Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI U 1212/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2022r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Romuald Dalewski

po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2022r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

odwołania: J. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 30 lipca 2021 r., znak:(...)

w sprawie: J. Z.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

1)  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z dnia 30 lipca 2021 r., znak: (...) w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu J. Z. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 lipca 2021r. do dnia 30 września 2023r.;

2)  stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Romuald Dalewski

Sygn. akt VI U 1212/21

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 lipca 2021 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonemu J. Z. dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, na podstawie przepisu art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS ubezpieczony został uznany za osobę zdolną do pracy zarobkowej.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony, który wniósł o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, iż aktualny stan jego zdrowia nie pozwala na podjęcie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonego, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. Z. był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 czerwca 2021 roku. W dniu 30 lipca 2021 roku organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do dalszej renty w oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 21 lipca 2021 roku stwierdzające, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania powyższego orzeczenia Sąd powołał biegłych lekarzy sądowych z zakresu następujących specjalności: psychiatry, onkologii oraz psychologa.

Biegła onkolog w opinii z dnia 14 stycznia 2021 roku, biorąc pod uwagę wyłącznie chorobę nowotworową, nie stwierdziła u badanego niezdolności do pracy.

Biegli sądowi psychiatra i psycholog w wydanej opinii z dnia 24 lutego 2022 roku rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia:

- zaburzenia depresyjno - lękowe,

- łagodne zaburzenia poznawcze.

W ocenie biegłych sądowych psychiatry i psychologa, na podstawie przeprowadzonego badania, stan zdrowia ubezpieczonego upośledza sprawność organizmu w stopniu powodującym dalszą częściową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, czego przyczyną są wskazane wyżej zaburzenia. Przebieg zaburzeń u badanego ma charakter przewlekły ze zmianą nasileń. Biorąc pod uwagę obraz kliniczny zaburzeń u badanego – nasilenie i częstość objawów, dotychczasowy przebieg choroby, obecny stan zdrowia- biegli stwierdzili, że pomimo systematycznego leczenia nie osiągnięto stabilnej poprawy funkcjonowania. W obecnej sytuacji zdrowotnej ubezpieczony nie jest w stanie funkcjonować efektywnie w roli zawodowej. Biegli uwzględnili wpływ ograniczonych zdolności kompensacyjnych na możliwość podjęcia zatrudnienia – zarówno pod względem jakościowym jak i ilościowym. Stwierdzili, ze badany utracił w znacznym stopniu zdolność do wykonywania zatrudnienia zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami i jest częściowo niezdolny do pracy – okresowo do 30 września 2023 roku. Analizie poddano kwalifikacje zawodowe formalne oraz rzeczywiste, w tym rodzaj ostatnio wykonywanego zajęcia. Biegli nie podzielili opinii Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 21 lipca 2021 roku. Biegli dysponowali tą samą dokumentacją medyczną.

-dowód; opinia biegłych k. 20-23 i 41-43 akt sądowych

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią, pozwany organ rentowy wniósł do niej zastrzeżenia. Zdaniem organu rentowego opinia biegłych jest niezgodna ze stanowiskiem konsultanta ZUS, a ponadto biegli nie dokonali analizy dokumentacji badanego z leczenia psychiatrycznego w PZP.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonego i jego wpływu na zdolność do pracy, w szczególności ustalenie, czy stan zdrowia ubezpieczonego powoduje jego dalszą częściową niezdolność do pracy.

Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń do opinii biegłych sądowych. W szczególności zwracając uwagę, że opinię w przedmiotowej sprawie sporządzili specjaliści z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonej. Odnieśli się też oni do możliwości podjęcia zatrudnienia przez ubezpieczonego. Tym samym Sąd pozytywnie ocenił opinię biegłych sądowych. Wydana przez nich opinia nie tylko była spójna, logiczna, ale także przekonująca dla Sądu, w przeciwieństwie do stanowiska organu rentowego.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinię biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

Zgodnie z brzmieniem art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w pkt 2 wyroku zawarto orzeczenie o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, bowiem biegli nie dysponowali dodatkową dokumentacją medyczną niedostępną Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych, zatem organ rentowy miał wystarczające podstawy do dokonania prawidłowej oceny stanu zdrowia ubezpieczonego, czyli ustalenia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania prawidłowej decyzji.

Sędzia Romuald Dalewski