Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 151/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2022 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:

sędzia Magdalena Łukaszewicz

Protokolant:

starszy sekretarz sądowy Anita Topa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2022 roku

sprawy z powództwa J. R.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

o r z e k a :

I.  Zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki J. R. kwotę 1 144,94 zł (jeden tysiąc sto czterdzieści cztery złote 94/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi:

-

od kwoty 1 000,00 zł od dnia 26.03.2021r. do dnia zapłaty,

-

od kwoty 41,30 zł od dnia 17.04.2021r. do dnia zapłaty,

-

od kwoty 103,64 zł od dnia 22.09.2021r. do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo w pozostałej części.

III.  Zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki J. R. kwotę 387,00 zł (trzysta osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

J. R. wytoczyła powództwo przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej o zapłatę:

- kwoty 1 000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 lutego 2021 roku do dnia zapłaty,

- kwoty 113,30 złotych tytułem odszkodowania – zwrotu kosztów leczenia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 lutego 2021 roku do dnia zapłaty,

- kwoty 103,64 złotych tytułem odszkodowania – zwrotu kosztów dojazdów do placówek medycznych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 września 2021 roku do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że w dniu 26 grudnia 2020 roku uległa wypadkowi w wyniku uderzenia przez samochód posiadający obowiązkowe ubezpieczenie OC w pozwanym towarzystwie w pojazd, którym poruszała się powódka, doznała ona obrażeń ciała w postaci licznych drobnych złamań kręgosłupa szyjnego. Powódka po wypadku leczyła się u specjalisty chirurga ortopedy i neurologa. Powódka odczuwa również po wypadku znaczne pogorszenie stanu psychicznego.

Powódka na podstawie wyroku karnego otrzymała od sprawcy szkody kwotę 5 000 złotych, jednakże w jej ocenie po zakończeniu leczenia suma ta okazała się niewystarczająca. Strona pozwana odmówiła wypłaty zadośćuczynienia.

W ocenie powódki roszczenie o dopłatę do zadośćuczynienia jest zasadne, bowiem wskutek wypadku doznała uszczerbku na zdrowiu, a dodatkowo z uwagi na ból i cierpienie po zdarzeniu także z tego tytułu winna otrzymać zadośćuczynienie.

Żądanie wypłaty odszkodowania w postaci zwrotu kosztów leczenia w kwocie 113,30 złotych uzasadnione jest faktem, iż powódka dokonała zakupu leku przeciwbólowego oraz kołnierza ortopedycznego.

Żądanie wypłaty odszkodowania w postaci zwrotu kosztów dojazdów do placówek medycznych w kwocie 103,64 złotych uzasadnione jest faktem, iż powódka po wypadku leczyła się w poradniach specjalistycznych oraz odbywała wizyty kontrolne.

Żądanie zasądzenia ustawowych odsetek od kwoty 1 000 złotych zostało ustalone w oparciu o datę pierwszej decyzji odmawiającej wypłaty zadośćuczynienia. Żądanie zasądzenia ustawowych odsetek od kwoty 103,64 złotych tytułem odszkodowania zostało ustalone w oparciu o datę decyzji odmawiającej wypłaty odszkodowania w tym zakresie. Żądanie zasądzenia ustawowych odsetek od kwoty 113,30 złotych tytułem odszkodowania w tym zakresie.

Nakazem zapłaty z dnia 2 maja 2022 roku w sprawie I C 151/22 Sąd Rejonowy w Piszu zasądził od pozwanej na rzecz powódki całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami procesowymi.

Pozwana Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w terminie wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości. Jednocześnie wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, że kwestią sporną pozostaje związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy zdarzeniem szkodowym z dnia 26 grudnia 2020 roku, a odczuwanymi aktualnie przez powódkę dolegliwościami w zakresie kręgosłupa szyjnego, którego w ocenie pozwanej brak, a także wysokość roszczeń powódki zgłoszonych w pozwie.

Pozwana wskazała, że powódka nie doznała jakiegokolwiek uszczerbku na zdrowiu, a wszelkie uciążliwości zdrowotne związane z zwyrodnieniami i przepuklinami kręgosłupa powódki istniały jeszcze przed zdarzeniem. Pozwana zaprzeczyła, aby doszło do licznych drobnych złamań kręgosłupa. Podkreśliła, że zdjęcia pojazdu, w którym poruszała się powódka uwidaczniają niewielkie szkody co wskazuje na niewielką energię zdarzenia.

Pozwana wskazała, że żądana kwota zadośćuczynienia jest rażąco wygórowana, mając na uwadze fakt, iż powódka w wyroku karnym uzyskała zadośćuczynienie w wysokości 5 000 złotych.

Pozwana zakwestionowała żądaną kwotę 103,64 złotych tytułem kosztów dojazdów do placówek medycznych. Powódka nie wykazała poniesienia kosztów na dojazdy w kwocie dochodzonej pozwem. Pozwana wskazała, że powódka błędnie wyliczyła koszty dojazdów do placówek medycznych.

Pozwana zakwestionowała również roszczenie o zapłatę kwoty 113,30 złotych z tytułu zakupu leków i kołnierza ortopedycznego jako niepozostające w adekwatnym związku ze szkodą. Leczenie miało związek z chorobami samoistnymi, za które pozwana nie ponosi odpowiedzialności.

W ocenie pozwanej odsetki powinny być liczone od dnia wyrokowania.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 26 grudnia M. B. w miejscowości R. N., na drodze publicznej, nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym i nieumyślnie spowodował wypadek komunikacyjny, w ten sposób, że kierując pojazdem marki V. o nr rej. (...) nie utrzymał odstępu niezbędnego do uniknięcia zderzenia w razie hamowania lub zatrzymania się poprzedzającego pojazdu, w wyniku czego na prostym odcinku drogi uderzył w jadący przed nim pojazd marki A. o nr rej. (...), który zatrzymał się przed przejściem dla pieszych, wskutek czego pasażerka pojazdu marki A. o nr rej. (...) J. R. doznała licznych złamań szyjnego odcinka kręgosłupa (złamania wyrośli kostnych kręgosłupa), które to obrażenia naruszają czynności narządu ciała na okres powyżej siedmiu dni.

Postępowanie karne przeciwko oskarżonemu M. B. warunkowo umorzono na okres próby jednego roku. Jednocześnie Sąd nałożył na M. B. obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę poprzez zapłatę pokrzywdzonej J. R. kwoty 5 000 złotych w terminie 30 dni od uprawomocnienia się wyroku.

(dowód: wyrok z dnia 7 lipca 2021 roku w sprawie II K 198/21 Sądu Rejonowego w Piszu k. 74 znajdujący się w aktach sprawy II K 198/21 Sądu Rejonowego w Piszu)

J. R. doznała licznych złamań szyjnego odcinka kręgosłupa (złamania wyrośli kostnych kręgosłupa), które wymagały unieruchomienia odcinka szyjnego kołnierzem, a także fizjoterapii na dalszych etapach leczenia. Przedmiotowe uszkodzenia powstały w następstwie urazu zadanego narzędziem twardym, tępym, tępokrawędzistym i mogły powstać w trakcie zdarzenia komunikacyjnego. Stanowiły naruszenie czynności narządu ciała na okres przekraczający 7 dni.

(dowód: opinia biegłego k. 43 znajdująca się w aktach sprawy II K 198/21 Sądu Rejonowego w Piszu, dokumentacja medyczna k. 18-19v, 41, zeznania powódki e-protokół z 23.08.2022r. [00:07:56], [00:09:44] k. 56v)

J. R. poniosła koszt leku w kwocie 33,30 złotych, a także koszt zakupu kołnierza ortopedycznego w kwocie 8 złotych.

J. R. jeździła do Szpitala w K. w celu wykonania badania TK kręgosłupa, a następnie po odbiór wyników badań. Łącznie przebyła 124 km.

(dowód: faktura k. 21, zdjęcie paragonu k. 22, tabela przejazdów k. 23, zeznania powódki e-protokół z 23.08.2022r. [00:11:04], [00:13:52] k. 56v)

J. R. bóle kręgosłupa w odcinku szyjnym odczuwa do dziś. Nie może czytać w łóżku, bo boli ją szyja. Nie może również pływać. Ma ograniczony zakres ruchu. Rehabilitacja trwała do października 2021 roku. Cały czas przyjmuje leki przeciwbólowe. Otrzymała skierowanie do neurochirurga.

(dowód: zeznania powódki e-protokół z 23.08.2022r. [00:14:45], [00:17:23])

Pismem z 22 lutego 2021 roku J. R. wezwała Towarzystwo (...) Spółkę Akcyjną do zapłaty kwoty 15 000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz kwoty 103,64 złotych tytułem pokrycia kosztów dojazdów do placówek medycznych.

Pismem z 24 stycznia 2021 roku Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna odmówiła J. R. wypłaty zadośćuczynienia oraz odszkodowania.

J. R. złożyła reklamację na odmowę wypłaty zadośćuczynienia i odszkodowania. Jednocześnie wezwała do zapłaty kwoty 113,30 złotych tytułem zwrotu kosztów leczenia.

(dowód: pismo z 22.02.2021r. k. 7-8, pismo z 24.02.2021r. k. 9, reklamacja z 16.03.2021r. k. 10-12)

Sąd zważył, co następuje:

Kwestia odpowiedzialności pozwanej za szkodę o charakterze niemajątkowym doznaną przez powódkę była bezsporna. Sporna była jedynie ocena rozmiaru krzywdy, stopnia natężenia i długotrwałości cierpienia fizycznego i psychicznego i w konsekwencji wysokość należnego powódce zadośćuczynienia.

Kwestię rozmiaru krzywdy, cierpień fizycznych i psychicznych, jakiej doznała powódka w wyniku zdarzenia z dnia 26 grudnia 2020 roku, Sąd rozstrzygnął w oparciu o opinię biegłego znajdującą się w aktach sprawy karnej, a także w oparciu o załączoną do akt szkody dokumentację medyczną powódki oraz zeznania samej powódki.

Załączona do akt sprawy dokumentacja medyczna powódki, a także dokumenty z akt sprawy karnej sygn. akt II K 198/21 Sądu Rejonowego w Piszu tj. opinia biegłego oraz wyrok z 7 lipca 2021 roku, w ocenie Sądu, dowodzą jednoznacznie, że na skutek przedmiotowego zdarzenia powódka doznała licznych drobnych złamań kręgosłupa szyjnego. Z tego powodu powódka nosiła kołnierz ortopedyczny, a także uczęszczała na rehabilitację do października 2021 roku. W związku z odczuwanymi dolegliwościami bólowymi, powódka przyjmuje leki przeciwbólowe.

Sąd oddalił wnioski dowodowe o zasięgnięcie opinii biegłych w oparciu o art. 505 7 § k.p.c. zgodnie, z którym opinii biegłego nie zasięga się, jeżeli jej przewidywany koszt miałby przekroczyć wartość przedmiotu sporu, chyba że uzasadniają to wyjątkowe okoliczności. Sąd w niniejszym wypadku nie dopatrzył się okoliczności, które uzasadniałby pominięcie powyższego przepisu.

Roszczenia pozwu w zakresie zadośćuczynienia opierają się na przepisie art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

W świetle przepisów kodeksu cywilnego podstawowym celem zadośćuczynienia należnego osobie poszkodowanej jest złagodzenie doznanych cierpień fizycznych i moralnych. Wysokość zadośćuczynienia musi pozostawać w zależności od intensywności tych cierpień, czasu ich trwania, ujemnych skutków zdrowotnych, jakie osoba poszkodowania będzie musiała znosić w przyszłości. Zadośćuczynienie ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień, ale jego wysokość nie może być dowolna i ściśle musi uwzględniać stopień doznanej krzywdy, a przy tym nie prowadzić do wzbogacenia poszkodowanego. Sąd Najwyższy wyraźnie stoi na stanowisku, że wysokość zadośćuczynienia musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, że powinna przy uwzględnieniu krzywdy pokrzywdzonego odpowiadać aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (vide wyrok SN z dnia 28.09.2001r., III CKN 427/00, LEX nr 52766). Zasądzona kwota winna być zatem umiarkowana i utrzymana w rozsądnych granicach (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16.04.2002r., V CKN 1010/00, OSNC z 2003r. nr 4 poz. 56, LEX nr 55467).

Zadośćuczynienie z art. 445 k.c. ma zatem charakter kompensacyjny. Jednakże wysokość zadośćuczynienia powinna uwzględniać wszystkie okoliczności (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 03.05.21972r., I CR 106/72, niepubl.) i przedstawiać przy tym ekonomicznie odczuwalną wartość. Zgodnie ze stanowiskiem doktryny i Sądu Najwyższego, treść art. 445 k.c. pozostawia Sądowi swobodę w ustalaniu wysokości zadośćuczynienia i pozwala w okolicznościach konkretnej sprawy uwzględnić indywidualne właściwości i odczucia osoby pokrzywdzonej (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16.07.1997r., II CKN 273/97, LEX nr 286781).

Bezspornym jest, że w rozpatrywanym przypadku powódka doznała krzywdy, ujmowanej jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) i cierpienia psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi, z rozstrojem zdrowia czy wyłączeniem z normalnego życia). Z dokumentacji medycznej, zeznań powódki, wynika, że powódka doznała licznych, drobnych złamań kręgosłupa, w związku z czym, do października 2021 roku odbywała rehabilitację. Ze względu na dolegliwości bólowe nadal przyjmuje leki przeciwbólowe.

Mając na uwadze kwotę już wypłaconą powódce przez stronę pozwaną, Sąd uznał, że żądanie powódki jest uzasadnione. W ocenie Sądu zadośćuczynienie w łącznej wysokości 6 000 złotych ma odczuwalny ekonomicznie wymiar, uwzględnia rozmiar krzywdy doznanej przez powódkę, odczuwanych dolegliwości bólowych, a także czas trwania i rodzaj leczenia. Kwota ta jest także adekwatna do istniejących stosunków majątkowych społeczeństwa, w tym wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, przez co utrzymana jest w rozsądnych granicach i w żaden sposób nie podważa kompensacyjnej funkcji zadośćuczynienia.

Krzywda wynagradzana zadośćuczynieniem pieniężnym, uregulowanym w art. 445 k.c., jest szkodą niemajątkową. Charakter tej szkody decyduje o jej niewymierności. Przyznanego odszkodowania nie należy traktować na zasadzie ekwiwalentności, którą charakteryzuje wynagrodzenie szkody majątkowej. Odpowiedniość kwoty, o której stanowi art. 445 § 1 k.c., ma służyć złagodzeniu doznanej krzywdy, ale jednocześnie nie może być źródłem wzbogacenia (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09.02.2000r., III CKN 582/98, LEX nr 52776).

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., Sąd zasądził od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki kwotę 1 000 złotych tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 26 marca 2021 roku do dnia zapłaty.

W zakresie żądania zasądzenia odsetek od powyższej kwoty, wskazać należy, że roszczenie o zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę i tytułem odszkodowania jest, podobnie jak większość roszczeń deliktowych, uprawnieniem bezterminowym. Stosuje się więc do niego zasadę z art. 455 k.c., w świetle której świadczenie z tego tytułu powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania, przy uwzględnieniu rozwiązań szczególnych (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30.05.2014r. w sprawie VI ACa 1455/13, Lex nr 1527296). W tym przypadku jest to regulacja zawarta w przepisie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2013, poz. 392), zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Pozwana zawiadomienie o szkodzie otrzymała najpóźniej w dniu 24 lutego 2021 roku, tym samym roszczenie powódki o zadośćuczynienie stało się wymagalne po upływie 30 dni, a zatem w dniu 26 marca 2021 roku.

Powódka wniosła ponadto o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej kwoty 113,30 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, a także kwoty 103,64 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdów do placówek medycznych. Roszczenia to oparte jest na przepisie art. 444 § 1 k.c., zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Pozwana konsekwentnie kwestionowała zasadność roszczenia powódki w tym zakresie. Podnosiła, że poniesione przez powódkę wydatki nie mają związku przyczynowo- skutkowego z przedmiotowym wypadkiem.

Z materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że poczynione wydatki związane są ze zdarzeniem z dnia 26 grudnia 2020 roku. Jednakże należy wskazać, że powódka w związku z zakupem kołnierza ortopedycznego poniosła wydatek w wysokości 8 złotych, nie zaś 80 złotych, co wynika z samej faktury, jak również zeznań powódki. Dlatego też Sąd zasądził kwotę 41,30 złotych tytułem zwrotu kosztów leczenia. Sąd zasądził całość kwoty żądanej tytułem zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych, gdyż wyliczenia powódki, w ocenie Sądu są prawidłowe. Pozwana, kwestionując żądanie, nie wyjaśniła na czym miałby polegać błąd w wyliczeniach powódki.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 444 § 1 k.c., Sąd zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki kwotę 41,30 złotych wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 17 kwietnia 2021 roku, a także kwotę 103,64 złotych wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 22 września 2021 roku do dnia zapłaty.

Powódka roszczenie o zwrot kosztów leczenia zgłosiła składając reklamację na decyzję o odmowie wypłaty odszkodowania w dniu 17 marca 2021 roku, zatem roszczenie to stało się wymagalne w dniu 17 kwietnia 2021 roku. Odsetki od żądanej kwoty za zwrot kosztów przejazdu Sąd orzekł zgodnie z żądaniem powódki.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powódka w nieznacznym stopniu przegrała proces, dlatego zasadnym jest obciążenie pozwanej kosztami sądowymi w całości. W tym przypadku jest to kwota 100 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, kwota 270 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty od udzielonego pełnomocnictwa.