Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI U 420/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2022 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Iwona Krawczyk

po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2022 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy K. R.

przeciwko (...)
w W.

z odwołania od orzeczenia (...)
(...) w W. z dnia (...) roku, znak: (...)

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

zmienia zaskarżone orzeczenie (...) w W. z dnia (...) roku, znak: (...) oraz poprzedzające je orzeczenie (...) w W. z dnia (...) roku, nr: (...) w ten sposób, że postanawia:

w pkt I – zaliczyć odwołującego się K. R. do znacznego stopnia niepełnosprawności;

w pkt 7 – konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji – wskazać: wymaga;

w pkt 11– prawa do zamieszkiwania w oddzielny pokoju wskazać: wymaga.

Sygn. akt VI U 420/21

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia (...) roku nr: (...) (...) w W. zaliczył K. R. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z symbolami przyczyny 10-N i 05-R, okresowo do 30 czerwca 2022 roku datując niepełnosprawność od urodzenia, a ten stopień datując od 12 kwietnia 2021 roku. W zakresie wskazań podał, że pkt 7– nie wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz pkt 10 - nie ma prawa do zamieszkania w oddzielnym pokoju.

Orzeczeniem z dnia (...) roku nr (...) (...) w W. utrzymał w mocy orzeczenie z dnia (...) roku.

(orzeczenia (...) i (...))

Od powyższego orzeczenia K. R. reprezentowany przez matkę I. R. złożył odwołanie, wnosząc o zmianę orzeczenia zarówno co do stopnia niepełnosprawności oraz wskazania z punktu 7.

(odwołanie – k. 1)

W odpowiedzi na odwołanie (...) wniósł o jego oddalenie w całości.

(odpowiedź na odwołanie – k. 7-8)

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący urodził się w dniu (...), uczęszcza obecnie do szkoły specjalnej.

K. R. urodził się z rozszczepem kręgosłupa w odcinku lędźwiowym i przepukliną oponowo rdzeniową i wodogłowiem. Był operowany we wczesnym dzieciństwie z powodu przepukliny z wstawieniem zastawki z powodu wodogłowia.

Od urodzenia występuje u niego porażenie kończyn dolnych co powoduje, że musi się poruszać na wózku inwalidzkim. Wymaga ciągłej pomocy w wielu czynnościach np. korzystaniu z toalety, ubieraniu się, a także cewnikowania co kilka godzin z powodu pęcherza neurogennego. Przyjmuje stale leki przeciwpadaczkowe.

Cierpi na otyłość olbrzymią co utrudnia mu schodzenie z łóżka na wózek i odwrotnie. Z powodu siedzenia na wózku inwalidzkim i wagi pojawiają się stany zapalne tkanek miękkich oraz odleżyny.

Jest niepełnosprawny w stopniu znacznym od urodzenia do 30 czerwca 2022 roku. Wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwości samodzielnej egzystencji. Z powodu konieczności częstego cewnikowania oraz zmian skórnych i odleżyn wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju.

(opina biegłego neurochirurga A. M. – k. 16-17)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego neurochirurga. Opina nie była kwestionowana przez stronę odwołującą się. Ponadto Sąd uznał ją, za spójną co do oceny stanu zdrowia osoby odwołującej, zawierają szczegółowy opis schorzeń na które cierpi, a także były poprzedzone badaniem i analizą dokumentacji medycznej.

Nie zachodziła konieczność zasięgania dalszych opinii innych biegłych lub opinii uzupełniających.

Odnośnie zarzutów (...) w ocenie Sądu stanowią one dowolną polemikę z ustaleniami biegłego neurochirurga, a ponadto sprawozdają się do przytoczenia przepisów ustaw i rozporządzeń które są znane Sądowi. Biegła A. M. dokonała prawidłowej oceny stanu zdrowia odwołującego, a (...) nie wskazał jakiegokolwiek przekonywującego argumentu odnośnie przeprowadzenie nieprawidłowego wywodu i wnioskowania przez biegłą.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie podlegało uwzględnieniu z następujących przyczyn.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1172) do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.

Jak stanowi ust. 4 niezdolność do samodzielnej egzystencji oznacza naruszenie sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się i komunikację.

Z kolei zgodnie z ust. 2 do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

Na mocy § 29 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z 15 lipca 2003 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 139, poz. 1328 z późn. zm.) w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności standardy w zakresie kwalifikowania do znacznego stopnia niepełnosprawności zawierają kryteria określające skutki naruszenia sprawności organizmu powodujące:

1) niezdolność do pracy - co oznacza całkowitą niezdolność do wykonywania pracy zarobkowej z powodu fizycznego, psychicznego lub umysłowego naruszenia sprawności organizmu;

2) konieczność sprawowania opieki - co oznacza całkowitą zależność osoby od otoczenia, polegającą na pielęgnacji w zakresie higieny osobistej i karmienia lub w wykonywaniu czynności samoobsługowych, prowadzeniu gospodarstwa domowego oraz ułatwiania kontaktów ze środowiskiem;

3) konieczność udzielania pomocy, w tym również w pełnieniu ról społecznych - co oznacza zależność osoby od otoczenia, polegającą na udzieleniu wsparcia w czynnościach samoobsługowych, w prowadzeniu gospodarstwa domowego, współdziałania w procesie leczenia, rehabilitacji, edukacji oraz w pełnieniu ról społecznych właściwych dla każdego człowieka, zależnych od wieku, płci, czynników społecznych i kulturowych.

Zgodnie z ust. 2 przez długotrwałą opiekę i pomoc w pełnieniu ról społecznych rozumie się konieczność jej sprawowania przez okres powyżej 12 miesięcy w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3.

Na podstawie § 30 standardy w zakresie kwalifikowania do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zawierają kryteria określające naruszenie sprawności organizmu powodujące:

1) czasową pomoc w pełnieniu ról społecznych, co oznacza konieczność udzielenia pomocy, o której mowa w § 29 ust. 1 pkt 3, w okresach wynikających ze stanu zdrowia;

2) częściową pomoc w pełnieniu ról społecznych, co oznacza wystąpienie co najmniej jednej okoliczności, o których mowa w § 29 ust. 1 pkt 3.

Z ustaleń Sądu wynika, że odwołujący się K. R. jest osoba niepełnosprawną w stopniu znacznym od urodzenia z następujących przyczyn. Niewątpliwie ma naruszoną sprawność organizmu rozumianą jako stan zdrowotny, ponieważ urodził się z rozszczepem kręgosłupa w odcinku lędźwiowym i przepukliną oponowo rdzeniową i wodogłowiem. Cierpi na padaczkę, która obecnie jest dobrze kontrolowana lekami. Ponadto ma porażone całkowicie obie dolne kończyny co wywołuje konieczność poruszania się na wózku inwalidzkim. Przechodząc do kolejnych przesłanek Sąd wskazuje, że jest on niezdolny do pracy. Odwołujący się jeździ na wózku inwalidzkim, ma ogromne trudności w poruszaniu się z powodu otyłości olbrzymiej. Dodatkowo wymaga cewnikowania kilka razy dziennie z powodu pęcherza neurogennego. Są to przesłanki które wskazują, na niemożność podjęcia przez niego pracy nawet na stanowisku możliwym do przystosowania dla niepełnosprawnego. Również ostania przesłanka w przypadku odwołującego się jest spełniona, mianowicie wymaga w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Odwołujący się musi być cewnikowany z pomocą opiekuna lub rodzica, dodatkowo sam nie jest w stanie zejść z łóżka na wózek i odwrotnie, co też wywołuje konieczność stałej opieki i pomocy. Ponadto wymaga ciągłej pomocy w wielu czynnościach np. korzystaniu z toalety, ubieraniu się. Co prawda jest sam spożyć posiłek, ale z powodu znacznych ograniczeń ruchowych nie jest w stanie np. zrobić zakupów aby taki posiłek przygotować. Także wymagana jest stała pomoc innej osoby np. rodzica w codziennej egzystencji.

Reasumując odwołujący się jest niepełnosprawny w stopniu znacznym z przyczyn 10-N i 05-R.

Dodatkowo jak wskazała biegła neurochirurg wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Wynika to z okoliczności przytaczanych w akapicie wyżej. Dodatkowo trzeba wskazać, że znacznie ograniczona egzystencja odwołującego nie może być skompensowana bez udziału matki, która jak wynika z treści odwołania musiała zrezygnować z pracy, nie może jej podjąć, ponieważ musi sprawować opiekę nad synem.

Należy wskazać, że przy ocenie konieczności korzystania przez osobę zainteresowaną z: prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju - bierze się pod uwagę rodzaj niepełnosprawności, w szczególności, czy osoba porusza się na wózku inwalidzkim, jest leżąca, ma znaczne ograniczenia w przyjmowaniu pokarmów i innych czynnościach fizjologicznych (§ 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy I Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności). Odwołujący się jest osobą leżącą w znacznym zakresie, mającą trudności w zejściu z łóżka na wózek i odwrotnie, Ponadto wymaga cewnikowania kilka razy dziennie co trzy godziny z powodu pęcherza neurogennego. Dlatego też musi zamieszkiwać w osobnym pokoju, ponieważ ma ograniczenia z poruszaniu się, a przede wszystkim czynnościach fizjologicznych.

Mając na względzie powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

(...)