Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 listopada 2021 r.

Sąd Rejonowy w Rybniku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2021 r. w Rybniku na rozprawie

sprawy z powództwa M. J.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A.
w S. na rzecz powoda M. J. kwotę 484,00 (czterysta osiemdziesiąt cztery 00/100) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 637,00 (sześćset trzydzieści siedem 00/100) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu,

3.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w R. kwotę 833,21 (osiemset trzydzieści trzy 21/100) złotych tytułem zwrotu wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 1695/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 16 lipca 2020 roku powód M. J. domagał się zasądzenia od (...) S.A. w S. kwoty 484 zł
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu. W uzasadnieniu powód wywodził, że w dniu 17 października 2017 roku w wyniku zdarzenia drogowego uszkodzony został pojazd marki C. nr rej. (...), będący własnością A. S.. Sprawca szkody kierował pojazdem, na który posiadał polisę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego wykupioną u pozwanego. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność
i wypłacił na rzecz poszkodowanego część należnego odszkodowania z tytułu najmu pojazdu w wysokości 308 zł. Powód wstąpił w prawa poszkodowanego na podstawie umowy cesji
z dnia 5 grudnia 2017 roku. Wskazał, iż domaga się części należnego odszkodowania
z tytułu najmu pojazdu w kwocie 484 zł (k.3-5v).

Starszy referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Rybniku nakazem zapłaty
w postępowaniu upominawczym uznał roszczenie w całości (k.33).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. Wskazał, iż zaproponował poszkodowanemu możliwość zorganizowania przez niego najmu i poinformował, że w razie samodzielnego wynajmu zweryfikuje stawkę do 190 zł za dzień. Podniósł, iż poszkodowany miał możliwość odliczenia podatku VAT, dlatego powód wypłacił kwotę netto. Zarzucił, że zasadny czas najmu wynosi jedynie ekonomicznie i technologicznie uzasadniony okres przestoju, który pozwany określił na dwa dni robocze (k.38-41).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 października 2017 roku w wyniku zdarzenia drogowego uszkodzony został pojazd marki C. nr rej. (...) stanowiący własność A. S.. Sprawca szkody kierował pojazdem, który posiadał polisę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego wykupioną w (...) S.A. w S..

/okoliczność bezsporna/

Poszkodowany A. S. zgłosił powstanie szkody w jego pojeździe pozwanej w dniu 24 października 2017 roku.

/okoliczność bezsporna/

Poszkodowany w dniu 5 grudnia 2017 roku wynajął samochód zastępczy N. (...) u powoda, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...), na okres od dnia 5 grudnia 2017 roku do zakończenia naprawy. Poszkodowany zakończył najem w dniu 12 grudnia 2017 roku. Cena netto za dobę wyniosła 340 zł netto. Łącznie koszt najmu wyniósł 2.720 zł netto (3.345,60 zł brutto). Powód wysłał fakturę pozwanemu, który odebrał ją 19 grudnia 2017 roku. Samochód był niezbędny poszkodowanemu do wykonywania obowiązków zawodowych i rodzinnych. Poszkodowany w chwili powstania i likwidacji szkody był płatnikiem podatku VAT.

/dowód: umowa k.10, ogólne warunki najmu k.11, cennik k.12, protokół zdawczo-odbiorczy k.13, faktura k.14 wraz z dowodem odbioru k.14v, umowa cesji k.15, arkusz naprawy pojazdu k.21, zeznania świadka S. F. k.98, zeznania świadka A. S. k.119-120/

W dniu 5 grudnia 2017 roku poszkodowany zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności z tytułu odszkodowania za szkodę spowodowaną zdarzeniem komunikacyjnym z dnia 17 października 2017 roku.

/dowód: umowa cesji k.15/

W dniu 13 grudnia 2017 roku pozwany wypłacił powodowi 308 zł z tytułu najmu pojazdu.

/okoliczność bezsporna/

W dniu 29 grudnia 2017 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty. Wezwanie doręczono w dniu 3 stycznia 2018 roku.

/dowód: wezwanie do zapłaty k.16 wraz z dowodem odbioru k.16v/

Powód odwołał się od decyzji ubezpieczyciela i ponownie podtrzymał żądanie zapłaty. Odwołanie pozwany odebrał w dniu 28 lutego 2018 roku. Pismem z 5 kwietnia 2018 roku pozwany negatywnie rozpatrzył odwołanie.

/dowód: odwołanie k.19 wraz z dowodem odbioru k.20/

Uzasadniony czas najmu wynosił 7 dni kalendarzowych. Uszkodzony samochód C. (...) należał do klasy I minibusów. Przedstawicielem tej samej klasy był wynajęty N. (...). Średnia dzienna stawka czynszu najmu samochodu zastępczego na rynku lokalnym przez inne firmy trudniące się wynajmem samochodów podobnych do uszkodzonego i wynajmowanego wynosiła 274 zł brutto (222,76 zł netto). Dolna granica wynosiła 170 zł brutto, górna – 378 zł brutto.

/dowód: opinia k.107-111v, opinia uzupełniająca k.139-140/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków S. F. i A. S., pisemnej opinii biegłego sądowego P. B. oraz opinii uzupełniającej, a także dołączonych dokumentów.

Zeznania świadków Sąd uznał za wiarygodne, ponieważ znajdowały potwierdzenie
w dokumentach zebranych w niniejszej sprawie. Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować ich wiarygodność i szczerość.

Dokumenty, na podstawie których ustalono stan faktyczny Sąd uznał za całkowicie wiarygodne. Ich autentyczność nie była kwestionowana przez strony, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

Sporządzone przez biegłego opinia główna i uzupełniająca były jasne, kompletne, obiektywne, spójne i logiczne oraz uwzględniły zebrany w sprawie materiał dowodowy.

Są d zwa żył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z art. 822 § 1 i 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1 , będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Szkoda, mająca charakter dynamiczny i zmienny w czasie, obejmuje nie tylko bezpośrednie następstwa zdarzenia szkodzącego, ale także dalsze, powstałe już po zdarzeniu szkodzącym, w tym w związku z poniesieniem kosztów najmu pojazdu zastępczego w czasie, w którym poszkodowany nie mógł korzystać z uszkodzonego pojazdu służącego mu do wykonywania działalności zawodowej lub gospodarczej albo pomocnego w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych.

Poza sporem pozostawała kwestia odpowiedzialności pozwanego za zdarzenie z dnia 17 października 2017 roku. Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia wysokości roszczenia o zwrot kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Zarzut pozwanego, że odszkodowanie należy się powodowi w kwocie netto, ponieważ poszkodowany w chwili powstania szkody i jej likwidacji był płatnikiem VAT, zasługiwał na uwzględnienie.

Sąd na podstawie opinii biegłego ustalił, iż uzasadniony czas przeprowadzenia naprawy uszkodzonego pojazdu wynosił 7 dni kalendarzowych, a średnia stawka najmu pojazdu należącego do klasy I minibus opiewała na 274 brutto, czyli 222,76 zł netto. Odszkodowanie z tytułu najmu powinno zatem wynieść 1.559,32 zł. Ustalona przez powoda dzienna stawka czynszu najmu samochodu zastępczego była zawyżona i nie mieściła się
w granicach czynszu stosowanego na rynku lokalnym przez inne firmy trudniące się wynajmem samochodów podobnych do uszkodzonego i wynajętego. Jednakże warto zaznaczyć, że pozwany znacząco zaniżył przyznane odszkodowanie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uwzględnił powództwo w całości, ponieważ dochodzona przez powoda kwota 484 zł mieściła się w granicach ustalonej szkody (1.559,32 zł – 308 = 1.251,32 zł).

O odsetkach od zasądzonej kwoty Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c., zgodnie z żądaniem pozwu tj. od dnia 19 stycznia 2018 roku, czyli 30 dni od doręczenia faktury VAT pozwanemu.

O kosztach Sąd orzekł na mocy art. 98 k.p.c. W punkcie 2 wyroku Sąd zasądził zatem od pozwanej na rzecz powoda koszty procesu w łącznej wysokości 637 zł, na które złożyły się wydatki z tytułu: opłaty sądowej od pozwu w kwocie 30 zł, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa procesowego – 17 zł, wynagrodzenia pełnomocnika – 90 zł oraz uiszczonej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego – 500 zł. Stawka pełnomocnika wynika z § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Od kosztów zasądzono również odsetki ustawowe za opóźnienie zgodnie z dyspozycją art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

W toku postępowania biegłemu sądowemu przyznano wynagrodzenie w wysokości 1.333,21 zł (941,92 zł + 391,29 zł). Po odliczeniu wpłaconej przez powoda zaliczki
w wysokości 500 zł, część wynagrodzenia biegłego w kwocie 833,21 zł została wypłacona
z funduszu Skarbu Państwa. W związku z powyższym podstawie art. 113 ust. 1 u.k.s.c. w zw.
z art. 83 ust. 2 u.k.s.c. oraz w zw. z art. 98 k.p.c. Sąd w punkcie 3 wyroku nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku od pozwanego ww. kwotę.

Sędzia Sądu Rejonowego

Agata Mikołajczyk