Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV P 101/21

WYROK

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2022 r.

Sąd Rejonowy w Puławach IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Gałkowska

Protokolant p.o. sekretarza sądowego Katarzyna Łazińska

po rozpoznaniu w dniu 6 września 2022 r. w Puławach

sprawy z powództwa J. G.

przeciwko Zarządcy masy sanacyjnej (...) Spółka z o.o. w W.

o odszkodowanie na podstawie art. 55 par.1 1 kp i wynagrodzenie

1.Zasądza od Zarządcy masy sanacyjnej (...) Spółka z o.o. w W. na rzecz powódki J. G. kwotę 8.405,54 zł ( osiem tysięcy czterysta pięć złotych 54/100) złotych) tytułem odszkodowania na podstawie art. 55 par.1 1 kp;

2. Zasądza od Zarządcy masy sanacyjnej spółki (...) Spółka z o.o. w W. na rzecz powódki J. G. kwoty:

- 3.842,13 zł ( trzy tysiące osiemset czterdzieści dwa złote 13/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 kwietnia 2020r. do dnia zapłaty;

- 728,67 zł ( siedemset dwadzieścia osiem złotych 67/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 maja 2020r. do dnia zapłaty;

3. Wyrokowi w pkt 1do kwoty 4.202,54 zł nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

4.Nie obciąża pozwanego kosztami procesu.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 11 sierpnia 2020r. w sprawie IVP 117/20 powódka J. G. wnosiła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. z tytułu niewypłaconego jej wynagrodzenia za pracę za miesiąc marzec 2020 kwoty 2753 zł netto, za kwiecień 2020 kwoty 556,18 zł netto wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i kwoty 6118 zł tytułem odszkodowania w związku rozwiązaniem umowy o pracę z winy pracodawcy w wysokości dwumiesięcznego wynagrodzenia.

W piśmie procesowym z dnia 13 maja 2021r. powódka określiła wysokość dochodzonych przez siebie roszczeń w kwotach brutto i tak tytułem wynagrodzenia za pracę za miesiąc marzec 2020 domagała się kwoty 3842,13 zł, za kwiecień 2020 kwoty 728,67 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i kwoty 8612,67 zł tytułem odszkodowania w związku rozwiązaniem umowy o pracę z winy pracodawcy.

Sąd ustalił w Krajowym Rejestrze Sądowym, że (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. zmieniło nazwę na (...) sp. z o.o. w W., a Sąd Rejonowy Lublin Wschód w Lublinie z siedzibą w Ś. IX Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych otworzył we wrześniu 2019r. postępowanie układowe tej spółki ( k. 70-72v, informacja k.73).

Postanowieniem z dnia 20 maja 2021r. Sąd Rejonowy dla m.st.Warszawy w Warszawie XVIII Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych otworzył postępowanie sanacyjne (...) sp. z o.o. w W. i wyznaczył na zarządcę masy sanacyjnej tj. (...) sp. z o.o. w P. ( k.74-74v, 85-85v).

W dniu 18 czerwca 2021r. tut sąd wydał wyrok zasądzający na rzecz powódki od (...) sp. z o.o. w W. kwoty: 3842,13 zł, 728,67 zł i 8612,67 zł.

Postanowieniem z dnia 8 lipca 2021r. tut. sąd zawiesił postępowanie w sprawie na podstawie art. 174 §1 ust 4 kpc od dnia 20 maja 2021r., uchylił wyrok z dnia 18 czerwca 2021r. i wezwał do udziału w sprawie zarządcę masy sanacyjnej (...) sp. z o.o. w (...) sp. z o.o. w P. .

Postanowieniem z dnia 9 września 2021r. postępowanie w sprawie zostało podjęte z udziałem zarządcy masy sanacyjnej (...) sp. z o.o. w (...) sp. z o.o. w P. i sprawa toczy się pod sygn. IVP 101/21.

(...) sp. z o.o. w (...) sp. z o.o. w P. powództwa nie uznawał i wnosił o jego oddalenie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka J. G. zatrudniona była w (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. w Zakładzie w K. od 13 listopada 2017r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, jako administrator działu kontroli jakości, z wynagrodzeniem w wysokości 4.202,54 zł płatnym do 10 dnia następnego miesiąca ( k.4-7).

Produkcja w Zakładzie w K. odbywała się regularnie do początku 2019r., potem tej produkcji było coraz mniej, a ok,marca / kwietnia 2020r. produkcja była minimalna, zaś od maja 2020r. w Zakładzie nie było już produkcji (zeznania świadków: A. K. złożone na piśmie k.150-156,M. D. k.224, zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc k.224v). Przedstawiciele pracodawcy zapewniali pracowników pozostających w zatrudnieniu i przebywających w Zakładzie w K., iż produkcja w Zakładzie w K. zostanie wznowiona ( zeznania świadków: A. K. i M. D., zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc).

Powódka w miesiącu marcu 2020r., a także w okresie od 1 do 6 kwietnia przychodziła do pracy codziennie, przebywała tam w godz. od 8.00 do 16.00, wykonując swoje obowiązki pracownicze tj. prace biurowe, w tym nadzór i archiwizację dokumentacji działu kontroli jakości, podpisywała codziennie listę obecności znajdującą się w biurze u pracodawcy ( k.117, 118, zeznania świadków: A. K. i M. D., zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc). Od dnia 7 kwietnia do 30 kwietnia 2020r. powódka przebywała na urlopie bezpłatnym ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc). W maju 2020r. powódka wróciła do pracy, ale przychodziła już nieregularnie ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc).

Powódka nie otrzymała od pracodawcy wynagrodzenia za marzec 2020r. i za okres od 1 do 6 kwietnia 2020r. (zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc).

W piśmie z dnia 11 maja 2020r. skierowanym do (...) sp. z o.o., które pracodawca otrzymał tego dnia, powódka oświadczyła, że rozwiązuje z pracodawcą umowę o pracę z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych wobec pracownika tj. wielokrotnych opóźnień w wypłacie wynagrodzeń za pracę, niewypłacenie wynagrodzenia za marzec 2020r. oraz kwiecień 2020r oraz nieopłacanie składek ZUS ( k.8).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o dokumenty złożone do akt sprawy, a wskazane wyżej. Sąd obdarzył wiarą w całości zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc, bo jej zeznania korelują z zeznaniami świadków: A. K. i M. D., których zeznania także sąd obdarzył walorem wiarygodności z uwagi na ich zgodność ze sobą w opisie stanu faktycznego. Zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc złożone zostały wyczerpująco, powódka cały czas przedstawiała jednakowy opis stanu faktycznego, a nadto sąd mając możliwość bezpośredniego kontaktu z powódką podczas składania przez nią najpierw wyjaśnień, a potem zeznań, doszedł do przekonania, że zeznania te są absolutnie szczere i prawdziwe.

Zeznania świadka A. S. (k.223 v) i R. P. ( k.224) nie wniosły nic do sprawy i nie zostały poddane analizie przez sąd.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Żądanie powódki zasądzenia na jej rzecz wynagrodzenia za wykonaną przez nią na rzecz (...) sp. z o.o. w W. w okresie od 1 marca 2020r. do 7 kwietnia 2020r. pracę w wysokościach miesięcznych dochodzonych przez nią, jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 80 kp umówione wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną i powódka w treści umowy o pracę zawartej z (...) sp. z o.o. w W. umówiła się, że w czasie trwania stosunku pracy, będzie otrzymywała za wykonywaną przez siebie na rzecz tej spółki pracę, w wymiarze pełnego etatu, miesięczne wynagrodzenie w wysokości 4.202,54 zł, płatne do 10 dnia następnego miesiąca.

Powódka zdecydowanie twierdzi, że w okresie od 1 marca do 7 kwietnia 2020r., poza dniami gdy wykorzystywała ona opiekę nad członkiem rodziny, to codziennie przychodziła do pracy na swoje stanowisko i przebywała w miejscu pracy od godz. 8.00 do 16.00, wykonując w tym czasie czynności biurowe i pozostając cały czas w dyspozycji pracodawcy, a jej zeznania w pełni potwierdzili świadkowie A. K. i M. D., a nadto fakt codziennego przychodzenia do pracy wynika też z dokumentu w postaci listy obecności podpisywanej przez powódkę codziennie w biurze. Powódka twierdzi, że za ten czas nie otrzymała ona od byłego pracodawcy należnego jej wynagrodzenia i jej zeznania w tym zakresie są oczywiście wiarygodne, tym bardziej, że obecnie zarządca masy sanacyjnej (...) sp. z o.o. w W. nie twierdzi, że jednak powódka za ten okres otrzymała wynagrodzenie. Powódka zatrudniona była w spółce (...) sp. z o.o. jako administrator działu kontroli jakości i choć produkcja sukcesywnie się w Zakładzie w K. zmniejszała, to jednakowoż w marcu i kwietnia 2020r.- jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, produkcja ta jeszcze w minimalnym zakresie była, a więc i praca powódki nadzorującej i archiwizującej dokumentację działu kontroli jakości była w tym okresie potrzebna, tym bardziej, co też podkreślali świadkowie, że przedstawiciele pracodawcy zapewniali pracowników pozostających w zatrudnieniu, iż produkcja w Zakładzie w K. zostanie wznowiona. Nadto nikt z przełożonych powódki nie mówił jej, że ma przestać przychodzić do pracy.

Zatem uznać należy, że powódka - wobec tego, iż w okresie od 1 marca 2020r. do 7 kwietnia 2020r. wykonywała rzeczywistą pracę na rzecz swojego ówczesnego pracodawcy, to oczywiście ma prawo do wynagrodzenia za wykonaną przez siebie pracę w tym okresie i sąd zasądził na jej rzecz kwoty wynagrodzenia za marzec i kwiecień 2020r. w wysokościach przez nią wskazanych, których to kwot strona pozwana nie kwestionowała.

Także żądanie powódki zasądzenia na jej rzecz odszkodowania w związku z rozwiązaniem przez nią z byłym pracodawcą umowy o pracę na podstawie art. 55 §1 1 kp, zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 55 §1 1 kp pracownik może rozwiązać umowę o pracę w trybie określonym w §1, a więc bez wypowiedzenia wtedy, gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika; w takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Zgodnie z §2 tegoż przepisu, oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno nastąpić na piśmie, z podaniem przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy.

Bezspornym jest, że powódka w dniu 11 maja 2020r. oświadczyła wobec byłego pracodawcy, że rozwiązuje z tą spółką umowę o pracę z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych wobec pracownika tj. wielokrotnych opóźnień w wypłacie wynagrodzeń za pracę, niewypłacenie wynagrodzenia za marzec 2020r. oraz kwiecień 2020r oraz nieopłacanie składek ZUS.

Zauważyć w tym miejscu należy - co znalazło odzwierciedlenia w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 4 kwietnia 2000r. (I PKN 516/99), iż pracodawca który nie wypłaca wynagrodzenia w terminie i w całości, ciężko narusza swój podstawowy obowiązek z winy umyślnej, choćby z przyczyn niezawinionych nie uzyskał środków finansowych na wynagrodzenia, bo obowiązkiem pracodawcy jest terminowe płacenie wynagrodzenia a nie uzyskiwanie na to wynagrodzenie środków finansowych. Jak wyżej podniesiono, sąd dał wiarę zeznaniom powódki, że nie otrzymała ona w ogóle wynagrodzenia za marzec 2020r. i kwiecień 2020, choć świadczyła ona w tym okresie pracę na rzecz (...) sp. z o.o. Oczywistym i logicznym jest, że niewypłacenie powódce do dnia 10 maja 2020r., po raz kolejny zresztą w ogóle wynagrodzenia za wykonaną przez nią pracę za miesiąc kwiecień i dalsze niewypłacenie zaległego wynagrodzenia za marzec 2020r. mogło spowodować, że powódka znalazła się w trudnej sytuacji ekonomicznej i wobec tego, że w poprzednich miesiącach wynagrodzenie także nie było płacone na czas i w terminie, to mogła poczuć niepewność co do uzyskiwania stałych dochodów na czas w przyszłości. Obowiązkiem pracodawcy bowiem – co jeszcze raz należy podkreślić jest wypłacanie wynagrodzenia na czas bez względu na to, czy pracodawca dysponuje środkami finansowymi czy też nie. Niewypłacanie zaś wynagrodzenia na czas czy w ogóle z pewnością stanowi ciężkie naruszenie przez pracodawcę jego obowiązków względem pracownika, który w takiej sytuacji mógł podjąć decyzję o natychmiastowym rozwiązaniu stosunku pracy.

Podnieść też należy, iż art. 52 § 2 k.p. jest stosowany odpowiednio z mocy odesłania zawartego w art. 55 § 2 k.p. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, w przypadku wielokrotnego naruszenia podstawowego obowiązku pracodawcy w postaci niewypłacania wynagrodzenia termin 1 miesiąca powinien być liczony od momentu dowiedzenia się o tym przez pracownika. W okolicznościach sprawy możliwe jest więc przyjęcie, że termin ten jest zachowany, gdy pracownik składa oświadczenie o rozwiązaniu umowy w ciągu miesiąca od dnia ostatniego naruszenia obowiązku przez pracodawcę. Bezspornym jest, że powódka w dniu składania oświadczenia o rozwiązaniu stosunku pracy nie miała wypłaconego wynagrodzenia za kwiecień 2020r., które to wynagrodzenie, winno być wypłacone do 10 maja 2020r., lecz także nie miała wypłaconego wynagrodzenia za marzec 2020r.

Wobec tego uznać należy, iż powódka w sposób zgodny z przepisami prawa i uzasadniony - bo w terminie do 10 maja 2020r. nie otrzymała należnego jej od pracodawcy wynagrodzenia za kwiecień 2020r., rozwiązała stosunek pracy łączący strony w trybie 55 §1 1 kp .

Konsekwencją zaś takiego sposobu rozwiązania stosunku pracy jest uregulowanie zawarte w zd. 2 art. 55 §1 1 kp, które stanowi, że pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Powódka osiągała miesięczne wynagrodzenie w wysokości wynikającej z umowy o pracę, czyli w wysokości 4202,54 zł, a więc kwota odszkodowania wynosi 8.405,54 zł.

Wobec tego sąd orzekł jak w sentencji.

Nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności do wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia uzasadnia przepis art. 477 2 §1 kpc.

O kosztach sąd orzekł w oparciu o art. 102 kpc.

Zarządzenie: odp. wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. zarządcy ( P.I.).

.