Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 950/17

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

E. H.

w dniu 27 września 2012 r. w W. udaremnił wykonanie tytułu wykonawczego nr SM (...) z dnia 30 sierpnia 2012 r. wystawionego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W.-M. w ten sposób, że pomimo wiedzy o ciążącym obowiązku spłaty należności wobec Skarbu Państwa w kwocie 3 331 101,81 PLN wraz z należnymi odsetkami
i kosztami, zlecił z rachunku bankowego nr (...) prowadzonego przez Bank (...) S.A. na jego rzecz oraz drugiego współposiadacza, dokonanie przelewu kwoty
3 450 000,00 PLN na rachunek podmiotu (...) Sp. z o.o. sp. komandytowa przez co usunął spod egzekucji środki pieniężne, udaremniając w ten sposób wykonanie orzeczenia Naczelnika Urzędu Skarbowego W.-M., wyrządzając tym szkodę dla Skarbu Państwa w kwocie 3 331 101, 81 PLN wraz z należnymi odsetkami
i kosztami,

tj. o przestępstwo z art. 300 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

P. D. i E. H. od lat zaangażowani byli we wspólne przedsięwzięcia gospodarcze. P. D. prowadził działalność gospodarczą związaną z handlem paliwem pod firmą (...) Sp. z o.o. Sp. komandytowa (obecnie (...) Sp. z o.o. sp. komandytowa) oraz (...) Sp. jawna. Współpraca między mężczyznami zaczęła się już w latach 2007-2010, gdy E. H. był pracownikiem firmy (...) oraz w latach 2010-2012, gdy prowadził wraz z bratem K. H. działalność gospodarczą pod firmą (...) ( (...)) Sp. jawna.

E. H. współpracując z firmą (...) Sp. jawna wygenerował straty (początkowo 45 mln złotych, w końcowym rozliczeniu kilkanaście milionów złotych), dlatego strony dnia 19 kwietnia 2012 r. zawarły umowę na zabezpieczenie odpowiedzialności wspólników spółki oraz spółki pod firmą (...) Sp. jawna za transakcje związane z udziałem i wiodącą rolą (...) Sp. jawna.

Dnia 10 września 2012 r. strony zawarły porozumienie dotyczące zobowiązań posiadanych przez spółkę.

zeznania P. D.

782-784

1280- (...) (z akt PR 7 Ds. 498.2017.IV

(...)- (...)

pismo

(...)

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

788-789

(...)

(...)- (...)

Umowa na zabezpieczenie

488-491

Z uwagi na problemy finansowe podmiotu (...) Sp. jawna w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą E. H. miał zadłużenie w Urzędzie Skarbowym W. M. w podatku dochodowym od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej za 2011 rok, którego termin płatności upływał w dniu 30 kwietnia 2012 r.

E. H. miał wiedzę na temat ciążącej na nim zaległości podatkowej.

Pismem z dnia 8 czerwca 2012 r. Urząd Skarbowy wysłał do oskarżonego upomnienie, aby ten w terminie 7 dni wpłacił kwotę 2 992 479,80 złotych.

Oskarżony w dniu 30 sierpnia 2012 r. złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego W. M. wniosek o rozłożenie ww. zaległości podatkowej na 12 rat. We wniosku poinformował organ o posiadaniu lokat terminowych w Banku (...) S.A. w W., których zapadalność przypadała na dzień 26 września 2012 r. Do wniosku oskarżony przedłożył również informację o stanie majątkowym osób prowadzących działalność gospodarczą.

Dnia 30 sierpnia 2012 r. Urząd Skarbowy W.-M. wystawił tytuł wykonawczy SM (...) z tytułu podatku dochodowego 19 % od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej za okres 2011 roku: kwota należności głównej 2.991 959 złotych, odsetki 144.638,70 złotych.

Kolejnym pismem z dnia 4 września 2012 r. oskarżony sprecyzował wcześniejsze podanie wnosząc o udzielenie pomocy de minimis.

Pismem z dnia 14 września 2012 r. E. H. poinformował
o zawartej ugodzie ,,grzecznościowej” (...) sp. jawna, która zobowiązała się do systematycznej ratalnej spłaty zaległości. Jednocześnie podniósł, że w dniu 26 września 2012 r. będzie w posiadaniu 7 000 000 złotych z tytułu wygaśnięcia certyfikatów inwestycyjnych, ale chciałby je przeznaczyć na dalsze prowadzenie działalności gospodarczej niż na uregulowanie w całości zobowiązania podatkowego za 2011 rok.

W dniu 19 września 2012 r. E. H. przelał na rzecz Urzędu Skarbowego W. M. kwotę 50 000 złotych tytułem zaległego podatku dochodowego za 2011 rok.

Decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego W. M. z dnia 16 października 2012 r. odmówiono E. H. rozłożenia na raty zaległego podatku dochodowego z PIT-36L za 2011 rok.

Tytuł wykonawczy

238-239

Zeznania E. W.

247-248

(...)- (...)

Pismo z Urzędu Skarbowego W. M.

735-736

podanie o rozłożenie na raty

794

upomnienie

746-747

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

788-789

(...)

Skoroszyt B-10

W całości

Zeznania K. H.

(...)

Zeznania P. K.

(...)- (...)

Decyzja z 16.10.2012 r.

795-796

E. H. oraz jego brat K. H. od dnia 22 października 2010 r. posiadali w Banku (...) S.A. wspólny rachunek bankowy o numerze (...).

Bank (...) S.A. w dniu 23 września 2011 r. zawarł
z oskarżonym umowę sprzedaży wyemitowanych 26 września
2011 r. bankowych papierów wartościowych ( (...)) serii (...)
o numerach od 001 do 7000, o łącznej wartości nominalnej (cenie wykupu ) 7 000 000 złotych, których data wykupu została określona na dzień 26 września 2012 r.

Informacje ogólne

797-800

Skoroszyt B-10

10,8

umowa o prowadzenie rachunków (...) Akta PR 7 Ds.498.2017. S.IV

71

szczegółowe warunki (...) Banku (...) S.A.

Akta PR 7 Ds.498.2017. S.IV

169-171

zaświadczenie

103

Dnia 6 września 2012 r. do Banku (...) S.A. wpłynęło zawiadomienie z Urzędu Skarbowego W.-M. dotyczące zajęcia wierzytelności E. H. na podstawie tytułu wykonawczego SM (...).

Naczelnik Urzędu Skarbowego W.-M. wezwał Bank, aby bez zgody organu egzekucyjnego nie dokonywał wypłat z rachunków bankowych oskarżonego E. H., ale przekazał zajęte wierzytelności do kwoty 3 331 101,81 złotych na rzecz ww. Urzędu Skarbowego.

Odpis tytułu wykonawczego został wysłany do oskarżonego w dniu 4 września (...). listem poleconym za potwierdzeniem odbioru, ale przesyłka nie została podjęta przez oskarżonego. Przesyłka była dwukrotnie awizowana – w dniu 17 września 2012 r. oraz 25 września 2012 r. i zgodnie z trybem określonym w art. 44 k.p.a. została uznana za doręczoną w dniu 2 października 2012 r.

Dnia 25 września 2012 r. do Banku (...) S.A. wpłynęło kolejne zawiadomienie z Urzędu Skarbowego W.-M. dotyczące zajęcia wierzytelności do kwoty 3 510 358,61 złotych dotyczącego tym razem brata oskarżonego - K. H. na podstawie tytułu wykonawczego SM (...).

Tytuł egzekucyjny wobec K. H. został zarejestrowany w systemie bankowym przez pracowników Banku. Natomiast z powodu licznych zaległości z tytułu realizacji zajęć egzekucyjnych wciąż nie zrealizowano zajęcia dot. oskarżonego E. H..

zawiadomienie

1-5

zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego

6-7

8-9

57-59

zeznania E. W.

247-248

pismo Urzędu Skarbowego W. M.

735

pismo Naczelnika US W. M.

733

kserokopia akt egzekucyjnych E. H.

162-241

zeznania M. Ż.

50-51

(...)- (...)

(...)- (...)

(...)-- (...)

W dniu 18 września 2012 r. w B. E. H. (zwany w dalszej części umowy cedentem) oraz P. D. (zwany w dalszej części umowy cesjonariuszem) zawarli umowę cesji. Umowa została opatrzona przez notariusza datą pewną.

Umowa dotyczyła przeniesienia przez oskarżonego na rzecz P. D. praw do Bankowych Papierów Wartościowych wyemitowanych przez Bank (...) S.A. w ramach serii (...) o numerach od 001 do 7000, wyemitowane w dniu 26 września 2011 roku o łącznej wartości nominalnej 7 000 000 złotych.

Umowa cesji

232-234

Dnia 19 września 2012 r. E. H. wraz z P. D. stawili się w Banku (...) S.A.

Oskarżony poinformował pracownika banku (...) o chęci przeniesienia na P. D. praw z posiadanych przez niego bankowych papierów wartościowych na podstawie umowy cesji z dnia 18 września 2012 r.

Przeniesienie praw z (...) na P. D. nie zostało jednak dokonane. Bank (...) S.A. błędnie wskazywał, że jeżeli bank - emitent nie zostanie poinformowany przez strony umowy cesji o przeniesieniu praw z (...) najpóźniej w Dniu Ustalenia Praw do Świadczeń (przypadał wg banku na 18 września 2012 r.) to zgodnie z Regulaminem Produktów I. za uprawnionego do otrzymania kwoty do zapłaty z tytułu (...) nadal będzie uważany posiadacz, na którego rachunku są zapisane Bankowe Papiery Wartościowe tj. E. H..

zeznania P. D.

782-784

1280- (...) (z akt PR 7 Ds. 498.2017.IV

(...)- (...)

(...) Banku (...) SA Akta PR 7 Ds.498.2017. S.IV

77

165-168

Ogólne warunki (...) Banku (...) S.A.

Akta PR 7 Ds.498.2017. S.IV

Dnia 26 września 2012 r. na konto E. H. wpłynął przelew wewnętrzny związany z wykupem papierów dłużnych w wysokości 7 000 000,00 złotych.

Dnia 27 września 2012 r. Bank dokonał przelewu do Urzędu Skarbowego W. M. kwoty 3 519 074,82 złotych zgodnie z otrzymanym tytułem wykonawczym dotyczącym K. H..

E. H. niewątpliwie był świadomy istnienia zaległości podatkowej a co za tym idzie również wystawionego tytułu wykonawczego zwłaszcza kiedy na wspólnym rachunku bankowym zaobserwował przelew tytułem ,,spłata całkowita zajęcia rachunku bankowego”.

E. H. będąc wraz z bratem współposiadaczem rachunku bankowego miał w pełni świadomość, że postępowanie podatkowe prowadzone jest również wobec jego brata, wobec czego zajęcie rachunku bankowego na poczet spłaty zobowiązania podatkowego dotyczy zaległości podatkowej jego albo brata. Oskarżony w żaden sposób nie zweryfikował swoich ,,wątpliwości”, chociażby podejmując rozmowy z Bankiem albo z wierzycielem.

Jeszcze tego samego dnia w rozmowie telefonicznej E. H. poinformował P. D. o niezrealizowaniu na jego rzecz cesji z Bankowych Papierów Wartościowych. Kiedy P. D. poprosił oskarżonego, aby środki pieniężne, które wpłynęły na jego rachunek bankowy przelał natychmiast na jego konto, oskarżony wówczas poinformował go, że co najwyżej może przelać mu połowę kwoty z uwagi na dokonane zajęcie środków zgromadzonych na rachunku.

Następnie E. H. zgodnie z poczynionymi ustaleniami zlecił przelew w kwocie 3 450 000,00 złotych na rachunek podmiotu (...) Sp. z o.o. sp. komandytowa – tytułem ,,Rozliczenie zgodnie z umową”.

Oskarżony potwierdził dyspozycję przelewu za pośrednictwem serwisu telefonicznego (...) w rozmowie z pracownicą Banku (...) S.A.

Dyspozycja przeniesienia praw z bankowych papierów wartościowych

235

Zeznania P. D.

782-784

1280- (...) (z akt PR 7 Ds. 498.2017.IV

(...)- (...)

Protokół oględzin rzeczy

707-710

Częściowo zeznania J. H.

134-135

(...)- (...)

(...)- (...)

Umowa o prowadzenie rachunków bankowych papierów wartościowych

61-71

KRS

25-36

37-48

Potwierdzenie przelewu do (...) Sp. z o.o. sp. komandytowa

11

wyciąg z rachunku bankowego

798-800

Oskarżony dokonując przelewu na rzecz podmiotu (...) Sp. z o.o. sp. komandytowa usunął spod egzekucji środki pieniężne, udaremniając w ten sposób wykonanie tytułu wykonawczego nr SM (...) z dnia 30 sierpnia 2012 r. wystawionego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W.-M..

Jak wynika z prowadzonych wobec oskarżonego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W.-M. postępowań egzekucyjnych na podstawie ww. tytułu wykonawczego z zajętego rachunku bankowego w Banku (...) S.A. w dniu 12 października 2012 r. wyegzekwowano środki pieniężne w kwocie 2.735,37 złotych, w dniu 17 października 2012 r. uzyskano 4,92 złotych. W dniach 4 oraz 5 września 2012 r. dokonano zajęcia rachunków bankowych prowadzonych w Banku (...) oraz (...) SA.

Dnia 8 listopada 2012 r. wystosowano do Banku (...) S.A. ponaglenie, ale dnia 21 listopada ww. Bank udzielił informacji o braku środków na rachunkach bankowych nie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W dniu 12 października 2012 r. oskarżony w rozmowie telefonicznej z pracownikiem Banku (...) S.A. zapewniał go o uregulowaniu w terminie trzech tygodni zobowiązania podatkowego. Bank (...) SA pismem z dnia 29 lipca 2013 r. zwracał się do oskarżonego z prośbą o uregulowanie zobowiązań podatkowo-skarbowych.

Pismo Urzędu Skarbowego

733-749

Stan rachunku na dzień 22.10.2012

797

Wyciąg z konta

798-800

Pismo z banku Akta PR 7 Ds.498.2017. S.IV

78-79

Wyciąg z konta

Akta PR 7 Ds.498.2017.S.IV

801

E. H. oprócz wpłaty z dnia 19 września 2012 r. (50 000 złotych) dokonał m.in. w dniu 07 października 2013 r. wpłaty 360 000 złotych na poczet zaległości podatkowej w podatku dochodowym za 2011 rok.

Wskutek niewykonania przez Bank (...) S.A. zajęcia rachunku bankowego na podstawie tytułu wykonawczego z dnia 30 sierpnia 2012 r. i następnie dokonaniu w dniu 27 września 2012 r. wypłaty środków pieniężnych na rachunek oskarżonego ciążyła na nim odpowiedzialność odszkodowawcza wobec Skarbu Państwa.

Naczelnik Urzędu Skarbowego działając zgodnie z ustawą o postępowaniu egzekucyjnym w administracji postanowieniem z dnia 7 stycznia 2016 r. określił wysokość nieprzekazanej organowi egzekucyjnemu kwoty.

Dnia 31 maja 2016 r. Bank (...) S.A. przekazał Urzędowi Skarbowemu W.-M. kwotę 3 932 818,45 złotych, która została w całości rozliczona na poczet podatku dochodowego oskarżonego w wysokości 19 % pobieranego z pozarolniczej działalności gospodarczej za 2011 r. dochodzonego na podstawie tytułu wykonawczego.

pismo

964-965

(...)

(...)

210-215

220-223

korespondencja bankowa

216-217

Z uwagi na niewypłacenie P. D. przez Bank (...) S.A. należności z tytułu wykupu papierów wartościowych na podstawie umowy cesji z dnia 18 września 2012 r. wniósł on pozew do Sądu Okręgowego w Warszawie o orzeczenie nakazem zapłaty pozostałej kwoty należności w wysokości 3 550 000 złotych.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 22 września 2015 r. sygn. akt I C 1156/13 zasądził od pozwanego Banku (...) S.A. na rzecz powoda P. D. kwotę 3 550 000 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 27 września 2012 r. do dnia zapłaty.

Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 15 lutego
2017 r. sygn. akt I Aca 2292/15 apelacja pozwanego została oddalona.

Pozwany wniósł skargę kasacyjną, która została oddalona.

protokół oględzin rzeczy

262-264

akta sprawy I Aca 2292/15

(w tym wyrok)

265-706

(611-618)

KRS

717-727

zeznania P. D.

782-784

1280- (...) (z akt PR 7 Ds. 498.2017.IV

(...)- (...)

Akta PR 7 Ds.498.2017. S.IV

(wyrok)

423-462

(429-437)

E. H. ma 41 lat, ma wyższe wykształcenie, z zawodu jest ekonomistą. Obecnie jest bezrobotny. Ma na utrzymaniu dwoje dzieci w wieku 22 lat. Jest właścicielem mieszkania o pow. 58 m ² oraz jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej o wartości ok. 1,8 mln złotych.

E. H. nie był karany sądownie.

Biegli psychiatrzy nie stwierdzili objawów choroby psychicznej ani cech upośledzenia umysłowego. Rozpoznano przebyte zaburzenia adaptacyjne. Ten stan psychiczny nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności do rozpoznania znaczenia czynu ani pokierowania swoim postępowaniem.

Karta karna

(...)

Dane osobopoznawcze

787, (...)

Notatka urzędowa

830

Wydruk treści księgi wieczystej

831-841

Opinia sądowo-psychiatryczna

957-959

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonego E. H. w części,
w której znajdowały one potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym
i uznanym za wiarygodny materiale dowodowym. W pierwszej kolejności wskazać należy, iż oskarżony nie kwestionował swojego zobowiązania podatkowego względem Urzędu Skarbowego zarówno co do istoty jak i wysokości. Sąd nie znalazł podstaw aby odmówić wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego gdy ten wskazywał, na problemy finansowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą pod firmą (...) Sp. jawna. Wiarygodne były również jego depozycje
w zakresie częściowej spłaty zadłużenia wobec organu podatkowego (wpłata 50 000 złotych oraz 360 000 złotych). Niekwestionowanym faktem było również występowanie do organu podatkowego przez oskarżonego w dniu 30 08 2012 r. o udzielenie pomocy de minimis
i rozłożenie na raty zaległości w podatku dochodowym za 2011 rok.

zeznania P. D.

Zeznania świadka są jasne, logiczne i spójne, a ponadto korespondują
z pozostałym materiałem dowodowym. Potwierdził współpracę
z oskarżonym. Świadek wskazywał m.in., że oskarżony poinformował go w rozmowie telefonicznej o:

-niezrealizowaniu (zgodnie z zawartą wcześniej umową cesji) przeniesienia na świadka praw z Bankowych Papierów Wartościowych

-niemożności przelania mu pełnej kwoty 7 mln złotych z uwagi na dokonane zajęcie komornicze

-dokonaniu uzgodnienia przelania mu na konto połowy ww. kwoty.

zeznania E. W.

Zeznania świadka (pracownika Urzędu Skarbowego W. -M.) są jasne, logiczne i spójne, a ponadto korespondują z pozostałym materiałem dowodowym. Świadek prowadziła postępowanie egzekucyjne wobec oskarżonego.

zeznania M. Ż.

Zeznania świadka są jasne, logiczne i spójne, a ponadto korespondują z pozostałym materiałem dowodowym. Potwierdził fakt wpłynięcie do banku tytułów egzekucyjnych dot. oskarżonego oraz jego brata oraz przyczyn niezrealizowania zajęcia rachunku bankowego dot. oskarżonego.

częściowo Zeznania J. H.

Wiarygodne i logiczne w jakim wskazywała na fakt kontaktowania się z oskarżonym w sprawie ,,polubownego załatwienia sprawy” już po dokonaniu przez niego przelewu z dnia 27.09.2012 r.

zeznania P. K.

Zeznania świadka są jasne, logiczne i spójne, a ponadto korespondują z pozostałym materiałem dowodowym.

Potwierdził okoliczność zwracania się oskarżonego o rozłożenie na raty zaległości podatkowej czy też zastosowania ulgi i odmowy udzielenia takiej ulgi przez Urząd Skarbowy.

zeznania K. H.

Zeznania świadka są jasne, logiczne i spójne, a ponadto korespondują z pozostałym materiałem dowodowym.

Potwierdził współpracę oskarżonego z P. D., problemy finansowe (...) Sp., istnienie zaległości podatkowej jak również złożenie przez oskarżonego wniosku o rozłożenie na raty zaległości podatkowej.

opinia sądowo-psychiatryczna

Jasna i pełna.

Pozostałe dokumenty powołane w stanie faktycznym

Sąd uznał za przydatne do ustalenia stanu faktycznego wszystkie zgromadzone w sprawie dowody nieosobowe. Na ich podstawie Sąd mógł prześledzić chronologię zdarzeń oraz dokonać analizy wyjaśnień oskarżonego. Cała zgromadzona dokumentacja została oceniona przez Sąd jako prawidłowa i wiarygodna. Żadna ze stron nie zgłosiła wobec niej zarzutów,

W ocenie Sądu dokumentacja nie dała podstaw, by kwestionować ją pod względem wiarygodności i fachowości, została sporządzona zgodnie z odpowiednimi przepisami, przez powołane do tego instytucje i korzysta z domniemania autentyczności oraz prawdziwości zawartych w nich oświadczeń.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie uwzględnił wyjaśnień, w których oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu uznając - w ślad za pozostałym zgromadzonym i uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym - iż treść tych wyjaśnień stanowi wyłącznie linię obrony oskarżonego obliczoną na minimalizację odpowiedzialności karnej.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie jakim próbował przekonywać, że nie działał on w zamiarze udaremnienia egzekucji, o czym miało świadczyć złożenie przez niego w dniu 30 sierpnia 2012 r. do Urzędu Skarbowego W.-M. wniosku o rozłożenie na raty zaległości podatkowej i rzekoma obietnica złożona przez urzędników o uwzględnieniu wniosku. Oskarżony, jak podał, liczył na rozłożenie na raty zaległości podatkowej. W złożonym do organu podatkowego wniosku wskazał jako składniki swojego majątku kwotę 7.000 000 złotych wynikającą z posiadanych przez niego papierów wartościowych i zadeklarował gotowość ich przekazania tytułem uregulowania zobowiązania podatkowego podając datę 26.09.2012 r. (koniec okresu lokaty). Tymczasem dnia 27 września 2012 r. dokonał on przelewu na rzecz (...) Sp. z o.o. sp. komadytowa nie regulując wbrew wcześniejszym zapewnieniom należności publicznoprawnej ani też nie czekając na decyzję organu podatkowego w przedmiocie złożonego wniosku o udzielenie pomocy de minimis.

Oskarżony niewątpliwie był świadomy istnienia swojej zaległości podatkowej a co za tym idzie również wystawionego tytułu wykonawczego zwłaszcza kiedy na wspólnym rachunku bankowym zaobserwował przelew tytułem ,,spłata całkowita zajęcia rachunku bankowego”.

Jak wynika z akt sprawy oskarżony był współposiadaczem rachunku bankowego w Banku (...) S.A. wraz z bratem K. H., wobec którego Urząd Skarbowy W.- M. w tożsamym czasie również podejmował czynności egzekucyjne. W tej sytuacji oskarżony był w pełni świadomy, że przelew z dnia 27 września 2012 r. ,,spłata całkowita zajęcia rachunku bankowego” może dotyczyć jego albo brata.

Wyjaśnienia oskarżonego przerzucającego odpowiedzialność na pracowników banku są naiwne i w żaden sposób nie wyłączają jego odpowiedzialności karnej. Jakkolwiek zaniechanie zablokowania rachunku bankowego przez pracownika Banku umożliwiło mu dokonanie przelewu to jednak w pełni świadomie realizował swój zamiar zmierzający do udaremnienia egzekucji co znalazło wyraz w dokonaniu przelewu w dniu 27.09.2012 r.

Godzi się również podnieść, że wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim tłumaczył przyczyny dokonania przelewu są niewiarygodne i wewnętrznie sprzeczne. Oskarżony wskazywał bowiem na fakt wyrządzenia swoim działaniem szkody spółce (...) Sp. z o.o. sp. komandytowa, a w drugim miejscu utrzymywał, że przyczyną jego problemów podatkowych był fakt nieuregulowania przez ww. podmiot faktury za usługi marketingowe opiewająca na kwotę ok. 32 mln złotych, w tej sytuacji nie budzi wątpliwości, że winno dojść do potrącenia wierzytelności, a nie przekazywania środków pieniężnych.

częściowo zeznania J. H.

Niewiarygodne w zakresie w jakim podnosiła, że oskarżony w dniu 19 września 2012 r. wprost przyznał się do tego, że cesja Bankowych Papierów Wartościowych na P. D. była próbą uniknięcia przez oskarżonego zajęcia komorniczego.

W tym zakresie zeznania są sprzeczne z zeznaniami P. D., które Sąd obdarzył walorem wiarygodności. Mając na uwadze powództwo cywilne jakie wytoczył (...) Bankowi (...) S.A. nie umyka uwadze sądu, że świadek próbowała przekonać Sąd o dokonaniu czynności prawnej dla pozoru, czego jednak nie potwierdził Sąd Cywilny rozpoznając powództwo P. D. na jego korzyść. Nie budzi bowiem wątpliwości Sądu, że dokonanie umowy cesji było jedynie realizacją wcześniejszych uzgodnień między stronami mających na celu zabezpieczenie interesów P. D. z powodu strat wygenerowanych przez oskarżonego.

Kserokopia akt egzekucyjnych K. H.

Nie ma znaczenia dla czynienia ustaleń faktycznych, nie dotyczy bowiem oskarżonego.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

E. H.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił ustalić, że E. H. dopuścił się zarzucanego mu czynu, stanowiącego występek z art. 300 § 2 k.k.

Przepis art. 300 § 2 k.k. przewiduje odpowiedzialność tego, kto, w celu udaremnienia wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku zajęte lub zagrożone zajęciem, bądź usuwa znaki zajęcia.

Czynność sprawcza czynu zabronionego w art. 300 § 2 k.k. polega na udaremnianiu wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego skutkującego egzekucją z majątku dłużnika. Nie jest konieczne, by sprawca zmierzał do całkowitego udaremnienia egzekucji, wystarczy, by działał w celu jej udaremnienia w odniesieniu do niektórych składników majątku lub tylko w określonym czasie i miejscu (Górniok [w:] Górniok i in., t. 2, s. 463–464). Udaremnienie oznacza całkowite wyłączenie możliwości zaspokojenia, uszczuplenie zaś - zmniejszenie należności (Górniok (w:) Górniok i in., t. 2, s. 461). Czyn ten może być popełniony przez usuwanie, ukrywanie, zbywanie, darowanie, niszczenie, rzeczywiste lub pozorne obciążanie albo uszkadzanie składników własnego majątku. Zbywanie polega na rozporządzeniu rzeczą lub prawem majątkowym, przy czym chodzi wyłącznie o rozporządzenia prawnie ważne, w wypadku bowiem rozporządzenia nieważnego nie ma zagrożenia dla zaspokojenia wierzycieli. Darowanie polega na nieodpłatnym przekazaniu lub nieodpłatnym nieodebraniu rzeczy lub prawa majątkowego.

Przedmiotem ochrony w art. 300 § 2 k.k. jest nie tylko obrót gospodarczy, lecz także powaga orzeczeń sądowych. Przedmiotem bezpośredniego działania sprawcy musi być "mienie zajęte lub zagrożone zajęciem". Nie chodzi więc tu o jakiekolwiek mienie oskarżonego, ale o te składniki, które są zajęte lub też istnieje konkretne, realne niebezpieczeństwo ich zajęcia, z którym należy się liczyć (zob. wyrok SN z dnia 17 listopada 2011 r., sygn. V KK 226/11, OSNKW 2012, Nr 2, poz. 21). Ta ostatnia sytuacja ma miejsce już wtedy, gdy wierzyciel w sposób niedwuznaczny daje do zrozumienia, że podjął decyzję o dochodzeniu swojego roszczenia majątkowego na drodze sądowej. Tym bardziej "zagrożenie zajęciem" wchodzi w grę, gdy orzeczenie uwzględniające pretensję wierzyciela zapadło.

Ustalenie, że udaremnianie lub uszczuplanie zaspokojenia wierzyciela nastąpiło in concreto w rezultacie rozporządzenia przez oskarżonego tym składnikiem majątku, który był zajęty lub zagrożony zajęciem, należy do istoty przestępstwa z art. 300 § 2 k.k , a stwierdzenie tej okoliczności w opisie czynu jest warunkiem uznania, że sprawca wypełnił swym zachowaniem odnośne znamię ustawowe (postanowienie SN z dnia 1 grudnia 2015 r. V KK 351/15).

Sekwencja zdarzeń, a także motywacja oskarżonego wskazuje, iż działał on z zamiarem bezpośrednim kierunkowym, w celu udaremnienia wykonania tytułu wykonawczego wystawionego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W. M. z dnia 30.08.2012 r. oraz udaremnienia zaspokojenia wierzyciela. Oskarżony przelał pieniądze na rachunek swojego kontrahenta podmiotu (...) Sp. z o. o. sp. komandytowa. Oskarżony miał świadomość istnienia zobowiązania podatkowego w wysokości 3 331 101,81 złotych wobec Urzędu Skarbowego W. M., którego nie uiścił oraz prowadzonego wobec niego postępowania egzekucyjnego. W treści pisma z dnia 30 sierpnia 2012 r. skierowanego do Naczelnika Urzędu Skarbowego W. M. oskarżony wskazał składniki swojego majątku tj. posiadane papiery wartościowe w kwocie 7 000 000 złotych i zadeklarował gotowość ich przekazania tytułem uregulowania zaległości podatkowej wskazując jako datę 26 września 2012 r. Tymczasem oskarżony dnia 27 września 2012 r. nie regulując zobowiązania podatkowego oraz nie czekając na decyzję Urzędu Skarbowego w sprawie jego wniosku o rozłożenie na raty złożył dyspozycję przelewu środków w kwocie 3 450 000 zł na rachunek podmiotu trzeciego (...) Sp. z o.o. sp. komandytowa ,,tytułem rozliczenia zgodnie z umową. W świetle sytuacji majątkowej oskarżonego z pozostałych pieniędzy uzyskanych z wykupu papierów dłużnych wierzyciel mógł zaspokoić w pełni swoje należności w drodze prowadzonej egzekucji. Nie ma bowiem wątpliwości, że w chwili wykonywania przelewu przez oskarżonego środki podlegały zajęciu i powinny zostać przekazane do Urzędu Skarbowego W. M..

Wskutek przelewu środków przez oskarżonego niewątpliwie doszło do udaremnienia zaspokojenia roszczeń wierzyciela i udaremnienia wykonania tytułu wykonawczego albowiem wierzyciel nie mógł już wyegzekwować swojej należności z innych składników majątku oskarżonego.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że swoim zachowaniem E. H. wyczerpał wszystkie znamiona czynu zabronionego z art. 300 § 2 k.k.

Dokonane w sprawie ustalenia faktyczne pozwalają również na przypisanie oskarżonemu winy w czasie popełnienia czynu. Jest on osobą dorosłą, zdolną do rozpoznania znaczenia podejmowanych przez siebie działań, podejmowania racjonalnych decyzji życiowych i właściwego kierowania swoim postępowaniem. W chwili czynu nie znajdował się w żadnej anormalnej sytuacji motywacyjnej, nie zachodziły po jego stronie żadne okoliczności wpływające na wyłączenie bądź ograniczenie winy.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

E. H.

I

Czyn zarzucany oskarżonemu E. H. zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5 (art. 300 § 2 k.k.).

Sąd wymierzając karę oskarżonemu w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k.

W ocenie Sądu stopień winy oskarżonego jest znaczny. Mężczyzna działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim.

Sąd miał również na względzie znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu z 300 § 2 k.k. z uwagi na rodzaj naruszonego dobra, jakim jest obrót gospodarczy, a także godzenie w interesy uprawnionego wierzyciela poprzez działanie zmierzające do uniemożliwienia jemu zaspokojenia tych roszczeń (w tym wysokość kwoty usuniętej spod egzekucji ponad 3 mln złotych).

Oskarżony w sposób zorganizowany i przemyślany wobec prowadzonej egzekucji wyzbył się składnika swojego majątku. Nie ma w tej sprawie okoliczności wyłączających winę oskarżonego, gdyż jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną.

Na korzyść oskarżonego przemawia jego uprzednia niekaralność (mając przy tym na uwadze, iż stan ten, jako swoista norma społeczna nie mógł mieć dominującego charakteru przy wymiarze kary) oraz warunki i właściwości osobiste oskarżonego, w tym ustabilizowany tryb życia.

Sąd uznał, że zasadnym jest orzeczenie wobec oskarżonego kary zbliżonej do dolnej granicy zagrożenia, która jednak z uwagi na wysokość zobowiązania, którego wykonanie oskarżony swym czynem utrudnił jest wyższa niż minimalna. Z uwagi na rozmiar wyrządzonej szkody - oskarżony bowiem dokonując przelewu na sumę 3 450 000 złotych skutecznie usunął spod egzekucji środki pieniężne, które były składnikiem jego majątku mogącym w pełni zaspokoić roszczenie wierzyciela - Sąd uznał za zasadne wymierzenie oskarżonemu kary 10 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd uznał iż jedynie ww. kara pozbawienia wolności jest w stanie spełnić swoje cele wobec oskarżonego. Orzeczona kara pozostaje w odpowiedniej proporcji do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu, a także nie przekracza stopnia jego winy. Kara powinna odnieść właściwy skutek w zakresie realizacji dyrektywy prewencji indywidualnej, zarówno w jej wychowawczym jak i zapobiegawczym aspekcie. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał uprzednią niekaralność oskarżonego oraz fakt, że ze dokonał on wpłaty 410 000 złotych na poczet zobowiązania podatkowego.

Jednocześnie Sąd nie zdecydował się na zastosowanie art. 37a § 1 kk, to znaczy na wymierzenie oskarżonemu kary grzywny bądź ograniczenia wolności albowiem w ocenie Sądu byłyby to kary zbyt łagodne do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu.

II

I

Sąd uznał, iż w przypadku oskarżonego występuje pozytywna prognozy kryminologiczną, albowiem w ocenie Sądu właściwości i warunki osobiste oskarżonego uzasadniają przekonanie, że nie powróci on do przestępstwa i będzie przestrzegać porządku prawnego. Podkreślić należy, że kara bezwzględnego pozbawienia wolności stanowi środek ostateczny, po który można sięgnąć tylko wtedy, gdy żadna z wymienionych kar lub żaden środek karny nie spełni celów kary.

Sąd uznał, że wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności nie jest konieczne dla wdrożenia oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego. Orzeczenie wobec oskarżonego okresu 2 lat próby wyklucza, w ocenie Sądu, poczucie bezkarności u oskarżonego, albowiem wymusza na nim konieczność przestrzegania porządku prawnego, a w razie popełnienia przestępstwa skutkuje lub może skutkować, w zależności od jego rodzaju i orzeczonej kary, wykonaniem orzeczonej kary.

III

I

Zawieszając warunkowo wykonanie kary pozbawienia wolności, sąd na podstawie art. 72 § 1 k.k. zobligowany był nałożyć na oskarżonego jeden z obowiązków wskazanych w tym przepisie, albowiem nie orzekał w tej sprawie żadnych środków karnych. Sąd nałożył na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. na oskarżonego E. H. obowiązek informowania Sądu o przebiegu okresu próby uznając, że obowiązek ten będzie odpowiednim uzupełnieniem okresu próby i pozwoli należycie kontrolować i zapewnić jej poprawny przebieg

IV

I

W ocenie Sądu, koniecznym jest, by oskarżony poniósł bezpośrednią i odczuwalną dolegliwość związaną z popełnieniem przez niego czynu zabronionego, która będzie go dodatkowo mobilizowała do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości i spełni swe cele wychowawcze. Wobec tego, iż oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej Sąd wymierzył mu karę grzywny w rozmiarze 200 stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 500 zł, uznając ją za odpowiednią dla oskarżonego. Przy wymiarze tej kary Sąd uwzględnił wszystkie wymienione wyżej okoliczności. Określając ilość stawek dziennych Sąd uwzględnił stopień szkodliwości społecznej czynu oraz zawinienia, natomiast przy ustaleniu wysokości jednej stawki Sąd wziął pod uwagę fakt, iż oskarżony, w ocenie Sądu, jest w stanie wymierzoną mu karę uiścić.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie orzekał obowiązku naprawienia szkody, bowiem szkoda dnia 31 maja 2016 r. w całości została naprawiona przez podmiot do tego zobowiązany tj. Bank (...) S.A., który przekazał Urzędowi Skarbowemu W. M. kwotę 3 932 818,45 złotych która została w całości rozliczona na poczet podatku dochodowego w wysokości 19 % pobieranego z pozarolniczej działalności gospodarczej za 2011 r. dochodzonego na podstawie tytułu wykonawczego(k. 1363).

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyro ku

Przytoczyć okoliczności

V

Na koszty sądowe, które Sąd zasądził od oskarżonego E. H. złożyły się następujące kwoty:

- kwoty 40 złotych tytułem ryczałtu za doręczanie wezwań i innych pism w postępowaniu przygotowawczym oraz przed Sądem I instancji, tj. kwota 20 zł (§ 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym, Dz. U. z 2013 r. poz. 663);

-90 złotych tytułem opłaty za wydanie informacji o oskarżonym z Krajowego Rejestru Karnego w postępowaniu przygotowawczym oraz przed Sądem I instancji (§ 3 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego, Dz. U. poz. 861 z późn. zm.);

-378,72 złotych (2 x189,36 złotych) za wydanie opinii sądowo-psychiatrycznej dot. oskarżonego

- 20 180 złotych tytułem opłaty (art. 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).

Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 627 k.p.k., zgodnie z którym, od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa. Wobec powyższych wyliczeń Sąd zasądził od oskarżonego E. H. koszty sądowe w wysokości 20 688,72 zł, na co złożyła się kwota 508,72 zł wydatków poniesionych w sprawie oraz kwota 20 180 zł tytułem opłaty od wymierzonej kary.

Oskarżony ma możliwość ich uiszczenia, a koszty te są tylko i wyłącznie wynikiem zachowania oskarżonego, nie można w tym stanie rzeczy oczekiwać, że ogół społeczeństwa, w tym osoby które przestrzegają nałożone na nich obwiązki, ze swoich podatków będą ponosić konsekwencje finansowe zachowania oskarżonego. Oskarżony jest osobą, która prowadziła wcześniej działalność gospodarczą, a obecnie jak deklaruje nie pracuje – ale z uwagi na posiadane wykształcenie oraz doświadczenie zawodowe jak również zgromadzony majątek ma duże możliwości zarobkowe, a więc ma możliwość regulowania swoich zobowiązań finansowych.

1Podpis