Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 czerwca 2022 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Marcin Kolasiński

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Magdalena Hausman

po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2022 roku w Grudziądzu

na rozprawie

sprawy z powództwa J. B.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda J. B. na rzecz pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 4617 zł (cztery tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 681/20

UZASADNIENIE

J. B. wniósł pozew przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 21 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 23 lutego 2019 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, że 19 stycznia 2019 roku doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki B. stanowiący własność W. Z.. Pojazd sprawcy zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Poszkodowany zgłosił szkodę ubezpieczycielowi. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego decyzją z 15 marca 2019 roku zakład ubezpieczeń odmówił poszkodowanemu wypłaty odszkodowania. Powód nabył wierzytelność z tytułu odszkodowania za ww. szkodę na podstawie umowy cesji. Zdaniem strony powodowej, w oparciu o prywatną kalkulację, uzasadniony koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia, ustalony
przy użyciu części zamienne jakości O powinien wynosić 121 326,44 zł. Powód wnosił
o zasądzenie części odszkodowania, tj. kwoty 21 000 zł, nie wykluczając możliwości rozszerzenia pozwu po sporządzeniu opinii biegłego do spraw techniki samochodowej.

W odpowiedzi na pozew pozwane (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosło o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. Pozwany zakwestionował swoją odpowiedzialność co do zasady, twierdząc, że z technicznego punktu widzenia uszkodzenia obu pojazdów nie mogły powstać w okolicznościach podanych przez uczestników zdarzenia. Brak było korelacji tych uszkodzeń. Pozwany wskazał, że odnotowano, że w pojeździe marki B. została dokonana operacja kasowania zapisów usterek, podczas gdy kasowanie historycznych zapisów realizowane jest jako ostatni etap naprawy powypadkowej, a nie przed jej wykonaniem. Zdaniem pozwanego mogło to świadczyć o dokonanej manipulacji w uszkodzonym pojeździe, która miała uniemożliwić lub co najmniej utrudnić ustalenie przyczyny i przebiegu zdarzenia. Z ostrożności pozwany zakwestionował również wysokość kosztów naprawy podawaną przez powoda (k. 81- 83).

Sąd rozpoznał sprawę w postępowaniu zwykłym.

Sąd ustalił, co następuje:

W. Z. i A. L. zgodnie twierdzili, że A. L., prowadząc pojazd marki A., wyjeżdżając z posesji, przekroczył oś jezdni i uderzył w jadący samochód marki B. należący do W. Z.. W. Z. twierdził, że w wyniku zdarzenia uszkodzeniu w samochodzie marki B. uległy: przedni zderzak, lampa po lewej stronie, maska, lewy błotnik, lewe przednie drzwi, na lewych tylnych drzwiach były rysy, przednie lewe koło, poduszki powietrzne. Z kolei w samochodzie A. miało dojść do uszkodzeń z przodu po lewej stronie: błotnika, lampy, zderzaka, a ponadto kurtyn powietrznych.

W dniu 22 stycznia 2019 roku W. Z. zgłosił szkodę w (...) S.A. Wskazał, że 19 stycznia 2019 roku około godziny 18:30 kierujący pojazdem marki A., wyjeżdżając z posesji, przekroczył oś jezdni i uderzył w lewą stronę pojazdu zgłaszającego.

Decyzją z 15 marca 2019 roku ubezpieczyciel odmówił wypłaty odszkodowania, wskazując, że przy uwzględnieniu okoliczności towarzyszących zdarzeniu oraz charakteru powstałych uszkodzeń wykluczono możliwość zaistnienia sytuacji kolizyjnej
w okolicznościach podanych w zgłoszeniu szkody, a tym samym powstaniu uszkodzeń
w deklarowanych okolicznościach. Decyzją z 7 maja 2019 roku, po ponownej analizie zgromadzonej dokumentacji szkodowej, pozwany stwierdził, że brak jest podstaw do zmiany wcześniejszej decyzji.

Dowody:

- zgłoszenie szkody z 22.01.2019 r. (k. 15-18),

- protokoły z wywiadów z poszkodowanym i sprawcą wraz ze szkicem miejsca kolizji i oceną stanu pojazdu (k. 19-29),

- decyzje z 15.03.2019 r. i 7.05.2019 r. (k. 43-44, płyta CD na k. 71 i 93),

- dokumentacja w elektronicznych aktach szkody (płyta CD na k. 71 i 93),

- zeznania świadka W. Z. (k. 97v-98),

- zeznania świadka A. L. (nagranie rozprawy z 11.03.2021 r. – protokół skrócony na k. 110-110v).

Na podstawie umowy cesji z 4 czerwca 2019 roku W. Z. zbył wierzytelność z tytułu odszkodowania za uszkodzenie pojazdu na rzecz J. B..

Dowód:

- umowa cesji z 4.06.2019 r. (k. 14).

Uszkodzenia samochodów B. i A. nie powstały w okolicznościach deklarowanych przez uczestników domniemanej kolizji. Uszkodzenie pokrywy komory silnika B. mogły powstać jedynie jako efekt kontaktu z pokrywą komory silnika A.. Na tej części A. brak było jednak jakichkolwiek uszkodzeń. Na błotniku A. znajdowały się wgniecenia, które powstały jako wynik miejscowego działania prostopadle do błotnika tępokrawędzistych przeszkód. Przeszkody tego typu nie występowały jednak na pojeździe B.. Na powierzchni czołowej okładziny zderzaka B. występowały rysy i otarcia o różnych kierunkach. Powstanie różnokierunkowych rys w tym samym przebiegu zdarzenia nie jest możliwe. Uszkodzenia występujące na lewym zderzaku B. i lewym, tylnym błotniku nie korespondują charakterem i kształtem z uszkodzeniami na przednim, lewym narożniku tego pojazdu. Uszkodzenia ww. pojazdów nie mogły powstać w tym samym zdarzeniu w żadnym wariancie przy przyjęciu deklarowanych prędkości obu pojazdów (B. (...) km/h, A. (...) km/h).

Naprawa istniejących w B. uszkodzeń z zastosowaniem części zamiennych z logo producenta pojazdu i przy przyjęciu stawki warsztatów nieautoryzowanych na poziomie 100 zł/rbh wynosiła 90 436,12 zł

Dowód:

- pisemna opinia biegłego z dziedziny techniki samochodowej mgr. inż. S. D. (k. 120-179).

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i aktach szkody, a także na podstawie opinii biegłego z dziedziny techniki samochodowej mgr. inż. S. D..

Sąd w pełni podzielił treść i wnioski opinii biegłego sądowego, albowiem były one jasne, rzetelne i przekonujące, a nadto nie były podważane przez którąkolwiek ze stron. Opinia została sporządzona przez biegłego z dużym doświadczeniem i była kategoryczna. Biegły nie dostrzegł jakiejkolwiek możliwości powstania uszkodzeń w obu pojazdach w deklarowanych okolicznościach.

Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom świadków W. Z. i A. L. co do przebiegu zdarzenia, w którym miała powstać szkoda, gdyż pozostawały one w sprzeczności z opinią biegłego sądowego.

Na rozprawie 3 czerwca 2022 roku sąd pominął dowód z przesłuchania stron
z ograniczeniem do powoda (k. 203), uznając, że w świetle zebranego materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłego, dowód ten nie miał dla rozstrzygnięcia sprawy istotnego znaczenia. Sąd pominął również dowód z zeznań świadka Ł. G. (k. 110v), który był osobą niemającą związku z przedmiotową szkodą.

Strona powodowa swoje roszczenie wywodziła z tytułu nabycia wierzytelności wobec pozwanego na podstawie umowy cesji. W myśl art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.).

Zgodnie z opinią biegłego oraz w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego zgłoszone przez powoda uszkodzenia samochodu marki B. nie mogło powstać w wyniku kolizji z pojazdem marki A. w dniu 19 stycznia 2019 roku w okolicznościach przedstawionych przez rzekomych uczestników zdarzenia. W związku z powyższym ubezpieczyciel nie ponosi odpowiedzialności za powstałą szkodę. Strona powodowa nie zakwestionowała opinii biegłego sądowego, pomimo przedłużenia terminu do wniesienia ewentualnych zarzutów do opinii (k. 189). Zgodnie z ogólną regułą rozkładu ciężaru dowodu w postępowaniu cywilnym (art. 6 k.c.) to na powodzie ciążył obowiązek wykazania okoliczności, z których wywodził skutki prawne. W ocenie sądu powód nie udowodnił w niniejszej sprawie, aby pozwany ponosił odpowiedzialność za uszkodzenie pojazdu B..

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 822 § 1 k.c. i art. 34 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnym (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 621 ze zm.) rozumianych a contrario, sąd oddalił powództwo w całości, o czym orzeczono w punkcie I. sentencji wyroku.

O kosztach procesu w punkcie II. wyroku orzeczono na zasadzie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Pozwany wygrał niniejszą sprawę w całości, w związku z czym należał się mu zwrot od powoda wszystkich poniesionych kosztów procesu, na które składały się wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem w wysokości 3600 zł (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie /poz. 1800 ze zm./), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz zaliczka na biegłego w wysokości 1000 zł.