Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 116/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. L.

w dniu 7 lipca 2021 roku z mieszkania przy ul. (...) w Ś., zabrał w celu przywłaszczenia dowód osobisty na nazwisko A. R. (1) oraz usunął poprzez ukrycie w kieszeni spodni dokument, którym nie miał prawa wyłącznie rozporządzać tj. legitymację emeryta-rencisty na nazwisko A. R. (1)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 7 lipca 2021 r. M. L. przebywał w mieszkaniu swojego znajomego M. M. (2) przy ulicy (...) maja (...) w Ś.. Mężczyźni nie mieli pieniędzy na alkohol, dlatego też M. M. (2) poprosił oskarżonego, aby ten udał się do ich wspólnej znajomej A. R. (1) i pożyczył od niej pieniądze.

Wyjaśnienia oskarżonego

302-307

Zeznania M. M. (2)

34-36

A. R. (2) jest mieszkanką Ś., samotnie zamieszkuje przy ul. (...). W dniu 7 lipca 2021 r. przebywała sama w swoim mieszkaniu i szykowała się do wyjścia do matki. Drzwi mieszkania pokrzywdzonej nie były zamknięte na klucz. Na stoliku w salonie pokrzywdzona położyła portfel, w którym znajdowało się 30 zł oraz dokumenty w postaci dowodu osobistego i legitymacji emeryta-rencisty.

Zeznania pokrzywdzonej

2-3, 32-33

M. L. poszedł pod mieszkanie pokrzywdzonej i bez pukania wszedł do środka lokalu. Zaczął domagać się od A. R. (2) pieniędzy dla ich wspólnego znajomego M. M. (2). Następnie wziął do ręki portfel znajdujący się na stoliku, zajrzał do środka i mimo sprzeciwu pokrzywdzonej schował portfel, razem ze znajdującymi się w nim dokumentami, do kieszeni spodni. Oskarżony nie oddał pokrzywdzonej portfela wraz z zawartością.

Wyjaśnienia oskarżonego

302-307

Zeznania pokrzywdzonej

2-3, 32-33

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

2.

M. L.

w dniu 7 lipca 2021 roku z mieszkania przy ul. (...) w Ś. po uprzednim użyciu wobec A. R. (1) przemocy polegającej na zadaniu jej uderzenia pięścią w twarz, szarpaniu za włosy, uderzaniu głową pokrzywdzonej o kaloryfer oraz zadawaniu jej uderzeń po rękach, brzuchu i plecach, po czym zabrał z jej mieszkania w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 7.900 zł a nadto spowodował u A. R. (1) obrażenia w postaci zasinień na twarzy i całym ciele, obrzęku powiek oraz złamania struktur kostnych twarzoczaszki, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie czynności narządów ciała pokrzywdzonej na okres powyżej 7 dni

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Po zabraniu pokrzywdzonej portfela M. L. nadal przebywał w mieszkaniu A. R. (2). A. R. (2) zgodziła się pożyczyć dla ich wspólnego znajomego M. M. (2) pieniądze w kwocie 100 zł. W znajdującym się w pokoju segmencie miała zgromadzone oszczędności w łącznej kwocie 8000 zł. Wyjęła z nich 100 zł i dała oskarżonemu.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

73-76, 302-307

Zeznania pokrzywdzonej

2-3, 32-33, 210-211

Zeznania M. M. (2)

34-36

Protokół oględzin miejsca zdarzenia

17-18

Kiedy pokrzywdzona dała oskarżonemu pieniądze i usiadła na kanapie, oskarżony wstał i uderzył pokrzywdzoną pięścią w twarz. Oskarżony szarpał kobietę za włosy i uderzył głową pokrzywdzonej o kaloryfer. M. L. bił kobietę po całym ciele, po rękach, brzuchu, plecach. Następnie mężczyzna zabrał z segmentu pieniądze należące do A. R. (2) w wysokości 7900 zł i opuścił mieszkanie.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

302

Zeznania pokrzywdzonej

2-3, 32-33, 210-211

Dokumentacja fotograficzna

106-113

Zeznania pokrzywdzonej

2-3

Zeznania E. R.

19-20

Zeznania Z. R.

213-214

W wyniku zadawanych przez oskarżonego uderzeń A. R. (2) doznała zasinienia na twarzy i całym ciele, obrzęku okolicy oczodołowej obustronnie, ślady krwi w świetle zatoki szczękowej prawej, a nadto cechy po stronie prawej złamania ściany dolnej, bocznej i przyśrodkowej oczodołu i uszkodzenie komórek sitowia po stronie prawej z wpukleniem w kierunku sitowa tkanek oczodołu.

Dokumentacja medyczna

8-9. 117-150, 382

Dokumentacja fotograficzna

(...)

Opinia specjalisty medycyny sądowej

246-248

Po całym zdarzeniu M. L. udał się do mieszkania M. M. (2). Tam wyciągnął z kieszeni pieniądze w kwocie 2000 zł i dał mężczyźnie, mówiąc, że są to pieniądze, które otrzymał od siostry w związku ze zrzeczeniem się spadku po ojcu.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

73-76, 302-307, 364

Zeznania M. M. (2)

34-36

M. M. (2), po dowiedzeniu się, że ofiarowane przez M. L. pieniądze w wysokości 2000 zł zostały skradzione A. R. (2), oddał kobiecie pieniądze.

Zeznania pokrzywdzonej

2-3

Zeznania M. M. (2)

34-36

M. L. nie posiadał stałego zatrudnienia, w okresie od lutego do czerwca pracował jedynie dorywczo u M. I., raz w tygodniu. Za dzień pracy otrzymywał wynagrodzenie w wysokości 200 zł. W dniu 26 czerwca 2021 roku oskarżony otrzymał od swojej siostry K. D. kwotę 5000 zł w zamian za zrzeczenie się spadku po zmarłym ojcu.

Zeznania K. D.

216-217

Zeznania M. I.

345

Oświadczenie notarialne

220

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

3

M. L.

w dniu 7 lipca 2021 roku w Ś., wbrew przepisom ustawy, posiadał przy sobie substancję psychotropową w postaci amfetaminy o masie netto 11,45 gram

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. L., po opuszczeniu mieszkania A. R. (1), udał się do mieszkania M. M. (2). Tam mężczyzna wyjął amfetaminę i wysypał ją na stole. M. M. (2) widząc, że oskarżony wyjmuje narkotyki wezwał policję. Po przybyciu funkcjonariuszy Policji oskarżony próbował zażyć narkotyki. Funkcjonariusze przeszukali mieszkanie M. M. (2), następnie zatrzymali oskarżonego i po przewiezieniu do jednostki policji, przeszukali mężczyznę. W kieszeniach spodni mężczyzny funkcjonariusze ujawnili narkotyki w postaci amfetaminy o masie netto 11,45 gram. Mężczyzna posiadał również przy sobie pieniądze w kwocie 3600 zł.

Wyjaśnienia oskarżonego

59, 73-76, 85-86, 302-307

Zeznania M. M. (2)

34-36

Zeznania E. J.

49

Protokół przeszukania osoby

44-46

Protokół przeszukania mieszkania

47-48

Protokół zatrzymania

42

Protokół użycia testera narkotykowego

52-53

Dokumentacja fotograficzna

54

Protokół zajęcia mienia

61

Opinia chemiczna Laboratorium Kryminalistycznego

206-207

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

4

M. L.

w dniu 3 sierpnia 2021 r. w Ś., podczas rozmowy telefonicznej, kierował wobec A. R. (1) groźby bezprawne, celem wywarcia na nią wpływu jako na świadka, osobę pokrzywdzoną przestępstwem rozboju, dokonanego na jej szkodę

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 3 sierpnia 2021 r., po złożeniu przez A. R. (2) zawiadomienia o popełnieniu przez M. L. przestępstwa rozboju, z telefonu M. M. (2) oskarżony zadzwonił do pokrzywdzonej. W trakcie rozmowy mężczyzna kierował do kobiety groźby karalne. Pokrzywdzona przestraszyła się oskarżonego i zakończyła rozmowę.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

302-307

Zeznania A. R. (1)

32-33. 210-211

Nagranie audio

115

Protokół odtworzenia zapisu viedo/audio

114

Informacja z T-mobile

200-201

Protokół oględzin rzeczy

414-417

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2, 4

Zeznania pokrzywdzonej A. R. (1)

Zeznania A. R. (2) Sąd uznał w całości za wiarygodne. Pokrzywdzona od samego początku obiektywnie i szczerze opisywała zachowanie oskarżonego. Jej zeznania są kluczowe, albowiem oprócz oskarżonego była jedynym bezpośrednim świadkiem zdarzenia. Jej zeznania znajdują potwierdzenie w pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w szczególności z dokumentacją medyczną, dokumentacją fotograficzną, opinią biegłego, zeznaniami świadków M. M. (2), E. i Z. R., a także częściowo w wyjaśnieniach oskarżonego. Pokrzywdzona nie ukrywała żadnych okoliczności zdarzenia, również tych które mogłyby negatywnie oddziaływać na jej osobę tj. faktu bycia w dniu zdarzenia pod wpływem alkoholu. W zakresie kierowanych gróźb przez oskarżonego w stronę pokrzywdzonej, reakcja A. R. (2) wskazuje, że faktycznie obawiała się tych gróźb. Sąd nie znalazł żadnych okoliczności, które mogłyby podważać wiarygodność świadka. Mimo, że świadek została okradziona i pobita przez oskarżonego, nie wypowiadała się o nim negatywnie, zadała w swoich zeznaniach relację z tego co się wydarzyło. Co istotne kwota jaką zabrał oskarżony koreluje z kwotą jaką posiadał przy sobie, jaką dał świadkowi M. i za jaką kupił narkotyki.

1-3

Zeznania M. M. (2)

Zeznania tego świadka należy uznać za wiarygodne, Sąd nie znalazł podstaw do ich podważenia. Zeznania tego świadka są spójne, pokrywają się z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie.

2

Zeznania E. R. i Z. R.

Zeznania wskazanych świadków należy uznać za wiarygodne. Świadkowie nie byli bezpośrednimi świadkami zdarzenia, zrelacjonowali to co zaobserwowali, gdy przybyli do mieszkania pokrzywdzonej. Świadkowie nie są zainteresowani określonym rozstrzygnięciem w sprawie, obiektywnie przedstawili okoliczności związane z niniejszą sprawą. Ich zeznania są logiczne, spójne i obiektywne. Sąd nie znalazł żadnych podstaw do odmówienia im wiarygodności.

2

Zeznania M. I.

Świadek M. I. nie posiadał wiedzy na temat czynów przypisanych oskarżonemu, wypowiedział się jedynie na temat zatrudnienia oskarżonego w okresie zarzucanych mu czynów. Zeznania tego świadka Sąd uznał za wiarygodne.

2

Zeznania K. D.

Zeznania wskazanego świadka Sąd uznał za wiarygodne. Wskazać jednak należy, że świadek nie posiadał wiedzy na temat samych czynów przypisanych oskarżonemu, potwierdziła jedynie okoliczność przekazania bratu gotówki za zrzeczenie się prawa do spadku po zmarłym ojcu oraz fakt, że brat nie miał stałego źródła utrzymania, a pieniądze przeznaczał na używki.

2

Opinia specjalisty medycyny sądowej

Opinię biegłego z zakresu medycyny sądowej Sąd uznał w całości za wiarygodną. Opinia została sporządzona przez podmiot posiadający odpowiednią wiedzę z zakresu medycyny, jest jasna, niesprzeczna i kompletna. Sądowi nie nasunęły się żadne wątpliwości co do prawidłowości wskazanej opinii, strony również nie wnosiły żadnych zastrzeżeń.

3

Zeznania E. J.

Świadek jest funkcjonariuszem K. Ś., jego zeznania stanowią relację z podjętej w dniu 7 lipca 2021 r. interwencji. Sąd uznał je za w pełni wiarygodne, są one spójne, logiczne i konsekwentne. Świadkowi nie zależy na konkretnym rozstrzygnięciu sprawy. Sąd zatem nie ma podstaw, by podważać wiarygodność jego zeznań.

3

Opinia chemiczna Laboratorium Kryminalistycznego

Sąd uznał za wiarygodną opinię biegłego, jako sporządzoną przez osobę dysponującą odpowiednim zasobem wiedzy fachowej; opinia okazała się kompletna, jasna, niesprzeczna i logicznie umotywowana.

1-4

Opinia sądowo-psychiatryczna

Opinię tą Sąd uznaje za w pełni wiarygodną, została ona sporządzona przez podmioty posiadające fachową wiedzę z zakresu psychiatrii i psychologii. Opinia ta jest pełna, jasna oraz niesprzeczna.

1-4

Zgromadzona w sprawie dokumentacji w postaci dokumentacji medycznej, protokoły, dokumentacji fotograficznej, oświadczenie notarialne

Wymienione dokumenty zostały sporządzone przez osoby uprawnione, zgodnie z przepisami prawa, w toku postępowania nie były kwestionowane przez strony. Sąd nie znalazł innych powodów, aby zaprzeczyć ich wiarygodności.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1-4

Wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego w przeważającej części Sąd uznał za niewiarygodne.

W zakresie pierwszego i drugiego czynu oskarżony w toku prowadzonego postępowania zmieniał swoje stanowisko - pierwotnie negując swoje sprawstwo, po czym jednak przyznał się w przeważającej części do dokonanych czynów. Za wiarygodne uznać zatem należy wyjaśnienia oskarżonego w tej części, w której faktycznie przyznał, że był w mieszkaniu pokrzywdzonej, zadawał jej uderzenia, po czym zabrał pieniądze. W pozostałej jednak części jego wyjaśnienia są nielogiczne i niespójne, pozostają również w sprzeczności z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie. Oskarżony negował kwotę ukradzionych pieniędzy, wskazują, że faktycznie pieniądze zabrał, jednak nie była to kwota wskazana przez pokrzywdzoną. Nie potrafił jednak sam określić ile pieniędzy przywłaszczył. Niemniej jednak okoliczność ta została ustalona na podstawie wiarygodnych zeznań pokrzywdzonej oraz pozostałych okoliczności towarzyszących czynowi, w tym zabezpieczenie przy oskarżonym pieniędzy w kwocie 3600 zł, przekazanie kwoty 2000 zł M. M. (2) oraz przeznaczenie pozostałych pieniędzy na narkotyki. Niewątpliwie zatem kwota pieniędzy określona przez pokrzywdzoną faktycznie została zabrana przez oskarżonego.

Wyjaśnienia oskarżonego, w których wskazuje na sposób dokonywania obrażeń u pokrzywdzonej i negowanie przez niego uderzania głową pokrzywdzonej o kaloryfer również nie zasługują na wiarę. Przeczą temu pozostałe dowody, w tym zeznania pokrzywdzonej, rodzaj doznanych przez nią obrażeń, dokumentacja fotograficzna obrazująca mieszkanie pokrzywdzonej, w tym zdjęcia przedstawiające kaloryfer i firankę ubrudzone krwią oraz dokumentacja medyczna i opinia biegłego. Niewątpliwie oskarżony neguje wskazane okoliczności chcąc umniejszyć swoją winę.

W zakresie trzeciego zarzucanego oskarżonemu czynu Sąd uznał jego wyjaśnienia w całości za wiarygodne. Oskarżony od początku przyznawał się do posiadania narkotyków, został zresztą złapany na gorącym uczynku przy próbie ich spożycia. Również pozostałe dowodowy potwierdzają jego sprawstwo.

Odnośnie czwartego zarzucanego mu czynu Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego w całości za niewiarygodne. Oskarżony, chociaż nie neguje faktu zadzwonienia do pokrzywdzonej, to jednak wyjaśniał, że nie kierował do niej gróźb. Nie potrafił jednak w sposób logiczny wyjaśnić w jakim celu dzwonił do pokrzywdzonej. Co ważne pokrzywdzona zaraz po telefonie zadzwoniła na Policję. Nadto wskazać należy, że jego wyjaśnieniom przeczy zebrany w sprawie materiał dowodowy, w tym zeznania pokrzywdzonej, uzyskana informacja od sieci komórkowej oraz zapis rozmowy pokrzywdzonej z policją.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Ia

M. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W pierwszej kolejności wskazać należy, że Sąd dokonał zmiany w zakresie pierwszego zarzucanego oskarżonemu czynu, uznając, że wymienione zachowania nie stanowią jednego czynu, a dwa odrębne czyny – pierwszy polegający na zabraniu w celu przywłaszczenia dowodu osobistego pokrzywdzonej oraz usunięcia poprzez ukrycie w kieszeni spodni dokumentu, którym nie miał prawa wyłącznie dysponować, a drugi czyn polegający na dokonaniu rozboju. Wskazać bowiem należy, że były to dwa różne zachowania oskarżonego, którym towarzyszył odmienny zamiar. Dogłębna analiza materiału dowodowego wykazała, że pierwotnie oskarżony zabrał portfel pokrzywdzonej z dokumentami, dopiero później, gdy zobaczył jak pokrzywdzona wyciąga pieniądze z segmentu powstał u niego zamiar popełnienia kolejnego czynu zabronionego. Nie ulega zatem żadnej wątpliwości, że w tej sytuacji mamy do czynienia z dwoma odrębnymi czynami, które podlegają odrębnej penalizacji. W związku z powyższym Sąd rozdzielił te dwa czyny i przypisał oskarżonemu dwa odrębne przestępstwa.

Przechodząc do meritum wskazać należy, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu z art. 275 § 1 kk oraz art. 276 kk. Zgodnie z pierwszym wskazanym przepisem odpowiedzialności karnej podlega ten kto kradnie dokument stwierdzający tożsamość innej osoby. Przedmiotem wykonawczym wskazanego przestępstwa jest nie każdy dokument, lecz jedynie dokument stwierdzający tożsamość innej osoby. Wskazać zatem należy, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 6 sierpnia 2010 r. o dowodach osobistych dowód osobisty jest dokumentem stwierdzającym tożsamość i obywatelstwo polskie. Przestępstwa kradzieży takiego dokumentu można dopuścić się wyłącznie umyślnie w zamiarze bezpośrednim. Oskarżony zabierając dowód osobisty A. R. (1) niewątpliwie zrealizował znamiona przedmiotowego przestępstwa. Oskarżony nie tylko był świadomy, że w portfelu znajduje się dowód osobisty pokrzywdzonej, albowiem przed jego zaborem zajrzał do środka portfela, ale również działając w celu jego przywłaszczenia schował portfel do kieszeni spodni wbrew sprzeciwowi pokrzywdzonej.

Natomiast za przestępstwo z art. 276 kk odpowiada ten kto m.in. usuwa dokument, którym nie ma prawa wyłącznie rozporządzać. Jak słusznie wskazuje się w doktrynie usunięciem dokumentu będzie taka zmiana miejsca przechowywania dokumentu, która uniemożliwia lub co najmniej znacznie utrudnia osobie uprawnionej dostęp do niego (A. Lach [w:] Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, red. V. Konarska-Wrzosek, Warszawa 2020). Sąd Apelacyjny w Katowicach (wyrok z 28 stycznia 2015 r., sygn. akt II AKa 740/14) słusznie przyjął, że „usunięcie dokumentu obejmuje wszelkie czynności prowadzące do uczynienia go niedostępnym dla osoby uprawnionej, choćby znane było miejsce przechowywania tego dokumentu. Usunięciem dokumentu będzie także pozbawienie nad nim władztwa dotychczasowego dysponenta”. Definicję dokumentu zawiera art. 115 § 14 kk, zgodnie z którym dokumentem jest każdy przedmiot lub inny nośnik informacji, z którym związane jest określone prawo, albo które ze względu na zawartą w nim informacje stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Wskazanego przestępstwa można dopuścić się wyłącznie umyślnie w zamiarze bezpośrednim. Nie ulega wątpliwości, że oskarżony zrealizował wszystkie znamiona wskazanego przestępstwa. Wskazać należy, że legitymacja emeryta-rencisty jest dokumentem, o którym mowa w art. 115 § 14 kk. Oskarżony jak już wskazano był świadomy, że w portfelu znajduje się wskazany dokument, albowiem zajrzał do jego środka, i w celu jego przywłaszczenia schował do kieszeni spodni. Tym samym dokonał usunięcia dokumentu, powodując, że dokument ten stał się niedostępny dla pokrzywdzonej.

W związku z tym, że zachowanie oskarżonego zrealizowało znamiona określone w dwóch przepisach tj. art. 275 § 1 kk i art. 276 kk w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu należało uwzględnić zaistniały zbieg przepisów ustawy.

☒

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Ib

M. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W zakresie drugiego zarzucanego oskarżonym czynu Sąd uznał, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa rozboju z art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 kk.

Przestępstwo rozboju stanowi kwalifikowaną postać przestępstwa kradzieży z art. 278 § 1 k.k. Polega na dokonaniu kradzieży poprzez użycie m.in. przemocy wobec osoby. Przemoc jest to fizyczne i bezpośrednie oddziaływanie na człowieka ukierunkowane na przełamanie lub uniemożliwienie oporu. Przestępstwa tego można dopuścić się umyślnie w zamiarze bezpośrednim. Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe nie pozostawia wątpliwości, iż oskarżony stosował względem pokrzywdzonej przemocy w celu przywłaszczenia pieniędzy stanowiących własność pokrzywdzonej. Zastosowana przez oskarżonego przemoc polegała na uderzeniu pokrzywdzonej pięścią w twarz, szarpaniu za włosy, uderzaniu głową pokrzywdzonej o kaloryfer i zadawaniu jej uderzeń po całym ciele. Nadto zastosowana wobec pokrzywdzonej przemoc poprzedzała dokonanie zaboru pieniędzy pokrzywdzonej. Należało zatem uznać, że oskarżony działał niewątpliwie umyślnie z zamiarem bezpośrednim kierunkowym przywłaszczenia pieniędzy. Nie sposób jednak przyjąć, aby oskarżony doprowadził pokrzywdzoną do stanu bezbronności. Jak słusznie wskazuje się w orzecznictwie, „doprowadzenie do stanu bezbronności” polega na podjęciu przez napastnika takich zachowań, które nie będąc ani użyciem przemocy, ani groźbą jej natychmiastowego użycia, jak również nie doprowadzając pokrzywdzonego do stanu nieprzytomności, skutecznie pozbawiają go jednak możliwości podjęcia działań skierowanych przeciwko zaborowi mienia (postanowienie SA w Krakowie z 26.03.1991 r., II AKz 9/91, KZS 1991/4, poz. 14). Również wskazać należy, że ustawodawca w art. 180 § 1 kk wskazując zachowanie oskarżonego posłużył się alternatywą „albo”, co oznacza że nie jest możliwe zarówno posłużenie się przemocą i jednocześnie doprowadzenie człowieka do stanu bezbronności. Dlatego też z opisu czynu należało usunąć okoliczność doprowadzenia pokrzywdzonej do stanu bezbronności. Sąd również dokonał zmiany w zakresie kwoty pieniędzy przywłaszczonej przez oskarżonego. Z zeznań pokrzywdzonej, które Sąd uznał za wiarygodne, wynika, że pokrzywdzona miała w mieszkaniu pieniądze w kwocie 8000 zł, z których to dobrowolnie dała 100 zł oskarżonemu. Oskarżony widząc, gdzie pokrzywdzona trzyma oszczędności zdecydował się na zabór pozostałych pieniędzy tj. kwoty 7900 zł.

Zachowanie oskarżonego zrealizowało również znamiona czynu z art. 157 § 1 kk. Wskazać należy, że oskarżony stosując przemoc wobec pokrzywdzonej spowodował u niej obrażenia ciała w postaci zasinień na twarzy i całym ciele, obrzęku powiek oraz złamania struktur kostnych twarzoczaszki, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie czynności narządów ciała pokrzywdzonej na okres powyżej 7 dni.

W związku z tym, że zachowanie oskarżonego zrealizowało znamiona określone w dwóch przepisach tj. art. 280 § 1 kk i art. 157 § 1 kk w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu należało uwzględnić zaistniały zbieg przepisów ustawy.

☒

1.5.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Ic

M. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środku odurzające lub substancje psychotropowe podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Czynność sprawcza określona w niniejszym przepisie polega na niezgodnym z ustawą posiadaniu środków odurzających lub substancji psychotropowych tj. środków i substancji, które wymienione zostały w załączniku do wskazanej ustawy. Czynność sprawcza określona w art. 62 jest realizowana "wbrew przepisom ustawy", jeżeli pozostaje w sprzeczności z dopuszczalnymi ustawą zachowaniami, związanymi z dozwolonym posiadaniem środków odurzających lub substancji psychotropowych. Przestępstwo to jest przestępstwem powszechnym, co oznacza że może popełnić je każda osoba fizyczna. Strona podmiotowa wskazanego czynu polega na umyślności zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się zarzuconego mu czynu. Oskarżony posiadał amfetaminę, która to jest substancją psychotropową. Działał z zamiarem bezpośrednim, albowiem miał świadomość, że substancja, którą posiada jest substancją psychotropową, sam zresztą wskazywał na to funkcjonariuszom policji.

☒

1.6.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Id

M. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 245 k.k. kto używa przemocy lub groźby bezprawnej w celu wywarcia wpływu na świadka, biegłego, tłumacza, oskarżyciela albo oskarżonego lub w związku z tym narusza jego nietykalność cielesną, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Przedmiotem ochrony są prawidłowe i wolne od nacisków funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości, jak również nietykalność cielesna i wolność człowieka. Występek ten może być popełniony jedynie umyślnie z zamiarem bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu, albowiem sprawca działa w celu wywarcia wpływu. Zgodnie z art. 115 § 12 kk groźbą bezprawną jest zarówno groźba, o której mowa w art. 190 (tj. groźba popełnienia przestępstwa na szkodę innej osoby, jeżeli wzbudza ona w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona), jak i groźba spowodowania postępowania karnego lub innego postępowania, w którym może zostać nałożona administracyjna kara pieniężna, jak również rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub jego osoby najbliższej; nie stanowi groźby zapowiedź spowodowania postępowania karnego lub innego postępowania, w którym może zostać nałożona administracyjna kara pieniężna, jeżeli ma ona jedynie na celu ochronę prawa naruszonego przestępstwem lub zachowaniem zagrożonym administracyjną karą pieniężną.

W ocenie Sądu oskarżony swoim zachowaniem zrealizował znamiona przedmiotowego przestępstwa. W pierwszej kolejności wskazać należy, że słowa oskarżonego wypowiedziane przez oskarżonego przez telefon do pokrzywdzonej należy uznać za groźby określone w art. 190 § 1 kk. Nie ulega również wątpliwości, że wypowiedziane groźby wzbudziły u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona. Przemawiają za tym nie tylko subiektywne odczucia pokrzywdzonej, która przyznała, że przestraszyła się oskarżonego i szybko rozłączyła telefon, ale również względy obiektywne – w szczególności mając na uwadze wcześniejsze zachowanie oskarżonego, który dotkliwie pobił pokrzywdzoną. Wskazać również należy, że oskarżony zatelefonował do pokrzywdzonej w związku ze złożonym przez nią zawiadomieniem o popełnieniu przez niego przestępstwa. Wypowiedziane przez niego słowa wskazują, że niewątpliwie działał w celu wywarcia na pokrzywdzoną wpływu.

☐

1.7.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.8.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.9.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.10.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. L.

Ia

W ocenie Sądu oskarżony jest w stanie ponieść odpowiedzialność za przypisane mu przestępstwo, albowiem nie ujawniły się żadne okoliczności wyłączające jego sprawstwo lub winę.

Stopień winy oskarżonego uznać należy za znaczny. Oskarżony jest osobą dorosłą, która rozumiała znaczenie czynu i mogła pokierować swoim postępowaniem. Przeprowadzona w niniejszej sprawie opinia biegłych wykluczyła, aby oskarżony miał wyłączoną lub ograniczoną poczytalność w chwili czynu.

Stopień społecznej szkodliwości czynu jest znaczny. Przemawia za tym analiza przesłanek przedmiotowych i podmiotowych. Sąd wziął pod uwagę, że oskarżony godził w dobro prawne jakim jest wiarygodność dokumentu. Oskarżony działał w sposób szybki i przemyślany, wbrew oporowi pokrzywdzonej zabrał należące do niej dokumenty. Oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd kierował się dyrektywami wynikającymi z art. 53 kk i następnymi.

Przy wymiarze kary na niekorzyść oskarżonego należało przyjąć jest uprzednią karalność oraz tym, że jednym czynem wyczerpał znamiona dwóch przepisów ustawy.

Do okoliczności łagodzących należy zaliczyć przyznanie się oskarżonego do zarzucanego czynu i wyrażenie skruchy.

Mając na uwadze powyższe Sąd wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Kara wymierzona oskarżonemu nie mogła być łagodniejsza, biorąc pod uwagę jego zawziętość w popełnianiu kolejnych przestępstw oraz całkowitą nieskuteczność dotychczasowych kar wolnościowych. W ocenie Sądu tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności spełni cele z zakresu prewencji indywidualnej, skutecznie odwodząc oskarżonego od popełniania przestępstw w przyszłości, jak również z zakresu prewencji generalnej.

Ib

W ocenie Sądu oskarżony jest również w stanie ponieść odpowiedzialność za kolejne przypisane mu przestępstwo, albowiem nie ujawniły się żadne okoliczności wyłączające jego sprawstwo lub winę.

Stopień winy oskarżonego uznać należy za znaczny. Oskarżony jest osobą dorosłą, która rozumiała znaczenie czynu i mogła pokierować swoim postępowaniem. Przeprowadzona w niniejszej sprawie opinia biegłych wykluczyła, aby oskarżony miał wyłączoną lub ograniczoną poczytalność w chwili czynu.

Mając na uwadze przesłanki przedmiotowe i podmiotowe, o których mowa w art. 115 § 2 kk uznać należy, że stopień społecznej szkodliwości czynu jest wysoki. Oskarżony godził w dobra prawne jakim jest zdrowie i życie człowieka oraz ochrona mienia. Oskarżony działał w sposób agresywny, zadając wiele ciosów pokrzywdzonej, w tym uderzając jej głową o kaloryfer. Motywacja oskarżonego również jawi się jako naganna, działał on w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Nadto widząc schowane oszczędności pokrzywdzonej bez namysłu zdecydował się na uderzenie pokrzywdzonej w celu ich przywłaszczenia. Należało również wziąć pod uwagę kwotę, którą oskarżony ukradł pokrzywdzonej, a która to nie była niska, a dla pokrzywdzonej stanowiła wszystkie oszczędności jakie posiadała, jak również rodzaj obrażeń spowodowanych przez oskarżonego u pokrzywdzonej.

Z uwagi na to, że czyn oskarżonego wyczerpał znamiona w dwóch przepisach ustawy karnej, zgodnie z art. 11 § 3 kk wymierzył mu karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą tj. na podstawie art. 280 § 1 kk.

Przypisane oskarżonemu przestępstwo zagrożone jest karą od 2 do 12 lat pozbawienia wolności. Sąd uznał, iż adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu i winy oskarżonego będzie kara 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd wziął pod uwagę okoliczności łagodzące w postaci częściowego przyznania się do winy, wyrażenie skruchy oraz przeproszenie pokrzywdzonej, jak również okoliczności obciążające, w tym uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego i naruszenie jednym czynem znamiona dwóch przestępstw. Mając na uwadze wszystkie te okoliczności należało oskarżonemu wymierzyć karę powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Zdaniem Sądu tak wymierzona kara jest wystarczająca dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Tak ukształtowana kara spełni również swoją rolę w zakresie prewencji ogólnej, jak i indywidualnej. Uświadomi oskarżonemu naganność jego postępowania. Oskarżony zaatakował starszą kobietę, w jej domu, pozostawił ją pobitą, nie wiedząc tak naprawdę co się z nią stanie. Zabrał jej wszystkie oszczędności, które pokrzywdzona zbierała latami z handlu owocami leśnymi. Pokrzywdzona zaufała oskarżonemu. Po zajściu zostawiając pokrzywdzoną ranną w domu, oskarżony poszedł cieszyć się łupem, kupił sobie narkotyki, część pieniędzy rozdał. Oskarżony nie miał żądnej refleksji.

Ic

Za popełnione przez oskarżonego przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu oskarżony jest w stanie ponieść odpowiedzialność za przypisane mu przestępstwo, albowiem nie ujawniły się żadne okoliczności wyłączające jego sprawstwo lub winę. Oskarżony jest osobą dorosłą oraz poczytalną, co potwierdziła przeprowadzona opinia biegłych. Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze stopień społecznej szkodliwości czynu, okoliczności wpływające na wymiar kary, w tym dyrektywy z art. 53 k.k. Przy wymiarze kary na niekorzyść oskarżonego przemawia uprzednia wielokrotna karalność oskarżonego oraz ilość posiadanych narkotyków i ich rodzaj. Na korzyść oskarżonego przemawia przyznanie się od samego początku do popełnianego czynu.

Zdaniem Sądu tak wymierzona kara jest wystarczająca dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Tak ukształtowana kara spełni również swoją rolę w zakresie prewencji ogólnej, jak i indywidualnej. Uświadomi oskarżonemu naganność jego postępowania.

Id

Wymierzając oskarżonemu karę za ostatni przypisany czyn, Sąd kierował się dyrektywami wynikającymi z art. 53 kk i następnymi.

Stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest znaczny. Oskarżony godził w istotne dobro, jakim jest prawidłowe funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości oraz wolność pokrzywdzonej. Oskarżony chcąc uniknąć odpowiedzialności karnej wywołał strach u pokrzywdzonej. Na niekorzyść oskarżonego przemawia jego wcześniejsza karalność.

Zdaniem Sądu oskarżonemu należało wymierzyć karę 5 miesięcy pozbawienia wolności. Kara w takim rozmiarze będzie adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości i stopnia zawinienia oskarżonego oraz uwzględnia cele kary w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej.

II

W stosunku do oskarżonego zostały spełnione przesłanki umożliwiające wymierzenie mu kary łącznej pozbawienia wolności. Zasady kształtowania tej kary zostały określone w art. 85 kk i następnych. Sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach.

Sąd uznał, że oskarżonemu należało wymierzyć karę łączną 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Mając na uwadze związek podmiotowo-przedmiotowy występujący między przestępstwami zasadne było wymierzenie kary powyżej dolnej granicy. Wskazać należy, że 3 przestępstwa popełnione przez oskarżonego godziły w dobro prawnej tej samej pokrzywdzonej, popełnione zostały w tym samym dniu, nadto wszystkie przestępstwa zostały przez niego popełnione umyślnie w zamiarze bezpośrednim.

Kara łączna 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności jest więc karą adekwatną i powinna wzbudzić u oskarżonego refleksję i negatywną postawę co do popełnianych przez niego przestępstw.

IV

Na podstawie art. 41a § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu kontaktowania się z pokrzywdzoną A. R. (1) oraz zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej na odległość poniżej 100 m przez okres 10 lat.

Orzeczenie wskazanych środków karnych ma na celu ochronę pokrzywdzonej i zagwarantowanie jej bezpieczeństwa. Pokrzywdzona obawia się oskarżonego, który swoim niewłaściwym zachowaniem negatywnie oddziaływał na jej życie. Orzekając środki karne Sąd miał również na uwadze, by oskarżony nie popełnił ponownie przestępstwa wobec pokrzywdzonej.

V

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd zasądził na rzecz pokrzywdzonej kwotę 5900 zł tytułem naprawienia szkody. Kwota ta odpowiada kwocie pieniędzy, które oskarżony ukradł pokrzywdzonej, a które nie zostały dotychczas jej zwrócone. Sąd miał na uwadze, że pokrzywdzona odzyskała kwotę 2000 zł. Z uwagi na doznane przez pokrzywdzoną krzywdy moralne oraz fizyczne Sąd orzekł kwotę 6000 zł tytułem zadośćuczynienia. Orzeczona kwota ma zrekompensować pokrzywdzonej poniesione krzywdy. Pokrzywdzona został okradziona z całych oszczędności, była bita, została pozostawiona nieprzytomna.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. L.

III

II

na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej wobec niego kary łącznej pozbawienia wolności okres zatrzymania w sprawie od 7.07.2021 r. godz. 23:25 do 8.07.2021 r. godz. 14:40, od 3.08.2021 r. godz. 18:50 do 2.12.2021 godz. 18:50 i od 17.12.2021 r. godz. 18:50 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny jednemu dniowi pozbawienia wolności, albowiem przepis ten Sąd do tego obliguje. Wskazać należy, że oskarżony był w niniejszej sprawie tymczasowo aresztowany, jednakże w okresie od 2 grudnia 2021 r. godz. 18:50 do 17 grudnia 2021 r. godz. 18:50 wykonywał karę orzeczoną przez Sąd Rejonowy w Świnoujściu w sprawie o sygn. akt II W 198/20 w wymiarze 15 dni aresztu. W związku z tym należało okres ten wyłączyć z okresu tymczasowego aresztowania zaliczanego na poczet kary.

VI

Ic

Działając na podstawie art. 44 § 2 kk i art. 70 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci wszystkich narkotyków ujawnionych przy oskarżonym wraz z opakowaniami, albowiem takie orzeczenie było obligatoryjne.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 28 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze oraz § 4 ust. 3, § 17 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3, § 20 rozporządzenia MS z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądzono na rzecz adw. R. R. kwotę 885,60 złotych, w tym kwotę podatku VAT, z tytułu udzielonej oskarżonemu pomocy prawnej z urzędu.

VIII

Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa z kosztów sądowych w całości uznając, iż uiszczenie ich byłoby dla niego zbyt uciążliwe. Wskazać bowiem należy, że oskarżony nie ma stałego źródła dochodu, pracuje jedynie dorywczo, nie posiada żadnego majątku. W związku z tym niezasadne byłoby obciążanie go kosztami niniejszego procesu.

1Podpis