Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

sędzia (del.) Paweł Mądry

Protokolant:

p. o. sekr. sąd. Olga Wojtczuk

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 430/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 17 marca 2022 r. w sprawie II K 336/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

-----------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------------

-----------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

zarzut obrazy przepisów postępowania, a mianowicie:

art. 4 kpk, art. 7 kpk oraz art. 410 kpk polegający na niewzięciu pod uwagę przy ferowaniu wyroku wszystkich ujawnionych w toku przewodu sądowego i mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie okoliczności, oparciu ustaleń faktycznych na dowolnie przeprowadzonej ocenie dowodów oraz wbrew zasadom prawidłowego rozumowania, wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, niedostatecznym uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, w tym okoliczności dla oskarżonego korzystnych, rozstrzygnięciu niedających się rozstrzygnąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, nienależytej ocenie poszczególnych dowodów, w szczególności dowodu z wyjaśnień samego oskarżonego Z. K., który nie przyznał się do zarzucanego mu czynu, a także uznaniu za udowodnione faktów niemających wystarczającego oparcia w dowodach i niewskazaniu w sposób należyty, dlaczego Sąd nie uznał dowodów przemawiających przeciwko sprawstwu i winie oskarżonego, co w oczywisty sposób wpłynęło na poczynienie błędnych ustaleń faktycznych, prowadzących w efekcie do niesłusznego skazania Z. K..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- wobec faktu, iż apelacja obrońcy nie zawierała zarzutów w zakresie kary, Sąd Okręgowy w pierwszej kolejności odniesie się do zarzutów obrazy przepisów postępowania, podniesionych przez skarżącego we wniesionym środku odwoławczym.

- kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia nie wykazała, ażeby ocena zebranego
w sprawie materiału dowodowego została przeprowadzona przez Sąd I instancji wadliwie, jak wskazywał w środku odwoławczym obrońca oskarżonego. Przeciwnie była ona prawidłowa i w sposób należyty uwzględniała dyrektywy płynące z treści art. 7 kpk. Uzasadnienie, które zdaniem Sądu Okręgowego odpowiada wymogom art. 424 kpk ujawniło, iż Sąd Rejonowy poddał ocenie wszystkie zgromadzone dowody w sprawie, następnie wskazał, które z nich zasługują na obdarzenie ich przymiotem wiarygodności, a które na takie uznanie nie zasługują, a także należycie podał powody takiej oceny, wobec czego zarzut obrońcy art. 424 kpk nie jest zasadny.

- w tym miejscu należy podnieść, że istotą kontroli odwoławczej prowadzonej przez sąd drugiej instancji nie jest ponowne, merytoryczne rozpoznawanie sprawy - przeprowadzanie oceny materiału dowodowego i dokonywanie ustaleń faktycznych, lecz ocenienie trafności skarżonego wyroku przez pryzmat zarzutów apelacyjnych i uchybień uwzględnianych z urzędu (postanowienie SN z 7.06.2017 r., III KK 93/17, LEX nr 2375930). Taka ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego została dokonana przez Sąd I instancji, a Sąd Okręgowy w całej rozpiętości tę ocenę podziela.

- z kolei skarżący, negując dowody stanowiące podstawę rozstrzygnięcia, ograniczył się do stwierdzenia, iż Sąd Rejonowy powinien obdarzyć walorem wiarygodności dowód z wyjaśnień oskarżonego. Przyjęta przez obrońcę metoda nie może jednak przynieść oczekiwanego przez niego skutku, bowiem podnoszenie zarzutu opartego wyłącznie na odmiennej ocenie dowodów dokonanej przez skarżącego, bez wskazania błędów natury faktycznej, logicznej, usterek w rozumowaniu czy choćby oparcie się przez skarżącego na części materiału dowodowego nie może prowadzić do podważenia wyroku Sądu I instancji (postanowienie SN z 22.05.2019 r.,
II KK 135/19, LEX nr 2671513). We wniesionej apelacji obrońca tak czynił, a więc takie rozważania, na marginesie ubogie, należy potraktować jako nieuprawnione i całkowicie dowolne. Sąd Rejonowy wskazał w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku dlaczego zdyskredytował dowód z wyjaśnień oskarżonego w zakresie, w którym zaprzeczał on, aby prowadził samochód osobowy marki B. w dacie inkryminowanego zdarzenia. Sąd Okręgowy się z taką oceną zgadza. Należy pomimo to jeszcze raz podkreślić, że zeznania te pozostają w oczywistej sprzeczności z wiarygodnym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, m.in. zeznaniami świadków M. P. i M. Z., jak również protokołem badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu oraz opiniami z przeprowadzonych badań chemicznych. Podczas postępowania przygotowawczego świadek M. P. zeznał: „Zapytał czy mogę mu pomóc zatankować auto. Jak to mówił to od razu poczułem od niego alkohol w wydychanym powietrzu, od niego całego czuć było alkohol, jego mowa była niewyraźna i bełkotliwa. Poruszał się tylko przy samochodzie opierając się o niego i poruszał się niepewnie, chybotliwie…Zapytałem tego człowieka czy jest trzeźwy, a on na to, że nie, że jest pijany…Ja wchodziłem do środka komendy to przechodząc zauważyłem policjantów z zatrzymanym mężczyzną i od razu poznałem w nim tego co kierował B.”. Relacja tegoż świadka była w toku całego postępowania, zarówno przygotowawczego, jak i pierwszoinstancyjnego sądowego konsekwentna i spójna. Nie było żadnego powodu, ażeby nie uznać jej za wiarygodną, gdyż dodatkowo korelowała ona z pozostałym uznanym za wiarygodny materiałem sprawy. Świadek ten zeznał podczas rozprawy w dniu 17 stycznia 2022 roku, iż nie zna oskarżonego. W związku z tym nie miał żadnego powodu, aby zeznawać nieprawdę i bezpodstawnie obwiniać oskarżonego w przedmiotowej sprawie. Z kolei świadek M. Z. podczas rozprawy w dniu 07 marca 2022 roku zeznał „Po przyjeździe na miejsce pan K. był obok pojazdu, którym wcześniej się poruszał. Rozpytaliśmy go czy był w sąsiedniej miejscowości w sklepie, czy nie pamiętam jak to było. Oświadczył, że był. I że kierował pojazdem…”. Zeznania te również należało obdarzyć walorem wiarygodności, gdyż są one spójne z pozostałym uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Nadto świadek ten jako funkcjonariusz publiczny nie miał żadnego powodu, ażeby składać zeznania niezgodne z rzeczywistością, w szczególności, iż miał świadomość grożącej mu za to odpowiedzialności karnej i dyscyplinarnej. Pozostałe dowody, stanowiące podstawę rozstrzygnięcia nie budziły wątpliwości Sądu meriti i ocena ta jest, zdaniem Sądu Okręgowego, jak najbardziej słuszna.

- odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 5 § 2 kpk na samym początku należy podnieść, że stawianie łącznie takiego zarzutu z zarzutem naruszenia art. 7 kpk jest nieprawidłowe, gdyż zarzuty te wzajemnie się wykluczają. Jeżeli bowiem skarżący kwestionuję ocenę dowodów co do ich wiarygodności, to takiej sytuacji dotyczy nie art. 5 § 2 kpk, lecz art. 7 kpk, natomiast gdy skarżący podważa prawidłowość ustaleń faktycznych wynikających z oceny dowodów – w sytuacji gdy sąd powziął wątpliwości, ale rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego, albo gdy takich wątpliwości nie miał, choć powinien je powziąć wówczas należy postawić zarzut naruszenia art. 5 § 2 kpk. Sąd Rejonowy w niniejszej sprawie nie powziął takich wątpliwości.
W świetle okoliczności wyłaniających się z akt sprawy Sąd Okręgowy również nie dostrzega, ażeby takowe wątpliwości występowały. W związku z czym należało w pełni zaaprobować stanowisko Sądu Rejonowego, a zarzut skarżącego uznać za bezpodstawny.

- podobnie za chybione należy ocenić postawienie zarzutu obrazy przepisów art. 7 i art. 410 kpk. Jeżeli bowiem Sąd Rejonowy dokonał oceny wyjaśnień oskarżonego i uznał je za niewiarygodne, to tym samym czyniąc ustalenia faktyczne, nie oparł ich na tym dowodzie. Wówczas wyłącznym uchybieniem może być w takiej sytuacji naruszenie art. 7 kpk, a nie art. 410 kpk.

- ustosunkowując się natomiast łącznie do zasadności podniesionych przez obrońcę zarzutów obrazy przepisów art. 410 kpk i art. 5 § 2 kpk, podnieść trzeba, iż przepis art. 427 § 2 kpk wymaga, aby uzasadnienie środka odwoławczego pochodzącego od obrońcy zawierało uzasadnienie, to jest argumenty uzasadniające zarzuty postawione orzeczeniu. Tego obrońca nie uczynił, podnosząc powyższe zarzuty w sposób wysoce abstrakcyjny i ogólnikowy, nieodnoszący się do realiów sprawy. W związku z tym zarzuty te nie mogą liczyć na uwzględnienie (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie, Prok. i Pr. 2016 nr 1, poz. 30, KZS 2015 nr 5, poz. 76, Legalis Numer 1336420).

- wobec powyższego ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy są, w ocenie Sądu Okręgowego, prawidłowe, a ich kwestionowanie przez skarżącego jest nieuzasadnione (wyrok SA w Białymstoku z 22.01.2016 r., II AKa 207/15, LEX nr 1997507).

- na zakończenie trzeba podkreślić, że w realiach wniesionego w niniejszej sprawie środka odwoławczego Sąd Okręgowy nie ma podstaw, by na skutek jego treści odnieść się do wymiaru orzeczonej wobec oskarżonego kary. Sąd odwoławczy rozpoznając sprawę związany jest bowiem podniesionymi zarzutami. Oznacza to, że w sytuacji zaskarżenia wyroku w całości, a zarazem przy braku podniesienia odrębnych zarzutów w zakresie kary, sąd odwoławczy może odnieść się do jej wymiaru jedynie przez pryzmat art. 440 k.p.k. Generalnie możliwość odniesienia się przez sąd odwoławczy do wymierzonej oskarżonemu kary, na skutek domniemania z art. 447 § 1 kpk, może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy uwzględniony został którykolwiek z zarzutów podniesionych co do winy, a skutkujący koniecznością zmiany ustaleń faktycznych będących podstawą zaskarżonego wyroku (wyrok SA w Lublinie z 25.01.2018 r., II AKa 275/17, LEX nr 2453740). W związku z tym, iż ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy były prawidłowe, nie było przyczyn, które obligowałyby Sąd Okręgowy do ustosunkowania się do tej materii. Pomimo jednak powyższego, zdaniem Sąd Okręgowego, wysokość wymierzonej kary pozbawienia wolności została ukształtowana z uwzględnieniem wszystkich dyrektyw z art. 53 kk, zaś Sąd Rejonowy baczył jednocześnie na wszelkie okoliczności dotyczące osoby sprawcy, a więc zarówno te przemawiające na korzyść Z. K., jak też te obciążające go, a także właściwie zważył stopień jego winy oraz społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Sąd Rejonowy słusznie wskazał, iż Z. K. działał w warunkach powrotu do przestępstwa, gdyż jak wynika z informacji z Krajowego Rejestru Karnego (k. 89) wyrokiem Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 08 maja 2019 r. w sprawie II K 327/18 został skazany za popełnienie czynu z art. 178a § 4 kk i wymierzono mu karę w wymiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności. Aby orzeczona w tej sprawie kara była dla oskarżonego na tyle dolegliwa i odczuwalna, by podziałać powstrzymująco i uświadomić mu nieuchronność poniesienia odpowiedzialności karnej za kolejne naruszenie porządku prawnego, należało wymierzyć mu karę wyższą niż poprzednio. Wymierzenie 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności jest, tak w odczuciu Sądu Rejonowego jak i Sądu Odwoławczego, karą sprawiedliwą, która zachowuje właściwe proporcje pomiędzy funkcją represyjną i wychowawczą, a w szczególności winna przyczynić się do uświadomienia oskarżonemu naganności prezentowanych przez niego zachowań oraz uczynić zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości dowodząc braku bezkarności dla tego typu incydentów w przyszłości.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego Z. K. od zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

brak podstaw do uwzględnienia wniosku z uwagi na niezasadność omówionych zarzutów

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

cały wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 17 marca 2022 r. w sprawie II 336/21

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

niezasadność zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego, jak też brak podstaw wskazanych
w art. 439, art. 440 i art. 455 kpk uwzględnianych z urzędu, implikowała konieczność utrzymania w mocy zaskarżonego wyroku.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

- apelacja obrońcy oskarżonego okazała się całkowicie bezzasadna, zatem zgodnie z art. 636 § 1 kpk oskarżony ponosi koszty sądowe postępowania odwoławczego w całości. Warto podkreślić, że z przepisu art. 636 kpk wynika zasada obciążenia osób skazanych kosztami sądowymi, zaś odstępstwo od niej winno mieć wyjątkowy charakter, uwarunkowany istnieniem przesłanek z art. 624 § 1 kpk (wyrok SA we Wrocławiu z 18.06.2019 r., II AKa 92/19, LEX nr 2718331). W stosunku do osoby oskarżonego takich przesłanek Sąd Okręgowy nie dostrzegł. Jest on kawalerem. Nie posiada nikogo na utrzymaniu. Posiada majątek ruchomy i stały miesięczny dochód w postaci renty chorobowej.

- z tych względów na podstawie art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) i § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 663) zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 320 zł (opłata w kwocie 300 zł i kwota 20 zł za ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu odwoławczym).

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana