Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III K 157/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lipca 2022 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Andrzej Lewandowski

Ławnicy: Grażyna Skwirowska

Jolanta Stopa

Protokolant: Kacper Gąsiorowski

przy udziale Prokuratora: Jacka Grabonia

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu: 28 sierpnia 2020 roku, 8 listopada 2021 roku, 7 grudnia 2021 roku, 18 stycznia 2022 roku, 11 marca 2022 roku, 22 kwietnia 2022
roku, 3 czerwca 2022 roku, 14 czerwca 2022 roku i 1 lipca 2022 roku we Wrocławiu

sprawy:

I.  M. L.

syna T. i R. z domu S.

urodzonego (...) w b.

oskarżonego o to, że:

1.  w okresie od nieustalonego dnia na przełomie lutego i marca 2019 roku do 28 czerwca 2019 roku w J., gmina Ś., na terenie posesji nr (...), wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,
działając wspólnie i w porozumieniu z H. K. (1) wytworzył
znaczną ilość co najmniej 18,95 grama substancji psychotropowej -
mefedronu oraz usiłował w tym samym miejscu przy pomocy posiadanej ilości prekursorów określonego rodzaju i odpowiednich urządzeń, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając wspólnie i w porozumieniu z H. K. (1) wytworzyć znaczną ilość substancji psychotropowej – mefedronu, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na ujawnienie miejsca wytwarzania substancji psychotropowej przez funkcjonariuszy Policji;

to jest o przestępstwo z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. oraz art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k.

2.  w okresie od nieustalonego miesiąca 2019 roku do dnia 28 czerwca 2019 roku w J., gmina Ś. w miejscu zamieszkania oraz w okolicy J. na terenach leśnych w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy, uprawiał 141 krzaków konopi innych niż włókniste, która to uprawa mogła dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste - co najmniej 30.360 porcji;

to jest o przestępstwo z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k.

II.  H. K. (1)

syna D. i M. z domu P.

urodzonego (...) w Ś.

oskarżonego o to, że:

3.  w okresie od nieustalonego dnia na przełomie lutego i marca 2019 roku do 28 czerwca 2019 roku w J., gmina Ś., na terenie posesji nr (...), wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,
działając wspólnie i w porozumieniu z M. L. wytworzył
znaczną ilość co najmniej 18,95 grama substancji psychotropowej -
mefedronu oraz usiłował w tym samym miejscu przy pomocy posiadanej ilości prekursorów określonego rodzaju i odpowiednich urządzeń, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając wspólnie i w porozumieniu z H. K. (1) wytworzyć znaczną ilość substancji psychotropowej – mefedronu, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na ujawnienie miejsca wytwarzania substancji psychotropowej przez funkcjonariuszy Policji;

to jest o przestępstwo z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. oraz art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o
przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k.

4.  w dniu 01 lipca 2019 roku w Ś., gmina Ś. posiadał, wbrew przepisom ustawy, substancję psychotropową w postaci (...) (E.) w ilości 0,04 grama przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi;

to jest przestępstwo z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii

* * * * *

I.  w miejsce czynu zarzucanego oskarżonemu w punkcie pierwszym części wstępnej wyroku uznaje M. L. za winnego tego, że na przełomie lutego i marca 2019 roku do 28 czerwca 2019 roku w J., gmina Ś., na terenie posesji nr (...), wbrew przepisom ustawy, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił pomocy H. K. (1) w wytworzeniu co najmniej 5 gramów substancji psychotropowej – mefedronu w ten sposób, że udostępniał mu pomieszczenie w swoim domu, w którym był produkowany mefedron i przechowywał narzędzia niezbędne do produkcji tej substancji, to jest o przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 19 § 2 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 60 § 6 pkt. 2 k.k. wymierza mu karę
1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w ilości 50
(pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 (czterdziestu) złotych;

II.  w miejsce czynu zarzucanego oskarżonemu w punkcie pierwszym części wstępnej wyroku uznaje M. L. za winnego tego, że w dniu 28 czerwca 2019 roku w J., gmina Ś., na terenie posesji nr (...), wbrew przepisom ustawy, posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci 18,95 grama mefedronu, tj. przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

III.  uznaje M. L. za winnego popełnienia zarzucanego mu
czynu opisanego w punkcie drugim części wstępnej wyroku, eliminując z opisu czynu stwierdzenie, że oskarżony działał w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, to jest o przestępstwa z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 63 § 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. łączy wymierzono oskarżonemu M. L. kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 2
(dwóch) lat pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu M. L. okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 28 czerwca 2019 roku od godz. 19:00
do dnia 25 listopada 2019 roku do godz. 10:15;

VI.  w miejsce czynu zarzucanego oskarżonemu w punkcie trzecim części
wstępnej wyroku uznaje H. K. (1) za winnego tego, że na przełomie lutego i marca 2019 roku do 28 czerwca 2019 roku w J., gmina Ś., na terenie posesji nr (...), wbrew przepisom ustawy, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,
działając wspólnie i w porozumieniu z M. L. wytworzył co najmniej 5 gramów substancji psychotropowej – mefedronu, to jest o przestępstwo z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o
przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na podstawie art.
53 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

VII.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 i 2 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu H. K. (1) kary pobawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

VIII.  na podstawie art. 72 § 1 pkt. 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego H. K. (1) do informowania kuratora o przebiegu okresu próby w odstępach sześciomiesięcznych, poczynając od 6 (szóstego) miesiąca od uprawomocnienia się wyroku;

IX.  na podstawie art. 17 § 1 pkt. 2 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. uniewinnia oskarżonego H. K. (1) od popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie czwartym części wstępnej wyroku.

X.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu H. K. (1) okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 1 lipca 2019 roku od godz. 6:15 do dnia 26 września 2019 roku do godz. 14:40;

XI.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwraca oskarżonemu M.
L. dowody rzeczowe w postaci laptopa koloru czarnego z napisem A., urządzenia typu tablet z napisem (...), telefonu typu smartphone z napisem S. wymienione w wykazie dowodów rzeczowych nr I/56/20/P pod poz. 1, 3 i 4 ppkt. 7;

XII.  na podstawie art. 70 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodów rzeczowych wymienionych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/56/20/P pod poz. 5-24, 30-33, 41, 43-44 oraz w wykazie dowodów rzeczowych nr II/1340/20/N pod poz. 1-17, zarządzając ich zniszczenie;

XIII.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. P. kwotę 2483,84 zł (dwa tysiące czterysta osiemdziesiąt trzy złote i osiemdziesiąt
cztery grosze) tytułem kosztów nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu M. L. z urzędu;

XIV.  na podst. art. 633 k.p.k. i art. 17 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe: M. L. w kwocie 6270,56 zł (sześć tysięcy dwieście siedemdziesiąt złotych pięćdziesiąt sześć groszy), a H. K. (1) w kwocie
1667,91 zł (tysiąc sześćset sześćdziesiąt siedem złotych dziewięćdziesiąt
jeden groszy), w tym wymierz im opłaty: M. L. w kwocie 300 (trzystu) złotych a H. K. (1) w kwocie 180 (stu osiemdziesięciu) złotych.

G rażyna Skwirowska Andrzej Lewandowski Jolanta Stopa

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 157/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. L.

H. K. (1)

Czyn przypisany M. L. w punkcie pierwszym części dyspozytywnej wyroku.

Na przełomie lutego i marca 2019 roku do 28 czerwca 2019 roku w J., gmina Ś., na terenie posesji nr (...), wbrew przepisom ustawy, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił pomocy H. K. (1) w wytworzeniu co najmniej 5 gramów substancji psychotropowej – mefedronu w ten sposób, że udostępniał mu pomieszczenie w swoim domu, w którym był produkowany mefedron i przechowywał narzędzia niezbędne do produkcji tej substancji.

Czyn przypisany H. K. (1) w punkcie szóstym części dyspozytywnej wyroku.

Na przełomie lutego i marca 2019 roku do 28 czerwca 2019 roku w J., gmina Ś., na terenie posesji nr (...), wbrew przepisom ustawy, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wytworzył co najmniej 5 gramów substancji psychotropowej – mefedronu.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.

M. L. zamieszkiwał u swojego ojca, w domu jednorodzinnym znajdującym się w miejscowości J.. Dom znajdował się na uboczu.

H. K. (1) poprosił M. L. o udostępnienie mu pokoju do produkowania mefedronu, na co ten się zgodził. W zamian za to M. L. miał otrzymać część wytworzonego mefedronu.

częściowe wyjaśnienia

M.

L.

55-56,

62-63,

490-496,

540-541,

668

częściowe wyjaśnienia

H. K. (1)

184-186,

668v-669v

pośrednio zeznania

T. L.

48-49,

173,

687v,

691v-692v

pośrednio

zeznania

P. K.

277-278,

671

2.

H. K. (1) zakupił niezbędne do wytwarzania mefedronu narzędzia. Wszystkie przyrządy i odczynniki kupił za pośrednictwem internetu na stronie chemland.pl i portalu a. zaś potrzebne prekursory na stronie biochemia.com.pl oraz na portalu a.. W internecie znalazł przepis na wytwarzanie mefedronu, który wydął mu się prosty. W szkole średniej był uczniem klasy z rozszerzonym zakresem chemii.

H. K. (1) nie posiadał samochodu, wobec czego poprosił T. T. (2) o pomoc w przewiezieniu paczek z produktami do domu M. L.. T. T. (2) przystał na propozycję i przewiózł zamknięte paczki w ramach przysługi koleżeńskiej.

częściowe wyjaśnienia

M.

L.

55-56,

62-63,

490-496,

540-541,

668

częściowe wyjaśnienia

H. K. (1)

184-186,

668v-669v

zeznania

T. T. (2)

188-189

opinia z zakresu badań informatycznych wraz z załącznikiem w postaci 2 płyt DVD

409-418

3.

H. K. (1) kilkukrotnie przychodził do M. L., w celu wytworzenia substancji psychotropowej. M. L. przynosił mu ze strychu uprzednio przewiezione narzędzia do produkcji mefedronu. H. K. (1) zabierał pudła z przedmiotami, i zamykał się z nimi w jego pokoju, gdzie wytworzył łącznie co najmniej pięć gramów mefedronu. Za pierwszym i drugim razem udało mu się wytworzyć po około jednym gramie mefedronu, a za trzecim razem około 3 gramów substancji psychotropowej. Wytworzoną substancję następnie zabierał ze sobą.

częściowe wyjaśnienia

M.

L.

55-56,

62-63,

490-496,

540-541,

668

częściowe wyjaśnienia

H. K. (1)

184-186,

668v-669v

pośrednio zeznania

T. L.

48-49,

173,

687v,

691v-692v

zeznania

P. K.

277-278,

671

pośrednio

zeznania

J. L.

280

zeznania

K. M. (1)

476-476

protokół oględzin miejsca ujawnienia szkła laboratoryjnego i substancji chemicznych z dnia 28.06.2019 roku

9-13

materiał poglądowy dot. oględzin w miejscowości J. (...)

26-46

wstępne badania fizykochemiczne

54

Opinia uzupełniająca do opinii z zakresu badań fizykochemicznych

678-679

protokół przeszukania domu jednorodzinnego w miejscowości (...) z dnia 01.07.2019 roku

139-143

protokół okazania osoby z dnia 02.07.2019 roku

167-168

opinia z zakresu fizykochemii

359-361

protokół oględzin danych odczytanych z telefonu R.

447-465

opinia z zakresu fizykochemii

508-509

1.1.2.

M. L.

Czyn przypisany M. L. w punkcie II. części dyspozytywnej wyroku.

W dniu 28 czerwca 2019 roku w J., gmina Ś., na terenie posesji nr (...), wbrew przepisom ustawy, posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci 18,95 grama mefedronu.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. L. posiadał w domu znajdującym się w miejscowości J. substancje psychotropową w postaci 18,95 gramów mefedronu. Znajdował się on w 24 woreczkach foliowych.

częściowe wyjaśnienia

M.

L.

55-56,

62-63,

490-496,

540-541,

668

pośrednio zeznania

T. L.

48-49,

173,

687v,

691v-692v

Protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych w miejscowości J. (...) z dnia 28 czerwca 2019 r.

3-5

protokół oględzin miejsca ujawnienia szkła laboratoryjnego i substancji chemicznych z dnia 28.06.2019 roku

9-13

protokoły użycia testera narkotykowego z dnia

28.06.2019 roku

14-15

protokół użycia wagi z dnia 28.06.2019 roku

16-17

wstępne badania fizykochemiczne

54

opinia z zakresu fizykochemii

359-361

Opinia uzupełniająca do opinii z zakresu badań fizykochemicznych

678-679

1.1.3.

M. L.

Czyn przypisany M. L. w punkcie III. części dyspozytywnej wyroku.

W okresie od nieustalonego miesiąca 2019 roku do dnia 28 czerwca 2019 roku w J., gmina Ś. w miejscu zamieszkania oraz w okolicy J. na terenach leśnych, wbrew przepisom ustawy, uprawiał 141 krzaków konopi innych niż włókniste, która to uprawa mogła dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste - co najmniej 30.360 porcji.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. L. w okresie od nieustalonego miesiąca 2019 roku do dnia 28 czerwca 2019 roku w miejscu zamieszkania w J. oraz w pobliskich terenach leśnych, uprawiał 141 krzaków konopi innych niż włókniste. Co drugi dzień, chodził podlewać uprawę, nosząc każdorazowo wodę w dwudziestolitrowych baniakach.

częściowe wyjaśnienia

M.

L.

55-56,

62-63,

490-496,

540-541,

668

pośrednio zeznania

T. L.

48-49,

173,

687v,

691v-692v

zeznania

K. C.

196-199

zeznania P. K.

277-278,

671

zeznania

M. B.

678v-679

protokół oględzin miejsca ujawnienia roślin w zagajniku leśnym w J. z dnia 29.06.2019 roku

51-53

protokół eksperymentu procesowego tj. wskazanie miejsc uprawy konopi indyjskich inne niż włókniste z dnia 30.06.2019 roku

77-122

opinia z zakresu fizykochemii

365-367

opinia z zakresu badań informatycznych wraz z załącznikiem w postaci 3 płyt DVD

389-401

protokół oględzin danych odczytanych z laptopa marki A.

419-426

protokół oględzin danych odczytanych z tabletu Pentagram Quadra

427-432

protokół oględzin danych odczytanych z telefonu S.

440-442

Uprawa mogła dostarczyć 30.360 porcji ziela konopi innych niż włókniste. Z pełni dojrzałej rośliny konopi innych niż włókniste można uzyskać około 22 g jej kwiatowych wierzchołków, które stanowią typowy przedmiot obrotu środkiem odurzającym w postaci ziela konopi innych niż włókniste. Najmniejsza porcja handlowa ziela konopi innych niż włókniste w postaci kwiatowych wierzchołków stanowi około 0,1 g, co szacunkowo ze wszystkich zabezpieczonych roślin pozwoliłoby na otrzymanie około 3036 g kwiatowych wierzchołków, a co za tym idzie pozwoliłoby na sporządzenie około 30360 najmniejszych porcji.

opinia z zakresu fizykochemii

365-367

M. L. jest bezdzietnym kawalerem. Legitymuje się wykształceniem gimnazjalnym. Uprzednio był karany, w tym za przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. oraz za przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, popełnione w okresie od marca do maja 2018 roku, mocą wyroku który uprawomocnił się z dniem 27 listopada 2019 r. Warunki z art. 64 k.k. nie zachodzą.

Jest pracownikiem budowlany z dochodem 2500-3000 złotych miesięcznie.

T. criminis nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia zarzucanych mu czynów i pokierowania swoim postępowaniem- nie zachodzą warunki z art. 31 § 1 i 2 k.k.

częściowe wyjaśnienia M. L.

55-56,

62-63,

490-496,

540,

681

dane o karalności M. L.

21-23,

250-252,

519-521,

668v-669v

wywiad środowiskowydot. M.

L.

350-352

Dane w trybie
art. 213 § 1 kpk dot. M. L.

513

odpis wyroku Sądu Rejonowego II Wydział Karny w Ś. z dnia 19.11.2019 roku o sygnaturze II K 362/19

522-523

Kwestionariusz zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień (2)

646-657,

658-662

Opinia psychiatryczna

628- 633

H. K. (1) jest bezdzietnym kawalerem Ma wykształcenie średnie, ogólnokształcące. Obecnie jest studentem drugiego roku (...) Szkoły (...), pozostaje na utrzymaniu rodziców. Dotychczas niekarany.

częściowe wyjaśnienia

H. K. (1)

184-186,

668v-669v

dane o karalności H. K. (1)

176-179,

253,

518

wywiad środowiskowy dot. H. K. (1)

355-356

Dane w trybie art. 213 § 1 kpk dot. H. K. (1)

514

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

H. K. (1)

Czyn zarzucany H. K. (1) w punkcie czwartym części wstępnej wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Podczas przeszukania domu zamieszkiwanego przez H. K. (1) ujawniono 0,04 gramów (...). Były to zabrudzenia z worka do pakowania próżniowego oraz zebrane na kartce koloru niebieskiego i na powierzchni cylindra miarowego.

częściowe wyjaśnienia

H. K. (1)

184-186,

668v-669v

protokół przeszukania domu jednorodzinnego w miejscowości (...) z dnia 01.07.2019 roku

139-143

protokół użycia wagi z dnia 01.07.2019 roku

146

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1. (1-3)

1.1.2.

1.1.3.

częściowe wyjaśnienia

M.

L.

Wyjaśnienia M. L. znajdują odzwierciedlenie w wyjaśnieniach H. K. (1), zeznaniach T. L. oraz protokołach przeszukań i oględzin. Wyjaśnienia są konsekwentne i w przeważającej większości zasługują na wiarę. Oskarżony już podczas pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego przyznał się do uprawy marihuany ujawniona u niego w domu oraz wskazał, że kolejna znajduje się w lesie, opisując jej lokalizację oraz wskazując, że podlewał uprawę co drugi dzień, nosząc dwudziestolitrowe bańki wody. Wyjaśnił, że wytwarzany był czysty mefedron, wskazując, że u niego w pokoju wytwarzał go przez pół dnia H. K. (1), który następnie brał ze sobą. W zamian za to otrzymywał cyt. „towar”. Sprzęt do produkcji miał otrzymać od T. T. (2), który przywiózł mu go do domu, co koresponduje z wyjaśnieniami H. K. (1), który przyznał, że z uwagi na to, że nie posiadał samochodu poprosił T. T. (2) o pomoc w przewiezieniu sprzętu do domu M. L.. Okoliczność ta została potwierdzona także zeznaniami T. T. (2). Oskarżony M. L. podczas kolejnego przesłuchania potwierdził złożone wcześniej wyjaśnienia, przyznając się do przedstawionego zarzutu. Również na posiedzeniu aresztowym przyznał się do zarzucanych czynów i wskazał, że dom w którym zamieszkiwał był na uboczu, zaś jako był osobą bezrobotną zajmował się uprawa konopi indyjskich. Przyznał, że pomagał wytwarzać mefedron H. K. (1). Podczas kolejnego przesłuchania, M. L. odniósł się do „zrzutów ekranu” z nagrania znajdującego się w jego laptopie, wyjaśniając, że jest to plantacja, którą pokazał funkcjonariuszom policji, następnie prostując, że nie była to jednak ich plantacja, tylko nagrana jakaś inna w lesie. Odnosząc się do wydruku z korespondencji z tabletu wyjaśnił, że nie pisał takich wiadomości. Co do zdjęcia, wskazał, że pobrał je z Internetu. Odnosząc się do zdjęć ujawnionych na laptopie, wyjaśnił, że nie wie w jakim miejscu były wykonywane. Na pytania swojego obrońcy wskazał, że H. K. (1) spędzał u niego za każdym razem około trzech godzin, produkując 3 gramy. Przed sądem podtrzymał złożone wyjaśnienia, wskazując, że jedynie udostępniał miejsce do produkcji mefedronu.

1.1.1. (1-3)

1.2.1.

częściowe wyjaśnienia

H. K. (1)

Sąd w większości daje wiarę wyjaśnieniom oskarżonego złożonym podczas pierwszego przesłuchania w trakcie śledztwa. H. K. (1) przyznał wtedy, że chciał wyprodukować mefedron i poprosił o udostępnienie miejsca M. L., który na wszystko się godzi, a on to wykorzystał. Wyjaśnił także, że kilkukrotnie wyprodukował mefedron. Wyjaśnienia te znajdują odzwierciedlenie w częściowych wyjaśnieniach M. L.. Sąd daje wiarę oskarżonemu, że jedynie trzykrotnie wytwarzał mefedron i znaleziona substancja psychotropowa w domu M. L. nie należy do niego. Brak jest bowiem innych dowodów niż okoliczność ujawnienia podczas przeszukania 18,95 gramów gotowego mefedronu u M. L.. Sam fakt posiadania przez M. L. substancji psychotropowej nie może bowiem automatycznie przesądzać o tym, że została ona wyprodukowana przez H. K. (1), nawet mając na względzie, że sprzęt do jej wytwarzania został zakupiony przez niego. Tym bardziej, że również z wyjaśnień M. L. wynika, że H. K. (1) każdorazowo zabierał wytworzony narkotyk ze sobą. Mając na względzie całokształt zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony wytworzył co najmniej pięć gramów mefedronu. Sąd daje wiarę także w to, że oskarżony nie udzielał nikomu narkotyków i produkował je na własne potrzeby. Wyjaśnienia H. K. (1) zasługują na przyznanie im waloru wiarygodności, jako szczegółowe i przekonywujące. Składając wyjaśnienia w charakterze podejrzanego, H. K. (1) wyjaśnił nawet skąd posiadał przyrządy i odczynniki, wskazując nazwy stron internetowych, na których je zakupił (chemland.pl i a..pl, biochemia.com.pl) oraz wskazał, że przy produkcji zakładał maskę i okulary, bowiem pierwsze raz, gdy to zignorował szczypały go oczy. Wyjaśnienia te korespondują z wyjaśnieniami M. L., a także pośrednio znajdują potwierdzenie w zeznaniach T. L., który widywał H. K. (1) wielokrotnie u swojego syna. Ponadto rozpoznał go także podczas okazania przez lustro fenickie. W konsekwencji, Sąd daje wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, że wytworzył w pokoju M. L. co najmniej pięć gramów mefedronu oraz że zabezpieczona u niego substancja stanowi jego własność.

(1,3)

pośrednio zeznania

T. L.

Świadek złożył szczere i spontaniczne zeznania. Wprawdzie, Sąd z uwagi na zachowanie świadka powziął w wątpliwość co do stanu psychicznego świadka, w szczególności zdolności postrzegania lub odtwarzania przez niego postrzeżeń przez co zarządził jego przesłuchanie w obecności biegłego psychologa. Biegły nie stwierdził jednak braków zdolności do pozostawania świadkiem w sprawie. Biegła zaopiniowała, że świadek działa pod wpływem emocji a deficyty ewentualne nie są znaczące, może być jedynie zaburzona szczegółowość. Świadek T. L. przed sądem podtrzymał złożone w czasie śledztwa zeznania. Świadek będący ojcem M. L. został uprzedzony o treści art. 182 k.p.k., z którego to uprawnienia nie skorzystał. T. L. wskazał, że po tym jak zadzwonił na policję, jego syn zaczął chować wszystkie rzeczy na strych m.in. butelki z płynami, sadzonki marihuany. Zeznał także, że do jego syna ciągle przychodziły różne osoby po narkotyki, nawet w nocy. Wskazał także, że posiada wiedzę, że syn ma uprawę w lesie, bowiem widział jak brał ziemię i butelkę wody. Zeznał również, że brał białe kulki, ale nie wie co w nich było.

1.1.1.  (2)

zeznania

T. T. (2)

Zeznania świadka zasługują na przyznanie im waloru wiarygodności. Zeznania znajdują odzwierciedlenie w wyjaśnieniach M. L. i H. K. (1). Świadek potwierdził okoliczność, że przewiózł na prośbę H. K. (1) 4 pudła od niego z domu, możliwe, że z garażu do domu M. L.. Świadek opisał okoliczności zdarzenia, wskazując, że przewoził paczki samochodem marki V. (...) oraz, że M. L. nie był zaskoczony tym, że przyjechał, bo się go spodziewał.

1.1.3.

zeznania

K. C.

Zeznania świadka przysłużyły się jedynie do potwierdzenia korespondencji z M. L., którego zna za pośrednictwem portalu F. i wskazania, że „samarki” są to worki strunowe.

1.1.1.

1.1.3.

zeznania

P. K.

Zeznania świadka, będącego funkcjonariuszem Policji zasługują na przyznanie im waloru wiarygodności. Świadek opisał interwencję w miejscowości J.. W czasie śledztwa, składając zeznania wskazał, że pełnił służbę i około 17 pojechał do J., gdzie w domu T. L. ujawnili osmolona lufkę i woreczek z kryształkami. Jako, że na miejscu nie było M. L., upozorowali z kolegą, że odjeżdżają z interwencji, co pozwoliło zatrzymać wymienionego i w jego obecności przeprowadzić przeszukanie. Świadek wskazał, że na balkonie ujawnili 3 sadzonki rośliny przypominającej konopie indyjską, na strychu aparaturę i inne urządzenia. Wskazał także, że podczas wykonywania czynności pod dom przyjechał K. C.. Świadek zeznał, że osobą zgłaszająca był tata oskarżonego, który jako jedyny był obecny w miejscu zgłoszenia, gdy przyjechali na miejsce. Na jego prośbę przeszukali pokój w celu ujawnienia narkotyków. Na prośbę T. L. dokonali także przeszukania strychu, bowiem wskazał, że syn ta chodzi i ktoś do niego przyjeżdża. Świadek opisał okoliczności zatrzymania M. L.. Zeznania znajdują odzwierciedlenie w zeznaniach T. L..

1.1.1.  (3)

częściowe

zeznania

J. L.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka z etapu postępowania przygotowawczego. Podczas śledztwa J. L. zeznał bowiem, że zna H. K. (1) ze szkoły, wskazując, że ma wiedzę, że został zatrzymany za produkcje mefedronu oraz wskazał, że H. K. (1) zna się na chemii. Przed sądem podtrzymał te zeznania.

1.1.3.

zeznania

M. B.

Zeznania M. B. zasługują na przyznanie im waloru wiarygodności, jako szczere i spontaniczne. Świadek niczego nie ubarwiał, przedstawiając sytuację, tak jak ją zapamiętał. Sąd ma przy tym na względzie ilość interwencji oraz upływ czasu od sporządzenia notatki urzędowej do dnia przesłuchania na rozprawie. Świadek potwierdził informację ujęte w notatce urzędowej. Wskazał, że M. L. usuwał wiadomości w telefonie.

1.1.1.  (2)

opinia z zakresu badań informatycznych wraz z załącznikiem w postaci 2 płyt DVD

Badaniu poddano m.in. sprzęt elektroniczny należący do H. K. (1). Ujawniono pliki graficzne zawierające zdjęcia roślin, suszu roślinnego, substancji krystalicznej koloru białego, tabletek, zdjęcie ekranu z zamówieniem towaru (...) 84% C. (...)” od użytkownika C., zdjęcie z numerem przesyłki, zdjęcia podgrzewanej szklanej kolby z zawartością, zrzuty ekranu z treścią korespondencji.

1.1.1.  (3)

protokół oględzin miejsca ujawnienia szkła laboratoryjnego i

substancji chemicznych z dnia 28.06.2019 roku

Oględziny zabezpieczonego suszu laboratoryjnego i substancji chemicznych, ujawnionych na strychu domu jednorodzinnego w miejscowości J. (...).

materiał poglądowy dot. oględzin w miejscowości J. (...)

Dokumentacja fotograficzna rzeczy ujawnionych podczas oględzin strychu w domu w miejscowości J..

wstępne badania fizykochemiczne

Podczas wstępnych badań materiałów zabezpieczonych w dniu 28 czerwca 2019 r. wyniki wskazywały na obecność substancji z grupy metylenometkatynonów (mefedron), w kolejnej próbce na obecność bromo- metylopropiofenonu, zaś analiza szkła oraz sprzętu laboratoryjnego wraz z pozostałymi płynami, mogą wskazywać na ujawnienie miejsca produkcji substancji psychotropowej w postaci mefedronu lub (...).

Opinia uzupełniająca do opinii z zakresu badań fizykochemicznych

Biegły sądowy w wyniku przeprowadzonych badań w zabrudzeniach worka do pakowania próżniowego oraz kartce i na powierzchni cylindra miarowego (odpowiednio nr 14.1, 14.2, 15), stwierdził obecność (...) w postaci soli zaś na zabrudzeniach kartki (nr 16) obecność mefedronu oraz jego sole. Obecność ww. substancji psychotropowych świadczy o ich kontakcie z materiałami zawierającymi w swoim składzie substancje psychotropowe. Nie jest możliwe określenie ilości porcji handlowych na podstawie analizy znajdujących się zabrudzeń.

Odnosząc się z kolei do opinii z dnia 20 maja 2020 r., wskazał, że nie jest możliwe wykonanie badań profilujących dla zabrudzeń znajdujących się na powierzchni szkła laboratoryjnego i materiałów znajdujących się w workach oznaczonych nr 1-24.

protokół przeszukania domu jednorodzinnego w miejscowości (...) z dnia 01.07.2019 roku

Protokół przeszukania domu jednorodzinnego, w którym zamieszkiwał H. K. (1). Ujawniono m.in. fiolki, butelki, opakowania, koperty i telefon komórkowy.

protokół okazania osoby z dnia

02.07.2019 roku

Podczas okazania przez lustro fenickie, T. L. rozpoznał H. K. (1), jako osobę która była u jego syna tj. M. L..

opinia z zakresu fizykochemii

W wyniku przeprowadzonych badań w kryształach soli stwierdzono obecność 2-bromo-4- metylopropiofenonu, substancji wykorzystywanej do produkcji mefedronu. Biegły sądowy po dokonaniu analizy protokołu oględzin pod kątem zabezpieczonych przedmiotów (szkło oraz sprzęty laboratoryjne) oraz pod kątem rodzaju płynów zabezpieczonych w oryginalnych opakowaniach z etykietami jak również wyniki badań mogą wskazywać na ujawnienie miejsca produkcji mefedronu.

protokół oględzin danych odczytanych z telefonu R.

Podczas oględzin danych odczytanych z telefonu H. K. (1), które zostały uzyskane w wyniku opinii przeprowadzonej przez Laboratorium Kryminalistyczne KWP, ujawniono w pamięci telefonu zdjęcia, na których znajdują się konopie indyjskie oraz proces ich uprawy, biały proszek, zdjęcia z procesu jego wytwarzania oraz konwersacje pomiędzy H. K. (1) a J. L.. Zdjęcia i konwersacja została załączona do protokołu.

opinia z zakresu fizykochemii

W wyniku przeprowadzonych badań przez biegłego sądowego z zakresu badań fizykochemicznych, na zabrudzeniach worka do pakowania próżniowego, na kartce koloru niebieskiego i na powierzchni cylindra miarowego stwierdzono obecność (...) w postaci soli zaś na zabrudzeniach kartki stwierdzono obecność mefedronu w postaci soli. Zarówno (...) jak mefedron stanowią substancje psychotropowe.

Protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych w miejscowości J. (...) z dnia 28 czerwca 2019 r.

Podczas przeszukania pomieszczeń w domu, zajmowanym przez M. L. ujawniono woreczki foliowe z zawartością 24 zawiniątek z folii aluminiowej z zawartością białej substancji o wadze całkowitej netto 18,95 gramów.

protokół oględzin miejsca ujawnienia szkła laboratoryjnego i substancji chemicznych z dnia 28.06.2019 roku

Oględziny zabezpieczonego suszu laboratoryjnego i substancji chemicznych, ujawnionych na strychu domu jednorodzinnego w miejscowości J. (...).

protokoły użycia testera narkotykowego z dnia

28.06.2019 roku

Podczas badania ujawnionej substancji białej w zawiniątek z folii aluminiowej uzyskano wynik pozytywny na obecność środków odurzających.

protokół użycia wagi z dnia 28.06.2019 roku

Protokół zważenia zabezpieczonych substancji. Waga potwierdzona opinią fizykochemiczną.

wstępne badania fizykochemiczne

Podczas wstępnych badań materiałów zabezpieczonych w dniu 28 czerwca 2019 r. wyniki wskazywały na obecność substancji z grupy metylenometkatynonów (mefedron), substancji z grupy I-P załącznika nr 1 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 r. Spotykane porcje handlowe stanowią najczęściej od 0,25 g do ok. 1 grama.

opinia z zakresu fizykochemii

W wyniku przeprowadzonych badań w kryształach soli stwierdzono obecność mefedronu w postaci soli, który stanowi substancję psychotropową. Spotykane porcje handlowe krystalicznych substancji zawierających mefedron stanowią najczęściej od 0,25 do ok. 1 grama. M. i jego sole stanowią substancje psychotropową.

protokół oględzin miejsca ujawnienia roślin w zagajniku leśnym w J. z dnia 29.06.2019 roku

Ujawnienie w zagajniku leśnym m.in. 14 sztuk sadzonek o wymiarach od 5 do 20 cm, 52 sztuk krzaków, o długości od 15 do 80 cm. Ponadto zabezpieczono losowo 10% kwiatostanów do badań.

protokół eksperymentu procesowego tj. wskazanie miejsc uprawy konopi indyjskich inne niż włókniste z dnia 30.06.2019 roku

Eksperyment procesowy wykonany w celu sprawdzenia wiarygodności wyjaśnień M. L. oraz w celu ujawnienia roślin konopi innych niż włókniste. Podczas eksperymentu, M. L. wskazał znajdujące się poletka, na których znajdowały się krzaki roślin konopi innych niż włókniste oraz rośliny.

opinia z zakresu fizykochemii

W wyniku przeprowadzonych badań fizykochemicznych stwierdzono, że wszystkie dostarczone do badań rośliny stanowią rośliny konopi innych niż włókniste, z których można otrzymać ziele konopi inne niż włókniste. Zgodnie z artykułem 4 pkt 25 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii każda naziemna część rośliny konopi innych niż włókniste (z wyłączeniem nasion) stanowi ziele konopi innych niż włókniste. Ziele konopi innych niż włókniste jest wymienione w wykazie środków odurzających, grupa I-N i IV-N, stanowiących załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 r. Szacunkowo z pełni dojrzałej rośliny można uzyskać około 22 gramów jej kwiatowych wierzchołków, które stanowią typowy przedmiot obrotu środkiem odurzającym w postaci ziela konopi innych niż włókniste. Najmniejsza porcja handlowa wynosi 0,1 g, co szacunkowo ze wszystkich 138 zabezpieczonych sztuk roślin pozwoliłoby otrzymać około 3036 gramów kwiatowych wierzchołków, a co za tym idzie pozwoliłoby na sporządzenie około 30260 najmniejszych porcji.

opinia z zakresu badań informatycznych wraz z załącznikiem w postaci 3 płyt DVD

Opinia biegłych, wydana na odstawie badania zabezpieczonego sprzętu elektronicznego. Biegły Laboratorium Kryminalistycznego KWP odzyskał dane z części sprzętu, wskazując na ich zawartość, w tym m.in. na zapisy związane z wyszukiwaniem haseł w serwisach internetowych. Ujawniono nagrania wideo przedstawiające rośliny o wyglądzie konopi, zapisane w koszu systemowym, pliki graficzne zawierające zdjęcia, treść korespondencji przy użyciu komunikatora internetowego.

protokół oględzin danych odczytanych z laptopa marki A.

Oględzinom poddano dane uzyskane z laptopa, zabezpieczonego w J. (...). Na laptopie ujawniono plik w formacie wideo, na którym widoczne są uprawy konopi indyjskich.

protokół oględzin danych odczytanych z tabletu Pentagram Quadra

Oględzinom poddano dane uzyskane z tabletu, zabezpieczonego w J. (...). Ujawniono korespondencję z K. C., w której potwierdza, by M. L. wziął ze sobą wagę oraz zdjęcie konopi indyjskich.

protokół oględzin danych odczytanych z telefonu S.

Podczas oględzin danych odczytanych z telefonu M. L., ujawniono, że w dniu 26 listopada 2016 roku, była przeglądana witryna internetowa „(...)” Nasiona Marihuany.

1.1.1.-1.1.3.

Protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych w miejscowości J. (...) z dnia 28 czerwca 2019 r.

protokół oględzin miejsca ujawnienia szkła laboratoryjnego i substancji chemicznych z dnia 28.06.2019 roku

protokoły użycia testera narkotykowego z dnia

28.06.2019 roku

protokół użycia wagi z dnia 01.07.2019 roku

protokół okazania osoby z dnia 02.07.2019 roku

protokoły oględzin danych

Wszelkie czynności procesowe podjęte w przedmiotowej sprawie odbyły się zgodnie z prawem, a z każdej z nich sporządzono stosowne protokoły, a ich wyniki nie budziły żadnych wątpliwości. Podjęte w sprawie czynności zostały przeprowadzone przez uprawnione podmioty zaś sposób przeprowadzenia tych czynności nie był kwestionowany przez żadną za stron postępowania.

Dane o karalności M. L.

Dane o karalności H. K. (1)

Ustalając wcześniejszą karalność oskarżonych, Sąd oparł się na odpowiedzi z Krajowego Rejestru Karnego, której przypisuje walor wiarygodności. Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby zakwestionować wiarygodność przedstawionych danych, które nie budzą najmniejszych zastrzeżeń, co do ich autentyczności i wiarygodności.

odpis

wyroku Sądu Rejonowego II Wydział Karny w Ś. z dnia 19.11.2019 roku o sygnaturze II K 362/19

Dowód nie budzi wątpliwości. Nadto znajduje odzwierciedlenie w danych o karalności.

wywiad

Środowiskowy

dot. M. L.

wywiad

Środowiskowy

dot. H. K. (1)

Nie budził wątpliwości opracowany wywiad środowiskowy, gdyż został sporządzony przez uprawniony podmiot i zawierał wszystkie niezbędne elementy.

wykaz dowodów rzeczonych nr I/56/20/P

z k. 545- 547

wykaz dowodów rzeczonych nr (...) z k. 548-549

Dowód nie budzi wątpliwości, co do jego wiarygodności i autentyczności.

dane o karalności M. L.

M. L. był dwukrotnie karany, raz za przestępstwa przeciwko mieniu i jednokrotnie za przestępstwo z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

wywiad środowiskowy dot. M.

L.

Opiniowany jest kawalerem, dzieci nie posiada. Relacje rodzinne nieprawidłowe. Opinia środowiska lokalnego negatywna- często pod wpływem alkoholu, agresywne i wulgarne zachowania. Postrzegany jako osoba nieobliczalna i nieodpowiedzialna. Posiada liczne zadłużenia, zaczerpnięte na cele konsumpcyjne. Został usunięty z Technikum z uwagi na złe odnoszenie się do nauczycieli i przejawy demoralizacji.

Dane w trybie
art. 213 § 1 kpk dot. M. L.

Wykształcenie średnie, kawaler.

odpis wyroku Sądu Rejonowego II Wydział Karny w Ś. z dnia 19.11.2019 roku o sygnaturze II K 362/19

Skazanie za czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 kodeksu karnego oraz za przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, popełnione w okresie od marca do maja 2018 roku. Wyrok uprawomocnił się z dniem 27 listopada 2019 r.

Kwestionariusz zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień (2)

Kwestionariusz został sporządzony przez specjalistę psychoterapii uzależnień oraz przez psychologa, certyfikowanego specjalistę badania uzależnień. Pomimo, że M. L. nie zażywa środków psychoaktywnych od około roku, to można uznać że abstynencja została wymuszona pobytem w zakładzie karnym. Historia zażywania narkotyków i powrotu do nałogu, wskazuje na uzależnienie oskarżonego.

Opinia psychiatryczna

Opinia sporządzona przez uprawniony podmiot, posiadający specjalistyczną wiedze. Opinia jasna i klarowna, przez co stanowi pełnowartościowy materiał dowodowy. Zgodnie z opinią, M. L. nie jest chory psychicznie obecnie i nie był chory psychicznie w okresie obejmującym zarzuty. Nie jest też upośledzony umysłowo. Rozpoznano zespół uzależnienia spowodowanego używaniem alkoholu, kanabinoli, mefedronu i dopalaczy, co nie ma znaczenia orzeczniczego.

wywiad środowiskowy dot. H. K. (1)

Kawaler, bezdzietny, o wykształceniu średnim, skończył liceum ogólnokształcące. Opinia środowiska lokalnego pozytywna. Postrzegany jako osoba spokojna, wywarzona, uprzejma i prawidłowo funkcjonująca.

Dane w trybie art. 213 § 1 kpk dot. H. K. (1)

Kawaler, o wykształceniu średnim. Zatrudniony jako operator pras wulkanizacyjnych.

1.2.1.

protokół użycia wagi z dnia 01.07.2019 roku

Zważono ujawniony proszek koloru jasnobrązowego, który znajdował się w worku foliowym, ujawniony podczas przeszukania domu zamieszkiwanego przez H. K. (1). Wynik wskazał cztery setne grama.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowe wyjaśnienia

M.

L.

Sąd nie daje wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie tego, że zgodził się na produkcję narkotyków jedynie z uwagi na obawy przed innymi osobami. Sam nie był nawet wskazać, co mu groziło, gdyby nie zgodził się na produkcję. Nadto czerpał z tego korzyści w postaci otrzymywanych narkotyków. Sąd nie daje wiary nie przyznawaniu się przez M. L. do zarzutu uprawy 141 krzaków innych niż włókniste. Oskarżony jak sam wskazywał dbał o nawodnienie uprawy, co znajduje również odzwierciedlenie w zeznaniach T. L..

częściowe wyjaśnienia

H. K. (1)

Sąd nie daje wiary tej części wyjaśnieniom oskarżonego, w których nie przyznaje się do winy w zakresie wytwarzania mefedronu. Tym bardziej, że w istocie pierwotnie się do tego przyznał. Wskazać przy tym należy, że podczas pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego przyznał się do zarzucanych czynów, kwestionując jedynie, że nic nie przekazywał M. L.. Potwierdził okoliczność wytwarzania mefedronu również przed Sądem. Sąd nie daje jednak wiary wyjaśnieniom H. K. (1), że chciał zabrać sprzęt do wytwarzania mefedronu od M. L.. Wskazać należy, że oskarżony nie potrafił nawet wytłumaczyć, co chciał z nim następnie zrobić. W ocenie Sądu, wyjaśnienia te miały na celu ograniczenie jego odpowiedzialności karnej.

częściowe

zeznania

J. L.

Zeznania J. L., złożone przed Sądem w większości nie zasługują na wiarę. Świadek wskazał bowiem, że nie słyszał, żeby H. K. (1) był specjalistą w zakresie chemii, pomimo iż zeznał tak w trakcie postępowania przygotowawczego a następnie podtrzymał to przed Sądem, powołując się jednak na niepamięć z uwagi na upływ czasu. W ocenie Sądu, świadek z uwagi na znajomość z oskarżonym, nie chciał składać zeznań go obciążających, by uchronić go od poniesienia odpowiedzialności karnej.

zeznania K. M. (2)

Zeznania K. M. (2) nie zostały wykorzystane do czynienia ustaleń w sprawie, bowiem świadek zeznał, że nic nie wiąże go z uprawą marihuany i nie posiada żadnej wiedzy w zakresie postępowania.

protokół przeszukania osoby H.

K. z dnia 01.07.2019 roku z k. 144-145

Podczas przeszukania H. K. (1), na podstawie wydanego nakazu przeszukania, nie ujawniono przedmiotów mogących mieć związek z przestępstwem.

protokół oględzin danych odczytanych z telefonu marki S. z k. 433-434

protokół oględzin danych odczytanych z telefonu marki N. z k. 435-436

protokół oględzin danych odczytanych z telefonu N. z k. 438-439

protokół oględzin danych odczytanych z karty micro SD z k. 466-467

protokół oględzin danych odczytanych z pendrive K. z k. 468- 469

protokół oględzin danych odczytanych z komputera z k. 470- 471

Nie ujawniono z danych które zostały uzyskane w wyniku opinii przeprowadzonej przez Laboratorium Kryminalistyczne KWP, danych mogących mieć związek z prowadzonym postępowaniem.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I.

VI.

M. L.

H. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał, że M. L. swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Z kolei oskarżony H. K. (1) swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k.

W pierwszej kolejności Sąd wskazuje, że analiza zebranych dowodów nie pozwoliła połączyć ze sobą w jedną całość zarzucanego obu oskarżonym popełnienie wspólnie i w porozumieniu przestępstwa wytwarzania znacznej ilości substancji psychotropowej i usiłowania wytworzenia znacznej ilości takiej substancji. W szczególności należy wskazać, ze substancje ujawnione w trakcie przeszukania domu M. L. nie mogły ostać zidentyfikowane jako efekt produkcji H. K. (1) przy użyciu przechowywanego w mieszkaniu L. sprzętu i półproduktów. Z opinii biegłego wynikało bowiem, że brak jest możliwości przeprowadzenia badania „resztek” substancji ujawnionej na szklanej kolbie pod kątem ich tożsamości z ujawnionymi w łazience substancjami psychotropowymi. Ponadto z wyjaśnień M. L. nie wynika, aby „efekt” działania H. K. (1) był przechowywany w jego domu. Wręcz przeciwnie wyjaśnił, że K. zabierał ze sobą cała produkcję, co sam zresztą także potwierdził w swoich wyjaśnieniach. Brak jest zatem jakichkolwiek dowodów, które wskazywałyby na to, że 18,95 gramów mefedronu ujawnionych w trakcie przeszukania w postaci 24 porcji w woreczkach foliowych zostało wytworzone wspólnie i w porozumieniu przez H. K. (1) i M. L..

Podobnie, zdaniem Sądu, brak było dowodów na przypisanie oskarżonym usiłowania wytworzenia znacznej ilości substancji psychotropowych. Zarzut swój prokurator zdaje się opierać (przy lakoniczności uzasadnienia aktu oskarżenia) jedynie na fakcie ujawnienia w trakcie przeszukania narzędzi (szklanych kolb, menzurek), półproduktów i prekursorów. Zgodnie jednak z art. 13 § 1 k.k. odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. W ocenie Sądu nie sposób jednak przyjąć, aby przez sam fakt posiadania tych narzędzi i substancji można było uznać, że H. K. (1) i M. L. usiłowali dodatkowo wytworzyć znaczną ilość substancji psychotropowych. Żaden z nich w sowich wyjaśnieniach nie zadeklarował takiego zamiaru. H. K. (1) wskazał, że ilość zakupionych, a w konsekwencji ujawnionych na strychu półproduktów wynikała z minimalnych ilości oferowanych do sprzedaży. Wreszcie nie można uznać, aby posiadanie tych rzeczy było ustawowym znamieniem „bezpośredniego” zmierzania do wytworzenia substancji psychotropowych. W ocenie Sądu o usiłowaniu ich wytworzenia można by było mówić w sytuacji rozpoczęcia (przerwania) procesu wytwarzania. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie II AKa 341/06 „Nie jest jeszcze karalnym usiłowaniem montaż linii produkcyjnej, przysposobienie pomieszczenia na uprawę lub wytwarzanie (np. montaż lamp ogrzewających, nawodnienia, wentylacji). Zachowania takie mogą być karalne w oparciu o art. 54 u.p.n.”, ewentualnie jeszcze art. 61 u.p.n. (LEX nr 1640984). Zgodnie z przywołanym art. 54 u.p.n. odpowiedzialności w nim przewidzianej podlega sprawca, który wyrabia, posiada, przechowuje, zbywa lub nabywa przyrządy, jeżeli z okoliczności wynika, że służą one lub są przeznaczone do niedozwolonego wytwarzania, przetwarzania lub przerobu środków odurzających, substancji psychotropowych lub nowych substancji psychoaktywnych. To właśnie między innymi przepis art. 54 u.p.n. stanowi granicę pozwalającą w takich przypadkach odróżnić przygotowanie od usiłowania. Oskarżeni realizowali zatem znamię czasownikowe tego czynu zabronionego poprzez posiadanie i przechowywanie przyrządów, które służyły do niedozwolonego wytwarzania substancji psychotropowych. Brak było jednak do podstaw do przypisania im sprawstwa w zakresie tego przestępstwa, które faktycznie stanowi formę przygotowania do czynu z art. 53 ust. 1 u.p.n. podobnie jak w niektórych sytuacjach przepis art. 61 u.p.n. W sytuacji, w której nabycie tych przyrządów, czy prekursorów było połączone z jego wykorzystaniem do ukaranej produkcji substancji psychotropowej, to sprawca ponosi odpowiedzialność jedynie za czyn z art. 53 u.p.n., a zakup, posiadania, przechowywanie przyrządów, czy prekursorów stanowi czyn współukarany uprzedni, bez których nie doszłoby do realizacji przestępstwa podstawowego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 24 września 2015 r. II AKa 213/15, LEX nr 1959434; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 września 2006 r. II AKa 239/06, LEX nr 217075).

W konsekwencji Sąd przyjął w ramach zarzucanego oskarżonym jednego czynu, że z jednej strony oskarżony H. K. (1) przy pomocy ujawnionego sprzętu oraz półproduktów wytworzył co najmniej 5 gramów substancji psychotropowej – mefedronu, a M. L. udzielił mu do tego pomocy a nadto posiadał 18,95 gramów mefedronu.

Wytwarzanie środków odurzających - znamię czasownikowe „wytwarza” oznacza w tym wypadku czynności, za pomocą których mogą być otrzymywane m.in. środki odurzające lub substancje psychotropowe albo nowe substancje psychoaktywne, ich oczyszczanie, ekstrakcję surowców i półproduktów oraz otrzymywanie soli tych środków lub substancji (art. 4 pkt 35 ustawy). Wytwarzaniem w rozumieniu art. 4 pkt 35 u.p.n. jest każda czynność, za pomocą której mogą być otrzymywane między innymi środki odurzające, psychotropowe, ich oczyszczanie, ekstrakcja surowców i półproduktów oraz otrzymywanie soli tych środków lub substancji.( Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2017 r., II AKa 414/16, LEX nr 2274052).

H. K. (1), Sąd przypisał przestępstwo polegające na wytwarzaniu substancji psychotropowej w postaci mefedronu, co stanowi przestępstwo z art. 53 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, a więc przestępstwo penalizujące czynności, za pomocą których otrzymuje się gotową substancje psychotropową zdatną do użycia. W czasie przeszukania zajmowanych pomieszczeń w domu jednorodzinnym zamieszkiwanym przez M. L., który pomagał mu w wytwarzaniu narkotyku poprzez przechowywanie narzędzi niezbędnych do produkowania mefedronu oraz udostępniał mu pomieszczenie, ujawniono sprzęt konieczny do wytwarzania substancji psychotropowej. Sąd uznał, że H. K. (1) wytworzył substancje psychotropową w ten sposób, że po uzyskaniu niezbędnego sprzętu oraz produktów chemicznych, zamówionych uprzednio za pośrednictwem sieci internetowej, przeprowadził określone czynności związane z zachodzącymi między nimi rekcjami chemicznymi, które były mu dostatecznie znane (wyjaśnił, że miał wystarczającą wiedzę z zakresu chemii). Jak wynika z wyjaśnień oskarżonego oraz śladów ujawnionych na zabezpieczonym sprzęcie H. K. (1) od samego początku widział, jak wytworzyć substancję psychotropową w postaci mefedronu i jak wyjaśniła wytworzył ją w ilości 5 gramów. Nie neguje tych ustaleń fakt nieprzeprowadzenia badania fizykochemicznego wytworzonej substancji, co z uwagi na jej zużycie przez oskarżonego było po prostu niemożliwe. Mimo składanych w tym zakresie jednoznacznych wyjaśnień dopiero w końcowej fazie procesu obrońca oskarżonego starał się w oparciu o tą tezę wskazywać na rak dowodów na popełnienie przez oskarżonego K. pierwszego z zarzucanych mu czynów. Wskazać należy, że wytwarzanie jest zajęciem legalnym ale tylko i wyłącznie zgodnie z Prawem farmaceutycznym, pod warunkiem, że podmiot, który to czyni, posiada wymagane zezwolenie Głównego Inspektora Farmaceutycznego (art. 35 ust. 1, 2, 4 i art. 39 ustawy). Zatem jedynie w przypadku, kiedy wspomniane środki lub substancje są produktami leczniczymi. W przedmiotowej sprawie oskarżony takiego zezwolenia nie posiadał, a zatem jego czyn jest penalizowany na mocy ustawy i stanowi wytwarzanie wbrew przepisom ustawy. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, że wytworzył co najmniej pięć gramów mefedronu, będąc trzykrotnie u M. L., który to potwierdził. Nie sposób uznać tej ilości za znaczną ilość. Zgodnie z ugruntowanym już orzecznictwem, znaczna ilość w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, to taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych.

W oparciu o ustalone okoliczności sprawy nie sposób było uznać, że H. K. (1) i M. L. działali wspólnie i w porozumieniu. Istotą współsprawstwa jest oparte na porozumieniu wspólne działanie dwóch lub więcej osób, z których każda swoim zamiarem obejmuje realizację wszystkich znamion przestępstwa. Działalność przestępcza w obszarze produkcji narkotyków zawsze opiera się na porozumieniu kilku osób, z których, przy samym cyklu produkcyjnym, jedna ma status "chemika", czyli niejako kieruje produkcją, nadzoruje ją, pozostali współdziałający wykonują inne czynności nie tylko bezpośrednio związane z cyklem produkcji, ale dla osiągnięcia jego skutku – niezbędne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 21 lipca 2017 r. II AKa 128/17, LEX nr 2350448). Sytuacja taka nie zachodziła jednak w przypadku oskarżonych, którzy nie obejmowali porozumieniem wspólnego wytwarzania substancji psychotropowej, a działanie M. L. sprowadzało się jedynie do udostępnieniu miejsca i przechowywaniu narzędzi do produkcji prowadzonej przez H. K. (1). M. L. wiedział jedynie, że H. K. (2) chce wytwarzać u niego narkotyki i w tym celu pojawił się u niego trzykrotnie. Tym samym, Sąd uznał, że jego działanie wyczerpało znamiona pomocnictwa, o którym mowa w art. 18 § 3 k.k. Nie sposób uznać go za współsprawcę w sytuacji gdy przypadająca mu rola nie była znacząca dla powodzenia całego przestępczego przedsięwzięcia, a tym bardziej nie warunkowała jego skuteczności. M. L. de facto jedynie udostępnił H. K. (1) miejsce do wytwarzania narkotyków. Nie był też przez niego uważany za współdziałającego. Pomiędzy oskarżonymi nie doszło także do zawarcia porozumienia w ramach którego uzgodnili wspólny zamiar podjęcia zachowania przestępczego oraz podziału ról. W istocie H. K. (1) wykorzystał fakt, że M. L. na wszystko się zgadza, a jego dom znajduje się na uboczu, przez co poprosił go o możliwość korzystania z jego pokoju. M. L. z całą pewnością nie był osobą współdziałającą w popełnieniu przestępstwa. Tym samym uznać należało go za pomocnika, nie zaś współsprawcę.

Jednocześnie jednak Sąd przyjął, że oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, albowiem za udostępnienie miejsc i przechowywania sprzętu miał otrzymać część wytworzonych substancji psychotropowych, które w tej sytuacji stawały się dla niego korzyścią majątkową (nieodpłatne nabycie).

Mając z kolei na względzie sposób działania H. K. (1) należało uznać, że zachodzi okoliczność z art. 12 § 1 k.k. z uwagi na działanie wieloczynowe popełnione w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w odniesieniu do wszystkich zachowań. Nadto wszystkie te zachowania objęte były podjętym uprzednio zamiarem i dokonywane w owych odstępach czasu. Wskazać bowiem należy, że oskarżony zakupił niezbędny sprzęt do wytwarzania mefedronu, zdobył wiedzę na temat sposobu wytwarzania i następnie trzykrotnie dokonał czynności wytwarzania mefedronu.

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

II.

M. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

M. L. swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Jak wskazano wyżej, przy okazji rozważań dotyczących pierwszego z przypisanych oskarżonemu przestępstw, nie sposób było połączyć pomocnictwa oskarżonego do wytwarzania przez H. K. (1) substancji psychotropowych w ilości 5 gramów mefedronu z ujawnionymi w czasie przeszukania domu Machina L. 24 zawiniątkami, zawierającymi 18,95 gramów mefedronu. „Posiadanie środków odurzających i substancji psychotropowych, które łączy się poprzez bliskość czasową i więź sytuacyjną z przestępstwami określonymi w art. 53, 55, 56 i 59 ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, nie podlega odrębnemu ukaraniu. W takiej bowiem sytuacji pomiędzy wskazanymi wyżej przestępstwami, a czynem określonym w art. 62 ustawy zachodzi pozorny (pomijalny) zbieg przestępstw i posiadanie narkotyków winno być traktowane jako zachowanie współukarane w stosunku do wyżej wymienionych przestępstw głównych. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 7 maja 2018 r., II AKa 450/17, LEX nr 2680335). Jednakże sytuacja ta nie ma miejsca w niniejszej sprawie, co właśnie uzasadniało odrębne przypisanie i ukaranie oskarżonego L. za posiadanie tych substancji. W oparciu o analizę zebranych dowodów, Sąd nie podzielił opisu czynu i kwalifikacji prawnej wskazanej przez rzecznika oskarżenia publicznego w zakresie wytworzenia 18,95 gramów mefedronu wspólnie i w porozumieniu przez oskarżonych. Tym samym uznać należało, że zabezpieczone narkotyki nie zostały wytworzone przez H. K. (1) i M. L. nie udzielił mu do tego pomocy, a zatem zachodziły podstawy do odrębnego ukarania M. L. za czyn z art. 62 ust. 2 cytowanej ustawy. Okoliczność ta mieści się w opisie czynu, zarzucanego w punkcie pierwszym części wstępnej wyroku, i nie stanowi wyjścia poza akt oskarżenia.

Przedmiotem ochrony w art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest życie i zdrowie społeczeństwa jako całości (życie i zdrowie publiczne). Strona przedmiotowa przestępstwa z art. 62 cytowanej ustawy sprowadza się do niezgodnego z przepisami tej ustawy posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych. Posiadanie jest stanem polegającym na faktycznym władztwie nad rzeczą, nie jest jednakże utożsamiane z posiadaniem i dzierżeniem w rozumieniu przepisów prawa cywilnego. Posiadaniem jest każde, niezależne od czasu trwania, a zatem choćby krótkotrwałe, faktyczne władztwo nad rzeczą. Posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu art. 62 ustawy z dnia 2 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest każde władanie takim środkiem lub substancją, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia (wyrok SN z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. akt I KZP 24/10, OSNKW 2011/1/2). Dla wypełnienia znamion tego przestępstwa wystarczające jest zatem zaistnienie stanu, w którym sprawca - choćby przez krótki okres czasu - roztacza swoje faktyczne władztwo nad substancją zaliczaną przez ustawę do narkotyków, nawet jeżeli czyni to w celu użycia lub z zamiarem użycia w/w substancji, jak wynika także z w/w cytowanego orzeczenia Sądu Najwyższego.

Z punktu widzenia prawno - karnej oceny zachowania oskarżonego nie ma więc znaczenia okres, przez jaki posiadał substancje psychotropową w postaci mefedronu. Dla przypisania sprawcy czynu z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wystarczająca jest bowiem, oprócz stwierdzenia obiektywnej przesłanki w postaci faktycznego władztwa nad narkotykami, dodatkowa przesłanka w postaci świadomości sprawcy co do tego, że znajduje się on w posiadaniu narkotyków. Sąd nie miał wątpliwości, że M. L. miał świadomość, że posiada substancje niedozwolone.

Na podstawie dokonanych ustaleń faktycznych i oceny dowodów nie budzi wątpliwości Sądu zrealizowanie przez oskarżonego znamion czynu z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii opisanego w punkcie I części dyspozytywnej wyroku. Nie ulega w ocenie Sądu wątpliwości, że oskarżony wiedział, jakie substancje psychotropowe przechowuje (18,95 gramów mefedronu), dlatego też należy przyjąć, że zrealizowane zostało ustawowe znamię umyślności, a w konsekwencji czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani. Sąd uznał bowiem, że wskazana powyżej ilość jest ilością znaczną w rozumieniu ustawy. "Znaczna ilość" stanowi kryterium obiektywne i jest mierzona ilością porcji konsumpcyjnych (różnych wagowo w zależności od rodzaju narkotyku, a konkretnie jego mocy odurzającej), niezależne od tego, czy środek odurzający lub substancja psychotropowa przeznaczone są do zaspokojenia własnych potrzeb sprawcy, czy też sprawca ma względem nich inne zamiary. Znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych - w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii - jest to taka ilość, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 18 października 2018 r., II AKa 440/18,LEX nr 2680896).

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

III.

M. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn przypisany M. L. wypełnił znamiona przestępstwa z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, a jego wina jest ewidentna i nie budzi najmniejszych wątpliwości.

Na wstępie należy wskazać, że Sąd wyeliminował z kwalifikacji prawnej czynu przepis art. 12 § 1 k.k. Czas popełnienia przez M. L. przestępstwa uprawy krzaków konopi innych niż włókniste rozciąga się w czasie, począwszy od zapoczątkowania uprawy aż do zatrzymania oskarżonego. Okoliczność, że tego rodzaju czyny nie kończą się przez jednorazowe zachowanie, nie oznacza automatycznie, że mamy do czynienia z przestępstwami ciągłymi. Stąd też kwalifikacja prawna czynu z uwzględnieniem art. 12 § 1 k.k. jest nieprawidłowa, co w konsekwencji skutkowało wyeliminowaniem tegoż przepisu z kwalifikacji prawnej.

Przestępstwo z art. 63 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest przestępstwem umyślnym. M. L. popełnił je z zamiarem bezpośrednim, choć można je także popełnić z zamiarem ewentualnym. Art. 63 u.p.n. penalizuje zachowanie polegające na nielegalnej uprawie mogącej dostarczyć znacznej ilości słomy makowej, liści koki, żywicy konopi innych niż włókniste oraz ziela konopi innych niż włókniste. Dla jego bytu wystarczy uprawa chociażby jednej z wymienionych wyżej roślin. W przedmiotowej sprawie nie ulega najmniejszym wątpliwością, że mamy do czynienia ze znaczną ilością środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste. Zgodnie z definicją ustawową art. 4 pkt 28 u.p.n. przez uprawę maku lub konopi rozumie się każdą uprawę maku lub konopi bez względu na powierzchnię. Czyn ten wypełnił znamiona ustępu trzeciego powołanego przepisu, z uwagi na znaczną ilość ziela konopi innych niż włókniste, które mogła dostarczyć uprawa. Stanowi to logiczną sekwencję przyjęcia w opisie zarzucanego czynu, że uprawa mogła dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste w postaci co najmniej 30.360 porcji, co wynika wprost z opinii biegłego z zakresu chemii. Ilość ta niewątpliwie stanowi znaczne ilości w rozumieniu przepisów art. 63 ust. 3 u.p.n.

Bezspornym w niniejszej sprawie jest fakt, że oskarżony prowadził uprawę tzn. marihuany, o czym świadczy protokół przeszukania oraz wyjaśnienia oskarżonego, które zostały potwierdzone przez biegłego z zakresu chemii, a także protokół eksperymentu procesowego z udziałem podejrzanego oraz zeznania T. L..

Wskazać należy na zakres pojęciowy znamienia "uprawa konopi" w rozumieniu art. 63 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, która obejmuje całokształt zabiegów w produkcji roślin, w tym pielęgnację do momentu zbioru (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 sierpnia 2018 r. V KK 296/18, Lex nr 2549366). Odpowiedzialności karnej z powyższego przepisu ustawy podlega jedynie ta osoba, która swoim działaniem ogranicza się do uprawy ziela konopi. Prawidłowo zatem przypisano skazanemu sprawstwo w zakresie uprawy co do 141 krzaków konopi innych niż włókniste. W konsekwencji przyjąć należało, że oskarżony, wbrew przepisom ustawy uprawiał 141 krzaków konopi innych niż włókniste mogące dostarczyć znaczne ilości ziela konopi innych niż włókniste tj. co najmniej 30.360 porcji.

W tym miejscu godzi się zauważyć, że byt art. 63 ust. 3 ustawy uwarunkowany jest oceną potencjalnych możliwości uzyskania z uprawy znacznej ilości konopi innych niż włókniste, a nie samym wytworzeniem tego środka. Czym innym bowiem jest wytworzenie środka odurzającego lub substancji psychotropowej co generuje odpowiedzialność z art. 53 ustawy, a czym innym nielegalna uprawa - penalizowana w art. 63 ustawy (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 18 sierpnia 2016 r., LEX nr 2136979). Bezspornym w niniejszej sprawie jest fakt, że oskarżony prowadził uprawę tzn. marihuany, o czym świadczy zebrany w sprawie materiał dowodowy. M. L. doglądał roślin, podlewał je i dbał o uprawę. Podjęte czynności świadczą bezsprzecznie o uprawie ziela konopi innych niż włókniste a także o działaniu umyślnym w zamiarze bezpośrednim. Zgodnie z kolei z uzyskaną opinią biegłego z zakresu badań fizykochemicznych szacunkowo z pełni dojrzałej rośliny konopi innych niż włókniste można uzyskać około 22 g jej kwiatowych wierzchołków, które stanowią typowy przedmiot obrotu środkiem odurzającym w postaci ziela konopi innych niż włókniste. Najmniejsza porcja handlowa ziela konopi innych niż włókniste w postaci kwiatowych wierzchołków stanowi około 0,1 g, co szacunkowo ze wszystkich zabezpieczonych roślin pozwoliłoby na otrzymanie około 3036 g kwiatowych wierzchołków, a co za tym idzie pozwoliłoby na sporządzenie około 30360 najmniejszych porcji.

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

IX.

H. K. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Sąd na podstawie art. 17 § 1 pkt. 2 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. uniewinnił oskarżonego H. K. (1) od popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie czwartym części wstępnej wyroku.

Sąd uniewinnił H. K. (1) od zarzucanego mu czynu, uznając, że nie zawiera on znamion czynu zabronionego. Wskazać należy, że oskarżonemu zarzucono posiadanie substancji psychotropowej w postaci (...) w ilości 0,04 grama. Nie budzi najmniejszych wątpliwości, że jest to ilość śladowa. Nie jest to również dawka, która pozwala na jednorazowe użycie. Biegły w opinii uzupełniającej z zakresu badan fizykochemicznych wskazał, że nie jest możliwe określenie ilości porcji handlowych na podstawie analizy znajdujących się zabrudzeń. Tym samym nie jest możliwe wyczerpanie przez oskarżonego znamion czynu zabronionego z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Wskazać należy, że przepis art. 62 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii penalizuje "posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych", wbrew przepisom ustawy. Tym niemniej dla wypełnienia znamion czynu zabronionego dochodzi tylko wówczas, gdy posiadanie środka odurzającego lub substancji psychotropowej następuje w ilości pozwalającej choćby na jednorazowe użycie danej substancji, w dawce dla niej charakterystycznej, zdolnej wywołać u człowieka inny niż medyczny skutek (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 listopada 2008 r., IV KK 127/08, LEX nr 477887, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2010 r. II KK 289/08, LEX nr 570140). Stąd narkotyk będący przedmiotem przestępstwa z art. 62 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii musi spełniać nie tylko kryterium przynależności grupowej do związków wymienionych w załącznikach do tego aktu prawnego, ale również kryterium ilościowe pozwalające na jednorazowe użycie w celu osiągnięcia choćby potencjalnego efektu odurzenia lub innego charakterystycznego dla działania substancji psychotropowej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 kwietnia 2009 r., IV KK 418/08, LEX nr 503619).

Jeżeli zatem, zgodnie z celem ustawy, którym jest "przeciwdziałanie narkomanii", karalnym posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej jest - jako warunek konieczny - posiadanie takiego środka w ilości pozwalającej na co najmniej jego jednorazowe użycie w celu osiągnięcia chociażby potencjalnego efektu odurzenia lub innego charakterystycznego dla działania substancji psychotropowej (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 kwietnia 2009 r., IV KK 418/08, OSNKW 2009, z. 7, poz. 53, wyrok Sądu Najwyższego IV KK 432/09, LEX nr 583908), to oczywistym jest, że czyn zarzucany H. K. (1) przez rzecznika oskarżenia publicznego, nie wyczerpuje znamion przestępstwa opisanego w art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Przyjęcie, że śladowa ilość środka odurzającego, niemierzalna za pomocą wagi analitycznej, wyczerpuje znamię "posiadania" środka odurzającego w rozumieniu art. 62 ust. 3 ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, stanowi błędną wykładnię tego przepisu, a uchybienie to oznacza oczywiste i rażące naruszenie prawa materialnego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 2011 r., IV KK 26/11, LEX nr 794512). Tym samym nie sposób uznać, że czyn wyczerpał ustawowe znamiona czynu zabronionego. W konsekwencji zgodnie z dyspozycją art. 414 § 1 zd. 2 k.p.k., sąd wobec stwierdzenia okoliczności wymienionej w art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k., uniewinnił oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. L.

I.

I.

Sąd wymierzył za przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. karę jednego roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w ilości pięćdziesięciu stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę czterdziestu złotych.

Sąd wymierzając karę pozbawienia wolności skorzystał z instytucji fakultatywnego nadzwyczajnego złagodzenia kary, o której mowa w przepisie art. 19 § 2 k.k. Jest to uznawane za przejaw stanowiska ustawodawcy, że pomocnictwo cechuje się (czy raczej – może się cechować) najniższym stopniem społecznej szkodliwości spośród zjawiskowych form popełnienia czynu zabronionego (Zoll [w:] Buchała, Zoll, s. 189; Marek, Komentarz, s. 76). Sąd uznał, że nawet najniższa kara przewidziana za dane przestępstwo byłaby niewspółmiernie surowa. Rola pomocnika jest niewątpliwie mniej istotna od roli sprawcy. Ponadto pomocnik nie wywołuje zamiaru popełnienia czynu zabronionego, lecz jedynie ułatwia jego realizację sprawcy, który wcześniej zamiar taki już podjął.

Trafne wydaje się spostrzeżenie, że bezpodstawne potraktowanie pomocnika jako współsprawcy przestępstwa czyni wyrok niesprawiedliwym w stopniu rażącym, do pomocników bowiem mogą być zastosowane złagodzenia określone w art. 19 § 2 k.k. (wyrok SA we Wrocławiu z 15.05.2014 r., II AKa 88/14, LEX nr 1477402).

Sąd mając na względzie wszystkie okoliczności sprawy doszedł do przekonania, że kara nawet w najniższym wymiarze byłaby niewspółmiernie wysoka. W realiach sprawy mamy do czynienia z sytuacją wyjątkową, i nawet kara równa dolnemu progowi ustawowego zagrożenia byłaby niesprawiedliwie surowa, bowiem przestępstwo z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii stanowi zbrodnie. Mając na względzie wszelkie okoliczności ujawnione na rozprawie wymierzona kara mieści się w granicach sędziowskiego swobodnego uznania.

Przepis art. 115 § 2 k.k. zawiera zamknięty katalog okoliczności wpływających na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu: rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, waga naruszonych przez sprawcę obowiązków, postać zamiaru, motywacja sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu bez wątpienia był wysoki, bowiem godził w podstawowe dobra prawem chronione, jakim jest zdrowie i życie ludzkie.

W konsekwencji, Sąd za przypisany oskarżonemu czyn przy zastosowaniu reguł wskazanych w art. 60 § 6 pkt 2 k.k. karę roku pozbawienia wolności. Sąd uznał, że wymierzona kara jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego. Kara orzeczona w wyższym wymiarze byłyby karą nazbyt surową. Wymierzona oskarżonemu kara czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnia swe zadania w zakresie prewencji generalnej, polegające na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa. Wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności nie przekracza stopnia winy i społecznej szkodliwości zarzucanych przestępstw i realizuje powszechną zasadę sprawiedliwości społecznej i praworządności.

Sąd zgodnie z obligatoryjnym obowiązkiem wynikającym z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, wymierzył karę grzywny w liczbie 50 stawek dziennych, przyjmując, że wysokość jednej stawki wynosi 40 złotych.

Sąd ustalając liczbę stawek miał na uwadze przede wszystkim:

- charakter czynu zabronionego i wysoką społeczną szkodliwość popełnionego przestępstwa godzącą w podstawowe wartości jakimi są zdrowie i życie,

- rodzaj i charakter naruszonego dobra,

- ilość substancji psychotropowej.

Ustalając wysokość stawki dziennej w kwocie 40 zł, Sąd uwzględnił warunki osobiste, rodzinne, sytuacje majątkową oraz możliwości zarobkowe oskarżonego.

Wymierzona kara grzywny realizuje powszechną zasadę sprawiedliwości społecznej i praworządności. Zarówno kara grzywny jak i kara pozbawienia wolności nie przekraczają stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego przestępstwa.

M. L.

II.

I.

Sąd za posiadanie 18,55 gramów mefedronu, wbrew przepisom ustawy, wymierzył M. L. karę 1 roku pozbawienia wolności uznając, że kara w takim wymiarze jest karą adekwatną do stopnia winy oskarżonego. Sąd wymierzył karę w najniższym możliwym wymiarze, mając na względzie stopień szkodliwości czynu, sposób zachowywania się oskarżonego po popełnieniu przestępstwa oraz młody wiek sprawcy. Kara orzeczona w wyższym wymiarze byłyby karą nazbyt surową. W opinii Sądu wymierzona kara czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnia swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegające na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa. Wymierzona oskarżonemu kara nie przekracza stopnia winy i społecznej szkodliwości zarzucanego przestępstwa.

M. L.

III.

II.

Sąd wymierzył oskarżonemu za przestępstwo z art. 63 § 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii karę roku pozbawienia wolności uznając, że jest to kara adekwatna do stopnia winy oskarżonego. Kara orzeczona w wyższym wymiarze byłyby karą nazbyt surową. Wymierzona oskarżonemu kary czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnia swe zadania w zakresie prewencji generalnej, polegające na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa.

Sąd miał na względzie przede wszystkim:

1) wysoki stopień społecznej szkodliwości:
- rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu, jakiego dopuścił się oskarżony, w tym znaczące zagrożenie dla zdrowia i życia,
- ilość uprawianych środków odurzających: 144 krzaki konopi innych niż włókniste,
- sposób i okoliczności popełnienia przestępstwa,
-umyślność,
- motywacja oskarżonego;

2) sposób życia przed popełnieniem i zachowanie się po popełnieniu przestępstwa, w tym uprzednia karalność i negatywna opinia w środowisku lokalnym.

Jako okoliczności łagodzące, Sąd miał na uwadze:

1)  częściowe przyznanie się do winy i złożenie wyjaśnień.

2)  krótki okres działalności przestępczej,

3)  młody wiek sprawcy.

M. L.

IV.

I. i II.

Sąd połączył orzeczone oskarżonemu M. L. jednostkowe kary pozbawienia wolności. Orzekając karę łączną wobec oskarżonego, Sąd zastosował zasadę asperacji i wymierzył karę w wysokości wyższej od najwyższej z orzeczonych kar jednostkowych, ale niższej niż ich suma. Sąd uznał, że nie zachodzą przesłanki do pełnej kumulacji, gdyż kumulacja kar stanowi dolegliwość, która przekraczałaby potrzeby resocjalizacyjne biorąc pod uwagę długość trwania procederu oraz młody wiek oskarżonego. W ocenie Sądu nie zachodzą także przesłanki do pełnej absorpcji kary, którą Sąd mógł zastosować na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem 24 czerwca 2020 roku. Orzeczenie kary łącznej w wysokości odpowiadającej najwyższych z podlegających łączeniu kar, prowadziłoby do stanu bezkarności za pozostałe czyny. Fakt ten spowodowałby u oskarżonego jak i w odczuciu społecznym przekonanie o nieponoszeniu konsekwencji karnej czynu. Mając powyższe na uwadze, Sąd mógł orzec stosując zasadę asperacji karę od roku i jednego miesiąca pozbawienia wolności do dwóch lat i jedenastu miesięcy pozbawienia wolności. Sąd orzekł karę łączną w wysokości dwóch lat pozbawienia wolności, uznając, że będzie karą odpowiednią i spełni swoje zadania.

H. K. (1)

IV.

III.

Sąd wymierzył oskarżonemu H. K. (1) karę ośmiu miesięcy pozbawienia wolności uznając, że stanowi ona właściwą reakcję karna na zachowanie oskarżonego. Kara w wysokości wnioskowanej przez rzecznika oskarżenia publicznego była rażąco surowa, przy czym Sąd miał w polu widzenia, że prokurator wnosił w akcie oskarżenia o uznanie czynu za zbrodnie. Sąd jednak zmienił opis czynu i jego kwalifikacje prawną.

W opinii Sądu wysokość wymierzonej kary pozbawienia wolności czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnia swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa. Wymierzona kara nie przekracza stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa.

Sąd wymierzając karę pozbawienia wolności miał na uwadze, jako okoliczności zaostrzające karalność:

1) charakter czynu zabronionego i wysoką społeczną szkodliwość popełnionego przestępstwa, w tym rodzaj i charakter naruszonego dobra, godzące w podstawowe wartości jakimi są zdrowie i życie, rozmiar wyrządzonej szkody;

2) ilość wytworzonej substancji psychotropowej,

3) działanie z pełną premedytacją i metodycznie.

Jako okoliczności łagodzące, Sąd miał na względzie :

1) częściowe przyznanie się do winy,

2) zachowanie się po popełnieniu przestępstwa,

3) dotychczasową niekaralność,

4) zaledwie kilkumiesięczny okres działania przestępnego,

5) młody wiek sprawcy,

6) treść wywiadu środowiskowego, w tym pozytywną opinię w środowisku lokalnym i rówieśniczym.

Podkreślić należy, że oskarżony nie miał nigdy problemów z prawem, wiódł ustabilizowane życie, nie był dotychczas karany. W konsekwencji uznać należy, że kara ośmiu miesięcy pozbawienia wolności czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnia swe zadania w zakresie prewencji generalnej, polegająca na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa. Wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności nie przekracza stopnia winy i społecznej szkodliwości zarzucanych przestępstw i realizuje powszechną zasadę sprawiedliwości społecznej i praworządności.

H. K. (1)

V.

III.

Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego H. K. (1) na okres 2 lat próby, uznając, że nie jest konieczne dla osiągnięcia celów kary, aby zastosować wobec niego środka resocjalizacyjnego w zakładzie zamkniętym. Analizując postawę oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa, Sąd doszedł do przekonania, że warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności jest w zupełności wystarczające dla osiągnięcia celów kary. Należy wskazać, że oskarżany przebywa na wolności i funkcjonuje w społeczeństwie w sposób prawidłowy. W ocenie Sądu zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna i izolacja więzienna nie jest konieczna dla osiągnięcia celów kary.

H. K. (1)

VIII.

III.

Zgodnie z obligatoryjnym obowiązkiem wynikającym z warunkowego zawieszenia kary, Sąd oddał oskarżonego H. K. (1) pod dozór kuratora, zobowiązując go do informowania kuratora o przebiegu okresu próby w odstępach sześciomiesięcznych, poczynając od 6 miesiąca od uprawomocnienia się wyroku.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. L.

H. K. (1)

V.

X.

I. i II.

III.

Zgodnie z zasadą obligatoryjnego zaliczenia na poczet orzeczonej kary, okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonym na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, okres ich rzeczywistego pozbawienia wolności tj. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu M. L. okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 28 czerwca 2019 roku od godz. 19:00 do dnia 25 listopada 2019 roku do godz. 10:15 oraz na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności oskarżonemu H. K. (1) okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 1 lipca 2019 roku od godz. 6:15 do dnia 26 września 2019 roku do godz. 14:40.

M. L.

XI.

I. i II.

Sąd zgodnie z dyspozycją art. 230 § 2 k.p.k., stwierdzając zbędność dla postępowania, zwrócił zabezpieczone przedmioty uprawnionemu M. L. tj. dowody rzeczowe w postaci laptopa koloru czarnego z napisem A., urządzenia typu tablet z napisem (...), telefonu typu smartphone z napisem S..

M. L.

H. K. (1)

XII.

I. i II.

III.

Sąd orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci środków odurzających i substancji psychotropowych, zabezpieczonych u oskarżonego M. L. w pomieszczeniach mieszkalnych domu jednorodzinnego w miejscowości J. (...) oraz u H. K. (1), a wyszczególnionych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/56/20/P pod pozycjami 5-24, 30-33, 41, 43-44 oraz w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod pozycjami 1-17. Jednocześnie, Sąd zarządził ich zniszczenie.

M. L.

XIII.

I. i II.

Z uwagi na udział w sprawie obrońcy oskarżonego M. L., działającego z urzędu zarówno w trakcie postępowania przygotowawczego jak i sądowego, zasądzono od Skarbu Państwa koszty obrony z urzędu na rzecz adwokat K. P. w kwocie 2.483,84 złotych.

Zgodnie z § 17 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, opłata za sprawę objętą śledztwem wynosi 300 złotych. Zgodnie z § 17 ust. 2 pkt 5 powołanego rozporządzenia, opłata za obronę przed sądem okręgowym jako pierwszą instancją wynosi 600 zł, zaś w świetle § 20 w sprawach, w których rozprawa trwa dłużej niż jeden dzień, opłata ulega podwyższeniu za każdy następny dzień o 20%. W sprawie odbyło się 8 terminów rozpraw, zatem za pierwszą rozprawę należy się kwota 600 złotych zaś za 7 kolejne kwota po 120 złotych tj.: 600 złotych (pierwsza rozprawa) + 840 złotych (kolejne rozprawy)= 1.440 złotych. Zatem za postepowanie przygotowawcze opłata wynosi 300 złotych zaś za postepowanie sądowe 1.440 złotych, co łącznie wynosi 1.740 złotych. Kwota powiększona o należną 23% stawkę podatku VAT, a zatem o kwotę 400,20 złotych wynosi 2.140,20 złotych. Dodatkowo, Sąd zasądził zwrot uzasadnionych wydatków, co łącznie stanowiło kwotę 2.483,84 złotych.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XIV.

Sąd na podstawie art. 633 k.p.k. obciążył oskarżonych kosztami sądowymi: M. L. w kwocie 6270,56 złotych, a H. K. (1) w kwocie 1667,91 złotych uznając, że ich sytuacja majątkowa pozwala na ich uiszczenie, bowiem koszty te nie są znaczne. Wskazać należy, że w sprawach z oskarżenia publicznego zasadą jest obciążanie skazanego kosztami sądowymi poniesionymi tymczasowo przez Skarb Państwa. Wysokość kosztów wynika z zestawienia opłat i innych wydatków poniesionych w postępowaniu przygotowawczym (k. 580). Podczas postępowania sądowego zostały poniesione dodatkowo koszty opinii biegłych (k. 634-635), koszty konwojowania (k. 621).

Ponadto, Sąd obciążył oskarżonych opłatą sądową zgodnie przepisami ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych. Wysokość opłaty została uzależniona od wysokości orzeczonej kary pozbawienia wolności. W myśl powołanej ustawy, opłata w razie skazania na karę pozbawienia wolności do roku wynosi 180 zł i w takiej też wysokości została wymierzona H. K. (1) zaś w razie skazania na karę pozbawienia wolności do 2 lat wynosi 300 zł i w takiej też wysokości została wymierzona M. L..

7.  Podpis

Andrzej Lewandowski

ZARZĄDZENIE

1. Odpis wyroku wraz uzasadnieniem doręczyć obrońcom oskarżonych i prokuratorowi

2. Kal. 14 dni