Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 382 / 22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz. z dnia 8 lutego 2022 r. w sprawie II K 242 / 21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

zarzut błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, mogących mieć wpływ na jego treść poprzez przyjęcie, iż w świetle zebranych w sprawie dowodów oraz poczynionych na tej podstawie ustaleń faktycznych zachowanie oskarżonego nie wyczerpywało znamion występków z art. 300 § 2 kpk – w rzeczywistości tak postawiony zarzut jest de facto tylko i wyłącznie zarzutem obrazy prawa materialnego, tj. art. 300 § 2 kk , albowiem skarżący ustaleń poczynionych przez sąd I instancji w rzeczywistości nie kwestionuje w jakimkolwiek zakresie, a jedynie uważa, iż przy takich ustaleniach zachowanie oskarżonego wyczerpywało znamiona występku z art. 300 § 2 kk.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie podnieść należy, iż stosownie do treści art. 433 § 1 kpk sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę w granicach zaskarżenia, a jeżeli w środku odwoławczym zostały wskazane zarzuty stawiane rozstrzygnięciu - również w granicach podniesionych zarzutów, uwzględniając treść art. 447 § 1 – 3 kpk, a w zakresie szerszym jedynie w wypadkach wskazanych wart. 435 kpk, 439 § 1 kpk, art. 440 kpk i 455 kpk. Jednocześnie w świetle treści art. 434 § 1 kpk sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego jedynie: 1) wtedy, gdy wniesiono na jego niekorzyść środek odwoławczy, oraz 2) w granicach zaskarżenia, chyba że ustawa nakazuje wydanie orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia, oraz 3) w razie stwierdzenia uchybień podniesionych w środku odwoławczym, chyba że środek odwoławczy nie pochodzi od oskarżyciela publicznego lub pełnomocnika i nie podniesiono w nim zarzutów albo ustawa nakazuje wydanie orzeczenia niezależnie od podniesionych zarzutów. Z powyższego wynika, że w przypadku apelacji wniesionej przez prokuratora na niekorzyść oskarżonego, nie dostrzegając powodów do wyjścia poza granice zaskarżenia ( zważywszy na realia niniejszej sprawy, w grę mogło wchodzić jedynie rozważenie przypadków wymienionych w przepisach art. 440 kpk oraz art. 439 § 1 kpk ), orzekanie na niekorzyść oskarżonego mogło się odbywać jedynie przy potwierdzeniu zasadności ujętego w apelacji zarzutu i podniesionych w jego ramach uchybień. Innymi słowy i na użytek niniejszej sprawy – jeśli prokurator w rzeczywistości nie podnosił zarzutu błędnych ustaleń faktycznych, to rozpoznanie jego środka odwoławczego odbywać się mogło jedynie na gruncie ustaleń poczynionych przez sąd I instancji ( nie zostały one zakwestionowane ). Skarżący zdaje się bowiem stać na stanowisku, iż nawet przy poczynionych przez sąd I instancji ustaleniach, opartych o wyjaśnienia oskarżonego ( prokurator ich wiarygodności nie kwestionował ), to i tak jego zachowanie winno zostać uznane za wyczerpujące dyspozycję art. 300 § 2 kk. Tak skonstruowana apelacja nie jest skuteczna.

Po pierwsze, iż skarżący nie postawił zarzutów błędnych ustaleń faktycznych odnoszących się do sytuacji majątkowej oskarżonego w dacie zawarcie umowy przelewu, a zwłaszcza do zestawienia jego aktywów i wierzytelności względem skali już istniejących zobowiązań. W oparciu o to bowiem zestawienie sąd I instancji wyprowadzał wnioski o braku dostatecznych podstaw do przyjęcia, iż zawarcie umowy przelewu prowadziłoby czy to do udaremnienia, czy tylko do uszczuplenia możliwości zaspokojenia swoich wierzycieli, którzy mimo przelania wierzytelności, swoje roszczenia mogli skutecznie zaspokajać z innych składników majątku oskarżonego.

Po drugie, nawet jeśli wyprowadzić wniosek odmienny, to przypomnieć należy, iż z poczynionych na bazie wyjaśnień oskarżonego ustaleń faktycznych ( wpartych wydrukami korespondencji meilowej z jego ówczesnym prawnikiem oraz zeznaniami jego samego ), wynikało iż K. Ł. decyzję o zawarciu umowy przelewu wierzytelności, do jakiej odwołują się zarzuty, poprzedził konsultacjami z współpracującym z nim radcą prawnym, prowadzącym od wielu lat profesjonalną działalność doradztwa prawnego w ramach kancelarii prawniczej, którą oskarżony uznawał za renomowaną i wiarygodną. Prawnik zapewniał go, że zawarcie wspomnianej umowy nie jest działaniem bezprawnym, w tym również w aspekcie oceny prawnokarnej. Stosownie do treści art. 30 kk, nie popełnia przestępstwa, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionej nieświadomości jego bezprawności. Sąd I instancji przyjął – a sąd odwoławczy rozumowanie to podziela – iż usprawiedliwionym jest błąd co do oceny prawnej czynu, jeżeli sprawca otrzymał od wyspecjalizowanego i wykwalifikowanego profesjonalisty zapewnienia o jego legalności, a w ocenie trafności wyboru źródła informacji nie można mu zarzucić niedbalstwa czy braku ostrożności. Otrzymana porada prawna mogła wywołać u oskarżonego usprawiedliwione przekonanie co do zgodności z prawem zamierzonych poczynań. Oskarżony miał podstawy być przekonanym, że osoba zawodowo zajmująca się świadczeniem porad prawnych udzieliła mu porady rzetelnej. O poprawności takich ustaleń, świadczących także o braku zamiaru popełnienia czynu zabronionego, przekonują nie tylko wyjaśnienia oskarżonego, ale także utwierdza w nich korespondencja meilowa pomiędzy oskarżonym, a udzielającym mu porady prawnikiem już po tym, gdy organy ścigania powzięły wątpliwość co do tego, czy zawarcie umowy przelewu nie realizuje znamion występków z art. 300 § 2 kk w odniesieniu do poszczególnych wierzycieli. Wyprowadzić z niej można wniosek, iż oskarżony był realnie zaskoczony potencjalną niezgodnością swoich poczynań z prawem karnym i miał wobec doradzającego żal i pretensje, że wbrew zapewnieniom o legalności działania naraził go na możliwość postawienia zarzutów. W konsekwencji zerwał dalszą z nim współpracę, a następnie podjął starania zmierzające do odwrócenia następstw wynikających z zawarcia umowy przelewu. Podkreślić należy, iż skarżący w swojej apelacji nie postawił jakiegokolwiek zarzutu odnoszącego się do tej części ustaleń i oceny prawnej, które prowadziły do uniewinnienia oskarżonego przy zastosowaniu instytucji kontratypu z art. 30 kk. Nie znajdując podstaw do przyjęcia, by rozumowanie sądu I instancji w tej materii było błędne i wymagało zastosowaniu art. 440 kpk, już z tego powodu zaskarżony wyrok i tak należałoby utrzymać w mocy.

Wniosek

Wnioski prokuratora o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powodów wyżej opisanych

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

z powodów wyżej opisanych powyżej.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 2

Wobec nieuwzględnienia apelacji wniesionej przez prokuratora oraz mając na uwadze treść art. 636 § 1 kpk, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS