Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 594/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 10 maja 2022 r. w sprawie II(...)

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego D. K.

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść tego orzeczenia, poprzez ustalenie, że:

a/ oskarżony czynu miał dokonać wspólnie z innymi, nieustalonymi osobami, podczas gdy brak jest dowodów, które miałyby udowadniać, że oskarżony działal z innymi osobami/inną osobą i ułatwił jej popełnienie czynu zabronionego,

b/ niewiarygodne są wyjaśnienia oskarżonego, iż nie posiada wiedzy o przedmiotowym przestępstwie i nie uczestniczył w żaden sposób w jego popełnieniu, w tym nie zakładał konta w banku (...), którym posłużono si do dokonywania przelewów, z kont pokrzywdzonych, uznając je jedynie za przyjętą linię obrony, podczas gdy zebrane w sprawie dowody w żaden sposób nie udowadniają, jakoby oskarżony miał dokonać lub miał być pomocnikiem w dokonaniu czynu zabronionego,

II obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść rozstrzygnięcia, a konkretnie:

a/ art. 4 k.p.k. poprzez naruszenie zasady obiektywizmu przejawiające całkowitemu pominięciu okoliczności na korzyść oskarżonego, uwzględniając jednocześnie wyłącznie okoliczności na niekorzyść oskarżonego, w szczególności polegające na nie nadaniu przez Sąd odpowiedniej mocy okoliczności, że oskarżony jest osobą bezdomną, bez wykształcenia, uzależnioną od alkoholu i innych środków, jak również nie posiada wiedzy informatycznej, aby czynu dokonać,

b/ art. 5 5 2 k.p.k. poprzez nierozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego i przyjęcie, że oskarżony działał w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, podczas gdy dostępny w sprawie materiał dowodowy nie wskazuje, ażeby oskarżony miał z kimkolwiek współpracować, a inicjatywa dowodowa oskarżonego (np. w zakresie nagrań z monitoringu) była niemożliwa do zrealizowania z uwagi na fakt, że od daty czynu minął znaczny upływ czasu, na co wpływu przecież oskarżony nie miał,

c/ art. 7 k.p.k. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, przejawiające się m.in., uznanie, że oskarżony działał w zamiarze, aby inny osoba dokonała czynu zabronionego, podczas gdy brak jest ku temu żadnych dowodów, które miałyby tą okoliczność potwierdzać.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy nie zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie stwierdzić należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał wszechstronnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 k.p.k. i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach skarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji wnikliwe zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia skutkującego skazaniem D. K.. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody takiego rozstrzygnięcia, a Sąd Okręgowy w pełni podziela przedstawioną tam argumentację. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, którą Sąd Okręgowy aprobuje i należy jedynie zaakcentować te elementy, które przemawiają za odmową podzielenia stanowiska obrońcy oskarżonego.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego obrazy przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k., polegającym na jednostronnej i wybiórczej, niezgodnej z zasadami prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego oceny zgromadzonego materiału dowodowego stwierdzić należy, iż ustalony stan faktyczny w niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości. Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg zdarzenia, oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Tym samym ustalenia faktyczne w zakresie ustalonego zachowania D.K. nie wykraczały poza ramy swobodnej oceny dowodów albowiem poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz sędziowskim przekonaniem. Tym samym nie może być uznany za trafny zarzut obrazy art. 7 k.p.k. albowiem jest on tylko wtedy skuteczny gdy skarżący wykaże, że sąd orzekający - oceniając dowody - naruszył wskazane zasady.

Mając powyższe na uwadze nie sposób dopatrzeć się uchybień procesowych w zakresie oceny materiału dowodowego dokonanej przez Sąd Rejonowy. W tym stanie rzeczy podnieść należy, że argumentacja zaprezentowana w apelacji stanowi jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami i wywodami Sądu Rejonowego i jest oparta na nieobiektywnej ocenie zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, a ponadto nie zawiera w istocie żadnego takiego twierdzenia, które byłoby w stanie skutecznie podważyć trafność zaskarżonego rozstrzygnięcia Sądu I instancji i z tej też przyczyny nie mogły doprowadzić do wzruszenia wyroku. Pamiętać w tym miejscu należy, że Sąd orzekający, rozstrzygając o winie bądź niewinności oskarżonego, kieruje się własnym, wewnętrznym przekonaniem, nieskrępowanym żadnymi ustawowymi regułami dowodowymi, a przekonanie to pozostaje tak długo pod ochroną art. 7 k.p.k., dopóki nie zostanie wykazane, że sąd I instancji oparł swe przekonanie o winie oskarżonego bądź na okolicznościach nieujawnionych w toku przewodu sądowego, bądź też ujawnionych w toku przewodu sądowego, ale ocenionych w sposób sprzeczny ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1974 r. w sprawie Rw 618/74, OSNKW 3-4/1975, poz. 47, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 1990 r. w sprawie WRN 149/90, OSNKW 7-99/991, poz. 41, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 1996 r. w sprawie II KRN 199/95, OSN PiPr 10/1996, poz. 10), co w sprawie niniejszej nie miało miejsca.

Wbrew zarzutom apelacji Sąd I instancji w pełni zasadnie ustaleń w sprawie nie oparł na tych wyjaśnieniach oskarżonego, w których nie przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu. W tym zakresie stoją one w sprzeczności z innymi dowodami, zwłaszcza opinią biegłego z zakresu badania dokumentów.

Sąd I instancji trafnie wskazał, że nie zostało dowiedzione, iż to oskarżony samodzielnie, za pośrednictwem sieci Internet , posłużył się złośliwym oprogramowaniem typu ransomware i wprowadził nowy zapis danych informatycznych w postaci rejestracji nowego odbiorcy zaufanego oraz wartości liczbowych identyfikujących rachunek docelowy i wykonał w ten sposób nieautoryzowane przelewy na szkodę M. L. i M. G.. Jednakże jednocześnie w pełni prawidłowo Sąd Rejonowy nie dał wiary tym wyjaśnieniom oskarżonego, w których wskazał, że nie posiadał on wiedzy o przedmiotowym przestępstwie i nie uczestniczył w żaden sposób w jego popełnieniu , w tym nie zakładał kont w Banku (...), którymi posłużono się przy dokonywaniu przelewów z kont pokrzywdzonych. Z pełniej i jasnej opinii biegłego z zakresu badań dokumentów z KWP w O. wynika, iż podpisy D. K. na umowie o korzystanie z systemu bankowości internetowej z dnia 25 08 2019r , na umowie rachunku z dnia 25 08 2019r i na kartach danych klienta w pozycji wzór podpisu zostały nakreślone przez D. K. . Tym samym w świetle przeprowadzonych dowodów, nie ulega żadnej wątpliwości, iż opisane konta w Banku (...) zostały założone przez oskarżonego a następnie zostały one wykorzystane do przelania na nie należności z kont pokrzywdzonych przy użyciu bankowości internetowej wbrew woli i bez wiedzy pokrzywdzonych a z kont tych następnie wypłacono 950 zł, 700 zł i 300 zł w bankomatach na terenie B..

Oczywistym jest, jak to zasadnie podkreślono w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że sprawcy przedmiotowego czynu posiadali specjalistyczną wiedzę w zakresie informatyki, obsługi urządzeń elektronicznych, Internetu, bankowości internetowej, oprogramowania a umiejętności takich sam oskarżony nie posiadał. Tym samym słusznie uznano, że wprawdzie oskarżony przedmiotowego czynu nie mógł dopuścić się działając sam i samodzielnie , natomiast jego działania w postaci założenia a następnie udostępnienia kont bankowych z dostępem do bankowości internetowej, które to konta zostały użyte dla dokonania przelewów z kont pokrzywdzonych, umożliwiły innym nieustalonym osobom dokonanie przestępstwa.

W konsekwencji zasadnie Sąd I instancji uznał, iż oskarżony działając w zamiarze aby inna, nieustalona osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwił jej jego popełnienie w ten sposób, że po uprzednim otwarciu w punkcie sprzedażowym (...) w B. rachunków bankowych o nr (...) i (...), przekazał tej osobie dane logowania do bankowości elektronicznej tych rachunków czym udzielił jej pomocnictwa w dokonaniu opisanego przestępstwa.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie uchylenie zaskarżonego orzeczenie do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec wskazanych okoliczności wniosek o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie uchylenie zaskarżonego orzeczenie do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji nie mógł być uwzględniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 10 maja 2022 r., sygn. akt II (...) jako prawidłowy utrzymano w mocy.

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

Przy wydawaniu wyroku nie doszło do obrazy przepisów prawa procesowego ani nie dopuszczono się błędu w ustaleniach faktycznych.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwi ęź le o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata P. M. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) zł tytułem opłaty za obronę z urzędu oskarżonego D. K. wykonywanej w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 96,60 (dziewięćdziesiąt sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając, że przemawiają za tym względy słuszności i sytuacja materialna D. K.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego D. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 10 maja 2022 r. w sprawie II (...)

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana