wyłącznie przez K. M., gdyż w momencie zakończenia czynności polegających na oględzinach w siedzibie firmy nie było M. N. jak też innej osoby upoważnione do reprezentowania pozwanej. W związku z tym pracownik powoda poprosił osobę znajdującą się w recepcji o sporządzenie skanów wypełnionych przez siebie protokołów i zakończył czynności.

Dowód: protokoły odbioru wraz z dokumentacją zdjęciową – k. 40-153, zeznania świadków: K. M. – protokół elektroniczny – k. 332, M. N. – k. protokół elektroniczny – k. 332

W dniu 10 stycznia 2019 r. przeprowadzono odbiór 6 kontenerów. W stosunku do pozostałych dwóch kontenerów, z uwagi na problemy z dojazdem do miejsca ich posadowienia, zaniechano czynności odbiorowych w tym dniu.

Okoliczności bezsporne

Z uwagi na stwierdzone nieprawidłowości w stanie technicznym kontenerów oraz znaczne zabrudzenia powód sporządził kalkulacje naprawcze każdego z kontenerów w oparciu cennik będący załącznikiem do umowy. Na podstawie powyższego, w dniu 14 stycznia 2019 r. powód wystawił w stosunku do pozwanej fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 7.865,85 zł (6.396,00 zł netto) tytułem naprawy poszczególnych kontenerów, w tym:

-

naprawa kontenera zgodnie z kalkulacją naprawczą (...) – 153,75 zł (125 zł netto),

-

naprawa kontenera zgodnie z kalkulacją naprawczą (...) – 781,05 zł (635 zł netto),

-

naprawa kontenera zgodnie z kalkulacją naprawczą (...)– 1.414,50 zł (1.150 zł netto),

-

naprawa kontenera zgodnie z kalkulacją naprawczą (...) – 1.193,10 zł (970 zł netto),

-

naprawa kontenera zgodnie z kalkulacją naprawczą (...) – 2.958,15 zł (2.405 zł netto),

-

naprawa kontenera zgodnie z kalkulacją naprawczą (...) – 1.137,75 zł (925 zł netto),

-

naprawa kontenera zgodnie z kalkulacją naprawczą (...) – 227,55 zł (185 zł netto).

Termin płatności został określony na 14 dni – do dnia 28 stycznia 2019 r.

Dowód: kalkulacje naprawcze – k. 154-160, faktura (...) – k. 161

W styczniu 2020 r. powód złożył do Sądu Rejonowego Lublin-Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku w stosunku do pozwanej wniosek o zawezwanie do próby ugodowej w zakresie zapłaty kwoty 7.865,85 zł. Do przedmiotowego wniosku została dołączona faktura z dnia 14 stycznia 2019 r.

W odpowiedzi na powyższy wniosek, pismem z dnia 28 lutego 2020 r., pełnomocnik pozwanej wskazał, iż powód nie przekazał jej kalkulacji naprawczych, zaś faktura została doręczona dopiero wraz z wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej.

Dowód: wniosek o zawezwanie do próby ugodowej – k. 170-172, pismo z 28.02.2020 r. – k. 199-200

W kontenerach odebranych od pozwanej w dniu 4 stycznia 2019 r. stwierdzono następujące usterki/wady:

-

(...):

• uszkodzony grzejnik,

• brudna podłoga,

(...):

• uszkodzone płyty okładzinowe 3 skrzydeł drzwi wewn., znaczne zabrudzenia – powyższe świadczą o długim zaleganiu wody na podłodze, powyższe odpowiada określeniu „napuchnięte doły drzwi” z protokołu odbioru kontenera, uszkodzenia wskazane w protokole dostawy są innego rodzaju niż wynikające z dewastacji uszkodzenia uwidocznione na zdjęciach w aktach sprawy,

• uszkodzony klosz 1 lampy,

• brak 1 słuchawki prysznicowej,

• znaczne zabrudzenia 4 umywalek, muszli ustępowej, 2 kabin prysznicowej,

• zniszczona zasłonka w kabinie prysznicowej – polegają one na rozdarciu mocowań zasłony do rury, po której zasłonka jest przesuwana, nie stanowią one zagnieceń,

(...):

• uszkodzone obicie z blachy na drzwiach wejściowych,

• uszkodzony samozamykacz drzwi,

• brak słuchawki prysznicowej,

• brak grzejnika,

• znaczne zabrudzenia kabin prysznicowych, znaczny brud umywalek, muszli ustępowych, kabin prysznicowych,

• mokry sufit w sanitariatach,

• silnie zabrudzona armatura sanitarna,

• brudne osłony w kabinach prysznicowych,

• brudna, zniszczona podłoga,

(...):

• uszkodzony sufit (pęknięcia, punktowe otwory) – w protokole dostawy brak jest informacji o uszkodzeniu sufitu, uszkodzenie widoczne na zdjęciach z dnia oględzin przed odbiorem wynika z namoczenia i opuszczenia się płyty sufitowej, jest ono oczywiste,

• otwory w ścianach (po zawieszeniu drobnych elementów) – brak podstaw do przyjęcia, iż stanowią one „otwory technologiczne”,

• uszkodzony grzejnik – protokół dostawy nie zawiera tego uszkodzenia,

• punktowe wgniecenie na drzwiach wejściowych,

• brudne ściany, brudna podłoga,

• uszkodzone 2 listwy przypodłogowe,

(...):

• uszkodzony sufit – opis zawarty w protokole dostawy jest zdecydowanie inny od stanu widocznego na zdjęciach wykonanych w dacie oględzin przed odbiorem,

• uszkodzona regulacja okna i zwijacz rolety – w protokole dostawy brak informacji o uszkodzeniach okna i rolety,

• uszkodzenia powłok malarskich na ścianie tylnej (okiennej) – w protokole dostawy brak informacji o uszkodzeniach powłok malarskich,

• brudna podłoga,

(...):

• uszkodzone obicie z blachy na drzwiach wejściowych (odgięcie na wysokości zamka) –

• brak grzejnika – w protokole dostawy brak informacji o braku grzejnika,

• widoczne rozluźnienia w osadzeniu szyldu zamka drzwi – widoczne uszkodzenia nie wynikają z normalnego użytkowania kontenera, w takich warunkach nie dochodzi do wygięcia przylgi stalowej ramy skrzydła drzwiowego na dł. ok. 15 cm, powyższe wynikają z rozkręceń zamka, w tym przypadku uszkodzony był kątownik przymykowy,

(...):

• znaczne zabrudzenia przy klamce w drzwiach wejściowych,

• uszkodzony zwijacz rolety,

• brudna podłoga.

Uszkodzenia mechaniczne (grzejnik, blacha drzwi, klosz lampy, otwory w ścianach, listwa przyścienna, zasłonki kabin prysznicowych, okucie okna) są wynikiem nieprawidłowego użytkowania kontenerów mieszkalnych.

Zabrudzenia kabin kontenerów nie wynikają z ich normalnego użytkowania, ich charakter był bardzo wysoki, odbiegał od stanu, w którym kontenery winny być oddane po skończonej umowie.

Dokumentacja znajdująca się w aktach sprawy nie dawała podstaw do potwierdzenia występowania uszkodzenia syfonu w kontenerze (...).

Koszt usunięcia uszkodzeń określony na podstawie „Cennika napraw” powoda wynosi:

-

(...):

• wymiana grzejnika – 350 zł,

-

(...):

• wymiana drzwi wewnętrznych – 3 x 640 zł = 1.920 zł,

• czyszczenie 2 sanitariatów, 2 kabin, 4 umywalki + pisuar – 3 x 250 zł = 750 zł,

• wymiana plafonu – 100 zł,

-

(...):

• wymiana drzwiach wewnętrznych – 890 zł,

• wymiana kranu – 180 zł,

• czyszczenie 2 sanitariatów, 2 kabin, umywalek – 3 x 250 zł = 750 zł,

• wymiana grzejnika – 350 zł,

• wymiana zasłonek kabiny prysznicowej – 100 zł,

• dezynfekcja kontenera – 250 zł,

-

(...):

• wymiana grzejnika – 350 zł,

• wymiana konstrukcji dachu – 3 m ² x 250 zł = 750 zł,

• zaślepienie otworów – 10 x 10 = 100 zł,

-

(...):

• wymiana naciągu rolety – 150 zł,

• wymiana okucia obwodowego okna – 300 zł,

-

(...):

• wymiana grzejnika – 350 zł,

• wymiana zamka drzwi + wkładka + szyldy – 210 zł + 120 zł + 80 zł,

• naprawa drzwi – 2 rbg x 35 zł – 70 zł,

-

(...):

• wymiana naciągu rolety – 150 zł,

Czyszczenie podłóg kontenerów – 5 x 13m ² x 10 zł/m ² = 650 zł

Wartości poszczególnych prac wskazane w (...) stanowiącym załącznik do umowy najmu mieszczą się w warunkach rynkowych, mają charakter porównywalny do ofert innych podmiotów funkcjonujących na rynku i zajmujących się wynajmem kontenerów.

Dowód : pisemna opinia biegłego – k. 362-367, pisemna opinia uzupełniająca – k. 396-409, ustna opinia uzupełniająca – protokół elektroniczny na k. 454 4

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty przedłożone przez strony, których autentyczność nie była kwestionowana i nie budziła wątpliwości, a także w oparciu o zeznania świadków oraz opinię biegłego sądowego.

W ocenie Sądu zeznania świadka K. M. należało uznać co do zasady za wiarygodne. W szczególności za zgodne z prawdą uznano tę ich część, która odnosiła się do przebiegu czynności w dacie przeprowadzania oględzin i sporządzania protokołów odbioru. W ocenie Sądu wersja przedstawiona przez rzeczonego świadka w tym zakresie, mimo, iż sprzeczna ze wskazaniami świadka N., była logiczna, spójna oraz zgodna z zasadami doświadczenia życiowego. Nadto jego zeznania pokrywały się z treścią notatki dołączonej do pozwu, a przez niego sporządzonej. Potwierdzeniem zasadności rzeczonych twierdzeń były również wskazania świadka D. K., który podał, iż świadek M. zostawił jakieś dokumenty po oględzinach, a także dzwonił i pytał o to czy zostały one podpisane. Prócz powyższego należało mieć na względzie, iż depozycje świadka w dużej części cechowała ogólność twierdzeń, w szczególności w zakresie charakteru i rodzaju uszkodzeń kontenerów, w związku z czym jedynie w niewielkim zakresie mogły one stanowić podstawy ustaleń faktycznych. Powyższe jednakże, z uwagi na odległość czasową, uznać należało za w pełni usprawiedliwione.

Zeznania świadka M. N. w ocenie Sądu w dużej części były gołosłowne i nie znajdowały potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Przede wszystkim, co zostało już wyżej zasygnalizowane, brak było podstaw do przyjęcia, iż brak podpisania protokołów odbioru wynikał z postawy przedstawiciela pozwanej, który miał uniemożliwić wpisanie świadkowi własnych uwag. Przedmiotowe twierdzenie w ocenie Sądu były sprzeczne z zeznaniami świadka M., które Sąd podzieli, ale również uchybiały zasadom logiki i doświadczenia życiowego. Podkreślić bowiem należało, iż gdyby faktycznie doszło do takich działań ze strony powoda, to powyższe winno znaleźć swoje odzwierciedlenie w dalszych działaniach pozwanej w postaci chociażby zgłoszenia swojego sprzeciwu, w tym wymiany korespondencji w formie tradycyjnej bądź mailowej. Takowej zaś brak w aktach sprawy, mimo, iż w późniejszym nieodległym okresie (koniec lutego 2019 r.) strony prowadziły rozmowy w formie elektronicznej, gdzie próżno szukać jakichkolwiek odniesień do rzeczonych działań (k. 164-169 akt). W ocenie Sądu gdyby rzeczywiście doszło do odmowy podpisania protokołów (a nie braku osób upoważnionych do dokonania tej czynności) z pewności zostałoby to odnotowane w ich treści przez sporządzającego. Nie zasługiwały na uwzględnienie twierdzenia świadka w zakresie wadliwości kontenerów już w momencie ich odbioru poprzez brak szczelności – po pierwsze w protokołach dostawy, które zostały podpisane przez obie strony, brak jest uwag w tym przedmiocie. Po drugie brak jest materiału dowodowego, z którego wynikałoby, iż rzeczone nieprawidłowości były w jakikolwiek sposób sygnalizowane przez pozwaną w toku umowy, co w ocenie Sądu wydaje się czynnością w pełni właściwą i logiczną. W pozostałym zakresie rzeczone zeznania należało uznać za zgodne z rzeczywistością, gdyż odnosiły się do zagadnień w sprawie bezspornych bądź potwierdzonych pozostałym materiałem dowodowym zebranym w aktach.

Zeznania świadka A. N. w ocenie Sądu jedynie częściowo zasługiwały na uwzględnienie. Pomimo braku wiedzy na temat czynności odbiorowych zajął jednoznaczne stanowisko w zakresie stanu kontenerów – powyższe było jednak sprzeczne nie tylko z dokumentacją zebraną w toku oględzin, ale również z przeprowadzoną w sprawie opinią biegłego, który uwypuklił liczne wady przedmiotu najmu, w tym niezachowanie jakichkolwiek standardów w zakresie utrzymania ich w czystości. Sąd nie brał natomiast pod uwagę przy ustalaniu stanu faktycznego pozostałych zeznań świadka, gdyż nie miał on w rzeczywistości żadnej wiedzy w kwestiach istotnych dla rozstrzygnięcia sporu.

Zeznania świadka P. R. nie podlegały ocenie z tego względu, iż rzeczony świadek nie posiadał żadnej wiedzy na temat okoliczności sprawy.

Dowód z zeznań świadka D. K. Sąd uznał za wiarygodny w części. W pierwszej kolejności należało wskazać, iż z racji braku uczestnictwa w czynnościach odbiorowych, nie posiadał on w tym zakresie de facto żadnej wiedzy, zaś ta którą dysponował wynikała z przekazu uzyskanego od osób trzecich – nie mogła więc być podstawą ustaleń faktycznych. Na uwzględnienie zasługiwały natomiast wskazania, iż faktura, będąca podstawą roszczeń powoda, została pozwanej dostarczona dopiero w momencie złożenia wniosku o zawezwania do próby ugodowej – powyższe pozostawało bowiem w zgodzie z treścią dokumentacji przedłożonej przez pozwaną do sprzeciwu i w żaden sposób nie zostało zanegowane przez powoda. W pozostałym zakresie Sąd uznał rzeczony dowód za wiarygodny, bo zeznania miały charakter jasny, logiczny oraz korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd w całości zaaprobował opinie wydane przez biegłego sądowego z zakresu budownictwa M. Ś.. Biegły w jasny i logiczny sposób odpowiedział na zawarte w tezie dowodowej pytania, a następnie zastrzeżenia sformułowane przez pozwaną, a swoje wyliczenia oraz tezy poparł dowodami, wiedzą i doświadczeniem. W sposób jasny i klarowny odniósł się do wszystkich wątpliwości strony pozwanej co występowania i do oceny charakteru uszkodzeń, nie wychodząc jednocześnie poza zakres opinii i opierając się na materiale dowodowym sprawy, w szczególności dokumentacji fotograficznej.

Godzi się zauważyć w tym miejscu, iż podstawowym zadaniem sądu orzekającego, wyrażającym istotę sądzenia jest rozstrzyganie kwestii spornych w warunkach niezawisłości, na podstawie własnego przekonania sędziego przy uwzględnieniu całokształtu zebranego materiału (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 1996 roku, II CRN 173/95, publ. Lex nr 1635264). Skuteczne przedstawienie zarzutu naruszenia przez sąd art. 233 k.p.c. wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania, lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu (tak: orzeczenia Sądu Najwyższego: z dnia 5 sierpnia 1999 r., II UKN 76/99, publ. OSNAPiUS 2000, Nr 19, poz. 732; z dnia 10 kwietnia 2000 r., V CKN 17/2000, publ. OSNC 2000, Nr 10, poz. 189; z dnia 10 stycznia 2002 r., II CKN 572/99, publ. Lex nr 53136; z dnia 27 września 2002 r., II CKN 817/00, publ. Lex nr 56096). Ocena dowodów polega na ich zbadaniu i podjęciu decyzji, czy została wykazana prawdziwość faktów, z których strony wywodzą skutki prawne. Celem sądu jest tu dokonanie określonych ustaleń faktycznych, pozytywnych bądź negatywnych, i ostateczne ustalenie stanu faktycznego stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 października 2003 r., II CK 75/02). Na sądzie orzekającym ciąży obowiązek dokonania oceny wszechstronnej, w czym mieści się wymaganie rozważenia wszystkich dowodów mających znaczenie dla przedmiotu sprawy oraz kierowania się w ocenie regułami logiki i doświadczenia życiowego nakazującego uwzględniać wzajemne związki między poszczególnymi faktami (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2005 r., II CK 385/04).

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawał fakt złączenia stron umową na mocy której, powód wynajął pozwanej kontenery w zamian za czynsz płatny w wysokości wskazanej w treści umowy. Niekwestionowaną okolicznością było również zakończenie rzeczonego kontraktu i tym samym konieczność zwrotu przedmiotu najmu w stanie odpowiadającym zapisom umowy i powszechnie obowiązującym przepisom, co stanowiło przedmiot sporu w niniejszej sprawie.

Powód swoje roszczenie wywodził bowiem z faktu wystąpienia w kontenerach uszkodzeń, które wykraczały poza normalne zużycie i tym samym kosztami ich usunięcia obciążył stronę przeciwną. Obrona pozwanej sprowadzała się zaś nie tyle do samego faktu kwestionowania występowania określonych usterek w przedmiocie najmu, lecz bardziej skupiała się na negowaniu ich charakteru – jako niewykraczających poza normalną eksploatację – bądź zaprzeczaniu swojej odpowiedzialności (z uwagi na wadliwości kontenerów jako takich już w dacie dostarczenia) lub też podnoszeniu, iż sposób pokrycia określonych kosztów został pomiędzy stronami uzgodniony i zrealizowany (opłaty na poczet czyszczenia kontenerów). Prócz powyższego pozwana zarzucała występowanie nieścisłości pomiędzy cennikiem stanowiącym załącznik do umowy a kalkulacjami powoda, a także błędną kwalifikację określonych uszkodzeń.

W pierwszej kolejności należało jednakże zidentyfikować rodzaj stosunku prawnego, który miał łączyć strony. Nie ulegało wątpliwości, iż pierwotnie łączyła ich umowa najmu, która została zakończona. Zgodnie z art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania na czas oznaczony lub nieoznaczony a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Roszczenie powoda nie było przy tym związane z tzw. świadczeniem charakterystycznym tego typu kontraktu, jednakże pozostawało z samą umową w ścisłym związku. Nadto jego podstawy, pomimo zakończenia umowy, zostały w zakończonym kontrakcie jasno określone. W tym zakresie należało jedynie wskazać, iż zgodnie z art. 675 § 1 k.c. po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym; jednakże nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania. W myśl zaś § 3 rzeczonego przepisu domniemywa się, że rzecz była wydana najemcy w stanie dobrym i przydatnym do umówionego użytku.

W świetle powyższego jasnym było, iż roszczenie powoda swoją podstawę miało właśnie w obowiązku zwrotu przez najemcę przedmiotu najmu w stanie niepogorszonym, który jednocześnie nie wykracza poza prawidłowe używanie. Prócz przedstawionej wyżej ustawowej regulacji, przedmiotowy obowiązek został przez strony uregulowany również w treści § 2 ust. 8 umowy, w myśl którego zwrot przedmiotu najmu uznaje się za skutecznie z chwilą oddania go wynajmującemu wraz z dokumentacją zdawczo-odbiorczą, w stanie niepogorszonym, z uwzględnieniem jego zużycia i zabrudzenia wskutek prawidłowego zużycia lub używania. W przypadku zwrotu przedmiotu najmu uszkodzonego lub nieoczyszczonego, gdy uszkodzenie lub zabrudzenie nie wynika z normalnego zużycia lub użycia, uznaje się, że najemca zobowiązany jest do pokrycia kosztów naprawy i czyszczenia przedmiotu najmu według stawek określonych w tabeli kalkulacji napraw, stanowiącej integralną część umowy najmu. Przedmiotowy zapis, z uwagi na dyspozytywny charakter art. 675 § 1 k.c., należało uznać za w pełni dopuszczalny i skuteczny – tym samym uzasadnionym była konstatacja, iż w przypadku wystąpienia nieprawidłowości wykraczających poza normalne zużycie koszt ich usunięcia miał być ustalony w oparciu o dokument stworzony przez powoda i zaakceptowany przez pozwaną, a zawierający koszty poszczególnych czynności naprawczych. W tym miejscu należało wskazać, iż rzeczony cennik uznać należało za mający odzwierciedlenie w realiach rynkowych – powyższe bowiem w sposób jednoznaczny wynikało z treści uzupełniającej opinii biegłego. W związku z tym nic nie stanowiło przeszkody do przyjęcia go jako podstawy rozliczeń stron.

Szczegółowe rozważania w zakresie zasadności zgłoszonego roszczenia rozpocząć należało od kwestii zasadniczej, a związanej z samym przebiegiem oględzin przedmiotu najmu. W tym bowiem zakresie strony oraz przywołani przez nich świadkowie prezentowali odmienną wersję wydarzeń. Jak wynika z części poświęconej ustaleniom faktycznym oraz z fragmentu dotyczącego oceny dowodów, w ocenie Sądu brak było podstaw do przyjęcia, iż analizowane czynności, w szczególności w zakresie sporządzenia protokołów, były prowadzone nie tyle bez udziału strony pozwanej, ale niejako wbrew jego woli. Zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy nie dawał podstaw do przyjęcia, iż K. M. uniemożliwiał na którymkolwiek z etapów przedstawicielowi pozwanej czynny udział w oględzinach czy też nie pozwalał na ujawnieniu jego uwag w treści poszczególnych protokołów. Jak zaznaczono już wyżej, zasady doświadczenia życiowego wskazywały, iż takie zachowanie jednej ze stron z pewnością spotkałoby się z reakcją drugiej, która zostałaby w jakikolwiek sposób uzewnętrzniona – czy to w postaci pisemnej czy mailowej. Tymczasem w aktach sprawy brak takowego działania pozwanej, która w dalszej korespondencji z powodem skupia się tylko i wyłącznie na zagadnieniu obciążenia jej kosztami związanymi z transportem dwóch kontenerów. Rzeczona wymiana stanowisk nie zawiera żadnego odniesienia do zagadnienia ewentualnych nieprawidłowości w procedurze oględzin kontenerów, w tym zakresu stwierdzonych nieprawidłowości. W ocenie Sądu zasady racjonalności nakazywały, w przypadku kwestionowania ustaleń opisanych w pozostawionych pozwanej protokołach, na zwrócenie ich wraz z naniesionymi własnymi uwagami bądź (w przypadku gdyby takowe nie zostały pozostawione bądź miały formę kserokopii bądź skanu) stworzenie odrębnego pisma w tym przedmiocie. Bezsprzecznie zaś w zebranym w sprawie materiale dowodowym brak było takowego dokumentu. Tym samym w ocenie Sądu nie sposób było przyjąć, iż doszło do okoliczności, na które powoływała się pozwana, a które miały dotyczyć uniemożliwienia jej pełnomocnikowi udziału w czynnościach i zgłoszenia uwag do protokołów odbioru. W tym zakresie wersja zdarzeń przedstawiona przez powoda i potwierdzona zeznaniami świadka K. M. z uwagi na swoją logiczność i spójność z pozostałym materiałem dowodowym sprawy zasługiwała na uwzględnienie.

Pozostając w kwestii czynności odbiorowych należało wskazać, iż w ocenie Sądu chybionym było stanowisko pozwanej wskazujące, iż z uwagi na brak podpisania protokołów zdawczo-odbiorczych przez przedstawiciela pozwanej są one, w świetle § 2 ust. 9, nieważne. Oczywiście jasnym było, iż rzeczony zapis umowy stanowił, iż podczas czynności zdawczo-odbiorczych przedmiotu najmu i usług jednorazowych niezbędna jest obecność przedstawicieli stron, zaś protokoły oraz kalkulacja naprawcza muszą zostać podpisane przez przedstawicieli stron, co jest równoznaczne z akceptacją ich zapisów. Jednocześnie wskazano, iż w przypadku nieobecności przedstawiciela którejkolwiek ze stron, dostawa oraz odbiór przedmiotu najmu nie będzie skuteczny, a powstałe koszty związane z przedmiotowymi czynnościami zostaną pokryte przez stronę, której przedstawiciel był nieobecny. W świetle powyższego należało zwrócić uwagę, iż po pierwsze z analizowanych zapisów nie wynikał wniosek o nieważności protokołów w przypadku braku złożenia na nich podpisu drugiej strony. Strony bowiem w rzeczywistości uregulowały okoliczność przeciwną, a więc sytuację podpisania rzeczonych dokumentów, co miało być równoznaczne z akceptacją zapisów w nich zawartych. W świetle powyższego brak podpisu mógł prowadzić tylko i wyłącznie do niemożności przyjęcia w/w skutku, a więc w konsekwencji konieczność wykazywania zasadności zapisów tam umieszczonych, w tym za pośrednictwem innych środków dowodowych. Po drugie – okoliczności faktyczne ustalone przez Sąd w niniejszej sprawie prowadziły do wniosku, iż niemożność uzyskania podpisów strony pozwanej wynikała tylko i wyłącznie z tego, iż w momencie zakończenia czynności jej przedstawiciel nie znajdował się w miejscu odbioru – nie było więc fizycznie możliwe uzyskanie takowego potwierdzenia. Po trzecie – brak przekazania kalkulacji naprawczych (w toku procesu nie zostało bowiem wykazane, iż takowe zostały przekazane pozwanej przez wniesieniem niniejszego pozwu) nie mógł stanowić podstawy do zakwestionowania procedury odbiorowej jako takiej i w konsekwencji uchylenia odpowiedzialności spoczywającej na pozwanej. Powyższe dokumenty stanowiły bowiem wyłącznie element wyliczenia wysokości zobowiązania, a nie stanowiły o jego zasadności co do istoty. Jedynie na marginesie należało zauważyć, iż wysokość ewentualnego zobowiązania z tego tytułu, z uwagi na posługiwanie się dołączonym do umowy „Cenniku napraw” i posiadanie przez pozwaną protokołów odbioru, była co do zasady możliwa do ustalenia.

Podsumowując dotychczasowe rozważania należało wskazać, iż w ocenie Sądu brak było podstaw do zakwestionowania a limine żądania pozwu z uwagi na nieprawidłowości natury formalnej związanej z procedurą odbioru czy też kwestiami dotyczącymi sporządzenia i doręczenia kalkulacji naprawczych.

Rozważania dotyczące poszczególnych pozycji zawartych w treści protokołów, a następnie znajdujących się w kalkulacjach naprawczych należało rozpocząć od wskazania, iż powód, na którym spoczywał obowiązek wykazania, iż wskazania zawarte w treści rzeczonych dokumentów (z uwagi na brak podpisów strony przeciwnej) faktycznie występowały, prócz powyższego przedłożył również szeroką dokumentację zdjęciową oraz zeznania świadka K. M.. Warto było w tym miejscu również podkreślić, iż strona pozwana nie kwestionowała dołączonych do akt zdjęć, lecz wyprowadzała z nich odmienne wnioski w temacie istnienia bądź charakteru poszczególnych nieprawidłowości.

Jeden z głównych zarzutów pozwanej skupiony był wokół zagadnienia braku podstaw do obciążania jej dodatkowymi opłatami związanymi z szeroko rozumianymi czynnościami czyszczenia kontenerów nr (...) i (...) oraz elementów ich wyposażenia. Powyższe oparte było na wskazaniu, iż należności z tego tytułu zostały już uiszczone przez nią w ramach faktur wystawionych przez powoda na początku okresu najmu, gdzie ujęto m.in. pozycję „usługa czyszczenia kontenera”. Nie negując powyższego, w ocenie Sądu należało przyjąć (co zostało wyjaśnione również przez powoda w odpowiedzi na sprzeciw), iż przedmiotowe opłaty stanowiły zapłatę za tzw. standardowe czynności związane z zakończeniem umowy najmu kontenera i jego przygotowanie do dalszego wykorzystania. Odnosiły się one do usunięcia tych zabrudzeń czy nieczystości, które były wynikiem normalnego użytkowania przedmiotu najmu i w tym zakresie stanowiły rozszerzenie zakresu obowiązków najemcy. Natomiast wszystko to, co wykraczało poza powyższe uznać należało, za przejaw odpowiedzialności z art. 675 § 1 k.c. Potwierdzeniem przedmiotowej tezy było chociażby to, iż w treści cennika stanowiącego integralną część umowy jasno zakreślono m.in. takie pozycje jak: „czyszczenie ściany zewnętrznej kontenera” czy „czyszczenie sanitariatu w przypadku mocnych zabrudzeń”. Jednocześnie podkreślenia wymagało, iż Sąd nie miał żadnych wątpliwości, iż rzeczone zabrudzenia ujawnione w kontenerach nr (...) i (...) w sposób znaczny wykraczały poza tzw. skutki normalnego użytkowania. Stan sanitariatów uwidoczniony na dołączonych do pozwu zdjęciach, już w świetle zasad doświadczenia życiowego, w sposób jednoznaczny świadczył o znacznych zaniechania ze strony wynajmującej w zakresie utrzymania porządku i czystości, które nie sposób było uznać za normalne. Potwierdzeniem powyższego była również ocena wyrażona przez biegłego sądowego, który jednoznacznie wskazał, iż wykraczało to poza standardy przyjęte w ramach wzajemnych obowiązków stron. Tym samym, z uwagi na charakter stwierdzonych zabrudzeń i stopień ich zintensyfikowania, w połączeniu z istotą opłat uiszczonych na początku stosunku umownego, brak było podstaw do podzielenia wskazań strony pozwanej co do braku obowiązku uiszczania z tego tytułu dodatkowych opłat.

W tym miejscu należało jednak odnieść się do kwestii wysokości należności z tego tytułu, mając na uwadze treść opinii biegłego w połączeniu z kalkulacjami strony powodowej. Kwestia ta wymagała bowiem dokonania modyfikacji roszczeń w zakresie kontenera (...). Po pierwsze bowiem z treści opinii nie wynikało, iżby koniecznym było przeprowadzenie doczyszczenia połaci wewnętrznej panela ściennego (k. 158, poz. 3, kwota 300 zł). W zakresie pozycji 4 z rzeczonej kalkulacji należało wskazać, iż z opinii biegłego wynikało, iż koszt sprzątnięcia 1 m ² powierzchni to 10 zł, zaś powierzchnia kontenerów to 13 m ² (k. 367). Tym samym koszt doczyszczenia wykładziny PCV należało ograniczyć do kwoty 130 zł (przy 350 zł wskazanych w kalkulacji). Z opinii biegłego wynikało także, iż łączny koszt czyszczenia i dezynfekcji sanitariatów w rzeczonym kontenerze winien wynosić 750 zł, podczas gdy w treści kalkulacji (poz. 8-10) został on określony na 765 zł. W pełni natomiast uzasadnionym był koszt dezynfekcji kontenera, który biegły określił na 250 zł, podczas gdy w kalkulacji został on określony na 185 zł (poz. 12). Wszystkie powyższe kwestie, limitujące odpowiedzialność pozwanej, zostały uwzględnione przez Sąd przy określeniu ostatecznej wysokości żądania pozwu.

Przechodząc do rozważań nad kwestią zasadności poszczególnych uszkodzeń i jednocześnie pozycji w kosztorysach przedstawionych przez powoda należało wskazać, iż w toku niniejszego postępowania został przeprowadzony dowód z opinii biegłego, który w zdecydowanej większości potwierdził nie tylko sam fakt ich wystąpienia, ale również charakter czy też wysokość należności niezbędnej do ich usunięcia, mając na uwadze cennik przyjęty w ramach umowy. Opinia biegłego była szczegółowa, w sposób pełny odnosiła się nie tylko do tezy dowodowej, ale również do zastrzeżeń formułowanych przez stronę pozwaną w toku niniejszego postępowania. Te zostały przez specjalistę w wyczerpujący sposób omówione i wyjaśnione, w związku z czym Sąd w pełni zaakceptował wnioski płynące z ekspertyzy, czyniąc ją podstawą swoich ustaleń.

Odnosząc się do poszczególnych zarzutów należało wskazać po pierwsze, iż kwestia kosztów czyszczenia kontenerów została wyczerpująco omówione we wcześniejszej części uzasadnienia, w związku z czym wystarczającym było w tym miejscu odwołanie się do rzeczonych rozważań.

W kwestii niesprawności grzejników należało wskazać, iż oczywistych względów biegły nie był w stanie dokonać sprawdzenia czy faktycznie takowa zaistniała. Jednocześnie jednak, mając na uwadze treść protokołów dostawy (gdzie takowej niesprawności nie stwierdzono), a w szczególności brak jakichkolwiek zastrzeżeń najemcy w toku korzystania z obiektów do ich stanu czy sprawności poszczególnych elementów, jak również domniemanie z art. 675 § 3 k.c., w ocenie Sądu zasadnym było uznanie, iż takowe uszkodzenia faktycznie występowały. W tym zakresie należało się także odwołać do argumentacji poczynionej w ramach ustaleń dotyczących przebiegu czynności odbiorowych – wszak gdyby stan ustalony w protokołach był odmienny od tego, który istniał w rzeczywistości, zwłaszcza w przypadku tak zerojedynkowego zagadnienia jak działające bądź nie grzejniki, to z pewnością pojawiłyby się na wcześniejszym etapie odpowiednie zastrzeżenia w tym przedmiocie. Znamiennym w tym zakresie było chociażby to, iż w samym sprzeciwie, który odnosił się przecież do poszczególnych obciążeń, próżno szukać kwestionowania pozycji w zakresie grzejników – twierdzenia w tym zakresie pojawiają się dopiero w ramach zastrzeżeń do opinii biegłego. Wszystko powyższe w ocenie Sądu prowadziło do wniosku, iż uzasadnionym było przyjęcie, iż stwierdzone uszkodzenia faktycznie występowały.

Podkreślenia wymagało, iż specjalista w swoich opiniach uzupełniających w wyczerpujący sposób wyjaśnił sposób przyjęcia występowania określonych uszkodzeń, biorąc pod uwagę nie tylko zdjęcia czy też treść protokołów odbioru, ale dokonując porównania z protokołami dostawy. Na tej podstawie biegły dokonał wykluczenia zasadności bardzo dużej ilości zarzutów pozwanej w zakresie kwestionowania samego występowania uszkodzeń (np. sufit i grzejnik w kontenerze (...), okno i roleta w kontenerze(...)) czy też ich zakresu czy charakteru (uszkodzenia skrzydeł drzwi w kontenerze (...), punktowe uszkodzenia paneli ścienny w kontenerze (...), pęknięcia sufitu w kontenerze (...) czy uszkodzenia zamka drzwi zewnętrznych w kontenerze (...)).

W tym miejscu warto było również wskazać, iż biegły w treści swojej opinii zawarł ustalenia w zakresie uszkodzeń, które nie znalazły się zarówno w protokołach odbioru jak i w kalkulacjach strony powodowej (brudne podłogi w pozostałych kontenerach brak słuchawki prysznicowej i uszkodzenia zasłonki kabiny prysznicowej w kontenerze (...), punktowe uszkodzenia w drzwiach wejściowej w kontenerze (...)), lecz zostały przez niego dostrzeżone w ramach analizy materiału dowodowego. Tym samym, mając na uwadze zakreśloną podstawę faktyczną roszczenia, która ograniczała się do ściśle wyliczonego zakresu uszkodzeń, brak było w ocenie Sądu podstaw do prowadzenia w tym zakresie ustaleń, który mogłyby wpłynąć na zakres żądanego roszczenia i tym samym zbędnym była uzupełniająca opinia biegłego w tym zakresie.

Mając na uwadze treść kalkulacji naprawy sporządzonej przez powoda, w świetle ustaleń poczynionych przez biegłego, uznać należało, iż w przypadku:

-

(...) – potwierdzone zostały wszystkie uszkodzenia, wartość usunięcia (125 zł) mieściła się w wyliczeniach przedstawionych przez specjalistę,

-

(...) – potwierdzone zostały wszystkie uszkodzenia, wartość usunięcia wszystkich pozycji (635 zł) mieściła się w wyliczeniach przedstawionych przez specjalistę,

-

(...) – potwierdzone zostały wszystkie uszkodzenia, wartość usunięcia wszystkich pozycji (1.150 zł) mieściła się w wyliczeniach przedstawionych przez specjalistę,

-

(...) – potwierdzone zostały wszystkie uszkodzenia ujęte w kalkulacji, wartość usunięcia uszkodzeń z pozycji 1 (zaślepienie otworów) winna wynosić 100 zł, wartość wszystkich pozycji wynosi wobec tego 920 zł,

-

(...) – nie została potwierdzona konieczność doczyszczania połaci wewnętrznej panela ściennego (poz. 3) oraz wymiany syfonu (poz. 13), potwierdzone zostały wszystkie pozostałe uszkodzenia, wartość wymiany zasłonki prysznica winna wynosić 100 zł, wartości czynności związanych z dezynfekcją zostały omówione we wcześniejszym fragmencie, łącza kwota usunięcia wszystkich pozycji została przez Sąd określona na 1.670 zł,

-

(...) – potwierdzone zostały wszystkie uszkodzenia ujęte w kalkulacji, wartość usunięcia uszkodzeń z pozycji 3 (wymiana osłony lampy) winna wynosić 100 zł, wartość wszystkich pozycji wynosi wobec tego 915 zł,

-

(...) – potwierdzone zostały wszystkie uszkodzenia, wartość usunięcia wszystkich pozycji (185 zł) mieściła się w wyliczeniach przedstawionych przez specjalistę.

Sumując wszystkie powyższe należności (125 zł + 635 zł + 1.150 zł + 920 zł + 1.670 zł + 915 zł + 185 zł) otrzymujemy kwotę 5.600 zł, która stanowi wartość netto. Po dodaniu podatku od towarów i usług, łączna wartość uzasadnionego żądania strony powodowej wynosi 6.888 zł.

Mając zatem na uwadze wszystkie przytoczone powyżej okoliczności Sąd zważył, że przedmiotowe powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części dotyczącej kwoty 6.888 zł, którą to zasądzono na podstawie art. 675 § 1 k.c. w puncie I wyroku.

Jedynie na marginesie należało zauważyć, iż w rozliczeniach stron brak było podstaw do uwzględnienia odsetek od zwrotu wpłaconych przez pozwaną kaucji. W tym bowiem zakresie, abstrahując od kwestii możliwości powstania odsetek od wierzytelności, które została następnie przedstawiona do potrącenia, strona pozwana nie przedstawiła żadnego oświadczenia materialnoprawnego, które mogłoby zostać uwzględnione w toku procesu i tym samym wpływałoby na roszczenie powoda. Samo bowiem przywołanie tej kwestii w treści sprzeciwu, który podlegał doręczeniu wyłącznie pełnomocnikowi drugiej strony, nie mógł stanowić wystarczającej podstawy do przyjęcia, iż doszło do jakichkolwiek skutecznych oświadczeń w tym przedmiocie.

O odsetkach od przedmiotowej kwoty Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. Zgodnie z treścią tego przepisu, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W tym zakresie w pierwszej kolejności należało wskazać, iż wbrew żądaniu sformułowanym w treści pozwu brak było podstaw do zasądzenie odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych. O ile nie było kwestią sporną, iż umowa pomiędzy stronami i główne świadczenia z niej wynikające mieściły się w definicji wskazanej w art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (poprzednio ustawa o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, dalej „ustawa o terminach zapłaty”), o tyle żądanie sformułowane w treści pozwu w ocenie Sądu nie stanowiło zarówno odpłatnej dostawy towaru jak też odpłatnego świadczenia usługi. Było ono bowiem roszczeniem dodatkowym, wynikającym z rozliczeń stron po zakończeniu umowy i tym samym mimo, iż formalnie wynikające z umowy będącej transakcją handlową, w ocenie Sądu nie mieściło się w/w definicji.

Odnosząc się natomiast do daty początkowej należało wskazać, iż z uwagi na charakter roszczenia, dla powstania stanu wymagalności koniecznym było wezwanie strony zobowiązanej do jego spełnienia, poprzez chociażby doręczenie faktury (art. 455 k.c.). Pomimo podniesienia wprost zarzutu w tym przedmiocie w treści sprzeciwu, strona powodowa w żaden sposób nie odniosła się do niego w toku dalszego postępowania. Nadto zgromadzone w sprawie dokumenty nie dawały podstaw do przyjęcia, iż faktura będąca podstawą żądania została doręczona stronie pozwanej przed datą wskazaną jako termin zapłaty. W związku z tym Sąd uznał, iż powód nie zdołał wykazać, iż termin w jakim pozwana pozostawała w opóźnieniu odpowiada temu, który została wskazany w treści pozwu. Zgromadzony w aktach sprawy materiał umożliwiał natomiast ustalanie, iż rzeczona faktura z pewnością dotarła do pozwanej w dniu 27 lutego 2020 r., stanowiącej dzień poprzedzający sporządzenie odpowiedzi na wezwanie do zapłaty. Tym samym, uwzględniając przyjęty przez powoda termin 14 dni uzasadnionym było uznanie, iż pozwana pozostawała w zwłoce z zapłatą roszczenia należnego stronie powodowej od dnia 13 marca 2020 r.

Jeżeli natomiast chodzi o roszczenie w zakresie zapłaty kwoty 172 zł stanowiącej rekompensatę za koszty odzyskiwania wierzytelności należało podzielić wskazania poczynione w ramach rodzaju odsetek przysługujących stronie powodowej – skoro bowiem roszczenie nie mieściło się w pojęciu transakcji handlowej, to brak było podstaw do przyjęcia, iż wierzycielowi przysługuje żądanie oparte na art. 10 ust. 1 rzeczonej ustawy.

W pozostałym zakresie powództwo jako nieuzasadnione i niewykazane, nie zasługiwało na uwzględnienie, w związku z czym podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w pkt II sentencji.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów wyrażoną w art. 100 k.p.c. Na koszty procesu po stronie powoda w kwocie 4.317 zł złożyły się opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł, opłata od pozwu 500,00 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 1.800,00 zł (§ 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych – Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.) oraz zaliczka na poczet opinii biegłego – 2.000 zł. Pozwana podniosła natomiast koszty w wysokości 1.817,00 zł na co składały się opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17,00 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 1.800,00 zł (§ 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych).

Powód wygrał proces w 88% (zasądzono 6.888 zł, podczas gdy domagał się 7.865,85 zł) i należało się mu od pozwanej tyleż procent poniesionych kosztów tj. 3.798,96 zł (88% x 4.317,00 zł), zaś pozwanej od powoda należała się tytułem kosztów kwota 218,04 zł (12% x 1.817,00 zł). Różnica wynosiła 3.580,92 zł i została zasądzona od pozwanej na rzecz powoda.

Nadto, sumaryczne wynagrodzenie biegłego opiewało na kwotę 3.003,46 zł, przy czym powód uiścił na ten cel zaliczkę w kwocie 2.000,00 zł. W związku z tym, na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Sąd mając na względzie stopień przegrania każdej ze stron, nakazał pobrać odpowiednio, według procentowego rozdzielenia kosztów procesu, od powoda (pkt IV) kwotę 120,42 zł i pozwanej (pkt V) kwotę 883,04 zł tytułem zwrotu wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.

Sędzia Przemysław Kociński