Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w S. (poprzednio (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w S.) wniosła przeciwko A. Deutschland AG w M. (Niemcy) o zapłatę kwoty 19.719,76 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 17 lipca 2019 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. Powódka domaga się od pozwanego ubezpieczyciela dopłaty do odszkodowania z tytułu kosztów naprawy naczepy marki K. o nr rej. (...).

W dniu 15 stycznia 2021 roku Referendarz Sądowy w XI Wydziale Gospodarczym Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty, w którym uwzględnił żądanie pozwu.

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym zaskarżyła nakaz zapłaty w całości i wniosła o oddalenie powództwa. Zakwestionowała żądanie pozwu co do zasady jak i co do wysokości, podnosząc, że powódka nie wykazała, aby dokonała naprawy pojazdu i wobec braku udokumentowania tych kosztów brak jest podstaw do zapłaty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

5 czerwca 2019 r. na terenie Niemiec doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległy należące do powódki pojazdy, tj. ciągnik siodłowy marki D. (...), o numerze rejestracyjnym (...) oraz naczepa U. (...). Pojazd sprawcy zdarzenia ubezpieczony był w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Uszkodzenia powstały w m.in. lewej stronie pojazdu powódki oraz części dołączonej do niego naczepy (...). Po wystąpieniu zdarzenia powódka zgłosiła przedstawicielowi ubezpieczyciela sprawcy zdarzenia na terenie RP zaistniałą szkodę. Pozwany wszczął postępowanie likwidacyjne, zaś pismem z dnia 18 czerwca 2019 r. poinformował o zarejestrowaniu sprawy uszkodzonej naczepy Uniwersał K. P. i nadaniu jej numeru szkody (...).

Po dokonanych w dniu 4 lipca 2019 r. oględzinach strona pozwana sporządziła w dniu 5 lipca 2019 r. kalkulację naprawy tego pojazdu. Pozwana w sporządzonych wyliczeniach wskazała, iż łączny koszt naprawy naczepy wyniesie 16.308,18 zł netto. Przedmiotowa kalkulacja nie uwzględniała jednakże kosztów naprawy wszystkich uszkodzonych części, w tym kosztów wymiany i obudowy rygla kontenera wraz z lakierowaniem.

Postępowanie likwidacyjne w sprawie uszkodzonego w tym zdarzeniu drugiego z pojazdów, tj. pojazdu marki D. (...) zarejestrowane zostało pod numerem (...). W związku z uszkodzeniami w nim powstałymi pozwana sporządziła odrębnie kalkulację jego naprawy, w którym koszt przywrócenia pojazdu marki D. (...) do stanu sprzed szkody oszacowano na kwotę 75.257,21 zł netto. Decyzją z dnia 5 lipca 2019 r. pozwana przyznała powódce kwotę 75.257,21 zł netto za naprawę ciągnika siodłowego, niemniej wskazała, iż wypłaci sumę określoną w kalkulacji naprawy dopiero, gdy otrzyma fakturę VAT za jego naprawę, która winna zawierać specyfikację części użytych do naprawy wraz z ich numerami katalogowymi lub z oznaczeniem ich jakości. Część pozostałego roszczenia natomiast podważyła, wskazując, iż nie wszystkie prace naprawcze związane są z powstałą szkodą.

Bezsporne, a nadto dowód:

- zgłoszenie szkody k.17v-18v,

- pismo pozwanej z dnia 18 czerwca 2019 r. k.9-11,

- pismo pozwanej z dnia 5 lipca 2019 r. k.12-12v,

- kalkulacja naprawy (...) z dnia 5 lipca 2019 r. k.19-20v,

Powódka pismem z dnia 10 lipca 2019 r. wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 81.891,05 zł oraz kwoty 7.039,35 euro tytułem odszkodowania za wyrządzoną szkodę, nie zgadzając się jednocześnie z zawartym w treści pisma z dnia 5 lipca 2019 r. żądaniem co do przedłożenia faktur VAT potwierdzających dokonanie naprawy pojazdu i dalszego uzależnienia wypłaty odszkodowania od spełnienia powyższego warunku. Ponadto powódka wskazała, iż w trakcie sporządzania kalkulacji naprawy jednego pojazdu nie została w niej uwzględniona uszkodzona opona (...), której wartość rzeczoznawca wycenił na kwotę 1.500,00 zł netto. W konsekwencji całkowita wartość kalkulacji naprawy uszkodzonego pojazdu zdaniem powódki wynieść powinna 76.757,21 zł netto.

Bezsporne, a nadto dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 10 lipca 2019 r. k.21-21v,

Pismem z dnia 23 lipca 2019 r. przedstawiciel pozwanej na terenie RP poinformował, iż przystąpi do rozpatrzenia wezwania do zapłaty z dnia 10 lipca 2019 r. po otrzymaniu decyzji dotyczącej potwierdzenia ochrony ubezpieczeniowej oraz przyjęcia odpowiedzialności przez Towarzystwo (...).

W dalszej kolejności pismem z dnia 22 sierpnia 2019 r. pozwana poinformowała o przyjęciu odpowiedzialności w sprawie oraz następnie pismem z dnia 18 września 2019 r. o przyznaniu powódce odszkodowania w kwocie 97.789,07 zł. Za podstawę wyliczenia ubezpieczyciel przyjął kwotę 62.597,21 zł podając, iż jest to kwota wynikająca z kosztorysu, a także kwotę 5.133, 84 zł wynikającą z faktury VAT nr (...) z dnia 6 czerwca 2019 r. oraz kwotę 30.058,02 zł wynikającą z faktury nr (...) oraz faktury nr (...) stanowiącą przeliczoną kwotę 7.039,35 euro przeliczoną na złote według kursu przyjętego przez ubezpieczyciela, tj. 4,27 zł.

Cała przyznana dotychczas kwota obejmowała jedynie naprawienie szkody w pojeździe (...), pozwana nie wypłaciła natomiast odszkodowania z tytułu uszkodzonej w tym samy zdarzeniu naczepy (...).

Bezsporne, a nadto dowód:

- pismo pozwanej z dnia 23 lipca 2019 r. k.24-25,

- pismo pozwanej z dnia 22 sierpnia 2019 r. k.26,

- pismo powódki z dnia 22 sierpnia 2019 r. k.27,

- pismo pozwanej z dnia 18 września 2019 r. k.28-28v,

- mail k.31,

Z przyznaną kwotą odszkodowania nie zgodziła się powódka, która w wezwaniu do zapłaty z dnia 9 stycznia 2020 r. wskazała, iż ubezpieczyciel pominął część kosztów naprawy pojazdu (...) wynikających z kosztorysu z dnia 5 lipca 2019 r. w wysokości 12.660,00 zł, kwotę 1.500,00 zł tytułem kosztów wymiany opony w w/w pojeździe. W dalszej kolejności powódka wskazała, iż pozwana nie uwzględniła kosztów wymiany obudowy rygla kontenera wraz z lakierowaniem, w wysokości 3.411,58 zł wynikających z wyceny sporządzonej przez specjalistę serwisu (...) sp. z o.o. w S., a nie uwzględnionej w dotychczas sporządzonej kalkulacji naprawy naczepy.

Decyzją z dnia 20 stycznia 2020 r. pozwana przyznała powódce dalszą kwotę 14.160,00 zł tytułem odszkodowania, uznając wezwanie z dnia 9 stycznia 2020 r. w zakresie pozostałej części kosztów naprawy pojazdu (...) wynikających z kosztorysu oraz w zakresie koszu wymiany opony. Tym samym pozwana dokonała całkowitej likwidacji szkody powstałej w uszkodzonym pojeździe marki D. (...) bez żądania przedstawienia faktur za jego naprawę, nie podważając roszczenia zarówno co do zasady, jak i wysokości.

Pismem z dnia 6 kwietnia 2020 r. pozwana wskazała, iż w zakresie szkody powstałej w naczepie K. P. dokona jej likwidacji jedynie w przypadku otrzymania faktur VAT na naprawę ww. pojazdu.

Pismem z dnia 8 kwietnia 2020 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty pozostałej kwoty 19.719,76 zł, uznając żądanie w przedmiocie okazania faktur VAT za bezpodstawne. Pismem z dnia 7 maja 2020 r. pozwana podtrzymała swoje stanowisko co do konieczności przedstawienia przez powódkę udokumentowanych kosztów naprawy pojazdu i zaznaczyła, iż warunek przedstawienia faktury źródłowej potwierdzającej, że do naprawy pojazdu użyto części wymienionych w kalkulacji uznała za obligatoryjny. Ostatecznie odmówiła wypłaty pozostałej części odszkodowania.

Powódka nie uzyskawszy odszkodowania od pozwanej i nie posiadając środków na naprawę naczepy zdecydowała się sprzedać uszkodzoną naczepę.

Bezsporne, a nadto dowód:

- pismo pozwanej z dnia 18 czerwca 2019 r.,

- pisma powódki z dnia 9 stycznia 2020 r. k.29-30

- decyzja pozwanej z dnia 20 stycznia 2020 r. k.32-32v,

- pismo powódki z dnia 4 lutego 2020 r. k.33,

- pismo pozwanej z dnia 6 kwietnia 2020 r. k.34-35,

- pismo powódki z dnia 8 kwietnia 2020 r. k.36-39v,

- pismo pozwanej z dnia 7 maja 2020 r. k.39,

- pismo pozwanej z dnia 26 lipca 2020 r. k.40;

- przesłuchanie T. K. za powódkę – k. 121 v - 122.

Hipotetyczny i zasadny koszt naprawy naczepy marki K. po zdarzeniu z dnia 5 czerwca 2019 r. opiewał na kwotę 19.719,76 zł netto, tak jak to określiła pozwana w oparciu o system A. przy stawce za rbg wynoszącej 160,00 zł netto.

Dowód:

- opinia biegłego W. S. k. 138 i nast.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Legitymacja czynna i bierna stron nie była przedmiotem sporu. W szczególności w niniejszej sprawie bezsporne jest, iż pojazd sprawcy zdarzenia drogowego, w którym doszło do uszkodzenia pojazdów powódki, ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego niemieckiego ubezpieczyciela.

Powódka domagała się odszkodowania z tytułu kosztów naprawy uszkodzonej na terenie Niemiec naczepy m-ki K. o nr rej. (...) – w kwocie oszacowanej przez stronę pozwaną w toku likwidacji szkody. Pozwana, mimo że wypłaciła odszkodowanie za ciągnik, to ostatecznie odmówiła wypłaty odszkodowania za uszkodzoną w tym samym zdarzeniu naczepę, uzależniając wypłatę od udokumentowania całego poniesionego kosztu naprawy naczepy fakturą. Ustalono, że powódka nie mając środków na naprawę ostatecznie zbyła ww. uszkodzony pojazd.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Rozporządzenia (WE) nr 864/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. dotyczącego prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych (R. II) prawem właściwym dla zobowiązania pozaumownego wynikającego z czynu niedozwolonego jest prawo państwa, w którym powstaje szkoda.

Podstawą prawną roszczenia powódki były przepisy art. 436 § 2 k.c. w zw. z art. 415 k.c. i art. 822 § 1 i 4 k.c. Pozwana nie kwestionując swojej odpowiedzialności za szkodę, kwestionowała powództwo co do wysokości.

Na okoliczność ustalenia wysokości szkody powstałej w pojeździe poszkodowanej i wysokości kosztów koniecznych do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody Sąd powołał dowód z opinii biegłego sądowego. Biegły ustalił, że hipotetyczny, ale jednocześnie zasadny koszt naprawy naczepy m-ki K. po zdarzeniu z dnia 5 czerwca 2019. opiewał na kwotę 19.719,76 zł netto – tak jak to zresztą wyliczyła pozwana w toku likwidacji szkody w swojej kalkulacji.

Sąd nie podziela zarzutu pozwanej, że powódka powinna udokumentować koszty naprawy. W związku z tym za Sądem Najwyższym (zob. np. wyrok SN z dnia 8 marca 2018 r. II CNP 32/17) przypomnieć należy, że roszczenie odszkodowawcze w ramach ustawowego obowiązku ubezpieczenia komunikacyjnego OC powstaje już z chwilą wyrządzenia szkody, tj. w chwili wystąpienia wypadku komunikacyjnego i pojawienia się dalszych przesłanek odpowiedzialności sprawcy na podstawie art. 436 k.c. Istniejący po stronie ubezpieczyciela obowiązek naprawienia szkody nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy samochodu i czy w ogóle zamierzał dokonać takiej naprawy w przyszłości. (…) Tym samym szkoda w majątku właściciela pojazdu i roszczenie o jej naprawienie powstają już w chwili uszkodzenia pojazdu, a nie dopiero po dokonaniu naprawy pojazdu i przedstawieniu ubezpieczycielowi kosztów jego naprawy (art. 361 § 2 k.c.). Zatem naprawa samochodu, czy jej brak, także w sensie „planu na przyszłość” pozostają faktami irrelewantnymi dla bytu roszczenia o naprawienie szkody i wysokości tego roszczenia, bo to – raz jeszcze podkreślić należy powstaje już w dacie powstania szkody. Podobnie za utrwalone należy uznać orzecznictwo SN, zgodnie z którym odszkodowanie nie zależy od tego, czy poszkodowany zbył pojazd, kiedy to uczynił, a także w jakim stanie zbył ten pojazd, tj. czy w stanie naprawionym czy nie.

Wyliczenie biegłego W. S. stało się dla Sądu podstawą ustalenia wysokości odszkodowania należnego powódce z tytułu uszkodzenia naczepy. Biegły wyliczył, że koszty naprawy opiewają na kwotę 19.719,76 zł netto i taką kwotę sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki.

Sąd orzekł o odsetkach zgodnie z treścią żądania pozwu, stosownie do art. 481 § 1 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2003 Nr 124, poz. 1152, t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2214), zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Pozwana pismem z dnia 18 czerwca 2019 r. poinformowała o zarejestrowaniu sprawy, to nie ma wątpliwości, że odsetki należały się powódce od dnia 17 lipca 2019 r., gdyż w toku postępowania nie ujawniły się żadne okoliczności, mogące przemawiać za tym, że moment terminu spełnienia świadczenia należało ustalić na czas późniejszy (w szczególności cały dostępny i poddany ocenie w toku postępowania materiał dowodowy był w całości dostępny ubezpieczycielowi już wcześniej).

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 98 § 1 k.p.c. Powódka wygrała sprawę w całości, tak więc to pozwana powinna zwrócić jej poniesione w sprawie koszty, na które złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 3600 zł ustalone zgodnie z par 2 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800), opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, opłata od pozwu w kwocie 1000 zł oraz wydatek na biegłego w kwocie 570,72 zł – łącznie 5 187,72 zł.

Dla porządku wskazać należy, że przewodniczący zwrócił stronom niewykorzystane zaliczki w kwotach po 429,28 zl.

SSR Kalina Gomuła

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)