Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 29 czerwca 2022 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Magdalena Grzesiak

po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2022 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa Zakładów (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

przeciwko M. S. (1)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego M. S. (1) na rzecz powoda Zakładów (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. kwotę 42 000 zł (czterdzieści dwa tysiące złotych) z ustawowymi odsetkami w wysokości 6% w skali roku liczonymi od kwot:

- 5 000 zł od dnia 22 września 2018r do dnia 31 grudnia 2018r,

- 10 000 zł od dnia 28 czerwca 2018r do dnia 23 września 2019r,

- 17 000 zł od dnia 6 kwietnia 2018r do dnia 5 maja 2018r,

oraz odsetkami ustawowymi z opóźnienie liczonymi od kwot:

- 5 000 zł od dnia 2 stycznia 2019r do dnia zapłaty,

- 10 000 zł od dnia 24 września 2019r do dnia zapłaty,

- 17 000 zł od dnia 8 maja 2018r do dnia zapłaty,

- 10 000 zł od dnia 2 grudnia 2019r do dnia zapłaty

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 100 zł (dwa tysiące sto złotych ) tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 3 617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotów kosztów zastępstwa prawnego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty,

3.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 789,96 zł (siedemset osiemdziesiąt dziewięć złotych dziewięćdziesiąt sześć groszy)

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 1196/20

UZASADNIENIE

Powód Zakłady (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. pozwem z dnia 28 listopada 2019r. wniósł do Sądu Rejonowego w Krotoszynie o zasądzenie od pozwanego M. S. (1) nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym kwoty 42.000 zł z odsetkami kapitałowymi w wysokości 6% w skali roku liczonymi od kwoty 5.000 zł od dnia 22 września 2018r.do dnia zapłaty, 10.000 zł od dnia 28 czerwca 2018r. do dnia zapłaty i 17.000 zł od dnia 6 kwietnia 2018r. do dnia zapłaty oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 5.000 zł od dnia 2 stycznia 2019r. do dnia zapłaty, od kwoty 10.000 zł od dnia 24 września 2019 r. do dnia zapłaty, od kwoty 17.000 zł od dnia 8 maja 2018r. do dnia zapłaty i od kwoty 10.000 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, że zawarł z pozwanym trzy umowy pożyczki, tj. umowę pożyczki z dnia 21 września 2018r. na kwotę 5.000 zł z terminem wymagalności (zwrotu) wyznaczonym na dzień 2 stycznia 2019r., umowę pożyczki z dnia 27 czerwca 2018r. na kwotę 10.000 zł z terminem wymagalności (zwrotu) wyznaczonym na dzień 24 września 2019r. i umowę pożyczki z dnia 5 kwietnia 2018r. na kwotę 17.000 zł z terminem wymagalności (zwrotu) wyznaczonym na dzień 8 maja 2018r. Pieniądze stanowiące przedmiot pożyczek zostały wydane pozwanemu w formie gotówki i potwierdzają je trzy dokumenty wypłaty (KW) załączone do umów pożyczek. Wszystkie trzy umowy pożyczki zastrzegają dla powoda uprawnienie do naliczania pozwanemu odsetek kapitałowych (oprocentowania ) w wysokości 6% w skali roku. Niezależnie od powyższych trzech umów pożyczek powód także w dniu 27 czerwca 2018r. dokonał na rzecz pozwanego przelewu kwoty 10.000 zł tytułem przedpłaty na zakup bydła z kontraktu z dnia 31 stycznia 2018r. Jak się później okazało, strony nie zawarły odrębnej umowy sprzedaży bydła na podstawie umowy kontraktacji, ponieważ pozwany zbył to bydło na rzecz osoby trzeciej bez wiedzy i zgody powoda. W ten sposób zaliczka (przedpłata) okazała się nienależnym świadczeniem. Pomimo upływu terminów zwrotu trzech pożyczek oraz nie zawarcia przez strony umowy sprzedaży bydła, na poczet której powód zapłacił zaliczkę (przedpłatę) w kwocie 10.000 zł, pozwany nawet częściowo nie uregulował swoich zobowiązań wobec powoda. Pomimo wezwania do zapłaty z dnia 19 sierpnia 2019r. pozwany nie uregulował przedmiotowych należności.

Do pozwu załączono umowy pożyczki z dokumentami KW, potwierdzenie przelewu kwoty 10.000 zł tytułem przedpłaty na zakup bydła z kontraktu z 31 stycznia 2018r. i wezwanie do zapłaty.

Postanowieniem z dnia 13 lutego 2020r. Sąd Rejonowy w Krotoszynie Wydział Cywilny przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kaliszu Wydział Gospodarczy.

Pismem procesowym z dnia 22 maja 2020r., na wezwanie Referendarza pełnomocnik powoda sprecyzował swoje żądanie i wniósł o zasądzenie odsetek kapitałowych do terminów płatności, a w szczególności o zasądzenie odsetek kapitałowych w wysokości 6% w skali roku liczonych od kwoty 5.000 zł od dnia 22 września 2019r. do dnia 31 grudnia 2018r., 10.000 zł od dnia 28 czerwca 2018r. do dnia 23 września 2019r. i 17.000 zł od dnia 6 kwietnia 2018r. do dnia 5 maja 2018r.

W dniu 2 czerwca 2020r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem pozwu, sygn. akt V GNc 1109/20.

Pozwany zachowując ustawowy termin wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym zaskarżył nakaz w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Pozwany w sprzeciwie zarzucił, że dokumenty załączone do pozwu nie zawierają podpisów pozwanego. Pozwany zarzucił, że jego podpis został sfałszowany. Pozwany wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego grafologa na okoliczność, że nie nakreślił podpisów . W uzasadnieniu pozwany wskazał, że w dniu 10 września 2018r. była zaliczka 5.000 zł, ale ona powinna być rozliczona rachunkowo w ramach tuczu kontraktowego. Co do kwot 10.000 zł i 17.000 zł, to podpisy pod dokumentami nie pochodzą od pozwanego. Dług nie istnieje. Powód zabrał 19 sierpnia 2019r. przyczepę wcześniej sprzedaną powodowi i zabrał 40 byków, ale nie rozliczył się z tych transakcji. Pozwany nie jest VAT- owcem, dlatego powód zaniżył wartość przyczepy z 17.000 zł na 2.460 zł. W zakresie przelewu na kwotę 10.000 zł z dnia 31 stycznia 2018r. tytułem przedpłaty na trzy umowy kontraktacji, w ramach których powód samowolnie zabrał 21 sztuk bydła bez rozliczenia końcowego. Dług nie jest wymagalny póki powód nie rozliczy rachunkowo tuczu kontraktowego z trzech kontraktów. Wpłata ta była przeznaczona na przystosowanie obory do przyjęcia byków, co było ustalone z przedstawicielem powoda K. M.. Strony zaliczyły tę kwotę na rozliczenie tuczu i nie było sporu. Pozwany nie jest wzbogacony. Powód nie przedstawił umowy z dnia 31 stycznia 2018r. wraz z całością dokumentacji, rozliczeń, kalkulacji, na okoliczność wymagalności długu, treści ustaleń stron. Strony wiązały tylko relacje związane z kontraktacją byków. Wszystkie wpłaty nie były pożyczkami, a były zaliczkami lub kwotami przeznaczonymi na utrzymanie cieląt stanowiących własność powoda. Wobec tego powód nie może żądać zwrotu pożyczek, tylko powinien przedstawić rachunkowa kalkulację tuczu kontraktowego, z którego będzie wynikało, że na odwrót powód po odjęciu zaliczek ma dług wobec pozwanego. Powód nie przekazał pozwanemu faktur VAT RR, ani rozliczeń, kwitów wagowych. Pozwany przedstawił wyliczenie z kalkulatora (...), z którego wynika, że odchowanie jednej sztuki bydła wymaga kosztów 4.064,83 zł, dlatego stawki/ceny byków odbieranych przez powoda powinny być udowodnione i dopiero od tej ceny powinno się odjąć koszty. Nie da się zaliczek na kontraktację analizować bez rozliczenia rachunkowego każdej umowy. Powód na bieżąco kontrolował saldo rozliczeń, posiadał wszystkie dokumenty, w tym pokwitowania, kwity wagowe i kalkulacje i dopiero, gdy pozwany sprzedał byki z powodu biedy, powód pismem z dnia 19 sierpnia 2019r. zaczął wyszukiwać rzekomych nieudowodnionych roszczeń, w tym objętych pozwem.

Do sprzeciwu załączono wzory podpisów pozwanego, dowód wypłaty pozwanemu zaliczki w kwocie 5.000 zł z dnia 10 września 2018r. na zakup bydła, odpis nakazu zapłaty Sądu Okręgowego w Łodzi na kwotę 135.253,96 zł wraz z odpisem pozwu wniesionego przez powoda przeciwko pozwanemu, w którego uzasadnieniu wykazano rozliczenie zobowiązania pozwanego z tytułu sprzedaży cieląt powoda oddanych pozwanemu do tuczu. Pozwany załączył do sprzeciwu również inne dokumenty dotyczące sprawy toczącej się przed Sądem Okręgowym w Łodzi, w tym umowę kontraktacji pasz oraz intensywnego tuczu hodowlanego bydła opasowego numer (...), umowę sprzedaży cieląt nr (...), faktury VAT RR z tytułu sprzedaży bydła, opinie o powodzie z Internetu.

W odpowiedzi na sprzeciw pełnomocnik powoda podtrzymał stanowisko zawarte w pozwie. Wobec zakwestionowania przez pozwanego autentyczności dokumentów załączonych do pozwu, pełnomocnik powoda przedstawił oryginały tych dokumentów. Wskazał ponadto, że powołana przez pozwanego zaliczka w kwocie 5.000 zł dotyczy umowy zakupu bydła, innego stosunku prawnego łączącego strony. Ponadto powód wskazał, że nie dostrzega związku niniejszej sprawy z umową sprzedaży przyczepy i 40 sztuk bydła przez pozwanego. Pozwany nie przedstawił żadnego dowodu na to, że dokonał zwrotu pożyczonych mu pieniędzy. Pozwany zamiast wyjaśnić w sprzeciwie przyczynę opóźnienia w zwrocie pożyczek odwołuje się do zupełnie innych stosunków prawnych łączących strony (umowy kontraktacji i umowy sprzedaży) i zdaje się ignorować to, że powód w niniejszym postępowaniu wywodzi swoje roszczenia z trzech umów pożyczek oraz zwrotu jednej zaliczki. Niezależnie od trzech umów pożyczek powód w dniu 27 czerwca 2018r. dokonał na rzecz pozwanego przelewu kwoty 10.000 zł tytułem przedpłaty na zakup bydła z kontraktu z dnia 31 stycznia 2018r. Jak się później okazało strony nie zawarły odrębnej umowy sprzedaży bydła na podstawie umowy kontraktacji, ponieważ pozwany zbył to bydło na rzecz osoby trzeciej bez wiedzy i zgody powoda. W ten sposób zaliczka (przedpłata) okazała się nienależnym świadczeniem. Współpraca stron na podstawie umowy kontraktacji pasz oraz usługi intensywnego tuczu hodowlanego bydła opasowego nr (...) z dnia 31 stycznia 2018r. polegała na tym, ze powód przekazał pozwanemu w posiadanie zależne 30 sztuk cieląt o łącznej wartości 68.700 zł netto, a pozwany zobowiązał się w ramach swojego gospodarstwa do ich utuczenia celem wyprodukowania z nich bydła opasowego aż do uzyskania wartości 700 kg netto dla buhaja i 600 kg netto dla jałówki. Pozwany nie był właścicielem tych zwierząt i miał obowiązek je zwrócić powodowi, czego nie uczynił, ponieważ zbył je na rzecz osoby trzeciej. Zaliczka uiszczona przez powoda stanowiła zaliczkę na poczet wynagrodzenia za wykonanie kontraktacji. Pozwany otrzymał pieniądze za partię zwierząt, która nie została odebrana przez powoda. Powód przekazał pozwanemu w posiadanie zależne 30 sztuk cieląt, a pozwany zwrócił powodowi wyłącznie 21 sztuk bydła.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany od kilku lat współpracuje z powodem, wcześniej współpracował z powodem jego ojciec. Współpraca polegała na sprzedaży mu cieląt lub na kontraktacji na ich chów. Pozwany na początku wywiązywał się z umów. Pracownicy powoda w uzgodnionym terminie odbierali byki po odchowaniu przez pozwanego. Wystawiano wtedy dokument WZ o odbiorze sztuk. Ponadto w obecności pozwanego były ważone.

Dowód: zeznania prezesa zarządu powoda M. M. (00:51:57 –

01:00:05 minuta rozprawy z dnia 17.03.2021r. k. 202v – 203 akt), umowa

sprzedaży bydła z 30.01.2018r. (k. 95 akt) i 24.08.2018r. (k. 135 akt), przelew

na kwotę 63.125,72 zł (k. 96 akt), faktura (k. 97 akt), dokument rozchodu

inwentarza żywego (k. 98 akt), umowa kontraktacji z 31.01.2018r. (k. 100

– 107 akt), umowa kontraktacji z 5.04.2018r. i 10.09.2018r. (k. 108 -128

akt), umowa sprzedaży cieląt z 9.05.2016r. i 31.03.2018r. (k. 129 – 134 akt)

Pozwany zawarł z powodem w latach 2017 – 2018 kilka umów kontraktacji. (...) cieląt, które są przekazywane klientowi ważą około 50 kg, a mają osiągnąć wagę około 600 kg. Wtedy towar jest odbierany od klienta. Klient zarabia na różnicy przyrostu pomiędzy wagą, którą zdaje, a wagą na początku umowy. Wynagrodzenie rolnika z umowy kontraktacji rozliczane jest po odbiorze dorosłych sztuk. Obecnie saldo zadłużenia pozwanego wynosi około 260.000 zł i wynika z zawartych kontraktów. Pozwany nie oddał sztuk bydła, które miał przekazane do odchowu. Pozwany mieszka kilkanaście kilometrów od siedziby powoda i pojawiał się u powoda wielokrotnie. Potrzebował pieniędzy i rozmawiał w tej sprawie z pracownicą powoda P. K. lub z prezesem powoda M. M.. Umowy pożyczki były zawierane również z innymi rolnikami. Pozwany otrzymał swój egzemplarz umowy pożyczki. Po podpisaniu umowy pożyczki wypełniano dokument KW potwierdzający wypłatę pieniędzy z kasy. Dokument ten był również podpisywany przez pozwanego.

Dowód: zeznania świadka P. K. 00:06:47 – 00:29:11 minuta

rozprawy z dnia 17 marca 2021r. k. 201 v – 202 akt)

Pozwany kilka razy przyjeżdżał do powoda z prośbą o pomoc finansową. Argumentował to koniecznością zakupu paszy, ale również na swoje potrzeby. Powód zawierał umowy pożyczki również z innymi swoimi klientami. Nie miały one konkretnego odniesienia do zawartych z pozwanym umów. Miał je spłacić pieniędzmi. Ustnie ustalano, że jeżeli pożyczkobiorca nie będzie miał możliwości zwrócić pieniędzy do wskazanego w umowie dnia, to rozliczenie nastąpi przy odbiorze bydła. Przy umowie kontraktacji, gdy własność byków zostaje przy powodzie, pracownicy spółki dokonują kontroli stanu bydła znajdującego się u rolników. Przy jednej z takich kontroli pracownicy stwierdzili, że pozwany sprzedał bydło należące do powoda. Zostały u niego tylko najmłodsze sztuki. Pozwany sprzedał również byki, które nie były jego własnością. Wszystkie dokumenty dotyczące byków tzw. paszport były przekazane pozwanemu, co wynika z przepisów ponieważ muszą się one znajdować w miejscu, w którym znajdują się byki. Powód był pokrzywdzony przez to na kwotę ponad 200.000 zł. Zgłoszono to od razu do prokuratury. Pozwany pieniądze z tytułu sprzedaży byków przywłaszczył sobie i nie oddał powodowi z tego tytułu żadnej kwoty. Nie oddał również pieniędzy z tytułu pożyczek. Prezes zarządu powoda podpisała się pod umową pożyczki z dnia 5 kwietnia 2018r. Podpis pod ta umową złożył również pozwany w jej obecności. Podobnie pod umową z dnia 21 września 2018r. Wysokość pożyczek wynikała z potrzeb pozwanego. To on prosił o takie kwoty. Przedpłatę w wysokości 10.000 zł na zakup bydła wypłacono pozwanemu również na jego prośbę. Powód pomaga czasem rolnikom, aby mogli wykonać umowę. Kwota ta nie była znacząca wobec wartości bydła, które po odchowie miało być warte około 200.000 zł.

Dowód: zeznania prezesa zarządu powoda M. M. (00:51:57 –
01:12:39 minuta rozprawy z dnia 17.03.2021r. k. 202v – 203 akt)

Pozwany wszystkie umowy negocjował z P. M.. Żona pozwanego sprzedała 26 sztuk bydła, które było własnością powoda. Chów cielaka kosztuje 5.000 zł. Pozwany miał zrobić remont obory aby móc brać więcej byków do chowy. Z tego powodu dostał zaliczkę 10.000 zł przelewem. Po przywozie cielaków miał jeszcze dostać 5.000 zł gotówką. Żona pozwanego spłaciła komornika tymi bykami. Pozwany miał wtedy kłopoty finansowe. Zmarł również ojciec pozwanego. Pozwany własność byków przepisał na żonę, żeby dostać dopłaty. Wszystkich sztuk bydła było około 70. W paszportach było wpisane, że żona pozwanego jest właścicielem. Pozwany zgodził się wydać bydło z pozostałych dwóch umów kontraktacji. Były one ważone.

Dowód: zeznania pozwanego (01:29:09 – 01:46:24 minuta rozprawy z dnia

17.03.2021r.)

W dniu 5 kwietnia 2018r. powód udzielił pozwanemu pożyczki pieniężnej w kwocie 17.000 zł. Pozwany zobowiązał się do jej zwrotu do dnia 5 maja 2018r. Za okres korzystania z pożyczki do jej zwrotu pozwany zobowiązał się wpłacać odsetki umowne. Pożyczka była oprocentowana w wysokości 6% w skali roku. Zwrot pożyczki z oprocentowaniem miał nastąpić na wskazany przez powoda rachunek bankowy. Pozwany pokwitował odbiór pożyczki w kwocie 17.000 zł.

Dowód: umowa pożyczki z dnia 5.04.2018r. (k. 20, 167 akt), dowód wypłaty z

5.04.2017r. (k. 21, 166 akt)

W dniu 27 czerwca 2018r. . powód udzielił pozwanemu pożyczki pieniężnej w kwocie 10.000 zł. Pozwany zobowiązał się do jej zwrotu do dnia 23 września 2019r. wraz z umownymi odsetkami kapitałowymi. Za okres korzystania z pożyczki do jej zwrotu pozwany zobowiązał się wpłacać odsetki kapitałowe (oprocentowanie). Pożyczka była oprocentowana w wysokości 6% w skali roku. Zwrot pożyczki z oprocentowaniem miał nastąpić gotówką do rąk własnych powoda, za pokwitowaniem. Pozwany pokwitował odbiór pożyczki w kwocie 10.000 zł.

Dowód: umowa pożyczki z dnia 27.06.2018r. (k. 18, 169 akt), dowód wypłaty z

5.04.2017r. (k. 21, 168 akt)

W dniu 27 czerwca 2018r. powód przelał na rachunek pozwanego kwotę 10.000 zł tytułem przedpłaty na zakup bydła z kontraktu z 31.01.2018r.

Dowód: potwierdzenie wykonanej operacji (k. 22 akt)

W dniu 21 września 2018r. powód udzielił pozwanemu pożyczki pieniężnej w kwocie 5.000 zł. Pozwany zobowiązał się do jej zwrotu do dnia 31 grudnia 2018r. Za okres korzystania z pożyczki do jej zwrotu pozwany zobowiązał się wpłacać odsetki umowne. Pożyczka była oprocentowana w wysokości 6% w skali roku. Zwrot pożyczki z oprocentowaniem miał nastąpić na wskazany przez powoda rachunek bankowy. Pozwany pokwitował odbiór pożyczki w kwocie 5.000 zł.

Dowód: umowa pożyczki z dnia 5.04.2018r. (k. 15, 171 akt), dowód wypłaty z

5.04.2017r. (k. 16, 170 akt)

Podpisy (...) widniejące na umowach pożyczki i dowodach wypłaty zostały nakreślone przez pozwanego.

Dowód: opinia biegłego sądowego grafologa mgr P. F. (k. 233 – 265

akt)

W dniu 19 sierpnia 2019r. powód wezwał pozwanego do zwrotu kwoty 42.000 zł z należnymi odsetkami za opóźnienie z tytułu pożyczek oraz zaliczek na zakup bydła w terminie do dnia 27 sierpnia 2019r. pod rygorem skierowania sprawy na drogę sądową.

Dowód: wezwanie pozwanego do zapłaty z dowodem doręczenia (k. 23 - 24 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, opinii biegłego sądowego mgr P. F., zeznań świadka P. K., zeznań powoda i częściowo pozwanego.

Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego, że nie podpisał dokumentów w postaci umów pożyczek i dowodów wypłaty. Przeczy temu opinia biegłego grafologa oraz zeznania świadka P. K. i prezesa zarządu powoda M. M., w których obecności pozwany składał te podpisy. Sąd nie dał również wiary zeznaniom pozwanego, że mógł wcześniej sprzedawać bydło powoda i że uzgodnił z P. M., że w paszportach byków wpisano żonę pozwanego jako właścicielkę. Powód nie mógł zgodzić się na sprzedaż bydła przez pozwanego albowiem celem umowy był odchów bydła dla powoda.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka M. S. (2), żony pozwanego albowiem zeznania te potwierdzają wersję pozwanego i są sprzeczne z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie. Żona pozwanego zeznała nawet na okoliczności, co do których nie mogła mieć żadnej wiedzy albowiem nie była obecna przy podpisywaniu dokumentów przez pozwanego. Sama odegrała negatywną rolę w realizacji umowy stron albowiem zgodnie z zeznaniami pozwanego w paszportach zwierząt wpisano jej nazwisko jako właścicielki w celu otrzymania dopłat a ostatecznie dokonała sprzedaży bydła będącego własnością powoda.

Sąd zważył co następuje:

Strony łączyły trzy pisemne umowy pożyczki. Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki, której wartość przekracza kwotę tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej (art. 720 § 1 i 2 kodeksu cywilnego). Umowa pożyczki może mieć charakter nieodpłatny (grzecznościowy) albo odpłatny. Jest tak wtedy, gdy dający zastrzegł wynagrodzenie za korzystanie z kapitału w postaci odsetek. Odpłatność lub nieodpłatność nie należy jednak do postanowień przedmiotowo istotnych umowy pożyczki.

Roszczenie powoda zostało wykazane pisemnymi umowami stron, podpisanymi przez pozwanego osobiście, co potwierdziły również inne dowody przeprowadzone w sprawie. Pozwany nie zwrócił pieniędzy, które pożyczył do powoda. Pozwany podnosił argumenty o niedokończonych wzajemnych rozliczeniach stron, jednakże nie przedstawił Sądowi żadnego dowodu na okoliczność, że istnieją jakieś niezaspokojone zobowiązania powoda względem pozwanego. Z zeznań świadka P. K. i z zeznań prezesa zarządu powoda wynika, że pozwany, niezależnie od zobowiązania wynikającego z umów pożyczek ma wysokie zadłużenie wobec powoda, wynikające z zawartych umów kontraktacji, a nie wierzytelności z tego tytułu.

Ponadto postępowanie dowodowe potwierdziło, że powód uiścił na rachunek pozwanego zaliczkę w wysokości 10.000 zł na poczet przyszłych rozliczeń z umowy kontraktacji. Z uwagi jednak na sprzeczną z umową sprzedaż przez pozwanego powierzonego mu do tuczu bydła nie doszło do rozliczeń i uiszczona zaliczka stała się świadczeniem nienależnym, które podlega zwrotowi, zgodnie z art. 405 i 410 kodeksu cywilnego.

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości, łącznie w wynikającymi z umowy odsetkami oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie wynikającej z art. 98 k.p.c. zasady odpowiedzialności za wynik procesu i obciążono nimi w całości przegrywającego spór pozwanego. Na koszty, które pozwany ma obowiązek zwrócić powodowi złożyła się opłata sądowa od pozwu oraz wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego ustalone na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018r. poz.265) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa. Ponadto pozwany ma obowiązek zwrócić poniesione tymczasowo przez Skarb Państwa, przekraczające uiszczoną przez pozwanego zaliczkę koszty wynagrodzenia biegłego.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś