Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lipca 2022 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Janusz Madej

Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2022 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania: R. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 22 stycznia 2021 r., znak : (...)

w sprawie: R. W.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

1)  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu R. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 5 czerwca 2021 r. do dnia 13 listopada 2022 r.;

2)  stwierdza odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt VIU 443/21

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 stycznia 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpoznaniu wniosku R. W. z dnia 13 listopada 2020 r. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy powołał się na art. 57 w związku z art. 58 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wskazując, iż przyczyną odmowy przyznania dochodzonego przez wnioskodawcę świadczenia jest to, iż orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 18 stycznia 2021 r. wnioskodawca nie został uznany za niezdolnego do pracy. W końcowym fragmencie uzasadnienia tej decyzji organ rentowy wskazał jeszcze, że uchyla się decyzję odmowną z dnia 28 grudnia 2020 r. Odwołanie od tej decyzji złożył ubezpieczony R. W.. Wskazywał on, że jest osobą zatrudnioną w Przedsiębiorstwie (...) w B., że z dniem 6 grudnia 2020 r. zakończył mu się okres sześciomiesięcznego świadczenia rehabilitacyjnego i od tego dnia pozostaje bez środków do życia. Ubezpieczony podnosił, że bardzo chciałby wrócić do pracy, ale żaden lekarz medycyny pracy nie chce mu podpisać takiej zgody, ponieważ ma całkowitą ślepotę oka lewego i jaskrę oka prawego, a w dniu 25 stycznia 2021 r. został zakwalifikowany do operacji przeszczepu oka lewego i zaćmy. Pojawiła się szansa na poprawę jego stanu zdrowia, ale operacja może być w każdej chwili, dlatego prosił o pozytywne rozpatrzenie jego odwołania. Na rozprawie ubezpieczony sprecyzował żądanie odwołania i domagał się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania wskazując, iż komisja lekarska ZUS po rozpoznaniu sprzeciwu ubezpieczonego nie uznała go za niezdolnego do pracy. Jednocześnie organ rentowy wskazał, iż ubezpieczony spełnia warunek wymaganego okresu zatrudnienia w ostatnim dziesięcioleciu przed zgłoszeniem wniosku o rentę, a do 6 grudnia 2020 r. był on uprawniony do świadczenia rehabilitacyjnego. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje: ubezpieczony R. W. w dniu 1 stycznia 2020 r. doznał urazu oka lewego w wyniku wybuchu petardy. Był wówczas hospitalizowany i leczony zachowawczo z powodu masywnego krwawienia do gałki ocznej. Leczenie przyniosło niewielką poprawę, z powodu zwyżki CWG jaskry wtórnej został on ponownie hospitalizowany w dniach 16, 17 stycznia 2020 r. w Klinice (...) imienia dr. J. B. w B. w Poradni Okulistycznej celem płukania pourazowego krwistka z komory przedniej gałki ocznej lewej i wykonania sklerotomii tylnej oka lewego. Uzyskano obniżenie wówczas CWG bez poprawy funkcji. Z upływem czasu wytworzyła się uformowana unaczyniona błona pozarogówkowa oka lewego oraz powstały wtórne zmiany pokrwotoczne w tylnym odcinku. Po uzyskaniu prawidłowego obrazu USG gałki ocznej po badaniu w poradni przeszczepowej zakwalifikowano go do przeszczepu rogówki z jednoczasową operacją zaćmy. Dowód: zaświadczenie o stanie zdrowia z dnia 2 lutego 2021 r. w dokumentacji lekarskiej ZUS. Ubezpieczony przebywał w 2020 r. na zwolnieniu lekarskim, po wyczerpaniu okresu zasiłkowego pobierał on do dnia 6 grudnia 2020 r. świadczenie rehabilitacyjne i następnie aż do dnia 4 czerwca 2021 r. następne 6 miesięcy pobierał on świadczenie rehabilitacyjne, okoliczności niesporne. W dniu 13 listopada 2020 r. ubezpieczony R. W. złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.. Orzeczeniem z dnia 1 grudnia 2020 r. lekarz orzecznik ZUS ustalił, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Organ rentowy wydał w związku z tym decyzję odmowną z dnia 28 grudnia 2020 r. odmawiającą przyznania ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Decyzja ta opierała się na orzeczeniu lekarza orzecznika ZUS, jednak po przywróceniu ubezpieczonemu terminu do złożenia sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika, orzekała w sprawie komisja lekarska ZUS, która orzeczeniem z dnia 18 stycznia 2021 r. ustaliła, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Orzeczenie komisji lekarskiej ZUS stanowiło podstawę do wydania zaskarżonej w niniejszej sprawie decyzji z dnia 22 stycznia 2021 r., którą to decyzją uchylono także wcześniejszą decyzję organu rentowego z 28 grudnia 2022 r., opierającą się wyłącznie na orzeczeniu lekarza orzecznika ZUS. W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego opartego na orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS z dnia 18 stycznia 2021 r. Sąd Okręgowy dopuścił w niniejszej sprawie dowód z opinii biegłych sądowych, specjalisty chorób oczu i neurologa. W opinii z dnia 25 listopada 2021 r. karta 39 akt sprawy specjalista chorób oczu, stały biegły sądowy rozpoznała u ubezpieczonego stan po urazie gałki ocznej lewej z krwotokiem wewnątrzgałkowym, podwichnięcie soczewki oraz jaskrę wtórną. Stwierdziła też pourazową ślepotę oka lewego oraz jaskrę oka prawego. We wnioskach tej opinii biegła sądowa wskazała, iż odwołujący wskutek doznanego 1 stycznia 2020 r. urazu nie widzi okiem lewym, nie rokuje poprawy widzenia, jest osobą jednooczną, jest zaadoptowany do jednooczności. W oku prawym odwołujący ma rozpoznaną jaskrę z początkowym ubytkiem włókien nerwowych, brakiem istotnego ubytku pola widzenia i zachowaną prawidłową ostrością wzroku. Biegła sądowa podkreśliła, iż wnioskodawca jako jednooczny jest niezdolny do wykonywania pracy na wysokości, utracił w znacznym stopniu zdolność do wykonywania pracy w swoim zawodzie jako malarz tapeciarz, gdyż jest to praca wymagająca przebywania na wysokości. I biegła sądowa ustaliła częściową niezdolność do pracy ubezpieczonego od daty złożenia wniosku o rentę na okres 2 lat. W badaniu okulistycznym biegła sądowa wskazała dane dotyczące, szczegółowe dane dotyczące badania wzroku ubezpieczonego. Wskazała, że oko prawe ma aparat ochronny, osadzenie, ruchomość gałki ocznej prawidłowa, przedni odcinek bez zmian chorobowych, soczewka i ciało szkliste przezroczyste. Natomiast jeśli chodzi o dno oka prawego, to tarcza nerwu wzrokowego w poziomie dna o wyraźnych granicach, różowa, zagłębiona fizjologiczne, plamka prawidłowa, tętnice, żyły bez zmian, siatkówka różowa przylega. Jeśli zaś chodzi o oko lewe, to aparat ochronny, osądzenie, ruchomość gałki ocznej prawidłowa, rogówka, zmętnienie pozarogówkowe, kp wolna, błona włóknista w świetle źrenicy, dalsze odcinki nie do oceny. Następnie w sprawie orzekał zespół biegłych sądowych, który nie został powołany przez Sąd postanowieniem dowodowym, ale w skład tego zespołu wszedł specjalista neurolog, który został dopuszczony do orzekania w niniejszej sprawie, który w badaniu neurologicznym stwierdził zgłaszane przez nawracającego bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia równowagi. Stwierdził uraz oka, ślepotę oka lewego. W badaniu neurologicznym stwierdził, że próba Romberga [f 00:56:12.168] jest lekko chwiejna i wyjaśnił, że ubezpieczony nie może wykonywać pracy na wysokości oraz w ruchu. Zastrzeżenia do tej opinii, do tych dwóch opinii specjalisty chorób oczu i neurologa, a także specjalisty psychiatry i psychologa zgłosił w piśmie procesowym z dnia 27 kwietnia 2022 r. organ rentowy, wskazując że przewodniczący komisji lekarskich ZUS nie podziela opinii biegłych sądowych o okresowej częściowej niezdolności do pracy ubezpieczonego, a także w kwestii daty jej powstania od daty złożenia wniosku oraz czasu trwania proponowanej częściowej niezdolności do pracy do 31 marca 2023 r. Biegli sądowi, zdaniem organu rentowego, powinni jednoznacznie wskazać od kiedy istnieje częściowa niezdolność do pracy u orzekanego oraz wskazać konkretną datę jej powstania. Organ rentowy podnosił, że komisja lekarska ZUS po wnikliwej analizie dokumentacji medycznej nie stwierdziła długotrwałej niezdolności do pracy u orzekanego, lat 52, wykonującego różne zawody w branży ogólnobudowlanej. I organ rentowy podnosił, że orzekany wykorzystał 182 dni zwolnienia lekarskiego, następnie przez 6 miesięcy pobierał świadczenie rehabilitacyjne do dnia 6 grudnia 2020 roku i złożył wniosek o ustalenie długotrwałej niezdolności do pracy. Komisja lekarska nie stwierdziła długotrwałej niezdolności do pracy. Podnosił organ rentowy w dalszych, w dalszej części tego pisma procesowego z powodu ślepoty oka lewego po przebytym urazie oka 1 stycznia 2020 r. i przy zachowanym prawidłowym widzeniu oka prawego. Komisja rozpoznała również zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z zespołem bólowym w wywiadzie, co również nie uzasadniało orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy. Organ rentowy podnosił, że orzekany wykorzystał jeszcze 3 miesiące świadczenia rehabilitacyjnego na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z 5 marca 2021 r., to jest po badaniu komisji lekarskiej i kolejne 3 miesiące świadczenia rehabilitacyjnego na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika z 7 lipca 2021 r. Okres 12 miesięcy świadczenia rehabilitacyjnego, pobierania świadczenia rehabilitacyjnego ubezpieczony zakończył 4 czerwca 2021 r., to jest po badaniu przez komisję lekarską 18 stycznia 2021 r., tak stwierdzał organ rentowy. W dalszej części tego pisma procesowego organ rentowy podnosił, że przewodniczący nie podzielał opinii, nie podziela opinii biegłego sądowego z dziedziny okulistyki o częściowej niezdolności z powodu schorzenia narządu wzroku. Ustalenie częściowej niezdolności do pracy u orzekanego jednoocznego ze ślepotą oka lewego zaadoptowanego do jednooczności budzi zastrzeżenia. W ocenie biegłego orzekany utracił zdolność do pracy na wysokości. Orzekany.., organ rentowy wskazywał, że orzekany z wykształceniem zawodowym pracownik ogólnobudowlany wykonujący różne zawody nie musi pracować na wysokości. Przewodniczący komisji lekarskiej ZUS nie akceptował opinii biegłego z dziedziny psychiatrii. Schorzenie psychiatryczne, zaburzenia adaptacyjne nie było rozpatrywane podczas orzekania w ZUS. Zaburzenia adaptacyjne stanowią nową okoliczność w sprawie. Orzekany w trakcie postępowania ZUS nie leczył się psychiatrycznie, brak informacji o schorzeniu psychiatrycznym w trakcie postępowania w ZUS. Ustalenie częściowej niezdolności do pracy z powodu zaburzeń stanu psychicznego budzi zdaniem organu rentowego zastrzeżenia. Przewodniczący komisji lekarskich ZUS nie podzielił również opinii biegłego sądowego neurologa, gdyż komisja lekarska po stwierdzeniu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa z zespołem bólowym w wywiadzie nie stwierdziła długotrwałej niezdolności do pracy. W badaniu biegłego neurologa podnosił organ rentowy nie stwierdzono objawów korzeniowych i ubytkowych, nie stwierdzono niedowładów i zaburzeń zwieraczy. Brak podstaw do orzeczenia częściowej niezdolności do pracy z powodu schorzenia narządu ruchu. W trakcie badania biegłego neurologa stwierdzono zawroty głowy, zaburzenia równowagi. Tych dolegliwości nie odnotowano podczas postępowania w ZUS. Zdaniem organu rentowego opinia biegłych sądowych wymagała uzupełnienia poprzez wyjaśnienie od kiedy występują zawroty głowy i zaburzenia równowagi u ubezpieczonego. Czy objawy wystąpiły po badaniu przez komisję lekarską w trakcie postępowania sądowego. Organ rentowy wnosił o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii po zapoznaniu się z zastrzeżeniami ZUS, a w przypadku nie uwzględnienia tego wniosku o oddalenie odwołania. Na podstawie dowodu z przesłuchania ubezpieczonego Sąd Okręgowy ustalił także, iż ubezpieczony przez większą część swojej aktywności zawodowej wy.., wykonywał pracę pracownika budowlanego w szczególności zajmując się szpachlowaniem i tapetowaniem. Czynności te związane były z wyko.., wykańczaniem nowo budowanych budynków wielomieszkaniowych tak zwanych bloków i wieżowców. Wcześniej pracował on także przy ocieplaniu budynków na rusztowaniach. Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, dowodowego z punktu widzenia dyrektyw interpretacyjnych wskazanych w art. 233 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy uznał, iż zasadniczych ustaleń w sprawie powinien.., powinno się dokonywać i Sąd tak postąpił na podstawie opinii specjalisty okulisty. Zasadniczym schorzeniem ubezpieczonego był bowiem uraz oka prawego doznany 1 stycznia 2020 r. z powodu wybuchu petardy. Potwierdza to zas.., zaświadczenie o stanie zdrowia z dnia 6 listopada 2020 r. Sąd Okręgowy nie badał.., nie dokonywał natomiast ustaleń na podstawie do.., w niniejszej sprawie na podstawie dowodów z opinii specjalisty psychiatry i psychologa z tego względu, że nie dopuścił dowodu z pisemnej opinii tej biegły.., tych biegłych. Natomiast jeśli chodzi o wyjaśnienia pisemnej opinii pani do.., specjalisty psychiatry doktor S. to Sąd tylko doprecyzował, iż biegli, którzy brali udział w wydaniu pisemnej opinii zgodzili się ostatecznie z opinią specjalisty chorób oczu, iż częściowa niezdolność do pracy ubezpieczonego występuje w okresie 2 lat od dnia złożenia wniosku o rentę. Dokonując tych ustaleń Sąd Okręgowy miał przede wszystkim na względzie opinię specjalisty okulisty jak już wcześniej zaznaczono. Z kolei dokonując subsumcji ustalonego w sprawie stanu faktycznego pod właściwe przepisy prawa materialnego Sąd Okręgowy wskazuje, iż zgodnie z art. 57 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych tekst jednolity Dz.U. z 2022 r. pozycja 504 renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki. Po pierwsze jest niezdolny do pracy, po drugie ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, po trzecie niezdolność powstała w okresach o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt. 1 i 2, pkt. 3 litera B, pkt. 4, 6, 7 i 9 ust. 2 punkt 1, 3 do 8 i punkt 9 litera A, punkt 10 litera A, pkt. 11, 12 i pkt. 13 litera A, pkt. 14 litera A i pkt. 15 do 17 oraz art. 7 pkt. pierwsz.., od 1 do 3 w pkt. 5 litera A, w punkcie 6 i 12 oraz w okresach pobierania świadczenia pielęgnacyjnego lub specjalnego zasiłku opiekuńczego określonego w przepisach o świadczeniach rodzinnych lub zasiłku dla opiekuna określonego w przepisach o ustaleniu i wypłacie zasiłku dla opiekunów za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów i pkt. 4 ust. 1 art. 57 nie ma ustalonego prawa do emerytury z funduszu lub nie spełnia warunków do jej uzyskania. Jedyną sporną okolicznością między stronami była zatem kwestia, czy ubezpieczony jest niezdolny do pracy, czy też nie jest niezdolny do pracy. Przy ocenie tej kwestii należało mieć na uwadze to, iż zgodnie z art. 12 ust. 1, 2 i 3 niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z kolei art. 13 ustęp 1 sty..., powołanej ustawy emerytalno - rentowej stwierdza, że przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, i po drugie możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. W ocenie Sądu Okręgowego biegła specjalista chorób oczu w swojej opinii z dnia 17 lutego 2 tysiące, przepra..., w opinii z dnia dwudzies..., przepraszam, w opinii z dnia 25 listopada 2021 r. brała pod uwagę powyższe kryteria oceny niezdolności do pracy. Oczywistym jest, że, dla Sądu również, że jeżeli ubezpieczony wykonywał pracę, której nieodłączną cechą było wykonywanie pracy na wysokości, to utracił on zdolność do wykonywania zatrudnienia w stopniu częściowym, tak jak orzekła to specjalista okulista. Także specjalista neurolog stwierdzając u ubezpieczonego zaburzenia równowagi na..., przy lekko chwiejnej próbie Romberga stwierdził w opinii z dnia 17 lutego 2022 roku, że ubezpieczony nie może wykonywać pracy na wysokości. Odnosząc się do zastrzeżeń organu rentowego Sąd Okręgowy wskazuje, iż twierdzenie o tym, że ubezpieczony, jako pracownik ogólnobudowlany, wykonujący różne zawody nie musi pracować na wysokości w realiach niniejszej sprawy było po prostu bezpodstawne. Dowód z przesłuchania ubezpieczonego wskazywał w sposób jednoznaczny, że ubezpieczony przez cały okres swojej aktywności zawodowej wykonywał pracę na wysokości, czy to na specjalnych wózkach umożliwiających malowanie sufitów, czy też na rusztowaniach na zewnętrz budynku przy ich ocieplaniu. W tym zakresie Sąd Okręgowy w pełni podziela ustalenia specjalisty okulisty, który wskazywał, że odnosząc się do rzeczywistych kwalifikacji zawodowych ubezpieczonego, że utracił on w znacznym stopniu zdolność do wykonywania pracy w swoim zawodzie jako malarz - tapeciarz, gdyż jest to praca wymagająca przebywania na wysokości. Z tego względu ustalenie biegłego co do częściowej niezdolności do pracy ubezpieczonego przez okres dwóch lat od dnia złożenia wniosku było w pełni uzasadnione, nawet przy zaadoptowaniu do jednooczności z j..., jednooczność jest bowiem wyraźnym zda..., zdaniem specjalisty okulisty, a także specjalisty neurologa, który wydawał opinię w niniejszej sprawie, wyraźnym przeciwwskazaniem do wykonywania pracy na wysokości. Także Sąd Okręgowy dostrzegał, co również, na co również wskazywali biegli, w szczególności specjalista chorób oczu, iż także drugie oko mimo prawidłowego pola widzenia obecnie także dotknięte jest schorzeniem w postaci jaskry, co z pewnością także wpływało na, zdaniem biegłych, na ocenę zdolności do pracy ubezpieczonego. Z powyższych motywów Sąd Okręgowy uznał, iż ubezpieczony, jako osoba częściowo niezdolna do pracy, w okresie orzeczonym przez specjalistę chorób oczu nabył prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy i dlatego na podstawie art. 477 ze znaczkiem 14 par. 2 k.p.c. w punkcie pierwszym wyroku zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 5 czerwca 2021 r. do 13 listopada 2022 r. Sąd miał przy tym na uwadze brzmienie art. 100 ustępu 2 Ustawy emerytalno - rentowej, zgodnie z którym, jeżeli ubezpieczony pobiera zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne lub wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, wypłacane na podstawie przepisów Kodeksu pracy, prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty szkoleniowej powstaje z dniem zaprzestania pobierania tego zasiłku, świadczenia lub wynagrodzenia. Skoro niesporne między stronami było to, że do dnia 4 czerwca 2021 r. ubezpieczony pobierał świadczenie rehabilitacyjne nieprzerwanie od dnia złożenia wniosku o rentę to prawo do renty nabył ubezpieczony od dnia następnego po ustaniu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, czyli od 5 czerwca 2021 r. W punkcie drugim wyroku Sąd stwierdził odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, o której mowa w art. 118 ustęp 1a Ustawy emerytalno - rentowej. Mia..., Sąd miał przy tym na uwadze, iż jak wynikało z akt sprawy specjalista chorób oczu dysponował tym samym materiałem dowodowym, który wcześniej potwierdzał schorzenie okulistyczne ubezpieczonego i skoro na podstawie tych dowodów organ rentowy dokonał wadliwych ustaleń co do niezdolność..., braku niezdolności do pracy ubezpieczonego, to w takiej sytuacji ta odpowiedzialność spoczywa z mocy powołanego przepisu na organie rentowym, gdyż mógł on w oparciu o te same dowody dokonać ustaleń obiektywnie właściwych. Na tym wygłoszenie uzasadnienia zakończono.