Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Przedmiot i przebieg procesu

1.  Pozwem z dnia 28 kwietnia 2020 r., wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym, powód E. 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwoty 23 531,79 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 29 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. Postanowieniem z dnia 6 listopada 2020 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie umorzył postępowanie wywołane ww. pozwem wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu i utraty mocy nakazu zapłaty wydanego w sprawie. (dokumenty ze sprawy epu k. 149-153)

2.  Pozwem z dnia 7 maja 2021 roku ( data stempla pocztowego, k. 135v.) powód E. 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwoty 25 867,29 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 7 maja 2021 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, iż dochodzona w pozwie kwota stanowi wierzytelność powstałą w wyniku świadczenia przez wierzyciela pierwotnego – (...) S.A. z siedzibą w W. usług telekomunikacyjnych na rzecz pozwanego, zgodnie z treścią zawartych między nimi umów o świadczenie usług. Na dochodzoną kwotę składała się suma niezapłaconych dokumentów księgowych (22 052,32 zł) i skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych (3 814,97 zł). Wierzytelność tę powód nabył od pierwotnego wierzyciela na mocy porozumienia z dnia 27 stycznia 2020 r. ( pozew, k. 1-4)

3.  W sprzeciwie od nakazu zapłaty, wniesionym w ustawowym terminie w dniu 9 lipca 2021 roku, pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zaskarżył nakaz w całości wnosząc o odrzucenie pozwu w całości na podstawie art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c., ewentualnie o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych. Uzasadniając swoje stanowisko pozwany wskazał, że przedmiotowa sprawa była już rozpatrywana przez Sąd w elektronicznym postępowania upominawczym, co uzasadnia odrzucenie pozwu w niniejszej sprawie na podstawie przepisów k.p.c. Z ostrożności procesowej pozwany wskazał, iż powód nie wykazał roszczenia zarówno co do zasady, jak i co do wysokości, bowiem kierowane do pozwanego dokumenty, w tym faktury, wezwania do zapłaty czy wypowiedzenie umowy nigdy nie zostały mu dostarczone. Ponadto podniósł, iż kwoty zadłużenia wskazane w tych dokumentach są rozbieżne, a ich wysokość nie jest logicznie uzasadniona. ( sprzeciw od nakazu zapłaty, k. 147-148)

4.  Postanowieniem z dnia 18 sierpnia 2021 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie odmówił odrzucenia pozwu z uwagi na zarzut powagi rzecz osądzonej (postanowienie, k. 157). W związku z tym, że w momencie wydania tego postanowienia i podjęcia czynności przez Sąd minął już ponad miesiąc od czasu wniesienia sprzeciwu przez pozwanego (wdania się przez niego w spór co do istoty sprawy), Sąd nie przekazał sprawy do rozpoznania sądowi gospodarczemu (art. 458 ⁷ § 2 k.p.c.).

5.  Do zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy zmianie.

Ustalenia faktyczne

6.  Na początku 2019 r. S. K., prezes spółki (...) Sp. z o.o., zdecydował się rozwinąć działalność przedsiębiorstwa i wyposażyć pracowników w służbowe telefony. Skorzystał z aktualnie reklamowanej oferty O. dla firm, która obiecywała udzielenie ulgi oraz zakup telefonu na raty.

( przesłuchanie S. K. w imieniu pozwanego, k. 216v)

7.  (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. reprezentowaną przez S. K., prezesa tej spółki (dalej także: abonent) i (...) S.A. z siedzibą w W. (dalej także: operator) łączyły cztery umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z promocją „Oferty dla firm”. Pierwsza z nich została zawarta w dniu 19 stycznia 2019 r. na okres 24 miesięcy, a związany z nią był zakup telefonu komórkowego Samsung G. (...) DS za kwotę 1 564,56 zł brutto (1 272 zł netto) z miesięczną spłatą 24 rat w wysokości 124,23 zł. Opłata abonamentowa wynosiła miesięcznie 40 zł, jednocześnie ulga przyznana abonentowi w związku z zawarciem umowy wynosiła 2 246,75 zł.

8.  Następną umowę strony zawarły dnia 22 stycznia 2019 r., na jej podstawie spółka (...) nabyła telefon Samsung G. (...) DS. za kwotę 1 564,56 zł brutto (1 272 zł netto).

9.  Kolejna umowa została zawarta między stronami w dniu 28 stycznia 2019 r. na okres 24 miesięcy. Z umową o świadczenie usług powiązany był zakup telefonu Samsung G. (...) DS. za kwotę 1 564,56 zł brutto z płatnością rozłożoną na 24 miesięcy z ratą w wysokości 65,19 zł. W treści umowy wskazano opłatę abonamentową w kwocie 25 zł miesięcznie, a wysokość ulgi określono na kwotę 2 246,75 zł.

10.  Czwarta umowa została zawarta w dniu 29 stycznia 2019 r. na okres 24 miesięcy. Z umową o świadczenie usług powiązany był zakup telefonu komórkowego nr (...) za kwotę 2 981,52 zł brutto (2 424 zł netto) z miesięczną spłatą 24 rat w wysokości 124,23 zł. Opłata abonamentowa wynosiła 25 zł miesięcznie, jednocześnie ulga przyznana abonentowi w związku z zawarciem umowy wynosiła 1 739,79 zł.

11.  Ostatnią umowę strony zawarły w dniu 31 stycznia 2019 r. na okres 24 miesięcy. Z umową o świadczenie usług powiązany był zakup telefonu komórkowego Samsung G. (...) Ds za kwotę 4 207,83 zł brutto (3 421 zł netto). Pierwsza wpłata za telefon przyjęta w punkcie sprzedaży wynosiła 429,27 zł. Spłata telefonu również miała nastąpić w formie 24 miesięcznych rat w wysokości 157,44 zł, łącznie 3 778,56 zł. W treści umowy wskazano także opłatę abonamentową w kwotę 25 zł miesięcznie, a wysokość ulgi określono na kwotę 2 313,48 zł. Miesięczna wysokość abonamentu po rabatach wynosiła 35 zł, a opłaty łączne tj. opłaty za usługi oraz raty wynosiły łącznie 202,99 zł (za pierwszy miesiąc obowiązywania umowy) oraz 163 zł (za pozostałe miesiące).

( bezsporne; dowód: umowa z dnia 19.01.2019 r., k. 186-189; faktura, k. 81; umowa z dnia 29.01.2019 r. wraz z załącznikami, k. 173-177; umowa z dnia 28.01.2019 r. wraz z załącznikiem, k. 182-185; umowa z dnia 31.01.2019 r. wraz z załącznikami, k. 193-199)

12.  W związku z realizacją postanowień umów łączących strony, (...) S.A. z siedzibą w W. wystawiła (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.: w dniu 19 stycznia 2019 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 1 564,56 zł płatną zgodnie z regulaminem sprzedaży ratalnej, w dniu 22 stycznia 2019 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 1 564,56 zł płatną zgodnie z regulaminem sprzedaży ratalnej, w dniu 28 stycznia 2019 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 1 564,56 zł płatną zgodnie z regulaminem sprzedaży ratalnej, w dniu 29 stycznia 2019 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 2 981,52 zł płatną zgodnie z regulaminem sprzedaży ratalnej, w dniu 31 stycznia 2019 r. fakturę nr (...) na kwotę 4 207,83 zł płatną zgodnie z regulaminem sprzedaży ratalnej, w dniu 6 lutego 2019 r. fakturę VAT nr (...) za okres od dnia 19 stycznia 2019 r. do dnia 5 lutego 2019 r. na kwotę 995,77 zł płatną do dnia 20 lutego 2019 r., w dniu 6 marca 2019 r. fakturę VAT nr (...) za okres od dnia 6 lutego 2019 r. do dnia 5 marca 2019 r. na kwotę 1 750,93 zł płatną do dnia 20 marca 2019 r., w dniu 6 kwietnia 2019 r. fakturę VAT nr (...) za okres od dnia 6 marca 2019 r. do dnia 5 kwietnia 2019 r. na kwotę 2 247,15 zł płatną do dnia 23 kwietnia 2019 r. oraz w dniu 10 sierpnia 2019 r. notę obciążeniową nr (...) na kwotę 9 793,13 zł płatną do dnia 26 sierpnia 2019 r. Faktury były doręczane, zgodnie ze zgodą udzieloną na str. 1 każdej z umów, na adres e-mailowy spółki.

( zestawienie transakcji, k. 78-92)

13.  Z powodu braku płatności przez (...) sp. z o.o. za usługi telekomunikacyjne, (...) S.A. sporządziła w dniu 18 października 2019 r. pismo zawierające oświadczenie o wypowiedzeniu (rozwiązaniu) umowy. Jednocześnie wezwano w nim spółkę do zapłaty w nieprzekraczalnym terminie 10 dni od dnia wystawienia pisma kwoty 10 598,56 zł na rzecz (...) S.A.

( rozwiązanie umowy, k. 93-94)

14.  Na podstawie umowy ramowej przelewu wierzytelności zawartej między (...) S.A. i (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W., wierzytelności stwierdzone ww. dokumentami księgowymi zostały przelane na rzecz powoda. Wierzytelności zostały wymienione w załączniku do Porozumienia nr 60 z dnia 27.01.2020 r., zgodnie z którym przelew wierzytelności odnosił skutek od dnia 27 stycznia 2020 r.

(bezsporne; dowód: ramowa umowa przelewu wraz z porozumieniem do tej umowy i załącznikami - k. 95-127)

15.  Pismem z dnia 11 lutego 2020 r. E. 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. wezwał (...) sp. z o.o. do zapłaty kwoty 22 996,78 zł tytułem spłaty zadłużenia wynikającego z dokumentów księgowych wystawionych w związku z realizacją umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych. W tym samym dniu (...) S.A. zawiadomiła spółkę o dokonaniu cesji wierzytelności stwierdzonych tymi dokumentami na rzecz Funduszu.

(bezsporne; dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty – k. 128-130; zawiadomienie o cesji – k. 132-134)

Ocena dowodów

16.  Stan faktyczny został ustalony w oparciu o dokumenty załączone do pozwu, których autentyczność i wiarygodność, w świetle wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego, nie nasuwała wątpliwości.

17.  Sąd nie uznał za udowodnionego skutecznego wypowiedzenia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Powód powoływał się na dowód w postaci potwierdzenie odbioru pisma z 18 października 2019 r. z Poczty Polskiej, którego ostatecznie nie załączył, mimo, iż Sąd wezwał pełnomocnika powoda do nadesłania tegoż pisma w terminie 14 dni pod rygorem pominięcia dowodu z tego dokumentu (k. 164). Tym samym powód nie udowodnił, aby istniała podstawa do zapłaty przez pozwaną spółkę 9 783,13 zł tytułem zwrotu naliczonych ulg wskazanych w nocie obciążeniowej wydanej w dniu 10 sierpnia 2019 r. Co więcej, powód powoływał się na oświadczenie spółki (...) z 18 października 2019 r., w którym jednak nie wskazano w ogóle numeru czy daty zawarcia umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Nie wiadomo więc skąd wzięła się podana na oświadczeniu kwota 10 598,56, czy oświadczenie dotyczy wszystkich umów wskazanych w pozwie, czy tylko niektórych z nich, czy też zgoła innych umów.

18.  Zeznania S. K., prezesa pozwanej spółki, nie miały większego znaczenia dla dokonania ustaleń faktycznych w sprawie. Istotne było to, że potwierdził on, że w imieniu spółki zawarł z (...) Sp. z o.o. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz dokonał zakupu pięciu telefonów komórkowych. Potwierdził też, że wskazany w umowach adres e-mailowy był prawidłowym adresem spółki. Jednakże na większość pytań Sądu nie był on w stanie udzielić konkretnej odpowiedzi wskazując, iż nie pamięta w jaki sposób przebiegała komunikacja z operatorem, w jaki sposób i czy spółka otrzymywała faktury oraz w jakiej wysokości dokonywała płatności z tytułu korzystania z usług (...) sp. z o.o. Nie potrafił również powiedzieć, w jakiej części opłata za zakup telefonów została dokonana. Na podstawie tak składanych zeznań nie sposób jest więc dokonać ustaleń, jakie kwoty pozwana spółka wpłaciła na rzecz operatora w celu wykonania tych umów i spłaty faktur.

19.  Dodać należy, że zeznania S. K. powołujące się na brak pamięci nie brzmiały wiarygodnie, trudno jest dać wiarę w to, że w ok. 3 lata po zakupie 5 telefonów komórkowych praktycznie nic na ten temat nie pamięta (nie jest to zakup, jakiego dokonuje się w życiu często, więc raczej powinien on zachować się lepiej w pamięci). Sąd nie wierzy też, że takie kwestie zatarłyby się w pamięci prezesa pozwanej spółki, skoro potwierdził trzy kwestie: 1/ telefony były kupione na raty; 2/ spółka nie zapłaciła wszystkich rat za telefony; 3/ spółka ciągle dysponuje telefonami – „gdzieś one są”. Osoba o przeciętnym doświadczeniu życiowym w takiej sytuacji zdaje sobie sprawę, że zakup na raty do czasu zapłaty wszystkich rat pozostaje otwartą kwestią, która prędzej czy później wymaga rozwiązania. Jest więc niezrozumiałe, dlaczego okoliczności związane z zawarciem i wykonywaniem 5 umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych S. K. tak łatwo, mówiąc kolokwialnie, wyleciały z głowy.

20.  Warto dodać, że pozwany nie kwestionował zawarcia umów o świadczenie usług z (...) S.A, nie podnosił też konkretnych zarzutów co do prawidłowości naliczania kwot wskazanych w fakturach za okres od stycznia 2019 r. do kwietnia 2019 r., a także nie twierdził, że (...) S.A. wbrew umowie usług nie świadczyło lub świadczyło wadliwie. W takiej sytuacji należało uznać, że powód sprostał spoczywającemu na nim ciężarowi dowodu, a pozwana spółkę obciążało wykazanie, że spełniła żądane świadczenie lub mimo wykonania umowy przez O. naliczone kwoty jej się nie należą. Innymi słowy w okolicznościach tego postępowania to na pozwanym spoczywał ciężar dowodu wykazania, że zadłużenie z tytułu spłaty za zakupione telefony komórkowe, jak i usługi serwisowe w ramach zawartych umów i wskazane w dokumentach księgowych (faktury VAT) zostało przez niego spłacone bądź zostało naliczone wbrew brzmieniu umowy. Pozwany takiemu ciężarowi nie sprostał.

21.  Dodać należy, że powód przedstawił 4 umowy dotyczące świadczenia usług i zakupu telefonu, a faktur na zakup telefonu przedstawił 5 (brak kompletnej treści umowy z dnia 22 stycznia 2019 r., na której podstawie spółka (...) nabyła telefon Samsung G. (...) DS.). Z racji tego, że S. K. nie kwestionował zawarcia umów z O., pamiętał o zakupie 4-5 telefonów, ale „nie kojarzył” zawarcia umowy na telefon marki LG, to fakt zawarcia umowy z dnia 22 stycznia 2019 r. należało uznać za niekwestionowany.

22.  Brak dokumentów stanowiących potwierdzenia doręczenia faktur wystawionych przez O. jest zrozumiały, skoro w umowach wyrażono zgodę na dostarczanie ich w drodze mailowej. Prezes pozwanej spółki w sposób niewiarygodny stwierdził, że nie pamięta odbioru takich maili, stąd też jego zaprzeczenie otrzymania tych faktur także Sąd uznał za niewiarygodne. Zresztą – w odniesieniu do zakupu telefonów – już w umowach wskazano ich cenę, liczbę rat do spłaty i wysokość pojedynczej raty, zatem pozwana spółka wiedziała o cenie telefonów i kwocie do spłaty nawet bez konieczności zaglądania do faktury za zakup telefonu.

23.  Sąd uznał za wiarygodne kserokopie pism przedstawionych przez powoda na potwierdzenie cesji wierzytelności. Co prawda załącznik do porozumienia był trudny do przeczytania (k. 126), ale można w nim odczytać dane identyfikujące pozwanego i nr faktur, z których należności są dochodzone w sprawie. Można przyznać rację pozwanemu, że kserokopia oczywiście nie jest dokumentem w rozumieniu art. 243 ¹ lub 245 k.p.c. Nie zmienia to tego, że kserokopia – będąca odwzorowaniem dokumentu - może stanowić dowód w sprawie i podlega ocenie na podstawie art. 233 § 1 k.p.c. na równi z pozostałymi zgromadzonymi w sprawie dowodami (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 22 lutego 2019 r., sygn. I AGa 367/18; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2021 r., sygn. V CSK 341/20). Te kserokopie przedstawione przez powoda nie nasuwały wątpliwości co do swojej autentyczności, tzn. nie było na nich śladów edycji czy manipulacji (wyjąwszy zakrycie pewnych stron związanych z rozliczeniami między stronami umowy przelewu, ceny nabycia i danych osobowych).

Ocena prawna

24.  Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części. Zgromadzony materiał dowodowy daje podstawy do stwierdzenia, iż powód wykazał w części istnienie dochodzonego roszczenia.

25.  W niniejszej sprawie bezsporny pozostawał fakt, że pozwanego i (...) S.A. z siedzibą w W. łączyły umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, na podstawie których operator był zobowiązany świadczyć na rzecz abonenta określone usługi, a pozwany zaś obowiązany był do uiszczania opłat zgodnych z cennikiem lub regulaminami promocji obowiązującymi abonenta (tak: § 1 ust. 1 umów). Umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych należy do kategorii umów nazwanych, które zostały przewidziane przez ustawę z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne. Zgodnie z przepisami tej ustawy, świadczenie usług telekomunikacyjnych to wykonywanie usług za pomocą własnej sieci, z wykorzystaniem sieci innego operatora lub sprzedaż we własnym imieniu i na własny rachunek usługi telekomunikacyjnej wykonywanej przez innego dostawcę usług (art. 2 ust. 41).

26.  Powód wykazał, że wierzytelności przysługujące uprzednio (...) S.A. względem pozwanego zostały przelane przez tę spółkę na rzecz powoda. Zgodnie bowiem z art. 509 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności odsetki i poręczenie.

27.  Pozwany wskazał jednak, iż powód nie wykazał roszczenia zarówno co do zasady, jak i co do wysokości, bowiem kierowana do niego korespondencja, w tym wypowiedzenie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nigdy nie zostały mu dostarczone. Ponadto podniósł, iż kwoty zadłużenia wskazane w dokumentach tj. w fakturach, wezwaniu do zapłaty czy wypowiedzeniu umowy są określone w różnej wysokości, tym samym nie jest możliwe wskazanie, która z tych kwot jest kwotą aktualnego „zadłużenia”.

28.  Pierwszy z podniesionych zarzutów Sąd podzielił. Powód nie wykazał, aby umowy o świadczenie usług zostały przez (...) S.A. wypowiedziane w sposób skuteczny w stosunku pozwanego. Zgodnie bowiem z treścią § 3 pkt 7 i 8 umów operator może rozwiązać umowę w każdym czasie, z zachowaniem okresu wypowiedzenia, trwającego co najmniej jeden pełny okres rozliczeniowy, a wypowiedzenie umowy przez operatora umowy następuje za pisemnym potwierdzeniem odbioru lub listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru na adres właściwy dla korespondencji.

29.  Jak zaś wynika z akt sprawy, powód wprawdzie wskazywał, iż pismo o rozwiązaniu umowy zostało skutecznie doręczone pozwanemu, na co jednak nie przedłożył dowodu, na który się powoływał m.in. w piśmie z dnia 14 września 2021 r. tj. potwierdzenia odbioru pisma z dnia 18 października 2019 r. Powyższego braku nie uzupełnił także po wezwaniu go przez Sąd do nadesłanie tegoż dokumentu pod rygorem pominięcia. W związku z powyższym zasadność powództwa mająca zostać wykazana tym dokumentem tj. co kwoty 9 783,13 zł – równej wysokości udzielonych przy zawarciu umów ulg – nie została przez Sąd uwzględniona. Należy bowiem przyjąć, iż jeżeli wypowiedzenie umowy nie nastąpiło w sposób skuteczny, to niezasadne było również wystawienie przez (...) S.A. noty obciążeniowej na ww. kwotę z tytułu zwrotu przyznanej w umowie ulgi. Tym samym wbrew twierdzeniem strony powodowej zwrot tej kwoty nie był jej należny.

30.  Co do pozostałych kwot stanowiących wysokość zadłużenia pozwanego tj. kosztów za zakup telefonów oraz opłat za świadczenie usług przez (...) S.A. za konkretne miesiące obowiązywania umowy, Sąd uznał, iż zostały one wykazane przez powoda i są mu należne. Pozwany bowiem nie kwestionował, iż umowy w takim kształcie, jak dołączone do pozwu (a następnie przedstawione w oryginale – k.173-202), zostały zawarte. Należy także zaznaczyć, że zarówno w treści składanych pism procesowych, jak i zeznań powołanego świadka będącego prezesem pozwanej spółki nie były podnoszone konkretne zarzuty co do kwot objętych pozwem, a jedynie ogólnikowe kwestionowanie żądań powoda bez przedstawienia żadnego dowodu mającego świadczyć, iż wyliczenia podane w pozwie są błędne. Jeżeli więc istniały – wedle pozwanego – uzasadnione wątpliwości, co do zasadności bądź co do wysokości wskazanych tam kwot (np. wynikających z faktu, iż część tych kwot została już przez pozwanego opłacona, czego nie podnosił), okoliczność tą powinien wykazać, zgodnie z treścią art. 6 k.c.

31.  Jednocześnie Sąd podziela pogląd wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Białymstoku w dniu 28 lutego 2013 r. (sygn. akt I ACa 613/12, Lex nr 1294695), zgodnie z którym „strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swoich twierdzeń, ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał, a Sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów”. Wobec tego, iż pozwany nie wykazał, aby pozostała kwota stanowiąca sumę zadłużenia pozwanego z tytułu umów o świadczenie usług zawartych z (...) S.A. została wyliczona w sposób nieprawidłowy, Sąd zasądził ją od pozwanego na rzecz powoda zgodnie z żądaniem pozwu.

32.  Jednocześnie Sąd wskazuje, iż nawet w przypadku braku skutecznego wypowiedzenia umowy, roszczenie co do zapłaty kwoty za zakupione telefony komórkowe jest wymagalne, co wynikało wprost z treści umów, jak i załączonych faktur, które przewidywały spłatę każdego z telefonów w systemie 24 rat w określonej miesięcznej wysokości. Od zawarcia umowy bezsprzecznie minęły 24 miesiące (ostatnia z nich została zawarta w dniu 31 stycznia 2019 r.), więc na dzień orzekania, powód, który uzyskał wierzytelność w drodze ważnie zawartej umowy cesji z (...) S.A., może skutecznie domagać się zwrotu tej należności na swoją rzecz.

33.  Łącznie więc powód wykazał, iż należna mu kwota od pozwanej spółki z tytułu zawartych umów o świadczenie usług obejmuje kwotę 12 269,19 zł, na którą składały się: kwota 518,53 zł z tytułu usług telekomunikacyjnych za okres od 19 stycznia do 5 lutego 2019 r., kwota 277,92 zł z tytułu usług telekomunikacyjnych i serwisowych za okres od 6 lutego do 5 marca 2019 r. kwota 18,98 zł z tytułu usług serwisowych za okres od 6 marca do 5 kwietnia 2019 r. oraz kwoty za zakupione telefony: Samsung G. (...) DS. w wysokości 1 564,56 zł w trzech sztukach odpowiednio w dniu 19, 22 i 28 stycznia 2019 r., (...) w wysokości 2 981,52 zł w dniu 29 stycznia 2019 r. oraz Samsung G. (...) DS. w wysokości 3 778,56 zł w dniu 31 stycznia 2019 r. (kwota odpowiednio pomniejszona o dokonaną spłatę w wysokości 429,27 zł).

Odsetki

34.  Dodatkowo do powyższej kwoty zostały doliczone należne na dzień 7 maja 2021 r., skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych (na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych – obiema stronami umów byli bowiem przedsiębiorcy) w wysokości 415,78 zł. Powyższa należność obejmowała odsetki liczone od: kwoty 518,53 zł od dnia 21 lutego 2019 r. w wysokości 116,73 zł, od kwoty 277,92 zł od dnia 21 marca 2019 r. w wysokości 60,54 zł, od kwoty 18,98 zł od 24 kwietnia 2019 r. w wysokości 3,97 zł (łącznie 181,24 zł) oraz od kwot odpowiadających cenie zakupionych telefonów tj. 1 564,56 zł, 3 778,56 zł oraz 2 981,52 zł od dnia 21 lutego 2021 r. – odpowiednio w wysokości 96,12 zł (3x 32,04 zł), 77,37 zł oraz 61,05 zł (łącznie 234,54 zł). Termin liczenia odsetek od kwot wskazanych jako należność za telefony komórkowe został wyznaczony na dzień 21 lutego 2021 r. – wobec faktu, iż wszystkie umowy zostały zawarte w styczniu 2019 r., a spłata tychże telefonów miała nastąpić w systemie ratalnym (24 ratach, czyli w ciągu 2 lat), tj. do końca stycznia 2021 r. Roszczenie za zakupiony sprzęt nie mogło więc stać się wymagalne wcześniej niż w dniu 21 lutego 2021 r. W związku z powyższym powództwo w zakresie w jakim obejmowało żądanie skapitalizowanych odsetek za opóźnienie liczonych od kwoty za nieopłacone telefony od dnia 7 maja 2019 r. podlegało oddaleniu.

35.  W związku z faktem, iż kwota zadłużenia wyliczona na dzień 7 maja 2021 r. nie została przez pozwanego spłacona, to powodowi należne są również dalsze odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 12 684,97 zł liczone od dnia 7 maja 2021 r. (tj. od dnia wniesienia pozwu) do dnia zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu.

36.  Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz powoda E. 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. kwotę 12 684,97 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 7 maja 2021 roku do dnia zapłaty (punkt I). Na kwotę tę składały się opłaty za telefony komórkowe i usługi serwisowe w ramach zawartych umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych wynikające z treści dokumentów księgowych (faktur VAT) w wysokości 12 269,19 zł oraz skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie wyliczone na dzień 7 maja 2021 r. w wysokości 415,78 zł.

37.  W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił (punkt II) tj. co do kwoty 9 783,13 zł z tytułu zwrotu naliczonych ulg wskazanych w nocie obciążeniowej wydanej w dniu 10 sierpnia 2019 r oraz części skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych w kwocie 3 399,19 zł. (3 814,97 zł – 415,78 zł).

Koszty procesu

38.  O kosztach procesu Sąd orzekł na postawie art. 100 zdanie pierwsze k.p.c. znosząc je wzajemnie między stronami. Zgodnie bowiem z tym przepisem w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Skoro zatem strona powodowa wygrała sprawę w ponad 49%, a więc praktycznie w połowie, to w zbliżonym stopniu sprawę wygrał pozwany. Obie strony mogłyby domagać się od drugiej zwrotu opłaty skarbowej i kosztów zastępstwa procesowego (powód poniósł dodatkowo koszt opłaty od pozwu, tym niemniej należało uwzględnić, iż ściśle rzecz biorąc był stroną przegrywającą). Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, iż zaistniały przesłanki do wzajemnego zniesienia kosztów między stronami.

Zarządzenia:

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda (przez portal) oraz pełnomocnikowi pozwanego pocztą (adres k. 215)