Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 417/22

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2022 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi Wydział I Cywilny w osobie:

Przewodniczący: asesor sądowy Szymon Śniady

po rozpoznaniu

na posiedzeniu niejawnym 17 maja 2022 roku w Łodzi

sprawy

z powództwa M. K.

przeciwko P. M.

o opróżnienie i wydanie lokalu

1.  nakazuje pozwanemu P. M., aby opróżnił, opuścił i wydał powódce M. K. lokal mieszkalny numer (...), położony w Ł. przy Z. 50;

2.  orzeka, że pozwany P. M. jest uprawniony do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

3.  nakazuje wstrzymać wykonanie opróżnienia lokalu opisanego w punkcie 1 wyroku do czasu złożenia pozwanemu P. M. przez miasto Ł. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

4.  zasądza od pozwanego P. M. na rzecz powódki M. K. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt I C 417/22

UZASADNIENIE

Punktu 2 i 3 wyroku zaocznego z 17 maja 2022 roku

W pozwie z 25 marca 2022 roku powódka M. K. wniosła o nakazanie pozwanemu P. M. opuszczenie, opróżnienie i wydania powódce lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w Ł. przy ulicy (...) oraz orzeczenie, iż pozwanemu nie przysługuje prawo do lokalu socjalnego. W uzasadnieniu żądania wskazano, iż powódka jest właścicielką przedmiotowego lokalu socjalnego, który nabyła w drodze spadkobrania po swojej babci, zaś pozwany zamieszkiwał w tym lokalu wraz ze spadkodawczynią. Powódce nie wyraża zgody na dalsze zamieszkiwanie pozwanego w lokalu, zaś pozwany używa go w sposób sprzeczny z umową zaniedbując swoje obowiązki. Z uwagi na powyższe powódka wypowiedziała pozwanemu umowę użyczenia przedmiotowego lokalu i wezwała do opuszczenia w terminie 7 dni od otrzymania wezwania, które to doręczenie nastąpiło 17 marca 2022 roku.

(pozew k. 3-4)

Sąd Rejonowy ustalił i zważył co następuje:

Wobec braku złożenia odpowiedzi na pozew przez pozwanego Sąd w niniejszej sprawie wydał wyrok zaoczny przyjmując stosownie do art. 339 § 2 k.p.c. za prawdziwe twierdzenia powoda o faktach zawarte w pozwie wobec nie budzenia przez nie uzasadnionych wątpliwości, ani nie ustalenia by zostały one przytoczone w celu obejścia prawa.

Pozwany miał status lokatora w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (dalej: u.o.p.l.), jako że zamieszkiwał w przedmiotowym lokalu wraz ze swoją matką (wówczas jego właścicielką na podstawie umowy użyczenia zawartej z ówczesną właścicielką lokalu.

Stosownie do przepisu art. 14 ust. 1 u.o.p.l. Sąd w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu orzeka o uprawnieniu do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu albo braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia najmu socjalnego lokalu ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu. Badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, Sąd orzeka o uprawnieniu osób, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną (ust. 3). Sąd, zgodnie z art. 14 ust. 4 ustawy nie może orzec o braku uprawnienia do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu wobec: osoby niepełnosprawnej w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 426) lub ubezwłasnowolnionego oraz osoby sprawującej nad nim opiekę i wspólnie z nim zamieszkałej (pkt 2), obłożnie chorego (pkt 3), emeryta lub rencisty spełniającego kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej (pkt 4), osoby posiadającej status bezrobotnego (pkt 5) chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany lub ich sytuacja materialna pozwala na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie. Należy przy tym podkreślić, iż o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy oraz się również w przypadku orzeczenia dotyczącego opróżnienia lokalu socjalnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z 5 kwietnia 2013 r, sygn. akt III CZP 11/13).

Co prawda stosownie do treści art. 14 ust. 7 u.o.p.l. przepisy cytowanego wyżej ust. 4 nie stosuje się do osób, które utraciły tytuł prawny do lokalu niewchodzącego w skład publicznego zasobu mieszkaniowego, z wyjątkiem osób, które były uprawnione do używania lokalu na podstawie stosunku prawnego nawiązanego ze spółdzielnią mieszkaniową albo z społeczną inicjatywą mieszkaniową. Nie budzi wątpliwości w niniejszej sprawie, iż przedmiotowy lokal nie wchodził w skład wskazanych wyżej zasobów, jednakże należy mieć na względzie, iż pozwany w przedmiotowym lokalu zamieszkiwał na podstawie umowy użyczenia od wielu lat – zgodnie z danymi z systemu PESEL jest w nim zameldowany od 17 marca 1977 roku.

Art. 14 ust. 7 u.o.p.l. został wprowadzony ustawą z 17 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz o zmianie niektórych ustaw, zgodnie zaś z art. 4 wskazanej ustawy nowelizującej wprowadzonego art. 14 ust. 7 u.o.p.l. nie stosuje się do umów o używanie lokali mieszkalnych, zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, a więc przed dniem 1 stycznia 2005 roku. Z uwagi na powyższe art. 14 ust. 4 u.o.p.l. miał zastosowanie w niniejszej sprawie.

Jednocześnie z danych uzyskanych przez Sąd z urzędu wynika, iż P. M. jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w Ł. jako osoba bezrobotna (k. 33), a zatem spełnia warunek do obligatoryjnego orzeczenia przez Sąd o uprawnieniu do lokalu socjalnego wskazanego w art. 14 ust. 4 pkt 5 u.o.p.l. Na marginesie należy również zwrócić uwagę, iż Sąd o powyższym uprawnieniu mógł orzec również fakultatywnie z uwagi na trudną sytuację materialną pozwanego jako osoby, która utraciła tytuł prawny do lokalu, a nadto jest bezrobotnym bez prawa do zasiłku.

Jednocześnie w toku postępowania nie ujawniły się żadne okoliczności pozwalające przyjąć by w stosunku do pozwanych zachodziła negatywna przesłanka obligatoryjnego przyznania pozwanym uprawnienia do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, tj. okoliczność by pozwany mógł zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany lub by jego sytuacja materialna pozwalała na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie. Należy podkreślić, iż strona powodowa nie zawarła w pozwie żadnych twierdzeń w zakresie powyższych okoliczności.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w punkcie 2 wyroku.

Rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 3 wyroku jest konsekwencją rozstrzygnięcia z punktu 2 wyroku i znajduje swoją podstawę w art. 14 ust. 6 u.o.p.l., zgodnie z którym sąd orzekając o uprawnieniu do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu.