Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 438/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 27 kwietnia 2022 roku w sprawie VII K 487/20.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2. Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5. Ustalenie faktów

1.1.3. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6. Ocena dowodów

1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach stanu faktycznego przyjętego za podstawę wydania zaskarżonego orzeczenia mający istotny wpływ na treść wydanego wyroku, tj. przyjęcie, że oskarżona działała z zamiarem przywłaszczenia lodówko- zamrażarki należącej do T. S., podczas gdy poza stwierdzeniem pokrzywdzonego, że wskazanego przedmiotu w wynajmowanym mieszkaniu już nie ma, nie ma żadnych dowodów świadczących o zamiarze włączenia przez oskarżoną wskazanego składnika (lodówko-zamrażarki) do swojego majątku, nawet stwierdzenie faktu utraty rzeczy nie jest tożsame z zamiarem przywłaszczenia.

Błąd w ustaleniach stanu faktycznego przyjętego za podstawę wydania zaskarżonego orzeczenia mający istotny wpływ na treść wydanego wyroku, tj. przyjęcie, że oskarżona działała z zamiarem przywłaszczenia firanek i zasłon należących do T. S., podczas gdy poza stwierdzeniem pokrzywdzonego, że wskazanego przedmiotu w wynajmowanym mieszkaniu już nie ma, nie ma żadnych dowodów świadczących o zamiarze włączenia przez oskarżoną wskazanego składnika (firanek i zasłon) do swojego majątku, nawet stwierdzenie faktu utraty rzeczy nie jest tożsame z zamiarem przywłaszczenia.

Błąd w ustaleniach stanu faktycznego przyjętego za podstawę wydania zaskarżonego orzeczenia mający istotny wpływ na treść wydanego wyroku, tj. przyjęcie, że oskarżona działała z zamiarem przywłaszczenia odkurzacza należącego do T. S., podczas gdy poza stwierdzeniem pokrzywdzonego, że wskazanego przedmiotu w wynajmowanym mieszkaniu już nie ma, nie ma żadnych dowodów świadczących o zamiarze włączenia przez oskarżoną wskazanego składnika (odkurzacza) do swojego majątku, nawet stwierdzenie faktu utraty rzeczy nie jest tożsame z zamiarem przywłaszczenia.

Błąd w ustaleniach stanu faktycznego przyjętego za podstawę wydania zaskarżonego orzeczenia mający istotny wpływ na treść wydanego wyroku, tj. przyjęcie, że oskarżona dokonała przywłaszczenia firanek i zasłon, podczas gdy jak wynika ze spójnych i wiarygodnych wyjaśnień oskarżonej, zdjęła ona i schowała zasłony do segmentu znajdującego się w mieszkaniu, bowiem nie podobały się jej zasłony pokrzywdzonego (co dodatkowo potwierdza fakt braku zamiaru przywłaszczenia), w miejsce których zawiesiła własne, nie zabierając żadnych podczas wyprowadzki.

Błąd w ustaleniach stanu faktycznego przyjętego za podstawę wydania zaskarżonego orzeczenia mający istotny wpływ na treść wydanego wyroku, tj. przyjęcie, że oskarżona przywłaszczyła odkurzacz należący do pokrzywdzonego, podczas gdy jak wynika ze spójnych i wiarygodnych wyjaśnień oskarżonej w momencie kiedy się wprowadziła do wynajmowanego mieszkania nie było w nim odkurzacza, a dokument mający potwierdzać tę okoliczność - protokół zdawczo- odbiorczy jest całkowicie nierzetelny, został sporządzony poza wynajmowanym lokalem, przed jego przejęciem i przekazany jedynie do podpisania, podczas gdy jak się okazało, istniała konieczność wykreślenia z niego takich elementów, jak np. telewizor, którego brak był widoczny bez konieczności wnikliwej weryfikacji stanu wyposażenia i umeblowania.

Błąd w ustaleniach stanu faktycznego przyjętego za podstawę wydania zaskarżonego orzeczenia mający istotny wpływ na treść wydanego wyroku, tj. przyjęcie, że oskarżona przywłaszczyła lodówko-zamrażarkę należącą do pokrzywdzonego, podczas gdy jak wynika ze spójnych i wiarygodnych wyjaśnień oskarżonej lodówka miała przeszło 20 lat, zepsuła się, o czym pokrzywdzony wiedział i w porozumieniu z którym lodówka została wyrzucona, co dodatkowo potwierdza fakt, że oskarżona nie miała zamiaru przywłaszczenia lodówki i nie włączyła jej do swojego majątku.

Błąd w ustaleniach stanu faktycznego przyjętego, za podstawę wydania zaskarżonego orzeczenia mający istotny wpływ na treść wydanego wyroku, tj. przyjęcie, że zeznania pokrzywdzonego zasługują na przyznanie im prymatu wiarygodności, podczas gdy zeznania pokrzywdzonego są niespójne i niewiarygodne i to zarówno co do wartości rzekomo przywłaszczonych ruchomości, jak i wyszczególnienia samych ruchomości, jak to miało miejsce chociażby w przypadku dywanów, których dezynfekcję oraz finalnie wyrzucenie pokrzywdzony uzgadniał z oskarżoną.

Obraza przepisów prawa procesowego mogących mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 4 kpk i art. 7 kpk, polegającą na dowolnej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, bez uwzględnienia zasady obiektywizmu tj. błędnej oceny wyjaśnień oskarżonej oraz zeznań pokrzywdzonego w zakresie przedmiotów, które faktycznie znajdowały się w mieszkaniu podczas rozpoczęcia umowy najmu mieszkania oraz w chwili jego zakończenia, co doprowadziło do błędnego uznania, iż oskarżona dopuściła się przywłaszczenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty te zostaną rozpoznane łącznie, co zarazem pozwoli sądowi odwoławczemu uniknąć powielania tych samych rozważań i ocen.

W wyniku przeprowadzonej kontroli zakwestionowanego rozstrzygnięcia, zarzuty apelacji – podważające trafność ustalenia sprawstwa oskarżonej za przypisany jej czyn – okazały się bezzasadne.

Analizując całokształt zebranych w sprawie dowodów należy uznać, że sąd rejonowy zebrał je w sposób wystarczający do merytorycznego rozstrzygnięcia i nalżycie ocenił, co pozwoliło mu na wyprowadzenie prawidłowych ustaleń faktycznych co do sprawstwa oskarżonych. Sąd ten ustosunkował się do istotnych dowodów w sprawie, mając w polu widzenia określone między nimi rozbieżności i stanowisku swemu dał wyraz w zasługującym na aprobatę uzasadnieniu. Dlatego też podzielając ocenę dowodów zaprezentowaną przez sąd merytoryczny, sąd okręgowy nie widzi zasadniczych powodów, aby powtarzać okoliczności wyprowadzone w motywach zaskarżonego wyroku, co wiązałoby się z cytowaniem ich obszernych fragmentów. Poczynione przez sąd ustalenia faktyczne znajdują bowiem odpowiednie oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, który został poddany analizie oraz ocenie, respektującej wymogi art. 4 kpk, art. 5 kpk, art. 7 kpk, art. 410 kpk. Konfrontując ustalenia faktyczne z przeprowadzonymi na rozprawie głównej dowodami trzeba stwierdzić, iż dokonana przez sąd rejonowy rekonstrukcja zdarzeń i okoliczności popełnienia przypisanego oskarżonej wykroczenia nie wykazuje błędu i jest zgodna z przeprowadzonymi dowodami, którym sąd ten dał wiarę i się na nich oparł.

Sąd okręgowy podzielając ocenę dowodów zaprezentowaną przez sąd merytoryczny, musi się jednak odnieść do niektórych okoliczności wynikających z argumentacji podniesionej w środku odwoławczym.

Ma rację sąd merytoryczny, że kardynalnym dowodem inicjującymi przedmiotową sprawę są zeznania pokrzywdzonego T. S., którym brak powodów, aby zarzucić niekonsekwencje lub nieobiektywizm. W/w nie miał jakichkolwiek racjonalnych powodów, ażeby bezpodstawnie obciążać właśnie oskarżoną. Nie liczba dowodów decyduje o ich wiarygodności, ale swobodna ocena materiału dowodowego, w tym nawet tylko oparta na zeznaniach jednego świadka. Obciążające oskarżoną zeznania T. S. pochodzą od osoby pokrzywdzonej ale w stosunku do oskarżonej bezstronnej, nie zainteresowanej bezpodstawnym obciążeniem pomówionych. Jego zeznania znajdują wsparcie w relacjach: A. D. (1), M. K., C. M. (1), załączniku określającym wyposażenie mieszkania ( k 37 ).

Nie można w niniejszej sprawie zarzucać, że niektóre dowody nie stanowiły podstawy ustaleń faktycznych, jeśli sąd je rozważył i ocenił na płaszczyźnie art. 7 kpk jako niewiarygodne. Odrzucenie przez sąd pewnych dowodów w końcowej ocenie, przy jednoczesnym uwzględnieniu innych dowodów, stanowi przecież uprawnienie sądu. Kontrola instancyjna oceny dowodów nie obejmuje sfery przekonania sędziowskiego, jaka wiąże się z bezpośredniością przesłuchania, sprowadza się natomiast do sprawdzenia, czy ocena ta nie wykazuje błędów natury faktycznej (niezgodności z treścią dowodu, pominięcia pewnych dowodów) lub logicznej (błędności rozumowania i wnioskowania) albo czy nie jest sprzeczna z doświadczeniem życiowym lub wskazaniami wiedzy, a takich błędów sąd merytoryczny uniknął. Nie można czynić skutecznego zarzutu obrazy tego przepisu, w sytuacji gdy sąd uczynił podstawą swoich ustaleń wersję zdarzeń przestawioną przez świadka, pomawiającego oskarżoną, jeśli dowód z wyjaśnień samej oskarżonej, które nie stanowiły podstawy owych ustaleń, został przez sąd należycie rozważony i oceniony w sposób przewidziany w art. 7 kpk.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych jest słuszny tylko wówczas, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, nie może on natomiast sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu. Przy czym jest to aktualne przy zarzucie błędu o charakterze „dowolności”. Tego typu zarzut co do błędu w ustaleniach faktycznych to bowiem, jak zasadnie się wskazuje, nie sama odmienna ocena materiału dowodowego przez skarżącego, lecz wykazanie, jakich konkretnych uchybień w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego dopuścił się sąd w dokonanej ocenie materiału dowodowego. Takich przekonujących argumentów apelacja w odniesieniu do ustaleń dotyczących sprawstwa oskarżonej nie podniosła.

Słusznie sąd I instancji odmówił wiary oskarżonej, negującej sprawstwo, do czego był w pełni uprawniony.

Z wyjaśnień oskarżonej wynika, że jednak kontrolowała czy wyposażenie mieszkania zgadza się z zestawieniem, skoro – jak podniosła – zakwestionowała brak telewizora.

Zgodnie z umową najmu oskarżona zobowiązała się dbać o utrzymanie należytego stany technicznego lokalu oraz dokonywać na swój koszt napraw wynikających z normalnej eksploatacji. Pokrzywdzony zaprzeczył, aby informowała go o wyrzuceniu zepsutej lodówko zamrażalki.

W pierwszych wyjaśnieniach J. P. oświadczyła, że lodówko zamrażalka popsuła się ( o czym poinformowała właściciela mieszkania ) i wyrzuciła ją na śmietnik. Na rozprawie głównej podniosła, iż w porozumieniu z wynajmującym kupiła drugą nową lodówkę; starą samowolnie wyrzuciła z mieszkania. W ramach umowy najmu nie mogła tak samodzielnie dysponować urządzeniem stanowiącym wyposażenie mieszkania ( już to świadczy o jej samowoli ). Z zeznań A. D. (2) pomagającego oskarżonej w przeprowadzce, wynika, że po „odbiór” lodówki miała przyjechać inna osoba. Relacje te potwierdziła C. M. (2). Lodówka jako jedyna została więc zabrana innym transportem. W miejscach nowego pobytu oskarżonej brak było tego rodzaju przedmiotu.

Aby wykazać błąd ustaleń faktycznych lub naruszenie standardów swobodnej oceny i interpretacji dowodów nie wystarczy subiektywne przekonanie skarżącego o niesprawiedliwości orzeczenia. Konieczne jest wykazanie, że w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenie faktycznie nie mające oparcia w przeprowadzonych dowodach, albo że takiego ustalenia nie dokonano, choć z przeprowadzonych dowodów określony fakt jednoznacznie wynika, bądź wykazanie, że tok rozumowania sądu I instancji był sprzeczny ze wskazaniami doświadczenia życiowego, prawami logiki czy z zasadami wiedzy. Apelacja takiej przekonującej argumentacji nie przedstawia. Wywody apelacji obrońcy nie mogły doprowadzić do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonej, bowiem ocena kluczowych w sprawie dowodów nie zawiera sprzeczności, błędów logicznych, nie pozostając również w sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego. Na tle innych dowodów osobowych, negowanie czynności sprawczych przez oskarżoną jest odosobnione, i ma charakter obronny. Podniesione wyżej okoliczności, a także inne wskazane w motywach zaskarżonego wyroku dały jednak sądowi I instancji podstawę do ustalenia sprawstwa oskarżonej w ramach przypisanego jej czynu.

Skarżący wskazuje, iż sąd I instancji powinien oprzeć się na wyjaśnieniach oskarżonej Wyjaśnienia oskarżonej podlegają, jak każdy inny dowód, ocenie organu procesowego. Oskarżony przecież może bronić się nawet w drodze „kłamstwa”. J. P. nie przyznała się do zarzucanego jej czynu. Obowiązkiem sądu w takiej sytuacji jest ustosunkowanie się do tej wersji, a decyzja co do jej niewiarygodności została oparta na rozważeniu konkretnych okoliczności danej sprawy.

Sąd I instancji słusznie nie dał wiary oskarżonej, oceniając zebrane w sprawie dowody właśnie we wzajemnym powiązaniu. Apelacja obrońcy podważa stanowisko sądu przede wszystkim z pozycji wyjaśnień oskarżonej oraz własnych subiektywnych ocen wymowy przeprowadzonych na rozprawie dowodów, przy wybiórczym i subiektywnym ujęciu ich zakresu, charakteru i treści.

Podniesione wyżej okoliczności, a także inne wskazane w motywach zaskarżonego wyroku dały jednak podstawę do poczynienia ustaleń faktycznych dotyczących sprawstwa oskarżonej odnośnie popełnienia przypisanego jej czynu.

Wniosek

Wniosek o:

-zmianę zaskarżonego orzeczenia w całości poprzez uniewinnienie oskarżonej J. P. od popełnienia zarzucanego jej czynu,

-z ostrożności procesowej wnoszę o zmianę zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim poprzez warunkowe umorzenie postępowania;

-zwolnienie oskarżonej od kosztów postępowania za 1 instancję.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W wyniku przeprowadzonej analizy sąd odwoławczy nie stwierdził podstaw do ustalenia, iż wyjaśnienia oskarżonej negujące sprawstwo w ramach przedmiotowego czynu zasługują na wiarę, co powinno skutkować jej uniewinnieniem. Argumenty wywiedzione w apelacji obrońcy nie mogły doprowadzić do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego, bowiem nie pozwala na to ocena istotnych w sprawie dowodów.

Sąd I instancji ostatecznie przypisał oskarżonej popełnienie wykroczenia z art. 119 § 1 kw. Do wykroczeń nie stosuje się instytucji warunkowego umorzenia postępowania, w związku z tym postulowanie w apelacji tego rodzaju rozstrzygnięcia jest bezpodstawne, i pomija charakter prawny ostatecznie przypisanego oskarżonej czynu.

Oskarżona poprzez swój czyn spowodowała wszczęcie postępowania karnego, w ramach którego wydatki tymczasowo pokrywał Skarb Państwa. Ma dorosłego syna. Uzyskuje ona jednak stały dochód, posiada perspektywiczną możliwość podjęcia zatrudnienia. Zwrot wydatków w sprawie przez oskarżonego ma walor wychowawczy. Uwzględniając jednak trudną sytuację materialną oskarżonej sąd odwoławczy uznał za zasadne tylko częściowo obciążyć ją tymi wydatkami - za pierwszą instancję. Oskarżona będzie mogła wnosić o rozłożenie ich na raty w przypadku niemożności uiszczenia ich jednorazowo. Obciążenia finansowe wynikające z wyroku w zestawieniu z jej trudną sytuacją materialną, skutkowały zwolnieniem jej od opłaty za drugą instancję i wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.

3.2.

Obraza przepisów prawa procesowego mogących mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 5 § 2 kpk, polegającą na rozstrzygnięciu wątpliwości na niekorzyść oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

O obrazie art. 5 § 2 kpk nie może więc być mowy w sytuacji, gdy podnoszony zarzut wiąże się z wątpliwościami deklarowanymi przez stronę, a nie ze stwierdzonymi przez sąd, a ponadto rzecz sprowadza się nie do nieusuwalnych wątpliwości, a do oceny dowodowej, których treść legła u podstaw poczynionych ustaleń faktycznych, a prawidłowości tej oceny apelujący nie zakwestionował skutecznie. Analiza szczegółowych motywów zaskarżonego wyroku wykazuje jednoznacznie, iż sąd I instancji nie powziął wątpliwości w przedmiocie okoliczności faktycznych sprawy oraz winy oskarżonego, które tłumaczono by na niekorzyść oskarżonego.

Wniosek

Wniosek o:

-zmianę zaskarżonego orzeczenia w całości poprzez uniewinnienie oskarżonej J. P. od popełnienia zarzucanego jej czynu,

-z ostrożności procesowej wnoszę o zmianę zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim poprzez warunkowe umorzenie postępowania;

-zwolnienie oskarżonej od kosztów postępowania za 1 instancję.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.3.

Rażąca niewspółmierność kary polegającą na wymierzeniu w stosunku do oskarżonej kary grzywny w wysokości 500 złotych, podczas gdy miesięczne zarobki oskarżonej wynoszą 1020 złotych.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zmiana wysokości orzeczonej kary ( reakcji karnej ) może w wyniku postępowania odwoławczego nastąpić jedynie wówczas, gdyby kara ta jawiła się jako „rażąco niewspółmierna”. Owa niewspółmierność w ustawie została poprzedzona określeniem „rażąca”, co wyraźnie zaostrza kryterium zmiany wyroku z powodu czwartej podstawy odwoławczej. Określenie „rażąca" należy bowiem odczytywać dosłownie i jednoznacznie jako cechę kary, która istotnie przez swą niewspółmierność razi (oślepia).

Rażąca niewspółmierność kary zachodzić może tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności mających zasadniczy wpływ na jej wymiar można by przyjąć, że zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej a karą wymierzoną w I instancji.

Sąd odwoławczy nie zgodził się z obrońcą, iż wymierzona oskarżonej kara 500 złotych grzywny jest rażąco surowa.

Adekwatna reakcja karna nie może służyć premiowaniu skazanego przez ograniczenie jego odpowiedzialności karnej lecz rzeczywistemu oddaniu zawartości kryminalnej czynu, jakiego się dopuścił.

Nie ma powodu, by w stosunku do oskarżonej łagodzić karę i tak już orzeczoną w granicach dolnego progu zagrożenia ustawowego. Wymierzenie takiej kary prowadziłoby do bezpodstawnego i niezrozumiałego w danych realiach łagodnego traktowania sprawcy i nie osiągałoby zakładanych celów w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej. Oskarżona w toku wykonania tej kary może wystąpić o rozłożenie jej na raty, albo wykonać ją w zastępczej postaci – pracy społecznie użytecznej.

Wniosek

Wniosek o:

-zmianę zaskarżonego orzeczenia w całości poprzez uniewinnienie oskarżonej J. P. od popełnienia zarzucanego jej czynu,

-z ostrożności procesowej wnoszę o zmianę zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim poprzez warunkowe umorzenie postępowania;

-zwolnienie oskarżonej od kosztów postępowania za 1 instancję.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wina

Kara

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak jest podstaw faktycznych i prawnych do korekty wyroku w tych zakresach.

1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd odwoławczy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu 516, 60 złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym ( § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia MS z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ( Dz. U z 2016 r, poz. 1714 z pózn. zm.).

Trudna sytuacja życiowa, materialna i zdrowotna uzasadniają zwolnienie oskarżonej od kosztów procesu za drugą instancję.

7. PODPIS

1.11. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika					1
Podmiot wnoszący apelację					Obrońca
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja					Wina Kara
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☒		co do winy
			☒		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☒	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☒	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.1.1.4. Wnioski
☐	uchylenie			☒	zmiana

IV Ka 438/22

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE