Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 286/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 27 stycznia 2022 roku w sprawie II K 782/21.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzuty obrazy prawa materialnego, tj. art. 263 § 2 kk i art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o broni i amunicji przez ich niewłaściwe zastosowanie, naruszenie art. 5 § 2 kpk i art. 7 kpk poprzez pominięcie wyjaśnień oskarżonego, oddalenie wniosku o oględziny broni na rozprawie w obecności oskarżonego i biegłego i oparcie się na niepełnej i nierzetelnej opinii biegłego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty naruszenia prawa materialnego są czysto polemiczne, wręcz gołosłowne. Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wykazał niezbicie, że oskarżony posiadał istotne elementy broni, nie miał co do tego wymaganego pozwolenia, naruszył więc wskazane przepisy prawa materialnego. Sąd Okręgowy nie będzie powielał tej argumentacji, albowiem apelacja nie zawiera co do niej konkretnych kontrargumentów, dość powiedzieć, że wywody Sądu Rejonowego zasługują na pełną aprobatę instancji odwoławczej.

Co do zarzutów związanych z nierzetelnością i niepełnością opinii biegłego ds. broni i amunicji, to są one chybione. Biegły na rozprawie wytłumaczył się z pomyłki polegającej na tym, że w ramach ustnej opinii uzupełniającej początkowo zaczął mówić o innym egzemplarzu bardzo podobnej broni ( tego samego typu), albowiem w tym samym czasie na zlecenie tej samej jednostki prokuratury opiniował w dwóch zbliżonych sprawach. Jednak po zwróceniu mu uwagi błyskawicznie się zreflektował, wyjaśnił pomyłkę i wydał szczegółową opinię ustną uzupełniającą co do broni zabezpieczonej w sprawie niniejszej. Opinia ta jest pena, jasna, wyczerpująca i Sąd Rejonowy dobrze zrobił, że się na niej opierał.

Zarzuty związane z brakiem oględzin broni na rozprawie zostały konwalidowane przez Sąd Okręgowy, który zarządził sprowadzenie tego dowodu na rozprawę apelacyjną i dokonał jego bezpośrednich oględzin ( k. 147 v). Nie potrzebował do tego udziału biegłego, bo stwierdzenie, czy na elementach broni są wybite jakieś widoczne cyfry nie wymaga widomości specjalnych.

Istotnie, w wyniku tych oględzin Sąd Okręgowy stwierdził, że na jednym z elementów zabezpieczonego dowodu rzeczowego były wybite cyfry "(...)" ( względnie "(...)", bo ostatnia cyfra jest częściowo zatarta). Ale nie ma to żadnego znaczenia, albowiem biegły wykazał już wcześniej, że takie cyfry nie mogą świadczyć o dacie produkcji broni (więc nie wymagało to dopuszczenia dodatkowej opinii).

Oczywiście bezpodstawny jest zarzut naruszenia art. 5 § 2 kpk. W sprawie nie zachodziły żadne nieusunięte wątpliwości, albowiem zostały one rozwiane w drodze logicznej i kompleksowej oceny dowodów. To, że apelant się z tą oceną nie zgadza nie oznacza, że mamy do czynienia z sytuacją uzasadniającą sięganie do instytucji in dubio pro reo. Instytucja ta adresowana jest bowiem do organów procesowych i ma zastosowanie w sytuacji, w której nie rozstrzygnięto jakiejś wątpliwości, a mimo to z dwóch możliwych rozwiązań przyjęto to mniej korzystne dla oskarżonego. Jeżeli jednak Sąd w ramach swobodnej oceny dowodów wszelkie dylematy przeciął i rozsądził je ( lepiej czy gorzej), to niezadowolona z tego strona może to kontestować w ramach zarzutów związanych naruszeniem art. 4 kpk, art. 7 kpk, art. 410 kpk ( ewentualnie innych) i błędów w ustaleniach faktycznych, ale nie z naruszeniem art. 5 § 2 kpk.

Pozostaje rozważyć kwestię, czy oskarżony działał w błędzie co do bezprawności zarzuconego mu czynu zabronionego ( art. 30 kk). Zdaniem Sądu Okręgowego nie, albowiem:

po pierwsze, twierdzenie oskarżonego, jakoby był przekonany, iż wybite na elemencie broni cyfry " (...)" świadczą o dacie produkcji broni, a tym samym powodują, że jej posiadanie nie wymagało zezwolenia, urąga wiedzy notoryjnej i jako takie jest niewiarygodne, gdyż nie trzeba mieć wykształcenia historycznego aby orientować się, że taka broń ( ładowana odtylcowo dubeltówka na naboje zespolone centralnego zapłonu) nie istniała jeszcze w połowie XVIII wieku. Oskarżony równie dobrze mógłby powoływać się na cyfry "1410 " i twierdzić, że był przekonany, iż znalazł artefakt z bitwy pod Grunwaldem, byłoby to porównywalnie absurdalne;

po drugie, oskarżony jest niewiarygodny w swym twierdzeniu o działaniu w błędzie, albowiem wyjaśniał sprzecznie - raz twierdził, że znalazł ten "zabytek" na działce, innym razem, że to pamiątka po wujku. Zatem oskarżony jest niespójny co do pochodzenia broni i sposobu oraz okoliczności wejścia w jej posiadanie, nie można więc dać mu wiary;

po trzecie, oskarżony twierdząc, że był przekonany, iż posiadany przez niego "zabytek" jest rękodziełem kilku kowali z połowy XVIII wieku pomija, że przedmiot ten nosił ślady spawania, miał zamontowaną za pomocą pianki montażowej kolbę, a na jej końcu gumowy odbojnik. Zatem przedmiot ten nie przypominał artefaktu sprzed ponad 200 lat, a oskarżony bynajmniej nie powoływał się na to, że ktoś go przerabiał, zresztą takie przeróbki powinny co najmniej wzbudzić uzasadnione wątpliwości oskarżonego co do rzekomej daty produkcji broni;

po czwarte, oskarżony jest niewiarygodny w swym twierdzeniu, jakoby działał w błędzie co do bezprawności czynu, gdyż wyjaśniając twierdził, że był przekonany, iż jest w posiadaniu cennego artefaktu, który można posiadać bez pozwolenia na broń z uwagi na datę powstania, ale który na rynku kolekcjonerskim wart jest kilkadziesiąt tysięcy złotych. Mimo to oskarżony, choć nie jest zamożny i nie wykazuje dochodów, nic z tym "skarbem" nie robił, ani nie próbował do sprzedać, ani nawet wycenić, nie kontaktował się z nikim w tej sprawie, tylko ukrywał ten przedmiot. Zatem wiedział, że są to elementy broni, których posiadanie wymaga zezwolenia, nie działał więc w błędzie.

Na zakończenie wskazać należy, że nawet gdyby hipotetycznie przyjąć, iż oskarżony był w błędzie co do bezprawności czynu, byłby to ( z uwagi na w/w okoliczności) błąd nieusprawiedliwiony. Zatem nie prowadziłoby to do uniewinnienia oskarżonego, tylko co najwyżej mogłoby prowadzić do nadzwyczajnego złagodzenia kary ( przy czym z uwagi na treść art. 60 § 8 kk zastosowanie wówczas i tak miałby art. 37 a § 1 kk). Sąd Okręgowy co prawda złagodził karę w trybie art. 37 a § 1 kk - ale nie dlatego, że uznał, iż oskarżony działał w nieusprawiedliwionym błędzie, tylko z innych powodów, o których szerzej w dalszej części uzasadnienia.

Wniosek

O uniewinnienie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skazanie jest zasadne, a zarzuty apelacji chybione.

3.2.

Zarzuty związane z rażącą niewspółmiernością orzeczonej kary, obrońca podnosił, iż stopień społecznej szkodliwości czynu był tak niewielki, że powinien prowadzić do rozważenia warunkowego umorzenia postepowania, a ponadto, że Sąd Rejonowy błędnie zinterpretował art. 69 § 1 kk, albowiem oskarżony w czasie czynu był niekarany.

Ponadto obrońca zarzucił naruszenie art. 624 § 1 kpk poprzez obciążenie oskarżonego kosztami procesu.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty te są częściowo zasadne.

Po pierwsze, Sąd Rejonowy błędnie ustalił karalność oskarżonego, albowiem w dacie czynu był on niekarany ( wyrok skazujący w innej sprawie za czyn popełniony w ostatnim dniu czynu trwałego ze sprawy niniejszej uprawomocnił się na kilka dni przed wydawaniem wyroku w tej sprawie).

Po drugie, Sąd Rejonowy wymierzając karę nie zwrócił uwagi na to, że stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu nie jest wysoki ( aczkolwiek jest wyższy niż znikomy), albowiem:

oskarżony nie posiadał kompletnej i sprawnej jednostki broni, tylko jej "istotne elementy", co w myśl art. 5 ust 2 ustawy o broni i amunicji należy uznać za równoznaczne z posiadaniem broni w rozumieniu art. 263 § 2 kk, ale z drugiej strony społeczna szkodliwość takiego czynu jest znacznie niższa niż w przypadku posiadania broni kompletnej;

z opinii biegłego wynika, że z posiadanych przez oskarżonego elementów broni od bardzo wielu lat nikt nie korzystał w celu oddawania strzałów, wskazuje na to stopień skorodowania tych elementów, a więc oskarżony nie wykorzystywał tych elementów jako broni palnej poprzestając na ich posiadaniu, co również obniża stopień społecznej szkodliwości czynu;

z w/w opinii wynika również, że z posiadanych przez oskarżonego istotnych elementów broni nie dałoby się oddać strzału bez zamontowania do nich mechanizmu uderzeniowo - spustowego. Zatem nie był to przedmiot gotowy do oddania strzału, a nic nie wskazuje na to ( nie ma co do tego żadnego dowodu), aby oskarżony miał zamiar montować taki mechanizm i strzelać z tej broni. To również obniża potencjalne niebezpieczeństwo, związane z posiadaniem takich elementów broni bez pozwolenia, a tym samym obniża stopień społecznej szkodliwości omawianego czynu.

Oczywiście wniosek obrońcy o warunkowe umorzenie postepowania urągał prawu materialnemu ( zgodnie z art. 66 § 2 kk warunkowego umorzenia postępowania nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, a czyn z art. 263 § 2 kk jest zagrożony karą do 8 lat pozbawienia wolności). Jednak z uwagi na to, że stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego nie był duży, a ponadto w czasie jego popełniania nie był on karany, Sąd Okręgowy uznał, że wymierzona mu kara 6 miesięcy pozbawienia wolności nosi cechy rażącej niewspółmierności.

Dlatego Sąd Okręgowy złagodził tę karę w ten sposób, że w miejsce kary pozbawienia wolności na podstawie art. 263 § 2 kk w zw. z art. 37 a § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej dozorowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Zastosowanie instytucji z art. 37 a kk było możliwe, albowiem przypisane przestępstwo zagrożone jest karą do 8 lat pozbawienia wolności, Sąd Rejonowy orzekł karę pozbawienia wolności w wymiarze poniżej 1 roku ( nie wniesiono apelacji na niekorzyść), wymierzono w drugiej instancji karę wyższą niż 3 miesiące ograniczenia wolności, a wobec sprawcy już w wyroku Sądu pierwszej instancji ( utrzymanym w tej części w mocy) orzeczono przepadek.

Co do obciążania oskarżonego kosztami postępowania, to co prawda nie ma on istotnego majątku ani wysokich dochodów, ale jest młodym i zdrowym mężczyzną, a koszty te nie są aż tak wysokie, żeby nie mógł ich uiścić ( chociażby w ratach) bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania swojej osoby. Dlatego zarzuty obrońcy z tym związane są bezzasadne.

Wniosek

O złagodzenie reakcji karnej, w tym warunkowe umorzenie postępowania i nieobciążanie oskarżonego jego kosztami.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Było to powyżej omawiane. Apelacja była częściowo skuteczna, bo doprowadziła do złagodzenia kary.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Złagodzono karę.

Zwięźle o powodach zmiany

Było to omawiane.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

W związku ze skazaniem na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk i art. 10 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciążono oskarżonego wydatkami postępowania odwoławczego na które złożył się ryczałt za doręczenia oraz wymierzono mu opłatę za obie instancję. Oskarżony jest młodym zdrowym mężczyzną, może ponieść te niewielkie koszty bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania swojej osoby

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok skazujący

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana