Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2022r.

Sąd Rejonowy w Giżycku IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia Bożena Makowczenko

Protokolant starszy sekretarz sądowy Barbara Małecka

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2022r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa P. L. (1)

przeciwko Powiatowemu Zarządowi Dróg w M.

o odszkodowanie

1.  Zasądza od pozwanego Powiatowego Zarządu Dróg w M. na rzecz powoda P. L. (1) kwotę 22782,00 zł (dwadzieścia dwa tysiące siedemset osiemdziesiąt dwa złote 00/100) tytułem odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę.

2.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2700,00 zł (dwa tysiące siedemset złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

3.  Nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1140,00 zł (jeden tysiąc sto czterdzieści złotych) tytułem opłaty sądowej, od uiszczenia której powód był zwolniony.

4.  Wyrokowi w pkt 1 do kwoty 7594,00 zł (siedem tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt cztery złote) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Bożena Makowczenko

Sygn. akt IV P 92/ 21

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 19 kwietnia 2021r. powód P. L. (1) wnosił o zasądzenie na jego rzecz kwoty 22782,00 zł tytułem odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę.

W uzasadnieniu wywodził, że uchwałą z dnia 9 marca 2018r. Zarząd Powiatu w M. powierzył mu stanowisko dyrektora Powiatowego Zarządu Dróg w M.. Uchwałą zaś z dnia 30 marca 2021r. dokonał odwołania z tym dniem powoda ze stanowiska dyrektora Powiatowego Zarządu Dróg w M. wskazując, że stosunek pracy zostaje rozwiązany za wypowiedzeniem zaś wykonanie tej decyzji powierzono Staroście (...).

W piśmie z dnia 30 marca 2021r. zatytułowanym „rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem ” Starosta (...) wskazał, że przyczyną wypowiedzenia są: „powtarzające się przypadki niewykonania zgodnych z prawem i uzasadnionych poleceń służbowych Starosty (...) oraz nieudzielaniu wyjaśnień w wyznaczonym przez przełożonego terminie. Ponadto przyczyną wypowiedzenia jest rozmyślne wprowadzanie w błąd i istotne uchybienia w wykonywaniu obowiązków pracowniczych w stosunku do przełożonego Starosty (...) poprzez opuszczanie stanowiska pracy bez zawiadomienia Starosty ani innych osób, w szczególności pracownika ds. kadr o przyczynie opuszczenia miejsca pracy.”

Powód uznaje to wypowiedzenie za nieuzasadnione i niesłuszne. W piśmie tym Starosta nie wskazał zdaniem powoda, poza ogólnikowym określeniem zarzucanych naruszeń, żadnego konkretnego zdarzenia ani okoliczności, które pozwoliłyby powodowi odnieść się do zasadności tej decyzji. Taki stan także sądowi nie pozwala, zdaniem powoda, na jakąkolwiek kontrolę istnienia podstaw faktycznych, których rodzaj i waga uprawniałaby pracodawcę do złożenia zasadnego oświadczenia woli. Sytuacja taka pozwala stwierdzić, że w tym wypadku wypowiedzenie umowy o pracę jest nieuzasadnione.

Pozwany pracodawca – Powiatowy Zarząd Dróg w M. – w odpowiedzi na pozew powództwa nie uznał i wniósł o jego oddalenie w całości. Wniósł też o zasądzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany podał, że stan faktyczny w niniejszej sprawie pozostaje poza sporem. Powód zatrudniony był u pozwanego na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 30 grudnia 2016r. a następnie na stanowisku dyrektora jednostki na podstawie uchwały Nr 155/1507/2018 Zarządu Powiatu w M. z dnia 9 marca 2018r. w sprawie powierzenia stanowiska dyrektora Powiatowego Zarządu Dróg w M.. Stosunek pracy rozwiązany został w następstwie odwołania powoda ze stanowiska dyrektora uchwałą z dnia 30 marca 2021r. Nr (...).

Pozwany zakwestionował prezentowane przez powoda w pozwie stanowisko. Podał, że decyzja w sprawie zwolnienia pracownika jest zawsze trudna. W przedmiotowej sprawie podjęcie kroków do tego zmierzających było poprzedzone wielokrotnymi wezwaniami powoda do należytego wykonywania obowiązków służbowych, w szczególności do terminowego wykonywania poleceń służbowych i wobec niezastosowania się do kierowanych przez pracodawcę wezwań spowodowane koniecznością zapewnienia pożądanej współpracy z kierownictwem podległej jednostki w procesie pracy oraz prawidłowego funkcjonowania jednostki organizacyjnej Starostwa Powiatowego w M..

Zdaniem pozwanego, brak jest podstaw do twierdzenia, że wypowiedzenie stosunku pracy było bezpodstawne i nieuzasadnione. Zapewniono powodowi prawo do czynnego udziału w postępowaniu poprzedzającym podjęcie uchwały odwołującej go ze stanowiska. Z protokołu posiedzenia nr (...) obrad zarządu powiatu wynika, że uzasadnieniem do podjęcia decyzji było niewykonywanie w sposób powtarzający się przez powoda poleceń służbowych kierowanych przez Starostę. Polecenia te były ignorowane a także kwestionowana była przez powoda zasadność ich wydania. W dalszej części protokołu Starosta szczegółowo omówiła przykłady niepożądanych zachowań powoda, które legły u podstaw podjęcia uchwały. Powód był w tym czasie obecny na posiedzeniu zarządu, brał czynny udział w dyskusji i odnosił się do twierdzeń Starosty.

Pozwany wskazał, że niepożądane zachowania dyrektora jednostki były przedmiotem wielokrotnych wezwań powoda do należytego wykonywania obowiązków pracowniczych, co nie przyniosło rezultatu. Konsekwencją było zastosowanie wobec powoda kary porządkowej upomnienia, której prawidłowości i zasadności nałożenia powód nie zakwestionował i nie wniósł sprzeciwu. Pozwany dodał, iż okoliczność zastosowania kary i jej uzasadnienie potwierdza, że powód nie wykonywał należycie podstawowych obowiązków pracowniczych, w szczególności nie wykonywał poleceń służbowych. Pozwany ma prawo doboru swoich pracowników i to pracodawca decyduje o tym jaką politykę kadrową prowadzi i jakie osoby zatrudnia oraz zwalnia. Pracodawca – mając na uwadze zadania stojące przed urzędem, potrzeby mieszkańców powiatu itp. – decyduje o sposobie jego funkcjonowania, strukturze zatrudnienia. Pozwany wskazał także, że zwolnienie pracownika w tym przypadku było wynikiem negatywnej oceny jego postawy w procesie pracy, niewłaściwej współpracy, niewykonywania poleceń służbowych, samowolnego opuszczania stanowiska pracy i pomimo wielokrotnych wezwań do zaprzestania naruszeń obowiązków pracowniczych nie przyniosło pożądanych rezultatów w tym zakresie.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód P. L. (1) w dniu 01 kwietnia 2008r. rozpoczął pracę w Starostwie Powiatowym w M.. Następnie z dniem 01 stycznia 2017r. został przeniesiony do pracy w Powiatowym Zarządzie Dróg w M. (dalej: (...) w M.) na mocy porozumienia zawartego pomiędzy w/w pracodawcami samorządowymi. Powód objął stanowisko inspektora powiatowego. Uchwałą nr 155/1507/2018 z dnia 09 marca 2018 r. Zarząd Powiatu w M. powierzył P. L. (2) stanowisku Dyrektora (...) w M.. Starostą (...) był wówczas A. K..

Zgodnie ze statutem pozwanego przedmiotem działania Zarządu Dróg w powiecie (...) jest wykonywanie obowiązków zarządcy dróg powiatowych w rozumieniu ustawy „O drogach publicznych" a mianowicie:

⚫

Opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.

⚫

Opracowywanie projektów planów finansowania budowy, utrzymania, ochrony dróg oraz obiektów mostowych.

⚫

Pełnienie funkcji inwestora.

⚫

Utrzymanie nawierzchni chodników, obiektów inżynieryjnych, urządzeń zabezpieczających i innych związanych z drogą.

⚫

Realizacja zadań w zakresie inżynierii ruchu.

⚫

Przygotowywanie infrastruktury drogowej dla potrzeb obronnych oraz wykonywanie innych zadań na rzecz obronności kraju.

⚫

Koordynacja robót w pasie drogowym.

⚫

Wydawanie zezwoleń na zajęcie pasa drogowego, na zjazdy z dróg, na przejazdy po drogach publicznych z ładunkiem lub bez ładunku o masie, naciskach na osi lub wymiarach przekraczających wielkości określone w odrębnych przepisach oraz pobieranie opłat i kar pieniężnych.

⚫

Prowadzenie ewidencji dróg i drogowych obiektów mostowych.

⚫

Sporządzanie informacji o drogach publicznych oraz przekazywanie ich Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad.

⚫

Przeprowadzanie okresowych kontroli stanu dróg i obiektów mostowych.

⚫

Wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających.

⚫

Przeciwdziałanie niszczeniu dróg przez ich użytkowników.

⚫

Przeciwdziałanie niekorzystnym przeobrażeniom środowiska mogącym powstać lub powstającym w następstwie budowy lub utrzymania dróg.

⚫

Wprowadzenie ograniczeń bądź zamykanie dróg i drogowych obiektów mostowych dla ruchu oraz wyznaczanie objazdów gdy występuje bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa ludzi lub mienia.

⚫

Dokonywanie okresowych pomiarów ruchu drogowego.

⚫

Sadzenie, utrzymanie oraz usuwanie drzew i krzewów oraz pielęgnacja zieleni w pasie drogowym poza obszarem zabudowanym.

⚫

Nabywanie nieruchomości pod pasy drogowe dróg publicznych i gospodarowanie nimi w ramach posiadanego prawa do tych nieruchomości.

⚫

Nabywanie nieruchomości innych niż wymienione w pkt 17 na potrzeby zarządzania drogami i gospodarowanie nimi w ramach posiadanego do nich prawa.

Przedmiotem działania (...) jest wykonywanie funkcji organu zarządzającego ruchem na drogach powiatowych i gminnych.

Jednostką kieruje dyrektor, reprezentuje go na zewnątrz. Nadzór zaś nad działalnością jednostki sprawuje zarząd powiatu.

Po kilku miesiącach pracy powoda na stanowisku dyrektora , w listopadzie 2018r., po wyborach samorządowych, funkcję starosty objęła B. R..

(d: zeznania B. R. k. 75v- 79)

Początkowo współpraca powoda ze Starostą układała się dobrze. Zaczęło się to zmieniać w szczególności wtedy gdy rozpoczęła się inwestycja dotycząca rozbudowy drogi w miejscowości Z. (w czerwcu/lipcu 2019r.), której inwestorem był (...) w M..

P. L. (1) jako dyrektor (...) w M. zawarł umowę z wykonawcą i nadzorował tę budowę. Z wykonywanych prac pozostał materiał rozbiórkowy w postaci kamienia brukowego z piachem, który po przekruszeniu nadawał się do wykorzystania przy robotach na innej drodze. Powód po konsultacji z inspektorem nadzoru B. D. (1) postanowił przewieźć ten materiał do żwirowni A. S. w B. i w tym przedmiocie zawarł z nim ustną umowę. Składowanie kamienia brukowego było tam bezpłatne, zaś transport na to miejsce mieścił się w warunkach specyfikacji. Zgodnie z w/w ustaleniami wykonawca przewiózł materiał rozbiórkowy do żwirowni z B., gdzie został on przekruszony, a następnie przetransportowany w celu budowy drogi w Ł.. W trakcie realizacji inwestycji między powodem a B. R. doszło do nieporozumień w tym zakresie. Zdaniem bowiem Starosty (...) kamień cały czas winien być składowany na terenie inwestycji w Z., a następnie przekruszony przez mobilną kruszarkę i wykorzystany do naprawy odcinka drogi w Ł..

Data odbioru inwestycji w Z. była przekładana. Przy pierwszym spotkaniu, na którym była obecna Starosta (...), nie został podpisany protokół, ponieważ wykonawca na ostatnią chwilę złożył inwestorowi dokumenty, których (...) w M. nie zdążyło zweryfikować. Na miejscu odbioru B. D. (1) zaprosiła wszystkich na obiad, w tym starostę powiatu. Taka sytuacja źle została oceniona przez B. R.. Poczuła się wtedy zlekceważona przez powoda, który to jej zdaniem winien był wcześniej powiadomić o tym, że do odbioru inwestycji nie dojdzie. Został wyznaczony zatem kolejny termin, na którym doszło do podpisania protokołu. Również tym razem obecna była Starosta (...), która jednak wskazywała powodowi istniejące w wykonanych robotach usterki i sugerowała aby powód nie odbierał inwestycji. Powód ostatecznie inwestycję odebrał, a uchybienia w pracach zostały naprawione w ramach gwarancji wykonawcy.

Inwestycja w Z. została zakończona w maju/czerwcu 2020r., z kolei remont drogi w miejscowości Ł. rozpoczął się jesienią 2020r.

(d: wyjaśnienia powoda k. 102v., 103; zeznania świadka B. R. k. 76, 76v.; zeznania świadka B. D. (1) k. 100v.)

W dniu 18 grudnia 2019r. Starosta (...) nałożył na powoda karę porządkową w postaci upomnienia w związku z nieprzestrzeganiem ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, a także nieprzestrzeganiem przepisów, polegającym na niewykonaniu polecenia służbowego w zakresie sporządzenia i udzielenia do dnia 05 grudnia 2019r. do godz. 12:00 odpowiedzi na pismo Burmistrza M. z dnia 04 grudnia 2019r. Or. 033.24.2019 oraz za podjęcie decyzji o składowaniu majątku powiatu stanowiącego materiał rozbiórki na nieruchomości stanowiącej własność prywatnego przedsiębiorcy bez zawarcia stosownej umowy, tj. niezgodnie z przepisami dot. gospodarowania majątkiem jednostki samorządu terytorialnego wynikającymi z ustawy o finansach publicznych i z pominięciem zasad przejrzystości, rozeznania rynku, wyboru najkorzystniejszej oferty podmiotów świadczących usługi składowania. P. L. (1) nie złożył sprzeciwu od wymierzonej kary.

(d: kserokopia zawiadomienia o zastosowaniu kary porządkowej k. 30)

Nadto starosta złożyła zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez powoda, na skutek czego w dniu 28 lutego 2020 r. Prokuratura Rejonowa w Mrągowie wszczęła śledztwo w sprawie dokonanego w listopadzie 2019r. w M., niedopełnienia obowiązków i przekroczenia uprawnień przez funkcjonariusza publicznego – dyrektora Powiatowego Zarządu Dróg w M. P. L. (1), poprzez podjęcie decyzji o składowaniu majątku powiatu (...) w postaci materiału rozbiórkowego – kamienia polnego brukowego, na nieruchomości stanowiącej własność prywatną przedsiębiorcy, bez zawarcia stosownej umowy oraz bez zachowania procedur gospodarowania mieniem powiatu, na szkodę interesu publicznego tj. o czyn z art. 231 § 1 kk. Śledztwo to zostało umorzone w dniu 21 maja 2020r. wobec stwierdzenia, że czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego.

(d: akta śledztwa PR. Ds. 86.2020 k. 94, 119)

W dniu 30 marca 2021r. odbyły się obrady Zarządu Powiatu w M.. Wówczas m.in., na skutek wniosku Starosty o poszerzenie porządku obrad i podjęcie uchwały o odwołaniu powoda ze stanowiska, została podjęta uchwała nr 138/902/2021 w przedmiocie odwołania P. L. (1) ze stanowiska dyrektora Powiatowego Zarządu Dróg w M..

Poprzedzono ją złożeniem przez Starostę ustnego uzasadnienia i umożliwiono powodowi zabranie głosu.

Tego samego dnia powodowi wręczono wypowiedzenie umowy o pracę z zachowaniem 3–miesięcznego okresu wypowiedzenia. Jako przyczyny wypowiedzenia stosunku pracy wskazano:

- powtarzające się przypadki niewykonania zgodnych z prawem i uzasadnionych poleceń służbowych Starosty (...)

- nie udzielanie wyjaśnień w wyznaczonym przez przełożonego terminie

- rozmyślne wprowadzenie w błąd i istotne uchybienia w wykonywaniu obowiązków pracowniczych w stosunku do przełożonego Starosty (...) poprzez opuszczanie stanowiska pracy bez zawiadomienia Starosty, ani innych osób, w szczególności pracownika ds. kadr o przyczynie opuszczenia miejsca pracy.

(d: B78 – uchwała nr 138/902/2021; B77 – rozwiązanie umowy o pracę; protokół k. 21–28; kopia protokołu z posiedzenia zarządu k. 21-28, zeznania B. R. k. 75v.)

W ostatnim czasie wynagrodzenie zasadnicze powoda jako Dyrektora (...) w M. wynosił 5.400 zł, a nadto otrzymywał on dodatek funkcyjny w kwocie 1.600 zł oraz dodatek za wysługę lat.

(d: akta osobowe k. B64 – pismo Starosty (...))

Sąd zważył, co następuje;

Na wstępie zaznaczyć należy, iż nie budzi dla Sądu wątpliwości fakt, iż to pracodawca ma prawo doboru swoich pracowników i musi mieć do nich zaufanie. To bowiem pracodawca decyduje o tym jaką politykę kadrową prowadzi i jakie osoby zatrudnia oraz zwalnia.

W omawianej sprawie relacja pracownik – pracodawca przedstawia się szczególnie. Pracodawcą bowiem powoda jest Powiatowy Zarząd Dróg lecz powód będący dyrektorem tej jednostki organizacyjnej Powiatu służbowo podlega Staroście Powiatu jako Przewodniczącemu Zarządu Powiatu. To zarząd powiatu powołuje i odwołuje dyrektora takiej jednostki. Można zatem powiedzieć, iż jest to relacja podwładnego i przełożonego. Owa szczególność tej relacji wynika także z tego, że powód jako dyrektor takiej jednostki – wyodrębnionej organizacyjnie od Starostwa - reprezentuje te jednostkę, zarządza nią, odpowiada za jej funkcjonowanie, zatrudnia i zwalnia jej pracowników. Jest zatem osobą mającą dużą dozę samodzielności .

Rola i status powoda jako dyrektora takiej jednostki a jednocześnie jego podległość służbowa wobec Starosty Powiatu wymagają tu, w ocenie Sądu, rozsądnego wyważenia tych dwóch kwestii. Dyrektor jednostki organizacyjnej Powiatu z jednej strony musi dysponować pewną samodzielnością i swobodą w zarządzaniu podległą sobie jednostką, z drugiej zaś strony oczywistym jest, że to zarządzanie winno odbywać się we współpracy z zarządem powiatu.

Nie tracąc z pola widzeniu tych kwestii Sąd podkreśla, iż w pełni, co wskazał na wstępie, podziela zapatrywanie prezentowane w tej sprawie przez pozwanego, że pracodawca ma prawo doboru swoich pracowników i to pracodawca decyduje o tym jaką politykę kadrową prowadzi i jakie osoby zatrudnia oraz zwalnia, że to pracodawca – mając na uwadze zadania stojące przed urzędem, potrzeby mieszkańców powiatu itp. – decyduje o sposobie jego funkcjonowania, strukturze zatrudnienia.

Zrozumiałym jest też dążenie Zarządu Powiatu do tego by zapewnić pożądaną współpracę z kierownictwem podległej jednostki w procesie pracy oraz prawidłowe funkcjonowanie jednostki organizacyjnej Starostwa Powiatowego w M. jakim jest Powiatowy Zarząd Dróg w M..

Powyższe nie oznacza jednak, iż wobec takiej osoby tj. kierownika czy dyrektora podległej jednostki, zasady opisane w art. 45 kp są wykluczone. One także odnoszą się do zwalnianych z pracy dyrektorów czy kierowników takich jednostek organizacyjnych. Przy podejmowaniu decyzji o rozwiązaniu umowy także i taki pracodawca jak w niniejszej sprawie nie jest, rzecz jasna, niczym nieograniczony. Granicą tą jest – w przypadku umów na czas nieokreślony, które są wypowiadane – zasadność owego wypowiedzenia.

W ocenie Sądu analiza przyczyn jakie podane zostały w wypowiedzeniu umowy o pracę pozwala na wniosek, iż wypowiedzenie to jest nieuzasadnione.

Pierwszym zarzutem były „ powtarzające się przypadki niewykonania zgodnych z prawem i uzasadnionych poleceń służbowych Starosty (...)”. W wypowiedzeniu brak jest dokładnego opisu tego zarzutu, wskazania na czym jest on oparty i jakich zdarzeń dotyczy. Pozwany jednak podnosił, iż pełne uzasadnienie podawane było na posiedzeniu Zarządu Powiatu w dniu 30 marca 2021r., na którym to powód był obecny a zatem znane mu były dokładnie powody, na których zarzut ten jest oparty.

W istocie, w protokole z posiedzenia Zarządu Powiatu z dnia 30 marca 2021r. znajduje się zapis w tym zakresie. Wynika z niego, iż Starosta Powiatu powoływała się na sytuację kiedy to powód samodzielnie podjął decyzję o odbiorze inwestycji w Z. mimo tego, iż odmienne zdanie miała Starosta. Zarzucała nadto powodowi niegospodarność czego dowodem miała być też inwestycja w Z.. W trakcie jej trwania bowiem powód nie wykonał polecenia Starosty aby element rozbiórkowy pozostawić na miejscu aby potem mobilną maszyną do kruszenia go skruszyć a następnie wykorzystać do remontu innej drogi. Powód materiał wywiózł do Ż. w B..

Wyrazem dezaprobaty Starosty wobec działań powoda była kara upomnienia jaką nałożono na niego w dniu 18 grudnia 2019r. Została ona udzielona za podjęcie przez powoda decyzji o składowaniu materiału rozbiórkowego na prywatnej posesji przedsiębiorcy bez zawarcia stosownej umowy oraz za to, że powód mimo wyraźnego w tym zakresie polecenia Starosty nie udzielił w zakreślonym terminie odpowiedzi na pismo Burmistrza M. a uczynił to z 7- dniowym opóźnieniem.

Ponadto, nie wykonał też powód polecenia udostępnienia pomieszczeń Zarządu Dróg na potrzeby przeprowadzenia komisji wojskowej w 2020 roku. Uczynił to dopiero po otrzymaniu pisemnego polecenia w tym zakresie.

Kolejnym zarzutem było brak przedłożenia przez powoda , zgodnie z poleceniem z dnia 13 stycznia 2021r., prawidłowej kalkulacji kosztów remontu 1 m ² drogi.

Ponadto, powód zbyt późno w roku 2020 przedstawił wniosek na posiedzeniu zarządu Powiatu o wyrażenie zgody na podpisanie porozumienia z gminą M. co do zadania zarządzania drogami powiatowymi położonymi na terenie miasta M. oraz opuszczał swoje stanowisko pracy bez zawiadomienia o tym fakcie Starosty.

W ocenie Sądu zarzuty te są bezpodstawne. Podzielił przy tym Sąd argumentację prezentowaną przez powoda, który wskazywał, że swoje zadania wykonywał dobrze. Zresztą, pozwany nie wskazywał w żadnym momencie procesu, iż podległa powodowi jednostka źle funkcjonowała i nie wykonywała swoich statutowych zadań lub że stwierdzono w niej poważne nieprawidłowości.

Podawał powód w szczególności, że Starosta Powiatu była do niego szczególne nastawiona a zarzuty kierowane pod jego adresem są wynikiem tego, że Starosta była zdania, że może wydawać powodowi w zasadzie polecenia w każdej sprawie, decydować co ma powód robić, jakie czynności wykonywać, jakie decyzje podejmować itp. Powód był zdania, że to on kieruje jednostką i to on decyduje jak ona funkcjonuje, jakie zadania wykonuje. Owe zadania formułowane są i planowane każdego roku. Przedstawia je powód zarządowi , który je akceptuje. Dany rok służy realizacji tych zadań i planów. Powód podawał też, że starał się uwzględniać wszystkie sugestie i polecenia zarządu, w tym Starosty. Starał się też udzielać wyjaśnień na stawiane mu pytania czy zarzuty.

Jak wskazano już wcześniej, zarzut niegospodarności i naruszenia uprawnień oparty na sytuacji związanej z inwestycją w Z., za chybiony oceniły też organy śledcze. Postępowanie w tej sprawie umorzono po uznaniu, iż nie doszło do złamania prawa i popełnienia występku.

Ponadto, na okoliczność tej konkretnie sytuacji zeznawali świadkowie. J. A. – radny powiatu od jesieni 2018r. i członek zarządu powiatu do początku 2020r. – podał, że w jego ocenie powód w przypadku inwestycji w Z. nie popełnił żadnego błędu. Wszystko odbyło się bowiem prawidłowo a Powiat nie poniósł żadnej szkody.

Podobną ocenę tej sytuacji przedstawiała B. D. (1) - inspektor nadzoru inwestycji w Z.. Zeznała, że powód był tu inwestorem i to on podejmował w tym zakresie decyzje a jej zdaniem przestrzegał przepisów prawa. O to jaką decyzję podjąć w związku z materiałem rozbiórkowym powód pytał świadka, radził się jak najlepiej to zrobić. Także zdaniem świadka pomysł aby materiał ten wywieźć do żwirowni był słuszny a decyzja ta mieściła się w warunkach specyfikacji.

Sąd zauważył, że oboje świadkowie zgodnie wskazywali na to, że ze strony Starosty Powiatu co do osoby powoda stale kierowane były jakieś zarzuty, zauważali negatywne nastawienie Starosty wobec powoda. Wyrażało się ono w krytyce powoda, w tonie wypowiedzi. Świadek B. D. słyszała jak Starosta mówiła o powodzie, że się nie zna i żeby go ni słuchać. Poruszona tą sytuacją sama w pewnym momencie zdecydowała się skorzystać ze zwolnienia lekarskiego jako, że była tym bardzo znerwicowana.

O szczególnym nastawieniu Starosty do powoda mówił też świadek J. B. – sekretarz powiatu. Zeznał, że powód był traktowany bardziej ostro niż inni przez Starostę, że nie była do powoda nastawiona pozytywnie.

/dowód: zeznanie św. J. A. k. 67v-68v, J. B. k. 68v-69v, B. D. k. 100v- 101, zeznanie powoda k. 102-105v/

Pogląd co do działań powoda prezentowany przez Starostę podzielał wicestarosta P. D.. W jego ocenie powód inaczej niż Starosta postrzegał swoją rolę. Świadek nie miał jednak wiedzy co do konkretnych faktów w tym zakresie. Zeznał, że słyszał jak na posiedzeniu zarządu powód otrzymywał od Starosty polecenie uprzątnięcia konkretnej drogi czy wykonania jakiegoś zadania a powód miał ustalić jak to wykona. Świadek jednak nie wskazał na żaden fakt kiedy to powód odmówił wykonania polecenia.

/dowód; zeznania św. P. D. k. 101- 101v/

Jeśli chodzi o sytuację dotyczącą odmowy udostepnienia pomieszczeń zarządu dróg na potrzeby komisji wojskowej w 2020r. to i tu Sąd jest zdania, iż prezentowana przez powoda argumentacja jest racjonalna i przekonująca. Nie można zapominać, że miało to miejsce w czasie pandemii, na samym początku jej trwania. Zalecane były wówczas pracodawcom i wszystkim obywatelom stosowanie wszelkich możliwych środków ostrożności. Wobec braku odpowiedniego planu organizacji takiej komisji – kiedy to jednego dnia w pomieszczeniach pozwanego miałoby być kilkadziesiąt osób – obawy powoda co do możliwości zakażenia się jego pracowników były uzasadnione.

Za do końca niezrozumiały z kolei Sąd uznaje zarzut dotyczący braku prawidłowej kalkulacji kosztów remontu 1 m ² drogi. Starosta wyjaśniała ów zarzut i wskazała, iż podane przez powoda koszty nie są możliwe gdyż w jej ocenie winny być one wyższe. Skoro tak, to nie ma tu mowy o braku takiej kalkulacji – powód takową złożył. Mowa jest tu o braku kalkulacji, którą zaakceptowałaby Starosta.

Bezpodstawnym także jest, w ocenie Sądu, zarzut opuszczania przez powoda miejsca pracy bez powiadomienia o tym Starosty.

Powód, co istotne, nie był pracownikiem Starostwa. Nie odnosił się do niego zatem wymóg dotyczący pracowników urzędu – zgoda przełożonego na opuszczenie miejsca pracy. Miejscem pracy powoda był Zarząd Dróg Powiatowych w M.. Poza tym, co w sprawie tej najistotniejsze, powód był dyrektorem tej jednostki – osobą, co do której w pierwszej kolejności można powiedzieć, iż jego czas pracy nie podlega ewidencjonowaniu. Zadania jakie ma do realizacji dyrektor takiej jednostki z pewnością też wymagają obecności dyrektora w różnych miejscach, często w terenie. Z pewnością taki wyjazd w teren nie jest opuszczeniem miejsca pracy. Jak wskazywano wcześniej, powód nie otrzymał pisemnego zakresu czynności a w aktach osobowych powoda brak jest polecenia aby na każde wyjście z pracy powód musiał uzyskać zgodę Starosty czy o tym powiadamiać.

Jeśli chodzi o ostatni przykład niewykonywania poleceń, mianowicie to, że zbyt późno w roku 2020 przedstawił wniosek na posiedzeniu zarządu Powiatu o wyrażenie zgody na podpisanie porozumienia z gminą M. co do zadania zarzadzania drogami powiatowymi położonymi na terenie miasta M. to wypada tu wskazać, iż poza tym, że taki zarzut opisany jest w protokole z posiedzenia zarządu powiatu z dnia 30 marca (...). to w żaden inny sposób pozwany nie wyjaśniał go bliżej ani też nie wykazał go.

Kolejnym zarzutem był zarzut nie udzielania wyjaśnień w wyznaczonym przez przełożonego terminie. Sąd także i ten zarzut ocenił jako gołosłowny. Pozwany bowiem bliżej go nie wyjaśnił i nie określił czego dotyczy. Ocena zatem tego zarzutu jest tu niemożliwa.

Ostatni zarzut tj. zarzut rozmyślnego wprowadzenia w błąd wyjaśniała na rozprawie B. K. – R.. Podała, że miała na myśli kwestię wyceny kosztów remontu 1 m ² drogi. Bliżej nie zostało to wyjaśnione poza stwierdzeniem, że podane przez powoda koszty nie są prawidłowe. Sąd nie miał podstaw aby sytuację tę ocenić jako wprowadzenie w błąd.

W podsumowaniu Sąd pragnie podkreślić, iż dla uznania zasadności wypowiedzenia decydujące znaczenie ma rodzaj i ciężar gatunkowy przyczyny wypowiedzenia. Przyczyna lub przyczyny powinny pozostawać w związku ze stosunkiem pracy. Muszą być istotne z punktu widzenia pracodawcy. Po stronie zaś pracownika niezbędnym jest ustalenie, że uchybił on obowiązkowi sumiennego wykonywania powierzonych mu obowiązków a dalsze zatrudnianie go jest niemożliwe.

W omawianej sprawie z taką sytuacją nie mamy do czynienia. Stawiane w wypowiedzeniu zarzuty nie zostały wykazane a tym samym dokonane wypowiedzenie umowy o pracę uznać należało za nieuzasadnione. Wobec powyższego orzeczono o odszkodowaniu zgodnie z żądaniem.

O kosztach procesu, w tym kosztach zastępstwa procesowego orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu.

Bożena Makowczenko